DE STEM
OR wil onderzoek ontslagen
Verslagen en gelaten
Barbé blijft hoop koesteren op behoud werk Philips-personeel
plannen?
Gematigd optimisme over voortbestaan van Philips in Terneuzen
'Altijd één zakje thee mee in de nachtdienst'
Man bezorgt buurt ém
politie hoop overlast
Rector Cosijn vertrekt
zonder rancune bij
het Jansenius in HuM
POSTBANK
;le Systeembouw
it vele varianten
ïateriaalkeuze
>nder architektuur
bouwproces
I één hand
foering mogelijk
iVABOUWl
GEBRUIKT:
PROFIL KLAASSEN
Woelmuis onder
de pannen
AG29 APRIL 1995 X 50
Jen betaald, maar de lasten
n toch omdat de te betalen
ie een stuk lager is.
er rendement
ssen groeit het kapitaal dat is
ebouwd toch sterk door
kzij de belastingvrije rente
chrijving. Het eindkapitaal
zo hoog uitkomen dat er na
ssing op de einddatum extra
d overblijft, bij voorbeeld te
temmen voor aanvulling van
"udedagsreserves.
al dit soort varianten boven
er te krijgen moet de consu-
t beginnen om zelf naar di-
se mogelijkheden te vragen
st nog bij verschillende advi-
rs.
e er de nodige tijd en moeite in
ekt kan op die manier veel
er rendement uit zijn hvoo-
ek halen.
jankhypotheek* kiest, krijgt
Imaar f500,- cadeau. En
komt natuurlijk altijd van
tls u een huis gaat kopen.
Dat bedrag wordt na
fering van de akte gestort
een aantrekkelijke giro-
Tekening, de zogenaamde
lekening.
Laat u het bedrag staan,
ontvangt u een mooie rente.
u kunt de f 500,- uiteraard
[vrij opnemen.
Wilt u meer weten, belt u
Heeft u liever direct een
esprek, ga dan naar uw
potheek- of verzekerings-
kuiscertificaat.
ilklaar 187.000,-
wbouwer bij uitstek.
us 11, 7440 AA Nijverdal
0548-636633.
Scooter Vespa
Bromfiets Vespa-Kreidler
piv. Spartamets
Verder div. kinder-, dames-, heren- en sportfietsen
PASSAGE - AXEL - 01155-61781
Zeeland
Van onze verslaggever
jerneuzen - Zwaar onder de indruk van het
aantal banen dat in zijn Terneuzen onder druk
st. Maar toch een sprankje hoop omdat al
lies in het werk gesteld wordt zoveel mogelijk
i mensen aan de slag te houden of aan een nieu-
'jvebaan te helpen,
t is kortgezegd de reactie van Terneuzens burge
meester drs. R. Barbé op het bericht dat bij Philips
Terneuzen 340 banen op de tocht staan. „Duidelijk is
dat als er helemaal niets gebeurd op korte termijn
tweehonderd banen sowieso verdwijnen. Maar ik put
moed uit de pogingen van Philips voor die mensen,
wier bestaan bedreigd wordt, ander werk te vinden.
Men gelooft daar in Eindhoven in en men wil er zelfs
geld voor beschikbaar stellen. Wat dat betreft geef ik
het bedrijf het voordeel van de twijfel," zo zegt hij.
Volgens Barbé is het gezien de economische ontwik
kelingen op wereldvlak niet onbegrijpelijk dat Phi
lips een bepaalde strategie moet volgen. Economie
gedeputeerde D. Bruinooge is ronduit teleurgesteld
over de slechte berichten uit Terneuzen. Vooral om
dat de werkgelegenheid wordt bedreigd van een ca
tegorie mensen die elders niet zo makkelijk meer aan
de slag kan komen. Overleg met de provincie heeft de
multinational niet gehad. „Die treden alleen met de
Van onze verslaggever
Terneuzen - De ondernemingsraad van Philips Terneuzen
t een deskundig bureau inschakelen om het hoofdplan
van Philips, dat verlies van 340 arbeidsplaatsen voor Ter
neuzen inhoudt, door te lichten.
