Kinderen betalen tol oorlog Tsjetsjenië
Franse fout-parkeerders rekenen op amnestie
Lik-op-stuk-beleid bij uitkeringsfraude nadert kritieke grens
Canadese eskimo's willen
hun heilige grond terug
Robot: de butler van de
eenentwintigste eeeuw
Economie Ja
DE STEM
BUITENLAND
Tienduizenden minderjarigen slachtoffer strijd in Kaukasus-republiek
Varken
Hoogovens Buizen
rekent op winst
)mzet industrie
sterk gestegen
i
ZATERDAG 18 MAART 1995
Door Hans Suring (anp)
Den Haag - 'You have the right to
remain silent'. Deze uit Amerikaan
se politieserie's overbekende tover
formule die wordt uitgesproken bij
een aanhouding, zal binnen afzien
bare tijd ook aan het Nederlandse
uitkeringsloket te horen zijn.
Zodra een medewerker van een uitke
ringsinstantie de uitkeringstrekker ver
denkt van fraude en het karakter van
het gesprek tussen beiden verandert
van informatief in verhoor, moet de
beambte zijn gesprekspartner wijzen op
diens zwijgrecht.
De nieuwe spelregels zijn onderdeel van
de nieuwe boetewetgeving. Een ww'er
die tegen de lamp loopt omdat hij naast
zijn uitkering zwart heeft gewerkt,
krijgt krachtens de nieuwe boetewet in
de sociale zekerheid - de Kamer behan
delt die over enkele maanden - ver
plicht meteen een geldboete. Maar hij
heeft het recht zijn mond te houden
terwijl hij eerst verplicht was alle ge
vraagde informatie te verstrekken.
Als de beambte de waarschuwings
plicht verzaakt, hangt hij als de uitke
ringsgerechtigde naar de rechter stapt
wegens onrechtmatig verkregen bewijs.
De nieuwe boetes en uitkeringskortin
gen die bij wet voor alle instanties op
eenduidige wijze worden voorgeschre
ven, passen in een trend. Bij belasting
fraude ligt er een vergelijkbaar voor
stel.
Zowel de belastinginspecteur als de
uitkeringsinstanties moeten slagvaardig
kunnen optreden. Bij uitkeringsfraude
geen lange weg meer via een strafrech
ter die maximaal twee mille aan boete
oplegt, maar direct een beboeting van
maximaal vijf mille door de bedrijfsver
eniging of sociale dienst.
Hier wordt het lik-op-stuk-beleid zo
ver opgerekt dat de werking ervan
weieens averechts kan zijn, menen des
kundige juristen. De 'overtreder' zit
hartstikke fout, maar bij het verkrijgen
van het bewijs is niet of te laat gewezen
op het recht dat hij heeft om niet mee te
werken aan zijn eigen veroordeling.
Resultaat: vrijspraak.
Bij belastingfraude draagt de behande
lend controle-ambtenaar zodra er ver
denking ontstaat de zaak over aan een
speciale boete-inspecteur. Dat maakt de
waterscheiding in ieder geval voor de
verdachte wat helderder. De sociale
zekerheidssector wil daar niet aan. Met
name kleine gemeenten hebben daar
voor niet voldoende mensen in huis.
Derhalve moet de ambtenaar of mede
werker achter het loket heel bewust
kiezen op welk moment van het onder
houd hij het zwijgrecht van stal haalt.
'Aangezien het zwijgrecht voortvloeit
uit de strafrechtelijke en internationale
waarborgen die voor de boeten gelden,
verwacht de uitvoering dat de rechter
het zwijgrecht zeer strikt zal toepassen'.
Niet zo maar een willekeurige opvat
ting. Deze waarschuwing staat in een
intern vergaderstuk van het Tica, het
belangrijkste adviesorgaan voor sociale
wetgeving van de regering.
De voorganger van het Tica, de Sociale
Verzekeringsraad, waarschuwde hal
verwege vorig jaar al voor funeste ge
volgen. Dat het Tica onder leiding van
oud-kamerlid Buurmeijer, voormalig
voorzitter van de enquête-commissie
sociale zekerheid, overweegt opnieuw
aan de bel te trekken, heeft alles te
maken met de opstelling van het parle
ment.
