Permanente bewoning
campings vaak
oogluikend toegestaan
Pro
Verdachte babymoord:
'Maartje schreeuwde
en krijste van de pijn'
CNV-voorzitter Westerlaken: Blindelings flexibiliseren onverstandig
-DE STEM-
Inspecteur Volkshuisvesting wil actie ondernemen tegen 'permanente kampeerders'
DE STEM
Ruanda ni
BINNENLAND BUITENLAND
BEL LEZERSCONTACT
Dijkstal hee
DE STEM
WOENSDAG 8 FEBRUARI 1995 /J PESTEM
H. Prins: 'Ik heb, denk ik, uiterst zorgvuldig gewerkt', foto vnu
Door Madeleen Wesseling (anp)
Purmerend - „Wat moet je doen als een zwaar mismaakt
baby'tje schreeuwt en krijst van de pijn en er is geen enkele
mogelijkheid de helse steken van blootliggende zenuwen weg
te nemen? We hadden geen keus: in de armen van haar jonge
moeder is 'Maartje', na twee spuitjes met een dodelijk middel,
ingeslapen."
Iedereen was het ermee eens.
Drie dagen hel op aarde waren
genoeg voor het meisje. Niet het
waterhoofd dat nooit zou kun
nen denken; niet de misvormde
benen en voeten die nooit zou
den kunnen dansen; niet de open
rug en dwarslaesie gaven de
doorslag tot de beslissing het
kind te doden. Maar de vreselij
ke, onbehandelbare pijnen die ze
leed.
H. Prins (49), gynaecoloog in het
Waterlandziekenhuis in Purme
rend spreekt strak en uiterlijk
onbewogen over de 25e maart,
bijna twee jaar geleden.
Op die dag hielp hij het kind,
van wie de naam om privacy-re-
denen in Maartje verènderd is,
aan een menswaardige dood.
Binnenkort zal hij zich hiervoor
voor de rechter moeten verant
woorden.
De beslissing van de jonge
ouders, de neuroloog en neuro-
chirurg, de pastor, de kinderart
sen en de gynaecoloog was na
lange, intensieve gesprekken
unaniem: de vreselijke pijnen
van het zwaar gehandicapte
kindje moesten worden gestopt.
Met pijnstillers alleen kon dat
niet. „Je kunt maar een bepaalde
dosis geven. Daarna ontstaan
ademhalingsmoeilijkheden en
bewustzijnsverlies.
Omdat de kinderarts het wel
eens was met de beslissing, maar
geestelijke problemen had met
de uitvoering, gaf gynaecoloog
Prins, die na de keizersnede
nauw betrokken was bij het ge
zin, de dodelijke injectie.
Hij meldde de onnatuurlijke
dood, de actieve levensbeëindi
ging, zelf bij justitie omdat hij
'moreel doordrongen was van
het feit dat dit hoorde'. De wet
telijke verplichting voor artsen
een niet-natuurlijke dood te
melden geldt pas vanaf midden
vorig jaar. Het antwoord van
Justitie was duidelijk.
Zelfs minister Sorgdrager be
moeide zich ermee: Prins moest
terechtstaan voor 'moord met
voorbedachten rade'. De wet
stelt daarop een maximumstraf
van levenslange gevangenis. De
gynaecoloog wordt daarmee het
eerste proefkonijn die door Jus
titie wordt 'gebruikt' om duide
lijkheid te krijgen bij het gigan
tische vraagstuk over medische
criteria bij beslissingen over 'le
ven of dood'.
Probleem in de zaak-Prins is dat
het doden van een baby niet
onder de euthanasieregel (met
een maximumstraf van 12 jaar)
kan vallen, omdat een klein kind
zijn wil niet kenbaar kan maken.
Daarom legt justitie niet eutha
nasie, maar het veel zwaardere
delict moord ten laste.
„Eigenlijk gebruikt justitie met
de tenlastelegging moord een
zwaar en oneigenlijk middel.
Wat hier juist uitgemaakt moet
worden is öf een arts en onder
welke voorwaarden, zorgvuldig
handelt bij het opheffen van ern
stig lijden. Het gaat hier om de
grenzen van de geneeskunde en
om- de vraag hoe als arts om te
gaan met de technologie die je
tot je beschikking hebt. Het gaat
hier dus niet, zoals bij euthana
sie, om de wil van de patiënt.
