De doden moeten een naam hebben
Turii
VN-
in Ri
moet
Samen-op-Weg in de greep van hervormde angst
F raiiki
gedod<
iSts"
Poolse bevrijders krijgen
toch nog veteranenpas
Psychische vermoeidheid
door arbeid onderzocht
DE STEM
BINNENLAND
Gravendienst Koninklijke Landmacht: Vermist erger dan dood
Thuisbankiers weten waar ze aan
POSTBANK
toe zijn.
nESTEM
Turkse geme
voSSeenFrontNati0^
Wereld
Stnlezichvaak
DONDERDAG 4 MEI 1995
V
Vandaag, 4 mei, staat hij
er weer. Op de erebe
graafplaats Loenen. Met
eerbied voor de gesneu
velden en vervuld van
enige trots. Want ook de
afgelopen twaalf maan
den wist zijn dienst een
aantal naamloos begra
ven geallieerde militairen
hun identiteit terug te
geven. Daarna zijn de
stoffelijke resten herbe
graven in Loenen, Bergen
op Zoom of een van de
andere militaire erevel-
den.
De Gravendienst Ko
ninklijke Landmacht
maakt op die manier een
einde aan de martelende
onzekerheid bij nabe
staanden over de vraag
wat precies met hun man,
(groot)vader, zoon, klein
zoon, broer, oom of neef
is gebeurd. Er kan alsnog
een rouwproces begin
nen. „Iedere dode moet
een naam hebben, want
vermist tijdens actie is
erger dan dood," zegt
eerste luitenant H. Jon
gen, hoofd van de Gra
vendienst.
Door Rein van der Helm
Onder twee smetteloze lakens
liggen op tafels in de kraakhelde
re werkruimte van de dienst in de
Kolonel Palmkazerne in Bussum,
de stoffelijke resten van twee ge
sneuvelde soldaten.
De lakens worden weggehaald en
de nagenoeg complete skeletten
van - in dit geval - Duitse mili
tairen zijn zichtbaar. Naast de
ene zijn uit de Eerste Wereldoor
log daterende grendelgeweer.
'Gott mit uns' is op de koppelgesp
van de ander te lezen.
Genadeschot
„Kijk," zegt Jongen, wijzend.
„Deze man was bijna twee meter
en kreeg een schotwond in het
bekken. Een verwonding die tot
een zeer pijnlijke dood leidt. Een
geallieerde militair heeft hem
kennelijk het genadeschot gege
ven," en wijst op een rond kogel
gaatje in het linker schouderblad.
„In het hart geschoten. Wij von
den in het veldgraf, zo noemen
wij de plaats waar gesneuvelde
militairen tijdens acties werden
begraven, ook de lege huls van
het Engelse wapen. Die past pre
cies in het gat. De identificatie
was in dit geval niet zo moeilijk,
bij het bergen troffen wij een me
talen naamplaatje."
Aan de andere tafel is adjudant
Fred Bolle druk bezig met het op
stellen van een gebitsregistratie
van de tweede gesneuvelde. „Ge
bitten zijn net zo goed als vinger
afdrukken. Heb je eenmaal de
kaart te pakken die indertijd
door de tandarts is ingevuld dan
is het dikwijls bingo. Maar daar
gaat soms wel het nodige zoek
werk aan vooraf. Je moet weten
wat voor onderdeel indertijd op
de plek heeft gevochten, waar wij
het stoffelijk overschot hebben
gevonden. Kijken wie er vermist
zijn en dan maar vergelijken."
Het begint meestal met een tele-
Op 16 juni 1993 vonden vier bemanningsleden van een Engelse Wellington, die in juni 1943 neerstortte in een polder bij het Noordhol
landse Schagen, hun laatste rustplaats op de erebegraafplaats in Bergen op Zoom. Dank zij de Gravendienst van de Koninklijke Land
macht kon hun identiteit worden vastgesteld. foto de stem/ben steffen
foontje ergens uit het land. Tij
dens werkzaamheden, graven of
ploegen, zijn stoffelijke resten
met militaire uitrustingsstukken
boven aarde gekomen. En dan is
het de Gravendienst van de Ko
ninklijke Landmacht die in het
geweer komt. Het is het onder
deel van het Nationaal Territo
riaal Commando dat is aangewe
zen om alle in Nederland gesneu
velde militairen (geallieerden en
Duitsers), die buiten de officiëlé
begraafplaatsen worden aange
troffen, zo mogelijk te identifice
ren en hun resten over te laten
brengen naar de diverse erevel-
den.
