'Verwijderingsbijdrage' moet hergebruik onderdelen bevorderen
m
Stereotiep schort wordt mode
Goe<
4Vroe
Vlaming vindt opnieuw het schrijfpapier uit
Met de hand op de knip (1)
Reisorganiï
DE STEM
SURPLUS
'Verwijderingsbijdrage'
Plastic
Certificaat
Milieu-investeringen
DE BUITENDIJK
't Is een ramp
WIJZER
DE STEM
Geen maaltijd
Groot-Brittannië
VRIJDAG 20 JANUARI 1995
Door Orkun Akinci
„Revolutionair aantekenin
genpapier," noemt uitvinder
Luc Vandebroek het. Zijn
nieuwe '4 stripes structuur-
blok' moet leerlingen in de
toekomst beter aantekenin
gen leren maken tijdens de
les. Volgende week wordt het
officieel in ons land geïntro
duceerd tijdens de nationale
onderwijstentoonstelling
(NOT) in De Jaarbeurs in
Utrecht.
Vandebroek is al jaren inter
naatsbegeleider van het Heilig
Hartcollege in het Belgische
Heusden-Zolder. „Ik werk op
het moment dat de leraren naar
huis zijn en de leerlingen blijven
studeren. Elke dag zie ik er 170
werken. Dat is uitzonderlijk,
want de docenten zien dat nooit.
Ze vertellen hun leerlingen wel
dat ze beter moeten studeren,
maar ze weten niet wat er fout
gaat."
„Terwijl ik langs de banken liep,
merkte ik dat de leerlingen
slechte aantekeningen maakten.
Ik had het daar best moeilijk
mee. Tot mijn schaamte moest ik
bekennen dat ik ze vaak ook niet
kon ontcijferen. Er zat kop noch
staart aan. Als iemand langzaam
schrijft, is hij al blij als hij alles
op papier heeft staan als de bel
gaat. Als hij het één of twee
dagen later moet gaan leren,
weet hij niet meer wat er precies
staat."
Vandebroek zette een ingenieus
denkproces in werking. Het re
sultaat: het '4 stripes structuur-
blok'. Het opmerkelijke doch
vooral simpele verschil met ge
woon papier wordt gevormd
door de vier verticale strepen,
van donker naar licht, die aan de
linkerkant zijn aangebracht. Het
is de goede bedoeling dat de
leerling in de eerste balk het
hoofdstuk noteert. Vervolgens
kan hij zijn aantekeningen ver
der onderverdelen in paragrafen.
Op die manier zou hij overzich
telijker te werk gaan, waardoor
de onderliggende verbanden dui
delijker worden.
Het Antwerpse bedrijf Pandava
heeft de produktie van de
schrijfblokken (gerecycled pa
pier, adviesprijs 6,75) op zich
genomen. Na een bevredigende
introductie in België, waar '4
stripes' al sinds maart vorig jaar
op de markt is, besloot Pandava
haar afzetgebied uit te breiden
naar ons land. Inmiddels hebben
vier scholen uit het voortgezet
onderwijs met het nieuwe papier
gewerkt.
Uit een enquête op die vier scho
len is gebleken dat de leraren
heel tevreden zijn over het nieu
we produkt. Op het aan het
onderzoek meewerkende Orduy-
nen College in Den Bosch bij
voorbeeld zegt conrector J.
Schaepkens: „Iedereen is er erg
blij mee. De blokken worden
veel gebruikt. Ik weet niet of dat
komt omdat ze fijner zijn of
slechts omdat ze voorhanden
zijn. Ik kan me eigenlijk niet
voorstellen dat leerlingen meer
inzicht krijgen in de aantekenin
gen."
Helaas heeft Pandava de erva-,
ringen van de leerlingen niet
gepeild, terwijl het natuurlijk
om hen draait. Vandebroek acht
echter de rol van de docent ook
heel belangrijk. „Een goede le
raar moet gestructureerd lesge
ven. Hij moet aangeven wanneer
er iets nieuws begint. De leerling
kan dan meer aandacht schen
ken aan de manier waarop hij
alles opschrijft."
Als Vandebroek het zo stelt, zou
zijn uitvinding meer aan leer
krachten dan aan leerlingen be
steed zijn. De eersten zouden
namelijk meer structuur in de
De Vlaamse uitvinder Luc Vandebroek zette een ingenieus denkproces in werking. Het
resultaat: het '4 stripes structuurblok'foto j.k. caudron
lessen moeten aanbrengen,
waardoor het voor de scholier
makkelijker zou zijn om juiste
aantekeningen te maken.
