Voorzichtig
met tonen
gruwelijke
tv-beelden'
DE STEM
SCHIJF
Patty Brard heeft weer
een eigen tv-programma
Boymans koopt werken vs
Salavdor Dali en Man Ray
Kruithuis in Den Bosclil
uitgebreid en verfraaid
Pauline Broekema, part-timer
m wi -i#
Carey Bell
Big Bill
Take It For
Granted
Aphex Twin
nederland 1
nederland 2
suske en wiske: de i
hambone
Christo gast
in Knokke
boes
ontdek de versci
„Je bent er als jazz-artiest toch óók
voor het publiek".
Denise Jannah, zangeres
Door Hennie Jeuken
Ze behoort tot de veteranen van het verslaggeversteam van
het NOS-journaal. Haar gezicht is vooral bekend van het
vroegere half-zesjournaal, waarvan ze de vaste reporter was.
In die tijd kreeg ze het etiket van softe en truttige verslaggeef
ster opgeplakt door critici in medialand. Maar Pauline
Broekema (40) bezocht ook het rampgebied na de aardbeving
in India en reed met mariniers over de met mijnen bezaaide
wegen in Cambodja.
Het is even zoeken. Haar woning
ligt verscholen achter een haag
van groen. Ze woont in een ka
rakteristieke wijk in hartje Bus-
sum. Bijna pal tegenover het
oude station. De meeste van de
statige herenhuizen in deze
buurt zijn begin deze eeuw ge
bouwd.
Tegen de zijwand staat de box,
waarin zoon Frank, de ene helft
van de vijf maanden oude twee
ling, een dutje doet. De andere,
dochter Kari, ligt in de Maxi-
Cosi te doezelen. Hansje van
twee is naar de crèche. „Als die
terug is, is het gedaan met de
rust", waarschuwt ze.
„Een laatste-kans-moeder ben
ik, geloof ik", mijmert ze als ze
haar dochtertje toedekt met een
deken. Of ze bewust heeft geko
zen om op late leeftijd kinderen
te krijgen? Ze lacht. „Bewust?
Nee, ik kwam Joop pas laat
tegen. Daarna ging alles heel
snel. Ik bedoel, we kennen el
kaar vijf jaar en hebben al drie
kinderen. Als je me dit jaren
geleden had gezegd, had ik je
voor gek verklaard. En trouwens
heel veel eerder had het niet
gekund, denk ik. Het speelde
niet. Een kind nemen, zou im
mers consequenties voor je werk
hebben, het betekende in veel
gevallen dat je moest stoppen.
Daar zou ik heel veel moeite mee
hebben gehad. Vrouwen die
werkten kregen geen kinderen,
de mannen wel. Gelukkig is dat
veranderd. Ik ben bijvoorbeeld
de eerste in het verslagge
versteam die part-time kan wer
ken. Ik ben geweldig blij met die
regeling. Bij het journaal werken
veel vrouwen.
Ze neemt plaats in de leunstoel
en offreert koffie en gem
berkoek. „Tuurlijk is mijn leven
veranderd door de kinderen,
maar toch ook weer niet ontzet
tend. Ik ben gelukkig dezelfde
gebleven. Mijn werk, mijn inte
resses, de buitenwereld, zijn be
langrijk gebleven. Eigenlijk zijn
mijn kinderen een logisch onder
deel van het geheel, zo moet je
het zien. Ik ben er wel completer
door geworden. Ik vind het heel
moeilijk om dat te zeggen, om
dat je vrouwen die geen kinde
ren hebben, daarmee te kort
doet. Ik zeg dit met zoveel na
druk, omdat een goede vriendin
van me geen kinderen kan krij
gen, dat is erg, echt heel erg."
Cambodja
Of ze zo'n anderhalf jaar geleden
twijfelde of ze de reis naar het
verscheurde Cambodja zou ma
ken, zegt ze. „Ik heb meteen ja
gezegd. Als je in de verslaggeve-
rij zit, moet je niet zeiken. Dan
moet je zulke reizen gewoon
aannemen. Ik heb het wel een
moment doodsbenauwd gehad.
