DE STEM
De zanger met de gouden sporen
Jasperina topper bij\
promenadeconcert
Van Gewest tot Gewest:
30 jaar uithoeken op t|
Bobbejaan Schoepen: 4 Ik had de kogels, Bob Hope niet'
Surfen is de enige sport die voor hon
derd procent gevoel is
Stephan van den Berg
Gids
-1 ii -
MAANDAG 28 AUGUSTUS 1995
mmmm
Ooit ging hij op zijn witte paard gewoon het café bin
nen. De witte cowboyhoed op, cowboylaarzen aan.
Hij reed tot aan de toog. „Hallo", zei hij dan. „Hier
ben ik."
En iedereen wist wie hij was: Bobbejaan Schoepen.
De vader van 'Ik heb eerbied voor jouw grijze haren'
en van het alcoholistensyndroom het 'Café zonder
bier.' Met Eddy Merckx, Manneke Pis is hij de be
roemdste Belg in Europa.
Hij is zeventig. Bijna vijftig jaar geleden vlogen hem
in Indië de kogels om de oren, nu doucht hij vijf keer
per dag op de bühne in applaus.
Bobbejaan Schoepen: een gouden artiest met een ei
gen pretpark: Bobbejaanland.
Door Hans Jacobs
„Hmmm", zegt hij. „Hmmmmm.''
Hij rekt en strekt zijn stembanden.
„Jodellalalliiii."
Het galmt zachtjes tussen de witte
tegels van de lange gang. En dan
weer: „Hmmmmm." Een diepe
brom wekt voorzichtig zijn zang
stem.
Hij wrijft ijsklontjes over zijn ge
zicht en spuit wat groen spul in
zijn keel. „Tjimjaladoedi."
Hij tracteert zijn neus op vaseline.
De grote hoed van stro gaat af. Het
rode dasje los, het blauwe hemd
uit, de cowboylaarzen. De broek.
Daar staat hij even later alleen
nog in zijn kamerjas. Het borst
haar krult frivool tussen de slui
ting.
Een man van zeventig bereidt zich
voor op een optreden.
Hij pakt een mondharmomika en
met drie, vier ademstoten mat hij
het instrument af. „Dat is straks
mijn eerste nummer." Een weer
scheurt hij met zijn lippen de
Maasstraat van het instrument op
en neer. Dan schakelt hij terug
voor een verfijnde blues.
De harmonika geniet hijgend na.
Bobbejaan Schoepen ook. Hier, in
zijn kleedkamer van het Star
Theater, is hij thuis. Buiten genie
ten die dag dik 15.000 mensen van
de meer dan vijftig attracties van
zijn eigen pretpark Bobbejaan
land. Een Belgische kinder- en fa-
miliedroom in Lichtaart vlak bij
Turnhout. Vijf keer per dag stro
men vele honderden fans ook even
naar het Star Theater om daar hun
idool in een showprogramma tus
sen de danseressen en exotische
trommelaars te zien.
Spa Blauw
En vijf keer per dag pept Bobbe
jaan zich op, strekt en rekt hij zijn
zangspieren, walst hij zijn lippen
voor zijn beroemde fluit en mas
seert hij zijn huig om die beroem
de cowboyjodel te laten horen.
Hij drinkt teilen Spa Blauw.
„Drinken moet je doen voordat je
dorst krijgt." En hij zal dorst krij
gen, zo weet hij uit zijn gouden ar
tiestenleven. „Ik zal straks zwe
ten. Dat kunt ge niet geloven."
Hij traint, verzorgt en koestert
zijn lichaam. „En blijf vooral niet
plakken", zegt hij. „Grote arties
ten blijven nooit plakken. Kijk
maar naar Sinatra." Hij kijkt me
diep in de ogen: „Zorg vooral voor
een goed huwelijk. Mijn vrouw is
voor mij alles. Ze is mijn ziel."
