DE STEM
'Ik ben een zondagskind'
Jcteur en schilder Jeroen Krabbé pakt 'het beste van twee werelden'
Ex-radiopiraat terug
op commerciële basis
Filmfestival Rotterdam
breidt uit naar Maastricht
'De hele wereld
kan op slag
veranderen'
'Elke keer ga
ik een nieuw
avontuur aan'
Veronica officieel uit publieke bestel
Regionaal nieuws
is welkom op
Nederland 1
Openbare verhoren
enquête politie
rechtstreeks op tv
ER 1995
Het zelfvertrouwen
van Meike van den Berg
g ZIE ACHTERPAGINA RAGAZZI - D4
Gids
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1995 DEEL
sde enige echte filmster van Nederland. Zijn
jier staat in Spielbergs telefoonklapper. En na-
JJjijkis er het grote Bond-succes. „In Hollywood
jat nu regelmatig gevraagd om een Krabbé-type."
iar liever praat hij over zijn schilderen. „Daarin
ik alles kwijt". Een gesprek met een tevreden
Ik ben een zondagskind.
«MaxSteenberghe
en vindt een stil plekje
jï entresol van het Amstel
I, Recht boven het bankstel
een bijzonder imposant
ijerwerk van een droef kij-
[e edelman, gevat in een mo-
lijst vol gipskrullen
Hij aarzelt even.
hij als schilder niet
jet commentaar kan gaan
En, mooi? ,,'t Gaat. Stijl-
jat wel. De lijst heeft iets.
niet voor mij. Ik heb een ei-
ijst ontworpen, zwart met
goud biesje. Vreemd genoeg
alles wat ik maak, elke stijl,
[ed in het ding. Hij wordt
igens nu ook veelvuldig door
gebruikt. De Krabbé-
;-ie."
tijkt nog eens naar het impo-
;ewerk. „Tja, dit heeft toch
wat. En toeval wil, dat ik
doek heb staan van die
jn. Het staat er al een
tijd"Ik heb de maten van Pi-
io's Les Demoiselles d'Avig-
laten namaken, tot op de
tater. Ik wilde mijn visie op
ij geven, en dan met
en van mijn eigen ge-
Maar het kwam er maar niet
inmiddels heb ik weer
ander idee."
een heeft Krabbé genoeg. Te-
i, hij komt tijd. te kortDeson-
ib kan hij zich makkelijk
Zit hier alsof we
isrond de borreltafel hangen,
dat terwijl hij er tóch al een
ïïiew of vier die dag op heeft
en. Lijkt zich ook ruimhartig
a te stellen. Maar dat is
jn, zijn wat jolig gedrag ca-
«jleert een pantser dat met
jes en handgebaren elke
hoe gecamoufleerd ook
tart. „Ach, laten we daar
a tijd meer aan verdoen",
it hij dan.
schteugordel
hcht veel. Vrijwel onophou-
jk. Een beetje gemaakt soms.
Mis de enthousiaste uitroe
die in de mond van Bekende
slanders altijd een wat op-
®n vrolijkheid meekrijgen.
gewèèèèldig, hééééél
nóóóu zèèèg. Het dialect
de Grachtengordel.
"het zijn verleden dat mee-
HKrabbé is - al vlakken die
hjn kuif en zijn twinkelen-
§en bijna anderhalf decen-
'ran zijn leeftijd uit - een
de nestors (52) van het Ne-
Mdse toneel. Leerde acteren
9 lijd dat die intonaties als
werden ervaren.
'een kent Krabbé. Reve
eefooit- toen hij nog Gerard
'els Van Het heette - 'Ware
et Reve, dan zoude ik Jeroen
9 zijn'. Weliswaar was de
Me regel 'Ik ben blij dat ik
leve ben', maar toch kende
™nd het gevoel. Want
°e straalt iets uit. Hij heeft
«wezen, blijft succesvol en
llr gewoon trots op. Zonder
'ei. maar ook zonder valse
Het is een feit, zijn la
's erkend. En hij hoeft het
®eer te verdedigen. „Mij
wel eens verweten dat ik
°en Collins een Sterspotje
flauwekul: elke Ameri-
superster, tot Eastwood,
J! en Harrison Ford toe,
commercials. Ik ga dat
erdedigen, daar sta ik bo-
1K een lichtjaren verder."
