'Ik maak
alleen
maar
schulden''
Oerdegelijk Gremio speelt geen sambavoetbal
He
In de schaduw vad
Regilio Tuur zoekel
Joval, Poeder en
Delibas eigen gloriJ
Ajax favoriet in Tokyo, maar Brazilianen hebben dodelijke counter in huis
rovincie
&r]eanigetientaii4
DE STEM
Regilio Tuur verdedigt op zaterdag 16
september in Arnhem zijn wereldtitel in
het supervedergewicht.
Drie Nederlandse boksers Don Diego
Poeder, Raymond Jo val en Orhan Deli-
bas werken in Tuurs schaduw in New
York eveneens aan een profloopbaan. Zij
verzorgen in Arnhem het bij programma
en zijn vooralsnog niet meer dan slip-
pendragers in het reizend circus
'Tuur on Tour'.
Maar ooit, zo hoopt het trio, zijn de
schijnwerpers op hen gericht.
'rofijtelijke
ijbelcursus
SPORT
DINSDAG 12 SEPTEMBER 1995 M
Door Tim Overdiek
Kerhonkson - De serene stilte in de Catskill-bergen ten
noorden van New York is bedrieglijk. Want wie in het ge
hucht Kerhonkson het terrein betreedt van wat ooit een
vakantieoord voor schoolgaande meisjes was, ervaart al
snel dat flarden rap-muziek uit een klein, houten ge
bouwtje ontsnappen en gejaagd door de wind de zwijgen
de natuur bestoken met ritmische anecdotes over roffe
lende vuisten en maaiende armen.
In het bewuste verblijf doen de
woeste verrichtingen van een
groepje boksers meer denken aan
stedelijke anarchie dan aan een
vredelievende harmonie met de
bosrijke omgeving.
Het gezelschap is dan ook inder
daad tijdelijk weggeplukt uit de
jungle van New York, waar in de
vermaarde boksschool Gleasons
Gym in Brooklyn normaliter een
straf regime wordt gehandhaafd.
De discipline in de vrije natuur is
er echter niet minder om. Gecon
centreerd wordt een zwaar trai
ningsprogramma afgewerkt. De
enige ontspanning biedt een
boksringklok, die nauwgezet om
de drie minuten voor een adem
pauze van welgeteld dertig se
conden zorgt.
Orhan Delibas doorbreekt het
monotone ritme wanneer hij on
bedoeld een boksbal van het pla
fond mept. Een lach breekt zo
waar door op de gezichten van de
hevig transpirerende pugilisten,
die echter onmiddellijk worden
gecorrigeerd door de twee rond
lopende trainers. Geen moment
van verslapping. En daar gaat
Delibas weer, op de strakke ca
dans van een 'hip hop-song' een
ogenschijnlijke woede botvie
rend met een onvermurwbare
bokszak als gewillig slachtoffer.
Zijn discipline wordt wel eens
een zwak punt genoemd, maar
daar is hier niets van te merken.
De man die nog maar drie weken
eerder naar New York was geko
men, heeft zich moeiteloos aan
gepast.
„Lekker getraind," zegt de gebo
ren Turk zonder een spier te ver
trekken, om vervolgens na een
verkwikkende douche een stil
hoekje op te zoeken van de zitka
mer in het belendende woonhuis.
Daar is een elftal boksers in alle
soorten en maten verzameld. Ge
sproken wordt er nauwelijks. Al
le aandacht is gevestigd op de te
levisie, die dag in dag uit video
beelden spuwt van bokspartijen
en pas enige reactie bij de kijkers
ontlokt wanneer een stevige uit
haal om een vertraagde herhaling
vraagt. Gedateerde bokstijd-
schriften liggen door het hele
huis verspreid. Als manager Stan
Hoffman vanuit de bewoonde
wereld in het trainingskamp arri
veert, worden de meegebrachte
posters van het naderende ge
vecht als een relikwie aanbeden.
