"Het gaat alleen maar vooruit'
DE STEM
Breda looft prijs
uit voor koorwerk
Bennie Jolink twintig jaar op het podium met Normaal
Vara haalt komische reeks
met Tony Danza van stal
Theater Instituut openl
eeuwfeest van cabaret
r
Finest
Selection
voor 1995
toegekend
Morphine
Jason
the Scorchers
Cheb Mami
LA Guns
pESTEM
Expo over Jacobs, Speenhoff en Pisuisse
„Ik ben geen kunstenaar van mijn
vak, ik ben schilder"
Sierk Schroder, portretschilder
Gids
WOENSDAG 15 MAART 1995
De jubileumtournee van Normaal is nu bijna een
maand aan de gang. Er komen nog zo'n honderd 120
optredens, waarvan de laatste eind oktober in Lievel-
de zal worden gegeven. 'Wi-j luusteren of niet' heet
de tournee, die in Normaal-jargon veldtocht heet. Zo
wordt manager Martin Jansen met regelmanus aan
gesproken en heet de fanclub anhangerschap. Twintig
jaar Normaal. Reden genoeg voor een gesprek met het
gezicht en de stem van de groep: Bennie Jolink.
Door Tom Smeets
Het gesprek heeft plaats in de re
presentatieruimte van Heineken
in 's-Hertogenbosch. Heineken-
dochter Amstel is Normaals
nieuwe sponsor, vandaar. Bennie
Jolink heeft zich al aangepast.
'De beste rockers drinken het',
zegt hij met een brede grijns. Aan
het plafond is een wijze raad ge
schilderd die volledige navolging
ondervindt: 'Een gezonde ziel
kan niet in een droog lichaam
wonen'.
Bennie laat wat schetsjes zien,
inclusief een damesslipje. Met
Normaal-opschrift, dat spreekt.
Vol trots vermeldt hij dat hij voor
het eerst van een computer ge
bruik heeft gemaakt. „Hoe zoiets
werkt weet ik niet en wil ik ook
niet weten. Maar het voordeel is:
Van onze kunstredactie
Amsterdam - De Philip Mor
ris Finest Selection gaat dit
jaar voor het eerst ook naar
een beeldend kunstenaar.
Ansuya Blom kreeg de on
derscheiding gisteren in
Amsterdam.
De andere prijswinnaars
zijn de pianist Folke Nauta
en het choreografen-duo
Andrea Leine en Harijono
Roebana.
De Philip Morris Finest Se
lection Foundation kent de
prijzen sinds 1991 toe aan
jonge kunstenaars. Aan de
onderscheiding is geen geld
bedrag verbonden. De win
naars kunnen kiezen voor
bijvoorbeeld een cd, deelna
me aan een masterclass of
een reeks concerten. Eerdere
prijswinaars zijn de celliste
Quirine Viersen, het Osiris
Trio, de hoboïste Pauline
Oostenrijk en de harpiste
Godelieve Schrama.
Ansuya Blom krijgt een ten
toonstelling in het nieuwe
Museum voor Moderne
Kunst in Amstelveen aange
boden.
zodra iets in de computer zit, kun
je er van alles mee doen. Het ver
andert verder niets aan mijn
voorbereiding. Ik moet het be
denken, ik moet het tekenen."
„Het begint hier in m'n kop",
verduidelijkt hij. „Dan begin je
wat te krassen en te tekenen."
Soms speelt hij, om het voorzich
tig uit te drukken, ook leentje
buur. Een van 'zijn' ontwerpen is
het fameuze hondje van His Mas
ters Voice. Bennie: „Dat is inder
daad het bekende hondje. Dat
hebben we klakkeloos gegapt.
Maar ik heb er voldoende aan
veranderd om geen last te krijgen
met copyrights. En ook al zouden
we dat wel krijgen, dat lappen we
toch aan onze laars."
