it ad
LEON ES
HET
:n berghe
Kleding als
uitlaatklep
AMBUS
ien het
Evenwicht. Dat is de rode draad binnen de mannencollecties
2
Cindy crawford ook in
Nederland Pepsi-vamp
erenmode
!2 MAART
surplus voorjaarsmode
e3
women
in. we ar
mexx
esprit
parttwo
donaldson
e I f z i n
landeren"
5
IET EEN BRIL
VAN
OPTIE!
ïfpunt" - Hulst I
luist
i0 uur
uur
ichoenen
sierkunst
gbaar aan de zaak
12248
u RUBRIEK
u
Maagzweer
58
IOESTEM
VRIJDAG 17 MAART 1994
rdamstraat 18
t
Noordstraat 20
Terneuzen
Bierkaaistraat 14
4561 BC Hulst
IALIST Tel. 01140-11813
|e stijl van leven, voor je kleding. |e
veelzijdig als je zelf bent. Kwaliteit
Passend bij je eigen stijl en gevoel.
Iedere ochtend weerl
HOW
De man is weer het heertje. Na seizoenen van kreukels, vodden en rafels wordt
mannenkleding opgepoetst en gladgestreken, in een perfecte pasvorm gegoten en
krijgt het weer kleur. Voorjaar 1995 biedt mannen alles wat ze zich kunnen wen
sen, afhankelijk van kleedmomenten en stemming. Een correct, driedelig pak, een
nonchalante combinatie, laagjes, safari-stijl of een beetje militairistisch getint.
Het belangrijkste nieuws zijn de stoffen: veel katoen,
linnen en canvas die op de een of andere manier be
werkt zijn, waardoor ze ruw aanvoelen.
Kreymborg
I Door Jetty Ferwerda
I De man van nu is niet meer onder
n noemer te vangen. Gelukkig
I maar. Bekijk de mode-adverten-
I lies. Mode-ontwerper René Le-
Izet een man met z'n moeder
I op de foto. Bij het Italiaanse
I merk Krizia blikt hij gevoelig in -
designer Paul Smith
iet een man van de wereld neer in
van een gelikt model. Bij
Armani oogt hij verle
gen; onzeker. Zijn collega Céline
zet een vrolijk type neer, pootje-
Wend in zee. En bij kledingont
werper Maurizio Bonas grijnst
hij ondeugend. Een man heeft het
tegenwoordig blijkbaar allemaal
in zich. En kleding is zijn uitlaat
klep.
Mannen laten hun gevoelige,
mmwelijke, kanten vaker zien
dan vroeger. En die ontwikkeling
reflecteert zich in het kleedge
drag, Ook een man verwent zich,
wil er goed uitzien. En niet meer
alleen voor de status, maar voor
al omdat hij zich er goed in wil
voelen. Van speciale zomer en
ivinterkleding wil hij niets meer
weten, behalve als het bloedheet
of ijskoud is. De seizoenen zijn
vervaagd. Op alle andere dagen
van het jaar overheerst zijn ge
voel.
Evenwicht. Dat is de rode draad
binnen de mannencollecties.
De man die van alles wil, krijgt
dat ook. Hij wil eenvoud? Dan
kan hij kiezen uit kleding «die
doet denken aan. het alledaagse
leven van vroeger, met een nos
talgisch, plattelands karakter.
Hij wil iets puurs? Dan valt zijn
oog vast op kleding in de Arm-
ani-stijl, ontdaan van allerlei
versierselen. Iets romantisch?
Dan leeft hij zich uit in glamour-
achtige kleding, glanzend en met
allerlei vrouwelijke details.
Etnisch kan ook, dan krijgt kle
ding een traditioneel, spiritueel
en cultureel karakter met de na
druk op oosterse landen. Toch
liever iets ecologisch? Dat wordt
kleding gemaakt van natuurlijke
materialen en kleurstoffen of van
synthetische materialen die af
breekbaar zijn.
De Franse en Italiaanse ontwer
pers komen de veeleisende man
op alle fronten tegemoet. Uitge
sproken vrouwelijk is de collectie
van Jean Paul Gaultier, met lu-
rex truitjes, doorzichtige kos
tuums en T-shirts met ruches.
