yen Sy =yi v% )E STEM V msmWÊ m Jfj m i a kggém w—- r Mkh W m -f mw4 m IJ m ,M mém 11 m Bijvoorbeeld bij forg. Door het samen- u voortaan tot een oren waar niemand itie waard. Is ons land nog die tolerante democratie met die humane strafrechtpleging? Vraag de 'man-in-de-straat' of de criminaliteit in de afgelopen tien jaar is toegenomen. Hij zal het zonder enige aarzeling beamen. En toch, zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek, is het niet waar. Onlangs nog publiceerde het CBS de resultaten van een onder zoek dat uitwijst dat de misdadigheid sinds het begin van de jaren tachtig 'niet of nauwelijks' is toegeno men. Wie echter over de schreef gaat, krijgt wél een veel zwaardere douw dan tien jaar geleden. De straf fen zijn in die tijd met zeker 50, zoniet met 100 pro cent verzwaard. Wat is er aan de hand met de straf maat in het tolerante democratische Nederland dat bekend stond om zijn humane strafrechtpleging? Is de balans van Vrouwe Justitia - onder de druk van de pu blieke opinie - doorgeschoten? ':3aPflfe I V 1 yT/i |j wm 'Hirsch Ballin heeft in het opfokken van angst een desastreuze rol gespeeld' O.J. Simpson als verslaving Het Afrika van Koert Lindiier De raketten van Nazi-Duitsland MAART 1995 just ilia's balans slaat door Door Peter Schouten Uit de CBS-enquete 'Rechts bescherming en veiligheid' blijkt dat er steeds meer mensen met angst- en on rustgevoelens rondlopen, hoewel de criminaliteit louter getalsmatig niet zou zijn toe genomen. Hoe kan dat? Hoe komt het dat huis en haard, straat en weg, park en erf vandaag de dag in de waarneming van de gemiddelde Ne derlander niet meer veilig zijn, ter wijl je daar tien jaar geleden een vrijwel even grote kans liep om te gen een mes of een dreun op te lo pen? Volgens mr P. Paalvast, sinds april vorig jaar president van de Bredase Arrondissementsrechtbank maar daarvoor bijna vijf jaar lang straf rechter te Breda, is er nooit een 'echt wetenschappelijk' onderzoek ge daan naar de relatie tussen de om vang van de misdrijven en de angst daarvoor in de samenleving. „Het is dus buitengewoon hachelijk om daarover te speculeren." Toch wil de president wel een po ging doen. „Het dunkt mij een ob jectieve constatering dat de ernst van de strafbare feiten wel degelijk is toegenomen. Er is zonder meer sprake van een stijging in de catego rie zware misdrijven, zoals overval len. En ook bij de overtredingen van de opiumwet loopt het stevig uit de hand. Dat lokt natuurlijk reacties uit, de roep om zwaardere straffen bijvoorbeeld. Want veel mensen gaan er nog steeds van uit dat zwaardere straffen een probaat middel zijn bij onze pogingen om de criminaliteit terug te dringen. Let wel, u hoort mij die stelling niet ver dedigen." Paalvast twijfelt met andere woor den of er van zwaardere straffen een preventieve werking uitgaat. „Ik ken de effecten niet. Ik weet wel dat wij als rechters elke zaak weer ge nuanceerd moeten benaderen. Dat we de belangen van de samenleving moeten wegen, maar óók die van de verdachte. Ik wil daar liever niet ba dinerend over doen, maar langer straffen betekent ook dat we de sa menleving op hogere kosten jagen. Het is de belastingbetaler die op draait voor de bouw van meer ge vangenissen." De belangen van de verdachte en van de samenleving, waarschuwt de president, kunnen vaak parallel lo pen. „Wat gebeurt er met de veroor deelde wanneer hij na lange tijd weer uit detentie komt en terugkeert in de maatschappij? Welke