Volkstuinders zitten in de knel
Amerikaanse bommenwerper komt neer bij Oostburg
[Voorzitter van vereniging wil grond kopen waarop volkstuintjes staan
QiPESTEM
ZEELAND
C4
ORT
KORT
HW'24
Breda wint
kjesprijs
Van Iwaarden en Van Vooren
schutterskoning Aardenburg
Gevaarlijk
Nabestaanden
Geen bommen
NSDAG 30 MEI 1995
DINSDAG 30 MEI 1995
Honte in Terneuzen. De jon».» I
knalde zondagmiddag met zijn
fiets tegen een aan de rechter
zijde van de weg geparkeerd
staande personenauto. Daarbij
werd zijn rijwiel geheel ver
nield.
Aanrijding
Eede - Bij een aanrijding 0D
rijksweg A58 bij Eede werd
zondagavond de personenauto
bestuurd door een 32-jarige jn.
woner uit het Belgische Malde!
gem zwaar beschadigd. De
man, die naar later bleek onder
invloed verkeerde, besloot op
een gegeven moment zijn auto
te keren. Daarbij lette hij niet
op het overige wegverkeer en
werd aangereden door een
vrachtauto bestuurd door een
31-jarige man uit Beers (B). Te
gen de Maldegemmer is proces
verbaal opgemaakt wegens rij
den onder invloed.
Duur telefoontje
Westdorpe - Bij een eenzijdig
verkeersongeval op de Trac-
taatweg te Westdorpe werd de
personenauto bestuurd door
een 23-jarige inwoner uit Sint
Niklaas (B) aanzienlijk bescha
digd. Het ongeval gebeurde
doordat de man tijdens het te
lefoneren in de berm van de
weg terecht kwam. Hij verloor
daardoor de macht over het
stuur. In een poging zijn auto
weer op het juiste spoor te krij
gen schoot hij door naar de an
dere kant van de weg en kwam
in de'berm tot stilstand.
oetbalvereniging HW'24 koos
el er van het jaar. De keus viel
Hij won ook die titel in zijn ei-
octus speler van het jaar, bij de
1-junioren Michel Segers en bij
nacker.
Etampes
Kring Midden-Zeeuws-Vlaande
ren, 947 duiven, (113 deelnemers),
1606,95mpm: 1 en 4. J. Cappen-
dijk, Boschkapelle, 2 en 9. P. de
Poorter, Axel, 3. J. Verschuren,
Axel, 4. B. van de Berghe, Sas van
Gent, 6. J. de Mul en zoon, Philip
pine, 7. Th. van Zeele, Sas van
Gent, 8. Combinatie Ramme-
loo/Wiskerke, Philippine, 10. P.
Koers, Sas van Gent.
Kring Oost-Zeeuws-Vlaanderen,
254 duiven, 1635,55mpm: 1. A. van
Daalen en zoon, St.-Jansteen, 2 en
5. A. van Helsland, Hulst, 3. E.
Verschueren, St.-Jansteen, 4. J.
Verheyden, St.-Jansteen, 6. Comb.
Danckaert/Van Riel, St.-Jansteen,
7. P. Rokven, Graauw, 8 en 9. B.
Danckaert, St.-Jansteen, 10.
Comb. De Smet/Van Kerkhoven,
Clinge.
Herleving Kloosterzande, 153 dui
ven, 1602,92mpm: 1. P. der Wedu
we, 2, 7, 8 en 9. Th. Voet, 3. P. van
Goethem, 4. R. de Nijs, 5. R. Mahu,
6 en 10. W. Voet en zoon.
De Snelle Duif Clinge, 107 duiven,
1565mpm: 1 en 9. Comb. De
Smet/Van Kerkhoven, 2, 3 en 4. J.
van Goethem, 5 en 8. L. Willaert,
6. R. van Gaever, 7. W. Ivens, 10. P.
Bolsens.
Sluiskilse Reisduif, 65 duiven,
1573,40mpm: 1. R. Dhaene, 2, 3 en
4. J. du Puy, 5 en 8. A. Bouchaut en
zoon, 6 en 8. B. de Koeijer, 7.