Dat gebeurt zelden, maar toen
was ik echt bang."
Het was onrustig in het land.
Haar eerste kind was amper vijf
maanden oud, toen ze naar de
voormalige Franse kolonie ver
trok. Ze maakte er een reportage
over de Nederlandse mariniers
die in het land waren gestatio
neerd om toe te zien op een
rustig verloop van de verkiezin
gen.
De reis staat in haar geheugen
gegrift. Ze vertelt over de voora
vond van het vertrek vanuit de
Thaise hoofdstad Bangkok rich
ting Cambodja. „Ik was er sa
men met Rob van Vlaanderen, de
producer. We spraken met de
mensen van de cameraploeg die
we inhuurden. Denen waren het.
Die kwamen zojuist uit Cambo
dja en vertelden dat de Rode
Khmer een offensief was begon
nen, en dat ze hadden gezien hoe
die Khmer-aanhangers zich al
schietend een weg baanden door
de dorpen. Nou, die berichten
waren heel alarmerend. Toen
werd ik echt bang. De volgende
ochtend vertrokken we naar de
G ids
PE STEM
Pauline Broekema: wereldreizen voor het NOS-journaal
grens. We kregen kogelvrije ves
ten aan en gingen met een aantal
mariniers naar hun bases. Langs
die wegen lag het vol met mij
nen. Er werd regelmatig gescho
ten, we passeerden huizen die in
brand gestoken waren. Mijn
angst was verdwenen.' Die viel
eigenlijk direct van mijn schou
ders op het moment dat ik dat
kogelvrije vest aantrok. Ik was
er opeens van overtuigd dat alles
rustig zou verlopen."
Verschrikkingen
Ze staart even in het niets, haalt
haar schouders op. Haar stem
daalt. „Weet je wat heel raar
was? Ik lag daar in een tentje bij
die mariniers en moest opeens
aan de geboorte van Hans den
ken. Pas toen drong het goed tot
me door wat een bijzondere ge
beurtenis die bevalling eigenlijk
is geweest. Hier in Nederland
was alles zo snel gegaan. Daar
zat ik in een volkomen vreemde
omgeving. Ik keek er ineens van
buitenaf tegen aan, dat was een
heel speciaal gevoel. Een heel
aparte ervaring. Misschien was
het ook wel logisch. Want je
wordt in zo'n andere wereld ge
zet en met zulke verschrikkingen
geconfronteerd, dat je juist de
gelegenheid creëert om over je
eigen leven na te denken."
Ze vertelt dat ze zich redelijk
goed kan afsluiten van alle el
lende die ze soms van dichtbij
meemaakt. „Je moet het ook
kunnen, anders moet je dergelij
ke reizen niet maken. We laten
niet de allergruwelijkste beelden
zien. Vaak krijgen we bij het
Journaal veel erger materiaal
binnen dan we op televisie to-
FOTO KLAAS KOPPE
nen. We zijn daar erg voorzichtig
mee. Dat vind ik heel goed.
Aardbeving
Ze herinnert zich, anderhalf jaar
geleden, de aardbeving in India.
Met een chartervlucht van Art
sen zonder Grenzen vertrok ze
naar het rampgebied. Het begon
al met de vlucht. De piloot en de
brandstofmaatschappij konden
het maar niet eens worden over
de betaling van de kerosine. Met
als gevolg dat het toestel een
nacht lang aan de grond bleef.
„We zaten op gammele stoeltjes.
Vreselijk. Na die nacht haalde de
piloot gelukkig een stapel biljet
ten uit zijn zak en konden we
vertrekken."
Eenmaal in India kostte het nog
een dag om bij het rampgebied
te komen. Onderweg daar naar
TOEN CAREY Bell in 1956 naar
Chicago trok om er als mond
harmonicaspeler zijn geluk te
beproeven in de blues, had hij
de pech dat gloriedagen van de
Chicago-blues eigenlijk al voor
bij waren. Er zat geen commer
ciële toekomst meer in die mu
ziek en voor Carey zat er weinig
anders op dan te trachten via
allerlei baantjes en spaarzaam
sessiewerk het hoofd boven wa
ter te houden.