1 kent zijn waarde. En
'Mgeenweinig-Nederland-
.genschap: hij zeurt niet,
P 'et en mekkert niet, maar
u'0!" e®n gelukkig man. En
eft hij alle reden toe,
met regelmaat krijgt hij
,eds telefoontjes uit Ame-
ili.„jar ?jin agente weer een
d rolletje in een opval-
scoorde. Met als hoog-
"atuurlijk de Bond
ing Spel naast Harrison
tet w Fu9itive. Vreemd?
vil ii 1 u er niet van °P- Toe"
at hem 0p de eerste dag
toneelschool naar zijn
ambities werd gevraagd en hij
antwoordde: 'James Bond spelen
in een 007-film'.
Potlood
Krabbé is een oorlogskind, gebo
ren in de hongerwinter. Die op
zich vrij makkelijk langs hem af
gleed. Zijn jeugd stond meer in
het teken van schilderen. Zijn
grootvader Hans en zijn vader
Maarten waren mannen van
naam. En het moet in de Krabbé
genen zitten, want ook de kleine
Jeroen tekende vanaf het mo
ment dat hij besefte wat het pot
lood in zijn handje kon doen.
„Vanaf mijn nulde jaar", vult hij
aan. „Maar vanaf' mijn derde
werd het serieus genomen. Nee,
echt. Alles wat ik had gemaakt,
moest ik bij grootvader inleve
ren. Die trok mij op zijn knie en
besprak het werk dan, heel se
rieus. En hing het op. Allemaal."
Het aangeboren talent keerde
zich echter tegen hem. „Het ging
even vanzelfsprekend als ademen
of lopen. Was zo makkelijk dat er
helemaal geen uitdaging in zat.
En ik vond het niet interessant,
geloof ik. Ach, ik kwam als jon
gen van vijftien, zestien nog op
de kunstnijverheidsschool. Ging
ook keurig over naar de tweede
klas, maar het deed me écht,
hélémaal niks."
Tim
„Ik wilde iets anders. Vanaf mijn
zesde al: film. Kon mateloos weg
dromen in het donker, zat als
broekie urenlang in de Cineac.
Thuis leefde ik in de schaduw
van mijn broer Tim. Een wonder-
jongen, hem lukte alles. Mij niet.
Dus wilde ik ook aandacht, ap
plaus, beroemd worden. Aan het
toneel."
„De eerste dag op de toneel
school - ik was eigenlijk te jong -
wist ik zeker dat ik de juiste keus
had gemaakt. Alles in me zei het:
hier ben ik thuis. En het ging me
ook allemaal vrij makkelijk af.
Een natuurtalent? Ja, waar
schijnlijk. Niets was moeilijk,
niets boezemde me angst in, ik
kon het allemaal aan. Of het nou
Shakespeare was of een Griekse
tragedie of komedie. Geeft niet.
Kom maar op, geef maar hier en
ik doe het."
„En zo bleef het gaan. Na de
school kwam ik bij Guus Hermus
terecht. En die gaf me meteen een
grote Shakespeare-rol. Leek me
niets bijzonders. Dat hoorde zo,
dacht ik."
Duidelijk was dat Krabbé aan
het toneel hoorde. Zijn ster
schoot omhoog en heeft daar lang
geschenen. Geëngageerd werk,
Proloog en Globe, maar ook
luchtige blijspelen. Elk seizoen,
avond aan avond, altijd was
Krabbé's agenda vol. „Niet altijd
even hoogstaand, maar altijd met
volle inzet. Nooit een mou-
wenschuddertje. Altijd alles ge
geven. Van Zierikzee tot Zand-
voort."
Driehoeksverhouding
Het gesprek stokt even want zijn
knipselmap meldt twee voorval
len waar Jeroen het nu niet meer
over wil hebben. Het ene is een
samenwerking met de toen ge
heel onbekende Joop van den En-
de. Samen zetten ze een stichting
op die vrije produkties het land
instuurde. Maar het eindigde ab
rupt en onfris. Terwijl het geld
binnenstroomde, liet Van den
Ende Krabbé niet gaan omdat
deze een flinke schuld zou heb
ben. „Geen commentaar, dat ben
ik allang vergeten."
Jeroen Krabbé: 'Mijn hoofd zit vol schilderijen en die moeten er allemaal uit.'
FOTO ROY TEE
Het afscheid van Joop viel min of
meer samen met een ander af
scheid: in Vrij Nederland beken
de Krabbé tegen Ischa Meijer al
geruime tijd een driehoeksver
houding te hebben met echtgeno
te Herma en een man. Ook daar
wil hij niet meer op ingaan. De
mentale en financiële crisis
waarin hij toen belandde doet hij
af met: „We hebben een tijdje op
zwart zaad gezeten. Kregen hulp,
steun, liefde en geld van vrien
den. En na een tijd ging het
weer.