Comb. Nachtegaal, 10. O. Dehul-
sters.
Eerste de Beste Schoondijke, 114
duiven, 1582,46mpm: 1 en 3. W.
van de Velde en zoon, 2. J. Ris-
seeuw, 4. E. de Wever, 5. Th. de
Wever, 6. J. de Poorter, 7. P. Cor-
nelis, 8. A. Steurrijs en zoon, 9. C.
Boogaard, 10. A. Luteijn,
Strijd in Vrede Groede, 100 dui
ven, 1609,44mpm: 1. A. Schaap, 2
en 5. Mevrouw Ras, 3. Mevrouw
Buijze, 4 en 6. H. Simpelaar, 7 en
10. M. Elfrink, 8. G. Dusarduijn, 9.
A. Beun.
Concours Combinatie Biervliet,
163 duiven, 1608,21mpm: 1 en 4. F.
Dellaert, 2. A. Boeije, 3. B. vn de
Slikke, 5 en 9. J. Boerman, 6. Chr.
de Graaf, 7. J. Lecluijze, 8. JVon-
hout, 10. C. de Regt en zoon.
Nog Sneller Breskens, 67 duiven,
162l,26mpm: 1. S. van de Velde, 2
en 4. gebrs. Pijcke, 3. Comb. Mul-
ken/Mookhoek, 5, 9 en 10. L. van
de Wege, 6. H. Mookhoek en zoon,
7. A. Vinjé, 8.1. Notebaart.
Recht voor Allen Sluis, 81 duiven,
1635,77mpm: 1. F. Baas en zoon, 2
en 8. Comb. Coppens/Baert, 3,4 en
7. P. Pielaet, 5 en 10. P. Denne-
man, 6. A. van de Bussche, 9. H-
van Damme.
De Getrouwe Duif Cadzand, 129
duiven, 1651,36mpm: 1. A. Dui-
ninck, 2. J. van de Plasse, 3. Aart
Vasseur, 4. J. Kools, 5. J. La Gasse,
6. C. Riemens, 7 en 8. D. van Kerk
hoven, 9 en 10. G. Schrier.
;st uit Breda is winnaar geworden
995. De prijs is voor het eerst uit"
tbedacht sprookje te maken. "e
ing Natuurpark De Efteling, con'
nde kennis van de sprookjes. Do®
t de stichting de kennis weer op 'c
i het prijzengeld zelf besteden. De
'hooi zelfgekozen goed doel op ne
De school uit Breda koos voor ne
ihuys, Martine Bijl en Ivo de Wijs-
g. In totaal werden er 772 Vlaaffl'
urd. j
de titel Indewind het Afvalkin
reda bedacht in het kader van ee
zameling.
van onze verslaggever
I jardenburg - F. de Vleeshouwer
Lt Aardenburg, lid van volks-
I turnvereniging Het Verloren
kostje, is kwaad op voorzitter G.
I j.laenhout die een stuk grond aan
Le Noordstraat wil kopen van de
I gemeente waar een aantal men-
ten momenteel een volkstuintje
I heeft.
1 pat perceel van enkele duizenden vier-
I tante meters wordt momenteel gehuurd
I door vijf volkstuinders van de volkstuin-
I vereniging en vijf van de eigenaar van de
I daarbij gelegen woning. De Vleeshouwer
I meent dat Maenhout misbruik maakt
I van zijn positie als voorzitter omdat hij
I weet dat die woning wordt verkocht en
vindt het niet te verteren dat tien men
sen zomaar hun volkstuintje dreigen te
verliezen.
„Dat zijn toch slechte streken," aldus De
Vleeshouwer. „Maenhout maakt mis
bruik van zijn positie als voorzitter om
dat hij blijkbaar weet dat de huur af
loopt en dat die woning wordt ver
kocht."