Vlak na de oorlog begonnen mili
tairen, in samenwerking met het
Rode Kruis, geallieerde gesneu
velden - begraven over het gehele
land - zoveel mogelijk te identifi
ceren en vervolgens te concentre
ren op erevelden.
In 1947 werd de dienst Identifi
catie en Berging opgericht die
zich vanaf 1948 ook bezighield
met het overbrengen van Duitse
gesneuvelden naar een centrale
begraafplaats, in IJsselstijn in de
Peel. In 1954 werd deze dienst
omgevormd tot Gravendienst van
de Koninklijke Landmacht,
waarbij voornamelijk dienst
plichtigen werden ingedeeld. De
ze 118e Gravendienstcompagnie
werd in 1972 opgeheven, omdat
er niet voldoende werk meer was.
Twee beroepsmensen bleven nog
over. Gelijktijdig bleven er toch
opleidingsmogelijkheden be
staan.
„Het is heel dankbaar werk, ik zit
nu 26 jaar bij de dienst en werk er
nog met hart en ziel," zegt Jon
gen. „Het zijn vooral de betrok
ken families die ons werk op prijs
stellen."
Die hebben sinds hun familielid
is gesneuveld en 'ergens' begra
ven, nooit geen gelegenheid ge
had afscheid te nemen, een graf
te bezoeken, want men wist niet
waar hij lag. „Wij maken dan een
einde aan hun onzekerheid, vul
len een lege plek in de familiege
schiedenis. Ook kleinkinderen
blijken dikwijls heel blij dat ze
eindelijk weten waar hun opa is
gesneuveld. Die nabestaanden
zijn ons echt dankbaar."
Vriend of vijand
Het maakt de Gravendienst niet
uit of een geallieerde dan wel een
Duitse soldaat moet worden geï
dentificeerd. „Vriend of vijand,
wij maken geen onderscheid. Na
de dood is iedereen gelijk, wat ze
ook daarvoor gedaan hebben. El
ke gesneuvelde soldaat had een
vader een moeder en andere fa
milieleden. En die hebben, voor
zover zij nog leven, het recht om
met zekerheid te weten waar hun
verwant is gestorven. Heel dik
wijls brengen wij opluchting. Ze
kunnen ophouden met zoeken, ze
weten het. En dan kan het rouw
proces beginnen, waarbij toch re
gelmatig veel emoties loskomen."
Het vaststellen van een identiteit
is een zeer specialistisch werk.
Een deskundige van de Graven
dienst moet van alles een beetje
zijn: archeoloog, detective, histo
ricus, tandarts en anatoom. Het
menselijk skelet telt 214 botten
en botjes, zij herkennen die blin
delings. Soms gaat de identifica
tie gemakkelijk als er nog naam
plaatjes zijn.
De lakens liggen weer over de
stoffelijke resten. „Is de identiteit
vastgesteld dan gaan de resten in
een kist. Nabestaanden krijgen
die resten nooit te zien. Er is ove-
rigens nog maar twee keer om ge
vraagd, en beide keren door
Duitse nabestaanden. Typisch.
Die mensen hebben nog een beeld
van de gesneuvelde, zoals ze hem
voor het laatst gezien hebben.
Dat mogen we niet verstoren
door ze deze botten te laten zien.
De kist wordt aan de betrokken
autoriteiten overgedragen, waar
na een officiële begrafenis
plaatsvindt. „Met uitzondering
van de Amerikanen, die hun ge
sneuvelden naar eigen land ha
len, worden alle in Nederland ge
sneuvelde militairen ook begra
ven op Nederlandse erevelden.
Dat is internationaal afgespro
ken."
De rijke ervaring van de Neder
landse Gravendienst wordt ook
elders ingezet. Zo was luitenant
Jongen met zijn ploeg in Joego
slavië om een internationale
commissie, die oorlogsmisdaden
onderzoekt, bij te staan. Daar
kwam de ervaring van Jongen
goed van pas. Want om oorlogs
misdaden aan te tonen moet je
wel stoffelijke overschotten heb
ben. „Ik gebruik bij het lokalise
ren van vermoedelijke graven
mijn gezond verstand, ervaring,
intuïtie en een prikijzer. Als ik
ergens een graf vermoed prik ik
in de grond. Soms is het mis soms
raak. Ik haal het ijzer dan uit de
grond en ruik eraan. Zo heb ik er
veel gevonden, ze noemden mij in
Joegoslavië Harry 'the Nose' (de
neus).