Dat kondigde voorzitter W. van een concurrerende positie op
Sprangers gisteren aan in een de markt. „Dat betekent dat je
eerste reactie op de reorganisa
tieplannen. De noodzaak van de
omvangrijke reorganisatie is vol-
s de OR nog niet aangetoond.
De personele gevolgen, eerder al
door deze krant gemeld, kwamen
volgens Sprangers bij de OR toch
i aan. „Het valt niet mee.
We hadden er rekening mee ge
houden. Alleen, er rekening mee
houden en het dan toch horen
komt harder aan dan je ver
wacht."
De OR moet voor 1 juli een advies
uitbrengen over het plan. Voor
een eerste indruk had Sprangers
gisteren niet veel tijd nodig. „Zo
als het er nu uitziet is het niet
goed."
Het personeel liet gisteren de
Jobstijding volgens Sprangers
enigszins gelaten over zich heen
komen. Er waren acties verwacht
maar iedereen besloot gisteren
het advies van de bonden en de
OR om terug aan de slag te gaan
op te volgen. „Ik vind dat een
verstandige reactie. Het is nu niet
het moment om de wapens te
voorschijn te halen. Maar het
personeel is wel bereid om tot het
uiterste te gaan om werkgelegen
heid te behouden."
De zorg voor het voortbestaan
van de locatie Terneuzen is on
danks de zalvende woorden van
vestigingsdirecteur J. van der
Ster groot bij de OR. Voorwaarde
voor de continuering van reste
rende activiteiten (starters en de
produktie van elektronische lam
pen) is dat er sprake moet zijn
ADVERTENTIE
elk jaar opnieuw examen af moet
leggen. De dreiging van sluiting
blijft zo hangen."
Niettemin toonde Sprangers zich
gisteren gematigd optimistisch.
„Concurrerend zijn is voor een
deel het loonkosten verhaal. Het
andere stuk is een flexibele orga
nisatie en de logistiek. Je 'moet
kunnen winnen. Het is een optel
som. Als je die wint is het ook
goed. Het loonkostenverhaal
kunnen we niet winnen. Maar we
hebben een termijn van drie jaar
gekregen waarin we de organisa
tie dermate moeten hebben opge
bouwd, dat we zowel logisiek als
kostendrukkend kunnen zijn.
Dat moet lukken."
04120-89551
Ga nu naar uw
woninginrichter.
Hij informeert
u graag over de
Desso kwaliteits
tapijten.
dëcorwool.
Terneuzen - Ook al gezien,
die dakpannen op het land
Zelfs voor wie niet al te zeer
gehinderd wordt door ver
stand van agrarische zaken
moet duidelijk zijn dat er iets
bijzonders mee is.
Ze liggen lichtjes schuin
naar boven gericht, met tus
senruimtes van enkele tien
tallen meters, op pas inge
zaaide percelen. Af en toe
loopt de boer ernaartoe, kijkt
er even onder en gaat dan
weer weg. Een geheimzinnig
ritueel dat zich om de paar
dagen herhaalt. En de enige
die het kan verklaren...juist.
„De laatste jaren is er nogal
wat overlast van woelmui-
zen. Vooral in de polders
rondom Biervliet en IJzen-
dijke," aldus de bewerker
van een stuk land waar voe
derbieten zijn gezaaid. „Ze
kunnen behoorlijke schade
veroorzaken. Schijnbaar
trekt de geur van het zaad
hen aan, zelfs al is dat 'pil-
lenzaad'. En als ze er een
maal aan beginnen, werken
ze binnen de kortste keren
een hele rij af."
Het probleem doet zich voor
al voor bij gewassen die dun
worden gezaaid. Tarwe eten
de woelmuizen ook. Met die
tarwe, maar soms ook met
vergif, worden de woelmui
zen op dun gezaaide percelen
afgeleid. Een handjevol on
der een dakpan en ze blijven
van het andere spul af.
