De verloren
gewaande erfenis
van Glenn Miller
Hans Vonk:
de 'maestro'
van St. Louis
Ans Markus heeft haar eigen museum
DE STEM
GIDS
Radio-opnamen uit 1944 van
wereldberoemd dansorkest
ontmoedigden nazi's
Hoe een kunstenares aan de man wordt gebracht
X „deren beantwoord
133 Cartoon Club met
hambone
VRIJDAG 7 APRIL 1995
Vijftig jaar lang waren de
historische radio-opna
men die het orkest van
Glenn Miller maakte in
het najaar van 1944, ver
loren gewaand. Enkele
maanden geleden werden
ze teruggevonden. Ze la
gen opgeborgen in een
Londens archief, echter
op de verkeerde plaats.
Nu zijn ze samenge
bracht op de historische
dubbel-cd 'Glenn Miller
- The Lost Recordings'.
Een reconstructie van
muziek in oorlogstijd.
Door Rinus van der Heijden
Wat zullen de nazi's gelachen
hebben, die vijftiende december
1944. Aartsvijand Glenn Miller
spoorloos verdwenen boven Het
Kanaal. Een fikse aderlating
voor de propaganda-oorlog, die
de Amerikaanse bandleider voer
de via de radio van BBC. Zijn
vliegtuigje vermoedelijk gebom
bardeerd door nota bene een ge
allieerde Lancaster-bommen
werper, de wraak kon niet zoeter
zijn voor de oorlogszuchtige
Duitsers.
Glenn Miller was wekenlang we
reldnieuws. Eerst was er de
treurnis om de plotselinge dood
van 's werelds beroemdste dans-
orkestleider. En toen kwamen de
vragen. Hoe kon dit gebeuren?
Waar was het kleine C-84 trans
portvliegtuig gebleven, nadat het
was opgestegen vanaf de gealli
eerde luchtmachtbasis Twin
Food Farms nabij Bedford in En
geland voor een vlucht van nau
welijks honderd kilometer?
Waarom had majoor Glenn Mil
ler, terwijl hij al dagen had ge
wacht om naar Parijs te vliegen,
uitgerekend die vijftiende de
cember uitgekozen, toen het zicht
nog geen zestig meter bedroeg?
Waarom werd het wrak van het
eenmotorige vliegtuigje plus in
zittenden niet gevonden?
Allemaal vragen, die in korte tijd
ontaardden in geruchten. Glenn
Miller zou niet dood zijn, maar
ondergedoken, omdat hij de rol
van dubbelspion had gespeeld.
Een ander gerucht: hij was ge
vlucht, omdat hij achter het be
staan was gekomen van een syn
dicaat, dat zich met zwarte han
del bezig hield. En weer een an
der: hij was overleden in een bor
deel in Parijs.
Maar de feiten logenstraffen alle
geruchten: Glenn Miller ver
dween die vijftiende december
van het oorlogsjaar 1944 met één
klap van de aardbodem, samen
met het vliegtuig en overste Nor
man Beassel, die Miller had aan
geboden hem over te vliegen.
Hoogtepunt
Majoor Alton Glenn Miller was
toen hij stierf op het hoogtepunt
van zijn roem. Dat was vijf jaar
eerder heel anders. De sappelen
de orkestleider toerde al vanaf
1935 met een eigen band door de
Verenigde Staten met zo weinig
succes, dat hij aan de rand van
een faillissement verkeerde. Op 1
augustus 1939 echter nam het
Glenn Miller Orchestra In The
Mood op. Binnen twee weken
kende de hele wereld Glenn Mil
ler en nog datzelfde jaar mocht
de Amerikaan zich miljonair noe
men.