De ervaring van de Gravendienst.
was ook nodig bij het identifice
ren van bemanningsleden van
een Nederlandse Dakota die in
Nieuw-Guinea tegen een berg te
pletter was gevlogen. De konink
lijke Luchtmacht dacht dat ber
ging onmogelijk was tot een zoon
van een van de omgekomenen in
1989 na een eenmans expeditie
aantoonde dat het wrak wel be
reikbaar was.
Harry Jongen wist met zijn ploeg
de zes lichamen te bergen. Een
klus die hij nu, achteraf, toch wel
als levensgevaarlijk beschouwt.
„Maar we hebben ze kunnen ber
gen en ook die mannen vonden
een plaats op de erebegraafplaats
in Loenen."
De know-how van de Graven
dienst is ook bij de Nederlandse
justitie en politie bekend. Jongen
werd ingeschakeld bij de ge
ruchtmakende incest-zaak in Epe
'helaas vonden we te weinig om
er iets mee te kunnen doen' en de
geruchtmakende reeks moorden
in Venlo.
„Ik heb ook een keer in Rotter
dam gewerkt, vond uiteindelijk
het slachtoffer van een moord on
der een laag beton op een indus
trieterrein. Hoe ik die plek vond?
Kijken, prikken, ruiken en je ver
plaatsen in de ander. Je afvragen
waar zou ik zo'n lijk verstoppen.
En we vonden het."
Ergernis
Hoe dankbaar het werk ook is, er
leeft ook ergernis bij de Graven
dienst. Ergernis over onbevoeg
den die zich met opgravingen be
zighouden, om hun verzameling
militaire uitrustingsstukken uit
te breiden en zich daarbij dan
niet bekommeren om de stoffelij
ke resten.
„Er zit een leemte in de Wet op de
Lijkbezorging. Een stoffelijk
overschot wordt na tien jaar niet
meer als lijk beschouwd en daar
door kunnen 'schatgravers' onge
straft hun gang gaan. Maar ei
genlijk dient iemand, met enig
gezond verstand, die zoiets aan
treft de politie te waarschuwen.
Die nemen dan contact met ons
op."
„Verder moet men van de vind
plaats afblijven, want als die is
verstoord zijn er voor ons belang
rijke aanwijzingen verdwenen.
En zeker geen persoonlijke bezit
tingen meenemen, zoals soms ge
beurt. Want dat vermindert de
kans dat wij iemand - figuurlijk
gesproken - aan zijn familie kun
nen teruggeven."
Door Paul de Schipper
Breda/Den Haag - De Poolse militair Fred Wieliszek land.
de in juli '44 in Normandië.
Hij trok naar het noorden en
hielp op 29 oktober 1944 Breda
te bevrijden. Dat werd zijn
nieuwe woonplaats. Het stads
bestuur benoemde hem tot ere
burger. Mooi, maar één erger
nis bleef: nooit kreeg hij een
veteranenpas omdat hij des
tijds geen Nederlander was.
Net voor de vijftigste herden
king van de bevrijding heeft
minister Voorhoeve van Defen
sie die bron van wrevel opge
ruimd bij enkele honderden
van oorsprong buitenlandse
veteranen, voornamelijk van
Poolse afkomst.
Net als Fred Wieliszek mogen
ze met de begeerde pas in de
toekomst vrij reizen naar reü
nies en herdenkingen.'
„We hebben er hard genoeg
voor gevochten," reageerde de
verheugde Bredanaar gisteren
op het besluit van de minister.
De kortingskaart was tot nu
toe alleen bestemd voor oud
strijders die in de oorlog de Ne
derlandse nationaliteit hadden.
Anderen die in geallieerd ver
band de Duitsers uit Nederland
hebben verjaagd en daarna
hier zijn blijven wonen, kwa
men niet in aanmerking.
Minister Voorhoeve heeft ech
ter over zijn hart gestreken,
omdat hij niet wilde dat een
kleine schare veteranen zo kort
voor de vijftigste 5e mei in d,
kou zou blijven staan.
