Weekend
)PflTUIN
DER/VERKOPER M/V
aiGYPTf
:N
Panties
kkanties
op vakantie?
Indonestë
auto's
ie evenementen
ïizen
alta
)rt
IN LAAG-BORTELDONK
>rte termijn een
38 uur per week.
ien:
are agrarische opleiding
gewenst
;id tot het verrichten van
sn tuincentrum voorko-
verkzaamheden
sollicitaties aan:
.aag-Borteldonk
15a, 4707 CC Roosendad,
KM aravans
v.a. 995,- p.p.
chool 'DE KAAG' 02524-4333
Een van de partijen
moet liegen.
Het eerste slacht
offer in een oorlog
is de waarheid,
zeggen ze
VN'ers zijn
onwetend. Ieder
half jaar komen er
blauwhelmen die
opnieuw het wiel
moeten uitvinden.
n Laag-Borteldonk
'r—4
[Limburg, De Limhi, r
17_dgse verzorgde rondrj
'nel. Sinai 1895- S
vertr.data in '95 'dfit«
Reizen 071-146649 A
ANVR/ SGR)
Opvallend
Adverteren
Elke zaterdag in
Reizen en Recreatie.
ndia/
km,
Jzen
lusief
ps en
Bel:
|R.
Aantrekkelijke
Korting
Als u vaker adverteert
lanties in Europa voor solo's van
aar! Bel voor de nieuwe reisgids
pizen: 08348-2300 (lid SGR).
Iweek-
laktivi-
ecialist
1)2526-
Intuur-
1 diepe
Vanaf'
noase
■rovers
Iwoes-
pite bij
wonin
een
ar een
We
fata
deloze
J ervan
Irval fn
mooi
[is nog
I- incl
hleder-
alle
taxi,
alle
[hotels,
pentent
_Boven-
lenging
Hogelijk.
Iracter:
uurlijke
I zeilen,
lilen, 2
Amfibie
13/070-
RBOUW
pchade.
at.ontv.
483.
2-4-6p
I 26+33.
aasbree
2-5 p.
f08812-
666
JCEDES
|enz. tot
1650,-
74
ud-Holl.
I GRILL-
I feesten
led rijven
W.
HOTEL
nachten,
fibad en
jCinderen
foor info
085-
VENEN/
499,-
pcursies
I SGR.
arschool
loor fijne
|sen en
surfen -
jotvaren
b2887.
Geniet mee op onze aktievi
rondreis door het Vem
Oosten. In Singapore qe
nieten we uitgebreid var
een originele 'Steamboat
fondue. Een dag later varer
we met een snelle speed
boat naar het groem
Sumatra. Daar gaan we da
markt op met vriendelijki
Indonesiërs, en bekijkei
hun bijna vredige 'Bul
Fights'. We maken kennis
met de werpnetvissers va!
een betoverend vulkaan
meer en ondergaan de
sfeer van de jungle ter
voeten uit. Nu voor eer
zeer interessante priis-
ƒ2745,- incl. KLM vliegre
tour, professionele reisbe
geleiding, alle vervoer pei
taxi, boot en bus, en alli
overnachtingen in uitste
kende hotels. Bovendien
GRATIS verlenging van het
vliegticket mogelijk. Folder?
Bel Character: 030-292474
Lid SGR.
25-dgse verzorgde hotel
rondreis Sumatra/Java/Bal
3295,-. Div. data in hoog,
seizoen nog plaats! Vertr. ir
mei en juni nü 3195,-1
Extra reis: vertr. 3/7. DELTA
Reizen: 071-146649
(ANVR/SGR).
CAMPERVERHUUR 4-5-6
pers. ANWB voorw.
koop div. campers o.a
Hymer, Bovag garantie. H
Peemen tel. 076-145488.
Wij bouwen uw casco-
camper geheel in naai
eigen wens. VAN HAANDEL
CAMPER in- en verbouw
04922-4489 b.g.g. 2586.
Te huur/te koop: Diversi
kampeerauto's. STAF
Campers Deurne. Jan Toor
opstraat 10 Deurne. Tel:
04930-19505
T.k. vouwwagen GRANl
PARADISO voor en zijtentl
'87 in nieuwst. 076-145488. f
Uniek aanbod:
LAST MINUTE fly-DRIVE
8-15 dagen malta
(incl. 6 dagen auto) én
150,- boekingskorting!
Keyplan holidays
Tel: 01650-51236-
24-u. service 01650-66242
mod.acc.jeugd opl.v.a.8jr.ANWBerk.