risico's loopt die samenleving dan? We moe ten zo eerlijk zijn te beseffen dat ie mand in de gevangenis, ik bedoel dat in morele zin, eerder het gevaar loopt verder weg te zakken dan dat hij wordt opgetild." „Rechters zijn natuurlijk ook maar mensen," reageert mr F. Gimbrère, strafpleiter in Breda. „Menselijk, maar ook kundig. Ze oordelen op grond van harde gegevens en feiten materiaal. Bovendien wordt de kwa liteit van hun werk mede ge schraagd door professionele en des kundige adviezen van buiten. Van psychiaters bijvoorbeeld, die de rechter kunnen informeren over de toerekeningsvatbaarheid en de eventuele kansen op recidive (her haling). Zo alarmerend is het met de strafrechtpleging in ons land nou ook weer niet gesteld. Dus is er ook niets mis met de straf maat? „Ho ho, dat heb ik niet ge zegd," reageert Gimbrère gehaast. „Het klinkt misschien oneerbiediger dan ik het bedoel, maar ik hoor af en toe toch ook nog wel eens een natte- vinger-vonnis. Of een politierechter die zonder nadenken, want daar krijgt hij de tijd niet voor, pats boem een uitspraak doet. Bovendien wordt het spel natuurlijk op de wa gen gebracht door het Openbaar Mi nisterie. Het is de officier van justi tie die het balletje opgooit." Maar dan nog zijn er vaak zeer uit eenlopende vonnissen in strafzaken die op elkaar lijken? Gimbrère: „De rechter zal zich altijd verdedigen met de stelling dat de ene zaak de andere niet is. Dat geen twee zaken precies hetzelfde zijn. Toch zou je een soort puntensysteem kunnen bedenken, waarmee je alle aspecten en omstandigheden waar deert die bij een misdrijf een rol hebben gespeeld. Ik ben ervan over tuigd dat je, als je op die manier een jaar lang uitspraken met elkaar ver gelijkt, dan soms hele merkwaardige verschillen zult gaan zien." Verschillen tussen rechters in ver schillende arrondissementen? „Dat in elk geval," denkt Gimbrère stellig. „Maar ook verschillen tussen rechters in hetzelfde arrondisse ment. En tussen eisen van verschil lende officieren van justitie. Zo goed als er soms ook een enorme kloof gaapt tussen de eis van het OM en de uitspraak van de rechter. Dan heb ik het nog niet eens over het verschil tussen de Rechtbank en het Hof. Ik heb regelmatig zaken waarbij ik denk: hier is een appèl op zijn plaats, want ik weet zeker dat ik er bij het Hof voor mijn cliënt een aan zienlijk lichtere'straf uitsleep." Wat voor invloed hebben die voor de buitenwacht soms onbegrijpelijke verschillen op het rechtsgevoel van de burger? Weekend ZATERDAG 18 MAART 1995 DEEL I m-J 'émmt - l 'f- k. (mm y- i -ti t' f I IJf "^5-*. J f r ë&Ê&Êtë jegHf3k«Kl c- i M' - i V f m I f -f $88 w V® -0/s -7' '-./W „Dat is een goeie vraag," vindt Gim brère. „Niet veel goeds natuurlijk. Van de andere kant moéten we niet vergeten dat ons hele strafsysteem een afspiegeling is van het maat schappelijk denken. Ik bedoel daar mee niet de borreltafel. Ik bedoel daarmee dat rechters, officieren en advocaten natuurlijk met beide be nen in de maatschappij staan en dat hun handelen vanzelfsprekend ook door ontwikkelingen in die samenle ving beïnvloed wordt." Rechtbank-president Paalvast wil die invloed niet ontkennen. „Na tuurlijk, die is er. Wij worden als rechters ook voortdurend op de maatschappelijke relevantie van ons werk aangesproken. Ik weet uit per soonlijke ervaring dat ik af en toe meer moeite heb om subjectieve ge voelens te onderdrukken, wanneer er een zaak speelt waarbij de emo ties heel erg