'Dit mag niemand
meer overkomen'
De gebeurtenissen in het Elkerliek
gezondheid
i
i
n
Ijze
ISÜS AUTO/MOTOR
[RMEULEN
STEM
Woede en verdriet overheersen nog altijd bij betrokken ouders in Helmondse Elkerliek-affaire
1
1
\40 - 13016
ROOD
DINSDAG
f8 - St. Jansteen - 01140-1326^
cw'
3 50,-
>o
57
124
>22
>29
>21
px 50,-
95
DINSDAG 31 JANUARI 1995
i
0.89
4.98
v 10.00 lol 12.00 en van 13.30 lol 18.00 uur.
I i/m 7 februari a.s.
1behouden
INHEID AANWEZIG!
vang 7 februari
nen 16 februari
j lichtingen:
EERSSCHOOL
50,-
7396
PG
50,-
8162
q?
500,-
7412
RS
25,-
8162
2 K
50,-
7414
CC
25,-
8172
25,-
7415
EC
25,-
8172
<*-
25,-
7415
HJ
25,-
8181
T).
50,-
7419
AJ
50,-
8181
V,
25,-
7431
AA
25,-
8191
Kir
100,-
7431
bn
25,-
8225
NF
25,-
7433
EA
25,-
8231
EC*
25,-
7437
BC
50,-
8243
GCE
3 50,-
7437
CS
25,-
8252
DJl
100,-
7443
BH
25,-
8266
1000,-
7451
HH
25,-
8266
DL
25,-
7451
JS
25,-
8276
AB
7468
RB
100,-
8276
BE
100,-
7471
KZ
25,-
8281
RC
v 50,-
7471
XN
25,-
8301
XG
25,-
7478
AM
25,-
8302
AA
100,-
7481
VS
100,-
8302
EV
100,-
7491
BR
100,-
8302
GJ
100,-
7496
PM
100,-
8303
AV
50,-
7533
BD
25,-
8303
LV
C 50,-
7533
VE
25,-
8321
XL
100,-
7533
ZT
50,-
8325
XM
H 25,-
7541
BD
25,-
8334
MV
25,-
7543
XP
50,-
8342
TE
X
50,-
7545
VK
25,-
8383
XT
7546
LC
50,-
100,-
8433
KB
7548
AE
8435
vh
7552
SX
25,-
8440
AM
7552
TP
1000,-
8442
JT
7553
TE
500,-
8471
LV
7555
HS
25,-
8521
LG
7555
nr
25,-
8567
LM
7556
CH
50,-
8584
VH
7556
CJ
50,-
8701
CW
7573
CG
100,-
8802
ZD
7574
XS
25,-
8805
TJ
7576
BK
1000,-
8831
xx
7581
JG
25,-
8911
bn
7582
JD
25,-
8911
LG
7591
PW
50,-
8913
CT
7591
VA
25,-
8913
gb
7602
JW
50,-
8925
GK
7602
XH
25,-
8932
AL
7607
KL
50,-
8932
CE
7608
GC
25,-
8932
dn
7608
MH
25,-
8933
GX
7609
KC
25,-
9033
WL
7615
nc
100,-
9041
CP
7622
BT
25,-
9051
GL
7631
HS
100,-
9051
LG
7638
PK
50,-
9062
EZ
7642
CH
100,-
9078
WD
7665
AC
25,-
9078
WG
7676
CE
25,-
9079
MH
7681
WH
25,-
9104
CD
7731
AJ
1000,-
9141
TW
7737
PG
25,-
9161
bp
7742
rr
100,-
9166
LM
7742
VA
1000,-
9166
sc
Ids ioo,-
7761
GE
500,-
9201
GS
|ch 50,-
7761
XG
1000,-
9233
LC
eh 50,-
7761
XJ
25,-
9233
LS
Ikk ioo,-
7776
AM
25,-
9251
AL
7783
EJ
25,-
9251
EP
MAG 500,-
7814
XA
500,-
9298
VG
50,-
7822
AS
25,-
9301
JE
am 500,-
7824
CG
25,-
9321
XJ
ihe 25,-
7844
NC
50,-
9351
DL
ISM 100,-
7848
AB
25,-
9354
TR
af
looo,-
7875
AH
1000,-
9356