„Het grootste verschil met de
amateurs is dat je als profbokser
totaal geleefd wordt," zegt Deli
bas, de zilveren medaille-win
naar van de Zomerspelen in Bar
celona drie jaar geleden. Sinds
dien stak de zwaar-welterge-
wicht alle tijd en energie in zijn
sport, en leefde hij min of meer
als een professional. Het
NOC/NSF steunde hem royaal in
de aanloop naar Atlanta '96. „Ik
hoefde maar te gillen en ze ston
den voor me klaar. Mijn huis
werd betaald, ik had nergens om
kijken naar."
Maar een jaar geleden begon het
te knagen. De motivatie nam af.
„Ik had het gevoel niets meer te
kunnen leren, ging met tegenzin
naar de training. Je gaat jezelf
voor de gek houden." Eerder dit
jaar reisde Delibas naar New Or
leans, waar Regilio Tuur zijn we
reldtitel veilig stelde, en kwam
hij al snel tot een akkoord met
manager Hoffman. Delibas werd
prof. Het Olympisch comité rea
geerde teleurgesteld maar be
gripvol. „Ik ben er financieel op
achteruit gegaan, maar dat heb ik
ervoor over. Ik wil mezelf nooit
verwijten het niet geprobeerd te
hebben."
Dat laatste is wat de grote va
riëteit aan boksers in het ruim
bemeten huis met elkaar bindt.
Delibas, Don Diego Poeder, Ray
mond Joval en Amerikaanse col
lega's hebben hetzelfde doel. Zo
veel mogelijk profwedstrijden
boksen, binnen ï/i tot drie jaar
voor een wereldkampioenschap
vechten, de titel een paar keer
verdedigen en dan op je 31e le
vensjaar genoeglijk achterover
leunen en van het verdiende geld
gaan genieten. Zonder uitzonde-
Drie boksers uit Nederland, (vlnr) Don Diego Poeder, Raymond Joval en Orhan Delibas, zien af in Amerika.
ring is er een grenzeloos zelfver
trouwen dat het gaat lukken. Het
grote voorbeeld per slot van reke
ning is Regilio Tuur, die niet met
zijn kameraden in het huis ver
blijft maar met zijn vrouw en
dochtertje een eigen, ietwat ge
rieflijker optrekje elders op het
terrein heeft betrokken.
Verschil moet er immers zijn.
Hiërarchie bestaat bij de gratie
van de palmares. En dus zwijgt
het gezelschap tijdens het avond
éten nederig wanneer wereld
kampioen Tuur binnentreedt en
zijn beklag doet over het feit dat
de posters van het komende toer
nooi, zijn posters, zonder even
netjes te vragen onderling zijn
verdeeld. Daarom ook weigert
wereldkampioen Tuur pertinent
te poseren voor de foto met zijn
Nederlandse makkers. Wie foto's
wil, kan zich melden bij zijn re
clamebureau. „Ik wil niet het ri
sico lopen er slecht uit te zien.
Dat soort kleine dingen bepalen
mede je imago als wereldkampi
oen."
Tuur weet dat hij om dat soort
futiliteiten wordt weggehoond in
Nederland. Maar om dergelijke
animositeit maakt de Surinaamse
Rotterdammer zich allang niet
meer druk. Niemand zag het in
hem zitten toen de kleine bokser
met drieduizend gulden op zak
naar het grote Amerika vertrok.
Hij zou binnen zes maanden te
rug zijn, was de meest optimisti
sche voorspelling. Maar de super
vedergewicht slaagde, zij het met
vallen en opstaan. Manager Hoff
man praat liever niet over ander
mans geld, maar zegt deson
danks: „Ik denk dat Regi miljo
nair is. En als hij stopt, beschikt
hij over de zakelijke kennis en
het geld om miljoenen dollars
meer te kunnen verdienen. Daar
is geen twijfel over mogelijk."