De indruk dat de politiek horende doof
en ziende blind is heeft inmiddels ook
in de rechterlijke macht zelf postgevat.
Vier gerechtsauditeuren bij de Centrale
Raad van Beroep, de hoogste nationale
rechter in de sociale zekerheid, wijzen
in een recent artikel in het vakblad
Sociaal Recht op een tweede juridisch
wankele constructie van het lik-op-stuk
beleid.
De boete wordt altijd direct geïnd, ook
al dient de uitkeringstrekker een be
zwaarschrift in of stapt hij naar de
rechter. Hij is dan nog maar 'verdachte'
en niet definitief veroordeeld.
Die invordering in dat voorstadium
staat op gespannen voet met het Euro
pese Mensenrechtenverdrag, waarop de
verdachte voor de Nederlandse rechter
direct een beroep kan doen, waarschu
wen de auteurs. Dat hetzelfde verdrag
bij dezelfde bestuursrechter roet in het
eten gooit bij het opleggen van de
wao-boetes voor werkgevers zou het
parlement te denken moeten geven.
Door Julia Brown (ap)
Samasjky - De school in het
Tsjetsjeense dorpje Samasjky
is al lange tijd gesloten. In
middels zijn de kinderen er
ook vertrokken. Onder de
slachtoffers van de oorlog in
Tsjetsjenië bevinden zich
tienduizenden kinderen. Ook
zij komen om bij het krijgs
geweld en moeten er voor op
de vlucht.
De vijf jaar oude Amchad ban
jert met zijn speelgoedpistool
door de modderige straat. Hij is
een van de weinige kinderen die
niet met familieleden zijn ge
vlucht voor de strijd tussen de
mannen uit het dorp en Russi
sche troepen. De jongen is te
verlegen om een antwoord te
geven op de vraag waar hij naar
toe gaat. Hij lacht als een man
die in de buurt staat roept: „Zeg
dat je het Russische zwijn gaat
uitroeien."
De oorlog, waarin om ieder huis
of huizenblok felle strijd wordt
geleverd, heeft ertoe geleid dat
veel Tsjetsjeense kinderen met
alleen hun moeder of soms hele
maal zonder familie moesten
vluchten. Ook de degenen die
achter blijven lijken verloren nu
de meeste van hun familieleden
zijn gevlucht.
Voor het in puin gegooide paleis
van president Dzjochar Doeda-
jev in de inmiddels gevallen
hoofdstad Grozny liep enkele
dagen geleden een moeder met
haar zesjarige zoontje en een
jaar jonger dochtertje, terwijl
vanuit het zuiden van de stad
schoten te horen waren.
„De kinderen worden nog steeds
bang als ze een vliegtuig horen
en zeggen: Moeder verberg me,"
zei de moeder. Het waren de
enige kinderen die die dag in
Grozny waren te zien.
De totaal verwoeste stad Grozny. Ook hier zijn duizenden kinderen gedood of op de vlucht geslagen.
Maar weinig kinderen weten
"waar Het conflict over gaat. „Ik
weet het niet. Ik denk dat ze
Tsjetsjeense en Ingoesjetische
mensen willen vermoorden,"
zegt de zesjarige Islam Marchiev.
De jongen woont samen met zijn
zusjes, moeder en ongeveer 1000
andere vluchtelingen in een trein
in Nazran, de hoofstad van de
buurrepubliek Ingoesjetië.
Tsjetsjenië was al voor de oorlog
een gebied waar weinig aan
dacht werd besteed aan het lot
van kinderen. In Samasjka en
andere plaatsen gingen de scho
len zo'n twee jaar geleden dicht,
zeggen bewoners, nadat Doeda-
jev stopte met het betalen van
onderwijzers en andere ambte-
Volgens de Tsjetsjeense oppositie
was de stopzetting van de salari
suitbetaling nodig omdat Doeda-
jev de schatkist had geplunderd
om wapens te kopen. Er zijn
echter geen leden van de opposi
tie in Samasjky. In dit dorp
wordt het geldgebrek van de
regering geweten aan de blokka
de die Moskou tegen de separa
tistische republiek heeft inge
steld. Volgens aanhangers van
Doedajev moest de president wel
een wapenarsenaal opbouwen
met het oog op een onvermijde
lijke Russische aanval.