Toine Kolijn uit Terneuzen, op de foto temidden van zijn oud-collega's stond altijd klaar voor zijn baas: PTT Post.
FOTO CANULE SCHELSTRAETE
79 onderscheidingen in Zeeland, 22 lintjes in Zeeuws-Ylaanderen
Van onze verslaggever
Terneuzen - Een rustige man die in zijn
eigen tempo op een goede manier stond
voor zijn baas, PTT Post. Maar een enke
le keer ziek en nooit te beroerd om iets
extra's te doen. Bij overwerk stond Toine
Kolijn uit Terneuzen als eerste in de rij.
Voor die eigenschappen heeft Antonie Jan
Kolijn, sinds 1 januari na vijfendertig jaar bij
dezelfde werkgever vervroegd gepensioneerd
als postbesteller, gisterochtend in het distri
butiecentrum Hughersluys van PTT Post in
Terneuzen de eremedaille in brons gekregen
namens Hare Majesteit de Koningin.
Hij was één van de 79 mensen in Zeeland die
tijdens de jaarlijkse lintjesregen een konink
lijke onderscheiding gekregen. Dat zijn er
drie minder dan vorig jaar. In Zeeuws-Vlaan
deren mochten 22 mensen koninklijk ereme
taal in ontvangst nemen.
Na de lagere school werkte Toine Kolijn eerst
een tijdje als slagersknecht. Maar zijn bloed
kriebelde en daarom ging hij de grote vaart
op als matroos. Een jaartje maar, want toen
koos hij voor het huwelijk en ging aan de slag
als controleur bij de glasfabriek in Sas van
Gent.
Op aanraden van zijn vader, die ook postbode
was, kwam hij 4 juli 1960 in dienst bij het
Staatsbedrijf der PTT als besteller in Terneu
zen. Kwaliteit stond hoog in het vaandel en
Toine was zeer betrokken bij zijn werk, stak
zijn vroegere werkgever hem gisteren een
pluim op de hoed.
„Een ding hebben we nooit kunnen begrijpen,
ook zijn echtgenote niet. Hij nam altijd één
zakje thee mee als hij in de nachtdienst moest.
Hij gebruikte dat nooit want op kantoor was
zowel thee als koffie in ruime mate verkrijg
baar. Toch moest dat zakje elke keer weer
mee."
Gisteren deed Kolijn het geheim uit de doe
ken. „Een noodrantsoen, want soms was er
weieens geen thee of de koffie niet lekker.
Vandaar".
Ridders
De hoogste onderscheidingen in Zeeland zijn
twee Ridders in de Orde van de Nederlandse
Leeuw, vijf Officieren in de Orde van Oranje-
Nassau en zestien Ridders in de orde van
Oranje-Nassau. Verder waren er achttien ere
medailles in goud, 33 in zilver en vijf exem
plaren in brons.
Het Middelburgse Tweede Kamer-lid A. te
Veldhuis en officier van justitie J. Huijgen
mogen zich sinds gisteren Ridder in de Orde
van de Nederlandse Leeuw noemen.
De vijf Officieren in de Orde van Oranje-Nas
sau zijn C. van Waterschoot uit Oostburg,
voormalig staten- en Eerste Kamer-lid, Del-
tan-directeur P. Stoter, hoofd G. Kosten van
de douanepost in Vlissingen, waarnemend
hoofd R. Elema van het Informatie- en Ken
niscentrum Akker- en Tuinbouw en R. van
der Meer, regiohoofd Deltagebied bij Staats
bosbeheer.
In Zeeuws-Vlaanderen werden zeven mensen
benoemd töt Ridder in de Orde van Oranjt -
Nassau. Het zijn K. Brand uit Hulst, W. de
Zeeuw uit Terneuzen, A. de Nijs uit Biervliet,
E. Wijffels uit Aardenburg, A. Goossens uit
Biervliet, M. de Zwart uit Kloosterzande en J.