De gemeente verhuurt de helft van de
betreffende grond aan volkstuinvereni
ging Het Verloren Kostje. Deze vereni
ging verhuurt de grond weer aan de le
den die daar een volkstuintje hebben. De
andere helft van de grond is in het bezit
van de eigenaar van de daarbij gelegen
woning. Maenhout wil die woning voor
zijn zoon kopen en wil het stuk grond
waar vijf mensen een volkstuintje heb
ben erbij kopen. Volgens De Vleeshou
wer kan en mag het niet zo zijn dat die
huur zomaar wordt opgezegd omdat de
voorzitter die grond van de gemeente wil
kopen. „Wij gaan daar zeker tegen in. Ik
weet nog niet of we zo ver komen dat we
de voorzitter gaan afzetten. Het is voor
mij wel duidelijk dat de handelwijze van
Maenhout voor mij niet door de beugel
kan."
Voorzitter Maenhout zegt in een reactie
dat De Vleeshouwer zich nog helemaal
niet druk moet maken. „Het pand is nog
niet in mijn bezit omdat ik met de eige
naar heb afgesproken dat hij eerst op
zoek gaat naar een andere woning. Dat
kan nog zeker een jaar duren. Daarna
moeten we het pand grondig verbouwen
en dat neemt zeker nog eens een jaar in
beslag. Het zal dus nog zeker twee jaar
duren voordat ik de grond er eventueel
bij zal kopen en dat de huur voor die
volkstuinders wordt opgezegd. En dat is
ook nog maar de vraag omdat ik nog niet
weet of ik die grond kan kopen. Ik ben
daar mee bezig. Ik heb alleen een brief
van de gemeente gekregen dat ze de mo
gelijkheid tot verkoop onderzoeken."
Maenhout zegt verder dat hij helemaal
geen misbruik maakt van zijn positie als
voorzitter. „Kijk, de eigenaar van de wo
ning is naar mij gekomen met de vraag of
ik zijn woning wilde kopen. Ik heb ver
volgens een bod uitgebracht dat door
hem werd geaccepteerd. Als ik het niet
had gedaan had iemand anders de wo
ning wel gekocht. Trouwens, als ik de
grond koop wil dat nog helemaal niet
zeggen dat de tuinders weg moeten. Het
kan best zijn dat ik ze de eerste jaren
niet weg krijg. Ik heb ook nog helemaal
geen termijnen genoemd."
Volgens E. Corveleijn van de afdeling
Algemene Zaken van de gemeente raken
de mensen niet ineens hun volkstuintje
kwijt. „De huur kan niet zomaar worden
opgezegd. Ook niet door een vereniging.
Ook zeggen wij als gemeente niet de
huur op van grond die iemand wil kopen.
Ik zal in ieder geval diep in deze zaak
duiken.
Ik wil de contracten weieens zien die de
vereniging met de individuele huurders
heeft afgesloten. Er moeten in ieder ge
val goede redenen zijn om een huurcon
tract op te zeggen. Want er is altijd nog
rechtsbescherming,
Van onze verslaggever
Aardenburg - Jaap van Iwaarden (bij de senioren) en de 11-ja-
rige Martin van Vooren (categorie 11-18 jaar) mogen zich de
nieuwe schutterskoningen van Aardenburg noemen.
Zondag traden op het terrein van handbooggilde Sint Sebastiaan 28
schutters aan om de fakkel van Theo Lampaert - koning 1994 - over
te nemen. Het was Lampaert die, als aftredend koning, traditioneel
het eerste schot mocht lossen. De strijd was echter snel beslist. Nog in
de eerste ronde wist Jaap van Iwaarden de koningsvogels af te schie
ten. Voor de zevende maal in de historie van het gilde mag Van Iwaar
den zich koning noemen. Er was een troostprijs voor Lampaert. Bij de
prijsschieting wist hij de hoogvogel naar beneden te laten tuimelen. In
1995 gaat hij bij Sint Sebastiaan daarom als prins door het leven.