De vervallen school in Samasjky
is getroffen door artilleriegrana
ten. In sommige dorpen worden
de verlaten scholen gebruikt als
ontmoetingspunt voor Tsjetsj
eense strijders.
Ook de gevluchte kinderen gaan
zelden naar school. Degenen die
in de trein in Nazran leven bren
gen hun dag door met in bomen
klimmen, verstoppertje spelen en
andere spelletjes.
Door Jan van Etten (anp)
Parijs - „Moet je kijken, die
is gek! Die doet nog geld in
een parkeermeter." Dergelij
ke opmerkingen en een min
achtende blik zijn het lot van
de te keurige Franse burger,
die zijn auto nog volgens de
voorgeschreven regels der
kunst parkeert.
Iedereen gaat ervan uit dat de
nieuwe president, die begin mei
wordt gekozen, als eerste geste
amnestie verleent. Alle onbetaal
de bonnen gaan dan de prullen
bak in. Dat is een gewoonte,
maar geen regel.
Eén van de eerste vragen aan
een - toekomstige - presidents
kandidaat is dan ook altijd:
„Verleent U amnestie?" „Na
tuurlijk, maar laten we het over
belangrijker dingen hebben,"
heeft oud-premier en mogelijke
presidentskandidaat Raymond
iBarre onlangs geantwoord.
„Ik ken de muziek. Een kandi
daat die zegt dat hij om welke
morele reden dan ook geen am
nestie verleent, heeft bij voor
baat verloren." De econoom
Barre heeft zijn les geleerd. In
1988 was hij kandidaat en zag
met weemoed de zo broodnodige
miljarden voorbij vliegen. Hij
liet toen over deze voor de Fran
sen essentiële folklore twijfel be
staan. Gevolg: ondanks een ze
kere achting en populariteit heb
ben veel van zijn aanhangers om
louter financiële redenen niet op
hem gestemd.
Elke zeven jaar, van dé kerstva
kantie tot aan de presidentsver
kiezingen in mei, parkeren Parij-
zenaars hun auto waar ze willen.
Ze passen alleen wel op dat ze
hem met zo neer dat er een
wielklem op komt of dat hij
misschien wordt weggesleept.
Want dan moet er meteen wor
den betaald. En veel.
De nationale sport is te gokken
wanneer je kunt beginnen je
portemonnee dicht te houden. In
Parijs hebben bewoners van de
voorsteden een duidelijke voor
sprong op automobilisten uit de
stad zelf. De 'banlieusards' (fo
renzen) wonen immers in een
ander departement, ofwel pro
vincie. Dat verlengt de ambtelij
ke procedure voor het innen van
bonnen.
Ondanks alle computers is het
Franse ambtelijke apparaat log.
Procedures duren eindeloos. Het
is niet ongebruikelijk om nü
brandbrieven te krijgen voor
verkeersovertredingen, gepleegd
in de zomer van 1993. Daarbij
komt, dat acht van de tien Fran
sen de bonnen op hun voorruit
meteen verscheuren en wachten
op de aanmaning alvorens enige
actie te ondernemen.
Ditmaal speelt iedereen echt
hoog spel. De dossiers bij de
ruim 3000 deurwaarders in het
land stapelen zich op. In 'nor
male' jaren halen die deurwaar
ders voor 's lands schatkist toch
zo'n 3 miljard francs (1 miljard
gulden) achterstallige boetes
binnen. In het halfjaar vóór pre
sidentsverkiezingen verslijten zij
veel autobanden en schoenzolen
voor nop en worden ze nog uit
gelachen ook.
Dat alles tot grote ellende van
politie-commissarissen, die hen
moeten vergezellen op het ogen
blik dat zij overgaan tot beslag
legging. „We hebben wel wat
anders te doen dan lijfwacht te
spelen voor zo'n kerel die drie
keer per dag ergens een televisie
weg wil halen om zijn 150 gul
den of nog minder te vangen,"
luidt het commentaar van een
van hen.
