)E STEM
/erkoper
DYOTA
OLLA 1.6
9.995.-
1
Velende b.v
Amerikaanse
restaurantketen
wil vanuit
Breda Europa
veroveren
'Arbeidsbureau's
mogen alleen
leuke mensen
op ons
afsturen'
htieve krachten m/v
wsport/loaistiek m/i
I iig projectleider m/v
'medewerkers m/v
ndbureau
ni '94, slechts 4.000 km
- it's amazing -
Nederlanders en hun vakantie
Pe Cowgirls
van
Lone Star
komen
I bureau zoekt
itgevers in Zeeuws-Vlaanderen:
jtionistes, MEAO'ers en andere
hten met de juiste SPIRIT kunnen
ag bij diverse opdrachtgevers.
]ennis en/of ervaring in de
ede beheersing van Franse, Duitse
neist. Baan voor langere tijd bij een
oed!
kunde met goede contactuele
nlge jaren ervaring. Ontwerpen van
ten van kostenramingen en maken
vijfjaar gaat Lone
lar Steakhouse Sa-
oii vanuit Breda Euro-
iveroveren. In juli
jent het eerste restau-
jntin Amsterdam, even
iler het tweede in de-
ilfde stad. Het uit Ame-
geïmporteerde con-
:pt moet vervolgens de
insumenten in Breda en
aastricht bereiken. En
a Duitsland en Frank-
i. Vierduizend mensen
illen bij het lustrum in
ivijftig restaurants
erken. Een oud country
cept met geïmporteerd
merikaans vlees en
usende serveersters als
jrediënten.
Door Willem Reijn
Hugo Janssens observeert de ver
slaggever scherp. De Sweet Pota
to had het aanstormend Neder
lands management maar net
overleefd. „En? Wat vind je?"
Zelf had ie de zoete aardappel
niet veel gevonden voor de Ne
derlandse markt. De opgediende
aardappel lijkt op een veel te dik
ke banaan, van binnen besmeerd
met boter, bestrooid met suiker
en afgemaakt met een laagje ka
neel. Het smaakt nog het meest
naar die rijstepap van de late ja
ren vijftig, waarvan je met de
zelfde additieven van boter, sui
ker en kaneel taartjes maakte.
Zo'n smaak van vroeger.
„Toch wel aardig," zegt de ver
slaggever naar waarheid. En
trouwens, stel dat dit nieuwe res
taurant-concept straks alleen
maar meer frites en vlees naar
produktiekrachten kunnen bij
vers in heel Zeeuws-Vlaanderen
U
schrijven of bel voor meer inform-
tenboer of Hans Scheers: 01150-
aat 1 4532 CE Terneuzen
k van 500 m2 in Zaamslag.
winkel, waarin meer te
viisschien is dit jouw kans
ipannen sfeer in de winkel
den
>odzakelijk
1 IW*»
- m
t
1 1
1
ll
1
V-
t
eg 31terneuzen - telefoon 01150-18500
%0 Janssens in de keuken. Hij leidt de groep Nederlanders die
kt alle aspecten van het bedrijf komen leren.
Door Johan van Grinsven
Mere morgen warme baguette, strand en zon, kinderen die taal-
barrières moeiteloos slechten op de camping, eerste flesje wijn al
®i de lunch open, pétanque en oh-lala. Frankrijk kan als vakan-
tieland niet kapot in Nederland.
Ongetwijfeld ook dit jaar niet, want Frankrijk is al jarenlang
W meer dan een straatlengte het populairste reisdoel voor Ne-
«landers. Wat de favoriete vakantiebestemmingen van Neder
landse toeristen dit jaar zijn, is nog niet bekend. Waar zij vorig
jaar hun vakantie vierden wel. Naast Frankrijk deden ook Span-
pn Portugal goede zaken, terwijl Turkije en Zwitserland in de
Wk zaten waar de klappen vielen.
uet CBS heeft het vakantiegedrag van Nederlanders in 1994 fra-
"megetrouw geïnventariseerd, over enkele weken wordt hier-
*r een rapport gepubliceerd. Het gaat hier om lange vakanties
Wjf dagen en meer) van Nederlanders van alle leeftijden. Men-
s® die op bezoek gingen bij familie of vrienden en zakenreizi-
Sers zijn niet in deze cijfers opgenomen.
bp 15 van favoriete vakantielanden
Frankrijk
2. Spanje
3- Oostenrijk
Duitsland
4. België
5- Groot-Brittannië
5- Griekenland
1- Italië
8- Zwitserland
9- Tsjechië
Portugal
1. Verenigde Staten
Luxemburg
Scandinaviëf*)
13. Denemarken
14. Hongarije
'5- Turkije
I Noorwegen, Zweden, Finland)
1994
1993
2.320.000
2.200.000
1.320.000
890.000
1.120.000
1.100.000
1.120.000
1.160.000
730.000
810.000
480.000
400.000
460.000
440.000
440.000
380.000
340.000
480.000
260.000
260.000
250.000
120.000
230.000
210.000
190.000
160.000
190.000
140.000
160.000
120.000
110.000
150.000
90.000
180.000
Bron: CBS
Nederland zou brengen? Geluk
kig, de Sweet Potato komt. Van
de vijf proefkonijnen waren er
twee voor, twee tegen en er was
één onthouding. De aardappel
kreeg het voordeel van de twijfel.