Veel meer dan een bestaan als
straatmuzikant was er niet voor
hem weggelegd, al kwam hij
wel in contact met zijn grote
voorbeelden Little Walter Ja
cobs, Sonny Boy Williams II en
Big Walter Horton die hem ver
der inwijdden in de geheimen
van de harmonica.
Een wat geregelder bestaan als
muzikant kreeg Bell toen hij
bas ging spelen. Als bassist ging
hij gedurende de jaren zestig op
toernee met John Lee Hooker,
Memphis Slim, T-Bone Waler
en Earl Hooker. Het was in de
band van Earl Hooker dat Bell
zo nu en dan ook kon zingen en
harmonica mocht spelen. Dat
leidde ertoe dat hij begin jaren
zeventig een eigen plaat mocht
maken: Carey Bell's blues harp.
Hij kreeg zowaar een eigen
band en werd een veel gevraagd
sessiemuzikant. Muddy Waters
en Willy Dixon maakten ge
bruik van zijn harmonica-ta
lent.
In de jaren tachtig maakte Bell
nog een, aantal platen, maar
veel leverden die niet op. Wel
licht dat er nu wat verandering
in komt met de cd Deep Down.
In Amerika is momenteel spra-
MUZIEKRECENSIES
ke van een zekere herwaarde
ring van de zwarte blues en al
hoort Bell tot zeg maar de twee
de generatie, hij is wel degelijk
een grootheid. Zijn harmonica-
werk op Deep down is indruk
wekkend en ook als zanger kan
hij er heel goed mee door. Zo
wel in de acht eigen nummers
als in de covers van nummers
van o.a. Little Walter en Big
Walter Horton laat hij schitte
rende blues horen. (Alligator,
Munich Records)
WIM VAN LEEST
VOOR ZOVER ik weet woont
Alain Hombroecks nog steeds
bij zijn oude moeder in Leuven
en verdient hij al ruim dertig
jaar de kost als vertolker van,
met name, Vlaamse blues in het
haast onverstaanbaar Leuvense
dialect.
Zijn artiestennaam is Big Bill
'en zijn enige liefde is een oude
gitaar. Zijn werkterrein: voor
namelijk oude donkere volks
kroegen en rokerige holen waar
zonlicht zelden binnenglipt.
Trouwens als je de gekwelde
stem van Big Bill hoort heeft
zijn ziel ook weinig licht gezien.
Bill is namelijk dé verpersoon
lijking van de blues, de echte
pure blues.
Op zijn onlangs verschenen li
ve-album Big Bill Alee Live 3
weet de corpulente Vlaming
zich omringt met muzikale
vrienden met wie hij al jaren
lang de podia afstruint. Een van
de hoofdrollen is weggelegd
voor de getalenteerde gitarist
Steve Turcksin. Ook Bills broer
Bert is aanwezig als bassist.
Big Bill Alee Live 3 is gepro
duceerd door Jean-Marie Aerts
en werd, zoals de titel al aan
geeft, live opgenomen in een
aantal kleine kroegen waaron
der het in Vlaanderen overbe
kende Den Aleq.
Op deze schijf hoor je Big Bill
op zijn best. De plaat opent met
het slechts een paar seconden
durende Ik ben terug en dat is
te horen ook. In een hoog tempo
raast hij door zijn repertoire
van overvalste rockers en ge
voelige bluesnummers heen.
Naast invloeden van Creedence,
Steppenwolf en Rolling Stones
heeft Bill Big zelf genoeg in zijn
mars om met origineel materi
aal op de proppen te komen.
Naast een Engelstalig nummer
bevat de plaat uitsluitend
Vlaamstalige songs, waaronder
de cult-hit Stoase Blues, de
recht-toe-recht-aan meezinger
Iene mee esp en iene mee keis
en het ontroerende De kroegen
van d'Aa met.
Big Bill werd ruim vijventwin-
Take it for Granted: afwisseling.