Waarschijnlijk is Bobbejaan
Schoepen met Eddy Merckx en
Manneke Pis de broemdste Belg
van Europa. Hij zong voor volle
zalen over de hele wereld, hij
schreef muziek voor beroemde ar
tiesten van Catharina Valente tot
James Last. Zijn Ik heb eerbied
voor jouw grijze haren werd mil
joenen malen verkocht. Zijn Café
zonder bier werd in alle landen
waar ze 'hem' lusten op de plaat
gezet. Jaques Brei was in zijn
show de Artiste Americain, de
tweede grote artiest en Bobbejaan
was het die tegen een toen jonge
Belg Toots Tielemans zei: „Toots,
ze begrijpen je hier in België niet.
Je moet naar Amerika."
En Toots ging.
Muziek
Alle wanden van zijn kleedkamer
zijn bezet. Of er hangt kleding of
geschiedenis. Tientallen ingelijste
foto's van de Belgische cowboy.
Alleen of met beroemde andere ar
tiesten.
„Muziek was er altijd", zegt hij.
Toen hij kind was al. „Ik kon goed
fluiten." Iets wat hij van zijn moe
der leerde. Een demonstratie ge
ven kan even niet. Zijn 'wijsheid
stand' is getrokken en dat trekt
valse lucht, zegt hij. Maar miljoe
nen platen zijn het bewijs.
„Ja, waarom?", zo vraagt ook hij
zich af: „Ik had het gewoon." In
zijn geboorteplaats Boom zong hij
tussen de twee draaimolens en de
schiettent: „Daar bij die molen,
die mooie molen." Het klinkt
goed. Het verleden is bij Bobbe
jaan altijd bij stem. Moeiteloos
zingt hij van bakeliet tot cd.
Als jongen van vijftien kreeg hij
privéles gitaar, zang en notenleer.
Op 18-jarige leeftijd deed hij audi
tie en werd voor zijn eerste optre
den in Antwerpen aangenomen.
Voor driehonderd frank. Een op
treden in 'Ancienne Belgique'. Het
was in de oorlog. „Ik zong in die
tijd vooral Zuidafrikaanse lied
jes." En zo ook „Mamma ik wil
een man hé. Wat voor man mijn
lieveke. Wil je dan een Franse
man? Nee mamma nee. Een Franse
man die wil ik niet, want parlez
vous versta ik niet...."
Vijftienhonderd man zaten in de
zaal in Antwerpen. „Wil je dan
een Duitse man?", vraagt het lied
je verder. En Bobbejaan zong ge
woon door: „Een Duitse man die
wil ik niet, want Schweinefleisch
dat Itis ik niet..."
Maar dat hij hij niet moeten doen.
„Er stonden twintig veldgendar-
men op met van die ijzeren platen
op hun borst. De zaal werd ont
ruimd: raus, raus. En ik kreeg
matte. Ik werd bont en blauw ge
slagen. Voor de zaal was ik een
held, maar ik had er helemaal
geen erg in wat ik zong. Het was
gewoon een liedje. Drie weken heb
ik in het gevang gezeten. Laatst
kreeg ik nog een brief van een me
vrouw die zich het voorval herin
nerde en nog de pijn voelde toen ze
me daar als kleine jongen bloe
dend op het toneel zag staan. Het
was een mooie, maar pijnlijke in
stap in het vak."
Delen
Zijn eerste plaatje had hij op zijn
21ste en in die periode na de oor
log trad hij op via Welfare voor de
Amerikaanse soldaten die de cow
boy uit België in hun hart sloten.
Midden in de winter op de open
bak van een truck zingen voor de
Amerikanen in Duitsland. „Het ijs
stond op het gezicht."
De cowboyhoed, het jodelen: Roy
Rodgers was het grote voorbeeld.
De witte cowboy op het witte
paard Trigger, de na-oorlogse
Amerikaanse moraal met gevulde
holsters.
Bobbejaan zong: 'Geef mij maar
de prairie', "Trappers van Alaska',
'De jodelende fluiter', 'Koetje
Boe'. Het werden hits in Neder
land. Hij trad op in Tuschinski in
Amsterdam en zag de armoede
van na de oorlog in Nederland. „Ik
rookte niet en kon via Welfare aan
spullen komen. Die heb ik op
straat uitgedeeld. Ja delen. Dat zit
in me. Ik geef graag weg. Een
vriend zei ooit, als Bobbejaan
twintig frank heeft, geeft hij er ne
gentien weg."