We zitten in een Lone Star Steak
house Saloon in Tumersville,
een slordige twee uur rijden van
New York. Een ploegje Nederlan
ders werkt hier twaalf uur per
dag om zich te vereenzelvigen
met de Lone Star-formule.
Hugo Janssens (32) leidt de groep
van vooral jonge mensen. Behal
ve leren moet hij ook selecteren:
welke inrichting, welk eten, wel
ke gewoonten. „Het Amerikaanse
concept kun je niet zonder meer
op de Europese markt neerzet
ten."
In de veranda van het gebouw
wachten groepjes mensen tot bin
nen een tafeltje vrijkomt. Het
vroege lenteweer is vriendelijk,
de stemming plattelanderig. De
gasten doden de tijd met het pel
len van pinda's. Niet alleen de
Sweet Potato is van vroeger.
„Op zaterdagavond zitten ze hier
anderhalf tot twee uur te wach
ten op een tafeltje," zegt Keith,
de manager van het Lone Star
Steakhouse. „Ze wachten hier
geduldig, terwijl vijftien minuten
verder aan de weg zes andere res
taurants te vinden zijn."
Jan Sybesma haalt Lone Star
Steakhouse Saloon naar Euro
pa. Sybesma is de man die McDo
nalds Nederland groot maakte.
En vooral', die het negatieve ima
go van deze fastfood-keten wist
om te bouwen tot een volwaardig
en gerespecteerd bedrijf. Die
zelfs salonfahig werd toen hij met
een revolutionair banenplan alle
gerespecteerde media wist te ha
len, die hem eerder als een verte
genwoordiger van de oppervlak
kige, imperialistische Ameri
kaanse anti-cultuur beschouw
den.
De McDonald-baas stopte ander
half jaar terug met werken, maar
kreeg de geest toen hij Lone Star
ontdekte. Een naar Amerikaanse
maatstaven nog kleine restau
rantketen, die echter de markten
bestormt in een angstaanjagend
tempo met een recept dat Van der
Valk niet zou misstaan: grote
porties voor een redelijke prijs.
Nu is daarmee dus niets nieuws
onder de zon.
Sybesma denkt echter dat Euro
pa zit te wachten op dit concept
van grote biefstukken in een
Texaanse sfeer van houten vloe
ren, cactussen en vrolijke ser
veersters in kort geknipte jeans.
Ze dansen in rijen tussen de ta
fels, luid klappend op de coun-
try-muziek. Hello cowgirl in the
sand, zong Neil Young al, maar
die kwam uit het noorden. Opa
neemt de arm van een jonge ser
veerster. Granny staat er lachend
bij en tikt met de schoen mee op
het ritme van de muziek. Het kan
geen kwaad meer. „Wij willen
geen mensert die vriendelijk be
dienen, wij willen vriendelijke
mensen die bedienen," staat in
het business-plan van de Europe
se Lone Star-tak. De ingestu
deerde glimlach is dus taboe.
„We hebben een afspraak met het
arbeidsbureau dat ze alleen leuke
mensen sturen," zegt Hugo Jans
sens. „Ze moeten bereid zijn te
zingen en te dansen. Zo niet, dan
worden ze niet aangenomen. Dat
geeft tenminste duidelijkheid."
Het hart van het Lone Star-re
cept is natuurlijk het vlees. Lone
Star zal vooral de concurrentie
aangaan met de Argentijnse gril-
keten Gauchos. De prijzen zullen
op een vergelijkbaar niveau ko
men te liggen. Het verschil moet
behalve uit de zingende, klap
pende en dansende serveersters
vooral ook komen uit de kwaliteit
van het vlees.
Lone Star claimt de enige restau
rantketen te worden die met
geïmporteerd Amerikaans vlees
werkt. „Dat vlees is van een in
Europa ongeëvenaarde kwali
teit," zegt Peter van Meel, finan
cieel directeur van Lone Star Eu
rope, die tot voor kort tot zijn lie
zen in de bouwbagger van NBM-
Amstelland stond. „Dat komt
omdat ons vlees corn-fed is, waar
snel voltrekken en het is belang
rijk om die groei goed in de hand
te houden."