Het proces moet duidelijk maken
of een arts iemand wel of niet in
leven mag houden, terwijl dat
leven slechts lijden is," aldus de
in gezondheidsrecht gespeciali
seerde advocaat mr. E. Sutorius.
Hij zal Prins verdedigen op zijn
zware weg tot de Hoge Raad aan
toe.
Volgens Sutorius ontstaat er met
de zaak-Prins een nieuwe lijn in
de rechtspraak waarbij, net als
bij euthanasiezaken, rechters
steeds weer moeten beslissen
over wat wel en niet mag en
zorgvuldig is.
Ook de beroepsgroep van kin
derartsen vindt het hard nodig
dat er uitsluitsel komt over het
laten sterven of zelfs doden van
baby's die uitzichtloos lijden met
onverdraaglijke pijnen. Kinder
artsen zijn het er onderling niet
over eens of dit zou mogen. Toch
gebeurt het een keer of tien per
jaar.
Waar anderen in de luwte wach
ten op een definitief oordeel over
de zaak-Prins begint voor Prins
zelf binnenkort een 'heksenke
tel': met veel publiciteit omge
ven zittingen bij de rechtbank,
het hof ên de Hoge Raad. „Ik
heb, denk ik, uiterst zorgvuldig
gewerkt. Er was onaanvaard
baar, onbehandelbaar, uitzicht
loos lijden. Het kindje zou hoog
stens een paar weken geleefd
hebben. Maar wat voor leven."
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader en D.H. Ahles (adjunct).
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405. Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoor: zie colofon 'Stad Streek'.
Abonnementsprijzen:
maand
kwartaal
halfjaar
jaar
via automatische incasso
29.80
86,90
172.80
335,75
via acceptgiro
n.v.t.
89.40
ƒ177,80
345,75
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben,
Ginnekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend S 076-236881Fax 076-236405.
Geboorte- en overlijdensadvertenties
zondag van
tot 20.30 uur S 076-236242/236911
t/m vrijdag tot 16.00 uur 076-236881fax 076-236405
18.301
pdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de Algemene
Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. alsmede de Regelen voor
szen.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur 08860-82345.
BEZORGKLACHTEN
LEZERSSERVICE
ABONNEMENTENADMINISTRATIE
06-0226116
Ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur/zat. 8.00-12.00 uur
(Opzegtermijn abonnementen: 4 weken voor het eind van de betaalperiode)
Van onze verslaggeefster
Hélène Schenk
Oosterhout - De regel dat
mensen niet permanent mo
gen wonen op campings
wordt in Noord-Brabant en
Zeeland op grote schaal met
voeten getreden. De inspec
teur voor de Volkshuisves
ting in Noord-Brabant en
Zeeland, H. Bekkers, vindt
dit niet acceptabel en wil dat
gemeenten optreden tegen de
permanente huisvesting op
campings.
„Anders kunnen we de regels
net zo goed schrappen. Als ie
dereen zomaar op een camping
gaat wonen, betekent dat dat je
het uitgangspunt van je ruimte
lijke ordeningsbeleid onderuit
haalt," zegt inspecteur Bekkers.
Enkele voorbeelden: Campings
in Gilze en Rijen hebben vol
gens wethouder C. Beenackers
samen enkele honderden per
manente bewoners; camping De
Nollen in Made dreigde ooit een
aparte woonwijk van Drimme-
len te worden, voor zover de
gemeente weet is het aantal 'il
legale bewoners' nu drastisch
teruggebracht.
Chaam zou in heel het land te
boek staan als gemeente waar je
op de camping kunt wonen als
je moet verbouwen of geen an
dere woonruimte hebt. En de
burgemeester van Dussen zei
onlangs te vermoeden dat 'een
groot deel van de stacaravans
en chalets op recreatieterrein de
Kurenpolder in Hank in strijd
met de regels permanent be
woond wordt'.
Bekkers is pas sinds kort werk
zaam als inspecteur foor de
volkshuisvesting in Noord-Bra
bant en Zeeland. Dus naar aan
leiding van de vraag 'weet u dat
veel mensen in strijd met de
regels permanent op de cam
ping wonen', raadpleegde hij
zijn ambtenaren.
