Kevin McCabe organiseert
expedities over onbetreden
paden van Azië
ZOOM
Lawine
pverteren
naakt naar meer,
ruidenler.99
Grenzen
167 luxe appartem,
in diverse typen
op één van de mo0
lokaties van Ned»n
VRIJDAG 9 JUNI 1995 DEEL
ties slokken nu al zijn tijd op. De
voornaamste reisdoelen zijn Rus
land, Mongolië en China. „Die
landen zijn nog maar nauwelijks
open voor deze vorm van toeris
me."
De Borculose avonturier weet
ook al waar hij in de zomer van
1996 is te vinden: op de flanken
van de K2, de op één na hoogste
berg ter wereld. Bergbeklimmer
Wim van Harskamp haalde bij
een vorige .expeditie de top niet
en wil het volgend jaar weer pro
beren. Van Harskamp wil wel
klimmen, maar niet de leiding
over de expeditie. Dat gaat Kevin
McCabe doen. „Ik heb daar ook
ervaring mee, dat is mijn achter
grond, organiseren en leiding ge
ven. Maar dit is wel bijzonder,
vooral ook om dit logistiek te
coördineren. Ik hou daarvan, or
ganiseren, de tochten uitzetten."
McCabe is zelf ook alpinist, maar
naar de top op 8760 meter hoogte
gaat hij waarschijnlijk niet. „Ik
ga met een paar mensen de vaste
touwen zetten langs een route
naar de top. Daar zijn we enkele
weken mee bezig. Ook met het
herstel, want de routes langs de
touwen kunnen worden meege
sleurd door een lawine of onder
sneeuwen. Als ik sterk genoeg
ben, kan ik misschien ook naar de
top, maar dan moet ik me nog wel
bewijzen."
Deze internationale K2-expeditie
heeft dit keer een andere voorbe
reiding. „We naderen de top van
uit China, en niet zoals gebruike
lijk is via Pakistan. Deze maand
wordt er al voor de expeditie ge
traind, op de besneeuwde hellin
gen van de bergen van de Alpen.
Bivakkeren in de kou, ijshellin-
gen beklimmen."
De voorbereiding voor de expedi
tie is inmiddels in volle gang.
Naast het klimmen wordt de
tocht ook benut om nieuw mate
riaal te testen, zoals speciaal on
dergoed en klimpakken van fa
brikant Helly Hansen en commu-
nicatie-apparatuur van PTT Te
lecom. De totale kosten van de
expeditie worden geschat op een
half miljoen gulden. Naast de uit
rusting moet er het nodige geld
worden betaald voor het trans
port door China, vertalingen,
sjouwers.
McCabe verblijft zelf waar
schijnlijk een kleine vijf maan
den aan de voet van de K2, ook
wel Chorgory of Qogir Feng ge
noemd. Maar dat is in 1996 en
voor die tijd staan er ook nog an
dere tochten op het programma.
Zoals een trektocht door Siberië,
compleet met woestijn, gletsjers
en een route door het moeras.
„In Siberië kom je ongelooflijke
contrasten tegen, dat zie je bijna
nergens ter wereld. Maar het
hoeft niet per se een moeilijke of
zware tocht te zijn. Iedereen die
een fikse dosis goed humeur
heeft, kan zich aanmelden. Wie
zeurt krijgt een minpunt. Mensen
moeten zich aanpassen, het is
geen vakantie.
„Je moet tijdens de tocht ook
kunnen improviseren. Juist het
oplossen van een probleem tij
dens zo'n tocht is het mooiste.
