fes?»
ICorru
'Zeeland verliest een groot zoon
Nu extra
korting
op de reeds
tot 60%
afgeprijsde
dames-
collectie
»ssr
mm
-de stem-
Ouderenpai
Wildwest op de Yeluwe: Lunteren loopt uit voor wapenvergunning
n destem
uropees parit
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
Poncke Princen
(1)
Poncke Princen
(2)
Boerenzoon Ad Kaland werkte zich op tot CDA-fokctieleider in Senaat
P 4
■■I
[pESTEM
I Eindhoven - Het Algemeen Out
|(AOV) en de Unie 55+ doen ir
.provincies met een gezamenlijk
[de verkiezingen voor Provincial
[inister Dijksti
DONDERDAG 12 JANUARI 1995
Onze regering, met deze keer
Van Mierlo als de grote man,
vond het nodig om Poncke
Princen over te laten komen
uit Indonesië om de kerstda
gen gezellig door te laten
brengen bij zijn familie.
Dat ze voor duizenden vete
ranen de Kerstmis verpestten,
daar hadden ze geen bood
schap aan. Ze weten namelijk
niet dat er nog vele honder
den zijn die er echt nog dage
lijks moeite mee hebben.
Ik zelf ben er, naar verhou
ding van wat wij toen hebben
meegemaakt, goed doorheen
gekomen. Ma.-leze keer heb
ik het toch ook moeilijk ge
had.
In het kort wat wij met
Kerstmis 1948 meemaakten.
Na een politionele actie kwa
men wij met zo'n 20 jongens
tegen een grote overmacht te
staan. Op het laatst was de
munitie bijna op en werd er
in het Hollands geroepen:
geef je maar over want je
kunt geen kant meer op. En
dat leek ook zo.
Iemand zM nog, zullen we het
doen, maar c a ander zei: ik
heb nog een handgranaat. Die
zal ik gooien, en dan gaan we
lopen. Toen we na een zwarte
tocht in een rustige kampong
kwamen, misten we zeven
jongens. We hebben er vier,
op eerste kerstdag 1948, ge
heel ontkleed teruggevonden
en van de drie vermisten heb
ben we nooit meer iets ge
hoord. Op 2 januari hebben
we nog een jongen verloren
en er waren er al vier omge
komen bij eerdere schietpar
tijen. Het waren allemaal jon
gens uit het zuiden, want wij
waren in Roermond opgeko
men.
Nu weten wij niet zeker of
het P.P. was die ons toe riep,
maar iedereen wist toen al
dat hij de lijnen uitzette voor
de nationalisten. Dan zakt
toch je broek af als je in de 5,
Uur Show ziet, dat er nog
mensen zijn die voor hem een
welkomstcomité oprichten en
nog ruim de tijd krijgen om er
te vertellen hoe fout wij wa
ren.
Sommigen schreven in De
Stem dat wij tot de tanden
toe bewapend waren en zij
niets hadden. Als ik schrijf
dat elk peloton uit 30 man
bestond als het compleet was,
dus een 3-tonner, één bren-
gun, één stengun, terwijl de
rest gewoon een geweer met
10 patronen had, plus de ser-
gant of korporaal met één
handgranaat, dat valt het vies
tegen als je een paar honderd
man tegen komt. Wij waren
altijd de mindere.
Ik ga er maar mee stoppen,
want er is nog zoveel te ver
tellen, maar in het kort komt
het er op neer dat de mensen
geen hekel aan ons hadden en
.wij niet aan hen, dat blijkt nu
nog steeds, maar zij gebruik
ten de middelen die ze had
den om ons weg te krijgen en
wij moesten proberen te over
leven.
En dat er jongens waren die
dienst weigerden, daar heb
ben de meesten veteranen
geen last van, maar deserte
ren om je landgenoten van
kant te maken is toch nog
wat anders. Daar stond vroe
ger maar één straf op, en die
is bekend.
Etten-Leur
Th. van der Borst
le *orten en te
^werken.
standCtlehetmetuw
[^"dpunteensis.
Medisch minder geschikt be
vonden voor tropendienst,
kon ik in 1947 uitzending -
lees deportatie - naar Indone
sië ontlopen. Wel verloor ik
daar twee van mijn beste
vrienden. Een groot 'thuisle-
ger' moest paraat worden ge
houden onder andere om de
Berlijnse blokkade te kunnen
doorbreken. Vrijwel elke
dienstplichtige trachtte de In-
dië-dans te ontspringen.