Meesen uit Hoek.
ZIE OOK ZEELAND - C3
LINTJESREGEN
ZATERDAG 29 APRIL 1995 DEEL 1
overheid in overleg als er wat te halen is," schamper
de hij. Binnenkort gaat Bruinooge met Philips praten
om te inventariseren om welke mensen het allemaal
precies gaat. „Dat is een gegeven dat wij bij het pro
moten van Zeeland als vestigingsplaats kunnen ge
bruiken. De gang van zaken in Terneuzen is in ieder
geval voor ons een extra-aansporing - als wij die al
nodig hadden - om werkgelgenheid naar Zeeland te
halen."
Van onze correspondent
Vlissingen - Een 28-jarige Vlissinger bezorgde gisternacht
de politie in zijn woonplaats heel wat werk. De politie
kwam in een paar uur tijd vier keer bij hem aan de deur.
Bij het vierde en laatste bezoek
rond half vijf 's morgens nam
de politie twee televisietoestel
len in beslag en konden de om
wonenden eindelijk van hun
nachtrust gaan genieten.
De onrust begon rond de klok
van half twee. De politie kreeg
klachten van enkele bewoners
van een flatgebouw aan de Co-
lijnstraat wegens geluidsover
last. Uit een woning klonk har
de muziek, die de buren uit hun
slaap hield.
De 28-jarige man zette na poli-
tiebezoek de muziek zachter.
Maar een half uurtje later
kreeg de- politie opnieuw
klachten. Ditmaal werd er wat
harder opgetreden en kreeg de
man een proces-verbaal. Maar
ook dat hielp niet voor lang. De
klachten bleven komen. Om
kwart voor vier stond de politie
voor de derde keer de deur en
ditmaal werd de stereo-instal
latie in beslag genomen.
Dan de televisie maar aan, be
sloot de Vlissinger. Na het vier
de bezoek was hij die ook
kwijt.
Voor alle zekerheid nam de po
litie ook een tweede tv in be-
Door Harold de Puysseleijr
Hulst - Ad Cosijn kwam tien jaar geleden door de voordeur van
de Jansenius scholengemeenschap (havo/vwo) aan de Tïvoliweg
in Hulst binnen als de nieuwe rector.
Maar het aanhoudende verzet van het Janseniuspersoneel te
gen een fusie met de twee andere scholen voor voortgezet on
derwijs in Hulst leidde er uiteindelijk toe dat Cosijn een jaar
geleden met-ziekteverlof ging.
Twaalf maanden bleef het stil
rond de rector. Tot deze week be
kend werd dat hij aan de slag
gaat als rector van het Peelland-
college in het Brabantse Deurne.
Cosijn vertrekt zonder rancune
'door de uitgang van de fietsen-
kelder' van het Jansenius.
Met een zuur lachje beaamt hij de
beeldspraak en blikt terug op een
voor hem roerige periode. De si
tuatie werd uiteindelijk vorig
jaar april onhoudbaar na een be
lastend rapport over zijn functio
neren. Dat maakte in Cosijn's
ogen zijn werk verder onmoge
lijk. „Ik wil niet natrappen of mét
modder gooien en heb geen ran
cuneuze gevoelens," zegt hij meer
dan eens tijdens ons gesprek.
„Maar ik heb ook niets te verber
gen."
De rode draad in de steeds ver
slechterende verhoudingen bin
nen schoolleiding en docenten
team van de Hulster school voor
havo en vwo is de consequente
weigering van het personeel om
mee te werken aan een fusie met
de mavo (Ravelijn) en het vbo (De
Rietvliet). Iedereen stond daar
verder achter, vertelt .Cosijn. Het
personeel van Ravelijn en Riet-
vliet en de besturen van alle drie
de scholen. Alleen het personeel
van Jansenius was steeds tegen.
