it ad LEON ES HET :n berghe Kleding als uitlaatklep AMBUS ien het Evenwicht. Dat is de rode draad binnen de mannencollecties 2 Cindy crawford ook in Nederland Pepsi-vamp erenmode !2 MAART surplus voorjaarsmode e3 women in. we ar mexx esprit parttwo donaldson e I f z i n landeren" 5 IET EEN BRIL VAN OPTIE! ïfpunt" - Hulst I luist i0 uur uur ichoenen sierkunst gbaar aan de zaak 12248 u RUBRIEK u Maagzweer 58 IOESTEM VRIJDAG 17 MAART 1994 rdamstraat 18 t Noordstraat 20 Terneuzen Bierkaaistraat 14 4561 BC Hulst IALIST Tel. 01140-11813 |e stijl van leven, voor je kleding. |e veelzijdig als je zelf bent. Kwaliteit Passend bij je eigen stijl en gevoel. Iedere ochtend weerl HOW De man is weer het heertje. Na seizoenen van kreukels, vodden en rafels wordt mannenkleding opgepoetst en gladgestreken, in een perfecte pasvorm gegoten en krijgt het weer kleur. Voorjaar 1995 biedt mannen alles wat ze zich kunnen wen sen, afhankelijk van kleedmomenten en stemming. Een correct, driedelig pak, een nonchalante combinatie, laagjes, safari-stijl of een beetje militairistisch getint. Het belangrijkste nieuws zijn de stoffen: veel katoen, linnen en canvas die op de een of andere manier be werkt zijn, waardoor ze ruw aanvoelen. Kreymborg I Door Jetty Ferwerda I De man van nu is niet meer onder n noemer te vangen. Gelukkig I maar. Bekijk de mode-adverten- I lies. Mode-ontwerper René Le- Izet een man met z'n moeder I op de foto. Bij het Italiaanse I merk Krizia blikt hij gevoelig in - designer Paul Smith iet een man van de wereld neer in van een gelikt model. Bij Armani oogt hij verle gen; onzeker. Zijn collega Céline zet een vrolijk type neer, pootje- Wend in zee. En bij kledingont werper Maurizio Bonas grijnst hij ondeugend. Een man heeft het tegenwoordig blijkbaar allemaal in zich. En kleding is zijn uitlaat klep. Mannen laten hun gevoelige, mmwelijke, kanten vaker zien dan vroeger. En die ontwikkeling reflecteert zich in het kleedge drag, Ook een man verwent zich, wil er goed uitzien. En niet meer alleen voor de status, maar voor al omdat hij zich er goed in wil voelen. Van speciale zomer en ivinterkleding wil hij niets meer weten, behalve als het bloedheet of ijskoud is. De seizoenen zijn vervaagd. Op alle andere dagen van het jaar overheerst zijn ge voel. Evenwicht. Dat is de rode draad binnen de mannencollecties. De man die van alles wil, krijgt dat ook. Hij wil eenvoud? Dan kan hij kiezen uit kleding «die doet denken aan. het alledaagse leven van vroeger, met een nos talgisch, plattelands karakter. Hij wil iets puurs? Dan valt zijn oog vast op kleding in de Arm- ani-stijl, ontdaan van allerlei versierselen. Iets romantisch? Dan leeft hij zich uit in glamour- achtige kleding, glanzend en met allerlei vrouwelijke details. Etnisch kan ook, dan krijgt kle ding een traditioneel, spiritueel en cultureel karakter met de na druk op oosterse landen. Toch liever iets ecologisch? Dat wordt kleding gemaakt van natuurlijke materialen en kleurstoffen of van synthetische materialen die af breekbaar zijn. De Franse en Italiaanse ontwer pers komen de veeleisende man op alle fronten tegemoet. Uitge sproken vrouwelijk is de collectie van Jean Paul Gaultier, met lu- rex truitjes, doorzichtige kos tuums en T-shirts met ruches. Jongensachtig is het karakter van de kleding van Paul Smith: smalle broeken, lange colberts, slobberige shirts. Keurig netjes, maar ook modern oogt de collec- Peek Cloppenburg Peek Cloppenburg tie van Dries van Noten: glanzen