45 Uur Show is topsport'
Viola Holt en Catherine Keijl zijn aan duizendste aflevering toe
Limburgse orkesten-
wederom superieur
Try-out Jan Rot
onsamenhangend
Jazz Festival Breda (25): 4niet méér maar nóg beter'
DE STEM
DE STEM
Viola Holt en Catherine
Keijl hebben de bekend
ste duo-baan van Neder
land: de presentatie van
de 5 Uur Show, goed
voor een miljoen kijkers.
Samen stevenen ze af op
de duizendste - extra
lange - aflevering, aan
staande woensdag. Tijd
voor een dubbelinter-
view. Twee Haagse da
mes over hun show, zich
zelf en elkaar. Over één
ding zijn ze het roerend
eens: „De 5 Uur Show is
topsport. Je moet preste
ren, of je in de stemming
bent of niet."
Door Maarten van de Rakt
Het wordt een dubbelinterview
met hindernissen. De dames bij
eenbrengen in een lokaliteit
heeft de moeilijkheidsgraad van
een Gordiaanse knoop. Ook voor
de huisfotograaf van RTL4 zijn
de agenda's van het duo niet te
sporen. Viola Holt ontvangt me
's middags in een verder leeg
Indonesisch restaurant in
Amersfoort, Catherine Keijl
heeft een uur later even tijd in
een leeglopende RTL4-studio.
Tn hun komst naar de 5 Uur
Show heeft de toenmalige pro
grammadirecteur van RTL4,
Ruud Hendriks de hand gehad.
*Hij benaderde beide vrouwen
destijds voor het middagmagazi
ne. Viola, medebedenkster, heeft
drie jaar voor de boeg, Catherine
nog maar vier maanden. Voor de
vacature-Keijl hebben zich zeker
al vijftien kandidaten gemeld.
Wat is de kracht van de 5 Uur
Show?
Viola: „De show is als het leven
zelf. Een lach en een traan. Veel
afwisseling. Herkenbaar en leer
zaam. Met veel Het kan ook mij
overkomen-gevoel. Het lijkt een
licht ontspannend programma
maar laat de mensen toch zien
dat de wereld groter is, zoals met
het Foster Parents Plan. Het is
een live-programma, heerlijk.
Dat is een sport. Je kunt op het
gevoel van de dag gaan zitten."
Catherine: „Het is ontzettend
van de mensen. De kijkers vin
den het hun 5 Uur Show. De
snelheid is belangrijk, de afwis
seling van informatie en amuse
ment, het vaste patroon. Natuur
lijk kunnen er altijd dingen be
ter. Wat minder bumpers bij
voorbeeld: dat zijn die riedeltjes
muziek tussendoor, en wat min-
Catherine Keijl: „Met een dagelijkse talkshow gaat mijn droom in vervulling.Viola Holt: „Ik heb altijd meer vragen dan antwoorden gehad.
FOTO'S DIJKSTRA
der applaus. Dat is een kwestie
van smaak."
Doorgeefluik
Wat is jouw stempel?
Viola: „Zoveel mogelijk de men
sen aan het woord laten. Want
om hen gaat het. Ik ben maar
een doorgeefluik. Het is geen
personalityshow. Ik zit er niet
om mensen aan de grond te
nagelen, ik-ben niet uit op jour
nalistieke hoogstandjes. Men
pikt het ook niet als je iemand
afkraakt. Ik houd me verre van
egotripperij. Ik sta voor wat ik
doe, ik kan ook niet anders. Het
publiek is niet dom en camera's
zijn onverbiddelijk. Mensen her
kennen echtheid meteen."
Catherine: „Discussies over on
derwerpen die iets met de maat
schappij te maken hebben, zoals
homo-paren met kinderen. Dat
is typisch iets dat ik leuk vind en
zelf aandraag. Als Reagan ver
klaart dat hij lijdt aan de ziekte
van Alzheimer, doen we daar
iets mee. Inhaken op de actuali
teit is belangrijk."
Dieptepunten.
Viola: „Echte dieptepunten heb
ik eigenlijk niet. Als je het zelf
moeilijk hebt, in de put zit, een
knallende koppijn hebt of veer
tig graden koorts, moet je toch
beleefdheid en warmte uitstra
len. Da's lastig."