Slechts weinigen is dit gelukt.
Onder dreiging lieten vele
leeftijdgenoten zich tegen
hun zin inschepen naar het
ongewisse. Dit alles, zo ver
telde men ons, om na de in
eenstorting van het Japanse
keizerrijk, weer orde op za
ken te stellen door onder
meer het land te zuiveren van
collaborateurs. De Indonesi
sche bevolking zou zulks zeer
op prijs stellen en zou graag
met onze aanwezigheid haar
land weer opbouwen.
Zo werden wij misleid, be
dreigd en bedrogen. Tevoren
waren al talrijke jonge men
sen als militair, door de toen
malige regering aangemoe
digd, op basis van 'vrijwillig
heid' naar Indonesië afge
reisd. Ik koester evenwel geen
enkele wrok tegen deze Indië-
gangers en zeker niet tegen
de gedwongen uitgezonden
dienstplichtigen.
Ook de heer Hellemons be
hoeft zichzelf niet te verwij
ten destijds te weinig lef te
hebben getoond. Wel blijf ik
een wrange smaak overhou
den ten opzichte van de toen
malige regering-Schermer-
horn, te meer omdat nog nim
mer verontschuldigingen
werden aangeboden aan die
genen die volstrekt ten on
rechte de Indonesische front
linie werden ingestuurd. Ter
wijl grote mogendheden zoals
Engeland, Frankrijk en Italië
zich ijlings uit hun koloniën
terugtrokken, trachtte Neder
land met de KVP voorop, zich
koste wat kost daar te hand
haven.
Als overtuigd rooms-katho-
liek heb ik om deze reden
nimmer het CDA kunnen
steunen. Jammer ook dat
vrijwel niemand het destijds
kon opbrengen de straat op te
gaan om te demonstreren te
gen ons koloniale bewind zo
als de Amerikanen deden tij
dens de Vietnamese tragedie.
En wat Poncke Prinden be
treft; die is te ver gegaan door
zich aan te sluiten bij de
Indonesische vrijheidsstrij
ders. Eervoller ware geweest
zich te scharen in de rijen der
dienstweigeraars. Want deze
categorie, zelf jaren onder
drukt door de fascistische
overheerser, verdient echt on7
ze hulde voor hun moedig
besluit.
Gilze
A. van den Hout
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader en D.H. Ahles (adjunct).
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Heiefax 076-236405. Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis)
ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Postbus 65, 4600 AB;
01640-36850, fax 01640-40731, redactie 01640-37253.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Oosterhout, Bredaseweg 108B,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 01184-19910, fax 01184-11446.
Openingstijden: van 8.30-17.00 uur.
(Middagpauze van 12.30-13.30 uur m.u.v. Oosterhout)
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 89.40, per half jaar 177.80 óf per jaar 345.75.
Voor abonnees met automatische incasso: per maand 29.80,
per kwartaal 86.90, per half jaar 172.80 óf per jaar 335.75.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben,
Ginnekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881Fax 076-236405.
Geboorte- en overlijdensadvertenties
maandag t/m vrijdag tot 16.00 uur 076-236881fax 076-236405
zondag van 18.30 tot 20.30 uur S 076-236242/236911
Alle advertentie-opdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de
Algemene Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. als
mede de Regelen voor het Advertentiewezen.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur 08860-82345.
•jyi
Ill
jjjl
1 mill
x
iü'iü'a ó'^1.
te*?* -r -
«aii
IDat heeft AOV-secretaris L. Dost
Ideeld. De lijst AOV/Ouderen/Unie
[alsnog de provincies Noord-Brab;
[Noord-Holland, Zuid-Holland, Dr
[land.
- J
De provincie Zeeland heeft veel te danken aan Ad Kaland.
FOTO DE STEM/DICKDE»
Door onze redacteur
Cees Maas
Zoutelande - Het opperhoofd van
de Delta Boys is dood. Ad Kaland,
ooit de onderkoning van Zeeland
genoemd, is niet meer. De dood van
de Westkappelse boerenzoon die
zich tot CDA-Eerste-Kamerlid op
werkte, is bij velen in Zeeland als
een schok aangekomen.