de driedelige kostuums, spencers, crickettruien, ruitjespantalons. Het kostuum is (weer) in op komst. Van scherpgesneden tot losjes, met ongestructureerde shirtachtige jasjes. Het klassieke colbert is over het algemeen lang met smalle korte revers. Populair is het jasje met vier knopen, maar ze ontbreken ook weieens. Het Nehru-jasje, met opstaand boordje, vervangt af en toe het strenge colbert. De schouders zijn nog steeds een beetje afhan gend, al is de terugkeer van de scherpgesneden schouders ook al merkbaar. Broeken zijn wijd en vallen ruim over de schoenen. Soms zijn ze korter en laten een glimp van een naakte enkel zien of de schoenen: gympen, loafers of espadrilles. De stoffen zijn lichtgewicht, met als belangrijkste wol en linnen met een zachte glans. In opkomst zijn het hobbelige seersucker, grove katoen, synthetische high- techstoffen en T-shirtstof. Kleu ren zijn subtiel. Veel gradaties in wit, beige, caramel en bruin, af gewisseld met lichtgrijs, geel en tinten blauw. Veel pasteltinten zoals lindegroen en aardbeienro- ze hebben een grijze ondertoon. Zilver en lurex zijn nieuw, even als feloranje en uniformkleuren. dessins: strepen, golfruiten, prin ce de galles-ruiten en stempels. Het aanbod in de Nederlandse modewinkels verschilt niet veel met dat van de internationale mode-ontwerpers. Een greep. Hij kiest voor blauwen, grijzen, ter ra-kleuren, pastels en legerkleu- ren. Zakelijke kostuums zijn doublebreasted, de overige heb ben één rij knopen. Broeken zijn over het algemeen smal. Jasjes zijn sportief en soms is het moei lijk te zien of het een colbert of shirt is. Veel linnenachtige stof fen. Overjassen zijn van canvas met opgestikte details. Jacks en gilets hebben iets weg van survi- val-kleding, met veel zakjes en lussen. Peek Cloppenburg heeft ook veel comfortabele kostuums in de aanbieding. Stoffen voelen droog aan. Grijs- en groentinten voeren de boventoon. Informele kleding is uitgevoerd in legerkleuren, berberstrepen en diverse prints. In dit genre bevinden zich veel ruime broeken, grote hemden en zijn sport- en straatinvloeden merkbaar door de felle kleuren en sportstrepen. Het label Matinique biedt een comfortabele collectie in stijl. Veel natuurlijke stoffen en kleu ren. Maar ook wit, zwart en ge bleekt legergroen of khaki zijn aanwezig. De collectie bestaat onder andere uit shorts, panta lons met een koord in de taille, shirtjasjes met opgestikte zak ken, T-shirts of shirts in katoen met honingraatstructuur. Paul Smith foto peter stigter SO Kun je een glasafbre- kend middel opber gen in een glazen fles? Nee, natuurlijk niet. Uw gezond verstand vertelt u dat die fles zich onmiddellijk in zijn eigen inhoud zou oplos sen. Dat is dan jammer voor uw ge zond verstand, want er is een orgaan in ons lichaam dat zo iets wel voor elkaar krijgt. De maag. Deze holle spier breekt met een bijtend mengsel van zuur en eiwitsplitsend pepsine moeiteloos alles af wat we er in kieperen zonder dat hij zich bij wijze van spreken in eigen vlees snijdt. Hoe kan dat nou, en gaat dat nooit eens mis? Het kan, en natuurlijk gaat dat nogal eens mis. Om zichzelf niet te beschadi gen bedient de maag zich van een slimme truc. Maagzuur en eiwitafbrekend enzym worden in de maagwand gescheiden aangemaakt en krijgen pas hun allesverwoestende en dus ook maagwandvernielende ka rakter als ze elkaar in de maagholte tegenkomen. Heel slim. Want de maagwand aan tasten kunnen ze dan niet meer. omdat die wordt be schermd door