Bij de jeugd ging de strijd tussen zes jonge schutters. Die hadden nog
al wat tijd nodig om uit te maken wie zich koning mocht noemen. Niet
minder dan 17 ronden werden geschoten. Toen wist de 11-jarige Mar
tin van Vooren zijn clubgenoot Angelo Laureijns - de vorige koning -
te onttronen. Ook bij de jeugd bleek voor de 'oude' koning een troost
prijs weggelegd. Bij de prijsschieting haalde Angelo een zijvogel neer.
En ook hij mag zich daardoor een jaar lang prins noemen.
Op de dubbele koningschieting volgde nog een prijsschieting voor de
leden. De uitslag was als volgt:
le hoogvogel: Theo Lampaert, 2e hoofdvogel: Willy Veldkamp, le ziivogel: Edwin de Ko
ning, 2e zijvogel: Bart Jansen, 3e zijvogel: Willy Veldkamp, 4e zijvogel: Angelo Laureijns.
VIJFTIG JAAR geleden was de
oorlog in Europa voorbij. Duits
land had gecapituleerd en overal
waren bevrijdingsfeesten met
uitbundigheid gevierd. Het ge
vaar was geweken. En dan, als
een donderslag bij heldere he
mel, stortte op 31 mei 1945 nabij
Oostburg in de Grote Henricus-
polder een Amerikaanse bom
menwerper neer, op slechts vijf
tig meter afstand van de zwaar
door oorlogsgeweld getroffen
boerderij van Edial Dekker.
Hij was op dat moment alleen
thuis. Zijn vrouw was met de
kinderen naar Oostburg. Hij
kreeg de schrik van zijn leven.
Hier volgt zijn verhaal.
„Ik was juist in de gang op weg
naar buiten. Ik hoorde een ge
weldig geronk en ineens een har
de dreun. Ik deed even de voor
deur open en zag de vlammen tot
vlakbij de woning. Toen deed ik
de deur dicht en ben nog even
binnen gebleven. Toen ik naar
buiten ging, was er nog veel la
waai. Een paar vliegtuigen uit
de formatie cirkelden laag over
het erf. Ik dacht dat ze een
plaats zochten voor een nood
landing, maar ze vlogen daarna
weg."
„Ingewijden vertelden dat het
een militair eresaluut was dat ze
aan hun kameraden brachten.
De brandende stukken vlogen
tot bij de woning. De bladeren
van de fruitbomen voor het huis
waren verschroeid door de ge
weldige hitte en de steekvlam
men. Het bijenhok, dat er onge
veer honderd meter van verwij
derd was, vloog door de geweldi
ge steekvlammen in brand. Ik
was net van plan om met een an
dere bijenhouder er naartoe te
gaan."
„Door het snel ingrijpen werd de
brand geblust en bleven de bijen
gespaard. Het houthok stond
ook in brand. Met emmers water
is ook dat geblust. Kippen en
kuikens liepen verschroeid over
Het wrak van de Amerikaanse bommenwerper.
het erf. De inzittenden van het
vliegtuig hadden zich niet meer
kunnen redden. Ze waren op
slag dood. In het begin kon je
niet bij het vlietuig komen door
de grote vlammen, veroorzaakt
door de brandende benzine en de
vele mitrailleurkogels die door
de hitte ontploften. Ooggetuigen
hebben het vliegtuig zien neer
storten. Het vloog in een forma
tie met twee andere vliegtui
gen."
„Mensen redden, daar was geen
sprake van. Een lijk lag op het
erf, niet ver van de woning. Het
onderlijf was er af. Met de eer
sten die kwamen aangesneld
hebben we het in een laken ge
rold. Het laken was ineens vol
bloed. Het was gevaarlijk om zo
kort bij het vliegtuig met zijn
ontploffende mitrailleurkogels
te komen en eigenlijk volkomen
zinloos. Anders zou het geweest
zijn wanneer er nog gewonden
waren geweest, maar ja, in zulke
momenten doe je rare dingen."
„Na een poos kwam iedereen op
de boerderij: de brandweer, de
waarnemend burgemeester no
taris Mijs (aan wie ringen en sie
raden werden afgegeven), gees
telijken, Canadese legervoertui
gen en natuurlijk publiek. Na
wat blussen door de brandweer
werd aan het bergen van de lij
ken begonnen. Vreselijk! Die
arm en dat been zullen wel bij
dat hoofd horen enzovoorts. Ik
kon er goed bij helpen. We had
den in de oorlog al zoveel gezien.
