Voorzichtig met tonen gruwelijke tv-beelden' DE STEM SCHIJF Patty Brard heeft weer een eigen tv-programma Boymans koopt werken vs Salavdor Dali en Man Ray Kruithuis in Den Bosclil uitgebreid en verfraaid Pauline Broekema, part-timer m wi -i# Carey Bell Big Bill Take It For Granted Aphex Twin nederland 1 nederland 2 suske en wiske: de i hambone Christo gast in Knokke boes ontdek de versci „Je bent er als jazz-artiest toch óók voor het publiek". Denise Jannah, zangeres Door Hennie Jeuken Ze behoort tot de veteranen van het verslaggeversteam van het NOS-journaal. Haar gezicht is vooral bekend van het vroegere half-zesjournaal, waarvan ze de vaste reporter was. In die tijd kreeg ze het etiket van softe en truttige verslaggeef ster opgeplakt door critici in medialand. Maar Pauline Broekema (40) bezocht ook het rampgebied na de aardbeving in India en reed met mariniers over de met mijnen bezaaide wegen in Cambodja. Het is even zoeken. Haar woning ligt verscholen achter een haag van groen. Ze woont in een ka rakteristieke wijk in hartje Bus- sum. Bijna pal tegenover het oude station. De meeste van de statige herenhuizen in deze buurt zijn begin deze eeuw ge bouwd. Tegen de zijwand staat de box, waarin zoon Frank, de ene helft van de vijf maanden oude twee ling, een dutje doet. De andere, dochter Kari, ligt in de Maxi- Cosi te doezelen. Hansje van twee is naar de crèche. „Als die terug is, is het gedaan met de rust", waarschuwt ze. „Een laatste-kans-moeder ben ik, geloof ik", mijmert ze als ze haar dochtertje toedekt met een deken. Of ze bewust heeft geko zen om op late leeftijd kinderen te krijgen? Ze lacht. „Bewust? Nee, ik kwam Joop pas laat tegen. Daarna ging alles heel snel. Ik bedoel, we kennen el kaar vijf jaar en hebben al drie kinderen. Als je me dit jaren geleden had gezegd, had ik je voor gek verklaard. En trouwens heel veel eerder had het niet gekund, denk ik. Het speelde niet. Een kind nemen, zou im mers consequenties voor je werk hebben, het betekende in veel gevallen dat je moest stoppen. Daar zou ik heel veel moeite mee hebben gehad. Vrouwen die werkten kregen geen kinderen, de mannen wel. Gelukkig is dat veranderd. Ik ben bijvoorbeeld de eerste in het verslagge versteam die part-time kan wer ken. Ik ben geweldig blij met die regeling. Bij het journaal werken veel vrouwen. Ze neemt plaats in de leunstoel en offreert koffie en gem berkoek. „Tuurlijk is mijn leven veranderd door de kinderen, maar toch ook weer niet ontzet tend. Ik ben gelukkig dezelfde gebleven. Mijn werk, mijn inte resses, de buitenwereld, zijn be langrijk gebleven. Eigenlijk zijn mijn kinderen een logisch onder deel van het geheel, zo moet je het zien. Ik ben er wel completer door geworden. Ik vind het heel moeilijk om dat te zeggen, om dat je vrouwen die geen kinde ren hebben, daarmee te kort doet. Ik zeg dit met zoveel na druk, omdat een goede vriendin van me geen kinderen kan krij gen, dat is erg, echt heel erg." Cambodja Of ze zo'n anderhalf jaar geleden twijfelde of ze de reis naar het verscheurde Cambodja zou ma ken, zegt ze. „Ik heb meteen ja gezegd. Als je in de verslaggeve- rij zit, moet je niet zeiken. Dan moet je zulke reizen gewoon aannemen. Ik heb het wel een moment doodsbenauwd gehad. Dat gebeurt zelden, maar toen was ik echt bang." Het was onrustig in het land. Haar eerste kind was amper vijf maanden oud, toen ze naar de voormalige Franse kolonie ver trok. Ze maakte er een reportage over de Nederlandse mariniers die in het land waren gestatio neerd om toe te zien op een rustig verloop van de verkiezin gen. De reis staat in haar geheugen gegrift. Ze vertelt over de voora vond van het vertrek vanuit de Thaise hoofdstad Bangkok rich ting Cambodja. „Ik was er sa men met Rob van Vlaanderen, de producer. We spraken met de mensen van de cameraploeg die we inhuurden. Denen