Literaire vrijbuiters in de cel De beelden van Per Kirkeby INSTEM De vervalsers Theo Kars en Boudewijn van Houten Een landloper strekt zijn benen DE STEM ZOMER-GIDS Affaires rond schrijvers Beeld IN BEELD Bronzen Geraamte VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1995 Door Y. Né Herman Leenders heeft iets met landschap, met het Vlaamse landschap. In zijn debuutbundel Ogentroost, waarvoor hij in 1992 de C.Buddingh'-prijs en de Hug hes Pernathprijs kreeg, verschaf te het hem de beelden voor bijna al zijn gedichten. De omvangrijk ste afdeling hierin droeg de titel Blakkeveld. Als om te weerleg gen, dat hij alléén landschaps- dichter zou zijn, begint hij zijn nieuwe bundel Landlopen juist met het gedicht Na Blakkeveld. Dit is het enige gedicht in de nieuwe bundel met plattelands- beelden en hierin spreekt hij over heimwee. Waarschijnlijk is het beschreven landschap geheel ver dwenen, omdat het werd be bouwd. De daarop volgende ge dichten hebben niet langer dit landschap als centrum. Het land, waarin de dichter-landloper ronddoolt, is nu overal waar hij zich bevindt. Het enige lange gedicht Amatus gaat over een man op kantoor, die aan de overkant van de straat de gebaren van een andere man aan een buro volgt, zijn dubbelgan ger, zijn spiegelbeeld in de ruit. Het lijkt een bewuste verwijzing naar Awater van Nijhoff. Net als Awater, wordt de dubbelganger een reisgenoot, die hem aan het slot verlaat. Nijhoff schreef zelf ooit, dat juist de beschrijving van de meest eenvoudige gebeurte nissen de lezer toelaat tot een grotere toestraling van betekenis. Dat doet Leenders dan ook. Maar zijn stijl is veel eenvoudiger dan die van Nijhoff, tot op het kale af, een eigenschap van veel heden daagse pozie. 'Schoonheid is ballast/ als het er op aankomt te leven' schrijft hij over een pauw, die zijn staart achter zich aan sleept. Het ge dicht is het eerste van de afdeling De kikkerkoning. En van een kikker kun je geen veren pluk ken. Daar gaat het maar om. Het seksuele aspect van de kikker krijgt vervolgens vorm in enkele erotische gedichten. Het lichamelijke heeft duidelijk een plaats bedongen in het werk van Leenders. 'Gesteven lakens, koud en glad,/ en de asgeur in de L dekens/ maken de existentie fy siek'. Kale zinnen roepen een fy sieke werkelijkheid op, die tege lijkertijd in het perspectief van de dood komt te staan. Met een minimale christelijke verwijzing verwoordt hij in Kerstavond zijn kijk op een louter fysieke wereld met 'sterren zonder betekenis' en zijn angst in Hof van olijven: 'Hoe moet ik overleven tussen twee ogenblikken/ van liefde?' Het eerste gedicht uit de reeks landloper is ook te lezen als een tekst, die over het dichten gaat. Als de landloper-dichter uit de bus is gestapt, staat hij in een stofwolk. Dan neemt de stilte om hem heen toe, hij hoort wat ge scharrel van vogels in het struik gewas en hij zet zijn eerste on wennige stap. Hij 'strekt zijn be nen,/ stijf van het lange zitten In de derde aflevering van de vierdelige serie Affaires rond schrij vers gaat het om de oplichtingszaak in het begin jaren zegtig, waarbij de schrijvers Theo Kars en Boudewijn van Houten betrok ken waren. In de vorige delen werden de moord van dichter Gerrit Achterberg op zijn hospita en de gewelddadige dood van Jacob Is raël de Haan in 1924 in Jeruzalem behandeld. Volgende week de slotaflevering: Gerard Reve en het ezelsproces. Herman Leenders FOTO WIM VERSTRAETE achter glas./ Zoals een dier de vrijheid krijgt/ waarmee het niets vermag'. De directe ervaring van een fysieke wereld blijkt noodza kelijk voor de dichter om