Agent
Zo komen we bij het hoofdstuk
film. Toneel had hij wel gezien,
tv was evenmin uitdagend; film
moest het worden. Opnieuw viel
hij met zijn neus in de boter: Sol
daat van Oranje ('79) werd door
velen gezien als de eerste échte
Nederlandse speelfilm. In Een
vlucht regenwulpen speelde hij
een dubbelrol en brak daarop in
ternationaal door met De Vierde
Man, onder Paul Verhoeven. Op
aanraden van 'de Nederlandse
filmwereld' probeerde hij het net
als Hauer in Hollywood. Maar
daar leken ze niet op Krabbé te
zitten wachten. „Ik had gewoon
een verkeerde agent. Heb toen
een andere genomen en sindsdien
loopt het als een trein."
De eerste grote film was Turtle
Diary, met Ben Kingsley. De
tweede een veredelde bijrol in de
komedie Jumping Jack Flash met
Whoopie Goldberg. „Daaruit
blijkt het belang van een goede
agent. De rol stelde niet veel
voor, de film was aardig maar
ook niet veel meer dan dat. Toch
moest en zou ik de rol aannemen.
Want ipijn agente voelde aan
haar water dat Whoopie een Os
car zou krijgen voor The Color
Purple en dat elke Hollywood-
baas naar Jumping Jack zou kij
ken. Aldus geschiedde. Daarom
stond ik even later tegenover Ri
chard Gere en Kim Basinger in
No Mercy. En wilde Bond-produ
cer Broccoli met me lunchen."
Melle
Jeroen gaat alvast makkelijk zit
ten om zijn stokpaardje - het ple
zier op de Bond-set- de vrije
teugel te geven. Maar we willen
een hoekje omslaan. Terug naar
het schilderen. Want inmiddels
waren ezel en palet weer in
Krabbé's leven verschenen. „Het
was weer gaan jeuken. Ik zat bij
een clubje dat privé-les kreeg
van Melle, bij hem thuis op zater
dagochtend. De man motiveerde
me mateloos. Hij zei fantastische
dingen over wat ik deed. 'Je hebt
het in je poten', zei hij, 'je moet
alleen meer oefenen'. En met hem
achter me ontdekte ik dat ik het
vreselijk miste."
„Melle stierf onverwacht. Dat
was een hele klap. Maar een gro
tere dreun kreeg ik op de dag van
de première van Soldaat van
Oranje. Het was een geweldig
feest. Met Rutger op twee moto
ren voorrijden bij Tuschinski.
Daverend applaus, drumband er
bij, oranje vlaggetjes, echt: Hol
lywood in de Reguliersbree-
straat. Hoger kon ik niet komen.
Maar de tranen liepen over mijn
wangen. Ik kon geen kant uit. Ik
dacht: 'Dit is wat ik wilde en dit
wil ik dus niet'."
„Op het feest had ik een goed ge
sprek met Beatrix. Over kunst. Ik
vroeg of ze bleef beeldhouwen als
ze koningin zou worden. 'Jaze
ker', zei ze, 'Een middag per
week blijf ik het zeker doen'. Met
andere woorden: je moet het
plannen, discipline hebben. En
verdomd. Het feest duurde tot
vier uur, maar de volgende och
tend stond ik klokslag negen met
een map tekeningen bij de por
tier van de Rijksacademie. 'Ik
kom me aanmelden', zei ik. De
man dacht dat ik gek was gewor
den. 'Hoe kan dat? U bent film
ster. Ik zag u gisteravond nog op
tv'."
„Hij haalde er een professor bij.
Ik vertelde alles over te hebben
voor de studie. 'Ik heb een baan,
een gezin, een fikse carrière in
toneel en film, ik speel elke
avond. Maar ik heb er aües voor
over om dit te mogen doen'. Nou,
dat kon, maar het ging fout. Ik
werd bang, ik kon niet rustig
werken, iedereen hing om me
heen. Toen zei die professor:
'Luister, ik zie wat er gebeurt. Ik
zet je ezel bij mij op mijn kamer,
daar kun je in alle rust werken'.
Toen heb ik het afgemaakt. En
elke avond gespeeld."
Atelier
Schilderen is meer dan een pas
sie. Het is een must voor Krabbé.
Dagelijks staat hij in zijn atelier.