Eerst toen de Jozef-mavo in de
problemen kwam, daarna toen
afdelingen van De Rietvliet ge
sloten dreigden te worden en
zelfs toen duidelijk werd dat Jan
senius failliet dreigde te gaan
zonder een krachtenbundeling.
„Het was emotionele weerstand
waar geen argumenten voor wa
ren. In de trant van 'wij hebben
een kwaliteitsschool. Wij hebben
de betere leerlingen'. Het perso
neel haalde de neus op voor de
andere scholen. Men moest er
niet aan denken om met mavo- en
Door Eugene Verstraeten
Temeuzen - Vrijdagmiddag
even over half vier. In stilte
komen de eerste groepjes
werknemers van Philips Ter
neuzen de poort uit. Veel
woorden worden er niet ge
wisseld. Iedereen is nog spra
keloos van het nieuws dat ze
net van de directie te horen
kregen.
Verslagenheid is van de gezich
ten af te lezen. Of is het meer ge
latenheid Het is ook niet niks
om te vernemen dat straks meer
dan de helft van je collega's op
straat staat. Of erger nog, dat je
zelf over pakweg een klein jaar
zonder werk zit.
brie weken geleden leidde het
oericht in De Stem over de na
kende sluiting van Terneuzen
nog tot grote woede en legde het
Personeel spontaan het werk
neer. Opnieuw zijn veel werkne
mers bereid actie te voeren, maar
op advies van de vakbonden gaat
net werk nu gewoon door. De
Ponden willen alles eerst eens op
a? bestuderen.
«Als het aan mij ligt gaan we nu
meteen plat," zegt een strijdbare
werknemer. „Hoe feller je actie
voert, hoe beter je een goed so
ciaal plan kunt afdwingen,"
meent hij. Voor hem komt, net
als voor de meesten van de ruim
zeshonderd personeelsleden, het
nieuws niet als een koude dou
che. „Na die eerste publikatie in
De Stem hing het gewoon al een
paar weken in de lucht."
„Ja, maar dit hadden we toch
niet verwacht," voegt een werk
neemster eraan toe. „Er was wel
sprake yan een verlies op termijn
van zo'n 150 banen. Maar dat is
nu het dubbele geworden. Da's
echt een grote klap om dat te ho
ren. En voor degenen die dan nog
even mogen blijven, ziet het er
toch ook niet best uit. Neem
maar van mij aan dat de hele
zaak hier binnen drie jaar dicht
is.",
Onzekerheid
Wat vooral de overhand heeft is
de onzekerheid. „De directie
heeft wel een heleboel gezegd,
maar er zijn veel tegenstrijdighe
den," meent een mevrouw die sa
men met haar collega de poort
uitkomt. Zij houdt er toch nog de
moed in. „Ik ben ervan overtuigd
dat ze hun best zullen doen zo
veel mogelijk mensen aan het
werk te houden," zegt ze. „Dat is
beloofd en een belofte moet je
nakomen."
Haar collega heeft daar duidelijk,
een minder hoge pet van op. „Ik
moet het nog zien. Ik werk hier
elf jaar en ik voel me goed klote.
Wat je nu gaat krijgen is dat de
sfeer binnen het bedrijf om te
snijden wordt. Dat was de laatste
tijd al zo, maar het zal nu nog er
ger worden. Logisch. Ik zit zelf
bij een afdeling die nog niet
wordt bedreigd, maar je moet
wel werken met mensen die er
straks uit moeten. Collega's
waarmee je al jaren lang samen
werkt. Ik weet wel dat we alle
maal solidair zijn met elkaar. Als
de bonden straks met plannen
komen om plat te gaan, dan gaan
we ook met z'n allen plat. Daar
ben ik van overtuigd."
Triest
Een mevrouw, die op de kop af
dertig jaar in dienst is, maakt
zich niet al te druk.
