Van prinsen en baronnen en kastelen van weleer DE STEM GIDS PESTEM Ze vormen de echo van een roemrijk verleden: de meer dan 2000 kastelen in Tsjechië. En nu de communisten - die er brandweer kazernes van maakten, of vuil stortplaatsen, of schoollokalen - ver dwenen zijn, komt dat verleden lang zaam maar zeker weer tot leven. Adellijke families keren terug uit bal lingschap en nemen hun vroegere eigen dommen, of wat daar nog van over is, weer in bezit. Zwitsers Afgeschaft Vlucht Manager SUSKE EN WISKE: DE t HAMBONE BORD O -ZUURKOOL - DONDERDAG 20 APRIL 1995 [J Nederland 1 Jjp Jjleuws voor doven J^Wild, Wild World of Anim Tamen op 't eiland Zeekr; Sö^Bogg'e. spelletje Ï33 Flipper, jeugdserie 02 Natuur in eigen land, dc entaire: De Hooge Platen 29 Filmspot, magazine 100 (TT) Journaal i24 (TT) Weeroverzicht S,31 Kenmerk, actualiteiten jl05 (TT) Het laatste glas mi tv-spel ,219 Wilde Ganzen 22 27The Untouchables, misdaadsi 2215 De toekomst, gesprekken „ensen die hun sporen hebben jjend in hun vakgebied „44 journaal NEDERLAND 2 De Tsjechische republiek telt meer dan tweeduizend kastelen, burchten en landgoederen op een op pervlakte die te vergelijken is met die van Nederland. foto's stevo akkerman „Weet je wat het is met die kastelen,zegt Jiri Lobkowicz, „je droomt van ze zolang je ze nog niet hebt, maar zodra je ze krijgt worden ze een nachtmerrie. 5700 Journaal 11.06 Lingo 0 Ontbijt tv 1 u28 Journaal 1133 Boggle 3300 Journaal ,305 pp: Uitzending RPF 1 ,308 Kook tv 09.29 Nederland zingt 1,19 Vrouw-zijn, magazine 1109 Noorderlicht 1,35 Ja natuurlijk: Bloemen planten ,2.03 Tussen kunst kitsch 13,00 Journaal 1307 (TT) Studio Sport 14.39 TV-nomaden 15.09 Die 2: Nieuwe koeien 15.34 Judge Roy Bean, serie 16,00 (TT) Journaal 16.10 Nature on track, serie 15.40 Samson, kindermagazine 17.15 Mega Top 50 17.58 (TT) 2 Vandaag, actualiteit 19,00 De buurtsuper, comedy 19.30 (TT) Onderweg naar mori soap 20.00 Tour of Duty, serie 20.50 (TT) Achter het scherm, medy 21.20 Head Office, speelfilm 22.50 Red Shoe Diaries, eroti serie 23.20 Exporteren 23.50 Journaal 23.55 Nieuws voor doven slechthorenden knoedels en vers-geschoten wild zwijn - en moet dan weer snel aan het werk. Hij heeft zojuist een nieuwe zaag gekocht voor de houthandel en laat met volle mond weten dat hij dit jaar 120.000 tulpebollen heeft ge plant,' dat hij ook veel tjloefïizaad verkoopt en dat hij 21 werkne mers heeft. Hij had gedacht toeristen onder te kunnen brengen in het kasteel, maar dat was nog voor ook het bos en de landerijen aan hem werden teruggegeven (dat wil zeggen: aan zijn in Zimbabwe wonende moeder, de wettelijke erfgename, die het vervolgens aan Jiri overdroeg). Het runnen daarvan vergt zoveel, dat de re novatie van het kasteel vertra ging heeft opgelopen; het is nog grotendeels onbewoonbaar. Als het een beetje tegenzit, als het regent en stormt, als het don ker is en koud, dan is Brezina, met zijn gehavende gevels, afge brokkelde muren en verhalen over ijzeren kruizen die jaren lang op hun kop boven de deuren hingen, het perfecte decor voor een horror-film. Dan verbaast het je niet dat Barbara Homolka zegt dat ze soms het gevoel heeft te leven in een wereld vol heksen en dwergen. Maar wie met haar door de tuin loopt en haar hoort praten over waar het paviljoen zal komen en waar het terras, ziet even gemakkelijk voor zich hoe hier in de komende jaren een kleine lusthof zal ontstaan. Vladimir Reisky en Jiri Homolka zijn in Tsjechië geboren en geto gen en de restitutie van het fami liebezit betekende voor hen min of meer een thuiskomst. Prins Ji ri Lobkowicz daarentegen, te genwoordig eigenaar van vier kastelen in Tsjechië, was tot voor 1990 nog nooit in het land ge weest. Hij was in Zwitserland ge boren, sprak geen woord Cesky en wist niet meer dan zijn vader, Otakar Lobkowicz, hem had ver teld en dat was heel weinig. De familie Lobkowicz, behorend tot de 'grootste namen' van de Tsjechische adel, bestaat uit drie takken, die elk profiteerden van de restitutie; in totaal kregen ze zeventien kastelen terug, plus het nodige land, bos en wat dies meer zij. Dat het daarbij