„Praaachtig. Sinds ik dat heb
kunnen kopen, ben ik zo geluk
kig als een klein kind. Het is van
Breitner geweest. Heel ruim, een
raam van vier bij zes, fantaaas-
tisch licht. Vorige eeuw gebouwd
en het is schitterend. Ik loop om
negen uur binnen, zet wat mu
ziek op en ik schilder me suf. Ik
zie wel wanneer de volgende film
komt. En vraag me dan altijd
eerst af of ik voor zo'n film wel
die heerlijkheid van het schilde
ren, van mijn leven hier, wil on
derbreken. Is het dat waard? Dat
betekent dus dat het schilderen
een gewèèèldige impact heeft op
mijn leven. Veel groter is gewor
den dan ik ooit heb voorzien."
„Nadat ik weer ben begonnen,
ben ik nooit meer gestopt. Waar
om zou ik niks doen? Dat is een
verloren dag. Mijn hoofd zit vol
schilderijen en die moeten er al
lemaal uit. Ja, echt, anders raak
ik hartstikke gefrustreerd en
geïrriteerd."
„Ook als het filmen te lang duurt,
ben ik niet te houden. Nee, recht
uit het vliegtuig, tollend van de
jetlag, sta ik de volgende ochtend
om negen uur in het atelier.
Heerlijk. En pas daar valt er een
rust over me heen. Een ander
komt thuis met verhalen en een
volgeschoten fotorolletje. Bij mij
zit een rolletje schilderijen in
mijn kop."
„Ik schilder maar raak. Als ik
denk, ga ik de mist in. Het gaat
gewoon. Ik heb verschrikkelijk
veel gereisd, ben de aardbol zes
keer rondgeweest. En al die lan
den, al die beelden, kan ik zo op
roepen. Knip, en ik heb het weer.
Ik kan zo, hier, voor jou, straten
in Turkije beschrijven. De deu
ren, de ramen, het stalletje op de
hoek, de mensen, de dieren, ze
zitten er allemaal in. Allemaal op
de harde schijf in mijn kop. Ik
wil ook een groot schilderij ma
ken met een soort totaalbeeld
van al die reizen. Het doek heb ik
er al voor, dat Picasso-doek, ja."
Eenzaamheid
Freud en Jung hoeven niet uit de
kast om het dualisme in Krabbé
te vinden. Een filmster staat voor
het oog van de wereld, een schil
der leeft afgezonderd in de een
zaamheid.
„Dat is de balans", geeft hij toe.
„en die werkt perfect. Als je
doorflipt in de filmwereld - en
dat gebeurt gauw want ze zijn al
lemaal gek en de wereld bestaat
niet eens - houd ik mezelf in
stand door afstand te nemen.
Harrison Ford heeft hetzelfde.
Hij woont bewust vijf uur vliegen
van Hollywood af. Net als ik, tja,
al heeft hij een eigen vliegtuig."
„Vandaar ook dat ik gewoon in
Amsterdam ben blijven wonen.
Ik had al snel besloten dat ik niet
mijn gezin kon dwingen het leven
op zijn kop te zetten voor mijn
carrière. Maar dat werd aanvan
kelijk in Hollywood niet gepikt.
Als ik er niet woonde, kon ik het
vergeten, zeiden ze. Te hautain.
Maar wat blijkt? Juist het feit dat
ik aan de andere kant van de plas
zit, intrigeert. 'Wat is dat met die
man? Haal hem maar eens hier
naar toe'. En dan zit ik weer in
het vliegtuig."
„Bij filmen moet ik me overgeven
aan de regisseur, het is zijn film.
En ook daarin is schilderen weer
een tegenwicht, want ik maak
enkel wat ik zelf wil, wat in mijn
hart en handen zit. Al is een film-
rol natuurlijk ook eigen, ik maak
die man."
Applaus
Nog een tegenstelling. Als to
neelspeler rook Krabbé zijn pu
bliek. Als filmster... 'mist hij het
applaus', vult hij aan. En lacht.
„Nee hoor, niet echt. Ik heb het
ook zö lang gedaan. Twintig jaar
elke avond op het toneel gestaan.
Letterlijk van Maastricht naar
Den Helder en terug en dat is wel
genoeg geweest."
„Nee, internationale films maken
is leuk, zóóó leuk. Het is een ka-
dootje om te mogen doen. Ik ont
moet leuke mensen, ik werk met
leuke mensen, het is niet te ver
gelijken met toneel. Mijn ge
zichtsveld is niet 'verruimd'
maar is 360 graden geworden.