FOTO ARCHIEF DE STEM
tig jaar geleden omschreven als
'een wild dier dat in een wolfs-
klem trapt' en 'ons eigen
Vlaamse Muddy Waters'. Eén
ding is zeker, Big Bill is een
artiest-in-hart-en-nieren die
met Big Bill Alee Live 3 een
oprechte en vrij pure rhythm
and bluesplaat heeft afgeleverd.
(Alora Records)
KAREL VAN DER POL
BLADEREND DOOR de Bra
bant Pop-gids valt één aspect
nadrukkelijk op: het meeren-
deel van de popgroepen uit deze
provincie komt uit het oostelijk
deel. Eén van die formaties luis
tert naar de naam Take it for
Granted, een bluesrock-trio uit
Deurne. Van deze dame en twee
heren is een tweede cd versche
nen die als titel Homecooking at
the Blüeskitchen meekreeg.
Met grote regelmaat verschijnen
er cd's van dergelijke formaties
maar die Take it for Granted
steekt boven de middelmaat uit.
Dat komt name door de afwis-
selling in materiaal, van snelle
harde bluesrock tot ingetogen
ballads, en zeker door de afwis
seling in zang. Is in het ene
nummer de stem van oprichter/
gitarist John Dirven te horen, in
het andere nummer schittert
bassiste Netty Driesen als he
dendaagse Janis Joplin.
Homecookingis het tweede
officiële album van Take it for
granted, eerder verscheen een
album van het duo Dirven/
Driessen. Tekst, muziek, uitvoe
ring, produktie, opnamen en het
mixen komen voor rekening van
het drietal dat erin is geslaagd
om een aardig vaderlands pro-
dukt af te leveren. Minpuntje is
de duur van het album. Meer
dan vijf kwartier, achtttien
nummers, is iets te veel van het
goede. (Eigen beheer)
Kvdp
IK BEN Aphex Twin en ik doe
een elektronische bruikikker
na, of zoiets. Het eerste deel van
de nieuwe cd van Aphex Twin,
...I care because you do, is niet
te harden.
Toch schijnt Richard D. James
(de echte naam van Aphex
Twin), een geniale techno-wiz-
zard te zijn. Inderdaad komt hij
met de meest waanzinnig gelui
den op te proppen, die echter
ook even irritant zijn. Zo wordt
Velontin - op zich een hele
aardige industriële track - ont
sierd door een orenkwellende
piep.
Het spervuur aan vindingrijke,
maar o zo hinderlijke geluiden,
houdt tot ongeveer de helft van
de cd aan. Daarna ontvouwen
zich fraaie melodieën in meer
ambiënt-achtige sferen. Mis
schien minder experimenteel
maar wel zo prettig.
Het aangename geluid houdt
weer op bij het beatloze slot
stuk Next Heap With, een sym
fonisch gedrocht, zoals er aan
het begin van de cd ook enkele
opduiken.
...I care because you do bevat
twaalf nummers, alle twaalf vol
met unieke klanken, maar als ik
bij driekwart van de nummers
al na één minuut de neiging
krijg om de next-knop van mijn
afstandbediening in te toetsen,
kan ik slechts zeggen dat Aphex
Twin niet aan mij besteed is.
(Warp/Pias)
PAUL VERLINDEN
WOENSDAG 3 MEI 1995
DEEt
toe beluisterden ze BBC World-
service en hoorden ze over de
onlusten in Rusland. Toen ze
arriveerden waren alle ploegen
van CNN, CBS, BBC vertrokken.
Op weg naar Moskou, want het
Witte Huis was bestormd. „Dat
is echt heel cynisch. Kom je daar
in een gebied waar een aardbe
ving is geweest, en dan is het
geen nieuws meer. We hebben
een paar telefonische bijdragen
kunnen leveren. Dat was het."
Nu kan ze er om lachen, maar op
het moment was het niet leuk,
benadrukt ze.
Watersnood
Het was vreselijk voor haar om
tijdens de watersnood thuis te
moeten zitten, ze had nog zwan
gerschapverlof.
„Het was nog draaglijk, omdat
er geen dijk doorbrak. Hele da
gen heb ik-voor televisie gezeten.
