Dansen voor dat ene doel
Huidsk
Kyuss: eigenzinnige band met uniek geluid
1
-) Why god why - Arno Ko
lenbrander
(34) Fairground - Simply Red
-) Stayin' alive - N-trance
(26) Ik ga door - Ruth Jacott
(17) Are you ready to fly -
Dune
-) Knockin' - Double Vision
(20) Shimmy shake - 740
Boyz
(30) I feel love - Donna Sum
mer
(31) You do something to
me - Paul Weller
(35) Don't break my heart -
Vaya con dios
(18) Je hoeft niet naar huis
vannacht - Marco Borsato
(23) Hidaway - De'lacy
(27) Missing - Everything but
the girl
-) Zie me graag - Clouseau
(45) Runaway - Janet Jackson
(28) Salva mea (save me) -
Faithless
(40) Goeie morgen!!! - Pale-
migerspatzen
-) Come out and play -
Offspring
(39) Endless summer - Scoo
ter
-) The world in my hands -
Snap
(47) The medley - Oscar Har
ris
(25) Zing met me mee - Ge
rard Joling
-) Come and get your love
- Real Mccoy
-) Happy just to be with
you - Michelle Gayle
(48) Violet-Hole
(29) Mag ik naar je kijken
Marcel de Groot
(37) Dear mama - 2 pac
©Stichting Megatop 50
S vfrv
X n CL P 1
8 5. B- g
"O 2 S- I
a S 3 S? 9- r-
S" rr n>
&gs.:
re 2. gen 3. O
3
B-
g ro 2? £*-■
„Lr h. L n rm oi
Egg
CD CTQ
?rcrQ
Eindredactie: Paul Verlinden
Reacties: Vind je jezelf heef interessant,
heb je een goed idee of wil je gewoon je
gal spuwen?
Schrijf of bel naar: Ragazzi.
Postbus 3229. 4800 MB Breda.
Telefoon: 076-S3T2379.
terug aan de Duitse dansleraar, van wie ze vijf jaar
lang dagelijks les had. „Die man was echt hard. Hij
trok aan je spieren totdatje naar zijn mening lenig
was. Eén foutje en hij keek je drie maanden lang
niet aan, vreselijk. We moesten regelmatig marche
ren om discipline aan te leren. Verplicht lang haar
in een knotje dus. Ik kon echt geen hoogte krijgen
van die man. Van de twintig leerlingen kregen er
maar twee serieuze aandacht, gelukkig was ik er
een van."
Toch kreeg ze juist toen een harde klap te verwer
ken. Bij audities voor het Nationale Ballet kreeg ze
te horen dat ze in klassiek ballet nooit de top zou
halen. Kennelijk staan haar voeten niet helemaal
perfect. „Klassiek ballet was mijn droom, dat had
mijn eerste interesse. Maar daarvoor moet je een
perfect lichaam hebben en dat heeft bijna nie
mand."
Met de mededeling in haar achterhoofd ging Maai
ke verder. Klassiek ballet is tenslotte niet de enige
dansvorm. Nu zegt ze: „Jazz is veel vrijer, swingen
der. Gevoel en ritme zijn erg belangrijk. Klassiek
staat vast, daar komt niets nieuws meer bij."
Na haar eindexamen havo wilde Maaike verder met
dans. Ze kon het niet laten ook auditie te doen
voor klassiek ballet. In Keulen en Arnhem werd ze
zelfs aangenomen. Toen kwam vanzelfsprekend de
twijfel. Na veel getwijfel besloot Maaike naar de
kritiek te luisteren. Daarom is ze in Tilburg geble
ven en doet ze nu 'jazz' aan de Dansacademie.
Tachtig procent praktijk en nog maar twintig pro
cent theorie. Dat moet af en toe voor blessures zor
gen. „Daar kom je niet onderuit," weet Maaike,
„iedereen heeft wel ergens last van. Bij mij worden
de hamstrings bijvoorbeeld erg zwaar belast. Dan
komt de fysiotherapeut van school in actie. Gere
geld ondergaan de studenten ook een medische
keuring op de academie en bij de lessen anatomie
leren ze hoe ze een blessure kunnen voorkomen.