soms om twij felachtige genoegens gaat, heeft ook koningin Beatrix met eigen ogen kunnen aanschouwen; tij dens haar staatsbezoek aan Tsje chië bezocht ze verleden jaar een Lobkowicz-kasteel in noord-Bo- hemen dat pal aan de rand van een open bruinkoolmijn staat en elk moment naar beneden kan storten. „Weet je wat het is met die kastelen," zegt Jiri Lobko wicz, „je droomt van ze zolang je ze nog niet hebt, maar zodra je ze krijgt worden ze een nachtmer rie." Jiri en zijn vrouw Bettina gaven in 1992 allebei hun carrières in het internationale bankwezen op en verhuisden naar Tsjechië om Door onze correspondent Stevo Akkerman Praag - Er hangt geen naam bordje op de poort van het kasteel van baron Vladimir Reisky de Dubnic en er lopen wel drie honden op het mod derige erf. Dat brengt de be zoeker aan het twijfelen. Is dit wel het juiste kasteel, en zo ja, is hij wel welkom? Hij kijkt om zich heen, maar Vilémov (honderd kilometer ten zuidoosten van Praag) is niet meer dan een dorp en een ander kasteel is er niet. Hij stapt dus uit zijn auto, groet de honden, en gaat een geopende deur binnen. „Goedemorgen!" Het blijft stil. „Meneer Reisky?" Geen antwoord. Een brede houten trap voert naar boven, naar een gang met een stuk of acht deuren. De bezoeker probeert er een paar, maar ze zit ten allemaal dicht. Hij klopt, maar er wordt niet opengedaan. Hij roept, maar niemand hoort hem. Hij gaat een volgende trap op, klopt weer op verschillende deuren, ziet er een openstaan en werpt een blik naar binnen: er staat een grote ronde houten badkuip. Maar geen spoor van de baron noch van diens dochter Molly. Een beetje ongerust gaat de bezoeker weer naar beneden, bekijkt nog eens alle deuren en ontwaart dan een bel, die blijkt te functioneren. Een rijzige man doet open: Vladimir Reisky, hier geboren in 1923, verjaagd in 1948, teruggekeerd in 1991. De Tsjechische republiek wordt wel beschreven als het 'dichtst met kastelen bezaaide' land van Europa en dat zal wel kloppen, met meer dan tweeduizend kas telen, burchten en landgoederen op een oppervlakte die te verge lijken is met die van Nederland. Het is de weerslag van een eeu wenlange historie, deels puur Tsjechisch, deels ingevoerd door de Habsburgers en het verwijst zowel naar de vroegere rijkdom van Tsjechië als naar de sociale verhoudingen van toen waarbin nen de adel en de grootgrondbe zitters de bevoorrechte klasse vormden. In 1948, toen de communisten de macht in Tsjechoslowakije over namen, was de maatschappelijke rol van de aristocratie al enorm gereduceerd, als gevolg van de industrialisatie, de invoering van de democratie en het vertrek van de Habsburgers. Bovendien wa ren in 1918 alle adellijke titels of ficieel afgeschaft en had er een jaar later een landhervorming plaatsgevonden. Toch waren er nog genoeg adellijke en niet- adellijke families met aanzienlij ke privé-bezittingen waar de communisten hun agressie op konden botvieren. De familie Reisky was daar een van. „Mijn familie behoort tot de oud ste adel van Tsjechië," vertelt Vladimir Reisky, terwijl hij een glas bier aanreikt. „De Reisky's waren boeren uit Dubnic, niet ver van Pilsen.In 1449 werden ze door de keizer van het Heilige Roomse Rijk in de adelstand verheven. Via een hu- welijk met de Italiaanse Savona- familie kregen ze in 1852 dit«ba- rok-kasteel in Vilémov in han den. Het is voortgekomen uit een Dominicaans klooster uit 1131, maar daar zijn alleen de funda menten van overgebleven. Kasteel Vilémov, dat 35 kamers telt, werd in 1942 in beslag geno men door de nazi's die er hun re gionale hoofdkwartier vestigden. Het Russische leger, dat de nazi's in 1945 verdreef, deed hetzelfde. Het laat zich raden wat Vladimir en zijn vader Alfred aantroffen toen ze na de oorlog terugkeer den in Vilémov: een beestenben de. En net toen ze het kasteel en de bijbehorende landerijen en bossen weer enigzins op orde hadden, kwamen de communis ten zich melden. Het was het voorjaar van 1948 en van de ene op de andere dag verloren de Reisky's al hun bezittingen. Reisky senior werd door een boer met paard en wagen naar het dichtstbijzijnde station