Pas onder Hoffman en met pro
motor Bob Arum beleefde Tuur
de definitieve doorbraak die hem
de wereldtitel van de WBO-bond
en het grote geld opleverde. Een
betrouwbare, goedwillende ma
nager is bittere noodzaak om in
de zakelijke profwereld zonder al
teveel kleerscheuren te overleven
en uiteindelijk een graantje mee
te pikken uit de goedgevulde ruif.
Wat de werkelijke intenties van
boksmanagers kunnen zijn, weet
het tweetal uit ervaring. In de on
langs verschenen biografie van
Mike Tysons manager Don King
'Only in America' citeert Hoff
man wat King hem ooit toever
trouwde: „Mijn filosofie is dat al
le boksers 'twee dollar-hoeren'
zijn. Zorg dat je nooit van je
vechter houdt. Mijn stelregel is
dat het beter is om je bokser te
naaien voordat de bokser jou
naait."
Hoffman zelf denkt daar, uiter
aard, anders over. Zelf een wei
nig begenadigd bokser in zijn
jonge jaren en financieel onaf
hankelijk sinds hij zijn platen
maatschappijen van de hand
deed, hoeft Hoffman niet louter
omwille van het geld talentvolle
boksers te begeleiden. Dat bete
kent echter niet, zo benadrukt
hij, dat hij als een soort suiker
oom zijn pupillen in de watten
legt. Al lijkt het daar soms wel
op, want de uiterst bedrijvige
zestiger die zijn weinige haren in
een staartje in de nek heeft sa
mengebonden, stelt alles in het
werk om het zijn boksers naar de
zin te maken, 's Ochtends om zes
uur draven de atleten op en neer
naar diens buitenhuis dat zich
vijf kilometer van het trainings
kamp bevindt, maar in de avon
duren vormen de tennisbaan en
het zwembad een aangename
ontspanning na eendag van fysie
ke kastijding.
De gesprekken in de avonduren
gaan over boksen, vanzelfspre
kend. Technische vorderingen
worden doorgenomen, maar ook
zakelijke facetten, de werkelijke
FOTO TIM OVERDIEK
kneepjes van het vak, komen uit
gebreid aan bod. Want Hoffman
mag dan van nog zo'n goede wil
zijn, hij handelt volgens de mee
dogenloze wetten van de boksbu-
siness. Hij betaalt de apparte
menten, zorgt dat er eten en drin
ken op tafel verschijnt, houdt de
gezondheid in de gaten, regelt de
trainingen, en organiseert tegen
standers die zijn pupillen telkens
een stapje verder brengen. Het
zijn investeringen, die op den
duur winst of verlies zullen ople
veren en een carrière kunnen ma
ken of breken.
Volgens Tuur is Hoffman reuze
schappelijk om deze kosten
(„toch een soort bedrijfsrisico")
niet op Poeder en Delibas af te
wentelen. Joval wordt begeleid
door een andere manager, die
keurig alle gemaakte kosten bij
houdt en deze even nauwgezet te
rugvordert van de gages die het
Amsterdamse halfzwaargewicht
na elf ongeslagen partijen als
professional bijeen heeft gesla
gen. Joval: „Als je me daarom
vraagt wat ik na twee jaar heb
verdiend, moet ik helaas ant
woorden dat ik tot nu toe nog
steeds alleen maar schulden
maak."
Tuur (28) weet wat dat betekent.
Zijn vroege manager, Bill Bik-
hoff, met wie hij enkele jaren ge
leden lukraak brak, hield hem in
dat opzicht in een contractuele
wurggreep. „Ik wist van niets, en
zat lange tijd met handen en voe
ten aan hem gebonden. Het was
de keiharde business, onmense
lijk, maar net niet illegaal. Elke
stuiver heb ik moeten terugbeta
len, en het immorele was dat hij
alles in rekening bracht. Tolgel
den, benzine, autokosten, zelfs
wanneer hij met iemand zomaar
ging lunchen en mijn naam ter
sprake kwam, werd dat onmid
dellijk een zogenaamde zaken-
lunch die ik weer moest terugbe
talen."