waren het. Die kwamen zojuist uit Cambo dja en vertelden dat de Rode Khmer een offensief was begon nen, en dat ze hadden gezien hoe die Khmer-aanhangers zich al schietend een weg baanden door de dorpen. Nou, die berichten waren heel alarmerend. Toen werd ik echt bang. De volgende ochtend vertrokken we naar de G ids PE STEM Pauline Broekema: wereldreizen voor het NOS-journaal grens. We kregen kogelvrije ves ten aan en gingen met een aantal mariniers naar hun bases. Langs die wegen lag het vol met mij nen. Er werd regelmatig gescho ten, we passeerden huizen die in brand gestoken waren. Mijn angst was verdwenen.' Die viel eigenlijk direct van mijn schou ders op het moment dat ik dat kogelvrije vest aantrok. Ik was er opeens van overtuigd dat alles rustig zou verlopen." Verschrikkingen Ze staart even in het niets, haalt haar schouders op. Haar stem daalt. „Weet je wat heel raar was? Ik lag daar in een tentje bij die mariniers en moest opeens aan de geboorte van Hans den ken. Pas toen drong het goed tot me door wat een bijzondere ge beurtenis die bevalling eigenlijk is geweest. Hier in Nederland was alles zo snel gegaan. Daar zat ik in een volkomen vreemde omgeving. Ik keek er ineens van buitenaf tegen aan, dat was een heel speciaal gevoel. Een heel aparte ervaring. Misschien was het ook wel logisch. Want je wordt in zo'n andere wereld ge zet en met zulke verschrikkingen geconfronteerd, dat je juist de gelegenheid creëert om over je eigen leven na te denken." Ze vertelt dat ze zich redelijk goed kan afsluiten van alle el lende die ze soms van dichtbij meemaakt. „Je moet het ook kunnen, anders moet je dergelij ke reizen niet maken. We laten niet de allergruwelijkste beelden zien. Vaak krijgen we bij het Journaal veel erger materiaal binnen dan we op televisie to- FOTO KLAAS KOPPE nen. We zijn daar erg voorzichtig mee. Dat vind ik heel goed. Aardbeving Ze herinnert zich, anderhalf jaar geleden, de aardbeving in India. Met een chartervlucht van Art sen zonder Grenzen vertrok ze naar het rampgebied. Het begon al met de vlucht. De piloot en de brandstofmaatschappij konden het maar niet eens worden over de betaling van de kerosine. Met als gevolg dat het toestel een nacht lang aan de grond bleef. „We zaten op gammele stoeltjes. Vreselijk. Na die nacht haalde de piloot gelukkig een stapel biljet ten uit zijn zak en konden we vertrekken." Eenmaal in India kostte het nog een dag om bij het rampgebied te komen. Onderweg daar naar TOEN CAREY Bell in 1956 naar Chicago trok om er als mond harmonicaspeler zijn geluk te beproeven in de blues, had hij de pech dat gloriedagen van de Chicago-blues eigenlijk al voor bij waren. Er zat geen commer ciële toekomst meer in die mu ziek en voor Carey zat er weinig anders op dan te trachten via allerlei baantjes en spaarzaam sessiewerk het hoofd boven wa ter te houden. Veel meer dan een bestaan als straatmuzikant was er niet voor hem weggelegd, al kwam hij wel in contact met zijn grote voorbeelden Little Walter Ja cobs, Sonny Boy Williams II en Big Walter Horton die hem ver der inwijdden in de geheimen van de harmonica. Een wat geregelder bestaan als muzikant kreeg Bell toen hij bas ging spelen. Als bassist ging hij gedurende de jaren zestig op toernee met John Lee Hooker, Memphis Slim, T-Bone Waler en Earl Hooker. Het was in de band van Earl Hooker dat Bell zo nu en dan ook kon zingen en harmonica mocht spelen. Dat leidde ertoe dat hij begin jaren zeventig een eigen plaat mocht maken: Carey Bell's blues harp. Hij kreeg zowaar een eigen band en werd een veel gevraagd sessiemuzikant. Muddy Waters en Willy Dixon maakten ge bruik van zijn harmonica-ta lent. In de jaren tachtig maakte Bell nog een, aantal platen, maar veel leverden die niet op. Wel licht dat er nu wat verandering in komt met de cd Deep Down. In Amerika is momenteel