De successen regen zich aaneen,
schijnbaar zonder enige moeite:
de makkelijk in het gehoor lig
gende melodieën Moonlight Sere
nade, Pennsylvania Six-Five
Thousand, American Patrol en
Chattanooga Choo Choo namen
bezit van de danszalen en de ge
hele wereld lag aan de voeten van
Glenn Miller. Hij was de onbe
twiste leider van een dansorkest
dat in populariteit de swingfor
maties van Benny Goodman, Ge
ne Krupa, Red Nichols en Jimmie
en Tommy Dorsey verre overtrof.
De faam duurde tot 1942, toen de
vaderlandslievende Glenn Miller
vrijwillig dienst nam in het Ame
rikaanse leger. Een jaar later zet
te hij de Army Air Force Band op.
En een tweede ronde van succes
kondigde zich aan, toen Miller
leider werd van de American
Band of the Supreme Allied
Command, waarmee hij de Ame
rikaanse troepen in Europa een
hart onder de riem ging steken.
Naast live-optredens verzorgde
majoor Glenn Miller met zijn or
kest, dat inmiddels American
Band of the Allied Expeditionary
Force heette, propaganda-uit-
zendingen voor de BBC-radio.
Duits
Dat gebeurde niet alleen om de
geallieerde troepen moed in te
blazen, maar ook en vooral om de
Duitse Wehrmacht na het deba
cle van D-Day nog verder te ont
moedigen.
Daarbij werd geen middel ge
schuwd. Toen Glenn Miller en
zijn orkest tussen 16 september
en 27 november 1944 in de Abbey
Road Studios in Londen zes pro
gramma's opnamen, werd de
Duitse presentatrice Ilse Wein
berger ingehuurd, sprak Glenn
Miller in het Duits over de in
vloed van muziek in het alge
meen, over vrijheid en natuurlijk
over de Amerikaanse way of life
en zongen gerenommeerde voca
listen als de toen op handen ge
dragen Amerikaanse actrice/zan
geres Irene Manning, Artie Mal-
vin en Johnny Desmond in de
Duitse taal. Dit allemaal om de
nazi's dwars te zitten, die jazz,
swing- en dansorkesten hadden
uitgebannen.
Of het aan de chaos na de plotse
linge dood van Glenn Miller heeft
gelegen is niet bekend, maar na
zijn verscheiden raakten de ge
luidsdragers met deze opnamen
zoek in een Londens archief. En
kele maanden geleden werden ze
bij toeval terug gevonden en nu
zijn ze op een dubbel-cd uitge
bracht: Glenn Miller - The Lost
Recordings. Dik een halve eeuw
na zijn dood en vijftig jaar na de
bevrijding, het toeval had geen
beter handje kunnen helpen.
Uniek
The Lost Recordings is echter
niet alleen door die toevallighe
den een uniek document gewor
den, maar veel meer door de in
houd en uitvoering van de 36
composities die het album telt.
Natuurlijk zijn er de meedeiners
als In The Mood, American Pat
rol, Tuxedo Junction, A String Of
Pearls en Moonlight Serenade.
Maar The Lost Recordings brengt
ook nieuw leven voor composities
die door andere uitvoerders be
kend werden, zoals Body And
Glenn Miller: Amerikaanse 'way of life'
pest door de commerciële opvat
tingen van de zakenman Glenn
Miller, maar zijn de composities
waardige representanten van het
unieke Glenn Miller-geluid.
Want daar staat ook dit album
bol van. De fraaie, op vioolklan
ken of saxofoonlijnen gelegde
melodieën stijgen dwingend op.
Soul, Stardust, Summertime,
Stormy Weather, Begin The
Beguine en Swing Low, Sweet
Chariot, enkel door de gouden
aanraking van componist/arran
geur Glenn Miller.
Er is praktisch niemand meer die
de radio-opnamen kent, omdat ze
nooit op plaat zijn vastgelegd.
Bovendien is de muziek niet ver-
Tijdens die 'beklimmingen' ver
tragen ze nauwelijks hoorbaar en
het zijn juist deze compositori
sche vondsten die Glenn Millers
muziek zo geliefd maakten.