Jongensachtig is het karakter
van de kleding van Paul Smith:
smalle broeken, lange colberts,
slobberige shirts. Keurig netjes,
maar ook modern oogt de collec-
Peek Cloppenburg
Peek Cloppenburg
tie van Dries van Noten: glanzen
de driedelige kostuums, spencers,
crickettruien, ruitjespantalons.
Het kostuum is (weer) in op
komst. Van scherpgesneden tot
losjes, met ongestructureerde
shirtachtige jasjes. Het klassieke
colbert is over het algemeen lang
met smalle korte revers. Populair
is het jasje met vier knopen, maar
ze ontbreken ook weieens. Het
Nehru-jasje, met opstaand
boordje, vervangt af en toe het
strenge colbert. De schouders
zijn nog steeds een beetje afhan
gend, al is de terugkeer van de
scherpgesneden schouders ook al
merkbaar. Broeken zijn wijd en
vallen ruim over de schoenen.
Soms zijn ze korter en laten een
glimp van een naakte enkel zien
of de schoenen: gympen, loafers
of espadrilles.
De stoffen zijn lichtgewicht, met
als belangrijkste wol en linnen
met een zachte glans. In opkomst
zijn het hobbelige seersucker,
grove katoen, synthetische high-
techstoffen en T-shirtstof. Kleu
ren zijn subtiel. Veel gradaties in
wit, beige, caramel en bruin, af
gewisseld met lichtgrijs, geel en
tinten blauw. Veel pasteltinten
zoals lindegroen en aardbeienro-
ze hebben een grijze ondertoon.
Zilver en lurex zijn nieuw, even
als feloranje en uniformkleuren.
dessins: strepen, golfruiten, prin
ce de galles-ruiten en stempels.
Het aanbod in de Nederlandse
modewinkels verschilt niet veel
met dat van de internationale
mode-ontwerpers. Een greep. Hij
kiest voor blauwen, grijzen, ter
ra-kleuren, pastels en legerkleu-
ren. Zakelijke kostuums zijn
doublebreasted, de overige heb
ben één rij knopen. Broeken zijn
over het algemeen smal. Jasjes
zijn sportief en soms is het moei
lijk te zien of het een colbert of
shirt is. Veel linnenachtige stof
fen. Overjassen zijn van canvas
met opgestikte details. Jacks en
gilets hebben iets weg van survi-
val-kleding, met veel zakjes en
lussen.
Peek Cloppenburg heeft ook
veel comfortabele kostuums in de
aanbieding. Stoffen voelen droog
aan. Grijs- en groentinten voeren
de boventoon. Informele kleding
is uitgevoerd in legerkleuren,
berberstrepen en diverse prints.
In dit genre bevinden zich veel
ruime broeken, grote hemden en
zijn sport- en straatinvloeden
merkbaar door de felle kleuren
en sportstrepen.
Het label Matinique biedt een
comfortabele collectie in stijl.
Veel natuurlijke stoffen en kleu
ren. Maar ook wit, zwart en ge
bleekt legergroen of khaki zijn
aanwezig. De collectie bestaat
onder andere uit shorts, panta
lons met een koord in de taille,
shirtjasjes met opgestikte zak
ken, T-shirts of shirts in katoen
met honingraatstructuur.
Paul Smith foto peter stigter
SO
Kun je een glasafbre-
kend middel opber
gen in een glazen
fles? Nee, natuurlijk niet. Uw
gezond verstand vertelt u dat
die fles zich onmiddellijk in
zijn eigen inhoud zou oplos
sen.
Dat is dan jammer voor uw ge
zond verstand, want er is een
orgaan in ons lichaam dat zo
iets wel voor elkaar krijgt. De
maag. Deze holle spier breekt
met een bijtend mengsel van
zuur en eiwitsplitsend pepsine
moeiteloos alles af wat we er
in kieperen zonder dat hij zich
bij wijze van spreken in eigen
vlees snijdt.
Hoe kan dat nou, en gaat dat
nooit eens mis?
Het kan, en natuurlijk gaat dat
nogal eens mis.