spra- MUZIEKRECENSIES ke van een zekere herwaarde ring van de zwarte blues en al hoort Bell tot zeg maar de twee de generatie, hij is wel degelijk een grootheid. Zijn harmonica- werk op Deep down is indruk wekkend en ook als zanger kan hij er heel goed mee door. Zo wel in de acht eigen nummers als in de covers van nummers van o.a. Little Walter en Big Walter Horton laat hij schitte rende blues horen. (Alligator, Munich Records) WIM VAN LEEST VOOR ZOVER ik weet woont Alain Hombroecks nog steeds bij zijn oude moeder in Leuven en verdient hij al ruim dertig jaar de kost als vertolker van, met name, Vlaamse blues in het haast onverstaanbaar Leuvense dialect. Zijn artiestennaam is Big Bill 'en zijn enige liefde is een oude gitaar. Zijn werkterrein: voor namelijk oude donkere volks kroegen en rokerige holen waar zonlicht zelden binnenglipt. Trouwens als je de gekwelde stem van Big Bill hoort heeft zijn ziel ook weinig licht gezien. Bill is namelijk dé verpersoon lijking van de blues, de echte pure blues. Op zijn onlangs verschenen li ve-album Big Bill Alee Live 3 weet de corpulente Vlaming zich omringt met muzikale vrienden met wie hij al jaren lang de podia afstruint. Een van de hoofdrollen is weggelegd voor de getalenteerde gitarist Steve Turcksin. Ook Bills broer Bert is aanwezig als bassist. Big Bill Alee Live 3 is gepro duceerd door Jean-Marie Aerts en werd, zoals de titel al aan geeft, live opgenomen in een aantal kleine kroegen waaron der het in Vlaanderen overbe kende Den Aleq. Op deze schijf hoor je Big Bill op zijn best. De plaat opent met het slechts een paar seconden durende Ik ben terug en dat is te horen ook. In een hoog tempo raast hij door zijn repertoire van overvalste rockers en ge voelige bluesnummers heen. Naast invloeden van Creedence, Steppenwolf en Rolling Stones heeft Bill Big zelf genoeg in zijn mars om met origineel materi aal op de proppen te komen. Naast een Engelstalig nummer bevat de plaat uitsluitend Vlaamstalige songs, waaronder de cult-hit Stoase Blues, de recht-toe-recht-aan meezinger Iene mee esp en iene mee keis en het ontroerende De kroegen van d'Aa met. Big Bill werd ruim vijventwin- Take it for Granted: afwisseling. FOTO ARCHIEF DE STEM tig jaar geleden omschreven als 'een wild dier dat in een wolfs- klem trapt' en 'ons eigen Vlaamse Muddy Waters'. Eén ding is zeker, Big Bill is een artiest-in-hart-en-nieren die met Big Bill Alee Live 3 een oprechte en vrij pure rhythm and bluesplaat heeft afgeleverd. (Alora Records) KAREL VAN DER POL BLADEREND DOOR de Bra bant Pop-gids valt één aspect nadrukkelijk op: het meeren- deel van de popgroepen uit deze provincie komt uit het oostelijk deel. Eén van die formaties luis tert naar de naam Take it for Granted, een bluesrock-trio uit Deurne. Van deze dame en twee heren is een tweede cd versche nen die als titel Homecooking at the Blüeskitchen meekreeg. Met grote regelmaat verschijnen er cd's van dergelijke formaties maar die Take it for Granted steekt boven de middelmaat uit. Dat komt name door de afwis- selling in materiaal, van snelle harde bluesrock tot ingetogen ballads, en zeker door de afwis seling in zang. Is in het ene nummer de stem van oprichter/ gitarist John Dirven te horen, in het andere nummer schittert bassiste Netty Driesen als he dendaagse Janis Joplin. Homecookingis het tweede officiële album van Take it for granted, eerder verscheen een album van het duo Dirven/ Driessen. Tekst, muziek, uitvoe ring, produktie, opnamen en het mixen komen voor rekening van het drietal dat erin is geslaagd om een aardig vaderlands pro- dukt af te leveren. Minpuntje is de duur van het album. Meer dan vijf kwartier, achtttien nummers, is iets te veel van het goede. (Eigen beheer) Kvdp IK BEN Aphex Twin en ik doe een elektronische bruikikker na, of zoiets. Het eerste deel van de