Onder de ballerina's heerst een behoorlijke ge-
zondheidsgekte. Niet roken, niet drinken, dat word
je op school verteld. „Ze kijken nog net niet in je
broodtrommel. Onderling gaan de studenten nog
een stapje verder. „Hier valt het nog mee, maar ik
hoor veel verhalen over meisjes die er ziek van wor
den, anorexia krijgen. Eigenlijk is dat best begrijpe
lijk, want je kijkt de hele dag in de spiegel. Soms
walg je dan van jezelf. Je moet gewoon beseffen
dat je maar één lichaam hebt en dat heeft z'n ei
gen stijl."
Maaike moet nog heel wat bergen overwinnen,
voordat ze aan de top is. Na de middelbare school
is zij weliswaar als één van de weinigen overgebe-
leven, maar nu zal ze zich opnieuw moeten bewij
zen. Niets staat vast binnen het kleine dorp in dat
oude klooster. Blijven dansen, dat is het enige mid
del. Blijven luisteren naar de indringende stem van
de lerares. 'Spreid, 2,3, denk aan je rug, en nu ein
delijk eens zonder fouten graag'.
Volgend jaar maakt Maaike de keuze tussen thea
ter en musical; voor dat tweede zal ze moeten le
ren acteren en zingen. En na de opleiding begint ze
wéér helemaal opnieuw. Dan komen de audities
voor theatergezelschappen en dansprodukties. „Het
zal geen vetpot worden," realiseert Maaike zich.
„Soms denk ik dat zoveel mensen beter zijn dan ik.
Toch zal ik nooit stoppen. Ik wil dansen; hoe maakt
me niet eens veel uit. Als ik maar dans."
Maaike: „Ik zal nooit stoppen met dansen.
FOTO'S ARYAN JANSEN
Maaike (rechts) in de les op de Dansacademie.
op iedere andere havo en daarna drie uur dansles.
Als ik om negen uur thuiskwam, moest ik snel eten.
De rest had dat allang gedaan. Daarna snel naar
boven om huiswerk te maken. M'n ouders zag ik
nauwelijks. Zij steunden mij heel goed, maar had
den vantevoren wel gesteld dat ik tenminste een
havo-diploma moest halen."
Maaike ging naar de middelbare school in Tilburg.
Van het Willem ll-college kreeg Maaike alle mede
werking. De school werkt dan ook met de Dansaca
demie samen om leerlingen de mogelijkheid te ge
ven zich voor te bereiden op 'het grote werk'.
Naast zes schoolvakken krijgen ze een vak 'dans'.
Leraren houden wat meer rekening met hun zware
programma en proberen hun lessen aan te passen.
Zo krijgt die speciale klas wat meer kunstgeschiede
nis dan anderen.
Maaike zat in een echte 'dansklas' op het college.
Dat was voor iedereen wennen, zeker voor de an
dere leerlingen, „in het begin werden we veel ge
pest, uitgescholden. We stonden bekend als 'de
knotjes'. Daardoor werden we wel steeds meer een
hechte groep. Dat kwam natuurlijk ook doordat we
echt alles samen deden. Die meisjes waren mijn
grootste vriendinnen, hen zag ik de hele dag."
Na een paar jaar kwam zonder pardon de puber
teit. „Mijn lichaam begon te veranderen en ik
kreeg last van de enorme druk. Op zondag lag ik
vaak tot diep in de nacht wakker, gewoon omdat ik
weer naar school moest." Regelmatig denkt Maaike
Door Michiel van den Broek
„Vierde positie, diagonaal, herstel en 7,8, cirkel,
komt 'ie, stretch." Ze klinkt als een officier voor
een peloton. Eigenlijk is ze dat ook een beetje, de
lerares van de Tilburgse Dansacademie. Haar leer
lingen kijken gespannen naar de kamerbrede spie
gel in de studio, schijnbaar bang een foutje te ma
ken.
Maaike Neefs (17) uit Made staat ertussen, al sinds
haar tiende jaar werkt ze keihard aan haar doel,
het enige doel. „Ik heb nooit van 'het andere leven'
geproefd, dus ik weet niet wat ik mis."
Het schoolgebouw is een oud klooster; de muffe
geur van antiek hout komt al bij de ingang aan
waaien. Hoge gangen, een gammele trap en na
tuurlijk glas-in-lood. De leraren lijken uit de serie
'Fame' te zijn weggelopen. Kortom, het bordje
'Dansacademie' had er niet bij hoeven staan.