Bennie: „Ja ja ja. Mijn bijna al
versleten vergelijking met seks
gaat nog steeds op: je moet het
graag willen, anders krijg je hem
niet omhoog. Dat is met rock 'n
roll precies hetzelfde. Je moet het
ontzettend graag willen, anders
kan het niet. Er moet honderd
procent inspiratie zijn. De wil, de
gein, de humor, alles moet aan
wezig zijn. Anders wil het niet.
Dan kun je er beter mee stop
pen."
Als hij bij een bandlid, iets van
'hè hè, het is toch wel zwaar en ik
heb niet altijd even veel zin' be
speurt, dan is ie binnen de kortste
keren ex-bandlid.'Bennie: „Dat is
in feite altijd de reden waarom
mensen er niet meer bij zitten.
Het is eigenlijk een motivatiepro
bleem. Alleen een topmotivatie is
voldoende."
Bij hem is die motivatie altijd
aanwezig, bevestigt hij volmon
dig. „Zelfs in augustus toen het
zo ontzettend heet was. We heb
ben toen zo'n 26 concerten gege
ven. We hadden in een maand
slechts twee of drie vrije dagen.
Er kwam wat mijzelf betreft een
cara-probleem bij, vroeger heette
dat gewoon astma. Dat was wel
eens moeilijk. Maar ik kreeg van
de dokter allemaal legale do
ping."
Ware liefde
Nu heeft hij tot eind oktober 120
concerten voor de boeg. Het had
den er overigens makkelijk nog
veel meer kunnen zijn. Bennie,
niet zonder trots: „Ja ja, er wor
den er meer afgezegd dan aange
nomen. Dat is een goed gevoel, ja.
We beginnen pas aan een tournee
Bennie Jolink (midden) en z'n Normaal-kornuiten.
als ie vol zit, anders beginnen we
er niet aan.
Terugkijkend op de ups en downs
in twintig jaar: „In '87 hadden we
een absoluut dieptepunt met een
manager die de boel had besto
len. Dat is heel erg geweest. Dat
vond ik bijvoorbeeld veel erger
dan het ongeluk. Dat ik daarna
driekwart jaar niet mee kon
doen, zou je ook als een diepte
punt kunnen beschouwen. Maar
dat hebben we met Willem Duyn
toch aardig doorstaan."
„Gek genoeg gaat het de laatste
tijd alleen maar vooruit. Maar als
het ophoudt, als het dit jaar alle
maal een beetje minder wordt, de
platenverkoop, de bezoekersaan
tallen, dan zou ik wel eens achter
m'n oren krabben. Dan zou ik
toch wel even gaan denken van
'hoe nu?' Maar het gaat allemaal
vooruit, dus denk ik daar nog niet
over na. Het gaat zo fantastisch."
Hij verheugt zich nog steeds op
elk optreden. „Op het moment
dat ik op het podium sta en het
gordijn gaat open, hoe het pu
bliek dan reageert... Dat is ware
liefde. Wederzijds, wat ware lief
de altijd is."
Het publiek verandert wel. „Nou,
met name het afgelopen jaar. Ik
ben verbaasd over de ongelooflij
ke aantallen hele jonge kinderen.
Vanaf dertien tot zeventien, zo
iets. Dan denk ik 'goh, die waren
nog niet geboren toen ik al bezig
was'. Het zijn vaak kinderen van,
hè. Pa en ma staan vaak verderop
in de zaal."
Verbazing
Bennie zelf is 48, in september
wordt hij 49. Lachend: „Maar ik
ben nog geen opa hoor. Die zoon
van mij doet er niks aan. Hij is al
23, dus het kan al makkelijk. Het
publiek is jonger dan m'n eigen
kind, ja. Hoe dat is? Ik heb iets
van een soort verbazing. Maar ik
heb ook iets van 'dat ik dit alle-
maaal mag meemaken'. Dat
klinkt misschien wat bijbels,
maar ik vind het echt geweldig.
Al zou het ooit wat minder wor
den, dan kunnen we er met een
vrolijk, opgeheven hoofd een
punt achter zetten. Dan hebben
we het twintig jaar geweldig ge
daan. Ik ben daar echt blij en
dankbaar om.