nieuwe cd van Aphex Twin, ...I care because you do, is niet te harden. Toch schijnt Richard D. James (de echte naam van Aphex Twin), een geniale techno-wiz- zard te zijn. Inderdaad komt hij met de meest waanzinnig gelui den op te proppen, die echter ook even irritant zijn. Zo wordt Velontin - op zich een hele aardige industriële track - ont sierd door een orenkwellende piep. Het spervuur aan vindingrijke, maar o zo hinderlijke geluiden, houdt tot ongeveer de helft van de cd aan. Daarna ontvouwen zich fraaie melodieën in meer ambiënt-achtige sferen. Mis schien minder experimenteel maar wel zo prettig. Het aangename geluid houdt weer op bij het beatloze slot stuk Next Heap With, een sym fonisch gedrocht, zoals er aan het begin van de cd ook enkele opduiken. ...I care because you do bevat twaalf nummers, alle twaalf vol met unieke klanken, maar als ik bij driekwart van de nummers al na één minuut de neiging krijg om de next-knop van mijn afstandbediening in te toetsen, kan ik slechts zeggen dat Aphex Twin niet aan mij besteed is. (Warp/Pias) PAUL VERLINDEN WOENSDAG 3 MEI 1995 DEEt toe beluisterden ze BBC World- service en hoorden ze over de onlusten in Rusland. Toen ze arriveerden waren alle ploegen van CNN, CBS, BBC vertrokken. Op weg naar Moskou, want het Witte Huis was bestormd. „Dat is echt heel cynisch. Kom je daar in een gebied waar een aardbe ving is geweest, en dan is het geen nieuws meer. We hebben een paar telefonische bijdragen kunnen leveren. Dat was het." Nu kan ze er om lachen, maar op het moment was het niet leuk, benadrukt ze. Watersnood Het was vreselijk voor haar om tijdens de watersnood thuis te moeten zitten, ze had nog zwan gerschapverlof. „Het was nog draaglijk, omdat er geen dijk doorbrak. Hele da gen heb ik-voor televisie gezeten. Zo van, ze zouden eigenlijk dit, of ze moeten meer van dat. Een keer heb ik gebeld. Om te vertel len dat er nog archiefmateriaal was van de dijk in Ochten, dat had ik jaren eerder gedraaid. Toen ik die telefoon neerlegde, dacht ik: mens waar bemoei je je mee. Je bent met verlof. Ik vond het heerlijk om weer aan te slag te gaan, want ik merkte dat mijn wereld steeds kleiner werd. Ook al las ik 's ochtends de kranten en volgde ik het nieuws. Ik had het hartstikke druk, want ik werd echt tuttig. Ik vond dat de ramen netjes schoon moesten zijn. En iedere dag die vloer vegen. Nu neem ik die dingen veel makkelijker." Naast het vluchtige werk, wil ze ook dingen vastleggen zolang het nog kan. Dat wil ze ook graag met oorlogsverhalen. Heel wat keren ging ze voor het Jour naal op pad om te praten met getuigen van de oorlog. Deze week verblijft ze in Canada, ze maakt er een sfeerreportage van een oorlogsveteraan die naar Nederland komt. Indruk Van jongs af aan heeft ze zich geïnteresseerd voor de oorlog. Ze is er mee opgegroeid. „Mijn moe der heeft een broer verloren, die is gefusilleerd door de Duitsers omdat hij in het verzet zat. Bij ons thuis hing een foto van hem. Als kind probeerde ik me altijd voor te stellen hoe dat gegaan is. Hoe die man van 23 jaar opge pakt was en vervolgens werd doodgeschoten. Ik weet ook nog heel goed dat we naar de plek zijn geweest waar hij is gefusil leerd, dat heeft diepe indruk op me gemaakt. We zitten nu echt in een periode waarin veel over de oorlog wordt gepraat. Het is het bekende stra mien, naarmate mensen ouder worden, komt die oorlog alleen maar dichter bij. Het zijn ook de laatste jaren nu, straks zijn er geen getuigen meer in leven. Dat soort interviews vind ik ook het mooiste, mensen die heel zware dingen hebben meegemaakt, dingen die ze eigenlijk hebben begraven, om ze die toch te laten vertellen en ze tegelijkertijd in hun waarde te laten. Dat is heel moeilijk, daar komt techniek bij kijken." Van onze rtv-redactie Ze zit op een hotelbed in een Europese stad, friemelt au