ha
br 25,-
7876
AK
25,-
9363
BD
|ec 50,-
7876
HB
100,-
9367
PJ
al
1000,-
7902
GB
500,-
9401
gb
50,-
7905
GE
50,-
9402
wg
BD 25,-
7913
aa
25,-
9411
CX
25,-
7921
HE
25,-
9422
ER
inh 25,-
7932
RA
25,-
9431
be
dd 50,-
7948
LE
25,-
9431
kt
cw 50,-
7961
CB
25,-
9446
PD
aj
50,-
7963
bm
25,-
9451
GN
"AH 50,-
8011
GR
1000,-
9462
te
bl 25,-
8011
NC
100,-
9497
pc
bj
25,-
8012
XP
25,-
9501
BH
hp 25,-
8014
KN
50,-
9502
BR
al 25,-
8021
VX
25,-
9502
CJ
be
100,-
8021
ZC
25,-
9531
bb
aa 50,-
8022
NE
500,-
9534
PA
ak 25,-
8023
VC
25,-
9541
VB
bc 25,-
8031
AH
50,-
9545
PA
pj
25,-
8032
NK
50,-
9561
dd
XJ
25,-
8032
xl
25,-
9581
CK
at 25,-
8051
LD
50,-
9601
EX
kj
25,-
8051
MC
50,-
9606
pw
DC 25,-
8071
AG
500,-
9619
pg
PC 50,-
8071
LS
100,-
9628
CP
AD 25,-
8072
EG
25,-
9631
TZ
rm 50,-
8081
EK
100,-
9635
cb
LN
500,-
8084
AK
50,-
9641
kp
jl
25,-
8084
HL
50,-
9642
KL
hj
25,-
8084
VE
25,-
9642
NP
hr 50,-
8091
HL
25,-
9642
RD
kn 50,-
8091
MA
50,-
9646
aw
kt 100,-
8096
ph
50,-
9663
EL
RS 25,-
8101
BA
25,-
9663
ES
cj
50,-
8101
GT
100,-
9665
ce
TL
50,-
8101
HC
50,-
9674
EA
DT 50,-
8102
RS
50,-
9675
PK
MS 50,-
8103
GA
50,-
9701
BK
jn
25,-
8107
AJ
25,-
9712
JP
BP
25,-
8121
CM
50,-
9714
ES
HL 25,-
8121
CP
25,-
9722
sh
pc 50,-
8121
ee
25,-
9722
sh
JM
25,-
8124
PS
50,-
9727
HM
aa 50,-
8131
PS
50,-
9733
aw
TM 25,-
8141
ER
25,-
9733
cw
cc 100,-
8141
PE
50,-
9736
CG
AL
50,-
8141
RT
25,-
9737
ve
50,
50,
50,-
100,-
25,'
50:
25,-
25:
1000,-
50:
25:
25,-
25,-
1000,
25:
50:
500:
100:
100:
50:
25,-
25:
25:
500:
50,-
50:
500:
25:
25:
25:
50:
25:
1000:
25:
100:
50:
25:
25:
100:
25:
25:
25:
50:
500:
100:
25:
50:
25:
25:
25,-
25,-
100:
25:
50,-
25:
25,-
1000,-
25:
25:
25:
25,-
100:
100:
50:
50:
50:
25:
50:
25:
50:
50,-
50:
25,-
100:
1000,-
50:
25:
50:
25:
25:
50:
500:
100:
50:
25:
25:
25:
25:
50:
25:
50:
25:
50:
25:
25:
50:
25:
25:
500:
25:
500:
50:
25:
500:
100:
Onlangs was het vrijdag
de 13e. Dan heeft ze weer
een slechte dag. Het kan
haar niet kwalijk geno
men worden dat ze in
middels heilig gelooft in
het onheil van deze da
tum. Alleen al door de
herinneringen en frustra
ties die dan in alle hevig
heid boven komen, is ze
weer een hele dag van de
kaart. „Dit zal me mijn
hele leven achtervolgen.
Ik kom hier nooit meer
vanaf. Ik ben mijn kinde
ren kwijt en dat had niet
hoeven gebeuren."