„Natuurlijk gebeurt dat. Dat
weten we toch allemaal," was
het antwoord. Bekkers wil zich
daar niet bij neerleggen. „Ik zal
de gemeenten vragen waarom
ze niet optreden en zal hen ook
zeggen dat ze dat wel moeten
doen. Zo niet, dan zal ik de
provincie vragen om daar toe
zicht op te houden."
Volgens beleidsmedewerker
Peter Rens van de Stichting
Recreatie in Den Haag is het
permanent wonen op een re
creatieterrein 'in principe ver
boden'. Iemand woont perma
nent op een recreatieterrein 'als
-ie er meer dan de helft van het
jaar verblijft'.
„Een gemeente kan in bepaalde
gevallen een ontheffing verle
nen," zegt Rens. „Maar gemeen
ten profiteren er ook wel van.
Ze ontvangen extra onroerende-
zaakbelasting en toeristenbelas
ting. En dan zijn er gemeenten
die ook forensenbelasting vra
gen. Voor een huisje van twee
ton vangen ze jaarlijks enkele
duizenden guldens. En dan is er
nog de plaatselijke midden
stand, die meeprofiteert. Dus
het is voor gemeenten best aan-
Stacaravans op camping De Nollen if) Drimmelen.
foto de stem/dick de boer
trèjckelijk om niet in te grij
pen," aldus Rens.
Een rondje langs een aantal
gemeenten leert dat zij weten
dat sommige campingplaatsen
permanent bewoond worden.
Daar doen ambtenaren en be
stuurders ook helemaal niet ge
heimzinnig over. Ze zeggen er
echter bij dat ze nauwelijks we
ten hoe ze daar tegen op moeten
treden.
Inspecteur Bekkers: „Dat is ook
moeilijk, maar het moet wel
gebeuren. De bewijslast is
moeilijk. Je moet aantonen dat
iemand er permanent woont,
maar je moet er ook nog eens
snel bij zijn. Daar is jurispru
dentie over. Je kunt het niet
eerst een tijd gedogen en dan
ineens optreden. Natuurlijk zijn
er methoden om dergelijke mis
standen aan te tonen, 't Is mijn
vak niet, maar sociaal recher
cheurs worden ook met succes
op andere zaken gezet. Het ver
eist wèl extra aandacht van de
gemeenten."
De campings in de gemeente
Gilze en Rijen hebben gezamen
lijk enkele honderden perma
nente bewoners. „Het loopt de
spuigaten uit," zegt wethouder
C. Beenackers. „Maar we heb
ben d'r nauwelijks grip op."
Een woordvoerder van de ge
meente Made en Drimmelen
meldt monter dat er inderdaad
mensen permanent op camping
De Nollen verblijven. Een colle
ga van deze ambtenaar zegt niet
te weten om hoeveel mensen het
gaat. „Een aanjtal jaren geleden
dreigde De Nolleneen aparte
woonwijk van Drimmelen te
worden," zegt woordvoerder
twee uit Made. „Het werd ja
renlang gedoogd. De caravans
kregen zelfs caravan-nummers.
En optreden kon op zqker mo
ment niet meer, want dan moest
je op basis van een rechterlijke
uitspraak die er lag vervangen
de woonruimte aanbieden."
„Toen hebben we maatregelen
genomen om er paal en perk
aan te stellen," vervolgt de Ma-
dese woordvoerder. „Zouden
mensen sterven of verhuizen,
dan vervielen het huisnummer
en de mogelijkheid op die loca
tie te kunnen wonen. Ik geloof
dat er op De Nollen nu nog een
stuk of tien caravans staan die
permanent bewoond worden."
Maar het kunnen er volgens de
woordvoerder ook best meer
zijn.
Een ambtenaar van de gemeen
te Hontenïsse is al even open
hartig: ,,'t Is natuurlijk voor de
gemeente best prettig als het
inwonertal op die manier toe
neemt, laten we eerlijk wezen.
En vergeet de extra belasting
en andere inkomsten voor de
gemeente niet." Zijn collega J.
Everaert van Maatschappelijke
Zaken in Hontenisse vult aan:
„Op bungalowpark Reygers-
kreek in Hengstdijk staan onge
veer vijftig bungalows waarvan
er dertig of veertig permanent
bewoond worden. Dat staan we
oogluikend toe."