Het duurde drie volle jaren voor
dat Tuur, zoals dat in bokstermen
heet, 'zelfstandig' was. „En dat
kon ook nog eens alleen omdat ik
op eigen houtje allerlei sponsors
in Nederland heb geregeld. Daar
door heb ik alle schulden kunnen
terugbetalen en daarna heb ik
nooit meer een piek hoeven le
nen." Inmiddels zegt hij finan
cieel onafhankelijk te zijn, al
thans „ik heb verdiend waar ie
mand anders tot zijn 65e jaar
over moet doen. Dat kan ook niet
anders, want ik heb me voorge
nomen voor mijn 31e te stoppen.
Dan begint mijn tweede leven."
Hij laat zich door niets en nie
mand meer gek maken, bezweert
Tuur, die inmiddels een voor
schot op zijn toekomst heeft ge
nomen met de oprichting van een
im- en exportbedrijfje in sportar
tikelen, het opzetten van een kle
dinglijn en 'veilige investeringen'
in Amerikaans en Nederlands on
roerend goed. Het reizend circus
'Tuur on Tour', dat na Groningen
straks Arnhem aan doet, is even
eens een welkome inkomstenbron
voor de Rotterdamse Surinamer
die bovenal bokser blijft. „Maar
een goudmijn is het zeker niet.
Als je het zo ziet, ga je gauw de
boot in. Nee, dit is een heel gewo
ne zakelijke onderneming die mi
nimaal drieduizend mensen moet
trekken. Dat lukt me altijd en
dan heb ik honderd procent winst
gemaakt. Ik kan nooit op mijn
bek gaan. Uitgesloten."
Het is deze zakelijke expertise
die gecombineerd met Tuurs re
putatie in de ring tot een grenze
loos ontzag bij zijn Nederlandse
volgelingen heeft geleid. En Tuur
op zijn beurt is van mening dat
het trio Poeder, Delibas en Joval
een even grote kans van slagen
kent in New York. Waarom niet?
„Zij lopen al zoveel voor, omdat
ik ze behoed voor de fouten die ik
heb gemaakt." Dat talent en ge
luk het laatste sprongetje naar de
absolute top bepalen, wil er bij
Tuur niet in. Alles kan, weet de
man, die na zijn aankomst in
Amerika letterlijk te horen kreeg
dat het onmogelijk was dat een
Nederlander wereldkampioen
zou worden.
En we weten allemaal dat het wel
mogelijk was, zegt Tuur. Toch?
„Vergeet niet, ik verdiende drie
honderd dollar met mijn eerste
gevecht. Deze jongens verdienen
nu al aanzienlijk meer."
Het boksgala in Arnhem moet
niet alleen een zakelijk, maar ook
sportief succes worden. De tegen
stander van plaatselijk favoriet
Orhan Delibas is inmiddels be
kend, maar manager Hoffman
kan maar niet op zijn naam ko
men.
Enfin, het is volgens hem een jon
gen die niet voor Delibas op de
loop zal gaan, maar wel degelijk
het gevecht zal aangaan. „Hoe
wel je dat natuurlijk nooit hon
derd procent zeker weet wa
Orhan hem in de eerste roni
meteen een enorme
geeft." Het is in principe uil
sloten dat Delibas in zijn M
voor eigen publiek ten 1
gaat. Een investering moet ie]
tuurlijk niet eigenhandig!
helpen.
Het zijn bespiegelingen die vol
alsnog allerminst aan de
belofte Delibas besteed
„Houd opzeg, ik wil gewoon!
ker boksen. De beste wo
Wereldkampioen worden
daarna het liefst in Turkije:
titel verdedigen." Dat dewijl
naar toe langer is dan de hui
doet vermoeden en gep
zijn met onvoorziene
gen, is hem de eerste weken!
duidelijk geworden.