Inspelen
Geen concert zal straks hetzelfde
zijn. Dat komt enerzijds doordat
Bennie graag op lokale situaties
inspeelt, maar vooral door het
verschil in publiek. Al zou je dat
niet verwachten, de Normaal-fan
in Noord en Zuid verschillen be
hoorlijk. Bennie legt uit: „Het
noorden is veel meer blues-ge-
richt, het zuiden wil meer mee
zingen. Dat is een heel groot ver
schil." Bij elk optreden staat
vooraan een paar honderd man
die door het dolle zijn. Achter in
de zaal kunnen de verschillen
groot zijn, benadrukt hij. Bennie:
„Bijvoorbeeld die noorderlingen,
die kouwe kikkers. Die Friezen
en die Groningers staan met de
armen over elkaar zo van 'zo boe
ren, maak het maar eens waar'.
Maar als je die aan het eind om
hebt, geeft dat een enorme bevre
diging. Onder de rivieren is het
niet zo uitdagend. Daar is het
toch al feest. Iedereen komt daar
met een gemoedelijke instelling.
In het noorden moet je er echt
voor werken, voor die kritische
honden. Die staan daar maar te
loeren, maar het lukt wel en de
bevrediging is daarom iets gro
ter."
Een ander treffend voorbeeld is
het Peel-gebied. Bennie: „Daar is
praktisch iedereen al dronken
voordat wij binnenkomen. Daar
heb je feest van het begin tot het
eind. Daar moet je ook geen lange
aankondigingen houden, een leuk
verhaal met een clou erin. Ik ver
tel wel eens wat tussendoor, maar
in Brabant heeft dat niet zoveel
zin. In het noorden staan ze arg
wanend te luisteren en als je dan
iets leuks te binnen schiet om te
zeggen, dan heeft het daar iets
meer effect." De tournee is lande-
EEN VAN de grootste muzikale
verrassingen van 1993 was Mor
phine. Op het moment dat de
progressieve muziek in Amerika
werd gedomineerd door grunge,
kwam dit trio met nummers
waarin ongewone instrumenten
als tweesnarige bas en bariton
sax de hoofdrol vervulden.
Cure for pain, de plaat waarop
dat allemaal te horen was, bleek
al de tweede langspeler te zijn
van dit uit Boston afkomstige
gezelschap. De eersteling, Good,
werd alsnog hier uitgebracht en
de kwaliteit op die plaat beves
tigde dat Cure for pain geen toe
valstreffer was.
Yes heet de zopas verschenen
derde cd van Morphine. Yes is
een plaat die zijn tijd nodig
heeft. Van een sensationeel
nieuw geluid is nu immers geen
sprake meer, maar bovendien
heeft Morphine dit keer niet ge
kozen voor allemaal makkelijk
te bevatten nummers. Stukken
als Super sex, Sharks en Gone
for good laten een andere aan
pak horen. Super sex en Sharks
zijn experimentele sfeerstukken
die een beetje aan Beefheart en
Zappa doen denken. Gone for
good is ingetogen, op een manier
zoals dat ook op de derde lp van
de Velvet Underground gedaan
wordt.
De van Cure for pain bekende
aanpak is wel in ruime mate
aanwezig, maar de uitwerking is
op Yes minder commercieel en
dat zal er wellicht toe leiden dat
deze plaat minder succesvol zal
zijn dan zijn voorganger. Dat
zou jammer zijn, want Yes is wel
degelijk een heel boeiende en on-
Morphine: meer diepgang.
derhoudende plaat. Het duurt
weliswaar wat langer eer je met
de nummers vertrouwd bent,
maar de diepgang is groter dan
op Cure for pain en de muzikale
perspectieven die in Super sex
en Sharks getoond worden, laten
bovendien horen dat Morphine
volop potentieel heeft om ook na
Yes nog voor aangename muzi
kale momenten te kunnen zor
gen. (Ryko, Munich Records)
WIM VAN LEEST
DIK TIEN jaar geleden werd de
vernieuwingsdrang in de pop
muziek vooral aan Engelsen toe
gedicht en als er in de VS al eens
iets afwijkends gebeurde, dan
werd dat al snel bejubeld als be
trof het een nieuwe sensatie.