„Het heeft ook geen zin te ont
kennen dat 't zo is, want als je
de makelaar belt, zegt-ie je zo
dat Reygersdijk nummer zus of
zo te koop staat en dat je d'r
permanent kunt wonen," ver
volgt Everaert. „Tot nu toe
heeft de inspectie Volkshuisves
ting ons met rust gelaten. Maar
het is ook niet te controleren
natuurlijk. Je kunt moeilijk al
die dagen bij al die adressen
voor de deur gaan liggen."
J. Zagers van woningstichting
St. Bernardus in Oudenbosch
(werkzaam voor de gemeenten
Hoeven, Oudenbosch, Oud Gas
tel en Standdaarbuiten), zegt
dat zich met enige regelmaat
mensen tot de stichting wenden
die vertellen dat ze in afwach
ting van woonruimte op een
camping verblijven. In de mees
te gevallen gaat het volgens Za
gers om camping De Haspel in
Hoeven. „Die mensen krijgen
niet eens een inschrijfformulier
van ons mee, want wij schrijven
alleen mensen in die een s
of economische binding hebbel
met onze gemeenten."
Zagers is zelf raadslid in d
gemeente Hoeven. Op dit J|
ment worden vakantiehui, I
lows verkocht op Bosbad Hot I
ven. Zagers: „Wij zullen eralertl
op zijn dat mensen daar nj.J
permanent in gaan wonen ij
het koopcontract verplicht
koper zich ook de bungalo
voor een x-aantal maanden pe,|
jaar te verhuren."
Onlangs liet een recreatie-on I
dernemer uit de gemeente GW
en Rijen zich al ontvallen da
een op de vijf caravans op zijj
terrein permanent bewoondl
wordt. Volgens de ondernenJ
is daar een aantal oorzakéjl
voor aan te geven: „De mensen
ontvluchten de grote stad. Osl
een recreatieterrein wonen
goedkoper en veiliger voor i
gevoel. En het is natuurlïl
mooier wonen."
Wethouder Beenackers van Gil
ze en Rijen: „Het komt omdat
de grote steden de bewoners
niet meer kunnen opvangen J
wij te weinig mogen bouwen-'
Op de vraag of de gemeente
plannen heeft om in te grijpen
antwoordt Beenackers: „We
zouden er tot op zekere hoogte
wel iets aan willen doen. Het
loopt namelijk de spuigaten uit.
Je hebt mensen die goedkoop op
een camping willen wonen. Die|
maken misbruik van de situatie.
Maar je hebt ook de sociale
gevallen. Voor wie de camping
een goedkope, maar tijdelijke
oplossing is om uit de proble
men te komen. Ik ben er voor
stander van om het wonen i
een camping in die gevallen t
te staan."
Burgemeester Hellegers van
gemeente Dussen liet onlan
weten dat de ontwikkelingen
de Kurenpolder, ook bekend
onder de naam recreatieoord De
Brabantse Biesbosch, de
meente Dussen met Hellegers
voorop, al jarenlang een doom
in het oog zijn.
Hellegers zei toen zich met na
me te storen aan de ongebrei
delde groei van het aantal bui
ten-proportionele stacaravans
„De Kurenpolder lijkt
merhand meer op een
lowpark dan op een camping
Er staan al complete chalets
die zelfs in de verste verte n
niet op een caravan lijken."
In dat gesprek zei Hellegers
te vermoeden dat een groot di
van de stacaravans en chaletsin
strijd met de wet ook perma
nent wordt bewoond. „Het is
alleen voor ons zo verrekte 1
tig om dat te bewijzen."
Een woordvoerster van de
meente Terneuzen zegt dat 1
recreatiecentrum in haar
meente ooit een speciale
merwoningenverordening' heeft
opgesteld om te voorkomen dat
mensen permanent op het re
creatieterrein zouden gaan wo
nen. „Het recreatieschap wilde
daar grip op krijgen," zegt
„En het werkt prima. Al heb je
natuurlijk altijd mensen die
proberen tussen de mazen van
het net te glippen."
Door Harry Coerver
en Pieter Willemsen
Den Haag - De cao die zijn
Vervoersbond CNV met de
werkgevers in het streekver
voer heeft afgesloten is ver
antwoord, vindt Anton Wes
terlaken. Hij heeft er dan ook
weinig begrip voor dat de
collega's van de FNV het aan
hebben laten komen op een
langdurige staking van bus
chauffeurs.