gereden, vanwaar hij de trein naar Praag zou nemen. Onderweg werd hij staande gehouden door een plaatselijke communist, die de schoenen van de baron confis- ceerde. Vladimir, die al in Praag woonde vanwege zijn studie, vluchtte in mei het land uit. Zijn vader bleef. „Ik heb Hitier overleefd, ik zal ook Stalin wel overleven," zei hij. Hij stierf in 1963 in Praag. Zijn zoon die hij na 1948 nooit meer gezien had, kreeg geen toestem ming om voor de begrafenis over te komen uit Amerika. Na een lange en succesvolle loop baan als hoogleraar politieke we tenschappen aan de universiteit van Virginia, keerde Vladimir Reisky (die zich voorstelt als pro fessor, niet als baron) vier jaar geleden terug naar Vilémov. Het communisme was gevallen en de nieuwe, democratische regering van Tsjechoslowakije wilde via de wet op de restitutie althans iets van het onrecht uit 1948 on gedaan maken. Een van de eerste dingen die de dorpelingen Vladimir vertelden toen hij terugkwam, was dat de communist die zijn vaders schoe nen in beslag had genomen, niet lang daarna een ongeluk had ge kregen waarbij hij beide voeten had verloren. Het was, zegt Reisky, uit plichts gevoel dat hij besloot zijn be staan als emeritus hoogleraar te Charlottesville, USA, te verrui len voor dat van kasteelheer te Vilémov, Tsjechië. Hij heeft inmiddels negen mil joen kronen (bijna 600.000 gul den) geïnvesteerd in de renovatie van het kasteel, en het is nog steeds niet zoals hij het hebben de bezittingen te gaan behere die vader Otokar had teruggekr gen en aan zijn zoon overgedaai Het accent ligt daarbij op slo Melnik, 35 kilometer ten noorde van Praag, gelegen op de hem die uitkijkt op het samenvloeie ,r„vi Ac i? 11".,1n'virln i de Elbe èffWiïdldau. In feite is Bettina de manager?; het kasteel, inclusief de bijbeho rende wijnboederij en restai rants. Jiri werkt in Praag, partner in een internationaal bu reau voor energie-consultant Hij is een onderhoudende prate zolang het over kastelen gaa maar barst pas echt los als li zijn gal mag spuwen over de pol tiek van premier Vaclav Klaus. Wat de kastelen betreft: het is; goed als onmogelijk die tegen woordig te onderhouden, la. staan te renoveren, tenzij je zee een zakelijke manier kunt ex ploiteren. Dat is wat de Lobko wiczen doen in Melnik; ze ver bouwen er hun wijn, ze drijve hun restaurants en ze verhure het kasteel voor feesten en tijen. Daarnaast is het ter bezich tiging open voor het publiek, i: sterk wordt aangeraden voor; ook een flesje wijn aan te schal fen. Wat hen bij deze zakeliji activiteiten het meeste dwars zi is de onbetrouwbaarheid en o ongeïnteresseerdheid van hui Tsjechische personeel. „In juli 1993 waren tien van o vijftig werknemers de gel» maand ziek!," vertelt Bettini Het duurt lang, zegt ze, voor d Tsjechen begrijpen dat het drijfsbelang ook hun belang u maar het begint te komen: n twee Lobkowicz-wijnen pnj» hebben gewonnen, ontstaat! een eerste vorm van voorzichtig trots onder de werknemers. zou willen dat dat ook op zijlij restitueerde boerderij zo maar moet voorlopig nog stellen dat twintig procent van oogst gestolen wordt, door z>] eigen mensen. „In het restaur'® is het net zo: alles verdwijnt 8 zen, messen, vorken, alles. Wat Vaclav Klaus betreft: druk doende het spirituele cuüm dat ontstond na de val v het communisme op te vullen» een materialisme van de Puu a vorm. „Dat is gevaarlijk prins Lobkowicz. „WaanW voor het gezin, de staat als hisch voorbeeld, respect voo wet, dat ontbreekt hier alle"1 Lenin zei openlijk dat hij de raliteit offerde aan de klas strijd en zo wordt hiernU raliteit geofferd aan het kap lisme. President Havel was nes ne die daar het meest tegen geweer kwam, maar hij w°r genwoordig helemaal over duwd door Klaus. Wat isj nodig heeft, zijn nieuwe (e den. En dan is het belang11?., wijzen op de historie. Mn is dat wat wij als aris kunnen doen: wijzen op o telijke moraal die zich m van de eeuwen heeft bewe De terugkeer van ""id Gvubpv; "iitpjiji jhov de Tsjechische adel Adellijke families keren terug wil. Als alles goed gaat is komen de zomer de conferentiezaal klaar - tot voor kort door de