Maaike heeft het op dit moment 'rustig'. Om zes
uur 's morgens opstaan en om acht uur 's avonds
'alweer' thuis in Made. De meeste jongeren zouden
het nog geen week volhouden, maar Maaike zegt
doodleuk: „Heerlijk, dat ik 's avonds niks hoef te
doen. Ik kan gewoon televisie kijken." Ze heeft er
dan wel al een slordige vijf uur dansen opzitten, af
gewisseld met anderhalf uur theorie.
Maaike combineerde de middelbare school met de
zogeheten 'vooropleiding' aan de Dansacademie.
„Op de havo moest ik nog huiswerk doen, dat was
een veel grotere belasting. Overdag de vakken als
<2 f
Br
■S:
- cr a
Etc
o o> 2.
O. 3 w
P
P O ts
w E o E
2-tS' re
T-V ju £0
<5 rra >-,
n> 3 r-t
T7*
O*
►~S
so
tr
S3
S3
o
O
-o
<T>
CD
OCi
CD
cn
CD
CD
C/3
cfq
o
o
cr
tr
cd
c
O-
CL
tn
ctq
25
V.
cd
3
N
cd
cd
c-r-
cd
Crq
cd
c/2
c~f-
S3-
c-*-
cd
cd
CO
Door Peter Borgers
Langzaam maar zeker wordt de band bekender in
Nederland: Kyuss. Terwijl de groep toch al ver
schillende sterke cd's heeft gemaakt, zoals We/co-
me to Sky Valley en het veelgeprezen Blues for
the red sun. Sinds kort ligt er een nieuwe knaller
in de platenzaak: And the circus leaves town.
Kyuss is eigenzinnige groep met een uniek geluid.
Kyuss heeft de logge sound van een (hard-)rock-
groep, maar combineert dat met de ruimtelijke
sound van een ambient zweefvlieger. Een geluid
met ruimte. Het ademt.
„Da's de woestijn," legt gitarist Josh Homme uit.
„Wij zijn allemaal opgegroeid in de woestijn, na
bij Palm Springs (Californië). Het zit in ons -in our
system. In het begin repeteerden wé zelfs in de
woestijn. Gewoon in de open lucht, met een ge
nerator. Zoiets hoor je terug in de muziek."
Okee, maar hoe kan zulke droge kelen-muziek
dan - bijvoorbeeld - een doodgewone Nederland-
se jongen aanspreken? Eentje die nog nooit een
echte woestijn van dichtbij gezien heeft?
„Puur escapisme. Jij hoort geen woestijn, jij hoort
ruimte, ledereen herkent open ruimte. Stadsmen
sen houden van onze muziek, omdat ze weg wil
len uit de realiteit van drukte, asfalt, beton en au
to's. Kyuss moet je eigenlijk ook in je eentje be
luisteren, niemand moet je aan je kop komen zeu
ren." Een eigen geluid is een ding, hoe je daaraan
komt, is een ander. Josh komt niet verder dan
'weetniet' en 'we doen maar wat'. Maar daar
doen we het niet voor, er zijn immers ook aan
wijsbare rariteiten in de muziek van de zandgra
vers aanwezig. Bijvoorbeeld de stemming: alle
snaren op de Kyuss-gitaren staan slap te flappe
ren. Dus klinken de noten lager dan bij andere
groepen. Dat geeft een zwaar, loom en donker
geluid.
„We stemmen de gitaar en de bas twee hele no
ten te laag, dat is ontstaan in de tijd dat we nog
geen stemapparaat hadden: we wisten niet beter
en het is de beste manier om een zwaar geluid te
krijgen. Als we nu in de normale stemming zou
den spelen, zou John (Garcia, zanger) binnen een
dag zijn strot verrekken."
Kyuss' muziek bestaat voor een groot deel uit lan
ge instrumentale sfeerstukken. Ook andere groe
pen doen dat, maar enkel tijdens de live-optre
dens. Het is moeilijk zulke 'Ambient hardrock' le
vend op cd te vangen. Kyuss zwelt aan van een
briesje tot een genadeloze zandstorm. De beel
dende krachten roepen de ene fata morgana na
de andere op.
„Hoe we het doen, is een mysterie - ook voor ons.
We nemen heel snel, bijna live, op. Maar we be
steden wel veel tijd aan het geluid en de panning,
de plaats van een instrument in het stereo beeld.
We stoppen ook niet teveel ingrediënten in de
sound, zodat die ruimte ontstaat: hier klinkt een
cactus, daar verderop een rotsblok."