Uitbundig
De kopersectie, die in de swing
orkesten uit de jaren dertig zo'n
prominente plaats kreeg, staat
ook hier vaak op de voorgrond.
Dat het koper daarbij nogal eens
wat tè uitbundig tekeer gaat,
werd voorgeschreven door de
mode van die tijd. Daar tegen
over staan de rietinstrumenten,
die met hun omfloerste geluid de
fondantzoete Glenn Miller-melo-
dieën omarmen. Opvallend voor
beeld op The Lost Recordings is
de uitvoering van Smoke Gets In
Your Eyes, waarvan het spiegel
gladde oppervlak The Platters
tien jaar later goud bezorgde.
Aan een halve eeuw oude opna
men zou je geen kwaliteitsnor
men mogen verbinden, maar de
digitale mastering die er voor de
ze cd op los is gelaten, zorgt soms
voor adembenemende resultaten.
Dynamische contrasten kwamen
op de vroegere 78-toerenplaten
nauwelijks voor, omdat het kra
kende oppervlak van de schellak
platen dat verhinderde. De aller
nieuwste technieken van tegen
woordig poetsen die beperking
op deze cd weg, waardoor de lijf
spreuk van vroegere opname
technici werkelijkheid werd: 'Als
de band en de ruimte goed zijn,
dan wordt de opname ook goed'.
Met andere woorden: hier hoor je
de Glenn Miller-muziek voor het
eerst zoals die in de oorlogsjaren
live geklonken moet hebben.
En daarbij doet de vraag er niet
meer toe of Glenn Miller nu wel
of niet tot de jazzhelden gerekend
moet worden. Al in 1978, tijdens
de oprichting van het nu toon
aangevende tijdschrift Jazz-Nu,
voerde de redactie een verhitte
discussie over de betekenis van
Glenn Miller, precies zoals dat
enkele jaren eerder bij voorgan
ger JazzPress gebeurde. Gil
Evans met zijn big-band kon wel,
Glenn Miller niet, zo luidde het
eindoordeel.
Maar met het uitkomen van The
Lost Recordings is die slotsom
achterhaald. De cd is een histo
risch document, die in de ge
schiedenis van de big-bandjazz
een eigen plaats verdient.
Glenn Miller: 'The Lost Recor
dings' (BMG Records)
Door Jace van de Ven
Kort geleden opende op Prin
seneiland 14A in Amsterdam
het Expo-atelier Ans Markus,
een museum dat geheel ge
wijd is aan het werk van deze
kunstenares en society-fi-
guur. U bent er welkom als
kunstliefhebber, maar ook als
toerist die een dagje Amster
dam doet.
Het was weer een idee van Wybe
Tuinman, een zakenman met een
drukkerij in Den Bosch en twee
beleggingsmaatschappijen in
Amsterdam, iemand met een ei
gen kunstverzameling vol Picas
so's en Lupertzen en last but not
least levenspartner van de kun
stenares Ans Markus. Vijf jaar
geleden stelde hij voor dat Ans
op de PAN-kunstbeurs in de RAI
zelfstandig en niet via een gale
rie een stand zou huren. Later
bracht hij haar in contact met
rijke opdrachtgevers in het so-
ciety-leven en nu stelde hij haar
voor om zelf een museum te be
ginnen.
Wybe Tuinman: „Er kwamen
steeds meer groepen het atelier
van Ans bezichtigen. Dat is wel
iswaar groot, maar het was geen
doen meer. Toen kwam tegen
over ons een oude houtzagerij
vrij. Ik heb er bij Ans op aange
dragen die ruimte te kopen en
opnieuw te laten inrichten. Dat
heeft ze gedaan, groot, leeg en
kleurloos. De enige kleur die er
is, is die van haar schilderijen".
Werken van Ans Markus hangen
er volop in Expo-atelier Ans
Markus.