hoog oplopen. En de media kunnen daarbij af en toe een sturende rol spelen. Daarom ben ik er ook tegen om camera's en micro foons toe te laten tot de rechtzaal. Let wel, ik ben niet tegen de open baarheid van rechtspraak. Die is fundamenteel voor onze rechtsstaat. Maar we moeten voorkomen dat er ter zitting een broeierige sfeer ont staat waarin de rechter zijn oordeel niet meer nuchter kan vormen." Voorkomen dat we vergeldings rechtspraak krijgen in plaats van correctie-rechtspraak? Paalvast: „Wat wij in ons land hebben, is natuurlijk al een mengeling van beide. Als het aan de borreltafel ligt, wordt het enkel nog vergelding." Toch gebeurde het onlangs nog in Breda dat een verdachte drie jaar kreeg nadat hij iemand met zeven messteken om het leven had ge bracht, terwijl een tasjesrover voor zes jaar achter de tralies ging. Hoe moeten we dat dan begrijpen? „Zes jaar voor een tasjesrover," mij mert Paalvast, „dat is knap streng hoor. Maar dan is daar waarschijn lijk meer aan de hand geweest." De president wil zich niet in de ca suïstiek begeven. „Dan zou ik die zaken goed moeten kunnen bestude ren." Het zij toegegeven, de tasjes rover had enkele tientallen van dat soort misdrijven op zijn geweten waarbij hij in enkele gevallen ook zwaar gewonde bejaarde slachtof fers achterliet. „Kijk, dat bedoel ik," zegt Paalvast. „Dié messteker, het is natuurlijk verschrikkelijk, heeft misschien in een opwelling gehandeld. Met welis waar fatale afloop. Maar toch. Ter wijl het voor de samenleving mis schien heel goed is wanneer ze voor een flinke poos gevrijwaard blijft van die buitengewoon brutale tas jesrover." Toch ziet mr J. Gerrits, strafpleiter te Oosterhout, twee belangrijke ge varen die de strafrechtpleging be dreigen. „Ze wordt de laatste tijd te veel beheerst door angst. En de slachtoffervriendelijkheid dreigt door te slaan in een ongewenste richting. Hirsch Ballin heeft in het opfokken van die maatschappelijke angst een desastreuze rol gespeeld. Hij was een echte huiskamerjurist. Ik vind het heel' bemoedigend dat Sorgdrager dat ministerie heeft overgenomen. Zij is veel realisti scher. Maar zij heeft dan ook prak tijkervaring. Dat kun je gewoon zien, die heeft aan de balie gestaan." Wat is dan het gevolg van het beleid Hirsch Ballin geweest? Gerrits: „Zoiets gaat altijd top- down. En dat is gevaarlijk. Alle par tijen in het spel willen scoren en ko men scherper tegenover elkaar te staan. De politie is grenzen gaan ILLUSTRATIE RAYMOND VAN AALST verkennen en gaat daar, voor zover ik het begrepen heb, af en toe zelfs op een onwettige manier overheen. Maar wij strafpleiters moeten bij die grenzen wegblijven." Zo is er volgens Gerrits een klimaat ontstaan waarin bijvoorbeeld de or ganisatiegraad van de misdaad schromelijk overdreven wordt. „Als ik een klein inbrekertje verde dig, en de politie krijgt er lucht van dat hij alleen maar voorkomt in de kennissenkring van een andere ver dachte, dan is er al sprake van een complot. Dan hebben ze het al over een syndicaat. Of over de 'onderwe reld'. Maar ze vergeten dat er ook een 'bovenwereld' is. Zoals een bank waar je op een achternamiddag gauw even twaalf miljoen besmette Engelse ponden kunt wisselen zon der dat er een haan naar kraait. Op die manier ontstaan er misselijk ma kende verschillen in vonnissen." VERVOLG OP VOLGENDE PAGINA 1 ZIE WEEKEND 2 "7IC \A/CCIZCMn O ZIE WEEKEND 3 ZIE WEEKEND 4

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 11