Later, buiten in zijn Bobbejaan
land, zal hij op de vraag of ook dit
pretpark weggeven is, even de pas
inhouden: „Ja, dat denk ik wel.
Laten delen in wat ik zelf gemist
heb."
Hij graaft even in zijn jeugd. Pa de
hoedsmid, slepende ziektes, de fa
milie die het niet al te breed had.
„Om het ver te schoppen, moet je
veel afzien. Heel grote wielren
ners, voetballers, boksers, hebben
„Delen. Dat zit in me. Ik geef graag weg. Een vriend zei ooit, als Bobbejaan twintig frank heeft, geeft hij er negentien weg.
FOTO'S DO VISSER
nooit rijke ouders gehad. Snap
je?"
Met een stuk of zes nummers stap
te hij in de beroemde Bonte Dins-
dagavondtrein van de Avro-radio.
Hij vertelde Vlaamse mopkes en
zong zijn hits. „Ik stond de eerste
keer aan het begin van het pro
gramma en na mij flapte het hele
programma in elkaar. Zo: fladd-
der." Zijn mond laat een langerek-
te rochelende wind.
Indië
Begin 1949 vroegen ze Bobbejaan
of hij geen zin had om in Neder
lands Indië op te treden om de Ne
derlandse soldaten daar met zijn
gejodel en cowboyliedjes op te
krikken. „Waarom niet", zei de
jonge naïeve Belg.
Bobbejaan stelde een kleine Bel
gische ploeg samen uit dansers,
een clown en een accordionist en
stapte op het vliegtuig. Drie dagen
later was hij Djakarta. Hij kreeg
een warm ontvangst: soldaten met
mitrailleurs.
„Wat is hier aan de hand, vroeg
ik."
„Het is hier oorlog, zeiden de sol
daten."
Bobbejaan trok wit in de tropen
zon weg.
„Ik wist niet wat er aan de hand
was. Dan sta ik er mooi op, zei ik
tegen de soldaten."
Twee maanden bleef hij in de tro
pen. Vijf shows per week. In totaal
125 keer. Duizenden kilometers
legde hij af. „Bobbejaan zou je
niet op die en die afgelegen post
willen optreden?", vroegen ze. De
Hollanders durfden niet of waren
straalbezopen."
Baf, zei het na een paar kilometer.
De vrachtwagen was op een mijn
gelopen. „Gelukkig was het een
eigengemaakte mijn, anders wa
ren we vijftien meter omhoog ge
vlogen."
Soms had hij echt geluk. Toen hij
weigerde om een tocht 's nachts te
maken. „Het konvooi liep op een
zware mijn: vijf doden."
„Ik heb de kogels horen vliegen.
Door mijn haren. Als ze langzamer
hadden gevlogen, dan had ik ze
kunnen zien vliegen, t'is waar."
„Zingen op gammele kisten in de
tropenzon van dik 60 tot 70 gra
den of in zaaltjes. Zingen voor de
Zwarte Panters, zoals een Neder
lands onderdeel werd genoemd.
Driehonderd zaten er naar me te
luisteren. Ik ben verzot op mijn
duivenkot en bammm. Drie hand
granaten werden over de schut
ting gegooid. Iedereen rende naar
buiten. Twee soldaten bleven zit
ten. Die dachten: er zijn er al ge
noeg naar buiten gegaan."
Bobbejaan bleef zingen. „Bravo
Bobbejaan, applaudiseerden die
twee soldaten."
Opnieuw rakketakten de mitrail
leurs.
Hij had bewondering voor de Ne
derlandse jongens. Toffe mannen,
noemt hij ze. „Ze moesten ook. Ze
hadden er niet voor gekozen. Als
ze weigerden, was het vaandel-
vlucht."
„Ach angst. Ik ben niet bang voor
de dood. Als ik moet komen, dan
kom ik toch. Als ik een bal in mijn
kop krijg, dan weet ik toch van
niks. Ik ben nog steeds niet bang
voor de dood."
De man van zeventig kijkt vanuit
zijn kleedkamer naar de toegang
tot het podium: „Misschien sterf ik
daar wel."