zich vrij te voelen, al weet hij niet precies wat dat betekent en hoe hij met die vrijheid moet omgaan. De woorden van het gedicht begelei den hem in dit land, waar de sla opschiet als 'bleke stammen uit de geborgenheid van de krop.' Het is overbodig om veel achter deze pozie te zoeken. Soms blijft ze te zeer aan de oppervlakte van een verhaaltje, soms is een slotzin wat flauw. De mooie uitstraling die veel gedichten hebben, wordt ontleend aan de beheerste op bouw van woorden en regels, waaraan rustig geproefd moet worden. De meestal korte zinnen met hier en daar een rijm doen dan inderdaad een wereld opko men alsof het planten zijn, een voudig maar vruchtbaar. NA BLAKKEVELD Het hooi geurt ondraaglijk naar de zomer. Het blijft als engelenhaar han gen tussen de takken van de bo men. Het ruikt naar de schuur zoals oude mannen naar de dood. De vlier langs het kanaal groet uitbundig zijn schaduw in het water. De kieviet vliegt, om ons af te leiden, schaterlachend om ons heen. Zoals het prikkeldraad in de knotwilg groeit zo knaagt heimwee zonder dat het bloedt. I Herman Leenders: 'Landlopen'. Uitg. De Arbeiderspers, prijs 29,90 Door Johan Diepstraten Spijt? Hoe kwamen die intervie wers toch op het idee om telkens weer aan Theo Kars te vragen of hij spijt had van de oplichtings affaire. In 1985, twintig jaar na dat hij tot 2 jaar en drie maanden gevangenisstraf was veroordeeld, bekende hij: 'Als ik nu in dezelf de omstandigheden zou zitten als toen, zou ik het weer doen. Alles bij elkaar heeft die hele belevenis me zowel geestelijk als materieel verrijkt. Ik zou me wel in hele ra re bochten moeten wringen om daar spijt van te krijgen.' Toen op 1 juli 1964 het eerste nummer van het literaire tijd schrift Tegenstroom verscheen, kon niemand vermoeden hoe Theo Kars en Boudewijn van Houten het blad hadden gefinan cierd. Pas tijdens de rechtszitting anderhalf jaar later bleek dat zij het geld hadden verkregen door 'opzettelijk, valselijk, listiglijk en bedrieglijk vervalsen van waar depapieren' zoals de aanklacht van de officier van justitie luid de. Op 24 mei 1965 kwam er een ab rupt einde aan de literaire vrij buiterij van de redactie. Op die dag werden Kars, zijn vriend Kees Brants en diens neef Pieter Lunshoff gearresteerd, kort daarop ook Boudewijn van Hou ten en nog vier verdachten. Het laatste (en tiende) nummer van Tegenstroom verscheen toen de redactie in het Huis van Bewa ring was ondergebracht. Stempels In twee etappes hadden ze de PTT opgelicht voor 178.000 gul den. Met vanuit Duitsland ver zonden postwissels en vervalste identiteitsbewijzen werd de eer ste ton opgestreken. Een PTT- ambtenaar, ook in het complot, legde het hun uit: „Het is moge lijk om vanuit Duitsland bedra gen per postwissel over te maken naar Nederland. Als wij Duitse postwisselformulieren volstem- pelen met valse stempels, kunnen we hier bedragen beneden de tweehonderd gulden innen." - „Waarom beneden de tweehon derd gulden?" - „Omdat de post wissels met bedragen hoger dan tweehonderd gulden pas worden uitbetaald als het geld is aange komen. Ze hebben een lijst daar van." - „Ze hebben nog een vei ligheidsmaatregel. Je moet je le gitimeren". - „Spoorwegabonne menten. Die krijg je zo op het sta tion en worden door de Posterijen geaccepteerd. Je hoeft alleen een formuliertje in te vullen en een foto in te leveren en drie minuten later heb je een legitimatie." (De vervalsers, pagina 10) Even eenvoudig was de andere methode. Als enqueteurs belden zij studenten op in de grote ste den met de vraag hoeveel er werd gespaard. Op de namen van hen die geen spaarbankboekje had den, werd een rekening geopend met een bescheiden inleg. Die boekjes werden vervalst en in twee ploegen gingen de daders op 27 november 1974 langs 75 post kantoren. Studietoelage Het geld werd gespendeerd aan paardrijlessen, reizen, exclusieve kleding en de uitgave van het li teraire tijdschrift. 