een zuurbesten- dige slijmlaag. Maar het blijft spelen met vuur. Er hoeft niet dat te gebeuren met dat be schermende laagje, of het maagzuur slaat verwoestend toe: je vreet jezelf dan letter lijk op, je hebt dan ulcus. Geen wonder dat het medische ge zonde verstand een overmaat aan maagzuur beschouwde als de belangrijkste oorzaak van deze chagrijnige kwaal. In 1910 formuleerde de Duitse chirurg Karl Schwarz de medi sche wet dat een teveel aan maagzuur een absolute voor waarde is voor het ontstaan van een zweer. Geen zuur, dan ook geen ulcus! Als dat juist is, dan ligt de behandeling voor de hand: zorgen dat de maag niet te veel zuur aanmaakt. Tot 1980 ging dat uiterst moei zaam. De patiënt moest vier weken lang kuren in een zie kenhuis, zich voortaan voeden met een weerzinwekkend pap en melkdieet en heel, heel ver standig leven. Als dat niet hielp - en het hielp vaak niet - of als er ernstige complicatie optraden zoals bloeding of perforatie, dan was een maag operatie het enige redmiddel. Zo'n ingreep is niet niks want deze verminkende ingreep kan de spijsvertering onherstel baar in de war schoppen. Dan breekt rond 1980 de eer ste maagrevolutie uit. Nieuwe zuurremmende middelen als Tagamet en Zantac maken ku ren in het ziekenhuis overbo dig. Zweren verdwijnen voor taan in twee weken als sneeuw voor de zon. De gruwelijke papjes en voorgekauwde prak ken worden van de ene op de andere dag van het dieet afge voerd. En opereren doet men alleen nog maar als het werke lijk niet anders kan. Maar helaas. Zo snel als de zweren verdwenen, zo snel kwamen ze weer terug: binnen een jaar heeft 80 procent van de patiënten zijn ulcus weer te rug. Omdat de ulcus ook terug kan komen bij patiënten die het hele jaar door Zantac of Tagamet slikken begon de me dische gemeente langzaam aan te twijfelen aan de Wet van Schwartz. Had Karl ('geen zuur, geen ulcus') het wel bij het rechte eind? Er versche nen artikelen in de medische pers waarin waarin men rond uit toegaf dat een ulcus 'een chronische ziekte is', een bezit voor het leven. Alleen het be strijden van het zuur leek dus niet genoeg. Een tweede maagzweerrevo lutie wierp tien jaar geleden een geheel nieuw licht op het ontstaan van de ulcus. In 1983 troffen twee Australische in ternisten geheel bij ongeluk in de magen van maagpatiënten een tot dan toe volkomen on bekende bacterie aan. Ze schreven er een stuk over in de Lancet en de medische wereld spitste zijn oren. Zou die nieu we bacterie, om precies te zijn de Helicobacter pylori, de werkelijke oorzaak van een ul cus kunnen zijn? De microbio loog Stewart Goodwin be- M LU Door Jan Paalman dacht een aannemelijke ver klaring die nu bekend staat als 'de theorie van het lekkende dak'. Omdat de bacterie de wand van maag en darm on dermijnt kan het zuur onge hinderd inregenen: in plaats van het zuur te bestrijden kun je veel beter de aangetaste darmwand repareren. Als dit waar is (en de meeste artsen geloven nu in deze theorie) dan is een ulcus niets anders dan een ordinaire in fectieziekte. Door de bacterie te bestrijden bestrijd je in een moeite door ook de ulcus. En als de bacterie wegblijft dan blijft de ulcus ook weg. Men bracht deze nieuwe theorie in de praktijk door maagpatiën ten steeds vaker te behandelen met de zogeheten tripelkuur, een kuur met drie bacteriebe- strijdende antibiotica. Nu. jaren later, is het tijd om de rekening op te maken. Wat heeft dat opgeleverd? Heel veel, aldus de darmspecialist C. Hawkey in het