Drie dagen was het er open huis
en dat leverde een vracht aan
vragen van mensen op die later
met groepen terugkomen. Vaak
gaat dat via een bijzonder arran
gement: men reserveert telefo
nisch en spreekt af dat men er
gens in Amsterdam opgehaald
wordt met een rondvaartboot.
Daarna volgt een toeristisch
vaartochtje dat eindigt bij Expo-
atelier Ans Markus. Op de boot
kan een lunch of diner gebruikt
worden en een borreltje gedron
ken. In het museum geeft iemand
Ans Markus op een van haar eigen schilderijen
uitleg bij de schilderijen en aan
het eind verschijnt de kunstena
res ook nog even zelf. Zij kan
niet steeds aanwezig zijn omdat
zij wekelijks zo'n 60 a 70 uur op
haar atelier bezig is.
Vriendelijk
Wybe Tuinman: „Vijftien jaar
geleden was ik het die het eerste
doek van Ans gekocht heeft dat
zij ooit heeft kunnen verkopen.
Ik zag onmiddellijk de handels
waarde van haar kunst. Die is zo
vriendelijk. Dus gaandeweeg
ben ik haar gaan coachen. We
begonnen met een visitekaartje,
daarna een ansichtkaart van een
van haar werken, toen een folder
en weer later een boekje. Vijf
jaar gelden werd dat gevolgd
door een heus kunstboek en nu
beginnen we met een oeuvreca-
talogus.
Maar intussen is er ook dit mu
seum voor Ans. De stap om dat
te doen heeft ook te maken met
het anti-beleid van museumdi
recteuren die vies zijn van rea
lisme".
Zoals zij zich vroeger een gretig
leerling toonde van de mensen
die haar iets over schilderkunst
bijgebracht hebben, zo was Ans
Markus even vlijtig om de mar
keting adviezen van Wybe Tuin
man te volgen. En dat heeft haar
geen windeieren gelegd. Ze ver
koopt nu voor een paar ton per
jaar, terwijl het gemiddelde vrije
inkomen van Nederlandse schil
ders blijkens onderzoek ergens
tussen de 60 en 70 gulden per
maand ligt.
Opdrachten
Ans zou nog wel meer kunnen
verdienen. Aan de PAN-kunst-
beurs vijf jaar geleden hield ze
wel vijftig aanvragen voor het
maken van portretten over. Zij
nam er maar enkele van aan.
„Die opdrachten," legt ze uit,
„zijn weliswaar lucratief, maar
ik zie ze alleen als bron van in
komsten. Daardoor kan ik zon
der geldproblemen verder wer
ken aan vrij werk".
Dat werk kent iedereen in Ne
derland, zo vaak wordt het gere
produceerd. Blijvend kenmerk
zijn de vrouwen - meestal Ans
zelf - in wikkels gehuld, inge-
doekt en gebonden, of met trans
parante sluiers en lappen om
hangen, geblinddoekt of met een
masker voor. Vrouwen alleen:
besluiteloos, angstig, verlan
gend, eenzaam, rakend aan de
tragiek van het menselijk be
staan, maar daar op raadselach
tige wijze niet voor capitulerend.
Het werd haar handelsmerk.
Naast dat werk, schilderde Ans
deze vrouwen ook enige tijd te
gen achtergronden van moderne
klassieke schilderkunstige wer
ken van Picasso en anderen.
Daarna, na het zien van een Bé-
jart-ballet samen met haar
dochter Sigrid, eind 1990, kreeg
ze de inspriratie voor een hele
reeks schilderijen van vrouwen
gevangen in cirkels. Na die pe
riode heeft Ans twaalf schilde
rijen gemaakt die betrekking
hadden op het wereldkerstcircus
en de laatste tijd is zij bezig met
de integratie van heel typische
oersymbolen in haar werk, die
van de Christusfiguur en de Ma
donna. Zij verschijnen op doe
ken in afwijkende langerekte
maten: meer dan twee meter
lang en nog geen vijftig centime
ter breed.