FOTO B.C. KAGAN
Zodoende kon het gezelschap
Jason the Scorchers met de
wat punky countryrock die op de
platen Fervor en Lost found
ten gehore werd gebracht, in Ne
derland halverwege de jaren
tachtig op veel krediet rekenen.
Je kunt die waardering ook te
rugzien in de achtereenvolgende
edities van de popencyclopedie
van Oor. De eerste keer dat de
groep vermeld wordt, in 1986,
wordt er nog heel enthousiast
over gedaan. Twee jaar later is
het enthousiaste stukje uitge
breid met een enkel zinnetje over
een teleurstellende derde lang
speler. Weer twee jaar later wor
den van Jason c.s. onder het
hoofdstukje countryrock alleen
nog maar de titels van de eerste
twee lp's genoemd.
Als je die platen nog eens terug
hoort, kun je je bijna niet voor
stellen dat er ooit mensen uit
hun bol gegaan zijn van de mu
ziek van Jason en zijn makkers.
Goed, het klonk energiek maar
van briljante countryrock was
achteraf bezien geen sprake.
Jason The Scorchers was ei
genlijk een overschat bandje.
Ik kan me dan ook niet voorstel
len dat er mensen zijn die al die
jaren op de come-backplaat van
de groep hebben zitten wachten.
Die cd is er echter wel. Hij heet
A blazing grace en tien nummers
lang wordt er gepoogd om oude
tijden te doen herleven. A bla
zing grace is niet slecht, maar
het is wel een volstrekt overbo
dige plaat die niets toevoegt aan
het oeuvre van Jason the Scor
chers noch aan de countryrock.
(Mammoth Records, Munich Re
cords)
WVL
KAN MUZIEK gevaarlijk voor
je zijn? Wel als je Algerijn bent
en raï-muziek maakt. Dan loop
je de kans dat je door de funda
mentalisten in dat land wordt
vermoord, omdat je muziek vol
gens hen indruist tegen de islam.
Het openlijk zingen over vrije
liefde en de westerse oriëntatie
werd voor de opkomst van het
FIS in Algerije al min of meer te
gengegaan, maar nu is het bloed
link geworden.
Raï-zanger Cheb Hasni is al om
het leven gebracht door de fun
damentalisten en dat lot zou
meer Algerijnse muzikanten in
ballingschap kunnen beschoren
zijn als ze voet op vaderlandse
bodem zouden zetten.
Intussen gaat het ook om andere
redenen niet zo goed met de raï.
Het heeft er even op geleken dat
de muziek als stroming door zou
breken, maar westerse liefheb
bers hebben zich er inmiddels
van afgekeerd en de toonaange
vende raï-zangers hebben hun
muzikale horizon aanzienlijk
verbreed.
Zo laat Cheb Mami op zijn nieu
we cd Saïda (vernoemd naar ge
boortestad) invloeden uit reggae
en rap toe, terwijl er in de diver
se nummers ook Griekse, Spaan
se en Turkse elementen zitten.
Het resultaat is een prachtige,
rijkgeschakeerde plaat vol met
vooral liefdesliedjes. Alleen in
Alache alache en Trab wordt
verwezen naar de huidige situa
tie in Algerije.
Cheb Mami is erin geslaagd om
aan het tamelijk eenduidige raï-
geluid te ontsnappen. Wat hij op
Saïda laat horen, is moderne, ui
terst dansbare muziek. Die mu
ziek wortelt weliswaar onmis
kenbaar in Noord-Afrika, maar
Mami heeft er een nieuwe in
kleuring aan gegeven en omdat
hij vrijelijk put uit andere muzi
kale stromingen, maakt hij de
muziek toegankelijk voor een
heel breed publiek. Van com
merciële uitverkoop is evenwel
geen sprake. Daarvoor zit er te
veel emotie in de zang en getuigt
de muziek te zeer van vernieu
wingsdrang. (Totem Records,
Munich Records)
WVL
VIER JAAR hebben we moeten
wachten op het vierde album
van LA Guns. Het was het lange
wachten waard. De Guns slaan
met Vicious Circle nieuwe wegen
in. Het handelsmerk van de
Amerikaanse band, rauwe rock
roll, heeft steeds meer terrein
verloren aan psychedelische
rock en turbo-folk.