Op een tafeltje in zijn kleedkamer
ligt een map vol oorlogsherinne
ringen van een Indiëveteraan uit
Geleen. Een soldaat van de 42ste
mitrailleurcompagnie, gelegerd in
'Plopperzicht'. Hij bedankt Bob
bejaan dat hij het aandurfde om
de afgelegen posten te bezoeken.
Dat hij in de gevarenzone heeft
durven zingen. Als een van de wei
nigen. „Ik ben gewond geraakt",
schrijft de veteraan, „maar uw op
treden heeft aan mijn genezings
proces veel bijgedragen. Bedankt,
Terima Kassi."
„Of ik het applaus zal missen? Ik weet het niet. Ik heb het nog nooit hoeven missen.
Zelfs een generaal was trots op
hem. Noemde de Belgische zanger
een moedig man.
Bobbejaan de held?
„Och."
Dan de Bob Hope van Nederlands
Indië?
„Misschien een soort. Maar ik heb
de kogels wél gezien. Bob Hope
was ze altijd tien kilometer voor."
Ellende
Hij zwijgt liever wat hij in Indië
aan ellende heeft gezien. „Daar
kun je niet over praten. Laatst was
er hier een kolonel op bezoek. Ook
uit die tijd. Als je de echte verha
len vertelt, gelooft niemand je. Dat
kan niet waar zijn, zeggen de men
sen. Daarom verzwijg je het. Maar
als je met iemand samen bent: ik
heb met die kolonel zitten huilen."
Een Belgische cowboy in Indië. Nu
nog. Er moeten wc's zijn in Indo
nesië, waar op de wanden een
koddig kopje met een grote wild-
westhoed op boven een getekend
muurtje uitkijkt: Bobbejaan was
here.
Het is nog een minuut of tien voor
het optreden. Hij is even weg om
zijn gitaar op het podium te stem
men. De geschiedenis reist intus
sen verder door de tijd. Zijn grote
successen in de jaren vijftig, zes
tig. Hij werd op handen gedragen.
Ontelbare platen, veel liedjes. Za
len kreeg hij vol. Na de zalentijd
had hij een eigen circus en reed
Bobbejaan op zijn witte paard als
stunt in elk dorp het plaatselijke
café binnen. Tot aan de toog. Bob
bejaan is here. „In onze tent was
plaats voor 1.800 mensen. We
speelden wel eens in dorpjes met
nog geen 1.100 inwoners, maar de
tent was helemaal vol. Alle 1.800
plaatsen."
De bewondering voor de Belg op
cowboylaarzen groeit. Nog een
minuut of negen voor het optre
den. De metamorfose. Het begint
met een wollen panty: „Voor het
zweet op te vangen."
En een strakke zwarte broek.
Hij test nog steeds zijn stem.
„Waar zijn de molens van vroe
ger...", zingt hij bijna onhoorbaar.
Als hij ziet dat ik opkijk, pakt hij
zijn gitaar:
Hij aait drie accoorden vooraf:
„Waar zijn de molens van vroeger
gebleven.
Waar zijn de klompen van vroeger
naar toe.
Konden we toch wat eenvoudiger
leven.
Waren we allen zo gauw niet meer
moe.
Wat gaat de mens van vandaag
toch te keer.
Nooit meer tevreden, altijd maar
moe.
Geef ons de molens van vroeger
weer
Loop eens op klompen als weleer.
Er valt een stilte. Op het podium
iets verderop raast de show uit de
startblokken. Elektronische klan
ken overstemmen de gitaar in de
kleedruimte.
Een cowboy als het geweten van
België.
„Ik vind dat je de mensen wat
moet vertellen. Dat je ze na moet
laten denken. Niet dat ik wil zeg
gen dat het vroeger allemaal beter
was. Elke tijd heeft zijn voor- en
nadelen."
Hij voelt zich thuis in zijn theater.
Beter dan in die wijde wereld van
het amusement buiten. Dagenlang
had hij in Berlijn de zalen vol ge
kregen. De held van Berlijn, kopt
een Belgische krant. „Kom ik 's
avonds in mijn hotel en vraag om
een broodje. Ik had zo'n honger.
Nee, we zijn gesloten, zegt die da
me. Dan heb je Berlijn plat ge
speeld en dan krijg je dit. Toen
was het genoeg. Ik was zo teleur
gesteld."