Hij verveelde zich stierlijk opi
tijdelijke logeeradres, bova
appartement van Poeder en r..
dat van Joval. Zij wonen ini
Hook, een meer dan naarge
havengebied van Brooklyn,
dagelijks drugsmoorden wij
gepleegd. „Ik ben gewend:
de training wat afleiding tei
ken op straat, maar dat is
dus volkomen onmogelijk,
weet dat gajes inmiddels ij
één van de boksers van
Gym ben." Het woorn
wordt overigens verholpen
Delibas betrekt na een trip:
Nederland met zijn vriendinl
kind een appartement in il|
hattan.
De materiële stap terug is oil
komelijk, zegt zowel Joval i
Poeder, en Delibas klamptzid
maar aan vast. Zijn teamgenol
kunnen zich geen vakantie
mitteren, of uitspattingen ini
York waar het leven zo aai
naam kan zijn wanneer je
over de benodigde dollars
schikt. „Ik heb
inkomen," zegt de 24-jarigei
val, wiens Finse vriendin de kj
verdient. Als de voormalige I
bert Cuyp-bokser echt oi
zit, dan springt zijn oude
en 'vader-figuur' Fred Calj
desnoods bij. „Maar ik
zelf voor gekozen. Ik heb i<
steun aan mijn geloof, en
niet zomaar op."
Don Diego Poeder
twee jaar geleden 'met nietsj
komen, en nu heb ik nog M
Ja, vertrouwen in zichzelf, als
de het besef dat het begeleidip
team in hem gelooft. En tal
je lang op teren, zoweetdeli
terdammer. Acht keer heeft lij]
het cruisergewicht
acht keer won hij, waarvan
maal via knock-out.
realistisch.
„Als het hier niet lukt,
ik met boksen,
om in Europa met boksen je g
te verdienen."
Delibas heeft het even
gen, maar hij kwam snel Wj
conclusie dat een
Duitsland, waar h„
amateur aan de competitief
nam, hem nimmer aan de aosoJ
te top zou brengen. AmerM
blijft het beloofde land, v"™'
libas zich als menig pic
het verleden aan de anon*j
zal moeten ontworstel®
geeft geen krimp als hij ra
verscholen gebouwtje in de
kill-bergen keer op keer der
simpele basistechniek""
fenen die duidelijk
Olympische medailles geeni
le waarde hebben. Orhan
bas, 24 jaar, is voor Amer
boksbegrippen een b"
hij vindt het heerlijk.
Door Frans Lindenkamp
Sao Paulo - Geen swingend
tropisch sambavoetbal van
technisch hoogbegaafde op
het strand geschoolde water-
vlugge vlieggewichten. Ajax
kijkt op 14 december bij de
strijd om de wereldbeker voor
clubs in Tokyo in de ogen van
een geheel ander type tegen
stander.
De Braziliaanse club Gremio
Porto Alegre - winnaar van de
Copa Libertadores, de Zuidame-
rikaanse tegenhanger van de Eu
ropacup voor landskampioenen
-■ is een vertegenwoordiger van
het werkvoetbal.
Gremio dwong in een chaotische
wedstrijd - die bol stond van de
zenuwen - in het Colombiaanse
Medellin met pijn en moeite een
1-1 gelijk spel af tegen de uit de
ze stad afkomstige club Nacional
van de clowneske langharige
doelman Higuita. De excentrieke
keeper van het nationale Colom
biaanse elftal scoorde deze keer
niet kort voor tijd zoals hij in de
halve finales tegen het Argen
tijnse River Plate deed. Dat deed
Gremio wel. Vijf minuten voor
het eindsignaal verzilverde spel
verdeler Dinho de strafschop
waarmee de Braziliaanse club de
felbegeerde bokaal niet meer kon
ontgaan. De 3-1 winst bleek
daarmee voldoende.
Het is de tweede maal dat Gre
mio zich de beste club van Zuid-
Amerika mag noemen. Eerder, in
1983, wonnen de Brazilianen ook
al de Copa Libertadores na winst
en een gelijk spel tegen Penarol
uit Uruguay.