Door Marieke Los
het drama dat Elkerliek-affaire
wordt genoemd, krijgen ze de
kans niet om zelfs maar te pro
beren hun trauma's te verwer
ken.
Tweeling
In het jonge gezicht van Helen
staan twee donkere, verdrietige
ogen. Op vrijdag 13 november
1992 raakte ze in het Elkerliek-
ziekenhuis haar tweelingzoon
tjes kwijt. Ze kreeg niet eens de
kans ze te leren kennen. De
jongetjes stierven respectievelijk
voor en tijdens de geboorte.
De twee artsen die betrokken
zijn bij dit drama zijn veroor
deeld-door het Medisch Tucht
college nadat de inspecteur van
Volksgezondheid hen bij dat or
gaan had aangeklaagd. Dokter
F. Berkhout kreeg een waar
schuwing, zijn collega G. Dijk-
geld betalen," zeggen ze. „Maar
we hebben ons laten vertellen
dat het in de medische wereld
heel schadelijk kan zijn voor de
reputatie als een arts veroor
deeld is door het Medisch Tucht
college."
Helen: „Ik heb nooit een klacht
ingediend bij het Medisch
Tuchtcollege. Daar had ik hele
maal geen fiducie in. Artsen die
artsen moeten beoordelen. Nee,
ik wilde meteen naar de rechter
stappen."
Geen keizersnede
Jan en Gina Martens zijn sinds
1990 in gevecht met hun gevoe
lens, het Elkerliek-ziekenhuis en
gynaecoloog O. Uttendorfsky.
Op 3 december 1990 werd hun
dochtertje Anne geboren. In
plaats van de door collega Dijk
huizen voorgeschreven keizer-
s Van Os te Amstenlam heeft de trekking van januari vje**4
le winnende lotnummers zijn de laatste drie cijfers j
iedere deelnemer in dezelfde postcode wint-to. 31-
nw rvfifmrie. Pr* r\ or
aart 1994 lekte een rapport
de Inspectie van Volksge-
Jieid uit naar de Nederland
ers. In dat rapport stonden
ïietigende conclusies over de
chte situatie op de afdeling
gynaecologie en Obstetrie van
het Helmondse Elkerliek-zieken
huis.
Mr. H. Plokker, de inspecteur
van Volksgezondheid die een on
derzoek instelde op deze afde
ling, trok aan de alarmbel. Door
ruzies tussen de vijf leden van de
maatschap Gynaecologie waren
ten minste twee baby's overle
den.
Inmiddels is het een klein jaar
later. De vijf vrouwenartsen
werken niet meer in het Hel
mondse ziekenhuis. Twee van
hen kregen respectievelijk een
afkoopsom en een schadevergoe
ding betaald door het zieken
huis. Een derde is nog in onder
handeling over een schadeloos
stelling voor zijn, volgens het
Scheidsgerecht voor het Neder
lands Ziekenhuiswezen, onte
rechte ontslag. Die schadever
goedingen lopen in de miljoenen.
De twee laatsten hebben inmid
dels te horen gekregen dat de
directie hen terecht heeft ontsla
gen.
Half januari ontstond naar aan
leiding van die vergoedingen van
miljoenen de zoveelste commotie
in de 'Elkerliek-affaire'. „De pa
tiëntenzorg komt hierdoor niet
in gevaar," stelde de ziekenhuis
directie.
Slapeloze nachten
.,Maar wij dan. Verdomme. Wij
hebben er nog steeds slapeloze
nachten van. Die artsen gaan
pet miljoenen aan de wandel,
terwijl wij niet meer op vakantie
kunnen vanwege de hoge juridi
sche kosten. Wij blijven ons hele
leven achtervolgd door de fouten
'an die mannen. Ze tonen niet
eens een greintje medeleven of
berouw."
In de huiskamer van een woning
ergens in Helmond zitten Jan en
Gina Martens en de 28-jarige
Helen (ze wil haar achternaam
niet in de krant) om de tafel. Ze
reken. De ene na de andere siga
ret. Drieëneenhalf uur lang. En
ee praten, plengen tranen, vloe
ken. Emoties van verdriet, woe
de, haat en angst hebben wisse
lend de overhand.