En dat houdt de spanning erin.
De schijf verveelt geen enkel
moment, al zal de fervente Gun-
sfan wel even moeten wennen
aan het akoestische solostuk Ta
rantula van gitarist Tracii Guns.
Nooit gedacht dat die knaap zo
veel gevoel in zijn vingers had!
Andere fraaie hoogtepunten zijn
de wat zweverige nummers Fade
Away and Chasing the Dragon.
Gelukkig maken de Guns niet de
fout door alles wat hard is over
boord te zetten. Ze schenken nog
genoeg aandacht aan ouderwets
geweld. Luister maar naar Face
Down en Killing Machine.
De remake van I'd Love to Chan
ge the World, een oude kraker
van Ten Years After is leuk,
maar het origineel is beter. De
vorige albums van LA Guns wa
ren elk goed voor goud of plati
num. Met Vicious Circle zal het
ook wel die kant op gaan. (Poly
gram Records)
PETER VIERENHALM
Van onze kunstredactie
Breda - Voor de kersverse Alphons Diepenbrock Composi.
tieprijs stelt de gemeente Breda een tweede prijs van f
7500,- beschikbaar. De prijs is bedoeld voor koor-compos!
ties.
Bosch? „Die link is er niet. W(
vinden het een aardig initiatie!
dat zo'n prijs in Brabant word'
ingesteld," zegt Nico Schrama
van de Dienst Cultuur van de
gemeente Breda.
De Alphons Diepenbrock Com-
positieprijs is ingesteld door
het Gemengd Koor Jeroen
Bosch in 's-Hertogenbosch, de
stad waar de componist Die
penbrock jaren lang woonde
De compositieprijs staat open
voor alle componisten. Het
werk (10 a 15 minuten) moet
nieuw zijn en dient geschreven
te worden voor gemengd koor
met orgel- of koperblazersbe
geleiding. De tekst moet ge
schreven zijn in het Neder
lands, Latijn, Italiaans, Frans,
Duits of Engels. De jury wordt
gevormd door Jan van Dijk,
Alex Manassen en Maurice Pi-
renne. De eerste prijs bedraagt
overigens 10.000,-.
Welke link heeft Breda met de
componist Diepenbrock, zoals
die relatie wel bestaat met Den
„Maar er is een belangrijkerrt-
den dat wij deze tweede prijs
beschikbaar hebben gesteld
We kunnen namelijk met hel
bekroonde werk iets toevoegen
aan het muziekleven in Breda
Wij. hebben als voorwaarde ge
steld dat het winnende werk in
Breda wordt uitgevoerd, door
een goed amateurkoor. Zo kan
een jongere generatie kennis
nemen van nieuw gecompo-
neerd repertoire," aldus Schra
ma.
De inzendtermijn sluit op 31
september 1995.
FOTO ACHIEF DE STEM
lijk en speelt zich niet in hoofd
zaak in de Achterhoek af. „In
Gelderland treden we het minste
op. Daar zijn we ook het minst
populair. In de Achterhoek heeft
iedereen zoiets van 'ach Normaal,
dat kennen we wel, dat zijn die
jongens hier uit de buurt, die zien
we iedere dag boodschappen
doen'. Ik weet niet precies wat de
reden is, maar in de Achterhoek
reageren ze nogal koel. Maar bij
voorbeeld op het platteland van
Zuid Holland, Boskoop, Gouda,
die hoek. Ongelooflijk hoe ze
daar op ons reageren. Dat lijken
wel Beatles-toestanden."
