4Oor van de zee' werkt ook via de ruimte
Alge rij
Berl
inn
Franse
Vrijlatii
bevestigt
PTT buit naam Scheveningen Radio uit in strijd om tele-communicatiemarkt
tear-
B?^k
Rol Boesa
1^
DE STEM
PAPIER VOOR UW PEN
A4
DE STEM
Poncke
Princen (1)
Poncke
Princen (2)
Poncke
Princen (3)
Poncke
Princen (4)
Poncke
Princen (5)
Poncke
Princen (6)
Solidariteit
Albanië
Hoop
Eenzaamheid
i
ZATERDAG 31 DECEMBER 1994
Door Rinze Brandsma
Umuiden/Burum - Tot haar eigen ver
rassing merkt PTT Telecom dat de oer-
Hollandse naam Scheveningen Radio
een wereldwijd begrip is. De radiodienst,
'het oor van de zee', niet weg te denken
in de communicatie tussen schepen en
het vasteland, bestaat 90 jaar.
Scheveningen Radio heeft wereldfaam als
betrouwbaar en menselijk, maar worstelt
met een stoffig imago. Ze zal het eeuwfeest
wel halen, maar dan is ook het einde van
haar traditionele radiodiensten in zicht.
PTT Telecom treurt daar niet over. Integen
deel, want zij weet de faam van Schevenin
gen Radio met haar goede serviceverlening
vaardig uit te buiten. Met - zo geeft zij zelf
toe - agressieve werving begint ook 'Station
12' (op z'n Engels) zo'n begrip te worden in
de moderne satelliet-communicatie.
Hein de Bont, algemeen directeur van Sta
tion 12, onderdeel van PTT Telecom: „Zelfs
rederijen in Azië, waar wij komen praten
over satelliet-communicatie via ons station,
kennen Scheveningen Radio."
Bellen, faxen en dataverkeer per satelliet ne
men steeds meer de oude, vertrouwde radio
diensten van Scheveningen Radio over. De
oude radiozender maakt tegenwoordig deel
uit van PTT-Station 12. PTT Telecom heeft
een aandeel van vier procent in Inmarsat, af
korting voor International Maritime Satelli
te.
Binnen enkele jaren is Inmarsat wereldleider
geworden. Er komt een sterke verdere uit
breiding van de (mobiele) satellietdienst.
Station 12 en Inmarsat hebben de mammoet
British Telecom al van de derde plaats ver
drongen.
Daarvoor heeft PTT Telecom aanzienlijke in
vesteringen gedaan. In het Noordfriese Bu-
rum, in een radiotechnisch rustig gebied,
staat een parkje met reusachtige witte ont
vangst-schotels voor satelliet-communicatie,
als een vloot in de zompige weilanden gelan
de UFO's.
Het is het grondstation voor Station 12, In
marsat en enkele andere satellietdiensten. De
grootste schotels hebben een diameter van
bijna 30 meter, Inmarsat doet het met soep
borden van 14 meter doorsnee. Op 1 januari
wordt officieel een nieuwe, derde, Inmarsat-
schotel in gebruik genomen, gericht op het
westen van de Atlantische Oceaan en Noord-
Amerika. Een investering van bijna 15 mil
joen gulden. Maar nu al draait Station 12 en
Inmarsat als een tierelier en maakt dikke
winst.
Bijna euforisch zegt Hein de Bont, naast de
schotels in Burum: „De wereldwijde markt is
1 miljard gulden per jaar. Ons aandeel daar-
Het grondstation van de nieuwe tele-communicatiediensten in het Friese Burum.
in stijgt snel, we zitten nu op tien procent.
Het is een leuke business. Mensen in China
bellen met andere mensen in China via Bu
rum. Volledig automatisch, met een zuivere
kwaliteit, zonder kraak. Over de hele wereld
trekken onze 'flying squads' om te werven
voor Station 12."
Twaalf is het satelliet-netnummer van het
Nederlandse grondstation Burum. In juli ko
mend jaar krijgt Station 12 het mede-ge
bruik van de schotel van het Japanse KDD.
Nu lukt dat nog niet helemaal, maar vanaf
dat moment zijn overal ter wereld alle In-
marsat-diensten onder die ene toegangscode
'12' te kiezen, met overal dezelfde kwaliteit.