„Nee, ik ben niet religieus," ver
klaart Ans, „ik denk dat deze
symbolen opduiken als stil pro
test tegen alle geweld en lijden
dat dagelijks op de wereld
plaatsgrijpt. Ze hebben mis
schien te maken met mijn eeuwi
ge zoektocht naar houvast".
Als een zoektocht naar houvast
zou men het totale werk van Ans
Markus kunnen karakteriseren.
Als Ans haar dochter Sigrid niet
schildert, staat zij bijna steeds
zelf model voor de mensfiguren
in haar vrije werk, vaak tegen de
achtergrond van het interieur
van het afgebroken instituut
voor psychiatrisch patiënten
Voorburg. In dat gebouw heeft
zij rondgelopen om de sfeer op te
doen en van het interieur talloze
foto's gemaakt. Met grote tus
senpozen blijft zij doeken maken
van zichzelf tegen dat decor.
Kwetsbaar
„Het ligt voor iedere mens zo
dichtbij," legt zij uit: „Van de
ene op de andere dag niet meer
zijn wat je geweest bent. Er
hoeft maar iets te gebeuren wat
je niet aankan. Die bezinning wil
ik de kijker mee laten beleven en
voor mezelf komt erbij dat, als je
die dingen uit gaat leggen, jezelf
de zaken ook weer op een rijtje
krijgt, ruimte, licht en rust".
Zo gaat onder invloed van Wybe
Tuinman de kwetsbaarheid van
Ans Markus gepaard aan zake
lijk inzicht. Iets wat soms nogal
verwaaring zaait. Zou de kun
stenares wel oprecht zijn?
„Ik heb gewoon geleerd dat ik
als kleine zelfstandige moet in
vesteren," verklaart Ans, „ver
der is er bij mij niets veranderd".
En Wybe Tuinman: „De wereld
moet natuurlijk wel weten wat je
te bieden hebt. Dat is in de
kunstwereld nog veel te weinig
ontdekt. Als iedere ondernemer
in Nederland één kunstenaar
zou promoten, dan was er geen
overheidsbemoeienis met de
kunst nodig".
Expo-Atelier Ans Markus, Prin
seneiland 14A Amsterdam, alleen
toegankelijk via afspraak
'Nederland is de kampioen van het nivelleren i
Washington (anp) - „De top vijf van de Amerikaanse ork«
ten zijn Chicago, New York, Philadelphia, Boston en Cleve
land. Maar onofficieel behoort St. Louis ook bij die cM
St. Louis is voor mij internationaal een stap vooruit, Het3
een geweldig orkest, een mooie zaal, een goed manage J
en een prettige stad."
Hans Vonk is een tevreden
man. Vanaf volgend jaar is hij
chefdirigent van het Symfonie
orkest van St. Louis. Na het
Residentie-Orkest, de Staats-
kapelle Dresden en het Radio
orkest van Keulen beschouwt
hij dat als het voorlopige hoog
tepunt in zijn carrière.
Vonk (52) is zeer te spreken
over de manier waarop de
Amerikanen hem hebben be
handeld maar zal Europa niet
verwaarlozen.
„Ik dirigeer drie tot vier maan
den per jaar in St. Louis, ver
der blijf ik in Amsterdam wo
nen. Ik blijf vaste gastdirigent
van het Radio Philharmonisch
Orkest en ook vaste gastdiri
gent in Keulen", aldus Vonk in
Washington tussen enkele
gastoptredens door.
Ze noemen hem maestro in St.
Louis. „Vroeger was alleen
Toscanini de maestro, nu is ie
dereen het. Maar ik zou liegen
als ik zeg dat ik die behande
ling niet prettig vindt. In Ne
derland ben je allemaal gelijk.
Nederland is de kampioen van
het nivelleren."