Toen getrainde mensen kwamen
was dat niet meer nodig."
„Het was of er geen tijd gelaten
werd om het tot je te laten door
dringen. Vreemd is dat vele ja
ren nadien de reactie kwam. 's
Nachts werd ik in mijn slaap
soms plotseling opgeschrikt en
dan zag ik het hele oorlogsge
beuren weer voor me. Eduard de
Reu, die veel bij ons werkte, was
op het land van zijn vader met
een paard aan het schoffelen. Hij
zag drie vliegtuigen overvliegen.
Een ervan verliet de formatie,
viel recht naar beneden en
kwam met een harde klap neer.
Er ontstond een huizenhoge
vuurzee met rook er omheen.
Zijn zoon Theophiel was met de
oude Jan Scheele vlakbij in de
bieten aan het kappen. Hij kon
niets meer zien van de rook."
„Het was of ons huis in brand
stond. Hij liet paard en kapma-
chine in de steek. Liep naar de
plaats van het onheil en zag dat
het vliegtuig juist naast het erf
gevallen was. Hij heeft nog mee
geholpen de brand van het hout-
hok te blussen en de lijken te
bergen. In het houthok lag nog
munitie die gebruikt werd om de
kachel en het fornuis aan te ma
ken. De verspreid liggende li
chaamsdelen werden in pakken
gebonden en door een legerauto
afgevoerd."
„Enige tijd daarna, op een mooie
zaterdagmiddag, kwam een ge
zelschap met de auto het erf op
gereden. Ze beduidden mij mee
te gaan naar het vliegtuigwrak.
Er waren dames bij die stonden
te schreien. Het waren nabe
staanden van de omgekomen
vliegers. Ze vroegen veel, maar
ik kon ze niet verstaan. Ze spra
ken Engels. Jammer! Zo goed als
ik kon heb ik ze duidelijk ge
maakt hoe het gegaan was."
„Een ruïne van glas, staal, ge
smolten en verwrongen alumini
um bleef achter. Dat lag alle
maal in het weiland en was een
gevaar voor de beesten. Ik heb
verscheidene malen op het ge
meentehuis gevraagd om de boel
weg te halen. Dat is daarna ge
beurd door een handelaar in
lompen en metalen met toestem
ming van de gemeente. Die heeft
daar nog problemen mee gehad,
want dat had een speciale oprui-
mingsploeg moeten doen. Over
het restant werd wat grond ge
stort."
„We hadden er verder weinig
last van todat onze zoon Daan
het bedrijf voortzette en het wei
land ging scheuren. Toen kwa
men de problemen opnieuw. Ie
dere keer als het land bewerkt
werd, kwam er een flinke hoe
veelheid oorlogstuig boven. Veel
resten van het vliegtuig waren
nog in de grond blijven zitten en
ook veel niet ontplofte mitrail
leurkogels. We raapten die op en
hadden er al gauw een emmer
vol. Die werden dan opgehaald
door de opruimingsdienst. Op
den duur werd besloten het
vliegtuig op te graven."
„Op 17 september 1975, dus
ruim dertig jaar na het neerstor
ten, begonnen ze met de berging.
Het werd een spannend gebeu
ren, dat met veel deskundigheid
werd uitgevoerd. Een legeron
derdeel kwam op de boerderij
met vrachtwagens voor het ver
voeren van het vliegtuigmateri
aal en wagens voor onderdak en
eten voor de manschappen. Er
waren drie experts bij, ieder op
zijn gebied."
„Het geheel stond onder leiding
van majoor G.A. Zwanenberg
van de bergingsdienst van de
Koninklijke Landmacht, een
vliegtuigdeskundige. Adjudant
C. de Vriend van de Expiosieven
Opruimingsdienst en adjudant
De Graaf van de Gravendienst
waren de andere deskundigen.