Strepen of geen strepen. De
langzaam schrijvende scholier
zal net zo veel moeite hebben
met het verwerken van de stof
als vroeger. Nog steeds zal hij
blij zijn als hij alles op papier
heeft als de bel gaat. Tijd om
alles te structureren heeft hij
niet.
Vandebroek zegt dat hij het aan-
tekeningenblok opnieuw heeft
uitgevonden. Inderdaad op
nieuw, want het was al uitge
vonden. En zijn nieuwe variant
voegt niets toe aan het al be
staande aantekeningenpapier.
Behalve die vier strepen dan.
Oude auto levert heel wat op
Door Martijn Hover
Oude, versleten auto's wacht
over het algemeen een droe
vig lot. Ontdaan van bruik
bare onderdelen belandt het
karkas uiteindelijk in de 'sh
redder', een gigantische ma
chine die de carrosserie tot
handzame metaalstripjes ver
snippert.
Neem het Opeltje dat op de brug
staat bij autosloperij Bedo aan
de Eindhovenseweg in Waalre.
Bouwjaar '83. Ooit moet de eer
ste eigenaar er trots de garage
mee zijn uitgereden. Zo te zien is
er niet al te lang geleden nog
eens een nieuwe uitlaat onder
gehangen, maar inmiddels heeft
de motor het begeven. Wat rest
is de sloop.
En er valt wat te slopen aan een
oude auto. Een probleem was
echter dat niet alle te slopen
onderdelen even gemakkelijk
aan de man te brengen zijn.
Portieren, motorkappen en ban
den zijn nog wel te verhandelen,
mits in redelijk goede staat.
Maar wat moet je met de rub
berstrips in de deuren, met de
stoelen, met de koel- en accu
vloeistof, met de motorolie? Tot
voor kort werd die troep gewoon
weggegooid. Met als gevolg een
jaarlijkse afvalberg van 100 a
125 miljoen kilo.
Om die reden is met ingang van
1 januari een zogenaamde 'ver
wijderingsbijdrage' voor auto's
ingevoerd, een bedrag van 250
gulden dat bij de aanschafprijs
van een nieuwe auto moet wor
den geteld. Dat geld komt weer
ten goede aan de erkende slo
persbedrijven.
De geldstroom wordt beheerd
door Autorecycling Nederland
BV (ARN). Drs M.W. Schukking,
manager controle en informatie
bij het in Amsterdam gevestigde
bedrijf, legt uit wat de bedoeling
is.
„Om te beginnen is in de pers
hier en daar wat onzorgvuldig
gesproken over 'statiegeld' op
auto's. Dat is een verkeerde
term," aldus Schukking. „Statie
geld zit bijvoorbeeld op flessen,
met de bedoeling dat ze na ge
bruik worden teruggebracht.
Daarom gaat het hier niet. De
meeste auto's komen toch wel
Een dergelijke stapel auto's wordt langzaam maar zeker een zeldzaam beeld. Steeds vaker belanden te slopen auto's geheel ontdaan
van mogelijk nog opnieuw te gebruiken onderdelen in de 'shredder'. foto de stem/ben steffen
terug."
„De moeilijkheid was juist dat
slopers veel spullen in sloop
auto's lieten zitten omdat het
voor hen niet rendabel was om
die eruit te halen. Natuurlijk
werd er altijd al veel 'herge
bruikt' via de markt in tweede-
hands-onderdelen, maar dat
gold juist niet voor de meest
milieu-onvriendelijke spullen.
Denk maar aan motorolie, koel
vloeistof of het zuur dat in ac
cu's wordt gebruikt. Het is onze
bedoeling om ook een traject van
hergebruik voor dergelijke mate
rialen te creëren. Wij zoeken
naar bedrijven die de recycling
van de via ons geleverde materi
alen aankunnen."
De bedoeling is dat op den duur
86 procent van het gewicht van
de in een auto verwerkte materi
alen door hergebruik 'buiten de
afvalstroom' wordt gehouden.
Als alles volgens plan verloopt,
moet het in het jaar 2000 zover
zijn. De slopersbedrijven krijgen
een premie, die is gebaseerd op
het gewicht van het gedemon
teerde en herverwerkte materi
aal (maximaal 250 gulden). Ze
moeten administratief kunnen
aantonen dat ze de geclaimde
sloopwerkzaamheden ook daad
werkelijk hebben verricht.