Graham Arnold, de harde werker
'from down under', spits van het Bre
dase NAC, laat in Voetal Internatio
nal weten dat hij nog maximaal twee
jaar in Nederland blijft. Dan is het
mooi geweest. „Thuiskomen terwijl je
vrouw met haar hoofd op de muur
bonkt en roept 'I'm sick of this place',
is geen pretje." Heimwee dus; mis
schien ligt hier een taak voor de overi
ge spelersvrouwen. In Nederland gaat
het weliswaar beter dan in België,
waar hij de afgelopen drie seizoen
speelde.
Voor Arnold is het sowieso niet zo
moeilijk, omdat hij hier zijn droom
laat uitkomen. Die droom heeft ken
nelijk ongeveer de naam 'presteren'
op subtopniveau in de Europese com
petities". Ook al mist hij prijzen en
echte grote wedstrijden, de Australiër
is best trots op zijn carrière. „Tien
goals in vijftien wedstrijden is bij een
club als NAC geen onaardig gemiddel
de."
Met de trainer van het Belgische Char
leroi had hij een verschil van mening
over de manier van voetballen. Toen
Arnold daar rechtsback werd gezet,
wist hij het zeker: „ik heb NAC gebeld
en gesmeekt of ze me nog wilden."
Jordi Cruyff geeft niet veel interviews.
Voor Webber maakte hij echter een
uitzondering. Als het maar niet over
voetbal zou gaan. Voor Webber geen
probleem natuurlijk, gewoon een
vraag over babes, bijvoorbeeld: „Hier
in Nederland heb je een heel ander
type vrouw dan in Spanje", zegt 'de
zoon van'. „Meestal zijn ze blond en
knap. Maar ik vind Spaanse vrouwen
ook mooi, eigenlijk mooier dan Neder
landse."
Of de vraag: „Wanneer heb je voor
het laatste gehuild „Mijn kat is
twee weken geleden overleden en het
was niet echt dat ik er een zakdoek bij
moest pakken, maar ik moest wel even
op mijn tanden bijten." En toch stie
kem over voetbal: „Wanneer komt hij
hier spelen „Als ze met het dubbele
bieden van wat ik nu krijg. Misschien
als ik over mijn top als voetballer ben.
Op de terugweg, zeg maar."
„Ik heb een grote bek, dat brengt wat
leven in de brouwerij." In de Tweede
Kamer, in dit geval. Sharon Dijksma
(24) is het jongste kamerlid van Neder
land. Volgens Viva scoort ze zeven op
hun schaal van brutaal. En inderdaad,
uit het interview blijkt dat Sharon niet
vies is van gewaagde uitspraken.
Zo 'zakt haar broek af' van de manier
waarop de politiek het onderwerp
'jongeren' (haar specialiteit binnen de
PvdA-fractie) behandelt. Ze heeft zich
altijd al ingezet voor probleemjonge
ren. 'Werkbezoeken' zijn nu haar vorm
van contact met die groep, waarmee
ze zich verbonden voelt.
De mensen in haar zakelijke omgeving
moeten niet denken dat ze dat broe
kie wel even onder tafel kletsen.
Sharon zorgt dat ze goed voorbereid
op gesprekken verschijnt. „Dan zie je
ze denken, wauw, die kleine weet er
meer van af dan we dachten. Dat
geeft een kick." (Haar salaris: f 120
duizend bruto).
Michiel van den Broek
Door Marjolein Rotsteeg
Hiphop en blues een onmogelijke
combi? Niet als je het hoort spelen
door G. Love Special Sauce. Sterker
nog, Garrett Dutton weet er een
bloedmooie en groovy legering van
te gieten. Vorig jaar mei verscheen
het titelloze debuut van de driemans
formatie. Een never-ending tournee
en 150.000 verkochte exemplaren la
ter, is de opvolger klaar, 'Coast to
coast motel'.
Gary, geboren in Philadelphia op 3
oktober 1972, rekent onder meer
Bob Dylan, John Hammond Jr., Ro
bert Johnson en Bob Marley tot zijn
muzikale helden. In zowel de bio
grafie van zijn platenmaatschappij
als de pers wordt veel gewicht ge
hecht aan het feit dat hij van oor
sprong zwarte muziek speelt.
Waarom toch al die tamtam?
„Weet jij het, dan weet ik het
ook! Mensen beginnen er altijd
over. Muziek brengt mensen sa
men. Je speelt de muziek die iets
in je losmaakt. Daarom spelen
blanke mensen zwarte muziek en
zwarte mensen blanke muziek.
