Zomer-Gids
111:
Ijtmingway in
de Krajina
Kinderporno op Internet is geen mythe
D3
?sZ™?m-MyoldMan'
Vanaf eind deze maand
hollen weer hele volks
stammen profs en ama
teurs achter De Bal aan,
voor de punten of voor de
lol. Het nieuwe voetbal
seizoen staat voor de
deur. De Bal moet rollen,
zoals altijd. De Bal is on
misbaar. Ook in Sialkot.
Pakistaanse kinderhan
den rijgen daar, dag in
dag uit, de zeshoekige
lapjes leer aaneen tot de
kwalitatief beste ballen
van de wereld. Voor hen
geen sport en spel, maar
een slavenbestaan in het
belang van de familie. In
Sialkot markeert smart
de oorsprong van het le
deren monster.
12 AUGUSTUS 1995
jSTEM
ZATERDAG 12 AUGUSTUS 1995
L>"-
ie Indonesische extremisten.
3ritten hadden de beschikking
;en kleine luchtmacht in de vorm J
:es Thunderbolts. Dat was rond
lovember. De met de strijd gepa
'aande zuivering verliep rigouri
3e Britten vernietigden een aai
rampongs waar zich nog groepen
wapende Indonesiërs ophielden. V
gens Britse bronnen sneuvelden
;otaal vier Brits-Indiërs en ruim h
ierd Indonesiërs. Ook in Mageli
en Surabaja is zwaar gevochten. N
name aan de laatste stad bewaren
Britten bittere herinneringen, tem
de Indonesiërs er de 'Nationale Hi
dendag' vieren. Een van de leidj
van die slag was aan nationalistisr
kant Roeslan Abdulgani (81). jn
recent van de hand van
Schuuring verschenen boek 'Roesl
Abdulgani. De man die bleef', vei*
bij dat de strijd van 24 dagen in ol
ber en november ruim twintig!
zend doden heeft gekost, van
naar zijn schatting 16.000 aan Ine
nesische kant. „De bevolkingvani
stad heeft het aangedurfd, zonden
voren een rationele afweging te
ken, dertigduizend Engelsen
straatgevechten te weerstaan,
Abdulgani die 'Surabaja' het bej
noemt van 'hóe stevig geworteld I
algemeen verbreid ons nation?
Een verklaring voor het minder edj
gedrag van op hol geslagen jong!
heeft Abdulgani ook. Hij noemt
'het ongecontroleerde gedrag van
Verzamelde gepeupel in combin
met de angst de nieuw verwo
macht te verliezen. Het gaf de revoi
tie een hysterische ondertoon,
weet ook dat sommige 'Nederlaw
en Eurazische vijanden we
overgeleverd aan 'het gepeup
werden neergeknuppeld of aan
ken gespietst'.
In 1946 werd de situatie nog
strijdiger toen Britten en Indo -
samen de operatie POPDA m g
zetten met het doel Japanse
ren en ex-geïnterneerden te e
ren. Andere legeronderdelen bev»
ten elkaar nog hevig. Tussen aprn
juli '46 werden 69.810 JaP^.1
wapend en vervolgens in schep
gevoerd. Ook daarbijvielen 1
want de Japanners weigerde
enkel geval hun wapens aan
siërs af te staan.
De transporten van Neder'!
se kampbewoners en g
genen gaven een he
beeld te zien. Hier01
het Indonesische veiligheid
(TKR) in sommige gebiedenrafflI
schermer optreden tegen
kende (stelende en moorden™
genoten. Naar schatting 40.
sen zijn daar veilig door
men, want voor zover be ort
bij deze trein- en trucktraniP 1
geen doden gevallen. Hu s
nam tot juni 1947 in beslag-
UijVANZOMERGIDS 1
racura, de docent Engels,
I schudde m'n hand en zei
I dat hij zich niet meer herin-
Inerde dat hij' me drie jaar
|j,n uit z'n kantoor had gegooid.
|,eb ik met zoveel mensen ge
dachte hij, „Dan raak je de tel
Macura was nu alleen nog
lentslid, maar z'n radicale
L waren nog hetzelfde.
keer als ik Knin bezocht, ging
„bij Macura langs. We dron-
iffie en praatten over de Kraji-
tapten schunnige moppen
Macura een groot liefhebber
ras. Hij was Serviër, dat zeker,
Macura was ook niet gek. Hij
ld vaak op Serviërs. Hij zei dat
Hijd onderling ruzie hadden en
taren en nooit wilden werken,
haalde de mop die een Serviër
„Belgrado had verteld over de
^de luiheid onder de Ser-
Lasturbeert een Serviër zich,"
«ikaan Macura, die al begon te
ft een gat in de grond,
z'n lid erin en wacht op de
■ving," zei ik.