De plannen moeten haalbaar
zijn, want met enige goede wil is
het goed mogelijk om veel meer
van een sloopauto te 'recyclen'
dan tot nu toe gebeurde, weet
Schukking. „De motorolie kan
"worden verwerkt tot stookolie.
Oude banden kun je als brand
stof gebruiken of als grondstof
in de cementindustrie. Van het
pur-schuim dat in de zitting en
de rugleuning van de stoelen is
verwerkt, kunnen blokken wor
den geperst waarvan dan bij
voorbeeld weer hoofdsteunen
worden gemaakt. Binnenkort
komt een afvaardiging van DSM
hier praten over hergebruik van
het plastic dat wordt gebruikt in
dashboards en bumpers."
Bij de pogingen om de auto in al
zijn levensfasen wat milieu
vriendelijker te maken, wordt
uitgegaan van de 'ladder van
Lansink', genoemd naar het
CDA-Kamerlid, dat zich het
hoofd heeft gebroken over auto
recycling. „De eerste trap is de
levensduurverlenging," aldus
Schukking. „Op dat gebied is al
veel bereikt: auto's gaan tegen
woordig al een stuk langer mee
dan vroeger. De tweede trap is
het directe hergebruik van on
derdelen. Dat gebeurde van
oudsher al op tamelijk grote
schaal. Nieuw is wel de derde
trap: het hergebruik van materi
alen als motorolie. Bij de vierde
trap moet je denken aan energie
terugwinning door bijvoorbeeld
oude autobanden als brandstof
in energiecentrales te gebrui
ken."
De bedrijven waarmee ARN sa
menwerkt, moeten beschikken
over een certificaat van de So-
ciété Géneral du Surveillance,
een Europese organisatie die
normen voor de slopersbranche
heeft opgesteld. Inmiddels zijn
dat er 42. Autorecycling Neder
land hoopt dat het er eind maart
een stuk of honderd zullen zijn.
Uiteindelijk is het de bedoeling
dat het bedrijf gaat samenwer
ken met drie- a vierhonderd van
de in totaal 860 slopersbedrijven
in ons land. „De rest deugt niet,"
weet Schukking.
Een van de bedrijven die wel
deugen, is het Waalrese Bedo.
Weliswaar hangt in het kantoor
tje van eigenaar M.J. van Bezel
de traditionele kalender met
even schaars geklede als fraai
gevormde dames naast een
kaartje met de verontrustende
J. mededeling: 'Bij diefstal bellen
we na de ambulance ook de
politie'. De autoslopers zijn ech
ter druk bezig hun imago te
verbeteren, aldus Van Bezel:
„We spreken niet meer van
'sloop', maar van 'demontage'.
Mijn twee werknemers heten te
genwoordig 'demonteurs'."
Van Bezels bedrijf is inmiddels
zo'n tien jaar oud. In die tijd
heeft hij al heel wat milieu-in
vesteringen moeten doen, vertelt
hij. „We hebben onder meer een
lekvrije vloer laten aanleggen.
Milieutechnisch is ons bedrijf nu
helemaal in orde," meldt hij
trots. „Dat heeft toch een inves
tering van anderhalf a twee ton
gevergd. Wij zijn dan ook heel
blij met deze nieuwe bron van
inkomsten."
Bedo was een van de tien bedrij
ven die vorig jaar meededen aan
een door ARN georganiseerde
proef om te kijken of het herge-
bruiksidee haalbaar was. Dat
bleek al snel zo te zijn, aldus
Van Bezel. Bij de proef ging het
bij zijn bedrijf om in totaal 72
auto's in een periode van zes
weken. „Het slopen gaat in één
moeite door. We zijn per auto
misschien een uurtje langer be
zig, maar met de vergoeding van
maximaal 250 gulden per auto
die we van ARN krijgen, is dat
zeker rendabel te maken."
Eén flinke sneeuwbui
en heel Nederland is
ontregeld. Doden,
gewonden, files, opstoppingen
en slippartijen. En wie krijgt
de schuld: de gemeente die
niet snel genoeg strooit en
veegt, het KNMI dat te laat
waarschuwt en het zoab-asfalt
dat te glad is.
Zou het niet kunnen dat het
aan de weggebruikers ligt, die
altijd en overal door willen
kunnen jakkeren, zonder zich
te storen aan veranderde
weersomstandigheden?