Catherine: „Mijn interview met
Hidde Maas. Die heeft toen een
stuk van zijn toneelstuk zitten
opvoeren. En ik had dat niet in
de gaten. Dat was zo vernede
rend. Het getuigt van een enor
me minachting voor de 5 Uur
Show. Ik was geheel ontdaan.
Als je zo neerkijkt op de show,
en dat mag, moet je er ook niet
in gaan zitten."
De rol van routine.
IViola: „Routine geeft je een
jsteuntje in de rug. Erop drijven
is onmogelijk. Je hebt je oren en
ogen nodig om op te letten wat
mensen zeggen en doen. Dat
heeft ook te maken met respect
en liefde voor je gasten. Elke
keer is anders, hoewel dat mis
schien niet zo lijkt. Je moet de
kijker toch elke dag vast zien te
houden. Dat is inventief en hard
werken, hoor. Het heeft iets weg
van een krant maken."
Catherine: „Daarom stop ik er
mee. Ik merk dat ik iets te
gemakkelijk erover denk. Je
moet het met heel je ziel en
zaligheid doen. Ik zit soms te
luisteren en denk: maar dit heb
ik al tien keer gehoord. Of: die
vraag heb ik al eerder gesteld,
maar waar? Ik probeer diepgang
te krijgen in de onderwerpen, en
dat kan amper in acht minuten.
Dat is een beetje frustrerend.
Daarom wordt het tijd voor iets
anders, een dagelijke talkshow
over relatieproblemen. Iets in de
trant van Ricki Lake en Jenny
Jones. Daarmee beginnen we in
september."
Woensdag 1 februari 1995.
Viola: „Dat betekent vier uur
lang heel hard werken, een dag
om naar uit te zien. Maar ik zal
ook blij zijn als het achter de rug
is en alles is goedgegaan. Dan is
het feest. De 5 Uur Show heeft
me geholpen in mijn persoonlij
ke groei. In weten wat je wel en
niet wilt en kunt. Geleerd wat
natuurlijk presenteren is. Wat
dienstbaar opstellen is. Ik ben
nog steeds in verwondering over
wat gasten doen en zeggen. Ik
Den een vragensteller, vanaf
mijn geboorte al. Ik heb altijd
meer vragen dan antwoorden ge
had."
Catherine: „Het is ongelooflijk
dat zo'n programma de duizend
haalt met zoveel kijkers. Dat kon
je niet bedenken. Die duizendste
is voor mij ook een soort afron
ding, een afscheid, hoewel ik pas
op 31 mei stop. Ik zal het zeker
missen. Vooral de snelheid heb
ik ervan geleerd. Kunnen invoe
len wat het publiek leuk vindt.
Meer luisteren naar gasten."
Verschillen
Verschil en overeenkomst met je
'wederhelft'.
Viola: „Overeenkomst, totaal
niet. Alleen dat we Haagse meis
jes zijn, de typische humor delen
en plat Haags kunnen praten. Ik
ben blond, zij donker en ze
draagt een bril. Er is verschil in
beleving. Ik ben rustiger, ervaar
het programma anders. Minder
gestresst, zoiets. Zij heeft graag
een discussie over licht politieke
kwesties. Ik zit meer op de emo
tie, menselijke zaken."
Catherine schiet de passerende
eindredacteur aan. Die zegt na
lang gepeins: „Een verschil van
dag en nacht. Viola is een zacht
aardiger type met andere inte
resses. Ze is heel anders in de
uitzending dan erbuiten. Als ze
een vraag stelt, zal ze denken:
past het bij de 5 Uur Show? Bij
Catherine komt het recht uit het
hart. Catherine is altijd dezelfde,
komt misschien over als een kat-
tekop. Niet dat Viola niet echt is
of acteert, maar ze is gewoon
anders."
„Ik ken haar oppervlakkig", om
zeilt Catherine zelf de vraag.
Eraan toevoegend, zonder bijbe
doelingen: „Ik zal nooit iets zeg
gen waar ik niet achter sta. Dan
ga ik meteen stotteren. Ik kan
ook niet twee keer dezelfde tekst
doen en vind het prachtig als een
gordijn naar beneden stort."
„We zijn alle twee iets te dik.