Zeil boerderij RUFUS
PREGO zeilzwerven organi
seren aktieve zeilvakanties,
info: 05138-12594/1867a_
SARDINIË. Bruisend water-
avontuur met Amfibie Treks
Waterskiën, jetskiën, surfen
body-boarden, 2 wkn. v.a.
ƒ395,- Tel. 015-623683/
070-3645836 SGR.
T.k. pol. KAJUITZEILJACHT
bj'79,lengte 6.9m.,bb.rn<w
Vr.pr 11.000. 040-817351
DINSDAG. Je ontmoet de oor
log waar-ie woedt, zeggen ze.
En dan moet je uitkijken,
maar niet verkrampt raken,
want dan kun je niet meer nadenken
en risico's afwegen. Dertig kilome
ter buiten Sarajevo, aan de voet van
de berg Igman, brandt de moskee
van Lokve. Bosnisch Servische
tanks hebben het onlangs gerepa
reerde gebouw een half uur geleden
aan flarden geschoten.
Toch moeten we door het dorpje,
terwijl de moskee nog brandt en de
burgers in de kelders blijven vanwe
ge het gevaar voor nieuwe beschie
tingen. Vanuit Kroatië hebben we
deze plek bereikt met een reguliere
bus die iedere dag tot vlak voor Sa
rajevo rijdt. De bus is gevuld met
mensen die naar Sarajevo willen.
Een van hen is een Palestijnse jon
gen die naast z'n vader zit. „Ik weet
wat oorlog is," zegt hij op cynische
toon, „Ik ben vanwege de oorlog
vanuit Gaza in Palestina naar Koe
weit gevlucht. Daar brak vervolgens
ook de oorlog uit. Toen ben ik naar
Tuzla m Joegoslavië vertrokken om
daar te studeren. Tuzla ligt in Bos
nië, en je weet wat hier gebeurd is.
Ik moet nu naar Sarajevo om een
paspoort aan te vragen, om ook deze
oorlog te kunnen verlaten."
Dan grijnst de jongen en zegt: „Tot
nu toe heb ik nogal pech gehad in
m'n leven, maar daar moet toch een
keer een einde aan komen."
De bus gaat niet verder dan Lokve,
omdat het te gevaarlijk is om de
berg Igman over te steken in zo'n
groot voertuig. De bergweg ligt na
melijk in het schootsveld van de
Bosnische Serviërs die op sommige
plekken de auto's met bestemming
Sarajevo direct in het vizier hebben.
„Er wordt zwaar gevochten in Sara
jevo," zegt een Bosnische soldaat bij
de zoveelste wegblokkade. „Zo'n
grote bus wordt zeker aan flarden
geschoten."
We huren dan maar een taxi om de
berg Imman over te steken. Ik reis in
gezelschap van Johan Verheyden,
een Belgische collega die werkt voor
de BRT-radio. „Vroeger konden we
gewoon naar Sarajevo vliegen met
de Verenigde Naties," klaagt Johan,
„maar de Serviërs schieten steeds op
VN-vliegtuigen waardoor de lucht
haven al weken gesloten is. En kijk
nu eens wat voor een moeite we
moeten doen om Sarajevo te berei
ken."
Na een uur bereiken we de top van
Igman. Onderweg schoot nog een
Servische tank op onze auto, maar
gode zij dank, miste het projectiel
ons, waardoor we nu de angstige
taxichauffeur betalen en de spullen
uitladen. We zijn nog lang niet in
Sarajevo, realiseren we ons. Want
alhoewel je de stad vanaf de top van
de berg kan zien liggen, kunnen we
slechts lopend verder. Het laatste
gedeelte van de Igman-weg is dezer
dagen simpelweg niet begaanbaar
voor niet-bepantserde voertuigen.
De Bosnische Serviërs schieten op
alles wat beweegt. En dus moeten
we twee uur lopen. Twee uur lang,
stijl naar beneden veelal, met tien
tallen kilo's bagage op onze rug.
Een paar jochies helpen ons met de
tassen en de rugzakken en wijzen de
weg, want het wordt donker en het
paadje slingert door bossen en langs
rotsmassieven en komt uiteindelijk
uit in Hrasnica, een voorstad van
Sarajevo die in handen is van het
Bosnische regeringsleger. Onderweg
vallen we een paar keer. Ik glijd uit
en heb het gevoel dat m'n knie ver
brijzeld is. „Kom op," zegt een van
Sarajevo dinsdag j.l.: burgers zoeken dekking voor sluipschutters achter een pantservoertuig van blauwhelmen uit de Oekraïne.