Enorm. Een Nederlandse acteur
heeft een beperkt bestaan, en bij
mij is het onbeperkt geworden.
Alles kan opeens. Alles kan me
gebeuren. Als de telefoon gaat,
kan de hele wereld op slag veran
deren. Laatst zouden we op va
kantie gaan, gaat 's nachts de te
lefoon. Mijn agente. Iemand uit
The Fugitive was ziek geworden
en ik kon invallen. 'Ik ben op va
kantie' zei ik. Maar ze had de
ochtendvlucht al geboekt, het
script naar Schiphol gefaxt zodat
ik het onderweg kon lezen en die
avond stond ik naast Harrison
Ford en Tommy Lee Jones op de
set in Chicago."
Huurhuisje
„Ik vind het prima zo. Ik woon
lekker in Amsterdam in mijn
huurhuisje, Zit hartstikke tevre
den op mijn fietsje. En ben net zo
tevreden als ik door El Ee cruise
in een limo. Het beste van twee
werelden."
„Achteraf zie je de zin van din
gen, de grote lijn. Ik had geen
idee dat ik ooit tegen dat atelier
zou lopen, of überhaupt dat
schilderen zo belangrijk zou
worden, en het wordt steeds be
langrijker, het heeft bijna alles
overgenomen. Ik heb vanaf juli
ontzettend veel geschilderd, dat
is een hele serie die in oktober in
Londen wordt geëxposeerd. Dan
is het klaar, af, en ben ik toe aan
een nieuwe film."
„Ik geniet er ook zo van, dat kan
ik je niet eens vertellen. Heel
leuk. Elke keer ga ik een nieuw
avontuur aan. Hoe zou het zijn,
en met wie, en wat gaat er gebeu
ren? Nee, ik ben een zondags
kind. Echt."
Door Anja van den Akker
„Veronica was altijd de omroep van het uiterlijk, niet van
het innerlijk. Van de huid, niet van het hart"zei Frits Spits
donderdagavond tijdens het tv-programma waarmee Vero
nica definitief afscheid nam van het publieke bestel. Met
ingang van gisteren is Veronica een binnenlandse commer
ciële omroep. Net als SBS 6, maar anders dan RTL4 en
RTL5: dat zijn buitenlandse commerciële omroepen. Die
mogen meer.
Veronica, dat in 1959 als radio
piraat op zee begon, is terug op
haar commerciële basis. Vrij
heid blijheid, heeft deze luis in
de omroeppels altijd gepredikt.
Maar anno 1995 gaat die vlie
ger niet meer op. Want Veroni
ca zit als zendgemachtigde met
een Nederlandse omroeplicen-
sie aan nogal wat wettelijke re
geltjes vast.
Zo is een binnenlandse com
merciële omroep bijvoorbeeld
verplicht veertig procent van
zijn zendtijd te besteden aan
Nederlands produkt. Maximaal
vijftien procent van de zendtijd
mag worden gevuld met recla
me en wel dusdanig verdeeld
dat hoogstens twaalf minuten
per uur spotjes te zien zijn.
Sponsoring
Wat betreft sponsoring moet
Veronica zich ook nog steeds
aan de regels houden: nieuws-
en actualiteitenrubrieken, poli
tieke of informatieve program
ma's mogen niet financieel door
derden worden gesteund. Het
Commissariaat voor de Media
ziet toe op de naleving van deze
voorwaarden.
Toen Veronica nog een publie
ke omroep was, mocht er aan
zienlijk minder. In die tijd zat
Veronica vast aan de verplich
ting twintig procent culturele
programma's te brengen, waar
van tien procent kunst. Boven
dien moest dertig procent van
de zendtijd worden besteed aan
informatie en educatie. Daar
heeft de jonge omroep nooit
zo'n trek in gehad. Dus kocht
iemand een stapeltje opera's
aan, zond die tijdens de nachte
lijke uren uit en ziedaar: men
kon weer tevreden ademhalen.
De tien procent kunst was ge
haald, de overheidssubsidie
weer veilig gesteld.
Reclame
Wat betreft reclamemogelijk
heden kon Veronica in de pu
blieke periode ook heel wat
minder uit de voeten: maximaal
6,5 procent van de zendtijd was
toegestaan, met een maximum
van twaalf minuten per uur.
Frits Spits: 'Van de huid,
niet van het hart.'