Om zich te profileren mikt Station 12 - de
enige operator die slim werkt onder zijn net
nummer - op de uitstraling van Schevenin
gen Radio: menselijke service, adviezen voor
eerste hulp, weerbericht en een gratis hulp
dienst voor klanten.
En voor wie contact in de Nederlandse taal
wenst zitten dag en nacht telefonisten klaar.
Via de nieuwe Inmarsat-schotel mogen be
manningen van schepen nu al voor een zacht
prijsje in de weekeinden naar het thuisfront
bellen.
Communiceren via de satelliet wordt steeds
minder exclusief, minder omslachtig en
steeds betaalbaarder. De jongste set van In-
marsat-M past in een koffer, heeft geen scho
tel nodig maar een antenne ingebouwd in het
deksel en weegt 13 kilo.
Bellen, faxen en datatransmissie via een mo
dem kan overal vanuit woenstijn of jungle.
Journalisten, zakenlui, maar vooral hulpver
leners en VN-vredeslegers - met name in
Afrika en ex-Joegoslavië - maken er druk ge
bruik van. De gesprekskosten zijn nu onge
veer 7,50 per minuut, maar zullen verder
dalen. Op steeds meer vrachtwagens op de
internationale routes verschijnen kleine 'pot-
I I f
jes', waarmee goedkoop verkeer van berich
ten en data via Inmarsat-C mogelijk is,
Scheveningen Radio - roepnaam PCH, Papa
Charlie Hotel - werd als een van de eerste
kuststations ter wereld in 1904 geïnstalleerd
in de duinen van Scheveningen. Daar staan
nog steeds de middengolfzenders. De korte-
golfzenders staan bij Kootwijk op de Veluwe.
Het station zelf verhuisde in 1926 naar IJ-
muiden, voor een betere ontvangst van de
kortegolfzenders.
Door de mondiale dekking, de talenkennis
van de telefonisten en de service (doorgeven
van de voetbaluitslagen aan zeelieden en be
stellen van bloemen of taart voor thuis) hoort
het wereldwijd tot de vijf grootste radiosta
tions.
Op de radiozaal zit nog steeds een dozijn ge
routineerde radiotelefonisten alle banden
van kortegolf (radio, telex en telegrafie),
middengolf en marifoon uit te luisteren. Ope
rateurs zijn daarbij altijd nodig. Die leggen
via ruisende ethergolven verbinding met een
zeeman op de Marokkaanse 'Faroek' die lijkt
te huilen, bellen voor het Noorse 'Havoern'
telefoonnummers in Syrië, beantwoorden de
marifoon-oproep van binnenvaartschip
Baukje Elisabeth en geven per seinsleutel in
ouderwets stotterend gepiep een telegram
door voor Tel Aviv van een schip dat ter
hoogte van Gibraltar vaart.
Communicatie per Inmarsat was tot voor een
paar jaar voornamelijk voorbehouden aan
schepen. Over de hele wereld zijn 24.000
schepen (in Nederland geregistreerd 400) uit
gerust met de analoge Inmarsat-A. Inmarsat-
B is de juist gestarte digitale opvolger. Met
Inmarsat-C kan niet gebeld worden, maar is
voor het gecomprimeerd verzenden van be
richten en data van de ene computer-termi
nal naar de (mobiele) andere. Daarvan zijn
wereldwijd 15.000 (Nederland 1275); het
aantal terminals groeit met enige honderden
per maand. Ook Inmarsat-M (de draagbare
satelliet-telefoon in een koffer) groeit zo snel;
daarvan zijn bijna 4.000 in gebruik, waarvan
in Nederland 120.
Vanaf midden komend jaar biedt Station 12
('als eerste ter wereld') semafonie per satel
liet aan onder de naam SatPage. Die gaat een
dikke duizend gulden kosten. Behalve oproe
pen kunnen daarmee over de hele wereld ook
korte berichten ontvangen worden. De 'pie
per' wordt iets groter dan een autotelefoon.
'Binnen drie, vier jaar een markt van een half
miljoen apparaten', zegt PTT Telecom er ver
lekkerd van.
Zojuist heeft Station 12 intentie-afspraken
gemaakt om deel te nemen in een nieuw sa
tellietnetwerk, P-21, dat rond de eeuwwisse
ling operationeel zal zijn. In januari volgt
daarover de definitieve beslissing.