Uitschelden
De voorstellingen spelen zich nu
veelal in (feest)tenten af. Toch
heeft hij ook wel eens over een
tournee langs schouwburgen na
gedacht. Nagenietend vertelt hij
dat hij het voor een besloten
voorstelling wel eens heeft ge
daan. „Dat was in Doetinchem,
voor de Rotary of een aanver
wante ploeg. Allemaal keurige
mensen." Hij zet een uiterst geaf
fecteerde stem op. „Heel sjiek ge
kleed en zo. Van het begin tot het
eind heb ik ze zitten uitschelden.
Vuile kale kak hier, 250 voor een
kaartje betalen, wat denken jullie
wel... Zo de hele tijd door. Ze
vonden het prachtig! We hadden
een geweldig optreden."
'Who's the Boss' op herhaling
Van onze rtv-redactie
De Vara haalt de komische reeks 'Who's the Boss?' van
plank. Vanaf vandaag zijn de perikelen van Tony Danza w(
dertig weken te zien.
De serie werd voor het eerst uitgezonden in 1987 en kon zii
gaandeweg verheugen in een grote populariteit.
'Who's the Boss' (De baas in huis)
draait om ex-honkbalspeler Toni
Micelli, een rol van Tony Danza.
Deze Italiaanse Amerikaan krijgt
met zijn dochter kost en inwo
ning bij Angela Bower (Judith
Light), directeur van een recla
mebureau, en haar zoontje. Als
tegenprestatie runt Toni het
huishouden.
De comedy viel het eerste seizoen
in de Verenigde Staten meteen in
de prijzen. Samen met onder
meer 'Saturday Night Live'
(NBC) en de film 'Ishtar' kreeg
Who's the Boss? (ABC) een Gol
den Pit Award. Deze 'onderschei
ding' is bestemd voor tv-pro-
gramma's, reclamespots en films
'die miljoenen etnische Amerika
nen beledigen, meestal door ne
gatieve stereotypen.'
In de 'gelauwerde' programma's
verschijnen zwarten die fietsen
stelen, joden die bakkeleien over
prijzen, Italianen die van de mis
daad hun brood maken en Ieren
die dronken een café binnengaan.
Nederland 3, 17.40 uur
NEDERLAND 1
(tot 05
>k
9'
Tv
07.00 Tekst tv
q930 Koekeloere
1000 Typisch techniek
10:30 Milie» heeft
Af! 1
f 30.55 Tekst tv
59 vragenuurtje
mer, live (tot 14.00)
16.27 Nieuws
slechthorenden
1635 Studio op stelter
qazine met Paulus de 1
Morph, Liflaflab, Roobarb e
1729 Doug, animatieseri
Boggle, spelletje
(ZW) Mr. Ed, come
Fast forward,
Tony Danza als Toni
in "Who's the boss?' in 1911.
F0T0 ANN If
Amsterdam (anp) - Het Theater Instituut Nederland in Amstff
dam eert vanaf gisteren de drie grondleggers van het Neder- -
lands cabaret; Eduard Jacobs, J.H. (Koos) Speenhoff en
Louis Pisuisse.
Op de benedenverdieping is een
bescheiden tentoonstelling inge
richt, waar hun leven aan de
hand van foto's, brieven en teke
ningen is geschetst.
Een doorlopend videoprogramma
biedt steeds wisselende optre
dens; van oud (Wim Sonneveld,
Wim Kan) tot recent (Youp van 't
Hek, Jiskefet). Kostuums van on
der meer Paul de Leeuw, Freek
de Jonge en Karin Bloemen staan
in de achttiende eeuwse Slinge-
landtzaal opgesteld. De twee
kleine exposities blijven tot en
met november staan.
De presentatie betekent het begin
van de viering van het 100-jarig
bestaan van het cabaret. De rest
van het jaar hebben onder meer
lezingen en een heus symposium
plaats. Vanaf dinsdag zijn ook
drie CD's te koop met originele
opnamen van de drie cabaret
pioniers.