En dat in de wetenschap dat als
de amnestie er komt, alles weer
teruggaat naar de eigenaars, zij
het op hun eigen kosten. Eigen
lijk zijn de commissarissen pas
in beweging te brengen als het
totaalbedrag 10.000 francs (ruim
3.000 gulden) of meer bedraagt:
een bedrag waar een Parijse au
tomobilist snel aan zit als hij
twee, drie weken parkeermeters
negeert.
Normaal poogt iedereen de
komst van de deurwaarder te
voorkomen. In deze tijd is ie
mand 'held van de straat' als een
deurwaarder, een commissaris
en eventueel een slotenmaker
voor zijn deur worden gesigna
leerd.
Hun bezoek heeft overigens geen
onmiddellijke gevolgen: er wordt
dan alleen een balans van de
inboedel opgemaakt. De zaken
worden nog ingewikkelder voor
de deurwaarder als twee mensen
niet in gemeenschap van goede
ren of helemaal niet zijn ge
trouwd: aan hem om uit te zoe
ken wat van wie is, en waarop
hij beslag kan leggen. Dat kost
tijd en dat werkt niet in zijn
voordeel.
De amnestie heeft evenwel ook
een praktische kant van 'admini
stratieve hygiëne'. Om de zeven
jaar gaat de bezem door de te vol
geworden kast van de Franse
ambtenarij. Dat gold in het ver
leden niet alleen voor verkeers
overtredingen, maar ook kleine
delicten en gevangenisstraffen
tot drie maanden. De overvolle
gevangenissen en huizen van be
waring kregen zo ook een beetje
lucht.
Niettemin zit de klad in de am
nestie. Vóór 1974 volgde die ook
na algemene verkiezingen. In
1974 verleende president Gis-
card nog amnestie aan veroor
deelde dronken chauffeurs tenzij
ze dodelijke slachtoffers hadden
gemaakt. In 1988 sloot Mitter
rand hen uit van amnestie.
Dit jaar is het grote vraagteken:
geldt de amnestie ook voor snel
heidsovertredingen? Niemand
weet precies hoe de regeling er
uit komt te zien, maar alle Fran
sen rekenen erop dat er een
komt.
„Ik heb geen speelgoed," zegt de
tienjarige Adam Jarizjev, wiens
familie Grozny is ontvlucht en
nu in de trein in Nazran leeft.
„Al mijn spullen waren in mijn
huis toen het werd aangevallen
door een bom." Adam mist zijn
vriendjes en zijn broer, die bij
een ander gezin is onderge
bracht. Zijn grootmoeder kwam
bij de aanval om het leven.
Tegelijk met het onderwijs is de
gezondheidszorg ingestort en de
kinderen behoren tot degenen
'die hierdoor het hardst worden
getroffen. Vele Tsjetsjeense
plaatsen, waaronder Grozny,
hebben geen stromend water.
Medische autoriteiten verwach
ten daarom epidemieën het ko
mend voorjaar. Verpleegsters op
de trein in Nazran zeggen dat ze
talloze gevallen van griep, diar
ree en longontsteking behande
len. Een recente lading hulpgoe
deren bevatte bedorven melk,
waardoor 50 kinderen op de
trein ziek werden.
Toch lijken de vluchtelingenkin
deren gelukkiger en levendiger
dan hun uitgeputte ouders. Fati-
ma Kirimova vertelt huilend hoe
haar kinderen haar gerust stel
den als Grozny werd aangeval
len door Russische vliegtuigen.
Ze is met haar zes kinderen naar
Nazran gevlucht.
„Ik heb twee raketten gezien,
maar ik was niet bang," zegt de
elfjarige Timoerlan Barkincho-
jev. Hij zegt „dat zijn ouderlijk
huis in Grozny werd getroffen en
dat ze de hele dag in de kou
hadden gezeten voordat ze naar
Ingoesjetië vertrokken.
Niettemin zijn ook de kinderen
bang. In Samasjka vertellen dor
pelingen over een elfjarig meisje
dat stierf van angst tijdens een
bombardement. „Haar hart be
gaf het gewoon," zegt Isja
Bachartsjijev, een van de man
nen op straat.