He publikaties van de laatste
weken hebben nog eens flink
zout in hun wonden gewreven.
Hat is het grote probleem ook.
Hoor de rechtszaken die ze heb
ben aangespannen tegen artsen
on k„j ziekenhuis en door de niet
publikatiestroom over
huizen een geldboete van 5000
gulden. Bovendien loopt er tegen
hen een strafrechtelijk vooron
derzoek, dat op 13 april hoogst
waarschijnlijk zal resulteren in
een strafzaak. Een civiele rechts
zaak van Helen tegen de twee
vrouwenartsen is al twee jaar in
procedure.
„Die geldboete en de waarschu
wing zijn natuurlijk helemaal
niks. Een arts kan makkelijk dat
tekening matt rijnders
snede toe te passen, besloot Ut
tendorfsky dat het kind op de
gewone manier geboren moest
worden. Na dat besluit ging de
arts naar huis en liet de beval
ling over aan een arts-assistent.
Anne bleef klem zitten, moest
met vereende krachten uit haar
moeder getrokken worden en
liep een zenuwbeschadiging op
in haar schoudertje. Het meisje
is nu vier en heeft een verlamde
linkerarm, die zeven centimeter
korter is dan haar andere arm.
Het Medisch Tuchtcollege gaf
Uttendorfsky een waarschuwing
met de kanttekening dat hij het
vertrouwen in de geneeskunde
had ondermijnd. Het gezin Mar
tens is al vier jaar bezig met
processen bij de civiele recht
bank tegen Uttendorfsky en de
directie van het ziekenhuis. Ze
willen schadeloos gesteld wor
den.
„Volgens mij snappen die artsen
niet wat ze ons aangedaan heb
ben en nog steeds aandoen," zegt
Jan Martens. De man is rustig,
maar aan zijn gezicht en de
hoeveelheid opgerookte sigaret
ten is te zien dat hij bijna over
loopt van opgekropte emoties.
„Ik zit er gruwelijk mee dat twee
gynaecologen de afgelopen week
in de krant beweren dat ze niets
te maken hebben met de dood
van de kinderen van Helen. Niet
direct misschien, maar ze heb
ben er allemaal mee te maken. In
Nova zei de inspecteur van
volksgezondheid Plokker dat hij
het zich kon voorstellen dat
mensen het wrang vinden dat de
artsen miljoenen guldens scha
devergoeding krijgen. Ik ben het
met hem eens. Tenminste, ik
vind het niet wrang, ik vind het
belachelijk."
„Je moet je eens proberen voor
te stellen hoe wij ons voelen,"
zegt Jan's echtgenote Gina. „Dat
kun je niet, want daarvoor moet
je dit zelf hebben meegemaakt.
Maar iedere dag worden wij ge
confronteerd met de fout van die
dokter. Wekelijks moet ik met
Anne naar therapie, mijn doch
ter draagt een beugel om haar
arm. Als ik met haar nieuwe
kleren ga kopen, dan is de ene
mouw altijd zeven centimeter te
lang. Dan sta ik in zo'n winkel
en zie andere moeders met hun
kinderen kleren passen. Bij hen
zit het allemaal perfect. Dan kan
ik wel janken."
Nik» meer
En dan hébben Jan en Gina hun
dochter nog. „IK kan mtjn kind
iedere dag knuffelen, in mijn
armen nemen. Helen heeft hele
maal niks meer," zegt Gina met
overslaande stem.
„Dat moet je niet zo vergelij
ken," spreekt Helen haar vrien
din tegen. „Dat kun je niet zo
vergelijken. Jullie worden er ie
dere dag mee geconfronteerd als
jullie Anne zien. Ik kan het mis^
schien eerder vergeten."