Voor Inmarsat betekent dat nieuwe investe
ringen van zeker 5 miljard gulden. Hein de
Bont: „Dan kun je over de hele wereld rond
reizen en bellen via de satelliet met appa
raatjes die net zo klein zijn als een handheld-
autotelefoon. De prijzen van apparaat en
bellen zullen dan nog verder omlaag gaan."
Hij verwacht daarmee de definitieve door
braak van satellietcommunicatie voor ge
woon gebruik. Station 12 wil ook daarin een
wereldwijde rol als marktleider spelen. In
Burum is nog ruimte voor wat schoteltjes en
computers erbij - al was het alleen al voor het
bijhouden van de ruimte-telefoontikken.
In een artikel over Ger Vaders
in de Stem van 21-12-94
wordt weer eens uitgehaald
naar de oud-Indiëgangers. Het
bevreemdt mij dat er altijd
weer lieden zijn die misdadige
zaken, zoals landverraad, tot
het hoogst verworven goed
weten te verheffen.
In een 'Vader(s) weet het be-
ter'-stijl worden in het ge
noemde artikel pseudo-psy-
chologische analyses en onge
fundeerde verdachtmakingen
gespuid ten aanzien van oud-
KNIL-militairen en oud-In
diëgangers waaronder 110.000
dienstplichtigen.
Aan de andere kant blijft,
jammer genoeg, de analyse
van de belevenissen van een
landverrader die samen met
de vijand zijn vroegere, even
eens dienstplichtige maten
doodschiet, onuitgewerkt,
denkelijk omdat dan de 'kick'
van het verraad omslaat in
spijt.
Ook Vaders reactie op de slag
in de Javazee getuigt niet van
veel kennis omtrent het ver
loop van die slag. Daarom
breng ik alleen de legendari
sche woorden van Admiraal
Doorman in herinnering: 'Ik
val aan, volg mij.'
Gezien de overmacht had hij,
en na zijn sneuvelen ook de
anderen, wel wat anders kun
nen bedenken. Het artikel in
zijn geheel beschouwend komt
het mij voor dat het meer een
zelfanalyse van de heer Va
ders is, waarbij een mogelijk
schuldbesef wordt verlicht
door anderen van lafheid, im-
competentie of misdadigheid
te beschuldigen.
Etten-Leur,
N. Mosman
Het zou voor Princen zelf eer
voller geweest zijn als hij in
'47 ondergedoken was en
dienst geweigerd had, zoals
toen vaak gebeurde.
Wij, oud-Indiëgangers, kun
nen weinig waardering voor
zijn daden opbrengen. Een
pure landverrader en lafaard,
die mee hielp ons aan te val
len.
Wij waren geen helden voor
ons vaderland. Ja, we zouden
in een federatie gaan samen
werken en wij moesten de or
de handhaven, zo werd ge
zegd. Nou, wij hadden wel wat
anders aan ons hoofd. Onze
ouders, onze meisjes van toen
en wij zelf hoopten te overle
ven en later een carrière op te
Zekortenente
bewerken.
I Puhl- faneüen °P r'jm
Publicatie betekent F-
™°™tischdstednetniet
stanTehetmetuw
I standpunt eens is.
bouwen. Dat is voor de mees
ten, ook voor mij, gelukt.
Wij waren doelwit voor ieder
een. Van onze compagnie 4-7
Reg. Inf. stierf er één aan typ
hus, één aan de ziekte van
Weill en zeven jongens liepen
in een hinderlaag, werden ge
marteld en verminkt in de ri
vier de Ogan geworpen in
Zuid- Sumatra.
De redenering dat Indië vocht
voor zijn vrijheid, is terecht
begrepen. Maar dit alles moet
u zien in het beeld en licht van
toen!
Achteraf praten is nu gemak
kelijk, maar volkomen fout,
niet passend en zelfs niet rele
vant, dus voor ons oud-Indië
gangers onterecht.
Breda,
H. Wildhagen
Wanneer een Duitse militair
in de Tweede Wereldoorlog
niet kon leven met het fascis
tische regime van Hitier en
overliep naar het geallieerde
kamp om daar mee te helpen
Hitier te bestrijden, dan was
dat in onze ogen een held.