Zo van, ze zouden eigenlijk dit,
of ze moeten meer van dat. Een
keer heb ik gebeld. Om te vertel
len dat er nog archiefmateriaal
was van de dijk in Ochten, dat
had ik jaren eerder gedraaid.
Toen ik die telefoon neerlegde,
dacht ik: mens waar bemoei je je
mee. Je bent met verlof. Ik vond
het heerlijk om weer aan te slag
te gaan, want ik merkte dat mijn
wereld steeds kleiner werd. Ook
al las ik 's ochtends de kranten
en volgde ik het nieuws. Ik had
het hartstikke druk, want ik
werd echt tuttig. Ik vond dat de
ramen netjes schoon moesten
zijn. En iedere dag die vloer
vegen. Nu neem ik die dingen
veel makkelijker."
Naast het vluchtige werk, wil ze
ook dingen vastleggen zolang
het nog kan. Dat wil ze ook
graag met oorlogsverhalen. Heel
wat keren ging ze voor het Jour
naal op pad om te praten met
getuigen van de oorlog. Deze
week verblijft ze in Canada, ze
maakt er een sfeerreportage van
een oorlogsveteraan die naar
Nederland komt.
Indruk
Van jongs af aan heeft ze zich
geïnteresseerd voor de oorlog. Ze
is er mee opgegroeid. „Mijn moe
der heeft een broer verloren, die
is gefusilleerd door de Duitsers
omdat hij in het verzet zat. Bij
ons thuis hing een foto van hem.
Als kind probeerde ik me altijd
voor te stellen hoe dat gegaan is.
Hoe die man van 23 jaar opge
pakt was en vervolgens werd
doodgeschoten. Ik weet ook nog
heel goed dat we naar de plek
zijn geweest waar hij is gefusil
leerd, dat heeft diepe indruk op
me gemaakt.
We zitten nu echt in een periode
waarin veel over de oorlog wordt
gepraat. Het is het bekende stra
mien, naarmate mensen ouder
worden, komt die oorlog alleen
maar dichter bij. Het zijn ook de
laatste jaren nu, straks zijn er
geen getuigen meer in leven. Dat
soort interviews vind ik ook het
mooiste, mensen die heel zware
dingen hebben meegemaakt,
dingen die ze eigenlijk hebben
begraven, om ze die toch te laten
vertellen en ze tegelijkertijd in
hun waarde te laten. Dat is heel
moeilijk, daar komt techniek bij
kijken."
Van onze rtv-redactie
Ze zit op een hotelbed in een Europese stad, friemelt au
een knuffelbeest en vertelt over wat ze die dag heel
beleefd. Patty Brard fladdert de komende weken dol
Barcelona, Monte Carlo, Londen, Reykjavik, Gent J
Wenen en keuvelt met deze en gene.
Het programma waarmee Pat
ty Brard na vijf jaar afwezig
heid vanavond terugkeert op
de buis, heet Hart van de
Stad. Ze wil de kijker deelge
noot maken van haar gevoe
lens, haar belevenissen. Een
camera volgt haar op de voet
dolend in de steden, die zij
heeft uitgekozen en waar ze
haar plaatsnaambord Brard
City in plant. En deze camera
registreert 's avonds in de ho
telkamer haar verhaal. In bad
jas, zonder make-up: „Ik pro
beer het zo natuurlijk moge
lijk te brengen."
Patty Brard werkte na haar
carrière bij de hitgroep LUV
mee aan 'Bananasplit' van
Ralph Inbar en presenteerde
later in haar eentje een soort
gelijk programma, 'Gaan met
die banaan'. Ze verdween ver
volgens uit beeld en kreeg het
faillissement van haat winkel
te verwerken.
„Ik bezoek vrijwel geen toeris
tische attracties en bekende
monumenten. Door ontmoe
tingen met uiteenlopende be
woners kan ik het hart van de
stad laten kloppen", zegt ze
over haar nieuwe programma.