„Het is zo. Je kunt er toch niks
aan doen. Ze mogen mij er best
uitgooien als ze met een goede
afvloeiingsregeling komen. Want
ze kunnen toch beter een jongere
werknemer op mijn plaats zet
ten."
Twee andere vrouwen van mid
delbare leeftijd maken een zwaar
teneergeslagen indruk. „Het is
gewoon heel triest dat zoveel
mensen hier hun baan moeten
verliezen. Voor ons is het afgelo
pen. Want waar kun je als vrouw
van boven de vijftig nog een an
dere baan vinden. Je komt ge
woon niet meer aan de bak."
Een wat kalende werknemer zegt
dit jaar precies 25 jaar in dienst
te zijn bij Philips. „Wat de toe
komst brengt Ik weet het echt
niet. Moet ik verhuizen naar
Roosendaal Kan ik hier blijven
Lig ik eruit Ik hoop bij Philips
mijn pensioen te halen, maar eer
lijk gezegd, dat zie ik nu nog niet
gebeuren."
Het personeel van Philips
wordt door een extra editie van
het personeelsblad op de hoogte
gebracht van de reorganisatie
plannen.
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
vbo-docenten in één sectie te
werken," aldus Cosijn. „Terwijl
het mij alleen te doen was om het
behoud van de school."
Als eindverantwoordelijke bin
nen de schoolleiding van het Jan
senius voerde hij steeds opdrach
ten van de schoolbesturen uit om
fusie te onderzoeken, met het uit
eindelijke gevolg dat zijn eigen
personeel zich steeds meer tegen
hem keerde. Het breekpunt
kwam voor Cosijn' op een be
stuursvergadering waarin een
forse meerderheid zich uitsprak
voor fusie.
Machtsstrijd
„Het was een machtsstrijd die de
tegenstanders onder het perso
neel verloren en daarna werden
de negatieve gevoelens tegenover
mij verveelvoudigd. Ik verloor
mijn vertrouwen en er was niet
meer te werken. Er werd op de
man gespeeld.. Gezegd dat ik voor
de fusie was omdat ik dan meer
zou gaan verdienen. Terwijl dat
niet eens het geval was. Ik werd
gemeden als ik in de docentenka
mer kwam. Er werd achter mijn
rug vergaderd en gepraat. De
koffiejuffrouw mocht mij geen
koffie meer brengen. Niemand
zei me nog gedag," geeft hij als
voorbeelden.
De tegenstanders van Cosijn 'ro
ken bloed' toen A. Kessen in een
roerige vergadering van het
schoolbestuur letterlijk opstapte
als voorzitter. 'Nou hij nog', rie
pen enkele docenten daarna in de
docentenkamer over Cosijn. „En
die groep is daar,verder aan gaan
werken. Voor het bestuur was het-
steeds moeilijker vol' te houden
om achter mij te staan. Toen het
fusieproces rond was, voelde'ik
dat ik een last werd binnen de
school. Mij offeren zou de uitwer-
king van de fusie ten-
goede komen." Het
rapport over zijn
functioneren deed de
deur verder dicht'
„Twee van de drie
conrectoren staken me
een mes in de rug in
een poging hun eigen
hachje te redden. Ze
wezen met een be
schuldigende vinger in
mijn richting over het
ontbreken van beleid
Terwijl ze zelf in de
leiding zaten en ik
heus niet alleen de
dienst uit maakte. Het
gevolg was wel dat de
verhoudingen nog ver
der bekoelden."
Na dat fatale rapport
ging Cosijn met ziek
teverlof en bleef het
stil. „Ik was niet van
plan me te laten be
schadigen of stuk te
maken en wilde tot
rust komen." Enkele
maanden later ver
zocht Cosijn het
schoolbestuur nog wel
een deskundige "van
buitenaf aan te trek
ken om de conflicten
op te lossen.
Maar dat werd gewei
gerd en daarop besloot
hij definitief te ver
trekken.
weet van wanten en kranten-