_a sloeg dubbel. Ha, ha, ha,
[hij voor vijf minuten. En toen
jna in m'n auto stapten, reden
thting de Servische frontlinies
Eg de aangrenzende moslim-
te Bihac. Op weg naar Bihac
ie Macura steeds dat hij wacht-
i aardbeving. „Waiting for
earthquake, we're just waiting
lie earthquake!De sfeer in de
jwerd hoe langer hoe beter. Ma-
itapte moppen en terwijl we met
wdvaart over de smalle Kraji-
l suizden, haalden we een
It,blauwe Mercedes in die onder
begeleiding over de weg reed.
(wasMarticl," schreeuwde Ma-
op hilarische toon, wijzend op
i op de achterbank van de
tdes. We waren net de auto met
Khn de president van de Krajina
[bij gestoven en Macura vond het
gal prachtig,
j vertelde Macura dat hij
Igroot liefhebber was van Engelse
ae en veel literatuur thuis had
it is uw favoriete schrijver?,"
gik Macura.
mingway natuurlijk," ant-
rïdehij.
o hebben we dezelfde smaak,"
lik.
ingway is prachtig," zei
faaromeigenlijk?,vroeg ik.
Wals je Hemingway leest. Die
pen, prachtig. En altijd een
prig einde. Altijd. 'On ima jaja',
'1 tenminste ballen aan z'n
«a's voordeur van z'n huis op
derde verdieping van de straat in
antrum van Knin stond open.
halletje lag bezaaid met meubi-
en omvergetrokken kasten,
«gels waren kapot, kleding lag
fcaid over de vloer. De televisie in
ponkamer stond er nog en de
«iade keuken viel wel mee. Ma-
ii zelf was er niet. Vanzelfspre-
IWant een dag voor de Kroati-
taval op Knin, maakte Macura
kluit van de Servische delegatie
f ii Krajina die in Genève onder
g van bemiddelaar Stoltenberg
Pde Kroaten onderhandelde over
patste mogelijkheid om de na-
rede oorlog te vermijden. Toen ik
•Mat Macura in Genève onder-
we met de Kroaten, vreesde ik
Want Macura had 'bal-
F® iemand met ballen deed geen
T"®s. „Wij eten liever gras dan
fw deel uit gaan maken van
had Macura weieens tegen
in Genève, had zijn
n moeten vertrekken
Kroaten er aankwamen. Ze
files achter moeten laten, want
1 hebben de Serviërs in
1 de rotzooi in het huis, vond ik
Wa s legerboekje, een paar oude
ren.znparlementskaart. Tegen
F stond een donker, houten
fflaeubel. Al Macura's boeken
i» er nog in, slechts enkele wa-
grond gegooid. Omdat het
hf„ 'e^er toestemming gaf
Lichts een uur lang te be-
m v l sne' naar de titels,
feu ne Mansfield, Kafka,
S Australische poëzie, Ser-
ijL ktjjtuur. Ik pakte een paar
ill he' wandmeubel en stop-
■tji! a tas die ergens op de
(Lu?^ek was een Handbook
kwi; mmar> een volgende
trdeh J, £ttSIes ot>er Serbia, de
tr Garden Party and
j Ti,van Katherine Mans-
P nog aan T d® docymenten
'li j muur hanëend
dat\ boeken mee te ne~
raabd 2e wellicht ergens in
kan terugge-
k's verlat vertrok uit Ma
in fa pen huis, viel m'n oog op
P" World „fu'Se P°cket- Het was
lie inijj i "e Short Story. Toen
K 'opgave bekeek, zag ik
Raai had een Podood een kort
Bronnen: Achter het gedek1dagbj*k3j°Pen op pagina 208
de 13-jarige Sqnja Paarde viefdeJ L Uctie stond er geschre-
voorloverhalen van He-
JVa; eigen uitgave- oorl
boek van het Rijksinstituutt |an
documentatie in Amsterd q:
dulgani. De man die ble giefl
SchSuring. uitg. Waruns|Bam» Q0gi
Patience and bluff van Pr -ie ujilffl
verschenen in Mededeling genHJ"
re geschiedenis Landmac
Wsaatk 4 en van He_
H risico's i?? hler over de Piin
lelijke VP„i 1 leven en het uit-
111 htzit." van ades dat een
De smart achter de bal
Een CBS-filmploeg was haar
voor geweest. De Amerika
nen hadden naar bewijzen
van kinderarbeid gezocht in
het Sialkot-district, het
kloppende industriële hart
van Noordwest-Pakistan (provincie
Punjab) met een van oudsher niet al
te beste reputatie. Actievoerders wil
men daar niet. Ze worden opgepakt
en vastgezet.