Helen kijkt bedenkelijk als ze dit
zegt. „Nee. Ik zal het nooit kun
nen vergeten. Het is nu twee jaar
Het Medisch Tuchtcollege gaf gynaecoloog O. Uttendorfsky een waarschuwing met de kantteke
ning dat hij het vertrouwen in de geneeskunde had ondermijnd. foto pierre van de meulenhof
geleden, maar bijna iedere nacht
droom ik ervan. Hoe kan het ook
anders als ik er zo vaak over in
de'krant lees. En als ik me maar
steeds bezig moet houden met
die civiele procedure, die zo ont
zettend moeizaam verloopt. De
politieverhoren die ik gehad heb
voor het strafrechterlijk vooron
derzoek hebben me ook weer een
knauw gegeven. De dagen na de
verhoren heb ik in bed gelegen.
De politie kwam me nog opzoe
ken, kijken hoe het met me ging.
Ze hadden zich verbaasd over de
rust waarmee ik m'n verhalen
heb verteld. Maar dat had ik me
van tevoren voorgenomen. Ik
wilde dat alles wat ik weet,
overkwam bij de politie. Voorko
men dat ik door mijn emoties
dingen vergat of niet duidelijk
kon maken. Ik wil gerechtigheid.
Dit mag niemand meer overko
men. Hét heeft allemaal al te
lang geduurd."
Daar verbaast ook de familie
Martens zich nog steeds over,
dat de wantoestanden op de af
deling zo lang hebben kunnen
voortduren. „Anne is in 1990
geboren. Het heeft nog vier jaar
geduurd voordat er wat ging
gebeuren. Wij hebben na ae ge
boorte van Anne de artsen Dijk
huizen en Uttendorfsky op de
gang ruzie horen maken. We
dachten toen: zijn dat nou colle
ga's? Toen al waren er conflicten
tussen de gynaecologen. We heb
ben na de geboorte een klacht
ingediend bij de ziekenhuisdi
rectie. Daar hebben we helemaal
niets meer op gehoord. Alleen
een berichtje dat ze onze klacht
bij Centraal Beheer, de zieken
huis-verzekeraar, hadden aange-
meld. Alsof het verdorie om het
geld gaat. Natuurlijk willen we
een schadevergoeding van het
ziekenhuis en van Uttendorfsky.
We zijn al heel veel geld aan
proceskosten kwijt. Die rechts
zaken doen we voor onze doch
ter en om te voorkomen dat het
nog eens kan gebeuren," zegt
Gina.
„Weet je," fluistert ze. „Soms
haat ik die man. Voor wat hij
ons heeft aangedaan. En omdat
hij nu flierefluitend met zijn
miljoenen door het leven gaat."
Traumatisch
Jans vingers trillen. „De beval
ling is voor mij ontzettend trau
matisch geweest. Ik stond erbij
en keek ernaar hoe het hoofdje
van mijn dochter steeds blauwer
werd. Ik zag hoe vreselijk het
was. Maar ik kon het niet laten
merken omdat ik bang was dat
Gina in paniek zou raken. Je had
Anne moeten zien na de geboor
te. Haar hele gezichtje was ver
wrongen en zat onder de blauwe
plekken. Mensen feliciteerden
me met de geboorte van onze
dochter. Maar ik had liever ge
had dat ze me met rust hadden
gelaten. Niet omdat ik niet blij
was met ons kind. Maar gewoon,
De problemen in de Maatschap
Gynaecologie en Obstetrie in
het Elkerliek Streekziekenhuis
in Helmond zijn waarschijnlijk
ontstaan tengevolge van de fu
sie tussen de ziekenhuizen van
Helmond en Deurne, waaruit
het streekziekenhuis is ont
staan.
Die fusie voltrok zich op 1 ja
nuari 1986. In de loop van de
daarop volgende jaren tekenden
zich steeds duidelijker grote
verschillen van mening en in
zicht af tussen de leden van de
ook gefuseerde Helmondse en
Deurnese maatschappen voor
gynaecologie.
Dat leidde in 1993 tot het ver
zoek om een bindend advies van
een externe commissie, een ad
vies dat zou moeten leiden tot
een weer werkbare situatie in
de maatschap. In het najaar
1993 ging de zaak echter snel
escaleren toen de vrouwenart
sen Dijkhuizen en Janssen wei
gerden het bindende advies te
ondertekenen. Volgens hen nam
het bindend advies niet de oor
zaken van de conflicten weg.
Hieronder volgen in het kort de
voornaamste gebeurtenissen die
zich nadien hebben voltrokken.