Het verschil tussen Ameri
kaanse en Europese orkesten
zit volgens Vonk vooral in de
manier waarop ze aan geld ko
men. „In Europa is dat subsi
die, hier bestaat dat helemaal
niet."
Met de kwaliteit zit het ook in
de VS wel goed. „Amerikaanse
orkesten zijn technisch fantas
tisch. Fenomenaal. In Ameri
kaanse orkesten bestaat een
cultuur van hard werken. Er is
een enorme sociale controle.
Men accepteert niet van elkaar
dat je niet presteert. Het is on
zin dat Europese orkesten be
ter zouden zijn. Wat ze wel
eens een beetje missen is een ei
gen kleur, maar die orkesten
zijn zo goed, dat je dat gemak
kelijk kunt invullen."
Gezellig
Vonk heeft geen al te hoge pet
op van de prestatiedrang bij
Nederlandse orkestmusici.
„Nederlanders streven er niet
naar om te winnen. We hebben
te veel relativeringsvermogen.
Dat is natuurlijk wel leuk,
maar je schiet er niet veel mee
op. Een tweede plaats is goed
genoeg, al moet ik direct een
uitzondering maken voor het
Concertgebouworkest. Maar
bij ons speelt toch altijd de ge
dachte: als je gewoon doet, doe
je al gek genoeg. Het moet al
tijd gezellig zijn. Ik hou erg van
gezelligheid, maar als ik voor
het orkest sta moet er gewerkt
worden."
De dirigent signaleert nog een
ander probleem, de te ruime se
lectiecriteria bij de Nederland
se conservatoria.
„Wij laten te veel mensen toe
die het niet gaan maken. Dat
wekt irreële verwachtingen. Ze
dromen eerst dat ze solist kun
nen worden. Als dat niet lukt,
denken ze aan een kamermu-
ziekcarrière, en als dat ook niet
lukt, dan maar een orkest.
Maar ook dat zit er vaak niet
in."
In Amerika zijn de toelatings
eisen veel strenger. Studenten
aan de topinstellingen zoals
Curtis en Julliard krijgen altijd
werk.
„Nederland is het land van de
gelijke kansen, maar waarom
moet je zoveel mensen opleiden
NEDERLAND
Lo Tekst tv
«00 Koekeloere
C'«5 Binnenkort
thtingspr°gramma
"27! Nederland en
Ij de N
voor doce
bij
het w
M.50)
s uit de n<
waar je niets mee kan t
waar is dat goed voor?"
Dweperig
Uitblinken is in Nederland J
gens Vonk een zonde maarj
de andere kant heeft NederJ
land iets dweperigs. „Als ere
bepaalde trend is dan
men er mee weg en verliest t
proporties uit het
voorbeeld noemt Vonkde5
thentïeke uitvoeringspraktiikj
„Als je daar aan doet dan k'ai
je geen kwaad doen, dan slaai
alle stoppen door. Dat is ha
bizar. Ik heb veel van de
thentieke benadering
Men speelde Bach en Mos.,
als Mahler en TsjaikowsB
Maar je moet het niet
verklaren. Dat gebeurt
eens in Nederland, vooral b|
muziekcritici."
De dirigent die vele wereldprej
mières van nieuwe muziek J
zijn naam heeft staan zal in St]
Louis een stapt terug
de tijd. „Het repertoire zal wil
behoudender zijn. Mijn voor)
ganger Leonard Slatkin
veel moderne Amerikaan
muziek gedaan, het orkest
publiek zijn nu toe aan een wal
traditioneler programma. Hi
verschil met Nederland is m)
tuurlijk dat je hier wat de pro
grammering betreft meer reke
ning moet houden met de
office."