In onze tijd en in ons land
lijken mensen nog amper re
kening te houden met de gril
len van de natuur. We wonen
in een landje waar de natuur
zich over het algemeen tame
lijk gematigd gedraagt en
waar genoeg geld is om die
paar excessen in toom te hou
den. We denken alles onder
controle te hebben. Dat gaat
meestal goed, maar als er dan
eens wat gebeurt is iedereen
meteen in rep en roer.
Ik denk dat ze zich in grote
delen van Canada en Rusland
buitengewoon vrolijk zouden
maken als ze zouden horen
hoe wij hier van slag raken
door vijf centimeter sneeuw.
Een lichte aardschok levert
televisiebeelden op van ont
redderde mensen die 's nachts
uit hun bed gevallen zijn of
die huilend een scheur in het
stucwerk aanwijzen. 'Kijk,
wat voor ramp ons is overko
men'.
Ik wil dat niet bagatelliseren,
ze zullen best geschrokken
zijn, maar je moet toch ook
niet overdrijven. Het staat
toch in geen verhouding tot
echte aardbevingen die elders
in de wereld voorkomen en
waarbij honderden doden val
len.
Of neem de watersnood die
vorig jaar de Limburgers teis
terde. Natuurlijk, natuurlijk,
het is geen pretje als de thee
kopjes door de woonkamer
dobberen. Of als je mooie
tuintje tot een grote blubber-
zooi verworden is. De schade
zal best gigantisch zijn ge
weest. Maar zijn er doden
gevallen? Als ik me goed her
inner was dat niet het geval.
Ik vraag me zelfs af of er
ergens een gewonde viel te
bespeuren. Dat verhinderde
r~T~ 1
Door Mariëtte Mulkens
sommige bezitters van onder. I
gelopen kelders niet om voorl
het oog van de camera vrese-1
lijk dramatisch te doen.
Bovendien was de hele toe-1
stand grotendeels het ge>
van het negeren van allerlei
natuurverschijnselen. Wje I
langs een rivier woont weet I
toch dat het waterpeil well
eens wil dalen of stijgen
Daarom gingen mensen vroe-1
ger ook op of achter een dijk
wonen. Zeker bij een zo in
smalle vaargeulen ingeklemde I
rivier als de Maas wil het I
waterpeil wel eens enorm stij.
gen.
Het meest typerend vond ik I
in dat verband de beelden van
een ondergelopen school. De
camera liet ons mooie plaa
zien van de modderige puin-1
hoop in een lokaal waar zeker I
anderhalve meter water had
gestaan. Erg, erg. Vervolgens 1
zwenkte die camera naar hel
raam, waar ons een fraai uil-
zicht werd getoond op de gro-1
te boosdoener. Ik viel zo on
geveer van mijn stoel toen ik
op ongeveer vijfentwintig me
ter afstand de inmiddels weer j
geslonken river zag. De f
school stond gewoon midden
in de uiterwaarden. Later be
greep ik dat sommige ge
meenten in het Limburgse I
complete woonwijken vlak
langs de oevers hebben laten
bouwen.
Dat was voor mij meteen aan
leiding om die hele ramp niet 1
meer serieus te nemen. Ik
kreeg later de indruk dat zelfs
de initiatiefnemers van een
hulpactie voor de waters
noodslachtoffers er niet echt
in geloofden. Waarom zouden
ze hun actie anders de naam
hebben gegeven "t Is een
ramp'?
Door Marijke Prins
Januari is een maand om met de hand op de knip door te I
brengen. Hoe zuinig je het ook probeert, de kosten stijgen
rondom de jaarwisseling altijd de pan uit, niet alleen door het
luxe eten, maar ook door de cadeautjes, de jaarabonneme
en ander vervelende afrekeningen. Nou ja, u weet het wel I
Daarom in de komende weken een paar recepten voor de
huisvrouw of -man die zuinig wil leven, maar toch soms w
gezelligs op tafel wil zetten.
Voor vier personen
Voorbereidingstijd: 30 minuten
Oventijd: 1 uur en 15 minuten
1 groene kool
1 kleine slagersrookworst (200-240 gram)
50 gram rijst
2 eieren
1 eetlepel olijfolie
70 gram geraspte extra belegen kaas
1 bouillonblokje
peper en nootmuskaat naar smaak
2 laurierbladeren
Verhit de oven voor op 175 graden. Zet een grote pan met water I
op en haal de bladeren van de kool los. Laat het hart aan één
stuk. Laat de bladeren en het hart vijf minuten koken in de pan
water en daarna goed uitlekken. Hak het hart vervolgens fijn.