Daar zijn we het hele jaar mee
bezig. Ik word er gek van en heb
het een beetje opgegeven. We
houden allebei enorm van cham
pagne en kaviaar, maar schrijf
dat maar niet op. Zij komt uit
een echte sjieke Haagse buurt,
de omgeving van Klein Zwitser
land, en ik uit een achterbuurt,
de Schilderswijk."
Omschrijf je ideale tv-avondje
eens.
Viola: „Ik ben een echte Fem-
gucker, zoals de Duitsers zeggen,
een tv-verslaafde. Zie veel maar
met een goed boek binnen hand
bereik. Natuurlijk eerst de 5 Uur
Show, dan nieuws, satire, een
prachtige film, Spoorloos, een
onderwater-natuurserie, actuali
teit en een goed gesprek. En
onze nationale trots, voetbal,
daar houd ik ook van. En verder
Nova, Zappelin. Ik ben verslaafd
aan Sisters en vindt Schone
Schijn schitterend."
Catherine: „Nieuws, ik wil we
ten wat er gebeurd'is, een lekke
re speelfilm, kort actualiteiten,
de Schreeuw van de Leeuw,
Sonja. Wel veel Vara, hè. Afslui
tend een erotisch programma
met mooie mannen en vrouwen."
Heb je nog dromen, wat werk
betreft?
Viola: „De 5 uur show was een
ideaal van me. Dag-tv maken en
zo'n publiek trekken, dat willen
we toch allemaal. Daar wil ik op
voortborduren. Ik ben er nog
niet klaar mee. Daarnaast gaan
we na woensdag praten over
nieuwe programma's. Over een
soortgelijke serie als De Zevende
Hemel, met zinnige gesprekken
en wat zelfspot."
Catherine: „Mijn droom gaat nu
in vervulling, een talkshow. Ik
ga daarmee twee jaar door. Dan
is mijn carrière compleet en wil
ik adviezen geven aan jonge
mensen."
Naïef
De eerste keer op tv.
Viola: „Da's lang geleden. Nu
ben ik 45, toen was ik 17 jaar.
Europa op de jonge toer, heette
het. Ik ging met mijn vader mee
naar het Ajax-stadion. Daar liep
iemand rond van de Avro. Of ik
een screentest wilde doen voor
omroepsters. Uit drieduizend
mensen ben ik gekozen. De tv,
dat was een fascinerende wereld.
Daar stapte ik binnen als jong
naïef meisje. Je liet het over je
heen komen in grote verwonde
ring. Als ik beelden van toen
terugzie, ben ik stomverbaasd:
God, wat was ik nog een kind."
Catherine: „Dat was op 4 no
vember 1972 of 1973, een docu
mentaire over Bruins Slot, AR-
politicus. Te zien was ik veel
later in 1976 als verslaggeefster
van Hier en Nu. Met een demon
stratie van religieuze types in
Amsterdam. Children of God.
Mensen die vonden dat het
slecht ging met de wereld. Dat
heb ik nooit meer teruggezien.
Wel een documentaire over in
cest uit 1983, toen een enorm
succes. Ik sprak met drie slacht
offers. Ik was diep teleurgesteld
toen ik dat weer zag. Here God,
dat mensen dat mooi vonden. Zo
saai, zo traag."
Viola en Catherine tot besluit:
„Ik ben benieuwd wat zij alle
maal heeft gezegd."
Etten-Leur - De Nobelaer,
Nationaal Kampioenschap
voor hamonieën en fanfares,
28 en 29 januari 1995.
Door Frans van Dun
Het is in de wereld van de blaas
muziek gebruikelijk dat de har
monieën en fanfare-orkesten uit
onze meest zuidelijke provincie
met de hoogste eer op de diverse
concoursen gaan strijden.
In die zin was er bij de concert
wedstrijden in de Nobelaer in
Etten-Leur weinig nieuws onder
de zon: zowel bij de harmonieën
als bij de fanfares werd in élle
categorieën een Limburgs en
semble met afstand kampioen.