Het verschil van mening tussen
FNV en CNV zit hem in hun
afwijkend oordeel over flexibili
sering van arbeidstijden.
De werkgevers in het streekver
voer willen ruimere mogelijkhe
den om hun personeel in te zet
ten op de tijdstippen met de
grootste behoefte aan busver
voer.
De FNV heeft daar grote moeite
mee, omdat daarmee een stukje
wordt afgeknabbeld van de rust
tijdenregeling die de cao nu nog
kent. Verslechtering van de ar
beidsvoorwaarden, oordeelt de
FNV. Een redelijke vorm van
flexibiliteit, meent het CNV.
„Wij hebben er geen probleem
mee dat van tijd tot tijd kritisch
wordt gekeken naar allerlei cao
bepalingen," zegt Westerlaken.
„In het streekvervoer is afge
sproken dat de ondernemings
raad nu de zaken verder invult;
maatwerk levert. En ik heb alle
vertrouwen in onze mensen in de
OR. Die zorgen er wel voor dat
werknemers ermee uit de voeten
kunnen."
Hij vindt het niet nodig dat
onder alle omstandigheden
wordt vastgehouden aan elk
recht dat in het verleden ooit is
verworven. Omstandigheden
veranderen. Aanpassing aan die
nieuwe omstandigheden is lo
gisch, stelt de voorzitter van het
CNV. „Steeds meer files in de
Randstad kunnen daar in het
openbaar vervoer tot andere
maatregelen nopen dan in de
rest van het land."
De vraag die onvermijdelijk op
doemt is: waar ligt de grens? Hoe
ver kan flexibilisering van de
arbeid worden doorgevoerd? De
werkgevers bij de banken willen
de vrijheid krijgen voor een
groot aantal personeelsleden de
werktijd drastisch terug te drin
gen. Ook de bonden zijn daar
wel voor te porren, omdat die
verkorting van de wekelijkse ar
beidsduur de massale ontslagen
kan voorkomen 'die anders on
vermijdelijk zijn.
Maar de bonden zijn voorlopig
niet van zins werkgevers een
vrijbrief te geven voor wat ze
noemen 'deeltijdontslag'. Een al
te ongebreidelde verkorting van
de arbeidsduur betekent ook een
forse inkomensdaling. En daar
mee doemt het schrikbeeld op
van een beloning die onder het
minimum duikt. En dat van de
trieste gang naar de bijstand om
het loon aan te laten vullen tot
het sociaal minimum.
Dat vooruitzicht zint Anton
Westerlaken ook niet. „Die flexi
bilisering mag er niet toe leiden
dat je teruggaat naar oude
machtsverhoudingen, waarbij
een werkgever kan zeggen: jij
gaat korter werken en jij niet.
Het kader voor flexibilisering
moet in de cao worden vastge
legd. Vervolgens kan de werkge
ver in overleg met de onderne
mingsraad die flexibilisering in
vullen."
Westerlaken ergert zich aan de
opstelling van veel werkgevers.
„Alles wat flexibel is, is goed,
roept iedereen nu. Maar als je
alle arbeid alleen maar flexibel
wilt inzetten, leidt dat ertoe dat
werknemers zich niet langer ver
bonden voelen met hun bedrijf."
De werkgevers beroepen zich op
de trend tot individualisering;
mensen willen hun eigen ar
beidspatronen zoveel mogelijk
op de eigen wensen afstemmen.
Het CNV onderkent deze ont
wikkeling en is ook om die reden
voor maatwerk en diffenrentia-
tie. Tegelijkertijd schetst Wes
terlaken een trend binnen de
Westerlaken: 'We moeten wel voorkomen dat we in de waan
van de dag gaan leven.' foto
bedrijven: naar buiten wordt ge
roepen 'ieder voor zich, alles ter
discussie.' Binnen wordt saam
horigheid gepredikt en beoefend.
Westerlaken zou graag zien dat
er een discussie op gang komt
over de voor- en nadelen van de
flexibiliteit en nog belangrijker:
de doelstelling van flexibiliteit.