Want voordat hij veelvuldig in het
nieuws kwam met zijn confrontaties in
het Haagse, bouwde hij na de oorlog
Zeeland wederop in een tempo en met
een bevlogenheid, die sindsdien niet
meer zijn waargenomen in de provin
ciale politiek.
Kaland, het kan zonder enige overdrij
ving worden gesteld, deed de fabrieks
pijpen als paddestoelen uit de Zeeuwse
klei rijzen en heeft in Zeeland voor
honderden zo niet duizenden banen
gezorgd.
„Zeeland verliest een groot zoon," zegt
oud-gedeputeerde Don in een eerste
reactie op het overlijden van de 72-jari-
ge. De PvdA'er Don vocht in de provin-
ciepolitiek menig potje uit met de West-
kappelaar, het was vaak gedonder tus
sen die twee, maar echt persoonlijke
ruzie werd het zelden.
„Ik heb er de degens mee gekruist, maar
er altijd een uitermate grote bewonde
ring voor gehad, hij was een groot
bestuurder," zegt Don.
„Als die man niet had geleefd, had
Zeeland er nu uitgezien als Noord-Gro-
ningen. Hij was een man die geloofde
dat er ook in Zeeland grote dingen tot
stand konden komen en dat ook uit
voerde," reageert commissaris van de
koningin Van Gelder.
Iemand die Kaland van nabij heeft
gekend en uren met hem heeft doorge
bracht in de auto, is het Zeeuwse Eerste
Kamerlid Eversdijk. Hij geeft hem dit
grafschrift mee: „Kaland was iemand
van grote historische betekenis voor
Zeeland en een onafhankelijke geest die
zich door niemand de les liet lezen. Zo
was zijn karakter: even onverzettelijk
als het basalt van de Westkappelse
zeewering. Met zijn heengaan is het
weer een stukje stiller in Zeeland."
Stil was het zeker niet toen Adriaan
Jacobus Kaland met enkele geestver
wanten de grote industriën naar Zee
land lokte. Het clubje had buitenge
woon grote plannen: Zeeland moest op
de kaart komen en snel. Bij Vlissingen
en Terneuzen werden lappen industrie
terrein aangelegd, havens gegraven, en
de bomen leken tot in de hemel te
reiken.
Hoechst vestigde zich, Pechiney, de gi
gant Dow Benelux vond een plaats bij
Terneuzen en ja, bij Borssele verrees
zelfs een elektriciteitscentrale die van
atomen stroom kon maken. Vanuit Am
sterdam kwamen ze er tegen proteste
ren, maar Zeeland werd heel wat, onder
de leiding van het clubje dat zich al snel
de naam de Delta Boys verwierf.
Eversdijk: „Zeeland was na '53 een
doodlopende straat, liep leeg. Kaland
wilde fabrieken en werk naar de pro
vincie halen. Hij was de promotor van
het Sloegebied als industrieterrein en
hij stond er als een dijk voor, al riep dat
oppositie op."
Het was in die tijd, de vooravond van
de industrialisering van Zeeland, dat
schrijver Jan Wolkers door het nog
ongerepte Sloe liep, rondkeek en de
onsterfelijke woorden sprak: „Zeelland,
Kaalland."
Met onder anderen M.C. Verburg, M.F.
de Jonge, Gommert de Kok, en de
toenmalige commissaris Van Aartsen,
beraamden de Delta Boys ook plannen
die niet allemaal uitkwamen. Zo zou de
bevolking van Zeeland in snel tempo
verdriedubbelen tot bijna een miljoen.
Die voorspelling is tè voorbarig geble
ken.
Kaland haalde met de industrie ook de
milieuvervuiling naar Zeeland. Dat le
verde hem de onverholen vijandschap
van de milieubeweging op. Later zou
Kaland in interviews toegeven dat in
die tijd inderdaad te veel naar de eco
nomie en te weinig naar het milieu
werd gekeken.
De politiek is Kaland, een modelaan
hanger van de Christelijk Historische
Unie (CHU), zowat met de paplepel
ingegeven. Zijn vader las samen met de
dorpssmid van Westkapelle-de Hande
lingen van de Tweede Kamer en dat
was nogal bijzonder in zo'n dorpje in
die tijd.