Uiteraard is het geen toeval dat
vrijwel elk jaar de hoogste eer
naar Limburg gaat, slechts inci
denteel onderbroken door een
ensemble uit Oost- Brabant of
Noord-Holland. In de eerste
plaats is er het sterke chauvinis
me wat er tussen de verschillen
de gemeenschappen en hun mu
ziekverenigingen bestaat met als
gevolg een stevige concurrentie
die er voor zorgt dat men er
nagenoeg alles voor over heeft
om beter te zijn dan de tegen
strevers (de twee beroemde har
monieën uit Thorn zijn daar wel
het bekendste voorbeeld van),
voorts zijn de professionele mu
zikantenopleidingen, de uitstra
ling van een mega muziekspek
takel als het Wereld Muziek con
cours in Kerkrade, de uitsteken
de dirigenten die men weet te
engageren, de vooruitstrevende
repertoirekeuze en een krachtige
teamgeest ongetwijfeld factoren
die aan het grote succes bijdra
gen.
Logisch en terecht dus dat de
kampioenswimpels naar het land
van het bronsgroen eikenhout
gingen al kun je wel vraagteken
splaatsen bij de aantallen be
roepsmusici en vakstudenten die
door een enkele vereniging wor
den ingehoord om de gelederen
te versterken.
Het muzikale genot was er ech
ter zeker niet minder om: wat
een fantastische uitvoering van
de Sinfonia Sevillana van
Joaquin Turina door Harmonie
L'Union uit Heythuysen olv. Jan
Cober; een driedelig werk in de
beste nationale Spaanse traditie
vol met schitterende melodische
lijnen en een grote kleurrijkdom:
symfonische blaasmuziek op zijn
best!
Ook Henk Badings' revolutionai
re 'Transitions' werd door
L'Union prima vertolkt; een zui
ver en doorzichtig lijnenspel, een
grote dynamiek en een enorme
ritmische precisie zorgden voor
zeer boeiende muzikale momen
ten. Terecht werd L'Union kam
pioen in de hoogste afdeling met
maar liefst 342 van de 360 te
behalen punten.
Harmonie 'Oranje' uit Wouw on
der leiding van René de Jong
behaalde in de voornoemde af
deling een zeer verdienstelijke
315 punten met een solide uit
voering van twee moderne com
posities van respectievelijk Hen
drik Andriessen en Oscar van
Hemel en hoewel naar mijn
smaak de langzame delen met
wat meer rubato uitgevoerd
hadden mogen worden, was de
prestatie van de enige Brabantse
deelnemer aan dit kampioen
schap prijzenswaardig. In de
ere-afdeling harmonie was het
kampioenschap weggelegd voor
harmonie 'St. Joseph' uit Voe-
rendaal die onder leiding van de
uitstekende dirigerende Inge-
bord Stijnen een wat ruime 325
punten behaalde.
Er werd goed gemusiceerd in
twee contrasterende composities
van Serge Lancen en Karl Husa
maar de nog niet helemaal uitge
balanceerde orkestklank, de pro
blemen met de zuiverheid in de
hoge houtblazers en de vaak wat
weifelende inzetten rechtvaar
digden naar mijn idee niet hele
maal dit hoge puntenaantal. 'St.
Joseph' is echter een orkest waar
we in de toekomst, ongetwijfeld
nog veel goeds van te horen
zullen krijgen!
Ten slotte moet nog worden op
gemerkt dat Ria Konings, jaren
lang ladyspeaker van de bond
van muziekgezelschappen en
Jean Claessens 40 jaar jurylid
op de concoursen een hoge
bondsonderscheiding ontvingen.
Kampioenen:
Fanfares: Afdeling Uitmuntend
heid: 'Wilhelmina' Vlodrop 331.
Afdeling Ere:. 'Monte Corona'
Kroneberg 317 punten. Afdeling
Superieur: 'St. Caecilia' Schim-
mert 331 punten.
Harmonieën: Afdeling Uitmun
tendheid: 'Drie Horens' Horn
316 punten. Afdeling Ere: 'St,
Joseph' Voerendaal 325 punten.
Afdeling Superieur: 'L'Union'
Heythuysen 342 punten.
Geertruidenberg - Theater De
Schattelijn. 'Hard zingend in
het donker' door Jan Rot, ge
zien op 28 januari 1995. Nog
te zien op 22 maart in Roosen
daal en 31 mei in Breda.
door Theo van Drunen
De liedjeszanger Jan Rot (37)
timmert al jaren aan de weg, had
zelfs wel eens een hit, maar tot
een echte doorbraak is het nooit
gekomen. Ook zijn kersverse
programma 'Hard zingend in het
donker' lijkt daar niet veel ver
andering in te gaan brengen. Het
is een rommelig geheel van (flar
den van) liedjes en conference
achtige overpeinzingen met
maar heel weinig hoogtepunten.