plaatselijke school in gebruik als gymnas- tieklokaal -, dan kan hij conferenties gaan organiseren over internationale betrekkin gen; zijn wetenschappelijke pas sie. Ook zullen er op het kasteel zo mercursussen worden gehouden door het Institute for East-West Studies, waarvan hij al meer dan tien jaar directeur is. En dan is er nog, dit jaar voor de tweede maal in successie, het croquettoernooi, want Reisky heeft in de tuin van het kasteel een croquetveld aangelegd. Voeg daaraan toe het beheer over de 550 hectare bos en de 45 hectare bouwland en het mag duidelijk zijn dat de professor/baron uit kijkt naar de komst van zijn 28- jarige zoon Stanislav. Hij zal vanaf het komend voorjaar op treden als manager van de onder- neming-Vilémov. Dochter Molly (23), die al sinds een half jaar in Vilémov woont, legt zich toe op het fokken van paarden; ze hoopt it ballingschap en nemen hun vro mee te gaan doen aan de paarde- races op de baan van Chuchle, net buiten Praag. Het visitekaartje van Jiri Homol ka bevat een schitterend staaltje van overtreffende trap. 'Zamek Brezina', staat erop als zijn adres, en dan: 'Per post Horep- nik, Czech Republic, Europe'. En daar vind ik hem: in Europa, om precieser te zijn in Tsjechië, vlak bij Horepnik, in kasteel Brezina. In augustus 1991 kwam hij hier wonen, samen met zijn Ameri kaanse vrouw Barbara, na zeven tien jaar voor een Westerse olie maatschappij te hebben gewerkt in Saudi-Arabië. Toen hij in 1990 voor het eerst poolshoogte kwam nemen in Bre zina, was het nieuws als een vuurtje door het gehucht gegaan: Jiri Homolka is terug, Jiri Ho molka is terug! Er was een me vrouw, aan de overkant van de straat, die het nauwelijks kon ge loven. Haar hele leven had ze ge zegd: och, als ik Jiri Homolka toch nog eens terug mocht zien... En nu was hij hier! Niet dat iedereen blij was met iere eigendommen, of wat daar n zijn komst, helemaal niet. De arbeiders van de collectieve boerderij in Brezina en de com munistische apparatsjiki uit Ho repnik (het administratieve cen trum van de regio) reageerden bitter: veertig jaar lang hadden zij gewerkt, keihard gewerkt, in de bos- en landbouw van Brezina en nu kwam die Homolka terug na een comfortabel leventje in het rijke Westen en kreeg alles zo in zijn schoot geworpen. Schan delijk! Ja, zo zien zij dat. Maar Jiri Homolka ziet het an ders. Toen zijn ouders hem in 1948 als 11-jarige jongen meena men op hun vlucht uit het land, lieten ze niet alleen een prachtig kasteel achter, maar ook een flo rerend bedrijf, met ondere ande re visvijvers, boomgaarden, een stokerij, een houthandel, een graanmolen, en bovendien een landbouwbedrijf dat aardappe len teelde en varkers fokte. Dat de communisten dat allemaal in beslag namen, was illegaal. Dat ze er vervolgens in veertig jaar tijd een grote puinhoop van maakten, was des te erger. Het i van over is, weer in bezit. zal heel veel tijd en geld vergen voor de Homolka's die schade hebben hersteld. Het is sneu, maar het is niet an ders: de Homolka's zijn niet van adel. Er was een moment dat de familie op het punt stond tot het 'baronnendom' te worden verhe ven, maar vlak voordat het zover was, besloot de Tsjechoslowaak- se regering alle titels te schrap pen. Hoe kwamen ze dan toch op kasteel Brezina terecht? Gewoon, door het te kopen. In 1908 kocht Jiri's grootvader Antonin het kasteel met toebehoren, in 1910 trok de familie erin. Antonin overleed in 1941 en ligt begraven in de tombe van de ka pel. Een van de eerste dingen die Jiri en Barbara in 1991 moesten doen, was het opruimen van de losliggende botten. Dat was in de tijd dat ze zelfs geen bedden had den om op te slapen en, behalve een geleende elektrische kachel, geen verwarming. Het is Barbara die dit allemaal vertelt; Jiri komt alleen even bij de haard aanschuiven voor de lunch - bestaande uit aardappel- NEDERLAND 3 09.00 Nieuws voor doven slechthorenden (ook 12.00) 17.40 All in the Family, comedy 18.10 De Fabeltjeskrant 18.15 Sesamstraat 18,30 (TT) Jeugdjournaal 18.40 (TT) Het Klokhuis 19.00 (TT) Lingo, spelletje - <r -•

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 30