Ieder van hen had zijn eigen on
dergeschikten. De hele groep
was zo'n tien man sterk. Voor
het graafwerk werd een loon
werker met atlaskraan inge
huurd." „Er was van tevoren wel
een vermoeden om welk vlieg
tuig het ging, maar zekerheid
was er niet. Vermiste vliegtuigen
waren al meer met elkaar ver
wisseld. Dat was de reden waar
om men de resten niet door bur
gers mocht laten opruimen.
Eerst werd de ligging van het
wrak opgezocht en met paaltjes
uitgezet. Dat ging met een me
taaldetector. Daarmee was men
vlug klaar. Hier zaten de moto
ren, daar was de kap, daar het
staartgedeelte van het vliegtuig
en daar zat de bemanning."
„Onder nauwkeurig toezicht van
de deskundigen werd met gra
ven begonnen. Explosieven die
gevaarlijk waren werden in doe
ken gerold. De vliegtuigonder
delen werden bekeken, het mo
tornummer werd gevonden en
genoteerd. Het vliegtuig bleek
een tweemotorige B 26 bommen
werper te zijn. De motoren had
den 18 cylinders met een vermo
gen van 2000 pk. Deze toestellen
hadden in de regel 10 a 12 ma
chinegeweren aan boord, van
daar de grote hoeveelheid mi
trailleurkogels. Bommen werden
niet gevonden."
„Het onderzoek van adjudant
De Graaf van de Gravendienst
trok bijzondere aaadacht. Het
werd nauwgezet uitgevoerd. In
het staartgedeelte zaten nog de
resten van een van de beman
ningsleden. Adjudant De Graaf
en zijn manschappen gingen er
op de knieën bij zitten en voor
zichtig met ewn schepje en krau-
wertje aan het zoeken, alsof ze
goud aan het zoeken waren. Ze
vonden enkele beentjes, een stuk
kaakbeen en enkele tanden. De
Graaf paste een en ander in el
kaar."
„Het was een jongeman van 21
jaar en het was een pijproker, zo
zei hij. Dat kon hij zien aan de
tanden. Volgens hem werd aan
genomen dat het hier om zeven
Amerikanen ging. Wanneer hij
een foto zou zien met de zeven
personen erop, zou hij kunnen
aanwijzen van wie dat deel van
het gebit was. Het week name
lijk af van het normale. Hij had
voor dit vak een speciale oplei
ding gehad, had 30 jaar ervaring
en al 30.000 lijken onder handen
gehad." „Het was voor de adju
dant een belangrijk en zinvol le
venswerk geweest. Hij stond net
voor zijn pensioen. Veel nabe
staanden zitten met de branden
de vraag waar hun dierbare is
gesneuveld en waar hij begraven
ligt. Veel mensen konden hierbij
worden geholpen. De beenderen
werden ingepakt en later
schoongemaakt. Met de nodige
piëteit werden ze daarna ter aar
de besteld. De opgraving heeft
twee dagen geduurd. Daarna is
de militaire karavaan vertrok
ken." Tot zover Edial Dekker.
De zwaar verminkte stoffelijke
resten van de bemanningsleden
werden in eerste instantie be
graven op de gemeentelijke be
graafplaats te Rnokke. Vier van
hen werden later overgebracht
naar Amerika, de andere drie
werden begraven op de Ameri
kaanse oorlogsbegraafplaats te
Margraten in Limburg. De com
mandant kreeg een laatste rust
plaats op de Amerikaanse Na
tionale Begraafplaats te Arling
ton, gelegen bij de hoofdstad
Washington, waar ook president
J.F. Kennedy begraven ligt.
De bemanning bestond uit de
eerste luitenant Harrell Fox,
eerste luitenant Richard Robin
son, tweede luitenant John Di-
mitre, tweede luitenant Dom
Malchiodi, staf-sergeant James
Dumm, staf-sergeant Robert
Stout en technisch sergeant
John Doyle.
Buurtbewoners bekijken de ravage.
Nieuwsgierigen zoeken tussen de resten
FOTO'S CAMILE SCHELSTRAETE
i
