DESTEM
Het is wat, als je hier zit'
jjobby Haarms., het 61-jarige Amsterdamse hart van Ajax
Jacqueline Goormachtigh
gaat op de 'Duitse toer'
STUDEER NU LTV
aCoDs Breda Electronics
jbe auto
telefoons
nu vanaf
2e TREINREIZIGER 2,50.
B
„r/groothandel/dealer van geluid en communicatie systemen
excl. BTW
14 Breda/Princenhage Tel. 076 21 28 81
Sport
l^n^qqt 1
[juf Chris van Nijnatten
jjjsterdam - „Ik weet wel
«nrustig plekje," zei Bob
by Haarms in de hectische
catacomben van De Meer.
iar klaterde het goud van
je Champions leagüe oor
lovend. Iedereen wil nu
iets van Ajax. Ook van
1) de assistent van Van
Gaal.
ffi staat voor zijn vierde Europa-
- ';~ile met Ajax, de 25e
ligt voor het grijpen.
Oc hersteltrainer, zo noemt-ie
ach weieens, liep langs gefluis-
irde interviews, flitsende lam-
b, draaiende camera's, een en-
;ele' microfoon. Hij graaide naar
zijn sleutels, passeerde de kleed-
umers, deed een hek open; het
,_J,Het Veld!
Jletiswat, als je hier zit," zei de
awige assistent. Van hem is be
ad dat-ie gevoel voor hiërar
chie heeft. Hij nam plaats waar
normaal gesproken Louis van
3aal resideert. De visite mocht
op zijn plek zitten. Dat is inder
daad wat, maar ik moest hem be
tonen ooit weieens met mijn mi
serabele voetbaltalent de gras
vóór ons te hebben onthei
ligd. Met permissie, dat wel.
out is inderdaad een rus-
Vooral op een dinsdag-
als het ook nog regent,
ër een wedstrijd gespeeld
werd, zo stak Haarms de ene met
de andere sigaret aan. Kneep zijn
toe en prevelde de namen
van vergane glorie. Wees bij iede
re naam (Sjakie, Vasco, Johan)
«aar de zone die door de afge
zwaaide vedettes bestreken was.
Zelf was hij ooit rechtshalf. „Te-
'ig zou ik 'op zes' staan,
ik was een ouderwetse rechts-
vier 'juichmomenten', hij
omschrijft ze ook als 'gaten in de
licht' (van het springen), ver
loopt het voetballeven van de 61-
In 1947 mocht hij
aadrieproefwedstrijden lid wor-
in 1952 debuteerde
hij in het eerste elftal, in 1967 be-
Sinus Michels hem tot
hulp-trainer en in 1987 haalde
Johan Cruijff hem terug als assis
tent.
Clubliefde
Terug? „Ik ben altijd lid'geble
ven, ook toen ik in 1982 weg
moest." Haarms geldt als een oer-
Ajacied. Hij is het doorleefde,
sentimentele Amsterdamse hart
van de dub. Residu van clublief-
deineen toch wel harde business.
&t hem een antieke Griekse
op en er is weinig fantasie
voor nodig om dan in zijn kop het
verdwenen Ajax-logo te herken-
nen. Het antieke zinnebeeld, dat
Tisloos plaats maakte voor de
gestileerde strepen, die nu
voor alle Ajax-parafernalia het
taaie keurmerk betekenen.
Jij is bijna vijftig jaar lid van
«jax en viert volgend jaar zijn
oberen jubileum als hulptrainer,
maar in 1982 moest hij dus weg.
praat Haarms niet graag
Hij moest weg van Kurt
moder, trainde daarna Aalsmeer
volendam en kwam weer te-
Wat was er aan de hand ge-
West? Dan gaat een gesprek met
®^as"Ajacied zó; tegenstribbe-
"Waarom moest je weg?
was geen plaats meer voor
als Ajacied accepteer je
Hoe hoorde je het?
1 l! J8' 'n een radio-programma,
lelie?™ he'me ter plekke ver~
■Wie?
Iemand van het bestuur."
Wie dan?
Bartels Lou Bartels,
penningmeester."
bediend
iiileiïlde ver<fer van de pijn in
Jöhart. Maar nooit, nooit had-
emand beschadigd. Vijf jaar
k7„itjaa'?e J°han Cruijff aan
bestuur duidelijk dat
terug moest komen. Hij
om terug en ging gewoon ver-
E "«"ddels heeft-ie elf hoofd-
Bobby Haarms, de 'hersteltrainer', in actie op het veld. aanwijzingen.
on '„„j- Hediend. Met de nadruk
Mi» tencf' Want: "Ik ben een
»e assistent." Van die
'ei™g genoten Michels, Ko
on, Kraay sr., Ivic,
CruSff TBeenhakker, De Mos,
«een i'u fer en Van GaaL En
dinosaJack RsynoTds, een
fan Mi? voor, een 30nge Aiax-
4 u voor hem liep Haarms
•Moth! nd a* ballen te rapen
l baimngsveld aan de over
eet ouderlijk huis.