Voor de Polen is de pas niet zo
zeer een financieel gemak als-
wel een erkenning van de Ne.
derlandse regering voor hm
krijgshaftig optreden van des-
tijds.
De kwestie kwam twee jaar ge.
leden aan het rollen toen De
fensie de aanvraag afwees, die
enkele voormalige Poolse mili
tairen die in september I9g
het zuiden van het land hielpen
bevrijden, hadden ingediend.
Ze waren na de oorlog in Breda
en Tilburg blijven wonen en la-
ter genaturaliseerd. Bij die
'proefkonijnen' was ook Fred
Wieliszek
Ombudsman mr. M. Oosting
veroordeelde de opstelling van
Defensie, maar het departe
ment gaf aanvankelijk geen
krimp.
„Zo bezien bestaat een wel erg
scherpe scheidslijn tussen de
heer P. (de voormalige Poolse
militair) en zijn mede-oud-
strijders die destijds wel de Ne
derlandse nationaliteit hadden
en die intussen al ruim 40 jaar
zijn landgenoten zijn," schreef
Oosting daarop.
Uiteindelijk gaf dit argument
de doorslag.
Den Haag (anp) - Hoe komt het dat bijna de helft van de bevol
king psychisch vermoeid raakt bij werkzaamheden binnen-
buitenshuis en hoe is dit te voorkomen?
Deze vraag is de inzet van een
groot onderzoek van maatschap
pij- en gedragswetenschappers
en deskundigen uit de medische
hoek. De Nederlandse Organisa
tie voor Wetenschappelijk On
derzoek (NWO) heeft er 6,5 mil
joen gulden voor uitgetrokken.
Acute en langdurige vermoeid
heidsverschijnselen in het werk
vormen een niet gering probleem,
meent de onderzoeksorganisatie.
Het zogenoemde 'opbranden' is
een veel voorkomend verschijn
sel.
Bevolkingsonderzoek toont aan
dat 45 procent van de bevolking,
vooral vrouwen en ouderen,
kampt met psychische vermoeid
heid. De kosten van ziektever
zuim en arbeidsongeschiktheid
als gevolg van vermoeidheid 1*
lopen volgens voorzichtige schat
tingen 3,5 miljard gulden pt
jaar.
De NWO wijst er op dat psychi
sche vermoeidheid in het werkri
sico's met zich meebrengt,
maakt eerder fouten en n
niet de juiste beslissingen. Ht
werktempo gaat omlaag en dl
veiligheid kan in het geding ra
ken. Om deze reden acht de NI
het dringend nodig dat deskundi
gen gaan kijken naar de oorzakei
en gevolgen daarvan voor ha
geestelijk en lichamelijk functio
neren van de mens, niet alleen ii
het werk maar ook in de vrije
tijd.
Het onderzoekprogramma 1
tot het jaar 2002.
ADVERTENTIE
Door Jan Bouwmans
Kerkvoogden zijn in de Ne
derlandse Hervormde Kerk de
mensen die in de plaatselijke
gemeenten over de centen
gaan. Ze hebben dus de nodi
ge macht.
Maar ook landelijk is hun invloed
niet te onderschatten, omdat ze al
jaar en dag zijn verenigd in de
Vereniging van Kerkvoogdijen,
die beschikt over een bureau met
medewerkers.
Deze vereniging is niet gekant te
gen de fusie van de hervormde, de
gereformeerde en lutherse kerk.
Maar ze heeft wel flinke kritiek
op de voorgestelde organisatie
van de gefuseerde kerk.
Op de jongste algemene vergade
ring van de vereniging heeft de
voorzitter, mr. J. van Riessen, die
kritiek nog eens onderstreept.
Volgens Van Riessen ontbreekt in
het concept-rapport 'Mensen en
structuren', dat de beoogde bo
venplaatselijke organisatie van
de Verenigde Protestantse Kerk
in Nederland ontvouwt, een
doordenking van de plaats en de
functie van de kerk in de komen
de decennia.
Ook wordt voorbijgegaan aan
realiteiten als teruglopend leden
tal, marginalisering van de kerk
in de samenleving en verminder
de kerkelijke inkomsten. Niet of
nauwelijks is er in de beoogde or
ganisatie winst geboekt wat be
treft doelmatigheid, doelgericht
heid en decentralisatie, aldus
Van Riessen. Toch heeft de geza
menlijke synode besloten het
rapport 'Mensen en structuren' te
aanvaarden als organisatiemo
del. De Vereniging van Kerk
voogdijen laat het er echter niet
bij zitten. Zij ontwikkelt zelf een
alternatief.
