'Nu al goede nazorg voorbereiden' Water d; 'We zij Mens draagt bij aan extreem hoge waterstanden Zelfs Jomanda moet er nu aan geloven... de stem deStem Kamerleden woest over 'ramptoeriste' van D66 -DESTEM- Rampendeskundige Van Duin waarschuwt voor nasleep van watersnood NAC-spelers g MEDEDI Snel, maar me iet OVERSTROMINGEN Hasjhandel aan de waterkant BEZORGKLACHTEN LEZERSSERVICE ABONNEMENTENADMINISTRATIE BEL LEZERSCONTACT Soepel verloop KRAS DESTEM ik bn WOENSDAG 1 FEBRUARI 1995 In de verte hing een win terse bui, dat wil zeggen, een torenhoge hoeveel heid zwart waartegen zich de verticale strepen van sneeuw en hagel aftekenden. Aan mijn voeten bevond zich het water. De uiterste rand ervan werd aangegeven door een hoe veelheid vuil, wat takken, een leeg blikje en een stro-achtige massa die met trage klotsen meedeinde. Verderop stond een cameraploeg kniediep in het water, niet zozeer om iets op te nemen, maar om ons ramptoeristen te laten zien dat ze met iets bijzonders be zig was, dat ze iets bijzonders was. Zo doen cameraploegen dat nu eenmaal. Op de hoek van de straat stonden een paar diep in hun nylon jekkers verscholen jon gens op klanten te wachten. Hun koffieshops stonden on der water. Maar omdat het in hun zaken zelden om koffie, maar altijd om hasj gaat, had den ze hun handel zonder moeite naar de waterlijn ver plaatst. Het publiek keek schichtig hun kant uit. De aandacht waar de came raploeg op uit was, viel volle dig aan de dealers toe. Onder de omstanders zinderde het van ergernis en ingehouden woede. Er waren een paar winkeliers met lieslaarzen die zeiden dat ze eigenlijk niet meer voor zichzelf konden in staan, maar die evengoed niks deden. Even verderop werd ik staan de gehouden door een onge schoren jongen die een bier fles in de zak van zijn militair regenjack had en die zo nu en dan op de grond spuwde. Hij zei dat hij de burgemeester was. Dus sprak ik hem met 'edelachtbare' aan. Ik kreeg een vriendschappelijke klap Door Jo Wijnen op een schouder en mocht doorlopen. Wel bleef hij bleef roepen dat ik een ouwe zei kerd was. De winterse bui hield zich op veilige afstand, alsof ze bang was voor de volkswoede. Ze werd zijdelings beschenen door een drijfnatte zon. De bui werd er inktzwart van en maakte zich schuldbewust uit de voeten. Ik liep naar een andere straat en kon over de rivier heen kijken. Fotografen maakten plaatjes van het te genlicht dat de watermassa's raakte. Ook daar stonden loe rende jongens met hun hoof den diep in de opgeslagen kragen van hun jekkers. Er waren twee vrouwen met boodschappentassen. En er waren mannen in lichtgeven de waterpakken die bij een bootje hoorden dat nog steeds op wieltjes stond. De wan hoop dreef zachtjes onze kant op en bediende zich van flau we grapjes en misplaatste op gewektheid. Toen stopte een politieauto met twee agenten erin. Ik keek naar de jongens op de hoek van de straat. Maar die waren al weg. Die waren er eigenlijk nooit ge weest. Van onze verslaggever Tiel - Een dag na Zaltbommel en Druten slaat ook Tiel op de vlucht voor de grommende Waal. De 34.000 inwoners van het stadje in de Betuwe pakken hun boeltje. Zelfs Jomanda, Tiels eigen schakel tussen hemel en aarde, kan daar niets meer aan af doen. Vroeg in de middag hebben de Tielenaren er nog wat lacherig over gedaan. Hebben ze de twijfels weg proberen te mas seren met wijsheden van de koude grond. „Als het komt, dan komt het," dat kaliber. Ze hebben grapjes gemaakt. Dat Jomanda de Waal maar eens in moet stralen. Dat zal 'm leren, die rotrivier. Maar nu Terlouw gesproken heeft, verstommen de grapjes. Nu is het écht ernst. Nu heeft de Waal gewonnen en moet zelfs Jomanda er aan geloven. Bij de Evenementenhal, waar Jomanda normaliter haar wonderen verricht, zijn ook al voorzorgsmaatregelen getrof fen. Niet dat