Maar voordat iemand met een
tocht mee kan, moet hij - of zij,
want er gaan ook vrouwen mee -
veel aandacht besteden aan de
voorbereiding. Dan leer ik ook de
mensen kennen. Dus niet: ik be
taal, dus ik mag mee. Ik heb ook
wel eens wat mensen af moeten
zeggen."
f-
:v'"
m woonplaats
\ingen: De Stem, 076-236917
Ixpedities zijn het. Er is ook
n'duidelijke vraag naar het wat
raardere werk. Ik kom in gebie-
a die niet dicht bij de bewoon-
wereld zijn. Voor de deelne-
ers moet het een echte ontdek-
tgsreis zijn, dan moet je geen
idere mensen tegenkomen. Het
Doiste is natuurlijk als je in een
Bied komt waar geen andere
Risen zijn geweest."
Idat zijn gebieden waar ook de
latselijke bevolking in geen
Iden of wegen te bekennen is.
fcdie gebieden is weinig te zoe
ft Als je een afdaling maakt in
Bi gebergte ergens in Siberië,
■weetje dat daar niemand an-
is is. Misschien heeft er ooit
V eens iemand gelopen, maar
Pmerk je niet. Er is geen vaste
lie,er is geen pad."
ICabe is de eerste om te erken-
I dat zijn reisdoel vaak ligt in
lieden die niet direct als
ps-vriendelijk' te boek staan.
Sis zwerven in een natuur die
|s nauwelijks geschikt is voor
,'Mi. „Mensen ervaren daar
Paamheid. De eenzaamheid
I dagen, van weken achter el-
buiten te zijn. De weten-
Jap dat je de komende vier we-
feen mens tegen zult komen.
>t is leuk, ja."
Barre tochten door de wildernis: een vakantie van bloed, zweet en tranen.
FOTO'S WIM VAN HARSKAMP
geen vaste route
tig gevonden."
McCabe legt daarom de nadruk
aan het gestaag en nadrukkelijk
opbouwen van de conditie en
loopervaring. Het aantal kilo's in
de rugzak kan steeds verder wor
den opgevoerd. „We zijn ook een
keer vijf weken weggeweest. Dan
draag je ook al het eten voor de
tocht bij je. We hebben bijvoor
beeld dertig kilo meel bij ons om
ons eigen brood te bakken, of
voor pannekoeken. Ondanks dat
zware gewicht zijn de deelnemers
op die trip geen kilo afgevallen.
De voeding moet goed in elkaar
zitten."
Voor Kevin McCabe is de avon
tuurlijke buitensportvakantie in
middels geen hobby meer. Enkele
jaren geleden opende hij in Bor-
culo zijn eigen 'Wilderness Ad-
venture Store', dit jaar staat hij
helemaal op eigen benen. De win
kel en de organisatie van expedi-
zorgt voor actuele kaarten, maar
die zijn niet goed bruikbaar: de
schaal is vaak 1:500.000 of hoger
en dat is veel te grof voor de dag
tochten.
„Kaarten zijn daardoor vaak on
betrouwbaar," weet McCabe.
„Als je een deel van een trektocht
uitzet, zeg honderd kilometer,
kan dat op de kaart tien centime
ter zijn. Daar kun je niet zoveel
mee. Je krijgt alleen een globale
indruk van het terrein."
Een van zijn laatste trips voerde
McCabe en zijn reisgenoten naar
de streek rond Norilsk, een stad
in het noorden van Siberië. Het
team werd 600 kilometer boven
de poolcirkel afgezet. „Het doel
was simpelweg om thuis te ko
men. Je zet een route uit en je
gaat op weg." Op de meegenomen
kaart stond een langgerekt dal.
De bergen aan weerszijden waren
2000 meter hoog. „Dan loop je
dat dal in en dan zie de contouren
van het eind van het dal. Je weet
dat daar een stijging komt, maar
niet hoe steil die is. En je bent er
ook nog kilometers ver van ver
wijderd.