Zeven dagen Sarajevo
de jochies, „we moeten verder."
In Hrasnica slapen we bij Kocka en
zijn gezin. Hij is een politieman, zij
een huisvrouw en de 22-jarige zoon
vecht aan de linies. Kocka's vrouw
maakt koffie. Via de VN horen we
dat er zich de afgelopen dag maar
liefst 13.000 'schietincidenten' heb
ben voorgedaan. Voor het slapen
gaan zegt Kocka: „Jullie redden het
wel. Ako bok da; als God het wil."
WOENSDAG. Wakker wor
den kost moeite. Uit bed
klimmen nog meer. Gerad
braakt. Spierpijn. Knie
blijft pijn doen. Kocka's vrouw heeft
alweer koffie gezet. Ze laat de gaten
in het huis zien. Achter het gordijn
is er een stuk muur verdwenen door
een ingeslagen granaat. En ze doet
het wandmeubel open en steekt haar
vingers door de planken. Granaat
splinters hebben veel gaten in de
kasten gemaakt.
De grote vraag blijft echter: Hoe ko
men we vanuit Hrasnica in de stad?
Dit gedeelte van de Bosnische
hoofdstad staat namelijk niet direct
in verbinding met Sarajevo-stad
omdat het vliegveld ertussen ligt. En
de luchthaven is in handen van de
Verenigde Naties, maar omdat de
Serviërs vanuit de heuvels alles
kunnen zien, beslissen de Serviërs
wie wel en wie niet de stad in mag.
Vanwege de zware gevechten in de
stad zijn de Serviërs slechtgehu
meurd. Zonder pantserwagen staat
het gelijk met zelfmoord om de
luchthaven over te steken.
Er loopt echter een tunnel vanuit
Hrasnica naar Sarajevo, maar die is
alleen geopend voor Bosnische sol
daten. Het vliegveld is slechts acht
honderd meter breed, maar zonder
auto, zonder gepantserde auto is het
risico veel te groot. Ik bel de Neder
landse generaal C.H. Nicolai en
vraag of hij niet een gepantserde
VN-wagen kan sturen om ons op te
halen. Nicolai laat weten dat-ie daar
niet aan kan beginnen, omdat het
volgens de VN-richtlijnen van die
dag te gevaarlijk is om de luchtha
ven over te steken.
Kocka belt een vriend, die als taxi
chauffeur werkt. Hij zal ons naar
Butmir brengen, dat grenst aan de
luchthaven. Bij een Bosnisch-con-
trolepost wachten we totdat we
kunnen meerijden met Franse
VN'ers of collega-journalisten. Maar
omdat er zoveel wordt geschoten in
de stad, durft bijna niemand de
luchthaven over te steken. We pra
ten wat met twee Bosnische soldaten
in de beschutting van een houten
huisje. Plotseling een enorme explo
sie, een windhoos en granaatsplin
ters tegen de muur van het huisje.
„Kolere," schreeuwt iemand. Dertig
meter verderop is een granaat inge
slagen, een rookwolk stijgt op. De
soldaat belt over een veldlijn zijn
commandant. „We worden bescho
ten," schreeuwt de jongen door de
hoorn. De commandant aan de an
dere kant van de lijn belooft dat er
iets terug gedaan zal worden. Vijf
minuten later horen we de uitgaan
de granaten die even verderop, aan
de Servische kant exploderen. We
zijn lijkbleek, en ik hoop dat de Ser
viërs niet uit wraak terug zullen
schieten.
Gelukkig arriveert er een gepantser
de auto van CNN, die op weg is rich
ting de stad. Met hen rijden we over
de luchthaven. De man van CNN
zegt dat het gisteren flink tekeer
ging in de stad en dat de gevechten
vandaag gewoon door zijn gegaan.
Naast hem zit een camaravrouw van
CNN. Ze praat nogal moeilijk en
heeft een flink aantal littekens
rondom haar mond. Twee jaar gele
den schoot een Servische sluip
schutter haar kaak aan flarden in
Sarajevo. Nu komt ze terug, en ik
denk dat ik haar erg dapper vind.
Eindelijk arriveren we in Sarajevo.