Over het eerste cabaretoptreden
in Nederland bestaat voor zover
bekend geen verschil van mening.
De historie vermeldt dat Eduard
Jacobs (1867-1914) dat eerste op
treden in 1895 verzorgde in een
nachtsociëteit aan de Quellijn-
straat in de Amsterdamse Pijp.
Jacobs teksten waren hard, niets-
verhullend, vertelt Hilde Schol-
ten, samenstelster van de ten
toonstelling. Dat blijkt ook uit de
tekst van een van zijn liederen,
die in het speciaal daaraan gewij
de zaaltje hangt. Jacobs be
schrijft daarin het leven op de
Zeedijk, waar twee hoeren elkaar
afslachten om een klant.
Helaas zijn van het optreden in
de nachtsociëteit nooit foto's
maakt. Wel toont het Theater»
stituut kiekjes uit die tijd. Ooi
het einde van het pand is te ad
een gasexplosie in 1980 beteken
de de sloop. In de huidige niew-
bouw zit nu buurthuis de 0"'
lijn.
Koos Speenhoff (1869-1945)
aanvankelijk bekend als te®
naar. In de voor hem ingencti g, a
gang hangen niet alleen tekenin
gen van zijn hand. Er is o0^
werk van Kees van Dongei
zien, die zijn vriend Speenl
portretteerde. Ook prijkt het v
bod van het katholieke best
Eer en Deugd aan de muur,
Speenhoff's voordrachten
smeerigst' noemt.
Dramatische dood
Speenhoff kwam net als Pisu'2
dramatisch om het leven,
werd onthoofd tijdensherifflj
singsbombardement van
lieerden op het Haagse
hout. Die bommenregen in
1945 werd onlangs nogh
Het laatste zaaltje over
(1880) bevat een foto van
rouwstoet na zijn overuj
1927. De cabaretier werd op
Rembrandtplein in A®
vermoord door Tjakko M
De jonge zanger was veffl
Jenni Gilliams, de vrouw W»
suisse. Kuipers wilde, zo g
verhaal, niet Pisuisse maa
doodschieten, maar de ca
wierp zich voor haar om
behoeden voor de kogelIs.
delijk vonden zowel Jea
Jenni, als Tjakko de dooa.
e Bezuiden-
voor
17.57
18.27
18.57
zine
19.31
19.51
20.00
20.24
20.31
serie
21.29
22.00
jon
(TT) Ik heb al
W
literair magazine
PP: Uitzending
(TT) Journaal
(TT) Weeroverzich
The House of
Eli
Hier en Nu
Between the
Line
achti
;.<s
rie
22.55 Vraag en aanbod
serie over de wereld
advertentie. Af!: Verhuis
23.43 Journaal
"""NEDERLAND 2
07.00 Journaal
07.06 Lingo
07.29 Ontbijt tv
08.28 Journaal
08.33 Boggle
09.00 Journaal
09.05 PP: Uitzending Uni
09.08 Kook tv
09.29 ViaRia
10.19 Follies, serie
10.43 De kleedkamer
11.09 Judge Roy Bean, v\
11.34 Tussen kunst en ki
12.27 Dat zeg ik niet, spe
13.00 Journaal
13.07 Lopende zaken
13.32 The Wonder Years
13.57 Villa Achterwerk
16.00 (TT) Journaal
16.09 Little Women, anin
16.34 De troon van kon
gebit
17.01 Bay City, jeugdserif
17.28 (TT) Reizen door
natuurserie: De jagers (1)
17.58 (TT) 2 Vandaag, act
18.35 (TT) Champions
Ajax-Hajduk Split
20.40 PP: Uitzending AO
20.43 Reuma raakt je, f
Nationaal Reumafonds
20.48 Midlotto
20.53 (TT) Champions Le
Saint Germain-Barcelona
23.05 (TT) Champions
menvatting twee andere kv\
23.55 Journaal
24.00 Nieuws voor
SUSKE EN WISKE
HAMBONE
BOES
ONTDEK DE VER!