alles wordt weg gesleept, maar de meest kost bare voorwerpen worden overgebracht naar elders. Ook Jomanda zal tijdelijk gesloten zijn. Van onze Haagse redactie Den Haag - „Het was absoluut schandalig wat daar gebeurde. Als Kamerlid moet je geen ramptoeristje spelen door foto's te maken". Het WD-Kameriid Jos van Rey is woest over het gedrag dat zijn D66-collega Van 't Riet maandag tijdens het bezoek van Kamerleden aan Limburg vertoonde. Ook andere parlementariërs vinden dat het gedrag van Van 't Riet geen pas geeft. Vooral toen ze, gezeten op een truck, aan wildvreemde mensen vroeg of die een foto van haar wilde maken. „Terwijl die mensen zelf tot hun middel in het water stonden! Dat gaat toch echt te ver," aldus Poppe (SP). Van 't Riet wijst de kritiek resoluut van de hand. Ze neemt altijd foto's tijdens werkbezoeken. „Ik heb ook foto's van de A73. Da's handig voor de discussie in de fractie." Ze vindt verder dat ze het slachtoffer wordt van de gêne van de commissieleden die, voor de tweede keer in korte tijd, door het overstroomde Limburgse landschap moesten lopen. Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V. Directie: drs. J.H.M. Brader en D.H. Ahles (adjunct). Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur. C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren. Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda. Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda. S 076-236911/Telefax 076-236405. Telefax redactie 1 1 076-236309. Rayonkantoor: zie colofon 'Stad Streek'. Abonnementsprijzen: maand kwartaal halfjaar jaar via automatische incasso 29.80 86,90 172.80 335,75 (via acceptgiro) (n.v.t.) 89.40) 177,80) 345,75) Voor posttoezending geldt een toeslag. Fotoservice 076-236573. Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur): Rubrieksadvertenties 't Kleintje S 076-236882 en bij Teuben, Ginnekenweg 7, Breda. Grote advertenties uitsluitend S 076-236881Fax 076-236405. Geboorte- en overlijdensadvertenties maandag t/m vrijdag tot 16.00 uur S 076-236881fax 076-236405 zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-236242/236911 Alle advertentie-opdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de Algemene Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. alsmede de Regelen voor het Advertentiewezen. Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447. De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur 08860-82345. 06-0226116 Ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur/zat. 8.00-12.00 uur (Opzegtermijn abonnementen: 4 weken voor het eind van de betaalperiode) Door Rinze Brandsma DE AUTORITEITEN heb ben hun lessen getrokken en zijn ditmaal veel tijdi- ger begonnen met maatre gelen. En dat zoveel bewo ners, vaak al op voorhand, zonder dwang zelf hun verantwoordelijkheid na men en hun huizen verlie ten is 'uniek en indruk wekkend'. Toch moeten de autoriteiten en hulpverleners zich nu al bezig gaan houden met de nazorg. „Die fase blijkt bij rampen keer op keer een veel lastiger proces dan hulp in een acute situatie. Het is het verhaal dat je vorig jaar in Limburg hoorde: we wer den wel geholpen de spullen om hoog te sjouwen, maar toen het water weg was en de spullen naar beneden konden was er niemand. Er staat veel in de Rampenwet, maar een nazorg plan zit er nog steeds niet in." De Leidse bestuurskundige dr. Menno van Duin kijkt deze da gen met professionele belang stelling naar de gebeurtenissen rondom de wateroverlast. Als lid van de kerngroep van het Crisis Onderzoek Team (COT) is hij specialist rampen. Het COT, waarin wetenschappers van de Leidse Rijks- en de Rotterdamse Erasmus-universiteit samenwer ken, analyseert het crisismana gement tijdens buitengewone omstandigheden. Van Duin on derzocht met het COT onder meer de Cindu-ramp in Uithoorn van zomer 1992 en de Bijlmer ramp. Het COT was nog bezig met het onderzoek naar de vori ge ramp met de wateroverlast in Limburg van een jaar geleden. Schwung De rampenspecialist geeft zijn eerste indrukken met een slag om de arm, omdat de ramp zich nog aan het voltrekken is. Durft u al te zeggen of uit. de Limburgse overlast met de Maas van een jaar geleden lessen ge trokken zijn? Van Duin, tussen kasten vol rap porten en met zijn boek 'Van rampen leren' op tafel: „Ja. De autoriteiten reageren sneller dan toen, hebben eerder het zekere voor het onzekere genomen. Er zijn nu tijdig voorbereidingen getroffen. Technische maatrege len als nooddijken, beslissingen die ze een jaar geleden niet kon den nemen. Er is minder lang afgewacht. Bestuurlijk is er meer 'schwung'." In 1993 waren er ook al rampen bestrijdingsplannen voor het Maaswater, gekoppeld aan ver wachte waterhoogtes. Maar toen Bewoners van de bedreigde Ooijpolder bij Nijmegen zijn, met de schaarse bezittingen die ze konden meenemen, massaal ondergebracht in de Jan Massinkhal in die stad. Een paar dagen gaat dat goed, maar dan beginnen de stress en de frustraties op te lopen, meent dr. Menno van Duin. foto anp is langer gewacht met het nemen van maatregelen. „Limburg werd er meer door overvallen dan nu. Toen was de reactie nog: het gebeurt hier niet. Geleidelijk werd het onvoorstelbare toch waar. Nu was dat onvoorstelbare er af. Op zich is het goed dat de mensen toen geschrokken zijn, daardoor komen ze nu beter be slagen ten ijs." De Leidse rampendeskundige is, de middag na de eerste grote evacuatie, onder de indruk van het snelle en soepele verloop er van. „Terwijl die in aantallen net zo groter is dan de evacuatie na de stormramp in februari 1953, het ging' toen om zo'n 85.000 mensen. Het verschil is wel dat die evacuatie na de ramp plaats vond, en nu preventief." Van Duin vindt de bestuurlijke benadering tot nu toe goed. „De autoriteiten gaven redelijk vroeg signalen af van: het water komt hoog, het kan zo en zo hoog in je huis komen te staan. De mensen konden wennen aan de gedachte. Dat heeft gewerkt. Daar komt natuurlijk wel bij dat ze in het weekeinde al veel mensen in hun omgeving aanstalten zagen ma ken weg te gaan. Dat dwingt. Zien evacueren doet evacueren. Wat opvalt is de rustige, vriende lijke beslistheid van een bestuur der als commissaris van de ko ningin Jan Terlouw. Is dat een schoolvoorbeeld van crisismana gement? Van Duin knikt goedkeurend. „Media-technisch komt het alle maal vertrouwingwekkend over. In de aanloop zag je weinig paniekerige autoriteiten. Die be stuurders weten heel goed dat ze rust moeten uitstralen." U bent vooral bezorgd voor wat na afloop van de ramp gebeurt, als het gevaar geweken is? „Het is belangrijk dat men zich dat nu al goed realiseert. Aller eerst bestaat het gevaar dat mensen, als het lang duurt, gaan morren, zeker als er in de regio's niets gebeurt en de dijken heel blijven. Al na een paar dagen lopen de frustraties op. Mensen willen terug naar hun huis, je hebt altijd problemen met ach tergebleven huisdieren. Als het langer duurt neemt de stress bij geëvacueerde bewoners, maar ook bij bestuurders en hulpver leners toe. Die maken lange werkdagen, dat gaat je niet in je kouwe kleren zitten. „Autoriteiten moeten zich daar terdege van bewust zijrl toenmalige burgemeester Thijn zei dat bij de Bijlmer direct al: de eerste fase ka»] gaan, maar de langere ai niet minder belangrijk." En wat als de mensen nanj huizen terug mogen? „De fase van de nazorg j keer op keer een lastig .Lastiger dan inspelen of acute noodsituatie. De prrl komt dan gauw bij anderef te liggen. Ja, prioriteit bij j minder bij mensen. „Bij de Bijlmerramp zag| eerste weken een euforie alles kon en mocht. Laterl het voor de slachtoffers rel ker gehoor voor hun probll te vinden. In Limburg mo mensen nu voor de tweede I in korte tijd hun huis uit, grijpt diep in. Je gaat danj der gemakkelijk dan na ste keer over tot de orde Vi| dag." Huisartsen, predita: pastoors, maatschappelijk kers en andere hulpverlene de regio's moeten er op «j zijn dat mensen na teritf meer aandacht zullen vragej Lastig Afbouwen van hulp is een ij proces, daar hamert dr. van Duin steeds op. „We col teren bij rampen vaak datl slecht gaat. Het kan niet zo| van: afgelopen, de krijgsn kan naar huis. Dat gaat val snel weg. Het leger zal il nafase moeten blijven helpeT een evacuatieplan hoort ooi nazorgplan te zitten. Er een hoop in de Rampen! maar een nazorgplan zit erl steeds niet in. Op de bestuT centra zouden nu al mei apart moeten zitten die voorbereiden. Tips voor de autoriteiten, de mende dagen? „Die kunnen niet onbeperkt ge dagen blijven maken. Er voldoende afwisseling van l kracht zijn. Zeven dagen conl veertien uur per dag in kunnen zijn is weinigen ge„. Dan krijg je nog sterker effect, dat als de ramp voorbij die mensen - pffff - gaan uitb zen. „Ook de afbouw hoort er bij, i afwikkelen van de nasleep. 1 de rampsituatie afgelopen is n direct over tot de orde van dag. „Onverwachte situaties zuil op de autoriteiten af kqmen. Z als bij de Bijlmerramp de F len. Die situaties kunnen tam lijk dominant worden. Dus is 1 goed om een permanente bo ding te hebben van: de ramp voorlopig nog niet over." i/an onze correspondenten Frans Wijnands en Bert Schampers Brussel/Bonn - In België en DiJ land zijn de waterstanden van dl [eren gisteren licht gedaald. Langs de midden-Rijn is gisteren Len voorzichtige zucht van opluch Geconstateerd dat het water licht zak| |e loop van de avond spoelde de hooi vaterstand Duisburg voorbij, riet Nederland. In het stroomgebied VOor de Nederlandse grens hebber] Duitse autoriteiten groot alarm gegej cok daar houdt men het hart vast voq HOOG WATER. Onder gelopen huizen. Het lage land loopt al honderden jaren periodiek onder water. Tegenwoordig een handje geholpen door de mens. Niet met opzet, maar omdat ie dereen snel van water af wil. Steeds sneller. Wa ter krijgt geen kans meer in de ondergrond weg te zakken. In Nederland niet, maar ook in buur landen niet. Zo worden natte tijden in de Neder landse delta extra nat, omdat het water toch er gens moet blijven. Van onze verslaggever Ir. P. Winsemius, waterbouw kundige van het Hoogheem raadschap West-Brabant, heeft geen bezwaar tegen de conclu sie dat verdroging leidt tot overstroming. Een beetje uitleg is daar wel bij nodig. Enerzijds de verdroging. Overal in Europa wordt gebouwd. Hui zen schieten als paddestoelen uit de grond. Er komen wegen bij. Hele linten schakelen hui zen, dorpen, steden. Geen pad onverhard. Al deze verharding, daken en beton van wegen, staat het wegzakken van regen niet toe. De regen loopt via riolen rivieren in. „De veronderstelling dat er te veel bos in Europa zou zijn gekapt, snijdt geen hout," aldus Winsemius. „Er is juist bos bij gekomen." Maar bos neemt be perkt water op. Grote boosdoe ner van het vele water in de rivieren blijft de verharding, waardoor de ondergrond ver droogt. Grondwater wordt ge bruikt, niet aangevuld. Hetzelf de gebeurt overigens in eigen land. Natte periode Menselijke activiteit om lande rijen te draineren, rivieren recht te trekken of te verbeteren, draagt ook bij tot snelle afvoer van regenwater. De mens in 'Kalm maar, we verzupen nog niel Van onze verslaggever Breda - Twee NAC-spelers, Ruud I zijn gisteren geëvacueerd. Brood, <1 pendrecht is ingetrokken, woont inl nieuwbouwwijk van Gorinchem. d| Millingen aan de Rijn. (AD VERTE» Kasselberg, een voorstad van Keulen, is vrijwel geheel door het Rijnwater verzwolgen. Ook hier: mede door menselijke activiteit. foto epa Frankrijk, Duitsland, België, landen waar Maas en Rijn door heen stromen, elk mens helpt de Lage Landen onder water te zetten in perioden van veel re gen. Volgens Winsemius zijn er ge leerden die een cyclus in het weer waarnemen. Na jaren van droogte volgt een periode van veel regen. „Dan zitten we nu in een natte periode, want voor het derde opeen volgende jaar ma ken we een natte winter mee. De derde van 'zeven' natte ja ren." „Overal in Europa hoor je ge luiden over verdroging van de ondergrond. Over de noodzaak regen in de grond te laten weg zakken." Winsemius schat dat de mensheid al gauw een gene ratie verder is voordat er iets gebeurt, want wie wil er zijn huis afbreken voor regen? Of wegen in zandpaden verande ren, drainagepijpen weghalen? „Toch wint de gedachte veld dat water zo lang mogelijk moet worden vastgehouden in het ge bied waar het valt". Daar zijn de mensen in Lim burg en Gelderland op dit mo ment niet mee geholpen. Zij kunnen niét wachten tot het water van beken en rivieren via de weg der geleidelijkheid, over een lange termijn, door Neder land naar de Noordzee stroomt. Volgens Winsemius hebben in woners van de polders nog ge luk. Geluk met een zuidelijke wind, die het water snel doet afvloeien. Geluk met een 'lege' Noordzee. Ook al vanwege de windrichting stuwt het zeewa ter niet op tegen de kust om water van rivieren tegen te hou den. „Het stroomt momenteel als een tierelier door de Vol- keraksluizen.Beter kan niet. Geluk bij een ongeluk is ook het, dankzij de windrichting, meevallende springtij geweest. „We zijn afhankelijk van de opname door de Noordzee, waar het zonder hindernissen naartoe stroomt". Hindernissen zijn er niet. Het water stormt als het ware rivieren af naar zee. Snelle afvoer naar zee betekent, dat de delta Snel van al dat water af is. Al kan het nog dagen duren, voordat het huidige peil van de rivieren gaat zakken. „Voor spellingen over de wind blijven gunstig." Sprekend over de overlast in Limburg moet Winsemius van het hart dat overheden erg ruimhartig zijn geweest in het afgeven van bouwvergunnin gen. „Rijkswaterstaat staat bouwen toe, zo lang het water weg kan. Gemeenten hebben geen bezwaar tegen woningen dicht bij het water." Winsemius kan zich daarover verbazen. In een stroomgebied zet je toch geen huizen? Hij gelooft niet dat uitroepen van de Haagse politiek over het zetten van kaden of dijken aan de Maas worden uitgevoerd. „De ondergrond van de Maas bestaat uit zand en grind. Zet er een dijk en het water loopt onder de dijk door. Zo'n onder grond leent zich niet voor kaden en dijken." Winsemius gelooft wel in ver diepen en verbreden van de Maas. Dat zet zoden aan de dijk. „Zal de overheid meteen zomerse waarden moeten incal culeren. Bij verdieping en ver breding kan de Maas tijdens de zomermaanden droog vallen. Wil ook niemand". Verbetering van de waterafvoer houdt dus tevens het opvangen van water in. Nog meer stuwen in een door het land slingerende Maas? Winsemius doet geen politieke uitspraken. En dan verhoging van de dijken in het midden-stroomgebied (Gelderland). Daar waar vele duizenden hun huis uit moesten vanwege dreigende dijkbreuk. Zolang er mensen in de polders wonen zijn er overstromingen geweest. Dijken werden iets bo ven de hoogste waterstand aan gelegd. Telkens een stukje ho ger. Al eeuwenlang. In het verre verleden konden rivieren in polders stromen door trage afvoer van water. Het liep als het ware te hoop tegen ob stakels. Tegenwoordig zijn er geen obstakels meer. Water van de bovenloop kan vlot naar zee afvloeien. Als de dijken het houden. Er liggen plannen om de dijken nog hoger te maken. Steviger ook, om de komende eeuwen het water tegen te houden? Winse mius met wat voorbeelden: „Stel, iemand wordt 100 jaar. Met de huidige dijken maakt hij 50 procent kans op het meema ken van een overstroming. De eerste plannen voor dijkver- nieuwing gingen uit van 3 pro cent kans. Onder protest van milieubeschermers zijn de laat ste plannen (van de commissie Boertien) afgestemd op 8 pi cent kans." Ter vergelijking: Deltadijken zijn zo groot breed, dat iemand die 1' wordt één procent kans in zi leven heeft om in de delta e dijkbreuk mee te maken. Hoe kleiner de kans op dij doorbraak hoe groter de vo van de dijk. Een voet met i lange uitloop het land in. lang de voet droog blijft, is kans op doorbraak klein." Ti gen het zere been van liefhei bers van dijkhuizen en pittore ke boerderijtjes. Het landsclia vernielen om een hoge dijk brede voet aan te leggen? Nooit Aan de voet van dijken in Ge derland staat echter water, geheten kwelwater. Een tek< dat water door de dijken he komt; de dijken week mai Wegschuiven van dijkvakki onder druk van het hoge wal is dan een reëel gevaar. Sterkere dijken. Winsemius geen andere mogelijkheid oi polders te beschermen. ,,Uj hebben ervoor gekozen in pol' ders te wonen en te weriu Blijft bescherming over. Ad als de nieuwe dijken er lig niet meteen klagen. Geef natuur tien jaar om iets met hl nieuwe dijklichaam te doen." Volle kracht Er valt niet aan te ontkome! vindt Winsemius. De oude dil ken zijn gemaakt om een gelijf matige hoeveelheid water op f vangen. Ze zijn niet berekeM op het tegenhouden van gro| hoeveelheden snel stromend i gen- en smeltwater uit Duilj land en België. Nergens op: houden, met volle kracht Nederlandse delta vullend. België, Frankrijk, Duitslanl zijn landen die het menselijll beleid van ontginning en vel harding eveneens aan den lijf ondervinden. Daar staan dorpen blank, moeten inwon® evacueren. Aan uitspraken dat de huidig rivierdijken het eens in de 10 tot200 jaar begeven, heft Winsemius niets. „Dat kal twee, drie keer achter elkal zijn en dan een hele tijd niet] De natuur houdt zich niet kansberekening. I.v.m. de mogelijke wateroverlast in d] Ster Vakanties op voorhand actie od blijven. Voor informatie boekingl 04199-3622 (FNV Voordeel Vakanti Bij geen gehoor is ons tijdelijk reserverl p.s. Uiteraard worden alle geplande I 'DENKEND AAN HOLLAND zie ig laagland gaan'. Wellicht waren c ubbers-Kok geïnspireerd door de 'fik Marsman toen zij twee jaar gel P de polderdijken van het rivieren! 'et is echter waarschijnlijker dat 'ooral onder de indruk waren van atuurbeschermers al jarenlang aai ien die de geplande dijkverhoginge 'et decor was ook bedrieglijk. De w 'er een strakblauwe hemel lieflijk te yeelal met een tongval die verried 'tig waren - spraken overtuigend o| 'e milieubeschermers haalden eei 'Peciaal in het leven geroepen com] 'et de dijkverhoging er moest komej !en milieu-effect-rapportage (MER)' 'rocedure nam weliswaar veel tijd i 'P de koop toe worden genomen, 'erwijt te horen dat de toenmalige "iet het milieu zijn omgesprongen, middels zijn we twee perioden va Prder en nu blijkt dat de politiek spi ]ver de Kamerbrede steun aan de r; eertien. Kamerleden doen openlijk leeft reeds een nieuw Deltaplan aart jlinister De Boer van Vrom gaat noc 'scussie die donderdag in de Tweer 'e bewindsvrouwe dat de inspraakp 'orden en dat ze desnoods bereid i et - onmiddellijk tot de noodza 'aan. Wat de minister betreft kan de 6 gedupeerden in de rivierenprovin] Rn. Al jarenlang smeken zij om din "ng, maar veel resultaat hebben hu e reactie van minister De Boer gee Bnde water, op drift is geraakt. Uite laar wat jaren niet mogelijk was m 'tgevoerd worden, voorbijgaand a stuur en milieu. at kan, met alle respect en begrip Pdoeling zijn. Het is bovendien eej Pt geloofwaardiger maakt, o verleiding is groot om nu naar ni p. waarna achteraf wederom moe herstelbare vernietigingen zijn aa. 'aar dat betekent niet dat het versta!

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 2