Haarms is precies zo oud
Bobby Haarms: „Ik pak de jongens die terug moeten komen keihard aan. De oefeningen zijn op het randje.foto's louis van de vuurst
als stadion De Meer. Hij woonde
aan de Middenweg op nummer
390, naast waar nu Bar Meerzicht
gevestigd is. Hij verhuist straks
mee naar de Amsterdam Arena.
Hij woont op vier minuten rijden
van het oudé stadion. Het futu
ristische nieuwe onderkomen ziet
hij vanuit zijn huis met de- dag
groeien. En ook daar wordt hij
langzaam maar zeker weer een
beetje trots op.
De dug-out van Ajax is het ver
zonken balkon waar vandaan
Haarms de wereld om zich heen
bekijkt. Vraag aan !hem van wie
hij het meest houdt, van zijn
vrouw en kinderen of van Ajax en
hij kijkt je een beetje gek aan.
Dat deed hij ook nu weer: „Zoiets
mag je me niet vragen." Met zijn
gezin gaat het goed. Vrouw Tilly
en zoon Ruud bestieren vrij suc
cesvol restaurant La Perche d'Or.
Daar hebben ze hem niet nodig.
Café Bobby Haarms in de
Utrechtsestraat? Al jaren geleden
inclusief de naam van de hand
gedaan.
Iets warms
Hij werkt en leeft in De Meer,
soms zevèn dagen in de week,
meestal zes. Elke morgen om ne
gen uur is hij er. „En elke dag
weer voel ik van binnen iets
warms als ik door de poort rijd.
Er zijn mensen die me voor gek
verklaren. Maar dat kan me niet
schelen. Dat Ajax-gevoel laat me
nooit meer los."
Stefan Kovacs had eens geregeld
dat Haarms hoofdtrainer kon
worden bij Olympique Marseille
en bij Racing Straatsburg. Hij
mocht kiezen. De Ajacied sliep er
een paar nachten niet van. Uit
eindelijk gaf hij wijlen Jaap van
Praag gelijk. Die had gezegd:
„Bobby, jij blijft tot je 65e bij
Ajax." De vader van voorzitter
Michael had gelijk. In 1999
wordt-ie 65.
„Haarms is belangrijk voor de se
lectie van Ajax," heeft Louis van
Gaal eens gezegd. „Hij begèleidt
spelers die soms heel diep in de
put hebben gezeten op weg naar
hun rentree in het eerste elftal."
De technisch directeur roemde
het invoelingsvermogen van
Haarms, die weet hoe een voet
baller kan lijden. Want alleen ie
mand die zich echt verdiept heeft
in wat er in het hoofd van een
topsporter allemaal omgaat, is in
staat zo'n atleet goed te begelei
den.
Tegenwoordig assisteert Haarms
tijdens de trainingen het duo Van
Gaal/Van der Lem. „Niet als bal-
lenjongen, nee, we hebben res
pect voor elkaar." Eigenlijk
'brengt' hij geblesseerde Ajacie-
den terug op niveau, nadat ze
door de medische staf geheel of
gedeeltelijk fit verklaard zijn.
Maar er zijn nauwelijks fysiek
gekwetsten in het rijk der goden
zonen. Zijn ze wel geblesseerd,
dan verlangen ze naar het mo
ment dat Haarms hen onder han
den neemt.
„Ze zijn dan weer op weg naar
waar ze horen," vertelde Haarms
in zijn dug-out, terwijl hij ge
dachteloos even aan het gras
voelde. „Ik pak ze dan keihard
aan. De oefeningen die ik geef,'
zijn op het randje. Soms put ik ze
uit, met medeweten van de medi
sche mensen natuurlijk. Maar het
moet, want ais ze bij mij geweest
zijn, moeten ze klaar zijn voor
nóg drie keiharde gevechten: het
gevecht om weer bij de selectie te
mogen komen, het gevecht om op
de reservebank te mogen zitten
en het gevecht om in de basisop
stelling te mogen staan."
Het werd hem al ontelbare keren
gevraagd; Bobby, maak eens een
vergelijking tussen toen en nu.