Poncke Princen deed niets
iheer of minder. Hij liep over
uit het kamp van koloniale
onderdrukkers en hielp de In
donesiërs hun vrijheid te ver
krijgen. En daarom, in plaats
dat oud-strijders, onder aan
voering van een naar mijn me
ning dolgedraaide oud-gene
raal, Poncke Princen het leven
mqeilijk trachten te maken,
zou het gepaster zijn als zij
een wat mildere houding zou
den aannemen.
Immers, wij als oud-strijders
hielpen mee het Indonesische
volk te bestrijden en te onder
drukken, uitsluitend om kapi
talistische belangen, zoals dat
sinds Jan Pieterszoon Coen al
meer dan 300 jaar lang letter
lijk te vuur en te zwaard ge
beurde.
Niet iets om trots op te zijn.
En het spijt mij nog steeds dat
ik toen niet het lef had om
dienstweigeraar te worden. Ik
heb het daar nog steeds moei
lijk mee. Daar heb ik gezien
wat onderdrukking en uitbui
ting betekent. Daar heb ik ge
zien hoe Nederlanders zich
soms als beesten gedroegen te
genover de inlanders.
Daar werden mensen zonder
vorm van proces neergescho
ten. Dat het CDA tegen de
komst van deze ernstig zieke
man is, die zijn familie nota
bene met kerstmis wil bezoe
ken, geeft aan hoe christelijk
deze partij nog is. Men moest
zich schamen.
Oorlogsmisdadigers uit het
voormalige Joegoslavië krij
gen hier asiel. Nederlandse
SS-ers zijn terecht al lang
weer geaccepteerd in onze sa
menleving, maar Poncke Prin
cen, een zieke man, een men
senrechtenactivist, zou Ne
derland niet mogen bezoeken
omdat hij koos voor een recht
vaardige zaak.
En dat er, zoals ik op de radio
hoorde, nog oud-Indië-gan-
gers zijn die Princen willen
gijzelen, ja zelfs vermoorden,
geeft aan wat een verderfelij
ke mentaliteit men hier en
daar ten aanzien van deze
zaak nog heeft.
Gelukkig heeft de regering in
deze een goede beslissing ge-
noemen, die recht doet aan de
Kerstgedachte.
Breda,
W. Hellemons
Toen de politionele acties in
Indonesië gevoerd werden was
ik nog een kind. Wat er precies
aan de hand was wist ik toen
niet, alleen dat er mensen uit
Nederland naar een ver,
vreemd land gingen waar oor
log was. Later heb ik pas be
grepen dat daar een vuile ko
loniale oorlog gevoerd werd
tegen een volk dat gewoon
zelfstandig wilde zijn en dat
er oorlogsmidaden begaan
werden tegen weerloze men
sen. Poncke Princen begreep
dat toen al heel goed en koos
de kant van het Indonesische
volk. Die man verdient niet al
leen een visum, maar ook een
standbeeld.
Breda,
M.G.A.J. van Gerwen
Klinkt de naam Poncke Prin
cen, dan borrelen huichelarij
en hypocrisie als onwelrie
kende moerasgassen uit de
ziel van bepaalde delen van
ons volk op.
De Indonesiërs, de Godge
schapen eigenaren van Indo
nesië, wilden onafhankelijk
heid. Ook Neerlands trouwste
bondgenoten keerden zich te
gen het Nederlandse kolonia
lisme. Nochthans onder het
mom van politionele acties
werd getracht de vrijheids
drang van de Indonesiërs met
oorlogsgeweld te vernietigen.
Dat is er een man, nee, een
MAN. Hij weigert mensen met
een legitiem verlangen naar
onafhankelijkheid, aan flar
den te schieten, herinnert zich
'40-'45. Met wat ongeorgani
seerde Indonesische vrijheids
strijders keert hij zich tegen
de 100.000 tot de tanden be
wapende soldaten van zijn va
derland.
Hij is een verrader van het
ergste soort en hoort te han
gen aan de hoogste klapper
boom. Was hij nou een Duitse
soldaat die, overgelopen naar
het Nederlandse verzet, tegen
zijn eigen leger had gevoch
ten. Dat zou het geallieerde
kamp, dan zou dat rechtscha
pen en moedig zijn. Maar één
Nederlander tegen 100.000
Nederlandse soldaten, die
dessa's platbranden en de in
woners ervan vermoorden, dat
is lafhartig verraad.