een knuffelbeest en vertelt over wat ze die dag heel beleefd. Patty Brard fladdert de komende weken dol Barcelona, Monte Carlo, Londen, Reykjavik, Gent J Wenen en keuvelt met deze en gene. Het programma waarmee Pat ty Brard na vijf jaar afwezig heid vanavond terugkeert op de buis, heet Hart van de Stad. Ze wil de kijker deelge noot maken van haar gevoe lens, haar belevenissen. Een camera volgt haar op de voet dolend in de steden, die zij heeft uitgekozen en waar ze haar plaatsnaambord Brard City in plant. En deze camera registreert 's avonds in de ho telkamer haar verhaal. In bad jas, zonder make-up: „Ik pro beer het zo natuurlijk moge lijk te brengen." Patty Brard werkte na haar carrière bij de hitgroep LUV mee aan 'Bananasplit' van Ralph Inbar en presenteerde later in haar eentje een soort gelijk programma, 'Gaan met die banaan'. Ze verdween ver volgens uit beeld en kreeg het faillissement van haat winkel te verwerken. „Ik bezoek vrijwel geen toeris tische attracties en bekende monumenten. Door ontmoe tingen met uiteenlopende be woners kan ik het hart van de stad laten kloppen", zegt ze over haar nieuwe programma. In de eerste aflevering over Barcelona zoekt ze onder an deren de drukbezette Johan ,oö Tekst tv r24 Nieuws voor doven en l!tV|tlEen buis in Jeru2alem' verha" I! voor de jeugd, gebaseerd op het „we Testament: De Emmaüsgangers li 35 Studio op stelten met Oren I n ie kop, poppenserie; Morph, klei- nimatieserie; Liflaflab, kinderserie; IHoobarb, animatieserie en Ratjetoe, animatieserie Iii26 Doug, animatieserie IJl54 World Liberty Concert jour- Boggle, spelletje I (ZW) Mr. Ed, comedy j Fast forward, jongerenmaga '|931 (TT) Ik heb al een boek literair magazine ,j52 pp: Uitzending CD MOD (TT) Journaal 20 24 (TT) Weeroverzicht 20 32 Murder, She Wrote, misdaad «23 Televizier,actualiteitenrubriel 2t58 (TT) Voor een verlore soldaat, speelfilm 2336 'Das Klagende Lied va Mahler, uitgevoerd door het Koninl ft Concertgebouworkest en het Gror Omroepkoor met Charlotte Margioni sopraan, Jadwiga Rappé (alt) en tem Hans Peter Blochwitz 00,30 Journaal Patty Brard foto dijkstra| Cruijff op, de meer Ronald Koeman, de wereld vreemde en sombere kunste naar Mariscal en de zigeuner! koning die alleen tegen ling in beeld wil. Ook treft;, een bejaarde op rolschaatsen „Ik wil zo vrij zijn t vogeltje." Bij de afgebrande opera mengtl Brard zich tussen het publiek! dat luistert naar een zangeres] Niet gepland is het treffen me|| een travestiet op de Ramblas] hij valt haar pardoes aan traangas. 'Het hart vari de stad', RTL4.I 22.05 uur Rotterdam (anp) - Museum Boymans-van Beuningen he onlangs een object gekocht van dë Spaanse surrealist Sals dor Dali. De kunstenaar maakte De witte telefoon met hti in de jaren '30 voor de Britse verzamelaar Edward James, Het museum verwierf recentelijk ook Het Cadeau van Man Ray. Het is de tweede aankoop van een werk van de Amerikaanse dadaïst/surrealist. Eind maart kocht Boymans bij Sotheby's in Londen Levres d'Or uit 1967. Het Cadeau, een strijkijzer met spijkers op het strijkvlak, da teert uit 1921. Het is al in het museum te zien. Boymans kocht de Telefoon met kreeft via een Britse galerie van de Edward James Foundation voor iets meer dan 100.000 gul den. Het voor Dali zo karakteris tieke werk is vanaf 4 juni in het museum te zien. De aanwinsten vormen een mooie aanvulling op de surrea listische collectie van Boymans, zegt Piet de Jonge, conservator moderne kunst. Hij noemt het heel bijzonder dat het museum een object van de Spaanse mees ter heeft kunnen aanschaffen. „Dali is zo ongelooflijk duur dat we nooit de illusie hebben ge had, nog iets te kunnen toevoe gen." Dat geldt ook voor Man Ray. Zijn werk komt zelden op veilin gen. Als het opduikt, zijn prijzen waanzinnig. Boj kon Het Cadeau via een Amsttj damse handelaar kopen, die I