Vooral buitenlandse verslagge
vers vroegen het hem, de vaste
Ajax-vorsers weten inmiddels al
lang beter. Haarms zal nooit in
dividuele vergelijkingen maken.
„Zoiets kan weieens negatief uit
pakken voor deze of gene, daar
waak ik voor. Ik kan hooguit de
elftallen vergelijken."
De eerste Europa-Cup-I-finale,
op 25 mei 1969 in Madrid tegen
AC Milan (4-1 voor Milan), was
een 'kansloze affaire', gaf hij toe.
„Michels was nog maar net bezig
van hobbyspelers echte profs te
maken. We kregen aan pak slaag.
Die Italianen waren veel verder,
veel uitgekookter. Twee jaar la
ter, tegen Panathinaikos (Lon
den, 2 juni 1971: 2-0), stond het
echte Ajax er pas. Toen is het be
gonnen, het Ajax-systeem, het
schuiven met gelijkwaardige,
overal inzetbare spelers. De 4-3-
3-opstelling, ja. Dat is echt een
door Michels weggezet systeem.
Op basis daarvan hebben we
daarna ook tegen Inter (Rotter
dam, 31 mei 1972: 2-0) en Juven-
'tus (Belgrado, 30 mei 1973: 1-0)
de Cup gewonnen. Alle mechai
nismes waren erin geslepen.
Nieuwe spelers werden Vlot inge
past. Ajax was als een gesmeerde
machine gaan voetballen. Fan
tastisch was dat. Die, wedstrijd
tegen Inter, daar bewaar ik een
van mijn beste herinneringen
aan. Die wedstrijd had alles, echt
alles, een heldenwedstrijd. De
mooiste finale."
Over de vreemde relatie tussen
Johan Cruijff en Ajax wilde
Haarms niet zoveel kwijt. Dat is
ADVERTENTIE
Met de trein naar je moeder! Dat kan nü extra voordelig want elke tweede persoon mag op
moederdag mee voor maar ƒ2,50'. Ongeacht de afstand of leeftijd!
Hiervoor hoeft u alleen deze bon in te vullen en in te leveren bij het loket wanneer u
uw tweede kaartje koopt. Indien u gebruik maakt van een verkoopautomaat
(kies voor 2e kaartje code 7777) kunt u de bon aan de conducteur in de trein afgeven.
Voor meer reisinformatie bel: OV-Reisinformatie 06 - 9292 (50 ct./min.).
Dit aanbod is alleen geldig op 14 mei 1995 en in combinatie met elk ander geldig treinkaartje voor 12 jaar en ouder.
Reizigers die tussen Dordrecht, Lage Zwaluwe en Breda reizen kunnen vertraging oplopen door werkzaamheden
aan het spoor. Bij voorbaat onze excuses hiervoor.
2e persoon
nu een van die onderwerpen
waarmee je als Ajacied moet uit
kijken. Daar had hij geen media
training van Elsemieke Havenga
voor nodig. „Ik vind het alleen
jammer dat ik alleen in de kran
ten of op de televisie.de mening
van Johan meekrijg. Verder zeg
ik er niks van. Ik heb een hele fij
ne tijd met hem gehad en hij heeft
me naar Ajax teruggehaald. Daar
zal ik hem altijd dankbaar voor
blijven."
Dictaat
Volgens Haarms heeft Van Gaal
het door Michels uitgedachte sys
teem, dat later door Cruijff werd
getransformeerd tot een tech
nisch/tactisch dictaat, waaraan
alle leden en trainers door de he
le club heen moeten voldoen, ver
der verfijnd, uitgediept en aan de
eisen van deze tijd aangepast. En
nu, zo zei Haarms, heeft hij, net
als in '71, '72 en '73 weer dat ene
gevoel. Dat onoverwinnelijke ge
voel. Het gevoel waarom Ajacie-
den nog weieens voor arrogant
worden versleten. „Ik noem het
zelfbewustzijn, het bewust zijn
van de capaciteiten van onze spe
lers."
Ajax-voorlichter David Endt
heeft de mensen van zijn club on
miskenbaar hun hersens gewas
sen. Ajacieden zijn niet arrogant
of blufferig, ze zijn zelfbewust,"
zei Endt een half jaar terug. Ie
dereen papegaaide hem na. Be
halve Haarms, die sprak altijd al
in die termen. Hij is bepaald niet
het toonbeeld van een arrogante
Amsterdammer.
Borreltje
Na thuiswedstrijden staat hij al
tijd op hetzelfde plekje in het
donkerbruine spelershome. „Je
kent dat wel, borreltje, borreltje.