Het kerkvoogdelijke verzet is
echter een peuleschil, vergeleken
bij het verzet van de rechts-or-
thodoxe Gereformeerde Bond dat
de hele fusie afwijst. De Bonders
vinden dat de in de vorige eeuw
uit de hervormde kerk weggelo
pen gereformeerden maar ge
woon moeten terugkeren om dan
met vereende krachten de her
vormde kerk van binnenuit te
vernieuwen in gereformeerde-
bondsrichting.
Hoe dan ook, de laatste tijd lijkt
zich in de hervormde kerk echter
het verzgt te hebben verbreed. Op
het ogenblik moeten de 73 regio
nale hervormde bestuursverban-
den (classes) zich uitspreken over
de ontwerp-kerkorde. Het her
vormde opinieweekblad Woord
Dienst kwam vorige maand op de
gedachte om die besturen eens
langs te bellen om te peilen hoe
de stemming was. De publikatie
van die peiling, hoe onnauwkeu
rig die ook was, sloeg in als een
bom.
Weliswaar waren er maar zes
classes echt tegen de fusie en 34
ervoor, maar niet minder dan 39
classes leken meer voorkeur te
hebben voor een losser federatie-
model. Dat idee van een federatie
is in het verleden als geopperd
door het bestuur van de Gerefor
meerde Bond. Van de kant van
het gereformeerde synodebestuur
is een federatie steeds bestem
peld als een lege dop.
De redactie van Woord Dienst
berekende hoeveel hervormde
kerkleden die 39 classes verte
genwoordigden. Dat bleek een
krappe meerderheid te zijn van
het totaal aantal hervormde
kerkleden. En daarmee was de
consternatie compleet.
De spreekbuis van de Gerefor
meerde Bond, dr. ir. J. van de
Graaf, verkondigde onmiddellijk,
dat het fusieproces volledig ge
staakt behoorde te worden. Het
bestuur van de hervormde kerk
heeft inmiddels gedaan gekregen
dat een geplande vergadering van
de gezamenlijke synoden deze
maand niet doorgaat. In plaats
daarvan komt er intern hervormd
nader beraad op het fusieproces,
zoals door een aantal classes is
afgedwongen.
De peiling van Woord Dienst
lijkt intussen een geheel eigen le
ven te gaan leiden. Want de
meerderheid van de 39 classes die
voorzichtig opteerden voor een
lossere federatie, gaf daarvoor als
motief: angst. De angst namelijk
dat de fusie, die ze eigenlijk wel
wensten, zou leiden tot een nieu
we kerkscheuring en wel de af
scheiding van grote delen van de
Gereformeerde Bond. Want syno
deleden uit die kring hebben in
het verleden op dramatische wij
ze op de synode duidelijk ge
maakt in geweten niet met de fu
sie mee te kunnen gaan. Lang is
gedacht dat de Bonders hun ver
zet uiteindelijk wel zouden opge
ven.
Het is echter alleen maar sterker
geworden sinds de Bonders zich
realiseerden dat het menens was
geworden met de fusie. De Bon
ders speelden hard in op de angst
van sommigen dat ze zich wel
eens zouden kunnen afscheiden.
Ze werden dan ook verschillende
keren in hun eisen tegemoet ge
komen. Maar, zoals de scheiden
de gereformeerde synodevoorzit
ter heeft opgemerkt, elke keer
werd de concessie in dank aan
vaard om vervolgens met nieuwe
eisen te komen. Dat zijn de gere
formeerde partners intussen
meer dan beu geworden.
Daarmee is het fusieproces 'Sa-
men-op-Weg' in de hervormde
kerk in de greep van de angst ge
komen. En daarmee echt in de ge
varenzone. Angst is nu eenmaal
een hele slechte raadgever. De te
genstanders van de-fusie zullen
de angst die ze gezaaid hebben,
volledig uitbuiten. Daar helpt
maar één remedie tegen. Zoals in
het geval van de kwestie van de
homoseksuele kerkleden de her
vormde synode op voorstel van
het synodebestuur een streep
heeft getrokken en ondanks ge
wetensbezwaren van een deel van
de kerk homoseksuelen volledig
heeft aanvaard in de hervormde
kerk, zo zal ook wat betreft Sa-
men-op-Weg een streep getrok
ken moeten worden.