Toevallig
Vonk erkent dat er in de nieu-|
we generatie dirigenten
weinig toptalent te ontdekte!
is en dat jonge Nederlandsedi)
rigenten internationaal niet
meetellen. „De vraag of je htj
maakt, hangt ook van toevall
ge factoren af. Talent won
ook gecreëerd door omstandig,
heden. Je kan de vraag
wat er van Haitink gew
was als hij niet door het Conj
certgebouworkest was gead
teerd. Natuurlijk moet er1
doende basis en inhoudelijk^
kwaliteit zijn, maar omstan-|
digheden spelen een rol."
„Ik weet niet waarom jong
rigenten nu niet doorbreken.!
Het is trouwens geen 1
Nederlands probleem,
Duitsland zie je hetzelfde.!
hadden in Keulen en
heus wel een Duitser genomel
als die er was geweest. En datl
geldt natuurlijk ook voor St|
Louis, hoewel men in Amerikr
altijd een Europese dirigenten-J
traditie heeft gehad."
Toen Vonk hoorde dat
bij het St. Louis Symfonie 0r-|
kest wegging was hij
kandidaat voor zijn opvolg»}!
„Er kwam een commissie vaal
24 man om een opvolger te zoe-J
ken. Zo'n commissie
grondig te werk. Zo'n
zou Nederland niet m:
In Nederland wordt vaak isl
een opwelling gehandeld <4
dan achteraf ontdekken ze duf
ze misschien toch niet verstar j
dig hebben gedaan en komt®!
kritiek."
Vonk wil geen voorbeelden ge-I
ven. Het zoeken naar een nieu-l
we dirigent heeft St. Louis nel
gen maanden gekost. Dat is I
kort, anderhalf jaar is normal I
Toen ik daar in oktober vonj
jaar was zeiden ze: Stop mef
zoeken. We hebben hem. Hetsj
een wonder dat dit orkest vootl
mij op het juiste moment mij
kwam."
muse
r doven
Bl<
vra
Wo
c<
uiti
(TT) Nieuws
Terhalen fan in
l"rBn ierdewerk (tot 10.40)
lïi 00 (TT) Schooltv-WeekjE
,130 Tekst tv
Nieuws voor
;jf 34 (TT) Ja natuurlijk:
iSflwillem Wever'
panter, Popeye, Woody
en Datfy DLick
L01 Boggle, spelletje
i o 30 A Different World,
Prettig weekend, l...
I,»28 (TT) Stedentrip: Gran
inOO (TT) Journaal
Lieve Martine, vrage
kers behandeld
bi 2i Brandpunt, actualiten
Si 58 NYPD Blue, politieseri
148 Sporen: Eb en vloe
fnentaire-serie over schrijfsters
Ernstige chronische ziekte: Ki
Eenschrijfster Veronica Hazelh
12331 Journaal
S336 Nieuws voor doi
slechthorenden
NEDERLAND 2
0700 Journaal
07 06 Lingo, spelletje
|j; 29 Ontbijt tv met 07.30
lournaal
328 Journaal
(8,33 Boggle, spelletje
£00 Journaal
19.05 (PP): Groen Links
Kook tv
£29 Het zonnetje in huis,
1954 Chirurgenwerk, docu
|l0.|9 Frans voor beginner
Italiaans voor bc
pronto
III 19 Natuur in eigen lani
[vande mosbeek
1148 (TT) All you Need
dat i ng p rog ra m m a
113.00 Journaal
(TT) Bureau Kruislaa
Serie
[13.58 (TT) 10 voor taal, taa
14.43 Aktua in bedrijf: de
Jlieutechnologieprijs 1994
115.14 Alle dieren tellen m
115.38 America's funniest
eo's
116.00 (TT) Journaal
16.07 Peppi en Kokki, kind
116.24 The Teenage Hero
ltekenfilm
116.49 Bassie en Adriaan e
Iheimzinnige opdracht, jeug'
SUSKE EN WISKE:
1 Hoe
Dirigent Hans Vonk: „In Nederland wordt vaak in ee
welling gehandeld.1 fcl&Zss
1