De DDR was een
enorm land. Zó
groot, dat de Rus
sen er tientallen jaren lang de
weg naar huis niet konden
vinden. De 'stamtafel' lacht.
In relativerende zelfspot, met
,een vleugje nostalgie.
Het café, ergens tussen Dres
den en de Tsjechische grens,
bevat deze avond een begena
digd gezelschap ouwehoeren-
van-de-kouwe-grond. Eén
grap is genoeg om de klok
terug te draaien naar de tijden
van het socialistische paradijs
op aarde. Toen in het oost-
blok het kapitalisme werd
verafschuwd als zijnde een
uitbuiting van mensen door
mensen. Gelukkig dat het so
cialisme het tegendeel was...
Het was de tijd dat een strijk
kwartet het restant was van
een symphonie-orkest dat op
toernee in het vrije westen
was geweest. Tot tenslotte
bleek dat het socialisme de
langste weg van kapitalisme
naar kapitalisme was.
Het heeft ze in het oostblok
ook nooit meegezeten, vinden
ze zelf. „Weet je nog welke de
vier hoofdproblemen waren
bij de socialistische opbouw?
Lente, zomer, herfst en win
ter."
Het kan vanavond in dit café
niet meer stuk. „Je kunt je
voorstellen wat er gebeurd
zou zijn als het pure socialis
me in de woestijn zou zijn
ingevoerd?" vraagt iemand
kwasi-onnozel. „Drie jaar
lang zou er niets gebeuren en
dan zouden er gigantische
problemen ontstaan bij de le
veringen van zand."
Chronische schaarste, afge
wisseld met sporadische, on
verklaarbare, en altijd kort
stondige overvloeden aan on
nodige zaken, bepaalden het
alledaagse leven in de voor
malige Oostbloklanden.
Iemand herinnert zich dat een
klant in een ijzerwinkel vroeg
of de verkoper geen spijkers
had. „Nee", was het ant
woord, „hier hebben we geen
zagen. Geen spijkers hebben
ze hiernaast."
Wat een ander weer doet den
ken aan een vervelende perio
de dat vlees schaars was. Dat
je - als je 's morgens met een
lege boodschappentas voor de
huisdeur stond - niet meer
precies wist of je van plan was
boodschappen te gaan doen,
of dat je er net van terug
kwam.
De voorpret is voelbaar als
een langharige man, die ken
nelijk nog lijdt onder een
shampoo-tekort, begint over
de man die in die tijd van
Vleès'séhaarste de slagerswin
kel van het dorp binnenstapt
en vraagt of er varkensvlees
is. Nee, helaas niet.
Rundvlees dan? Ook niet.
Misschien kalfsvlees? Nee.
Kip? Al evenmin. „Hebt u
dan een bockworstje?" Zelfs
dat niet. Als de man teleurge
steld de winkel uitstapt zegt
de slager tegen zijn knecht:
„Wat één fantastisch gehn,
gen heeft die vent!"
Tijden overigens, waarin ie
ook maar beter schaars kon
zijn met woorden. Je Wlsl
maar nooit wie er meeluister
de. Maar zelfs uiterste teru£
houdendheid kon problemen
veroorzaken. Ooit was een
dorpsgenoot op het matje ee
roepen omdat hij 0p de
(strik)vraag of hij het verschil
kende tussen Walter Ulbricht
en een varken behoedzaam]
had gezegd: „Ik zou het
niet weten."
Door Frans Wijnands
Vlakbij het dorp stond vroe
ger een coöperatie. De chauf
feurs die ook voor de bedrijfs-
keuken reden, hadden op het
terrein een varken vetgemest.
Clandestien. Toen het op
slachten aankwam was er met
de plaatselijke slager snel een
akkoordje gesloten.
Alleen: hoe kregen ze dat
beest zonder problemen van
het streng gecontroleerde ter
rein? Uiteindelijk werd beslo
ten het varken een chauf
feursuniform aan te trekken,
een dienstpet op te zetten en
aldus uitgedost naast de
chauffeur in de bedrijfsauto te
zetten.