Bobbejaan stopte. Kocht in de
buurt van Turnhout 35 hectare
moerasland en iedereen verklaar
de hem voor gek om daar een pret
park te beginnen. „Veel regerin
gen en politici hebben van hun
mooie land een moeras gemaakt.
Ik heb van een moeras Bobbejaan
land gemaakt."
Een familiebedrijf. Vrouw, kinde
ren, Bobbejaan zelf. Iedereen is er
bij betrokken.
De telefoon gaat: „Ik moet op
schieten."
Een glimmend strak groen hemd,
groen dasje. Cowboylaarzen en
dan de hoed: wit en groot. De rand
aan de binnenkant is rijk groen en
rood geborduurd. Hij zet de hoed
schuin naar achter op. Een kuifje
haar blijft vrij: Bobbejaan Schoe
pen is klaar.
Het orkest heeft de elektronische
trein in gang gezet. Bobbejaan
springt erin en geeft met zijn
mondharmonika de Oranje Blos
som Special de sporen. De zaal
swingt. Anneliese, Oh Anneliese
huppelt mee en heel zacht zet hij
het nummer Draai, Draai in en
temt de onstuimige zaal. Hij zingt
zo zacht, dat iedereen wil luisteren
en als het bijna muisstil is, jaagt
Bobbejaan iedereen rond: Tourne,
draai. Waterfonteinen voor het
podium spuiten.
Bobbejaan is here.
Zweet
Pas na een minuut of tien na af
loop komt het eerste zweet. Even
later drijft hij. „Of ik het applaus
zal missen? Ik weet het niet. Ik heb
het nog nooit hoeven missen."
Een half uur na de voorstelling zet
hij een nieuwe hoed op, hijst hij
zich in spijkerpak en spijkershirt.
Trekt hij weer nieuwe cowboy
laarzen aan.
Buiten staat de zes meter lange
Pontiac Bonneville te wachten. De
deurklinken zijn revolvers, de be
kleding is van koeiehuid, tussen de
voorzittingen staat een zadel, spo
ren rinkelen op de zijspiegels,
waar maar plaats is, is een geweer
gemonteerd en knokken chromen
wild-westafbeeldingen om een
plekje in de stalen corral.
Voorop priemt als een boegbeeld
een stel gigantische koeiehoorns.
De motor bromt, de vele paarden
krachten steigeren en Bobbejaan
rijdt zijn pretpark binnen. De held
van België, Indië en Bobbejaan
land, een rasartiest met gouden
sporen.
Door Arjan Penders
Al dertig jaar is Van Gewest tot Gewest een begrip op dej
derlandse televisie. Een regionale rubriek met een landelfl
uitstraling. Alleen Brandpunt en het Journaal bestaan om
veer even lang.
gevoel', meent de eindredacj
Maar wat dat dan is, weet hij J
precies. „Het Gewestgevoe! J
men we dat. Het heeft iets tei
ken met een kleinschalig ondj
werp dat door een bepaalde!
nier van monteren zo interes»
wordt dat het landelijk
slaat."
Inmiddels wordt het wat drukt
in het kantoor van Leeul
burgh. Regiseusse Tineke Vein
brengt samen met regio-red
teur Johan van der Zee brood,
melk en koffie binnen. Het isg
voor de wekelijkse lunchvergj
ring. Presentatrice Jantinel
Jonge, inmiddels al elf jaar 4
Van Gewest tot Gewest, sdij
ook aan. „Wat mooi dat die tij
poepte," is haar opmerking I
de uitzending van de vrijdag i
voor. Er wordt geëvalueerd.
Eindredacteur Theo Leeuwen-
burgh ziet het programma nog
niet zo snel verdwijnen. „Zolang
het publieke bestel bestaat, be
staan wij ook nog wel."
Het NPS-programma werd dertig
jaar geleden opgericht om 'de re
gio' wat meer uit de verdomhoek
te halen. In de jaren zestig speel
den de beelden op de Nederland
se televisie zich vooral af in de
Randstad. Oud-hoofdredacteur
Roel Renssen richtte het pro
gramma op, samen met Carel En-
kelaer - voormalig hoofdredac
teur van het Journaal.