In de eerste aflevering over
Barcelona zoekt ze onder an
deren de drukbezette Johan
,oö Tekst tv
r24 Nieuws voor doven en
l!tV|tlEen buis in Jeru2alem' verha"
I! voor de jeugd, gebaseerd op het
„we Testament: De Emmaüsgangers
li 35 Studio op stelten met Oren
I n ie kop, poppenserie; Morph, klei-
nimatieserie; Liflaflab, kinderserie;
IHoobarb, animatieserie en Ratjetoe,
animatieserie
Iii26 Doug, animatieserie
IJl54 World Liberty Concert jour-
Boggle, spelletje
I (ZW) Mr. Ed, comedy
j Fast forward, jongerenmaga
'|931 (TT) Ik heb al een boek
literair magazine
,j52 pp: Uitzending CD
MOD (TT) Journaal
20 24 (TT) Weeroverzicht
20 32 Murder, She Wrote, misdaad
«23 Televizier,actualiteitenrubriel
2t58 (TT) Voor een verlore
soldaat, speelfilm
2336 'Das Klagende Lied va
Mahler, uitgevoerd door het Koninl
ft Concertgebouworkest en het Gror
Omroepkoor met Charlotte Margioni
sopraan, Jadwiga Rappé (alt) en tem
Hans Peter Blochwitz
00,30 Journaal
Patty Brard foto dijkstra|
Cruijff op, de meer
Ronald Koeman, de wereld
vreemde en sombere kunste
naar Mariscal en de zigeuner!
koning die alleen tegen
ling in beeld wil. Ook treft;,
een bejaarde op rolschaatsen
„Ik wil zo vrij zijn t
vogeltje."
Bij de afgebrande opera mengtl
Brard zich tussen het publiek!
dat luistert naar een zangeres]
Niet gepland is het treffen me||
een travestiet op de Ramblas]
hij valt haar pardoes aan
traangas.
'Het hart vari de stad', RTL4.I
22.05 uur
Rotterdam (anp) - Museum Boymans-van Beuningen he
onlangs een object gekocht van dë Spaanse surrealist Sals
dor Dali. De kunstenaar maakte De witte telefoon met hti
in de jaren '30 voor de Britse verzamelaar Edward James,
Het museum verwierf recentelijk
ook Het Cadeau van Man Ray.
Het is de tweede aankoop van
een werk van de Amerikaanse
dadaïst/surrealist. Eind maart
kocht Boymans bij Sotheby's in
Londen Levres d'Or uit 1967.
Het Cadeau, een strijkijzer met
spijkers op het strijkvlak, da
teert uit 1921. Het is al in het
museum te zien.
Boymans kocht de Telefoon met
kreeft via een Britse galerie van
de Edward James Foundation
voor iets meer dan 100.000 gul
den. Het voor Dali zo karakteris
tieke werk is vanaf 4 juni in het
museum te zien.
De aanwinsten vormen een
mooie aanvulling op de surrea
listische collectie van Boymans,
zegt Piet de Jonge, conservator
moderne kunst. Hij noemt het
heel bijzonder dat het museum
een object van de Spaanse mees
ter heeft kunnen aanschaffen.
„Dali is zo ongelooflijk duur dat
we nooit de illusie hebben ge
had, nog iets te kunnen toevoe
gen."
Dat geldt ook voor Man Ray.
Zijn werk komt zelden op veilin
gen. Als het opduikt, zijn
prijzen waanzinnig. Boj
kon Het Cadeau via een Amsttj
damse handelaar kopen, die I
voor 'de oude prijs' van SJ
gulden bij een Italiaanse
op te kop tikte. Echt een c
zegt De Jonge.
Man Ray maakte de eerste ven
van het werk voor de Fraa
componist Erik Satie. Dat exe
plaar is verdwenen, maar in:
jaren '60 maakte de Amerik
het opnieuw. Het zou een
hebben gehad van 300, maari
Jonge denkt dat er miscbi]
minder van zijn gemaakt.
mans heeft nummer 36 uit
reeks.
Het surrealisme is
Jonge slecht vertegenwoord
in Nederland. Boymans is
enige Nederlandse museum ji]
een grote internationale
tie. Het museum bezit twee be
den en een groot aantal schilde]
rijen van Dali. Van de Telefit
met kreeft bestaan 12 exemp'
ren, waaronder 8 witte. Vier I
staan uit een zwarte telef»
met rode kreeft. Van die laats']
versie had Boymans ooit
bruikleen.