Iedereen is nerveus en de straten
zijn uitgestorven. De gevechten van
gisteren houden aan. Honderden
granaten slaan in op de heuvels
rondom Sarajevo. Overal rookwol
ken. Urenlang een bijna constant
gedreun van granaten.
De Servische extremist Seselj, presi
dent van de Radicale Partij en vroe
gere bondgenoot van president Mi
losevic, bezoekt de Servische linies
rondom Sarajevo en vertelt trots op
de Bosnisch-Servische televisie dat
hij in de wijk Nieuw-Sarajevo een
'smerige moslim' heeft doodgescho
ten uit de loop van een sluipschut
tersgeweer. Inderdaad is er op die
plek iemand doodgeschoten, maar
het slachtoffer was een Serviër die
nog altijd in Sarajevo woonde, 's
Avonds in het avondnieuws meldt
de Bosnische televisie dat er zestien
gewonden en een paar doden zijn
gevallen. Ze laten beelden zien van
een Franse VN-observatiepost in het
gebied die voortdurend zwaar wordt
beschoten.
„Serviërs nemen de VN onder vuur,"
meldt de presentator. Een half uur
later, op het Bosnisch Servische
journaal (beide televisiezenders zijn
te ontvangen in Sarajevo), verschij
nen exact dezelfde beelden. „Mos
lims nemen VN onder vuur," luidt
dit keer het commentaar. Dit is be
lachelijk. Een van de partijen moet
liegen. Een van de partijen moet be
driegen. Het eerste slachtoffer is een
oorlog is de waarheid, zeggen ze.
Gelukkig zendt de Bosnische televi
sie 's avonds laat de Benny Hill-
show uit. Normaal vind ik dat niet
om aan te zien, maar na een dag als
vandaag doen zelfs zijn flauwe
grappen komisch aan.
DONDERDAG. Strakke blau
we lucht, zon schijnt. Wie
durft deze stilte te doorbre
ken? Om elf uur verzamelen
alle journalisten zich in het voorma
lig PTT-gebouw van Sarajevo voor
de dagelijkse persconferentie. De
bijeenkomst is nog niet begonnen of
we krijgen bericht dat op nauwelijks
een kilometer afstand, in de wijk
Alipasino Polie nabij het televisie
gebouw, een granaat is ontploft voor
een winkel. Twee doden, een paar
gewonden. Kolonel Gary Coward
zegt dat het vandaag een stuk rusti
ger is dan gisteren, maar je weet het
hier nooit.
Ik vraag aan Coward wie die Franse
observatiepost die gisteravond op de
Bosnische en Servische televisie ver
scheen, nou eigenlijk onder vuur
heeft genomen. „Bosnische Ser
viërs," zegt Coward.
's Avonds een ontmoeting met de
Nederlandse generaal Nicolai. Hij
verontschuldigt zich voor het feit
dat hij ons gisteren niet kon opha
len. „Het was veel te gevaarlijk en
we zaten met een televisie-team van
de NOS in de maag. Met veel moeite
hebben we hen de stad uit kunnen
krijgen," zegt hij.
Volgens Nicolai en zijn assistent De
Ruyter is de situatie erg gespannen
in de stad. Beide Nederlandse mili
tairen hebben last van een ziekte die
zich bij veel blauwhelmen voordoet.
Er bestaat nog geen naam voor deze
ziekte, maar bijna alle blauwhelmen
in Bosnië denken volgens het nu vol
gende patroon: „Goh, dit is een gei-
tenland. Wat een gekken wonen
hier. Waarom verniel je zo'n prach
tig vakantieland? Ha, ha, ha, dit is
de Balkan, de mensen zijn hier idio
ten en je kan niemand vertrouwen.
Ze zeggen het een, ze doen het an
der. De mensen hier zijn toch wel
erg emotioneel. Ik ben blij dat ik
over een half jaar weer naar huis
mag.Dat geldt niet alleen voor Ne
derlandse VN'ers, maar ook voor
Fransen, Britten, Spanjaarden of
Bangladeshi.
„Neem bijvoorbeeld die granaat van
vanochtend in Alipasino Polje," zegt
generaal Nicolai. „Dat kunnen de
moslims net zo goed zelf op hun ge
weten hebben."
„Ja", vult De Ruyter aan, „want het
is wel toevallig dat die granaat net
explodeerde om half elf in de buurt
van het televisiegebouw toen er veel
camerateams in de buurt waren."
Wat een prachtige theorie. De mos
lims hebben het weer eens zelf ge
daan. Natuurlijk. Waarom ook niet.