Pers is ook zelden welkom, maar niet
altijd buiten de deur te houden. De
CBS-filmploeg slaagde erin opnames
te maken in Sialkot. Ze had het snel
bij de Punjabi verbruid. 'De zaken
werden compleet verdraaid, een sa
menzwering van het Westen,' zo was
de Pakistaanse uitleg. Er waren kin
deren onwetend voor de camera's ge
sleept, om plaatjes te krijgen die het
thuis goed zouden doen.
Nieuwe pottekijkers konden op te
genstand van fabrikanten en hun zet
bazen in de dorpswerkplaatsen reke
nen. Deuren werden hermetisch af
gesloten. Kinderen werden nog beter
verstopt voor de buitenwacht, maar
natuurlijk wel met stapels leren lap
jes, naalden en garens.
In die weinig uitnodigende sfeer
diende Ilona Sweep van ChildRight
Worldwide inventief zijn. Ze moest
zelfs sluw zijn, zoveel wist ze wel.
Niemand zat te wachten op een Ne
derlandse medewerkster van een or
ganisatie die vecht tegen uitbuiting
van kinderen waar ook ter wereld.
(Denk aan de recente actie om sex-
toeristen die in Azië prostitutie-kin-
deren opzoeken, in hun land van her
komst voor het gerecht te brengen.)
Eenmaal in Sialkot voerde Ilona
Sweep aldus valse voorwendselen op
voor haar bezoek. Ze presenteerde
zich als potentieel koper van de be
faamde Sialkot-sportartikelen, met
speciale belangstelling voor de voet
ballen.
Toch bleef de Pakistaanse argwaan
groot. De 'chef' van een van de dor
pen liet haar alleen toe tot de werk
plaatsen waar volwassenen petten,
sjaaltjes en Harley Davidsons-caps
produceerden. Het was niet wat
Sweep zocht. Ze zou en moest de kin
deren zien.
Bij volgende bezoeken werd het
dorpshoofd iets losser. Het vertrou
wen groeide. En toen gingen de deu
ren wel open. Sweep kwam oog in
oog met de berooide producenten van
de ballen waarmee westerse topmer
ken de sier en vette winsten maken.
Het waren kinderen, de meesten tus
sen de acht en tien jaar.
In kleermakerszit op de harde vloer,
in een kleine ruimte, naaiden ze stug
door aan weer een nieuwe bal. Voor
een paar rupees per dag, een gulden
of drie hooguit. Niet op- of omkijken.
Steeds in dezelfde houding. Sweep:
„Veel kinderen hebben last van bot-
vervorming."
Ze zag kleintjes draden glad maken.
„Het uiteinde ging om de teen en dan
trokken ze eraan." De kinderen die
het naaiwerk deden, hadden wel een
stoffen bescherming om de vingers,
'maar die slijt snel.'
Zelfs de Pakistaanse begeleiders van
Sweep, lokale contacten, vielen de
schellen van de ogen. Want hier wa
ren ook meisjes aan het werk. En die
waren er altijd stellig van overtuigd
Door Mario Bouwmans
geweest dat alleen jongetjes werden
ingezet.
In de voetbal-industrie van Sialkot
zijn ongeveer honderduizend Paki
stani werkzaam. Een kwart van de
hen zou naar schatting van Child
Right Worldwide nog kind zijn.
„Kinderen zijn erg slaafs, bang. Ba
zen kunnen met hen doen wat ze wil
len."
De Pakistaanse wet verbiedt kinder
arbeid. Dus is het er officieel niet!
Maar de beroerde situatie van veel
gezinnen maakt kinderarbeid tot een
noodzakelijk kwaad. „Het armoede
probleem is een belangrijke oorzaak.
Voor veel gezinnen draagt een wer
kend kind nauwelijks iets aan het le
vensonderhoud bij, maar drie kinde
ren of meer wel."