De kroon op het werk kwam la
ter dat jaar, toen de club HSV
Hamburg in Tokyo verslóeg in de
strijd om het wereldkampioen
schap. Maar daarna werd het stil
rondom Gremio. Net zo snel als
dat het succes kwam, verdween
het ook weer. En ook deze keer
staat Brazilië verbaasd dat juist
dit technisch niet volmaakte
team uit de zuidelijke havenstad
Porto Alegre dit jaar is gaan
strijken met de hoogste Zuid-
amerikaanse voetbaleer. Hoewel
Gremio altijd een gevaarlijke te
genstander is, kent Brazilië elf
tallen die meer in hun mars heb
ben.
Acht overwinningen, vier gelijke
spelen en twee nederlagen heb
ben Gremio de Copa Libertado
res opgeleverd. De meest spraak
makende wedstrijden waren te
gen Palmeiras uit het Braziliaan
se Sao Paulo. Thuis werd de te
genstander met een briljante
partij voetbal ingeblikt met 5-0.
Toch was het resultaat bijna on-
voeldoende.
Uit kwamen de zwakheden van
Gremio aan het licht. Met 5-1
werd er verloren. Gremio ken
merkt zich door wisselvallig
voetbal. Het team geeft er af en
toe blijk van over te weinig mo
rele veerkracht te beschikken om
zich over tegenslagen heen te til
len.
Schoppen
Ajax is daarom op papier favo
riet in Tokyo, maar voorzichtig
heid is geboden. Trainer Luiz Fe
lipe Scolari (46) geeft toe dat hij
nooit verwacht had dat Gremio
het in 'Taga Libertadores' zó ver
zou schoppen.
De uit Italiaanse voorouders ge
boren Braziliaanse oefenmeester
- die de club uit Porto Alegre
twee jaar leiding geeft - heeft
zijn selectie dit jaar grondig ge
reorganiseerd. Vier basisspelers
vertrokken, zeven nieuwe krach
ten kwamen ervoor in de plaats.
De speelwijze van Gremio is so
ber, maar effectief. Gemeen spel
bedrijft men niet, hoewel de spe
lers - als het nodig is of indien zij
geprovoceerd worden - hard aan
de noodrem kunnen trekken.
Het team bestaat uit allemaal
twintigers en opereert vanuit een
gesloten verdediging en een hard
zwoegend middenveld, waar de
kalende spelverdeler Dinho een
hoofdrol vertolkt. Gremio heeft
een dodelijke counter in huis
dankzij het en renwonder Paulo
Nunes opvallen. Deze levensge
vaarlijke rechterspits is overal
en altijd aanspeelbaar.
In de punt van de aanval is de
van Vasco da Gama - de club van
Romario voor zijn komst naar
PSV - op huurbasis overgenomen
Mario Jardel een spits, die mak
kelijk met het hoofd scoort. De
186 centimeter lange Jardel
maakte in veertien wedstrijden
elf doelpunten, waarmee hij zich
toernooitopscorer mag noemen.
Techniek is niet het sterkste punt
van Gremio, zo geeft coach Fe
lipe volmondig toe.
„Onze speelwijze lijkt meer op
die van clubs uit Uruguay en Ar
gentinië. Dat komt omdat het
zuiden van Brazilië winters kent.
Het sambavoetbal - zoals dat in
Rio wordt gedemonstreerd - spe
len wij niet.
Wij zijn de modder en de snij
dende wind vanuit zee l
Jonglerende stram
aarden hier niet en passé
om niet binnen ons tem
spelers zijn atletisch geb
kunnen tegen een stootje,
legt Felipe uit.
Het succes van Gremio
de oefenmeester geba «f
tactiek, fysieke kracht
zersterke conditie.