Bij muziek maakt het niet uit
welke kleur je huid heeft. Muzi
kanten spelen met allerlei ver
schillende mensen samen, omdat
iedereen de taal der muziek
spreekt. Journalisten en mensen
die die liefde niet begrijpen
doen er moeilijk over. Ik krijg
vragen als 'Waar haal je het
recht vandaan?' of 'Waarom
speel je die muziek; het is niet
de muziek van jouw volk?'. Te
genwoordig leven alle mensen
samen in grote steden. Het is
een grote smeltkroes, ledereen pro
beert met elkaar te leven en daardoor
vermengt hun muziek zich ook.'
Uit de titel mag blijken dat het album
volledig on the road is ontstaan. Van
waar 'Coast to coast motel'?
„Onze drummer heeft de foto op de
achterkant van de cd-inlay genomen
terwijl we in de bus zaten. Het was
laat, pikdonker en ineens was er die
neonreclame: Coast to coast motel. In
de song 'Small fish' zit de regel 'from
coast to coast to coast to coast'. In
Amerika zeg je dat je from coast to
coast reist, maar wij doen alle kusten
aan; zowel die van Amerika als Ja
pan, Engeland en Europa.'
Waar heeft G. Love in vredesnaam
de tijd gevonden om een nieuwe cd
op te nemen?
„Begin dit jaar hebben we acht weken
getourd en meteen de volgende dag
zijn we de studio ingedoken," vertelt
Garrett, duidelijk vermoeid van de jet
lag, een loodzwaar promotieschema
en slaapgebrek. „In 21 dagen hebben
we het album opgenomen, ik heb het
vervolgens gemixt en direct daarna
zijn we weer op tournee gegaan naar
Japan en Engeland."
Wat vindt hij van al dat reizen?
„Ik ben er niet echt gek op. Ik wou
dat ik gewoon naar de concerten ge-
G. Love: blues en hiphop
tild kon worden. Liever speel ik een
beetje gitaar tot het tijd is voor het
optreden. Van al dat rondrijden krijg
je stijve benen."
Reizen vindt hij het grootste nadeel
van zijn leven als muzikant. „'Everybo
dy' gaat daarover. Ik was ziek thuisge
komen na een tournee. Na een paar
dagen was mijn vriendin het zat om
voor me te zorgen. Ze wilde weer
eens met
haar vriendinnen uit, want ze had ze
'al drie dagen' niet gezien. Shit, ik had
mijn vrienden al in geen zes maanden
gezien! Vrienden zijn zo belangrijk.
Daarom heb ik dat nummer geschre
ven: 'Everybody needs a true, true
friend...'
Als hij reizen zo vervelend vindt,
waarom tourt G. Love dan zoveel?
„Ik ben nu eenmaal muzikant en dat
is mijn vak. Als ik alleen maar thuis
zou zitten zou ik me vervelen. Je moet
de positieve kanten ook zien. Ik kom
op veel plaatsen, ik ontmoet veel
mensen en ik krijg de kans voor ze te
FOTO SONY MUSIC
spelen. Maar dezelfde dingen waar ik
van houd, vliegen me soms ook naar
de keel. Zo kan liefde ook niet altijd
goed zijn. Ze heeft haar seizoenen; je
moet de winter doormaken om in de
lente te komen."
Bijkomend voordeel van zijn huidige
positie is dat G. Love van zijn muziek
kan leven. Dat was in de jaren dat hij
als straatmuzikant optrad wel anders.
Voor de kost maakte hij ooit sand
wiches klaar in een Italiaanse cof
feeshop. Later werkte hij voor de
vredesorganisatie 'Peace Action'.
„We probeerden de Verenigde Sta
ten ervan te weerhouden om wapens
te leveren aan Derde Wereld-landen
en we probeerden kernproeven te
voorkomen. Dat was mijn langste
baan: bijna een jaar heb ik er ge
werkt. Ik vond het fantastisch."
Gek genoeg, is de muziek van G. Love
Special Sauce niet politiek gekleurd.
„Dat klopt, maar mijn 'anti-system' in
stelling komt overal in terug. En als ik
één kid kan inspireren de gitaar op te
pakken en zo de wereld proberen te
veranderen, ben ik al gelukkig. Een
muzikant meer betekent een politicus
minder!"