Eindredacteur Theo Leeuwen-
burgh: „De achterliggende ge
dachte bij de oprichting was dat
hier in Hilversum mensen zouden
worden klaargestoomd. Ze moes
ten na verloop van tijd de televi-
siepoot van regionale omroepen
gaan bemannen. Maar de ontwik
keling van regionale televisie
schoot niet erg op. In 1970 heb
ben we daarom het programma
maar omgegooid. Toen werd er
voor iedere provincie een redac
teur aangesteld. De doelstelling
van 'Gewest' werd toen: 'Een re
gionale rubriek met landelijke
uitstraling'.
Regiovenster
Er komen iedere week allerhande
onderwerpen aan de orde: de so
ciale noodzaak van een onrenda
bel spoorlijntje, een vakantie
voor gehandicapten of een por
tret van de oudste hotelhoudster
van Nederland. Werd Van Ge
west tot Gewest in de begintijd
nog gekscherend bestempeld als
het programma van boeren,
klompen, tulpen en molens, in
middels is de regio helemaal 'in'.
Nederland 1 heeft plannen voor
een regiovenster: iedere avond
tussen zes en zeven kunnen regio
nale omroepen dan alleen voor
hun provincie een programma
aanbieden. De nieuwe commer
ciële zender SBS6 heeft eveneens
belangstelling getoond voor de
regio. Directeur Fons van Wes-
terloo wil iedere avond een pro
gramma van een uur gaan bren
gen waarin de regio centraal
staat.
„SBS wil aandacht besteden aan
dingen die aan het landelijk
nieuws ontsnappen. Ik ben bang
dat er nu juist niks meer ont
snapt. Steeds meer 'brik-brak'-
programma's grazen nu de regio
af. Maar de voorsprong die wij
hebben, is dat onze redacteuren
echt goed bekend zijn in den lan
de," licht Leeuwenburgh toe.
Wat geeft de doorslag bij de keu
ze voor een bepaald item? 'Het
Kijkcijfers
„Wat zijn eigenlijk de kijkj
fers?," merkt op een gegeven i
ment iemand op. Theo Leem
burgh heeft er nog niet naar)
keken. Ze lijken ook niet ergb
langrijk te worden gevonj
Toch valt het aantal van 19
kijkers de aanwezigen eenl
tegen. Maar met een opmerd
van regiseusse Verver worden
afgedaan: „Het was heel wa
vrijdag."
Van Gewest tot Gewest kent gea
zomerstop. Toch is door de ah
zigheid van veel redacteuren
bijeenkomst niet echt spetten
Een hot-item is het be
een lokatie waar Jantine de Joj
haar presentatie moet
moet een onderwerp over ved
ken aankondigen. Curieus is I
het niet te ver weg mag zijn)
moet op de opnamedag ook i
worden gemonteerd. Uiteinde!
wordt gekozen voor moerasi
bij het Naardermeer. „Dat is j
voordeel van 't Gooi. Je vindt li
in de omgeving allerlei versclj
lende landschappen. Heel han
voor presentaties," verklapt Ja
tine de Jonge.
Toch is Van Gewest tot Gen
geen goedkoop programma,
flinke bezetting voor 25 minui
televisie is zelfs vrij duur. Eiii
redacteur Leeuwenburgh (16 jaj
bij 'Gewest') ziet dit niets'
bedreiging van het progra:
„We hebben al drie omroi
overleefd. Eerst de NTS, I
NOS en nu de NPS. Het is a
telkens de vraag of wij in I
hokje passen van de schema-ij
ker. Maar zolang het publieke)
stel bestaat, bestaan wij ooki
wel."