Als Ajax iets te due ^#1
u Vindt, dat er een
"""ÜIntie voor geplaatst mc
I dan beslist in De Stei
'•KI0Üsrten"e 9°'ezen word'
lezers en lezeressen p
s' Kleintjes"-r"t>rieken na
tienduizenden Klei
laL„ onze verslaggever
Leiburg - Het provinci
fiur erkent fouten te he
gemaakt bij het sluit
PI Zeeuwse bejaardent
fin vorig jaar. Want omd
K. n0 dat moment geen ve
IJende ruimte voor
Weren kwam, kampt de pi
dan is het vooral deze la»'*
genschap. De Gremi^J
hebben voldoende ion;
huis om 120 minuten pi
Pas'bij het laatste &jgjl
zal Ajax in Tokyo we
wonnen is. Eerder nie
|an onze verslaggever
ferneuzen - Naast de al 1
tonde drugproblemati
L het accent op Terne
L doet nu ook het fer
Ln van de hennepkv
terijen zijn intrede
leeuws-Vlaanderen.
mi zei burgemeester R. Baj
L Terneuzen gistermiddag
'EI1S het werkbezoek van
weede-Kamerfractie van
BA onder leiding van fracf
óorzitter E. Heerma aan q
iad. Volgens Barbé is de kwl
Ln hennep voor de produif
Ln softdrugs een profijtelfl
Eelt aan het worden in de re|
Het gebeurt op zolderkamer
di tussen de maïsvelden," 1
foordde hij de indruk die ook
Ie politie in het district leeft.
Discussie
■arbé roerde het nieuwe op
lende verschijnsel aan als
'an de aspecten die te mal
lebben met de drugproblemal
D de regio om een discussie q
te materie tussen zijn aanwe;
Ijrtijgenoten en hulpverler;
lp gang te krijgen.
Jen andere nieuwe trend, al!
'erneüzens' burgemeester, is I
steeds meer vluchtelingen
m status terecht komen irJ
llaatselijke drugwereld. Vei
Ichetste hij de andere moeilijk
Ben waar de gemeente Terneu
p de politie tegenaan lopen]
|ie bestrijding van de overlast
portvloeit uit de handel in eijj
jebruik van verdovende miij
bat varieert van moeilijkha
bij de controle op de naleving!
Be criteria waaronder handl
gebruik van softdrugs dooi
hngers wordt gezien, tot dei
jegonnen strijd om illegale dl
unners het land uit te zettel
Be sluiting van panden van
pit wordt gedeald,
pteeds loopt de gemeente aal
gen allerlei wettelijke obsté
pie een belemmering vormen
Pe drugoverlast zo krachtd]
fan te pakken als zij eigenlijk
pillen. i
laarom pleitte Barbé voor
jnderingen in tal van wel
faaronder de Woningwet el
vreemdelingenwet, waardoo*
Pogelijk wordt de drugprq
patiek in Terneuzen effect}
en sneller te bestrijden. Hij f
pen willig oor bij Heerma;
aarbij de hand in eigen bol
f ak do°r te stellen dat het
pieem in eerste instantie bj
wetgever ligt. De CDA-vooJ
.egde Terneuzen verder steul
"de strijd tegen de overlast!
wbazing
-'drugspecialist van het g
liri w' Tweede-Ka
PW. van der Camp, nad
ferbazing kennis van de wod
Ihef F® f?ee"ws-vlaamse pol
C, Goudswaard. Die ver|
luT1 mei elf mensen elke dl
feheler°7 de veiliêheid vJ
swje Zeeuws-VIaamse t3
Renf VerzorSen- -HeJ
le kimt a ?gen en wurgen. 1
lans n? niet ongestraft!
faard w0uden;" zei G1
E,6 Zljn bli3 met d
Ln natmensen d'e we erbii|
pver een fln hjet gunstigste I
Beval a r' het onguns|
K'tUrt het nog twee!
F gloeiendhet ?en drUpt
bebhen Plaat- Eig|
«ra nodig. En snel."
NemberMhrgen' woensdJ
eeniöjufyk Carmehi
rordt seket ent centra|
penis f!t,^en naar de gel
re'd 'van a if-len hereik;
r'ordt ver?6 l1! - Deeln
te bre°C ze^ een
ftaat uit acbMv De CH
|^sdagmiddag.eenkotnsI