En zo is het volgens de oud-
Indiëstrijders nog steeds. Dus
Tijden' zij als de oude, zieke,
maar onvermoeibare vechter
voor mensenrechten, Poncke
Princen, een visum krijgt.
Verdomme nog an toe! Denkt
de imbeciel dat wij - WD,
CDA en oud-Indiëstrijders -
uitbuiten, onderdrukken,
wreedheden en kolonialisme
anno 1994 zo onwelvoeglijk
zouden vinden, dat we begrip
voor zijn vermaledijde daden
zouden hebben. Absoluut in
tolerabel amice! Princen komt
er niet in! Van Mierlo, Van
Mierlo, mijn held. Poncke
Princen, Held der Helden,
welkom thuis. Ik wou dat ik
kon zijn als jij.
Breda,
R.J. Droop
Verbaasd over zo veel dom
heid, heb ik het stuk over de
heer Ger Vaders gelezen. Hij is
met Princen in de buurt van
Sukabumi de plaats gaan be
zichtigen waar Princen vol
gens hemzelf op de Neder
landse troepen heeft gescho
ten.
Hij geeft het zelf toe en praat
daar ter plekke schouderop
halend over met Vaders. En
aan zo'n joker geeft minister
van Mierlo een visum. Ik zou
Princen voor willen stellen tij
dens zijn verblijf in Nederland
een bezoek af te gaan leggen
bij mevrouw Boogaard wiens
echtgenoot op 22 juli 1949 op
de weg tussen Tegallega en
Geklong door het commando
van Princen werd doorgescho
ten met nog 3 andere Neder
landers die in een truck zaten
ter bescherming van een la
ding thee.
Misschien gaat Vaders als
journalist wel mee. En dan die
politionele acties; volgens Va
ders waren die nodig omdat
Generaal Spoor moest en zou
vechten om te laten zien dat
het KNIL (woorden van Ger
Vaders) verdomme wel een
oorlog kon winnen. Dat was
volgens Vaders de enige reden
dat zij daar vochten en hij
voegt daar nog aan toe: „Maar
die oorlog wonnen we ook
niet".
En waarom moest het KNIL
laten zien dat ze wel een oor
log konden winnen omdat vol
gens Vaders (wederom zijn
woorden) het KNIL in 1942
collectief met de poten om
hoog langs de weg stonden om
zich aan de Japanners over te
geven.
Nu weet ik wel dat het in Ne
derland een gewoonte is ge
worden om het KNIL en de In-
diëgangers af te schilderen als
een stelletje moordenaars (ach
ja dat verkoopt zo lekker),
maar de woorden die Vaders
gebruikt, getuigen van een
domheid in optima forma en
zijn bovendien kwetsend.
Maar als u dit soort woorden
gebruikt dan krijgt u het ant
woord dat daar bij past, na
melijk: u kletst uit uw nek.
Veel onderdelen van ons heb
ben gevochten voor zover wij
konden, maar wij hadden geen
materiaal om zo'n strijd aan te
gaan en dat kwam omdat
mensen in Nederland met een
gebroken geweertje op hun
stropdas de begroting van De
fensie voor Nederlands Oost-
Indië tegen hielden. Boven
dien dreigden de Japanners
Bandoeng en Batavia (open
steden) te bombarderen als
wij niet zouden capituleren.
Wij hadden in die strijd wel
ongeveer 900 gesneuvelden en
bij de marine sneuvelden op
zee 1653 officieren en minde
ren, een kwart van het mari
nepersoneel. Ja, heer Vaders,
die 900 doden hadden verge
ten hun POTEN omhoog te
steken en die 1653 marine
mensen och u zei het zelf al,
van een boot kun je niet weg
lopen.
In Nederland sneuvelden in
mei 1940 ongeveer 2000 man.
U zult mij niet horen vertellen
wat de rest van het Neder
landse leger met zijn poten
deed, dat laat ik graag aan u
over.
En inderdaad heer Vaders, die
politionele acties of oorlog zo
als u het noemt wonnen we
ook niet. En waarom niet, om
dat Amerika eiste dat we In
donesië los zouden laten, om
dat het leger in Europa ver
sterkt moest worden, want die
Russen deden zo akelig en dus
zei Amerika 'uit Indonesië jul
lie en anders krijg je in Neder
land geen Marshall-hulp'.