Ik zeg tegen De Ruyter dat er zich
ALTIJD camera-teams in het televi
siegebouw bevinden. De Ruyter
knikt ongeloofwaardig. De volgende
dag melden de VN dat de bewuste
granaat vanuit de Servische wijk
Ilidza is afgevuurd op Alipasino
Polje.
Philipe Deprez, de correspondent
van de Franse krant 'Le Figaro' is
kwaad als ik hem vertel over de be
schuldigingen van De Ruyter en Ni
colai aan het adres van de moslims.
Philipe woont in Alipasino Polje en
zegt: „Ik weet hoe de VN zou reage
ren als ze tijdens de oorlog in Ausch
witz een observatiepost hadden ge
had. Terwijl de nazi's de joden aan
het vergassen waren, zouden de VN
zeggen: 'Tja, die joodse gevangenen
hebben inderdaad een stuk brood
gestolen, en een van de gevangenen
heeft zelfs een keer een bewaker een
klap gegeven. Tja, wellicht zijn die
concentratiekampen door de joden
zelf opgezet om later een eigen land
te kunnen claimen.' Ik kots van de
VN."
Philipe heeft gelijk. De VN in Sara
jevo bestaan uit een stel onwetende
figuren. Iedere zes maanden worden
kolonels, generaals en soldaten ge
roteerd, wat betekent dat Sarajevo
ieder half jaar weer wordt opgeza
deld met nieuwe VN'ers die nergens
van weten en steeds opnieuw het
Wiel moeten uitvinden.
Om bij te komen van de ergernissen,
doen we de Bosnische televisie aan.
Buiten slaan soms granaten in, bin
nen kijken we maar weer eens naar
een nieuwe aflevering van Benny
Hill.
VRIJDAG. Rust en regen. Alsof
er nooit iets in deze verdoemde
stad is gebeurd. Alsof niemand
wapens heeft, en alsof nie
mand zin heeft om te doden, alsof
het serum van de waanzin is uitge
werkt en iedereen zich weer reali
seert dat het leven zoveel prachtiger
is dan de dood. De hele dag hoor je
nauwelijks iets. Ach, hier en daar
een granaat, of een machinegeweer
dat ratelt, maar soms is het drie of
vier uur achtereen volkomen stil.
Met Johan bespreek ik de grilligheid
van de oorlog.
Waarom is het vandaag rustig, ter
wijl je drie dagen geleden bijna niet
buiten kon komen? Wat is de logica
van een sluipschutter? We eten in
een restaurant. De Mexicaanse-ste-
ak smaakt goed, en voor drie mark
koop je een pakje Marlboro. „Je
kunt hier overleven...", zegt Johan.
Bijna automatisch vul ik aan: „Ako
Bok da, als God het wil."
ZATERDAG. Het blijft regenen,
en de rust houdt aan. Ik logeer
bij de Zornic-familie. De
dochters des huizes heten Eni-
sa en Mukica, de zoon heet Zoka.
Een week geleden kreeg hij een gra
naatscherf in zijn gezicht, maar het
kleine litteken geneest al aardig.
Opnieuw is er geen water. Wel brood
met kaas.
En tegenwoordig beschikt ieder huis
in Sarajevo over 24 uur per dag
elektriciteit, zodat we de kaas-sand-
wich opwarmen in de magnetron
oven.
's Middags gaan we naar een brui
loft. Jasna trouwt vandaag met Sve-
tislav. Zij is moslim, hij is Serviër.
De ambtenaar van de burgerlijke
stand zegt dat een gemixt huwelijk
nog maar heel zelden voorkomt.
„Voor de oorlog lag het percentage
op 30 procent," vertelt ze, „nu mo
gen we al blij zijn als we één procent
halen."
Daarna een lunch bij de VN met
Samra, een Bosnische dame die ik al
twee jaar ken. Ze werkt tegenwoor
dig als tolk bij de VN. 700 dollar
verdient ze nu per maand. Veel voor
Sarajevo, weet ze, want het gemid
delde maandloon ligt op 30 Duitse
marken.
Het menu van de VN'ers ziet er die
dag als volgt uit: Als voorafje vis
met salade. Dan kip, patat en
ketchup. Vegetariërs kunnen Frans
stokbrood met kaas krijgen. Als
toetje heb je de keuze uit vruchten-
yoghurt of een stuk verse ananas.
Maar je kunt ook beide nemen, want
er is genoeg.
Naast ons aan tafel zitten een paar
Franse VN'ers die praten over de
problemen met vervoer in de stad.