Bij de slagboom controleerde
een wachtpost de lading, keek
in de chauffeurscabine en
vroeg: „Is dat een nieuwe bij
rijder?" De chauffeur knikte,
gaf gas en was weg. De wacht
stapte het kantoortje binnen
en zei tegen z'n collega: „Al
les in orde. Gerhard heeft een
nieuwe bijrijder en ik kan 't
niet helpen, maar die vent
lijkt sprekend op een varken."
Een paar uur rijden verder
zuidoostwaarts kijkt een goe
de Tsjechische vriend me mis
troostig aan als ik hem die
grap vertel. „De vroegere
Oostduitse kameraden heb
ben zich snel aangepast," zegt
hij en vertelt over de stroop
tochten die Oostduitsers in
het nog steeds verbluffend
goedkope Pools-Tsjechische
grensgebied ondernemen.
De vroegere schaarste verge
ten, de schaamte voorbij. Die
in een Tsjechische dorps-sla
gerij met totaal misplaatste
bravour, breed gebarend roe
pen: 'Pak 't allemaal maar in.
't Is altijd nog goed genoeg
voor de hond'. Over varkens
gesproken, maar liever nog
gezwegen...
onze Haagse redactie
ucJHaag-Een grofe meerei
!ische Raad blijft erbi] dat
acht uur dicht moeten. 1
e VNO-NCW steunt
winkeliers vrij te laten hun
doen-
SER stelde gisteren zijn ad-
- aan minister Wijers (Econo
mische Zaken) vast over de
«orgestelde verruiming van de
winkeltijden. Het kabinet wil de
winkels met uitzondering van de
g de mogelijkheid geven
.e„ te gaan van zes uur 's
ochtends tot twaalf uur 's
nachts.
Van onze verslaggever
Oosterhout - Hoogovens Bui-
zen verwacht dit jaar weer
winst te maken na jaren van
aanhoudende verliezen.
jaar kon Hoogovens Bui-
(zeshonderd werknemers,
vestigingen in Oosterhout, Arn-
n en Maastricht) nog niet uit
verliezen raken. Het bedrijf
kon de hogere staalprijzen, waar
moedermaatschappij juist zo
s van wist te profiteren, niet
doorberekenen aan zijn klanten.
,0ndanks de positieve invloed
/au de herstructurering bleven
de resultaten negatief," schrijft
moederbedrijf Hoogovens in het
deze week gepresenteerde jaar-
Positief was wel dat de
vraag toenam.
Volgens woordvoerder Slinger-
berg van de Hoogovens Groep
moet het bedrijf nu wel in staat
zijn om prijsverhogingen door te
voeren. De opleving in de econo
mie biedt daartoe ruimte.
Ondertussen moet Hoogovens
Buizen doorgaan met het verho
gen van de arbeidsproduktivi-
teit, zegt Slingerberg. Eind vorig
aar maakte het bedrijf bekend
lat opnieuw 55 arbeidsplaatsen
worden geschrapt. Het is de vijf-
Ie reorganisatie voor Hoogovens
luizen in drie jaar. Met de bon-
ien is afgesproken dat zeker tot
ieptember gedwongen ontslagen
uitgesloten blijven.
Davis Inlet (ips) - Zelfmoordpogingen, geweld en verslavingen
vormen de trieste realiteit voor de Canadese eskimo's,
Inuit, zoals ze in hun eigen taal heten.
Sinds deze bevolkingsgroep uit verkassen naar Sango
het noorden van Canada in 1967
door de Canadese regering naar
het eilandje Davis Inlet is over
geplaatst, voelen de Inuit zich
miserabel.
In 1993 deed een kwart van de
volwassen bewoners van Davis
Inlet een zelfmoordpoging. Ze
missen hun land en hun jachtge
bied op het vasteland. De ver
bondenheid met de aarde is voor
deze inheemse Amerikanen een
van de belangrijkste fundamen
ten van de samenleving.
In de eskimo-cultuur wordt de
grond beschouwd als deel van de
mensen. De Inuit voelen zich
beroofd door de Canadese rege
ring. Afgezien daarvan zijn de
levensomstandigheden op Davis
Inlet (oftewel Utshimassit in de
taal van Inuit) bijzonder slecht.
Er is geen drinkwater en geen
riolering.