vermaarde artsenblad The British Medi cal Journal van 10 december van het vorige jaar. Bij de meeste zweren wordt ook de bacterie aangetroffen en als je die bacterie uitroeit dan blijft met de bacterie ook een nieu we ulcus weg. Bij slechts drie op de honderd patiënten ont staat er binnen een jaar toch weer een nieuwe ulcus. Boven dien treden, vergeleken bij de bestaande therapieën, bloe dingen en perforaties veel minder op. En ja. de kuur ver oorzaakt bij een op de drie pa tiënten bijwerkingen, maar die zijn veelal onschuldig van aard terwijl de gebruikelijke thera pie ook zijn nadelige kanten heeft. Kort en goed: de nieuwe kuur helpt effectief. Zaak gesloten? Welnee. In de medische gemeente bestaat een minderheid die niet erg gelooft in bovenstaande theo rie. laat staan in de effectiviteit van de behandeling. Onder dat stuk van Hawks stond een arti kel afgedrukt van de darmspe cialist C. Record waarin hij uit gebreid van zijn ongeloof ge tuigde. De bacterietheorie., schrijft Record, voldoet niet aan de 'postulaten van Koch', de elementaire wetten van de infectieleer. Als de Helicobac- terbacterie de werkelijke oor zaak van een ulcus is dan zou hij bij iedere ulcuspatiënt moe ten voorkomen. Dat is niet het geval. Hij zou (postulaat twee) ook niet mogen voorkomen bij gezonde mensen. Dat is wei het geval. Bovendien (postulaat drie) zou je iemand een ulcus moe ten kunnen bezorgen door hem met die bacterie te be smetten. Ook dat is niet het geval. Kip of ei? Het zou ook kunnen zijn dat de bacterie niet de oorzaak, maar het ge volg van een ulcus is. Boven dien zou de nieuwe therapie lang niet zo effectief zijn als de voorstanders beweren. Toch is de meerderheid van de deskundigen overtuigd van de juistheid van de bacterietheo rie en de werkzaamheid van de behandeling. De Engelse art sen hebben zelfs plechtig afge sproken dat een tripelkuur de voorkeur verdient. Maar daarmee is de kwestie nog niet de wereld uit. Zo'n consensus is altijd een produkt van compromissen, een soort wetenschappelijk gemiddelde, een voorlopig oordeel over een omstreden medisch onder werp. En een consensus is geen garantie voor medische waarheid, want als volgens de ene partij 2 plus 2 gelijk is aan 6, en volgens de andere gelijk aan 4. dan is volgens de con sensus 2 plus 2 voortaan gelijk aan 5. Wordt vervolgd. foto peter stigter Het sexy fotomodel Cindy Crawford gaat ook op de Nederlandse tele visie reclame maken voor de frisdrank Pepsi-Cola. In het originele Pepsi-spotje, dat in dertig Europese landen te zien is (geweest), wordt onverholen met aartsrivaal Coca-Cola de vloer aangeveegd. In de gekuiste Nederlandse versie komt het produkt van de eeuwige concurrent echter niet in beeld; Pepsi richt de pijlen daarin op het merk 'X'. Reden daarvoor is dat zogenaamde 'vergelijkende reclame' in Nederland op grond van de reclamecode niet is toegestaan. Woord voerder P. Ubachs van Pepsi-Cola: „Dat soort vergelijkende reclame kan hier nog steeds niet. In dertig andere Europese landen hebben we de originele commercial wel uitgezonden. Dus wie weet komt het er hier ook nog ooit van." Concurrent Coca-Cola reageert bij monde van woordvoerder Erik Vis ser: „Ach, Pepsi-Cola heeft natuurlijk in het verleden al de 'smaaktest' gedaan. Ook dat ging met merk 'X', maar het was ook duidelijk dat Coca-Cola werd bedoeld". De reclame met Cindy Crawford is sinds nog twee weken op de Nederlandse tv te zien.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 29