Dat heb ik dan even nodig, even
ontspannen. Weet je dat ik ze
nuwachtig ben voor elke wed
strijd en voor elke training?" Is
dat niet een beetje overdreven?
Voor elke training? Waarom zou
je? „Omdat iedere training bij
Ajax iets speciaals is. Net als bij
Michels schuilt achter elke trai
ning van Van Gaal een specifieke
gedachte. Er wordt nooit zomaar
getraind. Daarom moet ik precies -
weten wat elke dag de bedoeling
is. Ik moet scherp zijn. Wij ver
wachten dat onze spelers dag-in-
dag-uit scherp zijn. Dan moeten
de mensen voor de groep net zo
scherp zijn."
Zo'n beroepsopvatting heeft zo
zijn gevaarlijke kantjes. Een klei
ne drie jaar geleden stond hij in
eens niet op zijn stekkie aan de
bar bij de inmiddels gepensio
neerde tante Sien. Waar was
Bobby? Die lag in het ziekenhuis.
Zijn Ajax-hart vertoonde enige
haperingen. „Ik moest van club
arts Piet van Bon naar het zie
kenhuis, ik wilde zelf niet eens.
Ajax moest thuis tegen Sparta!
Ze sloegen me onmiddellijk in de
boeien.,Kwam ik op intensive ca
re te liggén. Het liep goed af.
Toen hij aan de beterende hand
was, ging hij naar beneden, naar
de aula van het ziekenhuis. Daar
zaten zijn gabbers uit het spelers
home, onder wie VPRO-radio-
verslaggever Klaas Vos en Remco
Haanstra, de zoon van filmer
Bert. „Maar zij niet alleen, ik ge
loof wel een mannetje of hon
derd."
Cultfiguur
En of hij het wilde of niet,
Haarms werd een cultfiguur bij
Ajax. Haanstra, Vos en consorten
richtten een Bobby Haarms-fan-
club op, die nu een kleine twee
honderd leden telt. Mare Klein
Essink, Bettine Vriesekoop en
Paul van Vliet behoren tot dat ge
zelschap. Eens per jaar wordt er
een groot feest gegeven en er ver
schijnt een clubblad: het Bob
blad.
„Hoefde allemaal niet per se van
me hoor," zei Haarms, „maar het
zegt wel iets over hoe mensen te
gen je aankijken. Het doet me wel
wat."
Zoals de finale in Wenen hem ook
weer iets zal doen, dacht hij.
„Misschien wel de start van een
nieuw Ajax-tijdperk, jongen."
Want het zal er anders aan toe
gaan dan bij de laatste kampioe
nen-finale in Belgrado. De Aja
cieden gooiden 22 jaar geleden de
cup achteloos achter in de spe
lersbus. De spelers van Juventus
zagen het tafereel verbijsterd
aan. Bij de familie Van Praag
werd de trofee zelfs nog een tijdje
als paraplubak gebruikt. Zo ge
woon was het succes geworden.
„Voor de meeste van onze spelers
ligt dat anders. Die hebben bijna
alles nog te winnen. Het is zo'n
genot om daar bij te mogen zijn."
ZATERDAG 13 MEI 1995 DEEL
Jacqueline Goormachtigh: professionele trainingsaanpak.'
i foto theo van zwam
Rotterdamse al vroeg in bezit van WK-limiet
Door Eddy van der Beek
Rotterdam - Afgelopen weekeinde voldeed Jacqueline
Goormachtigh als eerste Nederlandse atlete aan de WK-li
miet. De discuswerpster gooide in Breda 60,28 meter, 28
centimeter verder dan de eis die recht geeft op deelname
aan het mondiale toernooi dat in augustus in Gothenburg
wordt gehouden.
Na het teleurstellende EK van
vorig jaar in Helsinki koos de
Rotterdamse met Surinaams en
Belgisch bloed in haar aderen
voor een andere, professionele
re trainingsaanpak. Samen met
haar coach Patrick Homoet
ging de 25-jarige atlete in de
leer bij de Duitse toptrainer
Bötcher. Een monoloog vanuit
de kantine van de Rotterdamse
Nenijto-baan.
„In Breda had de speaker niet
eens door dat ik de limiet voor
het WK had gegooid. Typisch
Nederland. Pas in tweede in
stantie werd inderdaad omge
roepen dat ik aan die limiet
had voldaan. Maar ja, ik ben
aan dat soort kneuterigheden
inmiddels wel gewend geraakt.
De kunst is om je er niet aan te
storen, je eigen plan te blijven
trekken."