De regering heeft de Inuit in
middels toegezegd dat ze mogen
naar
het vasteland. Hoewel ze daar
meer mogelijkheden hebben e»
makkelijker naar hun jachtge
bied kunnen komen, betekent®
voor hen geen oplossing. Ze krij
gen er hun eigen land, Nitassi-
nan, niet door terug.
Een ander probleem voor de
Inuit zijn de trainingsvluchtea
die de luchtmachten van Enge
land, Nederland en Duitsland
boven hun jachtgronden uitvoe
ren. Sinds 1987 is hier veelvuldig
tegen geprotesteerd. Om dit pro
test zijn eskimo's al meermalei
in Canadese gevangenissen te
rechtgekomen.
De betreffende luchtmachten
verklaren dat ze niet boven®
gewraakte gronden vliegen, ft
Inuit zeggen echter dat de velt
oefenvluchten (het gaat om rui®
achtduizend laag overvliegen®
vliegtuigen per jaar) precies bo
ven Nitassinan plaatshebben.
Münehen - Hij is de butler van de eenentwintigste eeuw,
draagt livrei noch handschoenen en heet in plaats van
James slechts Personal Robot.
Siemens heeft in Münehen een eerste proefmodel van deze
huishoudelijke robot gepresenteerd. „Het is de bedoeling dat
deze vrij bewegende apparaten aan het einde van de jaren
negentig op kantoren en in de huishouding worden gebruikt,
aldus Siemens bij de presentatie.
De Personal Robot waarvan het elektronicaconcern nu e®
eerste versie heeft, moet een aantal taken zelfstandig kunnen
uitvoeren: post rondbrengen, drankjes serveren, opruimen en
nog veel meer.
De Personal Robot is een 15 kilo wegend platform op wielen en
wordt gestuurd door een personal computer. Aan snelheid haa
hij een meter per seconde. Ultrasone sensoren tasten de omge
ving af op zoek naar hindernissen. Zo kan de robot vrij
manoeuvreren, zelfs in nauwe ruimten.
Voor andere taken den serveren van koffie denkt Siemens aa
versies met grijparmen.
Tokyo (krf/rtr/dpa/anp) - D<
aatste kwartaal van vorig ja;
vergelijking met het kwartaal
Daarmee is een einde gekomen
aan de groei die vier achtereen
volgende kwartalen heeft aange-
louden. Economen hadden al op
een achteruitgang gerekend
maar de krimp viel groter uit
fan zij hadden verwacht.
Volgens de vrijdag bekendge
maakte gegevens van het econo-
Den Haag (anp) - De omzet in d(
ndustrie steeg in januari van di
aar met 12 procent ten opzicht;
van dezelfde maand een jaa:
eerder. De export steeg met liefs
procent, de binnenlandse om-
te' met zeven. De stijgingei
rinnen beïnvloed zijn doo:
Jnjsstijgmgen.
Jat heeft het CBS vrijdag later
«en. Het CBS tekent bij d<
!']ters wel aan dat januari 199'
•en laag omzetniveau kende. D<
leende tendens begon al
'°oral de chemie raasde in ja
-Uan omhoog, met 28 procent
r ook in de sectoren basis
_etaal (onder meer Hoogovens)
"etaalprodukten en papier la
n 0® groeicijfers een vijfd
dan een jaar daarvoor.
wiifvoVrrUwpondent
ba*jS ^0e heeft het zover
kunnen lopen? Dat
stfu 8 die de meeste Fransei
sta'TÏ. nu duidelijk is d
SIppu Crédit Ly{
fin„ s.met een noodgreep
De pC1^e Pr°blemen wordt
rani ranse regering moet m
de gkar,antie te hulp schiet
smeret °Ver twinÜg jaa
kenri'hyonnais maakte gister
rp io veriies over 1994 te
ard m, iard frank; zo'n
"men t"' De definitieve
Her 5 aPril-
banl?S„ ^en tobben met de g
Van Frankrijk. De Crédit
Franse snelheidsduivels houden zich voorlopig nog op de vlakte, nu nog niet bekend is of dit soort overtredingen ook onder de
amnestie valt. foto afp