„Onderweg merk je ook nog dat
de hellingen lawinegevaarlijk
zijn. Je kunt wat in een Russisch
handboek opzoeken, maar daarin
zijn veel gebieden1 nog niet be
schreven. Wat er dan gebeurt? Je
veilig een rivier over te komen, zo'n groep zes tot acht kilometer zoals in Siberië. „Ongetraind
Geen risico." lopen. Daarna kan de leiding te- gaat niemand op Weg. Het is ook
Het risico wordt ook gespreid rug om de volgende partij bagage de bedoeling dat iedereen er
door Russen bij de trips te be- op te halen." geestelijk sterker van wordt. Pijn
trekken. „Er gaan drie Russen op zit vaak tussen je oren. Tochten
zo'n trip mee. Die werken voor lVlaiUaK moeten niet gevaarlijk zijn, ik
ons, die verzorgen de organisatie Met de organisatie van trektoch- ben geen sadistische maniak,
van de trip in hun land. Ze lopen ten speciaal voor jongeren is Mc- Maar als je denkt dat je kapot
mee, ze hebben ervaring, het zijn Cabe al wat langer bezig. Regel- bent, merk je ook dat je toch nog
artsen. Ze kennen het gebied niet, matig trekt hij er een weekeinde wel wat meer kunt doen. Wie mee
maar dat kent niemand. Er is op uit, soms voor een grote tocht is geweest, heeft het altijd prach-
niets, het is een ontdekkingsreis.
Maar als de tocht achter de rug is 6^-5
kun je zeggen dat je er geweest
bent, dat je het terrein hebt ver- p u
kend. Dat,is mooi, dat je zelf weet
dat je er geweest bent."
En gevaar loop je niet alleen in de
onbewoonde wildernis, gevaar
loop je ook op een wandeling in B^5^
liever terug dan dat er gevaar aan :|h jL
Deze zomer wordt het weer tijd "SS,
voor enkele expedities. Opnieuw
Bajkal-meer, waar McCabe twee .gjfj"
jaar geleden ook is geweest. Niet tjK^SHusï
met volwassen en ervaren wan-
delaars, maar met twaalf jonge
ren tussen de vijftien en negen-
tien jaar oud. „Met de training H
beginnen we in januari, het hele H
schema is al vastgesteld. Voor die
jongeren is het een compleet on- H
bekende tocht, maar zeker niet
gevaarlijk. We nemen opblaasba- *M
re catamarans mee. Alleen de
drijvers. Van droog hout maak je
tussen twee drijvers de verbin- 'V' .'1.
ding en dan kun je varen. Daar- BjjL^
mee kunnen we het rneer over."
De leiding van deze jongeren
tocht is in handen van McCabe en
zijn kameraad Ype de Boer. Aan
het reisgezelschap worden nog 1 J|
een Rus en een leraar uit Nijver- JL. fl
dal toegevoegd. „De volwassenen
krijgen het druk, misschien moe-
ten we sommige stukken twee
keer lopen om voedsel op te ha-
De leiding heeft ook de zwaarste
rugzakken, de jongeren krijgen
niet meer dan twaalf tot vijftien Kevin McCabe op expeditie: „Ik kom in gebieden die niet dicht bij de bewoonde wereld zijn. Voor de deelnemers moet het een echte
kilo. „Je kunt in dat terrein met ontdekkingsreis zijn, dan moet je geen andere mensen tegenkomen.
loopt gewoon door naar het eind
van het dal, en ziet wel wat er op
je af komt. Het dal werd steeds
smaller, de helling aan het eind
bestond uit miljoenen kleine ste
nen. Maar je moet er wel over
heen, ook nog met tientallen ki
lo's bagage op je nek. Maar dat is
juist de uitdaging, tijdens zo'n
tocht leer je je eigen grenzen te
verleggen."
En om de persoonlijke grenzen
gaat het eigenlijk bij McCabe,
niet om de grenzen tussen Rus
land en China, of tussen Pakistan
en Tibet. Avontuur, maar zonder
het het gevaarlijk of levensbe
dreigend wordt. „Ik ben een vei
ligheidsfreak," stelt de ex-para
van het Britse leger. „We hebben
ook altijd klimspullen bij ons om
n onderstaande prijzen beschi^
ÏOO Schannulieke poPle
500 musical posters
°P een besneeuwde helling.