Zet de rijst op met 100 cc water en laat deze half gaar worden 1
(totdat het water is verdampt). Laat de rookworst wellen in heet
water en trek het vel er vanaf. Hak de worst in kleine stukjes.
Kluts in een ruime kom de eieren los en voeg de rest van de
ingrediënten toe: de fijngehakte kool, worst, olie, kaas en de
rijst. Maak het geheel op smaak met nootmuskaat (2 mestpun-
ten) en zout (1/2 theelepel). Roer het geheel goed om.
Vul de mooiste bladeren van de kool met ieder drie eetlepels
mengsel en vouw ze dicht. Twee kleinere bladeren kunnen half
over elkaar heen worden gelegd, zodat ook zij tesamen tot een J
rolletje kunnen worden gemaakt. De overgebleven, buitenste
bladeren worden tegen de binnenkant van een hoge vuurvaste
schotel gedrapeerd. In de schaal wordt een halve liter kokend
heet water gegoten waarin het bouillonblokje is opgelost. In dit I
bad worden de gevulde rolletjes gerangschikt en de laurierbla-
deren gelegd. Zet de schotel ruim een uur in de voorverwarmde i
oven. Voor de grote eters kan er wat aardappelpuree bij worden j
geserveerd.
Door Jetty Ferwerda
Dat het schort ooit nog eens
mode zou worden. Onvoor
stelbaar bij zo'n stereotiep
uniform voor vrouwen die
zich uitsluitend uitsloven ten
behoeve van anderen. Dat
kledingstuk blijkt dus meer
in z'n mars te hebben. Ster
ker, jongedames die niets van
uitsloven willen weten, dra
gen het met verve. Uit een
soort provocatie, lijkt het.
En dat laatste is helemaal niet zo
vreemd. Verschillende soorten
werkkleding, naast het schort
ook de tuinbroek, jeans, t-shirt
en overall, zijn gedurende de
afgelopen eeuw gebruikt door
vooral jongeren om het esta
blishment te shockeren of te pro
voceren. Het werd het uniform
dat gelijkheid uitdrukte, betrok-
Schortjurk uit de collectie
van Laura Ashley.
kenheid bij de onderdrukten en
een afwijzing van bestaande
normen en waarden. Want dit
soort dagelijks kleedgedrag
hóórde niet, alleen als je vuil
werk deed in garage, keuken of
op het land.
Het t-shirt en de spijkerbroek
zijn het beste voorbeeld, mede
dankzij Marlon Brando en James
Dean. Jongeren droegen het in
de jaren zestig om zich af te
zetten tegen hun ouders. Het
schort lijkt nu de jonge, zelfbe
wuste vrouw te symboliseren,
die het aanrecht vooral niet als
haar enige recht ziet.
Maar werkkleding wordt in de
modehistorie om meer redenen
gekozen als element van een
kleedstijl. Zo kiezen sommigen
het tot hun dagelijkse uniform
om trots hun afkomst te laten
zien, in plaats van te imponeren
met dure kleding. Vooral mensen
die het gemaakt hebben en van
betrekkelijk eenvoudige komaf
zijn, hebben die neiging. Ex-pre
sident Jimmy Carter van de Ver
enigde Staten deed dat bijvoor
beeld.
Aan de andere kant wordt werk
kleding gekozen omdat het zo
functioneel en simpel is. En het
kan toevallig ook gewoon mo
dieus zijn. Want niet alleen de
kleedstijl van de top (econo
misch en sociaal) sijpelt als mo
de door naar beneden, een stijl
van de lagere sociale klasse kan
ook richting upper class evolue
ren. En dat is het geval met
werkkleding. Al zijn die ontwik
kelingen in deze tijd minder
zichtbaar.
Nu verwijzen stylisten en mode
ontwerpers naar het verlangen
van de mensen naar eenvoud.
Naar de tijd dat alles nog ge
woon was, zonder stress, zonder
de huidige problemen van alle
dag. Het platteland wordt geïde
aliseerd, maar ook de nostal
gische oma-stijl. Waarom? Het
staat blijkbaar voor goed en eer
lijk leven, voor normen en waar
den, voor rust en wijsheid. Dat
vertaalt zich natuurlijk ook in de
mode, de spiegel van de tijd:
simpele en sobere kleding, func
tioneel, ingetogen. Het schort
neemt een belangrijke plaats in,
omdat dit zo'n beetje het enige
vrouwelijke kledingstuk is.