Tegenover ons zit een Britse officier
die heel erg lijkt op prins Charles.
Het toevallige is dat de man ook nog
eens Richard King heet.
We moeten beiden lachen om de
man en zijn toepasselijke naam. Hij
zegt dat de VN per dag vijfduizend
stokbroden laten bakken in de bak
kerij van Sarajevo voor de Franse
blauwhelmen. Samra en ik luisteren
verbaasd toe. Gaan we hier binnen
kort ook haring voor de Nederlan
ders kweken?
[AANDAG. Vandaag is het
sluipschuttersdag! Wat een
verschil met gisteren. Nu be
gin ik de tactiek van de Ser
vische belegeraar te snappen. Na de
zware gevechten van afgelopen
dinsdag en woensdag houden ze zich
een paar dagen gedeisd. Want na
drie dagen relatieve rust denken
veel inwoners van Sarajevo dat ze
wel weer naar buiten kunnen. Ieder
een moet tenslotte naar z'n werk of
er moet voedsel gekocht worden.
Dus na een paar dagen rust begint
de ellende weer. Niet te vroeg in de
ochtend, vanzelfsprekend, want dan
weet de bevolking dat het opnieuw
gevaarlijk is en blijft alsnog thuis.
Maar om tien uur 's ochtends, als het
centrum gevuld is met mensen, ont
ploffen er weer granaten. Direct
daarna gaan de sluipschutters aan
de slag. Er ligt een plas met bloed in
het centrum, want de sluipschutters
kunnen je soms op de meest vreemde
plaatsen raken. VN'ers hebben in
middels overal weer grote contai
ners geplaatst die het zicht van de
sluipschutters moet belemmeren. Ie
dereen rent over de kruispunten.
Een vrouw zoekt huilend beschut
ting achter een container. Regelma
tig klinkt er geweervuur. Opnieuw
duikt iedereen weg. Opnieuw heerst
de angst. Enisa's zus, Mukica, blijkt
die ochtend nog niet op haar werk
aangekomen te zijn. Enisa maakt
zich grote zorgen omdat er regelma
tig in de buurt explosies klinken.
Terwijl we de auto pakken en naar
Mukica's kantoor rijden, zegt Enisa:
„Godverdomme snap je nou waarom
we die klote Serviërs haten. We kun
nen niet anders. Gelukkig blijkt
Mukica veilig achter haar buro te
zitten. „Alles oké," lacht ze. Nu roe
pen we gezamenlijk: „Ako bok da,
als God het wil."
Het is soms ontroerend om in deze
stad rond te lopen en haar inwoners
te ontmoeten. In een zee van ellende
en donker nationalisme proberen ze
er nog iets van te maken. Al die
vrouwen met hun mooie kleren en
hun lippestift en hun nagellak. Al
die mannen - die mijn vader kunnen
zijn - die iedere dag trouw naar het
werk gaan: en vaak moeten rennen,
met hun aktetas onder hun arm.
Er is veel mis in de stad. Er zijn oor
logsprofiteurs, de staatstelevisie
geeft de Bosnisch-Turkse vriende
schap overdreven veel aandacht en
de moslim-regeringspartij SDA ver
toont soms dictatoriale trekjes.
Maar je kan het niet vergelijken met
de moordenaars aan de andere kant.
Zo maken de VN bekend dat de Ser
viërs nu ook al de stad onder vuur
nemen vanuit de VN-wapenopslag-
plaatsen buiten Sarajevo. „Ze ne
men geen eens meer de moeite om
die wapens te stelen en ze buiten ons
zicht te gebruiken," moppert een
blauwhelm. De Boschnisch-Servi-
sche televisie zendt die avond op
nieuw slechts propaganda uit. Ka
radzic roept dat alle moslims zullen
worden vermoord als ze geen staakt
het vuren willen. Servische militai
ren prediken de grootsheid van Ser
vië en die van de Servisch orthodoxe
kerk. Zo duurt het Bosnisch Servi
sche journaal 13 minuten, waarin 72
keer het woord 'Servië' of 'Servisch'
wordt genoemd. Dat is iedere negen
seconden.
Ik schakel even over naar de Bosni
sche televisie: de moslim-televisie,
zoals de Serviërs zeggen. Het Bosni
sche kanaal toont de musical 'Jesus
Christ Superstar', de film 'Against
All Odds' en natuurlijk... een nieuwe
aflevering van Benny Hill.--