'Tijdens het proces heb ik tegen de rechter ge zegd dat ik dat geld als een stu dietoelage beschouwde,' ver klaarde Theo Kars later. 'Ik wilde schrijver worden, maar daarvoor bestaan geen opleidingen, geen beurzen. Het geld dat ik toen heb uitgegeven, beschouw ik voor een groot deel als een investering.' Tien dagen na zijn arrestatie be gon de 25-jarige Theo Kars aan het manuscript van de roman De vervalsers. In voorarrest schreef hij over de zaak waarvoor hij te recht moest staan. Om zwaardere strafoplegging te voorkomen, verdraaide hij de gebeurtenissen. Drie maanden later werd het ma nuscript de gevangenis uitge smokkeld. Toen hij eenmaal ver oordeeld was, wilde hij de eerste versie terughebben. Een advo caat moest hij daarvoor in de arm nemen. Zelfs de staatssecretaris van justitie las het manuscript 'om te zien of het wel geschikt was om het in mijn cel te krijgen'. Authentiek In 1967 verscheen bij De Bezige Bij de eerste druk op een moment dat Kars zijn laatste maanden detentie volmaakte. Volgens de 'Waarschuwing aan de lezer' ver houdt de werkelijkheid zich 'als een zebra tot een paard: wie de bestaanbare gebeurtenissen en figuren in dit boek identificeert met bestaande mensen en feiten, verwart dus de schijn met de werkelijkheid.' Op de achterflap staat het tegendeel te lezen: 'De vervalsers is het authentieke ver slag van deze oplichtingsaffaire- het verhaal van een groepje jonge mensen die het 'niet-ethische' le ven zochten'. Ruim dertig jaar later blijkt De vervalsers nog steeds een aardige roman te zijn waarin heel gede tailleerd staat beschreven hoe ge makkelijk het was om de postale recherche te misleiden. Maar méér nog is het een roman over de Opkomst en Ondergang van Het Bediendenwezen, zoals ook de ondertitel luidt. De gesjeesde stu denten wilden hun vrolijke corpsleven voortzetten - daar voor hadden ze geld nodig- en leefden volgens een merkwaardig heren- en knechtensysteem. Het Theo Kars: 'Ik wilde schrijver worden, maar daarvoor bestaan geen beurzen.' alter-ego van Theo Kars, hoofd persoon Sax, heerst over zijn vrienden. 'Hij was even geweten loos als een roofdier. Hij was niet immoreel, maar a-moreel'. Rotjongen De literaire kritiek in die dagen was in haar oordeel gemengd. 'Een knappe roman uit de Fo rum-school,' oordeelde Anne Wadman in de Leeuwarder Cou rant. Dagblad De Tijd was uiterst negatief. 'Nergens proeft de lezer iets van de charme van de echte schelm. Deze Sax is een rotjon gen die zich nestelt in zijn onaan tastbare eigenwaan en meent dat de wereld hem lekker moet ver wennen.' De roman werd niet al tijd beoordeeld op de literaire merites, maar vaker op het maat schappelijk onaanvaardbare ge drag van de romanpersonages. Heel anders in 1970 was de ont vangst op de roman van mededa der Boudewijn van Houten, ver oordeeld tot anderhalf jaar ge vangenisstraf, die met Onze hoogmoed de roman van Kars nog eens dunnetjes overdeed. 