Laura Ashley en Xiloy, een
nieuw Nederlands modemerk,
brengen verschillende versies op
de markt. In canvas, katoen,
fleurige bloemen of vrolijke ruit
jes. Zo'n schort wordt dan ge
combineerd met een strak t-
shirt, trui of hemd. Sommige
ontwerpers hebben zich uitge
leefd op de vorm, en wikkelen
een schort om het lijf; anderen
houden zich aan de basisvorm.
Die heeft zich per slot van reke
ning door de tijd heen bewezen.
Een van de schortjurken uit
de collectie van Xiloy.
Door Marcel Linssen
Vouwwagens, stacar;
een heel toeristisch par
tenten en campers. In de
sche Brabanthallen
vanaf vandaag vier
lang de Camping, Carav
Motorhomebeurs geho
De tiende in successie
beurs waar een groot en
soortig assortiment aan
peerbenodigdheden te zi
De zes hallen van het Br;
hallen-complex zijn de ko
dagen tot de nok toe gevu
allerlei kampeerspullen, gi
klein. En net als tijdens d<
Caravan-beurs in de Ra
natuurlijk ook in Den Bo
nodige nieuwtjes te bekijkt
„De beurs is niet grote
andere jaren," verduidelijl
Door Kees den Exter
's Morgens om acht uu
ontbijten in het hotel a
voet van de Oostenrijks'
piste en 's middags on
uur thuis aan de biefstu
brood. Als de Nederl
Spoorwegen er écht vooi
den gaan, dan had de
stuk al een half uur eerc
pan in gekund. En hadd
de auto op Schiphol g
keerd zelfs een uur eerdt
Een vlugge vliegmogeli
schept Transavia sinds het
van dit winterseizoen. Op
dag pendelt de vliegtuig
schappij tussen Schiphol e
zburg. Op minder dan ee
autorijden van een keu
Oostenrijkse ski-dorpen.
Transavia verkoopt de r<
tour-operators, als one
van een compleet arrang
maar ook als gewoon Tett
sneeuw' waarbij de vakant
ger het vanaf de luchthavi
Salzburg helemaal zelf uit:
In dat laatste geval kost t
395 gulden. Transavia noe:
een scherpe prijs, die ber
jvia een opmerkelijke kunst
Aan boord wordt namelijl
maaltijd verstrekt. De ri
krijgt naast een kopje kof!
soort snoeppakketje me
candy-bar, een stukje o:
koek, een blokje kaas e
pakje sap. Die pakketjes
een wip uitgedeeld. Daaro
worden volstaan met dri
cabine-personeel,
Transavia in vergelijkbar
stellen standaard vier
vrouw in de cabine heeft
zelfs op een vluchtje van 1
minuten naar Londen.
Transavia enqueteert alle
burg-gangers om antwoi
krijgen op de vraag of Ned
rijp is voor een systeem
Amerika al sinds jaar en
ingeburgerd: culinaire toe
bellen achterwege laten
een scherpe prijs op de
komen.
Wie er in de zomer var
zeker van wil zijn dat 1
terecht kan op de val
bestemming van zijn
keur, moet er vroeg b:
Diverse reisorganisatie
hun volgende zomergic
dit najaar uitbrengen
vroeger dan tot nu
bruikelijk is.
Door Johan van Grinsven
De ene zomervakantie no
nauwelijks achter de rug
(al de volgende boeken. D
gaat het dit jaar op als 1
enkele reisorganisaties 1
willen hun zomerbn
voortaan veel vroeger r
gen dan in december of j
zoals tot nu toe gebruikeli
De Jong Intra Vakantif
het het driest aan: er mc
augustus of begin septei
een zomervakantiegids
reisbureaus liggen. Ook
nements Reizen Groep
voortaan eerder met e«
voor de Europese zonl
jningen. De meeste reisbe
kijken echter de kat nog e
de boom.
De achtergrond voor
niet te vinden in een
vice aan vak
den voor de
gidsen ligt in het uu
dan vooral in Groot
Daar komen de ve
veel vroeger in de
vanaf eind augustus
Keel wat Britse
hun vakantie al t
in Nederland de
gidsen bij de
Britse reisoi&
zo in het najaar
bestemmingen dat
zijn. Vervolgens
dez
bet
vakantiegangers
vervroeging
buiten
:-Bri
vakanti
reist
al.
toeristen
geboekt
nieuwe
drukker lig
reisorganisaties
al ziei
jaar
zij
gaan
P