voor 'de oude prijs' van SJ gulden bij een Italiaanse op te kop tikte. Echt een c zegt De Jonge. Man Ray maakte de eerste ven van het werk voor de Fraa componist Erik Satie. Dat exe plaar is verdwenen, maar in: jaren '60 maakte de Amerik het opnieuw. Het zou een hebben gehad van 300, maari Jonge denkt dat er miscbi] minder van zijn gemaakt. mans heeft nummer 36 uit reeks. Het surrealisme is Jonge slecht vertegenwoord in Nederland. Boymans is enige Nederlandse museum ji] een grote internationale tie. Het museum bezit twee be den en een groot aantal schilde] rijen van Dali. Van de Telefit met kreeft bestaan 12 exemp' ren, waaronder 8 witte. Vier I staan uit een zwarte telef» met rode kreeft. Van die laats'] versie had Boymans ooit bruikleen. Het Kruithuis is in de zeventien- de eeuw ver buiten de stad ge bouwd omer kruit in op te slaan. Inmiddels ligt het karak teristieke pand midden in de bebouwing. Uit oude tekeningen is gebleken dat het maaiveld destijds drie tot vier meter lager lag dan nu. Sipek heeft besloten om die oorspronkelijke situatie te herstellen. Zo krijgt het histo risch karakter van het gebouw meer nadruk. Het plan van de architect voor ziet ook in het opheffen van een rijbaan langs de Zuid-Willems vaart en de sloop van drie huizen in de directe omgeving. Dat le vert een aanzienlijk beter zicht op Het Kruithuis op. De nieuwbouw bestaat uit enke le los van elkaar staande gebou wen. Die uitbreiding is nodig omdat het bestaande onderko men te weinig ruimte biedt voor exposities en het opslaan van de eigen collectie. Die bestaat voor namelijk uit keramiek en siera den. Op dit moment is het volgens directeur Y. Joris nauwelijks mogelijk om die eigendommen naast de wisseltentoonstellingen 107.00 Journaal 1 07.06 Lingo 1 07.29 Ontbijt TV 1 08.33 Boggle 1 09.00 Journaal 1 09.05 PP: Uitzending AOV 1 09.08 Kook tv 1 09.29 Tussen kunst en kitsch 110.15 Van gewest tot gewest 1040 De kleedkamer j 11.05 Vrijheid is geen gesche van de hemel 112.07 (TT) Ja natuurlijk: Dierent nen in Europa 113.00 Journaal 113.07 Lopende zaken 113.32 The Wonder Years 113.57 Villa Achterwerk 16.00 (TT) Journaal 16.09 Little Women, animatieserii 16.33 De troon van kon Kunstgebit, voor kleuters 17.01 Bay City, jeugdserie 17.28 (TT) Schetsen uit de natu I documentaire: Peter Bisset, natuurh I graaf 17.58 (TT) 2 Vandaag, actualiteit! 19.00 Ik weet het beter, spelletji 19.29 (TT) Onderweg naar mor; soap 19.58 Overal en nergens: Charl overwinning, portret Amerika, coach Charlie Wedemeyer, die al zijn lippen, ogen en wenkbrauwen bewegen kilt kisten rt/n teej, enkel "f een peer ontsteken l Bit roue mum Rennen tnneirte. 'iRRJSen wnnR oe ownmerLnotn Den Bosch (anp) - Het stedelijk museum voor hedendaag] kunst Het Kruithuis in Den Bosch krijgt enkele nieuj bijgebouwen. Bovendien gaat het historisch gebouw er fraai uitzien omdat het als het ware wordt uitgegraven. Architej Borek Sipek zei dit bij de presentatie van de plannen. Me' project is ongeveer 15 miljoen gulden gemoeid. goed te kunnen exposeren. H| museum staat delen van de CJ lectie regelmatig af aan CT nommeerde musea in het buut] land. Wegens het ruimtege®! beschikt Het Kruithuis niet oil een leeszaal, een ontvangstru'T te en een museumwinkel neer de nieuwbouw eind I klaar is, zijn die faciliteiten1'! voorhanden, Brussel (belga) - VerpakW kunstenaar Christo is era(»Lj het eerste Internationaal M val van de Kunstfilm, k° j Kinekunst '95. Christo staa„J men met de kunstenaais L nand Léger en René Mag>J centraal op het festival da 1 24 tot 27 mei plaatsvin» Knokke. x Op de openingsavond DJ. films Christo's Valley Cu» X Christo in Paris (1990) te I Kinekunst '95 bestaat ui secties. De hoofdbrok ia vierdaagse manifestatie 's internationale competitie films over kunst. f

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 18