Om zichzelf niet te beschadi
gen bedient de maag zich van
een slimme truc. Maagzuur en
eiwitafbrekend enzym worden
in de maagwand gescheiden
aangemaakt en krijgen pas
hun allesverwoestende en dus
ook maagwandvernielende ka
rakter als ze elkaar in de
maagholte tegenkomen. Heel
slim. Want de maagwand aan
tasten kunnen ze dan niet
meer. omdat die wordt be
schermd door een zuurbesten-
dige slijmlaag. Maar het blijft
spelen met vuur. Er hoeft niet
dat te gebeuren met dat be
schermende laagje, of het
maagzuur slaat verwoestend
toe: je vreet jezelf dan letter
lijk op, je hebt dan ulcus. Geen
wonder dat het medische ge
zonde verstand een overmaat
aan maagzuur beschouwde als
de belangrijkste oorzaak van
deze chagrijnige kwaal.
In 1910 formuleerde de Duitse
chirurg Karl Schwarz de medi
sche wet dat een teveel aan
maagzuur een absolute voor
waarde is voor het ontstaan
van een zweer. Geen zuur, dan
ook geen ulcus! Als dat juist is,
dan ligt de behandeling voor
de hand: zorgen dat de maag
niet te veel zuur aanmaakt.
Tot 1980 ging dat uiterst moei
zaam. De patiënt moest vier
weken lang kuren in een zie
kenhuis, zich voortaan voeden
met een weerzinwekkend pap
en melkdieet en heel, heel ver
standig leven. Als dat niet
hielp - en het hielp vaak niet -
of als er ernstige complicatie
optraden zoals bloeding of
perforatie, dan was een maag
operatie het enige redmiddel.
Zo'n ingreep is niet niks want
deze verminkende ingreep kan
de spijsvertering onherstel
baar in de war schoppen.
Dan breekt rond 1980 de eer
ste maagrevolutie uit. Nieuwe
zuurremmende middelen als
Tagamet en Zantac maken ku
ren in het ziekenhuis overbo
dig. Zweren verdwijnen voor
taan in twee weken als sneeuw
voor de zon. De gruwelijke
papjes en voorgekauwde prak
ken worden van de ene op de
andere dag van het dieet afge
voerd. En opereren doet men
alleen nog maar als het werke
lijk niet anders kan.
Maar helaas. Zo snel als de
zweren verdwenen, zo snel
kwamen ze weer terug: binnen
een jaar heeft 80 procent van
de patiënten zijn ulcus weer te
rug. Omdat de ulcus ook terug
kan komen bij patiënten die
het hele jaar door Zantac of
Tagamet slikken begon de me
dische gemeente langzaam aan
te twijfelen aan de Wet van
Schwartz. Had Karl ('geen
zuur, geen ulcus') het wel bij
het rechte eind? Er versche
nen artikelen in de medische
pers waarin waarin men rond
uit toegaf dat een ulcus 'een
chronische ziekte is', een bezit
voor het leven. Alleen het be
strijden van het zuur leek dus
niet genoeg.
Een tweede maagzweerrevo
lutie wierp tien jaar geleden
een geheel nieuw licht op het
ontstaan van de ulcus. In 1983
troffen twee Australische in
ternisten geheel bij ongeluk in
de magen van maagpatiënten
een tot dan toe volkomen on
bekende bacterie aan. Ze
schreven er een stuk over in de
Lancet en de medische wereld
spitste zijn oren. Zou die nieu
we bacterie, om precies te zijn
de Helicobacter pylori, de
werkelijke oorzaak van een ul
cus kunnen zijn? De microbio
loog Stewart Goodwin be-
M
LU
Door Jan Paalman
dacht een aannemelijke ver
klaring die nu bekend staat als
'de theorie van het lekkende
dak'. Omdat de bacterie de
wand van maag en darm on
dermijnt kan het zuur onge
hinderd inregenen: in plaats
van het zuur te bestrijden kun
je veel beter de aangetaste
darmwand repareren.
Als dit waar is (en de meeste
artsen geloven nu in deze
theorie) dan is een ulcus niets
anders dan een ordinaire in
fectieziekte. Door de bacterie
te bestrijden bestrijd je in een
moeite door ook de ulcus. En
als de bacterie wegblijft dan
blijft de ulcus ook weg. Men
bracht deze nieuwe theorie in
de praktijk door maagpatiën
ten steeds vaker te behandelen
met de zogeheten tripelkuur,
een kuur met drie bacteriebe-
strijdende antibiotica.