De voorstelling afgelopen zater
dag in De Schattelijn in
Geertruidenberg was de zesde
try-out. Eind februari volgt de
première. Dus misschien komt
het nog een heel stuk goed.
Ondanks het feit dat het nieuwe
programma van Jan Rot aan alle
kanten rammelt, komt de zanger
als persoon toch wel integer
over. Hij blijkt niets liever te
willen dan in tweemaal drie
kwartier een liefdevolle band op
te bouwen met zijn publiek. Op
treden is voor hem als het be
drijven van de liefde en na af
loop rijdt hij dan ook enigszins
eenzaam terug naar Amsterdam
om daar vergetelheid te zoeken
in een kroegje waar hij regelma-
Van onze verslaggever
Breda - Van 25 tot en met 28
mei staat Breda voor de 25e
maal in het teken van het
Jazz Festival. Het Jazz Festi
val Breda viert dit jaar zijn
zilveren jubileum.
Zondagmiddag werd tijdens een
bijeenkomst van de Vrienden
van het Jazz Festival in het
Bredase Turfschip de muzikale
inkleuring van het komende Fes
tival bekend gemaakt.
„Gezien de omvang die het Jazz
Festival Breda toch al heeft, is
het moeilijk om ter gelegenheid
van het zilveren jubileum nog
groter te willen zijn, nog meer te
willen doen," aldus Joep Peeters,
ook nu weer verantwoordelijk
voor de programmering van het
Festival. „En we zijn ook zo
onbescheiden om te denken dat
nog beter ook moeilijk is. Maar
er zijn programma-onderdelen
met een speciaal karakter."
Op de eerste avond, traditiege
trouw op Hemelvaartsdag,
treedt in het Turfschip een stoet
van sterren aan, voor het groot
ste deel uit de USA en Australië
afkomstig. Onder hen gerenom
meerde festival-deelnemers als
Tom Baker, Dan Barrett, John
Smith, George Probert.
Het Jazz Festival biedt deze
avond ook interessante 'nieuwe
lingen' als Jerry Jerome (tenor
sax, speelde bij Benny Goodman
en Artie Shaw) en Al Casey, de
gitarist van Fats Waller.
De vrijdagavond is het Turfschip
geheel ingeruimd voor Bredase
jazz-formaties. Ere wie ere toe
komt, want de lokale orkesten en
solisten hebben het festival,
veelal belangeloos, mede ge
maakt tot een der gerenom-
meerdste in de internationale
wereld van de klassieke jazz.
Het Nachtconcert, zaterdag in
het Turfschip, geeft opnieuw een
primeur: voor het eerst zal de
legendarische klarinettist Mister
Acker Bilk in Breda te horen
zijn.
Zaterdag, tijdens het Nachtcon
cert, treedt het cadeau van de
Vrienden van het Jazz Festival
aan: het Zweedse orkest Swing
That Music plus vocaal trio en
zes dansers. Dit gezelschap
brengt een show geïnspireerd op
de Cotton Club in New York,
waar in de jaren '30 Duke El
lington en Cab Calloway de mu
zikale dienst uitmaakten.
En dan is er voor het eerst jazz
uit Japan. Het festival is erin
geslaagd uit het Land van de
Rijzende Zon The Royal Flush
Jazzband aan te trekken.
King Pleasure and the Biscuit
Boys FOTO JFB
■HHHMr:
- J-\ - V 0
tig achter de piano pleegt te
kruipen.
Althans, dat is het sfeertje dat
Jan Rot oproept. Want verderop
geeft hij ruiterlijk toe dat dat
kroegje en die geliefde waar hij
het steeds over heeft, in werke
lijkheid niet bestaan. Het zijn
produkten van zijn geest. Maar
de achterliggende gevoelens eif
gedachten zijn duidelijk. Jan Rot
wil dat er van hem gehouden
wordt (Wie wil dat trouwens
niet?) en laat dat in alle toonaar
den weten. „Vandaag wil ik dat
mijn vrienden me kussen. Ik red
me nu al aardig zonder jou.