Kaland trouwt in Middelburg, klimt
door zelfstudie op in de rangen der
belastingambtenaren, werd in 1953
raadslid voor de CHU in Middelburg, in
1958 wethouder en vier jaar later werd
hij gedeputeerde, wat hij tot 1978 zou
blijven.
Uit die periode stammen de Delta Boys
en uit die periode stamt ook een anek
dote die het karakter van de man te
kent. Hij was, samen met M.C. Verburg
commissaris bij Dow, maar sprak geen
woord Engels. Dit hinderde hem zo dat
hij op eigen kosten en zonder familie
een maand bij een gezin in Engeland
introk. Na zijn terugkeer sprak hij niet
alleen vloeiend Engels maar ook nog
vloeiend technisch Engels.
Een smet op zijn blazoen is de PZEM-
affaire, destijds door deze krant ont
huld. Een directeur van het energiebe
drijf liet personeel opdraven om zijn
privéwoning op te knappen en vergat de
rekening te vragen. Kaland bleef zijn
vriend de directeur de hand boven het
hoofd houden, en dat kostte hem binen
het college van GS de energieporte
feuille.
In 1977 vertrekt hij naar de Eerste
Kamer, een jaar later bedankt hij als
gedeputeerde. Eversdijk: „Volksverte
genwoordiger zijn, was voor hem het
hoogste wat er bestond. Hij was er
altijd trots op, dat hij altijd was geko
zen, nooit politiek benoemd."
Eversdijk herinnert zich een aardig
staaltje van de hoekige Zeeuw: „Het
werd een late vergadering over het
huurwaardeforfait en ik vroeg Kaland
of we we nog ruggespraak met het
kabinet moesten houden. Kaland zei:
Huibje, luister eens goed. De regering
zien we straks wel in de zaal."
De self-made-man Kaland stak nimmer
onder stoelen of banken dat hij verre
van enthousiast was over het vorige
(CDA-PvdA) kabinet. Het maakte hem
de luis in de pels, maar Kaland be
schouwde zichzelf allerminst als een
onruststoker.
„Ik vind zelf dat ik in mijn gedrag niet
die rebel ben geweest die de media van
me hebben gemaakt. Ik deed mijn werk
met overtuiging, een beetje inzet en met
diep geloof in wat ik uitdroeg," zei hij
bij zijn afscheid van de Eerste Kamer in
december 1993.
Kaland hield een verhoging van het
huurwaardeforfait tegen. Hij hekelde
het plan van de toenmalige staatssecre
taris Simons voor een basisverzekering
in de volksgezondheid. Kaland vond dat
plan zelfs een kabinetscrisis waard.
Hij schroomde niet om het kabinet in
ronde bewoordingen de wacht aan te
zeggen. In 1992 voorspelde hij dat het
kabinet 'beter kan opstappen, als het op
doormodderen uitdraait.'
En Kaland uitte op ondubbelzinnige
wijze zijn ongenoegen over de leden van
de Tweede Kamer die hij typeerde als
'stemvee'. Later noemde Kaland dat een
ongelukkige uitspraak, maar de onl
liggende kritiek - kamerleden die i
het afsluiten van het regeerakkoord!»
onafhankelijke positie tegenover I
kabinet inleveren - heeft hij nooit t
ruggenomen.
Met zijn onafhankelijke, kritische e
stelling - Kaland was als Eerste Kan|
lid niet gebonden aan het re;
koord - botste Kaland vooral met pij
mier Lubbers, de toen nog onbetwij
grote baas van het CDA en verantwon
delijk voor de oversteek naar de PvdA|
Hoezeer Kaland Lubbers irriteer)
bleek toen Lubbers op een CDA-p
raad de loftrompet uitstak over Kalst
die lid was van de Energieraadi
jarenlang voorzitter was van de Veret
ging van Exploitanten van Gasbeti
ven in Nederland. 'Kaland, 25 jaar j
het gas', zei Lubbers met nooit verton
venijn.
Maar Lubbers kreeg nooit echt vat
de eigenwijze Zeeuw. En Kaland wi
razend populair in de eigen achterban
Zelfs toen hij vertrokken was, bleef
fanmail binnenstromen. Kaland w(
toegejuicht als de man die het tej
Lubbers durfde op te nemen. Beta
glimlachend incasseerde hij de krib
van Lubbers, die vond dat Kaland
burgers naar de mond praatte.