FOTO DIJKSTRA
RTL4 en RTL5 zitten wat spon
soring betreft beter dan alle an
dere partijen. Omdat zij als
buiteiüandse omroepen alleen
te maken hebben met de Euro
pese wetgeving, mogen zij bij
voorbeeld óók actualiteitenpro
gramma's sponsoren. Aan de
eis 'veertig procent Nederlands
produkt' hoeven zij evenmin te
voldoen.
Veronica is dus vrijer gewor
den. Geen verplichte cultuur
nummers meer, ruimere recla
memogelijkheden. Maar ook
absoluut geen cent meer uit
Den Haag.
Tomaten
De nieuwe programmering
voorziet in veel ophef en ver
tier. Rolf Wouters smeet deze
week bij wijze van 'voorproefje'
alvast met rotte tomaten naar
het publiek in Uhhhh...vergeet
je tandenborstel niet. Supermo
delverkiezingen en een man-
nenkeuring met Hans Kraaij jr,
veel programma's over reizen,
auto's, fUm, wonen en... niet te
vergeten muziek, waar het in
1959 allemaal mee begon.
Veronica viert haar nieuwe
vrijheid. En de kijker? Die
krijgt gewoon meer van wat hij
al gewend was. Alleen nu zeven
dagen per week. Wat niet ver
andert is de toon: de huid, in
plaats van het hart.
Rotterdam (anp) - Het International Filmfestival Rotterdam
breidt uit naar Maastricht. Tijdens het laatste festival-week
einde zal een deel van de films ook te zien zijn in de acht thea
terzalen van MGM en Lumière. Het weekeinde in Limburg is
een initiatief van het festival en de gemeente Maastricht.
In Rotterdam loopt het evene
ment van 24 januari tot 4 fe
bruari 1996. Maastricht begint
op 2 februari. In 1997 breidt het
festival mogelijk ook uit naar
Groningen. Met het weekeinde
hoopt de organisatie het publiek
in het zuiden beter te bedienen.
Maastricht is ook voor mensen
uit België en Duitsland aantrek
kelijk.
Cijfers leren dat 60 procent van
Hilversum (anp) - Regionale
televisiezenders krijgen met
hun nieuws vrijwel zeker
ruimte op Nederland 1. „Re
gio en Nederland 1 zijn het er
gloeiend over eens dat Ne
derland 1 de beste context
is", verklaarde Gerard Huls
hof. Hij is met ingang van
deze week manager van het
eerste net.
De omroepen van Nederland
1, Avro, KRO en NCRV, zijn
bereid het regionale nieuws
ruimte te bieden. Vorige
week liet de Tros weten zo'n
regionaal venster niet op Ne
derland 2 te willen.
Het bestuur van de NOS
moet over de zenderkeuze
nog een beslissing nemen.
Met ingang van april heeft
Nederland 1 dagelijks een
uur zendtijd (van 18.00 tot
19.00 uur) gereserveerd voor
de negen regionale omroe
pen, die dan hun actualitei
ten aan een groter publiek
kwijt kunnen.
het publiek van buiten de regio
Rotterdam komt. Het afgelopen
programma trok 65.000 bezoe
kers, die samen 250.000 film
voorstellingen bezochten.
Welke films in Maastricht te zien
zijn, is nog niet bekend. Ook de
selectie voor Rotterdam is nog
niet rond. De keuze voor het zui
den zal in overleg met Filmthea
ter Lumière worden gemaakt.
Het festival staat komend jaar
stil bij het 25-jarig bestaan door
het allereerste programma op
nieuw te vertonen. Oprichter
Huub Bals koos in 1972 veertig
films en documentaires. Nü be
vat 'Rotterdam' zo'n tweehon
derd titels.
Den Haag (anp) - De NOS zendt
de openbare verhoren tijdens de
parlementaire enquête over de
opsporingsmethoden van politie
en justitie rechtstreeks uit op de
televisie. De besloten verhoren
komen uiteraard niet op de buis.
Het is de eerste maal dat de tele
visie rechtstreeks verslag doet
tijdens een parlementaire enquê
te. Bij eerdere gelegenheden
(RSV, bouwenquête, paspoortaf
faire en sociale zekerheid) werd
volstaan met uitgebreide samen
vattingen van de verhoren.
De parlementaire enquête begint
op woensdag 6 september. De
verhoren duren circa zes weken.
Het openbare gedeelte vindt
plaats op maandag, woensdag en
donderdag. Over het tijdstip van
de besloten verhoren heeft de
commissie nog geen besluit geno
men.