Vrijdag Nederland 3,19.28 d
(PERIOD 1
tekst tv
(lieuws voor doven en slecht
horenden
wle collega's, reportage-se-
- ,je waarin mensen de wereld af-
reizen om vakgenoten op te
zoeken
thomas en Senior, jeugdserie
pegrassi Junior High, jeugdse-
jhe Cosby Show, comedy
the Nanny, comedy
Ut) ja natuurlijk, magazine:
De wilde kat in de Schotse
Hooglanden
m) journaal
|IT) Weeroverzicht
jjie-o-wie, over de wereld ach
ter de kleine advertentie
hier en Nu, actualiteitenrubriek
Murder, She Wrote, misdaad-
pokument: Schuldgevoel dat
:e bestaat, documentaire
Cheers, comedy
Miniatuur
journaal
IEDERLAND 2
journaal; 07.06 Het zevende
venster; 07.31 Journaal; 07.35
Widget; 08.00 Journaal; 08.07
Lingo; 08.30 Journaal; 08.34
Genfest '95; 09.00 Journaal;
09 05 Uitzending VVD; 09.08
Kook tv; 09.27 Gallow glass,
misdaadserie; 10.20 (TT) Ander
Afrika; 11.10 Ook dat nog extra
in de reclame; 11.40 Tussen
kunst en kitsch; 12.22 Postcode
jackpot; 13.00 Journaal; 13.07
Studio Sport; 14.29 America's
funniest home videos; 14.52 Du
el over de grens; 15.42 Kids for
Animals
j (TT) Journaal
j Zoovenirs, serie over dierentui-
HBO drempelloos van start in Chassé Theatea
Breda - Chassé Theater, Ven-
cozaal. Het Brabants Orkest
met promenadeconcert onder
leiding van Jan Stulen. Met
medewerking van Jasperina de
Jong, Thijs van Leer en Simone
Otto. Gehoord op 26 augustus
1995.
Door Frans Baljeu
Zover als zaterdagavond in
het Chassé Theater heb ik het
Brabants Orkest nog nooit ho
ren gaan. Dat dit 'klassieke'
symfonie-orkest in staat is tot
een lekkere Metropole-sound
had ik al eerder gehoord.
Maar dat het in het Jurre Haans
tra-arrangement van Webbs Mac
Arthur Park samen met een uit
zijn dak gaande Thijs van Leer
tot aan de grenzen van de pop
gaat, was verrassend nieuw voor
mij. Een opvallende toevoeging
aan de toch al veelzijdige staat
van dienst.
Dirigent Jan Stulen refereerde in
zijn ontspannen toelichting aan
de drempelverlagende optie van
een promenadeconcert. Deze pri
ma dirigent, die zich niet te goed
voelt voor dit soort leuk werk,
maakte er met een ontspannen
spelend orkest een drempelloze
start van in het Chassé Theater.
In de grote Venco-zaal klonk het
geheel nogal wollig, een klankei
genschap die bij het gespeelde re
pertoire geen bezwaar was. Te
recht merkte Jan Stulen op dat,
samen met de oude panelen, het
geheel verdacht veel aan het Con
cordia deed denken. De ware
klank van het orkest in Breda zal
op 25 september in de VSB-zaal
in première gaan.
Het programma stond
deels in het teken van I
nema. De ter opening j,
Starwars-muziek van WiM
had voor mij nog Amerikaai
mogen klinken.
In de Dolf vd Linden-arran
menten van Michel Legrand-»",
lodieën was het spel met lei
kleurtjes als althobo en vibrafoj
een lust voor majeuroren metar
neurlelletjes.
De 'klassieke' solist van de avol
was saxofoniste Simone Olj
Haar elegante, wendbare spj
was niet in staat MilhaudsSca
mouche in orkestarrange*|
dezelfde 'drive' mee te j
het piano-origineel.
De sterk door klassiek en ro»J]
tiek beïnvloede
waarmee Thijs van Leer in eelJ
aardig grijs wordend verleden?
men met Rogier van OtterM
rore maakte, werden door
fluitist in een aardige compi !1
weer eens gespeeld. Het pi®1']
dat destijds door Willem
met deze muziek werd ge"
trineerd, weet dit nog ste
waarderen.
Absolute topper van dit F
nadeconcert was echter het »PJ
treden van Jasperina de
Souverein demonstreerde zij,®|
een greep uit haar grote rep»J
re, nog steeds de 'grande dal
van het Nederlandse lied te®)JJ
Het orkest was in dit ondej
het sterkst in het soms
sorgsky's Kowantsjina hert
rende Kalischnig-arrange11"
van het lied 'Spuit'.