Hij gelooft niet in flexibiliteit als
doel op zich. Wat hem betreft is
het de hoogste tijd om vast te
stellen hoe ver je kunt gaan met
de marktwerking en wat de rol
van de overheid moet zijn.
Westerlaken is beducht voor
flexibiliteit die te ver doorschiet.
Hij waarschuwt dat te ver door
gevoerde flexibiliteit juist leidt
tot verstarring. In Amerika komt
dat al voor: het basispakket ar
beidsvoorwaarden dat werkge
ver en werknemer overeengeko
men zijn, biedt onvoldoende ze
kerheid. Daarom moet de werk
nemer aanvullende voorzienin
gen treffen voor ziektekosten,
pensioen en dergelijke. Maar als
iemand ouder wordt neemt de
kans toe dat hij niet meer opge
nomen wordt in een andere ziek
tekostenverzekering of in een
ander pensioenfonds. Daardoor
kan hij niet meer van baan ver
anderen. Wat met flexibilisering
is begonnen, eindigt in verstar
ring.
De voorzitter van het CNV wil
graag in gesprek komen met de
werkgevers en met politici over
de doelstellingen van flexibili
teit. „Als het gaat om meer
werk, meer dynamiek, onderne
merszin in de samenleving - ook
bij werknemers - dan moeten we
daar met elkaar over praten."
Rest de vraag in hoeverre we in
een verenigd Europa en in een
globaliserende economie ons
kunnen veroorloven flexibilise
ring van de economie achterwe
ge te laten.
„Je moet je niet gek laat maken
door de grootste gek in de we
reld. Je moet je als ondernemer
of als overheid niet normloos de
maat laten nemen door wat bui
ten je gebeurt." Westerlaken
vindt dat het zaak is internatio
naal de koppen bij elkaar te
steken. Daarbij moet de vraag
centraal staan wat in de toe
komst de verhouding moet wor
den tussen marktwerking en re
gulering.
Daarbij komt onvermijdelijk de
vraag aan de orde wat de vloer
moet zijn in de sociale zekerheid.
Het kabinet is daar nog niet uit.
Als politiek Den Haag besluit
maatregelen te treffen als het
invoeren van een inkomenstoets
in de aow, verlaging van de
kinderbijslag, stappen Westerla-
kens leden naar hun bond met
het dringend verzoek de inko
mensgevolgen via de cao's zoveel
mogelijk teniet te doen. „Ooit is
kinderbijslag in het leven geroe
pen om te voorkomen dat men
sen met kinderen meer loon
moesten krijgen dan mensen
zonder kinderen. Dat principe
wordt nu aangetast."
Dus wordt het cao-overleg belast
met het corrigeren van over
heidsmaatregelen. „Maar dat
overleg was al belast met het
leveren van maatwerk rond rust
tijden, het leveren van inspan
ningen op het gebied van lang
durige werkloosheid, deeltijd
werk, kinderopvang. En daar
komt dit dan bij. Het gevaar is
groot dat je daarmee de cao
agenda overbelast."
„Als de overheid vindt dat alles
zo hoog nodig decentraal en ge-
yan onze Haagse redactie
pen Haag - De uitbe
van de aow na over
wordt beperkt tot
twee maanden.
Nu kan die uitbetaling
partner van de ove
aow'er nog tot drie m;
na overlijden doorgaa
verkorting levert het k
een besparing op van
joen gulden.
Het is een van de maati
waarmee het kabinet de
niging compenseert op d
toeslag voor aow'ers ra
jongere partner. Die bes
gaat niet door en wor<
vangen door een com
van maatregelen.
Zo worden samenw
bloedverwante ouderen
dereguleerd moet plaatsvindt
bestaat het risico van egotripp
rij in arbeidsverhoudingen 1
sterke sectoren prima rege
gen, in zwakke sectoren
strijdregelingen en waar g
cao is geldt dan: ieder voor zit
en god voor ons allen.
„Met zoiets als werkgelegenhe:
kan dan in het cao-beleid ampü
rekening meer worden ge1""'
den. De loonkosten zullen
gen, er zullen mensen uitt
die in de sociale zekerheid
landen. Dan moeten premies'
belastingen worden verhoogd
voorzieningen worden aangetas
Dan zit je in de duale samen#
ving, waarin de sterken dingt
voor zichzelf of in bedrijfs-cao
regelen."