„Natuurlijk heb ik me de kri
tiek na het EK van vorig jaar
aangetrokken. Tenminste de
kritiek van mensen uit mijn
omgeving, die weten hoe ik in
elkaar zit. Aan onzinverhalen
van de buitenwacht heb ik
niets. Ik train meer en harder
dan ooit. Begin dit jaar heb ik
met de Duitse selectie in Zuid-
duitsland indoor getraind. In
april ben ik met die selectie
naar Amerika gegaan. In de
buurt van Atlanta, kon ik al
vast een beetje wennen Het
was er lekker warm."
„Herr Bötcher, de Duitse bond
scoach, ziet het helemaal met
mij zitten. Mijn trainer Patrick
Homoet heeft in gesprekken
met hem waardevolle informa
tie gekregen. Die Duitsers wer-
'ken zo professioneel, zij beho
ren op de werpnummers niet
voor niets tot de wereldtop. Ik
heb veel geld en moeite geïn
vesteerd in die contacten met
de Duitse selectie. Het klikt ge
woon, ze zijn erg aardig voor
me. In het verleden heb ik al
eens stages gelopen in de voor
malige DDR, daar zijn toen ook
de eerste contacten ontstaan."
„Herr Bötcher heeft me tips ge
geven voor mijn draaitechniek
en oefeningen samengesteld die
mijn eindschot beter moeten
laten verlopen. Ik noem het
maar de Duitse techniek. Kost
baar om met die Duitsers sa
men te werken? Jazeker, ik ben
al bijna door mijn jaarbudget
heen, ha ha. Ach, ik kan het al
lemaal nèt redden. Door steun
van het NOCNSF en de Stich
ting Rotterdam Topsport. Ik
zou best nog wel wat sponsors
kunnen gebruiken, maar ja,
discuswerpen spreekt kenne
lijk niet zo aan".
„Waarom ik zoveel tijd in mijn
sport steek? Omdat ik discus
werpen fantastisch vind. Ko
gelstoten doe ik bijna niet
meer, heb ik min of meer laten
schieten. Dit jaar hoop ik 62
meter te gooien, het liefst op de
WK natuurlijk. In Gothenburg
is mijn doel een plaats in de fi
nale, volgend jaar in Atlanta
hoop ik ook bij de laatste acht
te zitten."
„Nadat ik in 1989 derde was
geworden op het jeugd-EK
heeft de bond mij een beetje la
ten vallen. Ik heb toen geen
eerlijke kans gekregen om door
te stoten naar de top. Nu geven
ze jonge atletes, die tegen be
paalde limieten aanzitten,
sneller kansen om op interna
tionale evenementen ervaring
op te doen. Zo hoort het ook. Ik
was steeds het slachtoffer van
die waanzinnige limietenjacht
voor de EK '90. in Split, de WK
'91 in Tokyo en de Spelen van
Barcelona. Steeds weer die te
leurstellingen en ik zat er
steeds zo dicht bij. Die gemiste
kansen om toen ruime, interna
tionale ervaring op te doen,
hebben me een paar jaar ge
kost. Jammer."
„Beschouw mijn hechtere sa
menwerking met die Duitsers
maar als een nieuw begin. De
WK in Gothenburg, de Olympi
sche Spelen van Atlanta en
Sydney zijn mijn hoofddoelen.
Ik heb er, misschien nog duide
lijker dan vroeger, voor geko
zen om alles uit de kast te ha
len. Als ik nu zou stoppen, zou
den al die inspanningen ver
spilde energie zijn geweest.
Natuurlijk heb ik tijdens min
dere perioden weieens gedacht:
'Bekijk het allemaal maar.'
Toch ben ik doorgegaan. Voor
mezelf en voor niemand an
ders."
„Mijn coach is nu vrijwel dage
lijks bij mijn training aanwe
zig. Vorig jaar was dat drie,
hooguit vier keer per week.
Ook in het krachthonk is hij er
bij. Dat geeft mij gewoon een
prima gevoel. Het stimuleert en
motiveert. Natuurlijk hebben
we altijd gedacht dat we goed
bezig waren, maar het kan al
tijd nog beter. Ach, je hebt al
tijd een bepaalde tijd nodig om
te zoèken naar wat het beste
voor jou is. Momenteel train i$
lekker en het halen van die li
miet geeft me zelfvertrouwen.
Een paar jaar geleden dacht ik:
'Als ik die zestig meter maar
haal'. Nu zeg ik: 'Die zestig me
ter is het begin voor verder.' Ja
toch?"
ADVERTENTIE
Een jacht in de Mediterranée
zie opleidingen/cursussen I