De onderkoning van Zeeland trok a
na zijn afscheid van de Eerste Kan
terug onderaan de duinen van Zoutj
lande, nabij zijn geboortedorp.
Hij heeft niet lang van zijn pen»
mogen genieten. Al geruime tijd «i
bekend dat hij kanker had en sommj
perioden dagelijks naar het ziekenln
moest om bestraald te worden.
In een ingetogen interview op Onfflj
Zeeland toonde hij zich daar nuctó
als altijd over. „Ach ja, die ziekte.
mens bepaalt zelf niet wanneer
gaat," zei hij eenvoudig.
Dijkstal
foto de stem/johan van gurp
(ADVERTENTIE)
30%
Breda
Tolbrugstraat 8-16,
076-217795
Door Rob Hartog (anp)
Lunteren - Het Veluwse
dorp Lunteren oogt aller
minst als een toekomstig
cowboydorp.
Als het aan de inwoners van het
- vooral in de zomerperiode
druk bezochte - gehucht tussen
Ede en Barneveld ligt, komt
daar komende maanden echter
verandering in.
Wild-West op de Velüwe. Al
bijna tweehonderd inwoners
hebben bij de politie een wa
penvergunning aangevraagd.
De bevolking is het meer dan
zat dat, over geheel Lunteren
verspreid, inbraken en overval
len aan de orde van de dag zijn.
Het vertrouwen in de politie is
tot onder het nulpunt gedaald.
Daarom wil de bevolking nu
zelf maar het heft in handen
nemen om de oprukkende cri
minaliteit een halt toe te roe
pen.
„Er moet wat gebeuren. Zo kan
het niet langer," zegt Geerlig F.
Zonnenberg. Deze directeur van
een exportfirma is een actie
gestart om de Lunterse bevol
king op te roepen massaal bij de
politie een wapenvergunning
aan te vragen.
Die oproep heeft succes. In
Lunteren is het initiatief van
Zonnenberg het gesprek van de
dag, in de cafés en op straat.
Heel Lunteren staat achter het
niet alledaagse plan om de be
volking uit te rusten met wa
pens om criminelen schrik aan
te jagen.
„Al enige tijd wordt ons dorp
overspoeld door een golf van
inbraken. Wij voelen ons niet
veilig meer in onze eens zo
vertrouwde woonomgeving,"
legt Zonnenberg uit. „De plaat
selijke politie geeft toe dat het
dweilen is met de kraan open.
De politie is niet in staat zelf de
criminaliteit terug te dringen.
Vandaar dat ons geen andere
keus rest dan zelf voor onze
veiligheid te zorgen."
Zonnenberg is overigens realist
genoeg om te erkennen dat de
politie nu niet ineens massaal
wapenvergunningen af gaat ge
ven. „Ik snap ook wel dat we in
Lunteren niet voor eigen rech
ter mogen spelen," geeft hij toe.
„Deze actie moet dan ook wor
den beschouwd als een noodsig
naal. Niet alleen' richting poli
tie, maar vooral richting poli
tiek Den Haag. Daar moeten
maatregelen worden getroffen
om er voor te zorgen dat ook
een - verder misschien niet zo
belangrijke - plaats als Lunte
ren overdag en 's avonds veilig
is. Meer politie dat is de enige
oplossing. De politie hier moet
vanuit Den Haag financiële
middelen krijgen om de veilig
heid binnen dit gebied te garan
deren."
Zonnenberg weigert in te gaan
op de oorzaak van de sinds half
1993 toegenomen criminaliteit.
„Ik heb daar mijn gedachten
over, maar die zijn verder niet
interessant. Ik doe niet mee aan
ongefundeerde beschuldigingen.
Die rangschik ik onder de noe
mer café- of borrelpraat. Het
h
gaat mij er slechts om dat er
eindelijk eens wat gebeurt. Dat
er afdoende maatregelen wor
den genomen om ons probleem
op te lossen."
Uit de mond van Zonnenberg
valt dan ook niet op te tekenen
wat elders in Lunteren gewoon
hardop wordt gezegd. Namelijk
dat de asielzoekers die in en
rond Lunteren tijdelijk onder
dak hebben gevonden, verant
woordelijk zijn voor de crimi-
naliteitsgolf.
De vaste klanten van cafe Floor
stellen zich een stuk ongenuan
ceerder op. „Het is begonnen
toen de buitenlanders hier kwa
men," roepen de stamgasten on
der aanvoering van de kastelein
in koor. „Sindsdien is bijna
geen huis veilig meer. Ze komen
op elk uur van de dag. Niet
alleen 's avonds en 's nachts,
maar ook op klaarlichte dag. En
de politie doet helemaal niets.
Simpelweg omdat er onvol
doende agenten zijn."
Dat laatste erkent ook de politie
van Ede, waar Lunteren onder
valt. „Ook wij maken ons zor
gen," zegt woordvoerder Vee-
nendaal. „We snappen de ver
ontrusting van de bevolking,
want de criminaliteit in Lunte
ren is inderdaad schrikbarend
toegenomen. We erkennen ook
dat er te weinig politie op straat
is. Dat kan echter niet anders,
want we hebben te weinig men
sen. Vóór de politiereorganisa
tie en de nieuwe sterkte-inde
ling bij de regionale korpsen
hadden we in Lunteren elf
wijkagenten, nu - twee jaar la
ter - zijn er nog maar drie. We
doen echt ons best, lossen ook
veel inbraken op, maar slagen
er kennelijk niet in de inwoners
van Lunteren een veilig gevoel
te geven."
De politie van Ede ziet uiter
aard niets in het plan van Zon
nenberg om de inwoners van
Lunteren massaal een vergun
ning te geven om een wapen in
huis te hebben. „Wij honoreren
al die verzoeken om een vergun
ning natuurlijk niet. Dan is het
eind helemaal zoek," zegt Vee-
nendaal. „Volgens ons is dat
ook niet werkelijk de bedoeling
van Zonnenberg. Hij en de ove
rige dorpelingen willen slechts
een noodsignaal afgeven. En dat
is gelukt, want de publiciteit
heeft zich massaal op Lunteren
gestort. De vraag is alleen wat
dat uiteindelijk daadwerkelijk
oplevert."
Die vraag houdt ook Zonnen
berg bezig, van de vroege och
tend tot de late avond. „Ik stop
heel wat tijd in deze actie. Ko
mende dagen ben ik doorlopend
op de televisie te zien en op de
radio te horen. Van alle kanten
word ik benaderd om uit te
leggen waar we in Lunteren
mee bezig zijn. Dat heb ik graag
voor deze zaak over, maar het
moet uiteindelijk wel tot resul
taat leiden. Ons uitgangspunt is
en blijft dat er eindelijk wat
moet gebeuren om Lunteren
veilig te maken. De overheid
moet ons signaal oppikken en
oplossingen aandragen, want nu
schiet zij voor iedereen in Lun
teren zichtbaar te kort."
Zonnenberg toont zijn aanvrage voor een wapenvergunri1^
WAS een nieuwigheid waar
era verwacht. Het Europees pa
ten voor de Europese Commis:
en aan de tand voelen,
e eerste indrukken die vanuit
^en er op dat de sessies in de t
n ement waren verlopen. Veel
f wanneer het er op aankomll
■t^owoordigers niet tegen de
)f6mU'tse voorzitter Klaus Hansch
i ™eetverbaasd doen staan me
I 9en die door de parlementarië
twintig kandidaat-commissaris:
L™' kandidaten is niet geringe
,eri ls jeer verrassend. Het Eurt
eeid met veel verantwoorde:
™aagd om amper gebruik ti
oegdheden. Maar al te vaal
ffdPunt niets of weinig terei
'onale belangen. Nu blijkt d
et n ?rte9er|woordigers hebben
psteMing3" d6 openbare zittin9ei
l^t.het er op aan om de
in- ™lssle-voorzitter Santer heet
iiet wat hij er mee zal doen
iaf]ft®rn®tic' gebleken die zich al te
lerpn'n mogelijkheid is zee
dien/f van be kritiek naast ziel
st ho, 9ebeurt zal het Europee
iet a? werkelijk iets voorstelt. V
urnno'es van Santer wordt geil
riaken i0 v°lksvertegenwoordiger
:ijn r, a!z® de nog resterende zi
landor,IS Europees instituu
dat opnieuw veel geloofwe