Dat proces is in Nederland
werking gezet en het zal dooi
gaan zolang er geen overeet
stemming is over een doelstel»
voor de lange termijn, vree
Westerlaken. „Neem de vol»
verzekeringen. Als je die me
stand houdt, maar komt
inkomenstoetsen zoals m
aow, tast je het karakter van
volksverzekering aan. Maar
heeft ingrijpende gevolgen.
je de aow inkomensafhanK
maakt, trek je de hele v
onder de bedrijfspensioem
sen uit. Dan moet je m
cao-overleg van de grond ai
nieuw pensioensysteem op
„Natuurlijk," zegt Wester'S
„kun je stellen dat dit gewfl
kansen biedt voor vakbond®
verzekeraars. Het gaat
koste van de huidige arbeidsw
houdingen. De vraag is w
het meeste waard is."
Om dit soort moeilijk beheer
re ontwikkelingen in de g V
krijgen wil Westerlaken
een inhoudelijke disc"5®
over wat we wezenlijk vind
dat de samenleving vasts®
het doel van flexibiliseren
hoe ver je ermee kunt g
„Niet de oude dichtspijker J,
voorkomen dat we in^
van de dag gaan leven.
Van onze Haagse redactie
Den Haag - De provincj
van de plannen voor dj
miljoen gulden extra i
ruimhartige compensate
De provincies zullen hu
morgen op tafel leggen
kabinet.
Dat praat dan met de prov
de Vereniging van Nederl
Gemeenten en de Unie votj
terschappen over het voor:
om de geplande dijkverzil
niet pas in 2007 maar al ij
af te ronden. Aansluitenq
nog een gesprek plaats
milieu-beweging.
Tijdens de gesprekken zu
te versterken dijkvakken I
wettelijke belemmeringen
een versnelde aanpak gein
riseerd worden. Het
neemt dan vrijdag een
over de noodwet, die
minister Jorritsma (Verkl
Waterstaat) uiteindelijk
noodzakelijk zal zijn.
Jorritsma schaarde zich g|
achter de opvatting van
collega De Boer (VROM) oj
vincies te laten opdraaie]
de voorfinanciering van i"
verzwaring. De provinciesl
dat alleen maar doen, alsI
forse financiële compens^
genover staat.
Ze ramen de kosten van d|
financiering van het 2
gulden kostende dijkv|
ringsprogramma op 350
gulden.
Minister Jorritsma steu
dijkverzwaringsplan zoa
gisteren door de provincl
derland is ontvouwd. „dJ
nen hebben mijn volledj
stemming, vooral omdat
eenkomen met de aanbevj
van de commissie Boertiei
ze commissie stelde in 191
gekiende dijkontwerpenj
waarbij oog voor de natij
staat.
Jorritsma is bovendien
tegemoet te komen aan
van Limburg voor extrd
om de Maaskades aan te I
Jorritsma zegde daartoe I
DE TOESTAND in Rl
Massale slachtpartijen z
Hutu's en Tutsi's komer
het een en al kommer e
Ue nieuwe regering in I
van het Ruandese Patrii
met problemen. Na hu
je een geruïneerd lanc
bet aantal slachtoffers;
hetu-regime verantwq
zinloze moord op bijna
'J de Tutsi's die teruc
Waakgevoelens. Hoewi
bevestigen VN-waarne
"Jogelijk tracht die revq
even zinloze wraakacl
J Pr°blemen liggen
uchtelingenkampen
Uanda, worden voorrij
slachtoffer en net zo or
uanda verdreven were,
de kampen zit echtej
812i|n de militairen v
n groot aantal volop
landgenoten. Om
m ere stam zijn.
ex-militairen hebbei
Tganjsatie van het karf
k,« noodhulp ont
Perende vluchteling
J °a'en zich machtef
hebben. Simp9'e m9C
Spatte is fnuikend
dat bat be moorde
Vonrh6 vanuit de kal
een bere.'ben zijn. De
eon„ Cluen Z|ln- ue
S .verbijsterd aan e
Het i te plek terecht c
Het Internationaal Tri
Trih,? rz°ek naar de
interrl13.?1 er in slaag.
"eden 9emee1
aPn!" 9estraft te krii
nieuw,1a' Pardon wore
We eenheid die stril