Het Brabants Orkest is '°e 1
wensen dat het publiek zij11
thousiasme omzet in een bet
aan de aantrekkelijke abo
mentsserie.
WHlI
IICII
De dierenspoedkliniek, serie
over eerste hulp bij dieren in
de Dierenspoedkliniek in
Amsterdam
Candid camera
Karaoke
(IT) 2 Vandaag, actualiteiten
met om 18.00 Journaal; 18.39
Sportjournaal en 18.47 Hoofd
punten uit het nieuws gevolgd
door het weer
Het pakhuis, magazine voor en
over verzamelaars
Tax Free, comedy
Te land, ter zee en in de
lucht: Gein op 't plein
Studio Sport
Winnetka Road, serie
De Russ Abbot Show, humor
en sketches
Hoogtepunten uit Het elfde
uur
Middernacht klassiek, frag
menten uit L'Estro armonico
van Vivaldi
Journaal
pi Nieuws voor doven en slecht
horenden
IELGIË FRANS 1
Les seins dans la tête, reportage
i Forsthaus Falkenau, serie 18.30
I première 18.50 Cartes sur table
(11 Le quotidien des sports 19.30
20.05 Un crime, Franse politie-
jj uit 1992 van Jacques Deray met
i Delon, Manuel Blanc en Sophie
stal 21.40 Document historique:
[ttote Onassis, le grec cousu d'or, por-
I van de Griekse scheepsmagnaat
p5 Laatste nieuws 23.00 24 H sur les
hés 23.05 Le coeur et l'esprit
'BELGIË FRANS 2
Dlei Bla-bla, kindermagazine 18.57
[toeur et l'esprit 19.30 Nieuws 20.10
It'ime, Franse misdaadfilm uit 1992
f Jacques Deray met Alain Delon, Ma-
I Blanc en Sophie Broustal 21.32
plersport: Mountainbike: Tour de
M (tot 21.46)
DUITSLAND 1
Morgenmagazin, ontbijttelevisie
I Tagesschau 09.03 ML Mona Lisa,
«magazine 09.45 Fit forever
Tagesschau 10.03 Weltspiegel
IFA-Visionen, verslag Internatio-
funkausstellung in Eerlijn 11.00
Bschau 11.04 Musik muss dabei sein
S5 Presseschau 13.00 Tagesschau
P Mittagsmagazin 13.45 Wirt-
ft-Telegramm 14.00 Tagesschau
Schimpf - 19 7 17, telefonische
Wow 14.30 Sport Treff 15.00 Die Er-
'W Ersten, talentenjacht 17.00 (TT)
techau 17.10 Brisant, boulevardma-
re 17.55 Verbotene Liebe, serie
Marienhof, serie 18.54 Tisch und
Uerie 20.00 (TT) Tagesschau 20.15
J Ecuador - Die Mitte der Welt, 3-de-
documentaire (slot) 20.59 Ta-
Pemen-Telegramm 21.00 Report,
Wine 21.40 Die Hausmeisterin, se-
«•30 Tagesthemen 23.00 Tatort,
ADlO
"ADIO RIJNMOND
™ns Verbeek. 9,00 Nederlands produl
IUmVlieten Menno Tamming. 12.00 Rein
Imj nriëtte Geeve. 15.00 RR Express. 1
™aag. 18.00-19.00 Pop aan de telefoon
t WR0EP Brabant
Stor Ratiio 1' 9evol9d door regionaal
T dualiteiten, sport en verkeersinformatie
j«ahant, 7.23 Weerman Johan Vers
'tok llteiten en verkeersinformatie. 7.!
ij j an Verschuuren (regio Z.O, M. en N.O
i R ""bant (regio W-B). 8.08 Verkeersin
hint Nieuwscentrale. 8.33 Actualiteite
(?M|0r,?atie- 3-55 Weerman Johan Ver
V 1f*'"kki°sk. 9.30 De scheurkalender. 10
1 De scheurkalender. 11.07 Van h
üe scheurkalender. 12.05 Actualitf
ilitji,9enda-13.10 Radio Nieuwscentrale.
105 n en service voor de regio. 14.08 Mu
l ""Sa Brabant. 16.03 Uitlaat. 17.05 Act
mKKÊm