Weet u het nu weer een beetje
heer Vaders?
Tot slot nog even het volgen
de. We zijn in 1994 op de tv en
in alle kranten getuige ge
weest van de bevrijding van
zo'n beetje elk dorp en stad in
Nederland. Nu ben ik eens be
nieuwd wat er voor aandacht
aan onze bevrijding in Neder
lands Oost-Indië in 1945 zal
worden besteed.
Persoonlijk zat ik toen nog
midden in de jungle van Bir
ma. Ik zie die herdenking
somber in, maar dat zijn we
gewoon, per slot van rekening
hadden wij maar 26.233 do
den.
Breda,
P. Pellegrino
In de De Stem van woensdag
21 december las ik dat instel
lingen zwakzinnigen op straat
zetten, althans daarmee drei
gen, en dat terwijl er wordt
geroepen om meer politie bij
NAC. Kan iemand mij uitleg
gen waar de Nederlandse soli-
dariteitsgedachte nu eigenlijk
is?
Breda,
J. Gielen
In het artikel over Albanië in
De Stem van 16 december
wordt telkens over het 'gek
kenhuis' gesproken. Dat raakt
me. Je hebt het wel over men
sen, medemensen, ook al heb
ben ze geen menswaardig be
staan.
Breda,
J. Dunnewind
Het lijkt erop alsof onze sa
menleving en de manier waar
op ze is georganiseerd, bezig is
aan een laatste overlevingspo-
ging. Ik merk dat aan een ver
dichting van de normen en
waarden die ten grondslag lig
gen aan ons kapitalistisch sys
teem.
Keuzes worden enkel en al
leen nog gemaakt vanuit eco
nomische motieven, niet van
uit een inhoudelijke visie. Het
individu wordt steeds meer
onder druk gezet.
De betaalde baan is meer dan
ooit het enige criterium voor
geluk. Geluk is te koop en heb
je geen betaalde baan, dan
kun je het nirvana van de ka
pitalistische welvaartsstaat
vergeten.
Produceren en consumeren,
werken en winkelen, is het
kruis dat de Westerse mens
met zich meedraagt. Niet als
recht, maar als plicht. Gij
zult!
De werkelijkheid is dat niet
het systeem de mensen dient,
zoals het zou moeten, maar de
mensen het systeem dienen.
Dat steeds meer mensen daar
ziek van worden en de kloof
tussen arm en rijk steeds gro
ter wordt, dat feit, dat signaal
wordt ontkend en verzwegen.
We leggen onszelf een
(werk)druk op, die onmense
lijk is en geven de schuld aan
diegenen die er het slachtoffer
van worden: zieken, haanlo
zen, ouderen en vluchtelingen.
Onze basis klopt niet, maar we
blijven maar oplossingen zoe
ken vanuit een verouderde,
kapitalistische basis. De poli
tiek voorop. De oorlog in Bos
nië en de werkloosheid zijn
voorbeelden van onze diepe
machteloosheid. Ons gebrek
aan creativiteit en eenzijdige
manier van kijken naar de
dingen.
Veel heeft met bewustwording
te maken. Dat oude vormen
niet meer werken, want ook
het kapitalisme is een geloof,
net als het oude rooms-katho-
lieke. n
Het laatste massale geloof, dat
kapitalisme heet, doet hard
nekkige en wanhopige pogin
gen om te overleven. Vooruit
gang betekent dat we steeds
minder tijd hebben voor alles
wat aandacht vraagt. Eten,
drinken, werken, vrijen, ster
ven en liefhebben. En dat noe
men we vrijheid? Heeft u uw
Airmiles kaart gereed?
Zal er een tijd komen dat we
mogen leven vanuit diepere,
zelfgekozen, zelfgevonden
gronden? Dat er tijd en aan
dacht is voor onszelf, voor el-
kar. Dat alles wat allen toe
komt rechtvaardig wordt ver
deeld. Misschien dat die hoop
uitging van die wonderlijke
mens en zijn verhaal, 2000
jaar geleden. Misschien dat
die hoop een lichtpuntje mag
zijn in deze donkere dagen na
kerstmis.