Nu. jaren later, is het tijd om
de rekening op te maken. Wat
heeft dat opgeleverd? Heel
veel, aldus de darmspecialist
C. Hawkey in het vermaarde
artsenblad The British Medi
cal Journal van 10 december
van het vorige jaar. Bij de
meeste zweren wordt ook de
bacterie aangetroffen en als je
die bacterie uitroeit dan blijft
met de bacterie ook een nieu
we ulcus weg. Bij slechts drie
op de honderd patiënten ont
staat er binnen een jaar toch
weer een nieuwe ulcus. Boven
dien treden, vergeleken bij de
bestaande therapieën, bloe
dingen en perforaties veel
minder op. En ja. de kuur ver
oorzaakt bij een op de drie pa
tiënten bijwerkingen, maar die
zijn veelal onschuldig van aard
terwijl de gebruikelijke thera
pie ook zijn nadelige kanten
heeft. Kort en goed: de nieuwe
kuur helpt effectief.
Zaak gesloten? Welnee. In de
medische gemeente bestaat
een minderheid die niet erg
gelooft in bovenstaande theo
rie. laat staan in de effectiviteit
van de behandeling. Onder dat
stuk van Hawks stond een arti
kel afgedrukt van de darmspe
cialist C. Record waarin hij uit
gebreid van zijn ongeloof ge
tuigde. De bacterietheorie.,
schrijft Record, voldoet niet
aan de 'postulaten van Koch',
de elementaire wetten van de
infectieleer. Als de Helicobac-
terbacterie de werkelijke oor
zaak van een ulcus is dan zou
hij bij iedere ulcuspatiënt moe
ten voorkomen. Dat is niet het
geval. Hij zou (postulaat twee)
ook niet mogen voorkomen bij
gezonde mensen. Dat is wei
het geval.
Bovendien (postulaat drie)
zou je iemand een ulcus moe
ten kunnen bezorgen door
hem met die bacterie te be
smetten. Ook dat is niet het
geval. Kip of ei? Het zou ook
kunnen zijn dat de bacterie
niet de oorzaak, maar het ge
volg van een ulcus is. Boven
dien zou de nieuwe therapie
lang niet zo effectief zijn als de
voorstanders beweren.
Toch is de meerderheid van de
deskundigen overtuigd van de
juistheid van de bacterietheo
rie en de werkzaamheid van de
behandeling. De Engelse art
sen hebben zelfs plechtig afge
sproken dat een tripelkuur de
voorkeur verdient.
Maar daarmee is de kwestie
nog niet de wereld uit. Zo'n
consensus is altijd een produkt
van compromissen, een soort
wetenschappelijk gemiddelde,
een voorlopig oordeel over
een omstreden medisch onder
werp. En een consensus is
geen garantie voor medische
waarheid, want als volgens de
ene partij 2 plus 2 gelijk is aan
6, en volgens de andere gelijk
aan 4. dan is volgens de con
sensus 2 plus 2 voortaan gelijk
aan 5. Wordt vervolgd.
foto peter stigter
Het sexy fotomodel Cindy Crawford gaat ook op de Nederlandse tele
visie reclame maken voor de frisdrank Pepsi-Cola. In het originele
Pepsi-spotje, dat in dertig Europese landen te zien is (geweest), wordt
onverholen met aartsrivaal Coca-Cola de vloer aangeveegd.
In de gekuiste Nederlandse versie komt het produkt van de eeuwige
concurrent echter niet in beeld; Pepsi richt de pijlen daarin op het
merk 'X'. Reden daarvoor is dat zogenaamde 'vergelijkende reclame'
in Nederland op grond van de reclamecode niet is toegestaan. Woord
voerder P. Ubachs van Pepsi-Cola: „Dat soort vergelijkende reclame
kan hier nog steeds niet. In dertig andere Europese landen hebben we
de originele commercial wel uitgezonden. Dus wie weet komt het er
hier ook nog ooit van."
Concurrent Coca-Cola reageert bij monde van woordvoerder Erik Vis
ser: „Ach, Pepsi-Cola heeft natuurlijk in het verleden al de 'smaaktest'
gedaan. Ook dat ging met merk 'X', maar het was ook duidelijk dat
Coca-Cola werd bedoeld". De reclame met Cindy Crawford is sinds
nog twee weken op de Nederlandse tv te zien.