Nooit was je de mijne en je zult
wel nooit de mijne zijn. Ik leef
alleen voor ware liefde." En aan
het einde tegen het publiek:
„Love me tender, love me
sweet..."
Verder zijn er veel vertaalde
liedjes die niet al te positief over
de liefde zijn: Yesterday, Ne me
quitte pas en Love Hurts. Waar
van die laatste de meeste indruk
maakt.
Waar het in de liedjes van Jan
Rot steeds weer op hetzelfde
neerkomt, brengt hij in de confe
rences juist de nuanceringen
aan. Zijn verhaal over zijn liefde
voor de jonge Puck maakt in
druk. Zo ook het verhaal over de
oude heer die met hem vieze
spelletjes speelde. En sommige
snelle opmerkingen tussendoor
zijn raak. Maar ook hier geldt,
dat het verder vooral onsamen
hangend is.
Positief in de muziek is, dat Jan
Rot gebruikt maakt van ver
schillende instrumenten: piano,
keyboard, gitaar, accordeon en
mondharmonica. Dat zorgt voor
afwisseling. Maar behoorlijk sto
rend is het feit dat hij er tijdens
het bespelen van die instrumen
ten nogal eens naastzit. Ook
zingt hij soms vals. Zelf merkt
hij op: „Wie oprecht is, zingt
toch altijd zuiver." Jan Rot komt
lief, doorzichtig en eerlijk over,
bijna aandoenlijk zelfs. Zou dat
dan toch niet oprecht zijn...?
Jan Rot moet naar mijn idee nog
heel wat schrijven en schrappen
om van 'Hard zingend in het
donker' een goede voorstelling te
maken. Maar dat is niet onmoge
lijk. Als het me uitkomt, ga ik
over een jaar weer eens kijken.
„Ik vond hun songs vreselijk. Het
kostte me erg veel moeite om hits
voor ze te vinden."
George Martin, Beatles-producer
Gids
MAANDAG 30 JANUARI 1995 A7
NEDERLAND 1
07.00 Tekst tv
10.30 (TT) Schrijvers over
vers. Afl. 1
10.55 Tekst tv
16.33 Nieuws voor dove
slechthorenden
16.41 (TT) Oproep Spoorloos
16.47 Via Ria, discussie
17.39 Extra large, kinderen
met (on)bekende volwassenen
18.08 Boggle, spelletje
18.35 Roseanne, comedy
19.01 Dinges, spelletje
19.29 Schoolstrijd, kwis voor
ren
20.00 (TT) Journaal
20.24 (TT) Weeroverzicht
20.30 (TT) Spoorloos
21.23 Hier en Nu
21.59 (TT) Pleidooi, drama-sr
22.48 Dokument: Surveilla
rie over vier Rotterdamse pol
sen
23.32 Miniatuur
23.37 Journaal
NEDERLAND 2
07.00 Journaal
07.06 Lingo
07.30 Journaal
07.33 Ontbijt TV (met om 08
naai)
08.28 Journaal
08.33 Arena, discussie
09.00 Journaal
09.05 PP: Uitzending WD
09.08 Kook TV
09.33 Schoolstrijd
10.04 Reisgids, toeristisch mi
10.34 Boggle
11.05 Karei, talkshow
11.47 (TT) De geld maakt g
show
13.00 Jouj>naal
13.07 (TT) Studio Sport
14.29 (TT) Studio Sport: Sp<
Italiaans voetbal
15.21 Natte neuzen
16.00 (TT) Journaal
16.07 Uw hond gehoorzaal
lessen, cursus
16.27 Growing Up Wild, n
rie: Feestende vis
16.59 Kids for Animals, se
de jeugdclub van de Nederlan
renbescherming. Aansl.: Widge
filmserie
17.58 (TT) 2 Vandaag, acte
met om 18.00 Journaal; 18.:
tjournaal en 18.47 Hoofdpunte
nieuws gevolgd door het weer
18.54 Dierenmanieren
19.30 (TT) Onderweg naar r
soap
19.59 Te land, ter zee en
lucht: Blij dat ik glij
21.04 Het pakhuis, magazi
verzamelaars en verzamelwoed
21.33 Wartaal, spelletje
22.02 Bureau Bijlmer, repoi
rie
22.39 De Russ Abbot Show,
SUSKE EN WISKE:
BOES
HAMBONE
ONTDEK DE VERSC