Of die moed aanwezig is, zal de
toekomst uitwijzen.
„Wanneer
ik ook
in het buitenland pint, zijn daar
geen kösten aan verbonden.
En datzelfde geldt voor
geld opnemen aan de balie.
opneem,
het kost
me niks."
Omdat de Postbank niet houdt
van mitsen en maren, weten thuis
bankiers precie.s waar ze aan toe zijn.
Dus als de Postbank zegt dat
betalen en geld opnemen voor particu-
Zonder één mits, zonder één maar.
Neem nou geld opnemen met
de gratis giromaatpas. Welke giromaat u
ook gebruikt, het kost u niks. Overdag
niet, 's nachts niet, in het weekend niet.
Zelfs wanneer u met uw giromaatpas
lieren gratis is, dan is het ook gratis.
Of er nu wel of niet
buiten een giromaat is, of u het
nu op een binnen- of een buiten
lands postkantoor doet, het is
gewoon kosteloos. Zo is dat. En
niet anders.
Met uw hulp (^eel
mogelijk gebruik maken van
machtigingen, zoveel mogelijk
opdrachten insturen in één
envelop en uw girobetaalkaarten op zak
houden als het contant kan of pinnen
mogelijk is) willen we het graag zo
houden. Zonder beperkingen, zonder
voorwaarden, JÜlllD
zonder maxima.
Den Haag/Ankara (anp/1
ne Turken in Nederland1
g dat het aantal afpi
door de Koerdisch
beiderspartij (PKK) toe:
door de recente opric]
het Koerdisch
„ent-in-ballingschap ii
Haag-
nat hebben vertegenwooJ
van het Inspraak Orgaan Tv
«jsteren in een gesprek m|
Jister Dijkstal van Binnen
Van onze Haagse redactie
Den Haag - Nederland
van de Verenigde Nat
blauwhelmen moeten t
grens met Zaïre bewak
ding van het aantal ma
regering zal dat niet toe
Een uitbreiding van het
daat, dat op 7 juni aflqf
zeer onzeker. Frank
pë zien niet veel in gi
waking. Zij zijn bang dd
door elders in het land te|
soldaten overblijven. Del
ters Van Mierlo van Buit|
se Zaken en Pronk van 1
kelingssamenwerking i
gisteren tijdens een overj
de Tweede Kamer dat Nel
van andere Westerse lanoT
veel medewerking krijl
een eventueel groter man>
De Tweede Kamer was
zeer kritisch over de rof
VN-soldaten hebben gesp
de slachting in het vlu
genkamp Kibeho op 22
april. Volgens de fracties,
aanwezigheid van de j
'zinloos' omdat zij alleef
ken' hoe het Ruandese I
vuur opende op vluch
die uit het kamp wilder,
ken. Verder hekelden zij
handel' die na de moord
het kamp ontstond overl
tallen slachtoffers. Die s
gen lopen uiteen van 30|
dese regering) tot 8.000 j
ganisaties).
Van Mierlo erkende dal
soldaten in Ruanda hui
gezag' volledig zijn 1
raakt. Maar volgens
niet de schuld van de V
ontruiming van Kibeh
hand is gelopen. „De e
nier om het leger te stol
zijn geweest om het vil
Buandese soldaten te|
Daarmee zouden de Vb
voegdheden ver te bu
gegaan."
Dit stelde de Kamer eJ
gerust. Volgens CDA-j
Verhagen hadden de VI
Parijs (afp/dpa/rtr) -i
™n 10.000 demonst:
aan de Marokkaan
skinheads in de rivi'
™nd plaats tijdens -
"ont National (FN).
Mitterrand nam aan
Jan de Seine een minu
acht. Daarna gooide h
e lelietjes-van-dalen
an de Dag van de Ar
ter ter nagedachte:
'jarige Brahim Bou
el grote pijn na dezl
«et.was niet het lad
«We maar een mindl
slechte pad opgiï,
®e President. De 10.0 J
"epen naar de Place
3 Aens dezelfde roil
^^,.5 van het|
pj Franse politie arrI
Is meer dan|
het af \an onmacht'
Sche cfel°Pen iaar' E
hehh wereldl
^oorbeelden noe:
