de stem
k sta hier voor de gezelligheid, zoals iedereen op de snuffelmarkt'
Marlijn
De(oProef
Vanavond treedt
als solist bij
Het Brabants Orkest
in de Tilburgse
Schouwburg het
dubbeltalent
Corey Cerovsek op.
Deze jeugdige Ca
nadees is zowel vio
list als pianist.
De Hoofdstad
Operette brengt
vanavond in cultu
reel centrum
De Bussel in
Oosterhout een
programma van
fragmenten uit
wereldberoemde
operettes en musi
cals ten gehore.
Morgenavond
speelt de uit Guinee
afkomstige
kora-speler Amadou
Sodia Doumbouya
met zijn band in Pa
ra in Breda.
Waardenberg
De Jong komen
morgen en zaterdag
naar De Bussel in
Oosterhout met hun
nieuwe programma
Naggelwauz.
Het eerste Trio
Stad Festival in een
reeks van drie vindt
aanstaande zater
dag plaats in De
Botte Hommel in
Bergen op Zoom.
Tijdens deze
avonden spelen
steeds groepen uit
Etten-Leur,
Roosendaal en
Bergen op Zoom.
Introdans komt
zaterdagavond naar
De Kring in
Roosendaal met
een mooi
balletprogramma
met nieuwe stukken
en een reprise van
het prachtige
muziekballet
Messiah van
Ed Wubbe.
Raymond van het
Groenewoud staat
zaterdagavond met
zijn combo in het
Ledeltheater in
Oostburg.
Hij brengt daar zijn
programma
'De minister van
Ruimtelijke
Ordening'.
12 JANUARI 1995 C5
GIDS
DONDERDAG 12 JANUARI 1995 DEEL
Een pracht van een lamp meneer."
150 tafels vol troep en rommel
FOTO'S RUBEN SCHIPPER
als het nieuwe winkelcentrum
wordt opgeleverd en de parkeer
plaats op de punt wordt opgehe
ven mijn hotelactiviteit opgeef.
Maar het hotel is mijn lust en
mijn leven. Ik ben hier 300 meter
vandaan geboren. Ik woon op
200 meter van de Pointe du Raz.
Ik ontvang hier klanten van alle
horizonten, mensen die komen
genieten van het uitzicht. Door
dat zij genieten, heb ik het goed.
Het zijn kille technocraten die
mij hier weg willen hebben."
Marie le Coz heeft al vele hon
derden steunbetuigingen ont
vangen. Er is een handtekenin
genactie gestart, enkele tiental
len bekende Bretonnen breken
op alle niveaus een lans voor
haar en haar hotel. Zowel Am-
broise Guellec en Jean-Yves
Desdoigts, die voor het ministe
rie van milieu verantwoordelijk
is voor de uitvoering van het
project vinden dat mevrouw Le
Coz blij moet zijn. „Het hotel is,
hoewel het door iedereen wordt
gezien als een van de symbolen
van de Pointe du Raz, van slech
te architectonische kwaliteit.
Het is gebouwd in 1947, in op
dracht van het ministerie van de
wederopbouw. Het is uitgevoerd
in die zogenaamde neo-Bretonse
stijl die iedereen verwerpt. Bo
vendien voldoet het Hotel de
l'Iroise niet aan de huidige ho
telstandaard. We willen best ac
cepteren dat mevrouw Le Coz
tot haar dood in haar huis kan
blijven wonen, maar het hotel
moet dicht," zegt Desdoigts dui
delijk. Hij voegt daar aan toe.
„Bovendien moet ze niet zeuren.
Anders stuur ik de veterinaire
dienst bij haar langs. Die zou het
hotel gelijk sluiten."
Ambroise Guellec drukt zich a»
politicus iets voorzichtiger uit,
hij is per slot van rekening het
lokale kamerlid. „We zullen heus
wel een oplossing vinden voo
mevrouw Le Coz."
De onverzettelijke Bretonse,
blijft tot het bittere einde door
vechten, hoewel ze weet dat z
op termijn zal verliezen. „Als d
weg tot de huidige parkeerplaa
wordt afgesloten en gesloop
zullen ze uiteraard mijn hote-
gasten niet meer doorlaten. Da
moeten die 500 meter met tu
koffers sjouwen. Ik vrees dat
me op die manier met pensio
sturen. Maar dat slaat
op. Ik ben nog jong en fit
om te werken. Dit
me in leven."
torAnnemarie Buijk
loosendaal - „Mijn buurman móet
iel op snuffelmarkten staan. Anders
ai hij niet rondkomen." Een stand
ier op de snuffelmarkt van af
tlopen weekend in sportcomplex
eysdream in Roosendaal knikt
Jast onzichtbaar naar de man die
tistandje naast de hare huurt. „Als
ïhoort hoeveel mensen op een rom-
aehnarkt als deze staan, omdat ze
i onvoldoende geld hebben om
te leven. Het is echt onvoorstel-
laar."
'«gevraagd zegt de 'buurman': „Ik sta
echt alleen maar voor de gezellig-
!'i Zoals iedereen hier op de snuffel-
Urkt."
'(evenementenhal van Leysdream staat
>1 standjes. Zo'n 150 houten tafels
vol met allerlei troep en rommel,
"er ook met gloednieuwe dingen en
antiek. Dit soort groots opgezette
Mmelmarkten staan gewoonlijk be-
om het publiek' dat voetje voor
in een benauwde hal loopt. Afge-
'Pffl weekend was dat lang niet het ge-
in Leysdream.. Er was genoeg loop-
We. De standhouders zijn daar aan
"nekant wel blij mee. „Nu kunnen de
mensen op hun gemak de spullen bekij
ken. Vaak verkopen we meer als het min
der druk is," luidt de uitleg van een echt
paar uit Roosendaal. Hun namen willen
ze onder geen beding noemen. „Al geef je
ons duizend gulden. Nee, dat doen we
niet. We krijgen de grootste problemen
met de belasting, joh." Het Roosendaalse
echtpaar heeft zijn standje ingericht in
het uiterste linkerhoekje van de hal. „We
staan nu al zo'n zeven jaar op rommel
markten. We beperken ons tot de
Roosendaalse markten, want alles moet
ook vervoerd worden. Het moet wel ge
zellig blijven."
Op het tafeltje staat allerlei huishoude
lijke rotzooi. „Ja, het is echt troep. Alles
wat ik thuis niet meer kan gebruiken,
neem ik mee," zegt de vrouwelijke helft
van het echtpaar. Volgens de Roosen-
daalers moet je niet op een snuffelmarkt
gaan staan als je er wat aan wil verdie
nen. „Nee, echt niet. Wij zitten de hele
week thuis. Daarom staan we op deze
markten. Om van huis weg te zijn, voor
de gezelligheid. Vaak halen we de huur
van het standje er niet eens uit. Dus voor
het geld hoef je hier echt niet te gaan
staan."
Het beetje geld dat ze er wel aan verdie
nen, gaat naar een familie in Polen. „Wij
hebben het plezier van de gezelligheid op
de rommelmarkt. En zij zijn geholpen
met dat beetje geld. Ze kunnen een heel
jaar eten van wat wij ze geven." De
vrouw laat nog gauw even een lange
blauwe jas zien. „Die man uit Polen
moest een winterjas hebben. Maatje 46.
Heb ik net hier gekocht. Mooi he? Even
laten stomen en hij is weer zo goed als
nieuw."
Ondertussen loopt de 65-jarige mevrouw
J. de Vries uit Vlissingen met haar 24-ja-
rige dochter al eert tijdje over de markt.
Ze staan even te kijken bij een standje
vol kleine kleden. Moeder en dochter lo
pen al heel wat jaren regelmatig de snuf
felmarkten af. Eén tot twee keer per
maand een marktbezoek is eerder regel
dan uitzondering. Ook de kleine markten
van bijvoorbeeld voetbalverenigingen
bezoeken ze. „Zolang het maar enigszins
bereikbaar is," aldus De Vries.
De mooiste koop die de oudere mevrouw
De Vries ooit heeft gedaan op een rom
melmarkt is een wasmachine. „Die heb
ik twee jaar geleden gekocht voor 25 en
hij doet het nog steeds. In de winkel be
taal je al snel 1000 voor een nieuwe.
Dus ik ben echt hartstikke blij met dat
ding."
Mevrouw De Vries is echter nog trotser
op een simpele koekepan. „Toen ik die op
de markt kocht voor 1,50 was hij echt
ontzettend smerig. Ik heb hem thuis
schoongemaakt. Nu ziet ie er weer schit
terend uit. Als ik hem gebruik, blink ik
iedere keer weer van trots," zegt ze la
chend.
De 4,50 entree die moet worden be
taald, voordat men ook nog maar één
standje heeft bekeken, is voor mevrouw
De Vries niet zo'n groot probleem. „Je
weet dat je moet betalen. Ik heb een
Pas65, dat scheelt. Het wordt allemaal
wel duurder, ja. Maar ik ken markten
waar je ook parkeergeld moet betalen."
De 25-jarige M. van de Male uit Tholen
snapt echter absoluut niet waarom het
publiek entree moet betalen. „De verko
pers betalen al 45 om zo'n standje te
huren. Waarom moet het publiek dan
ook nog eens zijn bijdrage leveren?"
Van de Male laat zich door de toegangs
prijzen echter niet weerhouden om re
gelmatig de snuffelmarkten af te gaan.
„Ik ben ooit eens gaan kijken toen ik me
op een zondagmiddag ontzettend zat te
vervelen. En nu is het echt een hobby ge
worden."
Van de Male komt echt naar de markt om
te neuzen. „Het is fascinerend, dat han
delen. Hier kom je ook rare dingen tegen,
die je in een winkel nooit zou kopen. Zo
heb ik net een blik, een kaars en een
kruik gekocht. Die spullen stop ik straks
thuis in een bak. En dan kijk ik er waar
schijnlijk nooit meer naar."
Helemaal achterin de zaal staat een man
in een bruinieren jas naar autoradio's en
fototoestellen te kijken. Hij blijkt niet
van plan te zijn die spullen te kopen. In
tegendeel, hij heeft ze juist in de aanbie
ding. Maar de verkoper uit Bergen op
Zoom staat niet zelf achter het tafeltje.
„Ik had er vandaag echt geen zin in,"
verklaart hij simpel.
Iedereen zou toch denken dat er op deze
luxe spullen veel te verdienen is. Maar
dat valt blijkbaar erg tegen. „Ik haal wat
apparaten uit Turkije. Die kosten daar
weinig geld. Hier verkoop ik ze weer wat
duurder. Maar toch nog erg goedkoop
voor Nederland.
Verder zet ik veel apparaten in elkaar uit
verschillende oude onderdelen. Daar
verkoop ik heel veel van. Toch verdien ik
er niet veel aan. Hoogstens een paar hon
derd gulden. En daarmee moet ik ook
nog investeren."
Ook volgens deze standhouder is het
vooral de gezelligheid die hem telkens
weer op de rommelmarkten doet belan
den. „Het is een hobby. Je leert veel men
sen kennen. En het is beter dan de hele
week thuis zitten. Vooral net voor de zo
mervakantie is het erg druk. Mensen ver
waarlozen hun spullen nogal. Dus dan
willen ze liever een goedkope autoradio,
waarvan ze het niet zo erg vinden als die
wordt gestolen. Het hoeft toch ook alle
maal niet zo luxe?"
Snuffelmarkten trekken bezoekers uit de wijde omgeving
weer staan om even langs te gaan als er ergens een markt op
Sommigen kunnen de verleiding niet
het programma staats
nuJjelmarkten kom je van alles tegen, afgedankte huisraad, maar ook tweedehands textiel.
Het gebeurt niet vaak, dat je uit gaat eten en je krijgt iets op je
bord dat je niet kent. Het gezamenlijke personeel van de Ooster-
houtse eetgelegenheid 't Vaticaan in de Klappeystraat komt er op
dat moment ook niet helemaal uit. Jammer.
Ik heb een voorgerecht voor me, bestaande uit verschillende
soorten gerookte vis, opgediend als een salade en parmantig be
kroond met een oester. Er liggen stukjes paling, makreel en
schijfjes zalm, heilbot en...marlijn. Zover gaat de informatie
overdracht nog wel: de naam is bekend. Een zwaardvisachtige.
Dat is alles.
Thuis ben ik via een telefoontje naar een culinaire bolleboos ach
ter het mysterie gekomen. De blauwe marlijn is een reusachtige
roofvis die 3 tot 4,60 meter kan worden en 180 kilo of meer kan
wegen. Hij komt in alle tropische en gematigd warme zeeën voor
en slaat daar met zijn spitse bek moeiteloos prooivissen bewuste
loos.
De vis lijkt in gerookte vorm nog het meest op zalm, maar is an-
ders van structuur en lichter van kleur. En smaakt vol en zacht,
't Vaticaan is een van die vele horeca-onderkomens waar de
Klappeystraat inmiddels bol van staat. Het blinkt uit in sfeer, die
wat Frans is, vooral in het oudere deel. In het nieuwere deel is dat
wat minder. Het is een bruin restaurant, een soort eetcafé, waar
naar schatting zo'n vijftig mensen of iets meer een feestelijk
plaatsje kunnen vinden. Een rek sleutels suggereert hotelkamers.
De kaart is tamelijk uitgebreid, maar vermeldt geen vegetarische
schotels. Het is een raadsel waarom die er niet bijstaan, want bij
navraag blijken er tal van mogelijkheden te zijn. En dan heb ik
het beslist niet over een omeletje of zo.
Er zijn ook twee menu's: drie gangen voor 39,50 gulden en vier
voor 46,50 gulden. We geven de voorkeur aan het eerste.
De wijnkaart is eenvoudig. Een liter huiswijn kost 23,75 gulden.
Per glas betaal je 3,75 gulden. Elke maand wordt er een wijn aan
bevolen. Die van januari is een Spaanse rode wijn, een Valde-
penas Reserva uit 1984. Voor 30 gulden heb je een fles, wat in dit
geval heel schappelijk is.
Op de andere stoel aan ons tafeltje is gekozen voor kerriesoep
met garnalen, precies op smaak en niet te zout. Vervolgens blijkt
haar zeewolf met zalm een goede keuze te zijn. Als hoofdschotel
béstel ik wild. Gefileerde hazerug, zo mals dat zelfs iemand met
een kerkhof van een gebit er geen enkel probleem mee heeft.
Daar wat hazepeper bij, waar flink wat wijn in heeft geprutteld.
De bezegeling bestaat uit roomijs met warme veenbessensaus en
ik vraag kaas. Hoewel er geen kaas op het menu staat, wordt daar
niet moeilijk over gedaan.
Ook makkelijk en verrassend is dat brillendoosje. Wie zijn lees
bril is vergeten, hoeft bij het doornemen van de kaart niet voor
gelezen te worden. Alstublieft, drie brillen met verschillende
sterkten. Kiest U maar. Een uitgelezen service.
HS
Alle dagen open van twaalf tot twee uur en van half zes tot tien uur.
In het weekend geen lunch.