23 nov '93: Het Elkerliek zegt
de toelatingsovereenkomst met
de artsen Dijkhuizen en Janssen
op, ingaande 23 mei 1994. Beide
artsen gaan in beroep.
2 maart '94: De inspecteur van
Volksgezondheid Noord-Bra
bant stuurt een vernietigend
rapport over de Maatschap Gy
naecologie naar de minister van
WVC: door interne ruzies en
mis-communicatie zijn er min
stens twee baby's overleden.
3 maart '94: WVC dreigt het
ziekenhuis met sluiting van de
afdeling Gynaecologie als niet
vóór mei afdoende maatregelen
worden genomen.
23 maart '94: Het Scheidsge-
In maart 1994 lekte een rapport uit met vernietigende conclusies over de slechte situatie op de afdeling Gynaecologie en Obstetrie van het Helmondse Elkerliek-
ziekenhuis. foto eindhovens dagblad
zo oordeelt het Scheidsgerecht.
Er moet een schadevergoeding
komen, want Barentsen wil niet
meer terugkeren.
Jan '95: Justitie in Den Bosch
bereidt een strafzaak voor tegen
een of meer gynaecologen, die
in april van dit jaar voor de
strafrechter moet dienen.
13 jan '95: Barentsen kondigt
een kort geding aan tegen de
inspecteur van Volksgezondheid
omdat die hem mede verant
woordelijk houdt voor de dood
van baby's in het Elkerliek.
17 jan '95: Het Scheidsgerecht
oordeelt dat het ziekenhuis te
recht de toelatingsovereen
komst met Dijkhuizen en Jans
sen heeft opgezegd.
recht voor het Nederlands Zie
kenhuiswezen bepaalt dat het
ziekenhuis terecht de overeen
komst met Dijkhuizen/Janssen
heeft opgezegd.
25 maart '94: De officier van
Justitie in Den Bosch kondigt
een strafrechtelijk onderzoek
aan naar de dood van een aan
tal baby's in 'het Helmondse
ziekenhuis.
27 maart '94: Ziekenhuis-direc
tie en drie van de vijf gynaeco
logen komen een pakket van
maatregelen overeen. Het 'ont
slag' van Dijkhuizen en Janssen
wordt ingetrokken. Berkhout
stapt vrijwillig uit de maat
schap, wegens 'onverenigbaar
heid van karakters'. Voorwaar
de: een financiële regeling. Ut
tendorfsky is tijdens het treffen
van de maatregelen in het bui
tenland.
30 maart '94: Uttendorfsky wei
gert de maatregelen te accorde
ren, omdat dat voor hem een
'degradatie' naar de polikliniek
zou betekenen. Hij wordt ge
schorst. Een maand later zegt
het ziekenhuis de toelatings
overeenkomst met Uttendorfsky
op en dat leidt op 4 mei tot het
aanspannen van een procedure
bij het Scheidsgerecht.
4 mei '94: De rechter-commissa-
ris in Den Bosch besluit tot een
gerechtelijk vooronderzoek
naar de dood van een tweeling.
19 juli '94: Het Elkerliek zegt
ook de toelatingsovereenkomst
van de d.rie andere gynaecolo
gen op. Gebleken is dat extern
adviseur prof. dr. Nico Arts de
drie niet op een lijn kon bren
gen: 'de zeer gebrekkige samen
werking was niet reparabel'.
Enkele dagen later kondigen de
drie artsen aan het 'ontslag' aan
te vechten bij het Scheidsge
recht.
12 sept. '94: Het Medisch Tucht
college behandelt klachten van
inspecteur Plokker en de fami
lie Bach tegen de artsen Dijk
huizen en Berkhout.
26 okt '94: Het Medisch Tucht
college veroordeelt Dijkhuizen
tot een boete van 5000 gulden
wegens zijn aandeel in de dood
van een tweeling. De ook daar
bij betrokken Berkhout krijgt
een waarschuwing; een andere
klacht tegen hem wordt onge
grond verklaard.
15 nov '94: Het Scheidsgerecht
oordeelt dat het ziekenhuis ten
onrechte de overeenkomst met
Uttendorfsky heeft opgezegd.