'Ik acht de literaire verdiensten van Onze hoogmoed zeer, zeer groot,' oordeelde Trouw-criticus Tom van Deel. De Nederlandse litera tuur had er volgens hem plotse ling 'een auteur van groot for maat erbij.' Verleden Wie Onze hoogmoed anno 1995 leest, kan hem alleen maar gelijk geven. Naar literaire maatstaven gemeten is het een bijzonder knappe roman over de hiërarchie binnen een vriendenclub. Dat ze flirten met Hitier en er fascistoï de ideeën op nahouden, blijft na- FOTO QUERIDO tuurlijk stuitend. Het verleden van Van Houten - zijn vader was in de Tweede Wereldoorlog een officiële uitgever van de SS - zal daarbij ongetwijfeld van invloed zijn geweest. Beter dan Kars be schreef Van Houten het gesjoe mel met de postwissels, de onder linge strijd tussen de vrienden en wat er na de arrestatie gebeurde. Over het gevangeniswezen schreef Kars in 1968 ook een ro man, De huichelaars, die hij pas tien jaar later zou publiceren. 'Ik heb het boek (Onze hoog moed) van Van Houten één keer gelezen,' verklaarde Kars. 'Ik vond het erg slecht geschreven, in een abominabel soort quasi-vlot Nederlands. Ik heb het gevoel dat Van Houten een soort zelf projectie heeft gemaakt, een ver groting van zichzelf, en die be paalde dingen heeft laten ver richten die ik heb verricht' Deze kritiek is onzinnig, qua toon en inhoud ideiM wat Kars voor het literair. schrift produceerde. 'Het v] kinderachtige ideeën, lat(. Tegenstroom alsjeblieft 1 ten,' bagatelliseerde Van HJ in 1987. 'Tegenstroom J flauwekul. Maar ja, dat J de andere literaire bi Kars dacht er anders overejl de voor uitgeverij Peter j 1978 een bundel samen n belangrijkste kritieken ondd titel Parels voor de zwijnen I Heethoofden Het literaire tijdschrift brad Nederlandse critici 'in een ll stemming' beweert Kars in leiding. Een bloemlezing \a| commentaren bewijst inderf dat Tegenstroom een zei kraakt periodiek is. Onmaclj heethoofden werden ze g spelers die onder de gordel] pen, rancuneuze redacteu. De literaire mode van dieL werd hard aangepakt. 'Indel rozenkolonie van de Nederlaj literatuur verkeert het weriü Bert Schierbeek in de vers. vorderde staat van ontbinj luidt de openingszin overDeJ de Persoon. Vanzelfspre moesten alle experimentelen! ontgelden: Hugo Raes, SyJ Polet, Mare Insingel, JacqVÏ laar en Wim Meeuwis. Maarj Mulisch, Jan Cremer, Nootebf en Kosinski kregen de Met een glimlach ziet de te 1995 het allemaal aan. Het! raire uitgangspunt is overij nog steeds houdbaar: de vori ondergeschikt aan de inl 'Schaam u nooit voor uw tl smaak,' adviseert Kars. 'De| beter dan u denkt. Houd st« voor ogen dat geen enkele s ver het recht heeft u te vervel] En critici die hun t kunnen bedwingen 'moeten ei kening mee houden dat ik] vroeg of laat zal vei een uiteenzetting van hun i ruptie.' Uit de pen van Karsisl ze laatste zin natuurlijk de lq ste. De schrijver die zich i cheerde als een man zonderj moreel besef, ziet in boeven en charlatans. Tijdens het proces in jai 1966 verklaarde de vader] Theo Kars: 'Zijn daad voort uit zijn miskenning als^ rator.' Een psycholoog en psychi| verklaarden (volgens Onzeh moed) dat Max Kars) aan megalomanie als aan noïa leed. 'Ze stelden zich ziekelijk overschatte"® I hij zich steeds ten onrechte! laagd achtte. Zijn aanvallen zijn medemensen vond hi] rechtvaardigd door zijn eigen J perioriteit.' De oplichtingsaffaire is hist# geworden, net als het literj Tegenstroom. Zowel de boel van Kars als van Van Houten! die tijd zijn al vele jaren onvij baar in de boekhandel, schrijver bestaan zij hi hooguit als opmerkelijke vo noot in de Nederlandse lite Zo wordt het beeld zelf museum. Wat de Deen Per Kirkeby ont worpen heeft als een grote sculp tuur in baksteen voor en in Park Middelheim in Antwerpen, biedt tijdelijk een beschutte plaats aan tien van zijn kleine, bronzen beelden. Het idee van huis opge roepen door het materiaal bak steen, wordt concreet. Een heel eenvoudige en vanzelfsprekende verbinding tussen idee en wer kelijkheid. De beelden vinden een thuis in wat alleen in con cept als een huis bedoeld was. Maar dat als een autonoom beeld in baksteen gerealiseerd is. Dit ter gelegenheid van de belangrij ke presentatie van zijn beelden, architectuurmodellen en teke ningen. In 1993 schiep Kirkeby voor de grootse uitbreiding van beelden park Middelheim zijn bakstenen gebouw. Hoge bakstenen muren, zonder dak, met een plattegrond van drie cirkels en drie vierhoe ken met muren verbonden. Het bouwsel is een afscheiding van de natuur eromheen, een formu lering van de grens tussen buiten en binnen. Maar 'binnen' bestaat slechts als idee, als schijn zelfs. De wandelaar die van over de grasvlakte in het park komt aan lopen, ziet een bakstenen volume dat zich van veraf ontoeganke lijk toont. Dat geen 'binnen' toe laat. Maar dichtbij gekomen vindt de kijker kleine openingen in de muur die een toegang op mensenmaat geven tot iets wat je als een hoog uitgevallen labyrint ervaart. De grote monoliet van buitenaf blijkt te bestaan uit kleine bin nenruimtes die afwisselend rond en vierkant zijn en door gangen worden verbonden tot een plat tegrond. Meters hoge wanden in baksteen, perfect gevoegd, mooi en eenvoudig. Maar wat in aan zet een beschutte plek is, een daad van cultuur die je voor even isoleert van de natuur, blijkt maar een gedeeltelijke af scheiding. Wat je als een gebouw ervaart, heeft wonderlijk hele maal geen dak. En zo sta je even zo goed binnen als buiten. In di recte verbinding met licht, lucht en weer. Het bakstenen bouwwerk van Per Kirkeby is een metafoor voor ruimte die de beeldspraak voor even (tot 3 september) aflegt en werkelijkheid wordt. Tien kleine bronzen beelden van Kirkeby zijn op sokkels her en der in het bouwsel geplaatst. En daarmee is het grote, bakstenen beeld zelf ook tentoonstellingsruimte ge worden. Een natuurlijk kader voor beelden die uit eenzelfde geest geboren zijn. Gemiddeld ongeveer een halve meter hoog en breed, in titel verwijzend naar delen van het menselijk li chaam: hoofd, arm en neus. De titel is een soort van legenda voor de duiding van de vorm die pas in tweede instantie om een betekenis vraagt. Dat wil zeggen een betekenis die verwijst naar iets in de werkelijkheid buiten het beeld. Want allereerst zijn de beelden van Kirkeby puur beeld. Gekneed in klei, gevormd in gips en gegoten in brons. Het volume is duidelijk. De verspringende vormen definiëren een omvang die steeds wisselt naar gelang het standpunt van de kijker. En die positie wordt weer mede Door Frits de Coninck beïnvloed door de overgelaten ruimte in de bakstenen omge ving. De beelden staan ineengedoken temidden van muren die er ver bovenuit reiken. Het donkere brons legt een nadruk op wat we de massa van het beeld noemen. Het gevoel met een zwaarte te maken te hebben die het beeld substantieel maakt. Als een klomp zwart en bar basalt. Het is typisch voor de beelden van Kirkeby dat de beleving van vo lume en massa voorgaat voor de waarneming van de vorm. Het is als in het rotslandschap: eerst is er de onwrikbare steenklomp en pas daarna associëren wij die met een vorm en dus met een be tekenis. Door de beelden namen te geven als Arm en Hoofd, Gro te Neus, Hoofd en Arm legt Kir keby een relatie met ons lichaam en verwijst eigenlijk weer terug naar het beeld zelf. Een fysieke substantie. De plaats van Kirkeby's pavil joen in de wijdte van Park Mid delheim wordt benadrukt door de opstelling van zeven grotere bronzen beelden die er als merk tekens naar toe leiden. De zeven bronzen zijn op rij geplaatst daar waar de ruimte wringt. Waar het bos zich vernauwt, het brede voetpad de ruimte ver kleint en de kijker op weg naar het paviljoen de beelden niet kan ontlopen. Deze beelden zijn wat meer amorf dan de kleine bronzen uit het paviljoen. Een vorm tussen het menselijke en het vegetatieve in. Door hun plaats zijn het vooral zwarte tekens die drei gend afsteken tegen het groen van de achterliggende bomen. Dat geeft hen ook iets van een tekening in de vrije ruimte. Maar het zijn en blijven onmiskenbar monumentale beelden. Met een sterke nadruk op de kneedbaar heid van het materiaal wat een schitterende huid oplevert. Het speelveld voor licht en schaduw die zodoende ook beweging in het beeld brengen. Ze zijn zo neergezet dat ze in hoogte op lopen, richting paviljoen. De bakstenen sculptuur van Kir keby is een blikvanger in Mid delheim, een soort van psycholo gisch centrum. Het trekt aan om de raadselachtigheid van zijn dominante volume en is van overal zichtbaar. Net als trou wens de reusachtige houten si gaar van de Brit Richard Deacon die even weg is geweest voor res tauratie (na 2 jaar al!) en nu weer in alle stilte zijn eigen schaduwen staat te vangen aan de rand van de grasvlakte. De iets verder weg staande in stallatie van de Vlaamse archi- tekt Charles Vanden Hove is een ander beeld dat een verhouding aangaat met het bouwsel van Per Model voor het Documenta-gebouw (1982) van Per Kirkeby. Kirkeby. Waar in beide gevallen op het eerste oog sprake is van bouwen, dringt zich toch de vraag op naar de essentie van ar chitectuur en langs die weg naar die van sculptuur. Het bouwsel van Vanden Hove is minimaal, een geraamte, een abstractie van architectuur. Op een groot pla teau heeft hij grijze, hardstenen, vierkante kolommen overeind gezet in precieze rijen met vol doende tussenruimte om er tus sendoor te lopen. De kolommen zijn verbonden met architraven, wat het idee oplevert van het FOTO STAD ANTWERPEN restant van een klassieke tempel. Het is het idioom van de archti- tect. Terwijl je nergens in deze constructie het gevoel hebt echt beschut te zijn, vertegenwoordi gen de bouwelementen toch het idee van muren en dak. Niet ge realiseerd maar toch. Een bouw werk in abstracto. Want het wel zen van de architektuur is M afsluiten van een ruimte met» dak. En dat idee heb je hier. Ej dat is precies wat in het bouw»! van Kirkeby ontbreekt. En daar-l om is zijn werk geen architec-J tuur maar sculptuur. Er zal geen architect te vind® zijn die alleen maar muren over-j eind zet. Daarbij, de muren val Kirkeby zijn heel concreet, M fysiek waardoor ze een riunitfl lijke ervaring op zich zelf zi] zonder vraag naar het functional le aspekt. Het baksteen van wr-j keby is sculptuur. Veel meer a f de constructie van Vanden nowi De functie van een thuis vo zijn bronzen beelden is ®a voor even. Per Kirkeby is een Deen, nu in Kopenhagen geboren, diei huisuit eigenlijk geoloog ft II beeldend werk legt een grot 11P teresse voor architektuur Getuige onder andere de W bronzen modellen en v® 1 schitterende tekeningen dJ toongesteld worden in he I mpaviljoen aan de a"*? in het Middelheimpark. D ningen tonen het gevecht constructie en vrije e*P,,e])| tussen wat de geest bea wat het potlood of wat penseel in de hand Maar uit die verbinding rationele en het intmtiev altijd eeni beeld staat. Net als in zijn as teksten die ter gelegenn-,1 deze belangrijke presen „I vertaald in het Nederla l boekvorm uitgegeven o titel Nabeelden. vluc^Xr, ties van een gedreven K J Middelheim, °PenlucM,S|it| voor beeldhouwkuns heimlaan 61, Antwerps september ïf.2' 00.13 en i Ha- Ro- Tekst tv Nieuws voor doven slechthorenden (TT) Heimelijke genoegens: Serge Henri Valcke, Gerda vertong, en W.F. Hermans (TT) Willem Wever Cartoon Club met o.a. de ze Panter, Popeye, Woody Woodpecker en Daffy Duck Degrassi Junior High, jeugd serie The Flight of thé Rhino, cumentaire over de uitroeiing van de zwarte neushoorn in Afrika (TT) Waku Waku, spelletje (TT) Journaal (TT) Weeroverzicht Murder, She Wrote, daadserie (TT) Ander Afrika, reporta ge-serie: Tanzania en Malawi Taggart, politieserie Great Railways II, documen taire-serie: Van Sint Peters burg naar Tasjkent Journaal Nieuws voor doven slechthorenden mis- en NEDERLAND 2 |g00 Journaal [J7O6 Tekenfilmfestival Journaal 1(732 Bobobobs journaal 8.07 (TT) Lingo 330 Journaal 135 Karaoke Journaal 306 Kook tv 826 Venetië boven water 1)16 (TT) Dromen (TT) Vogels dichterbij 111,16 Straatmuzikanten 1741 Het gezongen woord Between the Lines, politie serie 113.00 Journaal 113.08 Oppassen!!! 13 33 Herexamen 1420 Het terras 115.07 Tussen kunst en kitsch 1542 Kids for Animals 16.00 (TT) Journaal 16.07 U.K. Today, reportage-serie The Tower Bridge [16.11 Rikkie de Raaf, tekenfilmse rie 16.22 Kids for Animals, serie ove de jeugdleden van de Dieren bescherming 116.51 (TT) Voor 't eerst, voor laatst, serie (herh) i 17.22 'Allo 'Allo, comedy 17.58 (TT) 2 Vandaag, actualiteiter met om 18.00 Journaal er 18.39 Sportjournaal [18.55 Dierenmanieren, magazine 119.25 Nederland fietsland, maga zine [20.01 Ajax-Lazio Roma, voet bal22.05 (TT) Blind date datingshow [23.00 In the Heat of the Night BELGIË FRANS 1 15.30 Inédits: Rêves d'lcare, docu [mentaire-serie gemaakt door ama teurs 16.30 lei Bla-bla, kindermagazi ne 17,30 Chips, politieserie 18.30 Infi première 18.55 Maguy, serie 19.31 Nieuws 20.10 Les carnets du bourlir kueur, reportage 20.40 Beau fixe Franse film-komedie uit 1992 var Christian Vincent met Isabelle Carré With Rémy en Elza Zylberstein 22.1! Grand document: Autoroute: quant le nougat a le goüt du bouchon, ver slag 23.05 Laatste nieuws 23.25 24 hut les marches BELGIË FRANS 2 16.15 WK atletiek 20.32 Cheval Cinn i J i iion, vnc.ai paS paardesportmagazine 20.51 linn'r QC Champion's 95, autosportmagazin <1.24 WK atletiek, samenvattin (tot22 Al)? t'envo'' voet'3a'ma9az'n DUITSLAND 1 Mor9enmagazin, ontbijttelev e °9.00 Tagesschau 09.03 Ferier Spacecats, tekenfilmserie fDiedicke Tilla, jeugdfilm 11.0 I r,, Si 11-04 Zillertaler Gok t™ If Sterns Stunde, serie ni documentaires 12.35 Umscha 1 ^seschBu 13.00 Tagesscha 'lT Mittagsmagazin 13.45 Wir mans-Teiegramm 14.00 Tagesscha Hochstpersöniich, portrette uitsers: Mike Krüger 14.3 serio icSnr LJberleben, documentair Tagesschau 15.03 Ca PantS'm^.sten' tekenfilms 15.25 Th reditu 1 sPee|film 16.30 (TT) Al I Ksculinair magazine 17.0 tordma 17,1° Brisant, boul be Sone 17'55 Verbotene Li I GrossstLt Marienhof, serie 18.' I aeS ,rfler' serie 20.00 (TT) T. L 20.15 (TT) Naked Lie, spee pré 12.0 15.00 R Radio I 'MAHDZRvNMOND SwnV^r,beek„90D Nederl fotze 140(1 uenMenn°TamiT '00Po«v»„ jette Geeve. 'oon van indaag. 18.00-19.00 Pop I Cs°&ant I.15 Actualiteiten19evol3d door region c 'n Btahan, „e,n verkeersinformat iSvan de 1 Radio Nieuwsce ergens met Ds har 'I™ van de s 'JV1 Radio N beerman Q n? .0p ontbiit ie1der 1007V ?uMuziekkiosk Smalende, T,?nk' 11 07 Van tr»?5Ven .treekS Actualiteiten -13.34 ut? d P s'roek. 13.11 ,ra|8.13.34 H«B°Pstreek.1! f-feek. ^OR6^01 1408 Mu L;05Actualite?tBn Zlek- 1600 17 cn Ë,ker] en service 1' Radio i Muziek en -.00 Boulei en service. 17.35 Va 18.08 lamoTC! J.° naoio Nie atting van het Brabar

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 18