De economische inrichting zal
toch al heel anders zijn dan in de
VS. De automatisering heeft de
VS niet bepaald in de greep. „Met
een basis-uurloon van 2,39,
waarbij de rest afhangt van de
vijftien procent fooi, neem je na
tuurlijk makkelijker mensen in
dienst dan bij onze lonen," zeg
gen Van Meel en Janssens.
Terug naar het eten. De Texas
Tumbleweed is verrassend lek
ker. Het gerecht is een grote ui,
die als een bloem is gesneden en
met wat specerijen wordt gefri
tuurd. Met een bijbehorend saus
je begeleidt het op aangename
wijze het aperitief.
In de veranda van het gebouw in Wilmington wachten de mensen tot binnen een tafeltje vrijkomt.
de Europese runderen gras eten."
De stukken vlees zullen er niet
om liegen. De Texas Ribeye van
10 ounze staat hoog genoteerd bij
de favoriete menu-keuze van de
LS-consument. Voor de hongeri-
gen staat trouwens ook nog een
lap van 16 ounze ofwel een klein
pond op de kaart. Teveel voor de
eerste wereld, denkt Lone Star.
„In Europa wordt dat stuk 14
ounce."
Het gaat wat tegen de trend in.
Weliswaar is rundervlees nog
geen door dierenbeschermers be
streden kistkalfsvlees, maar vlees
heeft noch op het gebied van ge
zondheid noch op het gebied van
milieu een beste reputatie. „Ach,
in België staat nu bij elke slager
met koeieletters dat hij vlees zon
der hormonen-malversaties ver
koopt. Wij zullen het niet doen,
maar het Amerikaanse vlees is
gegarandeerd vrij van die smet
ten," zegt Van Meel, eenex-Ma-
denaar die inmiddels is uitgewe
ken naar België.
Met zeven man loopt het aanko
mend kader van Lone Star Ne
derland nu stage in de restau
rants in Wilmington en Tumers
ville. Ze zijn gekozen op hun
mentaliteit en affiniteit met de
horeca. Ze werken tien uur per
dag en dan mogen ze het boekje
'One minute manager' uit het
hoofd leren.
Dat was even wennen voor de
Nederlanders, die toch geboren
zijn uit een volk van betwetende
mopperaars. Fase 1: de manager
legt zijn ondergeschikte tot in
den treure uit wat zijn taak is. En
die taak is héél eenvoudig gehou
den. Fase 2: de werknemer mag
vlees snijden. En mag zijn eerste
compliment incasseren als hij het
mes bij het lemmet vasthoudt.
Prijzen, roemen en loven.
„Toen we na wat geklungel heel
eenvoudig wat spullen op een
bord hadden gekregen, stonden
alle Amerikaanse serveersters
enthousiast in een rij te klap
pen," zegt stagiair Roland stom
verbaasd. „Ze meenden het nog
ook." 1
Fase 3: de reprimande. Begrijp je
je taak? Ja? Waarom doe je het
dan niet goed?
De een-minuut-manager heeft bij
al zijn contacten een seconde of
zestig tot zijn beschikking. Maar
die minuut wordt wel eindeloos
herhaald.
Op deze wijze worden de sta
giaires voorgekookt om straks
zelf het vuur door te geven aan
nieuwe kaderleden. „We werken
volgens het principe van de cel
deling. Want de groei zal zich
Het vlees is goed. Maar bovenma
tig goed zoals beloofd? Déze T-
bone, op deze zondagmiddag ge
bakken in Wilmington, valt na de
eerdere aanprijzingen van Van
Meel wat tegen. Dat moet dus nog
'eens over. „We moeten nog wat
sleutelen," belooft Van Meel be
terschap.
Wat komt er niet? De Amarillo
bijvoorbeeld. Dit voorgerechtje
heeft de calorische waarde, die
volgens Weight Watchers goed is
voor een week gezond leven: een
gezinsportie frites met kaas en
Monterey Jack afgemaakt. „Heel
veel en flink vet," wijst Janssens
deze teaser af.
„Ik vind het niks," waarschuwt
Hugo Janssens voor het toetje.
Als nagerecht komt er een Apple
Cobbler met een bol ijs op tafel.
De appeltaart is in een rond bak
je gekwakt, de witte bal in het
midden gemikt. Het gaat ten slot
te om de smaak, niet om de vorm.
De appeltaart blijkt vullingter
gend zoet. Na drie hapjes krijgt
Janssens voor deze Cobbler ge
lijk. Maar het kan toch iets zijn
als de appeltaart met minder zoet
wordt beleid?
Ja, zegt Janssens'. Dan de presen
tatie nog, vindt hij. Geserveerd
op een bordje met het bolletje
netjes naast het taartje gepo
seerd.
Wie serveerster wil worden, moet bereid zijn te zingen en te dansen. Zo niet,dan word je niet aangenomen".
FOTO'S WILLEM REIJN