Officiële rehabilitatie van Ut
tendorfsky volgt en een regeling
ter vergoeding van de schade:
naar verluidt tussen de 2 en 3'
miljoen. Uttendorfsky treedt uit,
de maatschap om de vorming
van een nieuwe maatschap niet
te frustreren.
19 nov '94: Ook het contract
met Barentsen is door het zie
kenhuis ten onrechte opgezegd,
om wat er gebeurd was. Boven
dien was het de eerste dagen na
de geboorte nog spannend of
Anne geen hersenbeschadiging
had opgelopen. Godzijdank was
dat niet het geval."
„We hebben nooit enig teken
van medeleven gehad van de arts
of het ziekenhuis," zegt Gina.
„Toen we bij het Medisch Tucht
college waren, begon Utten
dorfsky tegen onze advocaat
vrolijk te vertellen van zijn fan
tastische vakantie in Portugal.
Terwijl wij diezelfde vakantie
periode met onze dochter zie
kenhuis in, ziekenhuis uit had
den gelopen. Uttendorfsky wilde
me daar de hand schudden,
maar dat kon ik niet. Ik kan die
man niet aankijken."
Helen beaamt dat het allemaal
nog veel erger is geworden, juist
doordat ook zij helemaal geen
medeleven kreeg. „Dokter Berk
hout kwam wel aan mijn bed in
het ziekenhuis. Maar hij stond
daar dan alleen maar, aan het
voeteinde. Met zijn armen langs
zijn lijf. Hij wist niet wat hij
moest zeggen. Dijkhuizen heb ik
nog een keer gezien, maar daar
had ik niets aan."
Vol lof
Helen en het echtpaar Martens
zijn daarentegen vol lof over het
verplegend personeel. „Een ver
pleger kwam iedere dag naar me
toe. Hij zorgde er zelfs voor dat
zijn diensten zo liepen dat hij me
elke dag kon wassen," vertelt
Helen. „Hij hielp me bij het
bedenken van de tekst op de
kaartjes. En de hoofd-verpleeg-
kundige heeft samen met mij
zitten huilen."
De arts-assistent die de beval
ling van Anne deed, is in novem
ber vorig jaar nog bij de familie
Martens op bezoek geweest.
„Het was zo-zielig voor hem,"
zegt Gina. „Zo'n jonge vent die
zo'n traumatische ervaring had
gehad. Hij vertelde dat hij er nog
steeds heel vaak aan moet den
ken, dat hij het nooit zal verge
ten."
Helen: „Toen ik uit de operatie
kamer werd gereden, stond op de
gang de arts-assistent die erbij
was geweest. Hij stond daar
maar, met een wezenloze blik in
zijn ogen. Verslagen. Die blik zal
ik nooit vergeten."
Of ze ooit over al die traumati
sche ervaringen heen komen, zal
voor een belangrijk deel liggen
aan de afloop van de juridische
procedures die de familie Mar
tens en Helen hebben aange
spannen. Want ook al lopen die
moeizaam en duren ze lang, ze
gaan door. Ze moeten wel, ze
kunnen zich er niet bij neerleg
gen. Ondanks de raad van veel
vrienden en kennissen, die zeg
gen dat het geen zin heeft om te
strijden tegen artsen, met zoveel
geld. Jan: „Die artsen denken
dat ze boven God verheven zijn.
Hun reputatie gaat hen boven
alles."
Martelende gedachte
Gina: „Kijk, het is natuurlijk
altijd afschuwelijk voor ouders
als hun kind overlijdt bij de
geboorte, of als hun kind gehan
dicapt raakt. Maar ik denk dat
het nogal een verschil uitmaakt
of een kind gehandicapt raakt
door een complicatie of dat het
aangeboren is, of dat het door
een fout van een arts is geko
men. Het had niet hoeven gebeu
ren, Helen's kinderen hadden
nog kunnen leven en Anne had
gezond kunnen zijn. Dat maakt
het voor ons onaanvaardbaar.
Dat blijft een martelende ge
dachte."
föe prijs. Maximaal 499 loten per
'ti op uw rekening overgemaakt
on,r