Het Kruithuis is in de zeventien-
de eeuw ver buiten de stad ge
bouwd omer kruit in op te
slaan. Inmiddels ligt het karak
teristieke pand midden in de
bebouwing. Uit oude tekeningen
is gebleken dat het maaiveld
destijds drie tot vier meter lager
lag dan nu. Sipek heeft besloten
om die oorspronkelijke situatie
te herstellen. Zo krijgt het histo
risch karakter van het gebouw
meer nadruk.
Het plan van de architect voor
ziet ook in het opheffen van een
rijbaan langs de Zuid-Willems
vaart en de sloop van drie huizen
in de directe omgeving. Dat le
vert een aanzienlijk beter zicht
op Het Kruithuis op.
De nieuwbouw bestaat uit enke
le los van elkaar staande gebou
wen. Die uitbreiding is nodig
omdat het bestaande onderko
men te weinig ruimte biedt voor
exposities en het opslaan van de
eigen collectie. Die bestaat voor
namelijk uit keramiek en siera
den.
Op dit moment is het volgens
directeur Y. Joris nauwelijks
mogelijk om die eigendommen
naast de wisseltentoonstellingen
107.00 Journaal
1 07.06 Lingo
1 07.29 Ontbijt TV
1 08.33 Boggle
1 09.00 Journaal
1 09.05 PP: Uitzending AOV
1 09.08 Kook tv
1 09.29 Tussen kunst en kitsch
110.15 Van gewest tot gewest
1040 De kleedkamer
j 11.05 Vrijheid is geen gesche
van de hemel
112.07 (TT) Ja natuurlijk: Dierent
nen in Europa
113.00 Journaal
113.07 Lopende zaken
113.32 The Wonder Years
113.57 Villa Achterwerk
16.00 (TT) Journaal
16.09 Little Women, animatieserii
16.33 De troon van kon
Kunstgebit, voor kleuters
17.01 Bay City, jeugdserie
17.28 (TT) Schetsen uit de natu
I documentaire: Peter Bisset, natuurh
I graaf
17.58 (TT) 2 Vandaag, actualiteit!
19.00 Ik weet het beter, spelletji
19.29 (TT) Onderweg naar mor;
soap
19.58 Overal en nergens: Charl
overwinning, portret Amerika,
coach Charlie Wedemeyer, die al
zijn lippen, ogen en wenkbrauwen
bewegen
kilt kisten rt/n teej, enkel
"f een peer ontsteken l
Bit roue mum Rennen tnneirte.
'iRRJSen wnnR oe ownmerLnotn
Den Bosch (anp) - Het stedelijk museum voor hedendaag]
kunst Het Kruithuis in Den Bosch krijgt enkele nieuj
bijgebouwen. Bovendien gaat het historisch gebouw er fraai
uitzien omdat het als het ware wordt uitgegraven. Architej
Borek Sipek zei dit bij de presentatie van de plannen. Me'
project is ongeveer 15 miljoen gulden gemoeid.
goed te kunnen exposeren. H|
museum staat delen van de CJ
lectie regelmatig af aan CT
nommeerde musea in het buut]
land. Wegens het ruimtege®!
beschikt Het Kruithuis niet oil
een leeszaal, een ontvangstru'T
te en een museumwinkel
neer de nieuwbouw eind I
klaar is, zijn die faciliteiten1'!
voorhanden,
Brussel (belga) - VerpakW
kunstenaar Christo is era(»Lj
het eerste Internationaal M
val van de Kunstfilm, k° j
Kinekunst '95. Christo staa„J
men met de kunstenaais L
nand Léger en René Mag>J
centraal op het festival da 1
24 tot 27 mei plaatsvin»
Knokke. x
Op de openingsavond DJ.
films Christo's Valley Cu» X
Christo in Paris (1990) te I
Kinekunst '95 bestaat ui
secties. De hoofdbrok ia
vierdaagse manifestatie 's
internationale competitie
films over kunst.
f