Maar als hele gezinnen aan de slag
gaan, ontstaat weer een ander pro
bleem.
„Veel vaders laten het werk dan aan
vrouw en kinderen over en blijven
zelf thuis. Ze raken aan de drank, ne
men een vrouw erbij."
Die kleine gezinsdrama's moeten af
gezet worden tegen de algehele situa
tie in het Tand van de reinen' - de be
tekenis van de naam Pakistan -, een
situatie die verre van rooskleurig is.
De welvaart in de islamitische repu
bliek is geen gemeengoed, maar voor
behouden aan een elite van top-in-
dustriëlen en groot-grondbezitters.
Verreweg het meeste overheidsgeld
wordt in defensie gestoken. Onder
wijs komt er berooider vanaf. „Drie
procent van het Bruto Nationaal Pro-
dukt wordt aan onderwijs uitgege
ven; dat zou minstens achttien pro
cent moeten zijn." Geen (goede)
scholing en medische voorzieningen
biedt jonge Pakistani weinig toe
komstperspectief.
De jarenlange roep van westerse
hulp- en mensenrechtorganisaties
om afschaffing van de kinderslaver
nij is inmiddels verstomd. Ze besef
fen, hoe wrang ook, dat de meeste
kinderen met die maatregel niet ge
holpen zijn. Sterker nog, ze zouden
nog verder in de ellende zakken.
Sweep: „We willen die industrie niet
tackelen. Dan belanden de kinderen
op straat, zonder werk, zonder geld.
Zijn ze nog slechter af."
Haar organisatie is daarom noodge
dwongen de weg der geleidelijkheid
ingeslagen. „We willen de werkom
standigheden voor de kinderen ver
beteren en de arbeidstijden verkor
ten. Er moet ruimte komen voor de
kinderen om te kunnen leren en te
Spelen. Als dat lukt, zal op de langere
termijn de slavernij vanzelf uitge
bannen worden."
Childright Worldwide richt haar pij
len niet direct op de Aziatisch en
Zuidamerikaanse landen waar kin
deren een onmisbaar segment van de
arbeidsmarkt vormen, maar op het
eigen land, Europa en Amerika. En in
het bijzonder op degenen die aan de
ballen het dikst verdienen: de impor
teurs en leveranciers van grondstof
fen. Bewustmaking is daarbij het
sleutelwoord.
Veel westerse importeurs wijzen op
clausules in hun contracten, die pro-
duktie door kinderen uitsluiten.
„Maar wie controleert dat? In de fa
brieken in Pakistan zullen ze geen
kind aantreffen. En in de dorpen,
waar de thuiswerkers zitten, komen
ze niet," zegt Sweep, die de kinderen
met eigen ogen zag.
„Wij zullen de ondernemers in het
Westen voorstellen één procent van
hun winsten af te staan voor een
fonds. Met die gelden kunnen we
scholen en gezondheidscentra in
Sialkot opbouwen. Dat is een begin."
De eerste 'voorzichtige' contacten
met importeurs en fabrikanten zijn
gelegd. Volgens Sweep is veel geduld
vereist. De grote wens van haar orga
nisatie fs om te komen tot eèn soort
'stempel van goedkeuring' op iedere
bal, die door een kind in acceptabele
werkomstandigheden is gemaakt.
Maar dat zal nog veel voeten in de
aarde hebben, denkt ze.
Inmiddels is ChildRight World
wide ook samen met enkele No
belprijswinnaars een campagne,
gericht op het grote (voetbalpu
bliek, gestart. Tijdens de onlangs ge
houden Megafestatie voor jongeren
in de Utrechtse Jaarbeurs werd de
aftrap gegeven voor die campagne:
'De Bal'. Petitiekaarten zijn daar uit
gedeeld en zullen nog via voetbal
clubs worden verspreid.
Uiteindelijk is het de bedoeling zo
veel mogelijk ondertekende kaarten
te overhandigen aan een vertegen
woordiger van de Nederlandse rege
ring. „Ook via dat spoor, de interna
tionale druk, kunnen wantoestanden
aan de kaak worden gesteld.
De reacties van het grote publiek zijn
tot dusver uitermate positief. Maar
ook ontnuchterend. Sweep: „Veel
mensen weten niet dat tachtig tot ne
gentig procent van de kwaliteitsbal-
len en heel veel andere sportmateria-
len in Pakistan gemaakt worden en
onder verschrikkelijke omstandighe
den. We hopen dat nog meer mensen
dat gaan inzien."
In een campagnetekst staat het zo:
'ChildRight Worldwide en de deelne
mende Nobelprijswinnaars vinden
Een Pakistaans kind in Sialkot
naait lapjes leer aaneen tot een
voetbal. foto's michielwijnbergh
het onacceptabel dat veel kinderen
hun leven en hun recht op een toe
komst moeten afstaan, zodat anderen
hun grootste passie, voetbal, kunnen
uitleven op het veld of voor de televi
sie.'
Kinderporno op het net. De afgelopen
week was het weer een heet hangijzer,
nadat hoofdredacteur Frackers van Pla
net Internet er publiekelijk zijn be
zorgdheid over uitsprak. Frackers zit er
een beetje mee dat hij als opperhoofd
van wat de grootste provider in Neder
land probeert te worden, tegen zin en
bedoeling in meewerkt aan digitale
mesttransporten.
Het woord 'kinderporno' doet het altijd
goed in discussies over Internet, omdat
het fenomeen begrijpelijk allerwegen
afschuw opwekt en lezer en luisteraar
meteen wakker schudt. Overigens zijn
er, voor wie handig met zijn search-utili
ties is, in cyberspace veel meer dingen te
vinden die in de boekhandel niet ver
kocht worden, tenminste niet over de
toonbank.
Zoals goed gedocumenteerde handlei
dingen hoe uit een mengsel van kunst
mest, diesel, suiker en nog enkele an
dere smakelijke ingrediënten een bom
te maken die krachtig genoeg is om
een compleet belastingkantoor van
zijn fundamenten te blazen. Of
nieuwsgroepen waarin deelnemers
trots opgeven van hun wekelijkse
blast ergens midden in de nacht op het
platteland.
Waarbij het er om gaat wie de mooiste
en hoogste vuurspuwende paddestoel
weet te produceren. Zoals die van de
winnaar van de week wiens mushroom
zo hoog kwam, zo verblindend was, dat
een politieagent uit een twintig kilome
ter verderop gelegen dorp brandweer en
ziekenhuizen mobiliseerde omdat hij er
van overtuigd was dat er een Jumbo was
neergestort.
Dat soort grappenmakers bestond al
voordat Internet was uitgevonden.
Vroeger correspondeerden ze via snail-
mail, en sommigen doen dat nu via de
computer. Net zoals er altijd netwerken
van pedofielen zijn geweest die het hun
ne deden, en van wie sommigen nu blijk
baar een levendige ruilhandel per com
puter bedrijven. Volgens diegenen die
zich nogal bezorgd maken over die ont
wikkelingen, sta je op sommige parkeer
plaatsen aan de digitale snelweg tot aan
je knieën in de vuiligheid.
Maar is dat nou wel zot, vroeg ik me af.
Is het nou eigenlijk wel mogelijk om met
een paar muisklikken kinderporno te
voorschijn te toveren? Dat bleek dus uit
eindelijk inderdaad zo te zijn, al kostte
het me donderdagmorgen tweeënhalf
uur voordat ik erin slaagde om mijn ei
gen scepsis met één foto weg te vagen.
Zo lang duurde het voor ik het duistere
rijk van de kinderseks gevonden had en
het voor elkaar kreeg om een gecodeerd
bestand te vinden en vervolgens binnen
te halen dat, eenmaal gedecodeerd en
uitgepakt, qua smerigheid van een on
beschoft hoog gehalte bleek te zijn.
Maar hier geldt hetzelfde als voor het in
stalleren van een sound-blaster: de eer
ste keer een gebed zonder end, maar als
aan scheldbrieven zit ik niet te wachten,
laat staan op een dagvaarding van een
officier van justitie die zo nodig moet
scoren.
Het vervelende is echter dat de te volgen
procedure exact dezelfde is als die lief
hebbers van kanariepietjes of borduur
patronen dienen af te werken als ze in
cyberspace foto's van zangvogeltjes of
sites met klassieke borduurpatroontjes
zoeken. Trouwens, als ik hier verklap
hoe u een verboden stuk porno naar een
andere liefhebber moet sturen, is dat
toch ook niet strafbaar? U koopt een en
veloppe, stopt het spul daarin, schrijft
het adres erop, plakt een postzegel op de
rechterbovenhoek en duwt alles in een
rode brievenbus. Wie kan me wat ma-
je weet hoe het moet een fluitje van een
cent.
Niet alleen 'normale' porno, maar ook
bestialiteiten en kinderporno zijn inder
daad in ruime mate voorhanden, al ver
eist het de nodige handigheid, kunst
greepjes en slimmigheidjes om plaatjes
te vinden, binnen te halen, uit te pakken
en om te bouwen naar een gangbaar
JPG- of GIF-format. Dat allemaal uitge
vogeld hebbende kon ik me deze keer,
voor de verandering, vinden in de opvat
tingen van de hoofdredactie toen mijn
suggestie voor een pakkende illustratie
bij dit verhaaltje met kracht van de
hand gewezen werd.
Mijn alweer wat toegenomen computer
kennis brengt me in een moeilijk parket.
Ik ben namelijk niet van plan om hier
wegwijzers op te gaan richten die u naar
de plaats brengen waar ik die rommel
opgegraven heb, en die mij een hoop ge
donder bezorgen. Op een paar megabyte
ken?
U zoekt dus borduurpatronen of kana
ries? Dan legt u om te beginnen via uw
provider een SLIP of een PPP-verbin-
ding met Internet. Breekt u overigens
niet het hoofd over het verschil tussen
die twee. Ik dacht dat ik, als hondstrou
we abonnee van Compuserve, via Net-
Launcher en NetScape of AirMosaic,
nog steeds een SLIP'er was, maar mijn
verbinding blijkt al maanden via het
modernere Point to Point Protocol te
verlopen. Maakt niet uit. Zoek een zoek
programma. Lycos is het beste, zeker in
de Nederlandse morgenuren, als drie
kwart van Amerika nog ligt te snurken,
maar ook Yahoo en de WebCrawler ge
ven goede resultaten. Laat een van die
programma's op zoek gaan naar de
nieuwsgroepen over kanaries of bor
duurpatronen. Zodat de search-string
bijvoorbeeld alt.vogels.kanaries of
alt.borduren is, ik noem maar wat.
Op een gegeven moment eindigt u ergens
in een van die nieuwsgroepen met een
waslijst aan artikelen en/of foto's, soms
meerdere duizenden. Meestal zijn de ar
tikelen herkenbaar aan de extensie .TXT
en de foto's aan de extensie .JPG. Niet
altijd, maar daar komt u vanzelf achter.
Als u zo'n .JPG-bestand binnenhaalt,
komt u voor de volgende verrassing te
staan. Het blijkt een onafzienbare brij
van rare tekens te zijn, in plaats van de
verwachte foto's. Net een Dikke van Da-
Ie die door een papierversnipperaar is
gehaald. Wat nou?
De oplossing bieek weer simpel te zijn,
zeker met behulp van mijn laatste pro
gramma-aanwinsten, de previews van
Norton Utilities en Norton Navigator,
die er onder Windows'95 schitterend
uitzien. Zo'n bestand is namelijk met het
programma WinCode, de Windows-ver-
sie van UuenCode, van een binair tot
een tekstbestand omgebouwd, omdat
er anders tijdens het overzenden van
alles fout gaat. Je moet die geheimtaal
dus weer in binair gebrabbel terug
zetten, anders kan je computer er niks
mee. In de Norton File Manager zit
dat codeer- en decodeer-programma
standaard ingebouwd. Je hoeft zo'n
versleuteld bestand maar aan te klik
ken, en bovenin de file-manager 'deco
deren' te kiezen. De computer bromde
en ratelde wat. Er werd een splinter
nieuwe .JPG-fiie geboren, waarna Win
dows'95 automatisch overschakelde
naar Paint Shop Pro en het zojuist ver
worvene in volle glorie op mijn monitor
neerkwakte. Dat werd in mijn geval,
gistermorgen aan het eind van mijn
zoektocht naar kinderporno, met nau
welijks bedwingbare woede een paar
keer slikken. Gètver....
Maar als u dat nou alleen met borduur
patronen en kanaries doet, valt het wel
mee, en hoeft die officier van justitie
zich ook niet druk meer te maken. Bo
vendien heb ik alles twee maal zorgvul
dig van mijn harde schijf verwijderd, is
mijn geweten derhalve net zo zuiver als
die hard-disk, en kan die officier me
niks meer maken. Maar dat die kinder
porno op Internet geen mythe is, dat heb
ik nu ook met eigen ogen kunnen zien.