Tilburg,
T. Ribbens
Als lezer van de Stem las ik
een interview met mevrouw
Steemers. Na het lezen bleef
ik met enige vragen zitten. Zij
stelt dat eenzaamheid een
noodlot is en maakt daarbij
de veel voorkomende verwar
ring tussen alleen zijn en een
zaamheid.
Het artikel is duidelijk een
voorbeeld van begripsverwar
ring. Allereerst stelt zij dat ie
dereen christen is en dus
kerstmis viert en mensen die
om welke redenen dan ook al
leen zijn, zich in psychische
nood zouden moeten bevin
den. Dit verdient een ant-,
woord.
Als Humanist vier ik zeker
geen van oorsprong christe
lijk feest dat kerstmis heet.
Eenzaamheid is een begrip
dat men zich op laat dringen.
Iemand die alleen is kan zich
zeer goed welbevinden door
bewust die keuze te maken.
Er is voor mij geen verschil
tussen het weekend voor dan
wel na 25-26 december. Ik
stoor mij zeker aan haar stel
ling dat ieder alleenstaand
mens meteen zielig is.
Het is heel goed mogelijk dat
mevrouw Steemers deze men
sen ontmoet heeft, maar dat
geeft haar niet het recht te
vinden dat iedereen die korte
of langere tijd alleen is, zich
ook in het door haar opge
voerde zielige eenzaamheids
beeld bevindt.
Breda,
W.J. Koch
Van onze correspondent
Parijs - Militante mosli
den tegen de door het
stalleerde regering in
ben gisteren verklaard
log tegen Frankrijk ei
recht is geworden'. Ze
aanvallen op Frans gi
komende paar dagen'.
Aanleiding hiertoe is d
door Franse commando's,
in Marseille, van een dot
Rome (afp/dpa) - Er k<|
verkiezingen in Italië,
tegen de zin van pren
overlegronde met alle p;
Scalfaro begint na nieuwj
nieuwe overlegronde om
crisis te geraken waarin h
verkeert. De president w
volgende week een nieuw
mier aanwijzen.
Scalfaro is tot zijn besluil
men omdat een meerderhc
de partijen zich heeft uitg
ken tegen het onmiddellij
den van nieuwe verkie1
Premier Berlusconi is da
voorstander van, net als
ranco Fini van de neo-fas
Maar samen hebben de n
cisten en de Forza Ital
Berlusconi geen meerd
Hun coalitiepartner tot
kort, Lega Nord, zegde
week de regeringssamenw
op, waarna Berlusconi ni
ders overbleef dan zijn
aan te bieden.
Berlusconi heeft gistere
haald dat de president
vervroegde verkiezingen
schrijven. Hij nuanceerde
Washington (ap) - De
Noordkoreaanse leider
se functionarissen een
vrijlating van piloot Bo
Daaruit blijkt volgens de
de macht van zijn vade:
heeft over wie de macht
grote leider nooit een boel
„Ons is verteld dat deze b
en door Kim Jong II perso
se topfunctionarissen. Vo
tussen het ministerie va
vrijlating was, en legerofi
mogelijk wilden vasthouc
hebben gekozen.
Van onze correspondent V
Parijs - De Franse boi
commissarissen is wo
parket in Parijs. Vol
suggereert het Openb
dat de Parijse rechercl
men is.
Het parket heeft beslotei
che niet langer het ond<
richten naar het meest
corruptieschandaal van
legale financiering van c
van premier/presidentsk
dur en presidentskandid;
rac. De politie heeft zich
len van bewijsmateriaa
maakt aan niet-geoorl
praktijken, aldus het Op
rie.
Het is nu aan de gendar
heid te brengen in een
meer wegkrijgt van eei
Johannesburg - Met h<
wenden van buiter
subsidies voor eigen
is de Zuidafrikaanse
leider Allan Boesak o]
in opspraak geraakt. E
derzoek van Scandinó
fondswervende orgai
toont aan dat Boesaks
ting voor Vrede en Gei
heid een bedrag van
half miljoen gulden n
verantwoorden.
Boesak, nog maar net tot
sadeur bij de Verenigde
benoemd, kan een diplo
carrière hiermee wel v
De kans dat de gewezei
coryfee binnenkort naar
afreist, is gering nu p
Mandela heeft bekend;
dat hij zich opnieuw op
noeming zal bezinnen.
Volgens de Scandinaviscl
nisaties tonen de boeken
Boesak zelf minstens 5(
