Puzzel mee en win 250 piek
DE STEM
KERST'94
Serge Berben,
23 jaar,
derdejaars
student
Middelbaar
Laboratorium
Onderwij s
Stel je voor. Je woont met
tien jongens in een groot
huis in het Brabantse
Geldrop, vlakbij Eindho
ven. Je ouders zie je maar
één keer per week, op
zondag welteverstaan.
Een eigen kamer kun je
mooi vergeten, want je
slaapt met twee of drie
man bij elkaar. En tot
overmaat van ramp kun
je niet eens zelf bepalen
wat je 's avonds gaat doen
want dan moet je trainen.
Een living heil voor een
tiener in Nederland.
Toch?
In het PSV-internaat
woont alleen maar
uitzonderlijk talent
'Het is hier wel leuk,
maar ja, je hebt maar
één moeder'
r-;.v
ZATERDAG 24 DECEMBER 1994
24 DECEMBER 1994 ^7
oeite kreeg ik de ene acht
na dg
ndere. Zelfs de leraren en lerares
■en waren verbaasd. Ook daar was
k de eerste buitenlandse op school
Zij hadden het waarschijnlijk niet
'erwacht van mij.
Voor de kerstvakantie werd
me verteld dat ik naar de
havo kon, maar dan moest
ik wel hard werken en zou
er niet veel vrije tijd overblijven
om andere dingen te doen. Dat
schrok me af. Daarom besloot ik
niet naar de havo te gaan. Ik had
geen zin om vijf jaar alleen maar te
leren. Achteraf zie ik in dat die
leraar me juist had moeten stimu
leren naar de havo te gaan in
plaats van het me tegen maken
door allerlei onzin-verhalen te ver
kondigen.
Journaliste worden was mijn ambi
tie. Omdat er op de Academie voor
Journalistiek en Voorlichting in
Tilburg een vijf-procent regeling
voor allochtonen van kracht was
kwam ik makkelijk binnen. De re^
geling hield in dat vijf procent van
de studenten van allochtone af
komst moet zijn. Dat aantal is
nooit gehaald. Met zeven buiten
landse studenten begonnen we aan
de opleiding. Twee van hen zijn
overgebleven, de rest is voortijdig
van school gegaan.
Het is niet echt een pretje om op de
academie te studeren. Zeker niet
als buitenlandse. Docenten doen
hun best je zo normaal mogelijk te
behandelen, maar herinneren je
toch steeds weer aan je 'andere
achtergrond'. 'Goh, die taalfout
heeft natuurlijk te maken met je
tweetaligheid'. Van dat soort op
merkingen krijg ik de slappe lach.
Ik spreek nauwelijks meer Turks.
Bovendien moet je je constant be
wijzen tegenover de mede-studen
ten die meedogenloos kunnen zijn.
'Een allochtoon wordt voorgetrok
ken', is een algemene stelregel on
der mijn studiegenoten. Erg frus
trerend als je toevallig allochtoon
bent en gewoon je best doet om dat
diploma te halen en verder niets.
Vaak worden wij, de tweede gene
ratie, hezelfde behandeld als onze
ouders. En dat klopt niet meer. Wij
studeren, beheersen de Nederland
se taal uitstekend, mengen ons on
der Nederlanders, zijn hier opge
groeid. Wij zijn eigenlijk nieuwe
Nederlanders. Soms praten Neder
landers gebrekkig Hollands tegen
me, omdat ze denken dat ik het dan
beter versta. Anderen staan me met
verbazing aan te gapen als ik var
kensvlees in mijn mond stop. 'Mag
jij dat wel eten', vragen ze dan.
Of je het wil of niet. Vanaf de
vroege jaren word je duidelijk ge
maakt dat je anders bent. Het is
geen compliment om te horen 'Goh,
jij praat goed Nederlands' of 'wat
goed van jou dat je de school bijna
af hebt'. Daarmee geven ze aan dat
ze dat eigenlijk niet verwachten.
En dat is jammer. Want, ik weet
zeker dat er in de toekomst veel
succesvolle allochtonen in onze sa
menleving zullen zijn. En dan pra
ten we niet meer over Turken die
het gemaakt hebben, maar over
hardwerkende jongeren die succes
verdienen. Turk of geen Turk.
„Laat ik mezelf realist noemen.
Of aanpasser, maar dat klinkt zo
negatief. Dat moet je zo zien: Een
tijdje geleden had ik nog lang
haar. Dat is eraf vanwege mijn
werk. Ik begrijp dat mijn baas net
geklede werknemers wil zien.
Toch kan ik evengoed thuis m'n
gitaar pakken en lekker rocken.
Op dat moment ben ik een neo-
punker. Kijk, zo pasje telkens in
een ander hokje.
Het blijft moeilijk, weetje, jezelf
aanpassen. Eénceliigen begrijpen
dat niet, zij kraken alles af wat
anders is. Wat ik mooi vind, is
mijn zaak. Opera, schitterend!
Als puber schopte ik overal tegen
aan, begrijp je. Alles omver. Er
bestond zwart en wit, goed en
slecht. Nu begrijp ik dat respect
belangrijk is. Echt waar; liefde,
gezin, werk, vrije tijd, familie.
Overal. En dat begrijpen ze niet,
jèh, die ééncelligen. Onthou het,
aanpassen is gewoon belangrijk.
Maar schrijf liever realist, want
dat ben ik. De mazzel."
iet ken met de verzekering voor dl
rk spullen, bang voor inbraak. Dat b
weer een belemmering en daar M
isen ik geen zin in. Zou ik dat wille
dan zou ik er heus wel aan werke
Maar ik kies deze vrijheid.- LekU
len relaxed."
iet Dat klinkt een beetje asociaalWd
■ur een uitkering maar niet willen V&
sn. ken, en gratis wonen'.
Babbe: „Hoezo asociaal? Ik ne
■er toch bijna niks van de maatschap
ins pij. Ik zelf heb niet eens een uit»
en ring."
Ze j
ier Ad-Jan: „En wij bieden hier J
ze mogelijkheid om te exPosereIJlen.
organiseren van alles en laten
sen zich hier ontwikkelen.
lie heeft net zo goed wat te bet®K. tt,e
in Dus je kunt niet zeggen da
>ed asociaal zijn. Willem vult aan-
vendien stoppen wij geld ken
:ri- onderhouden van dit pand. tv
lig. is een soort beveiliging teSe jj
ar- braak, zo kunnen gebouwen
na- deze behouden blijven."
'Je doet alles om de top te bereiken'
Een kerstnummer zou geen kerstnummer zijn als er niet een speciale kerst
puzzel in stond. Navolgende raadsels zijn speciaal bestemd voor jongeren
en wie ze goed oplost, maakt kans op de hoofdprijs van 250 gulden aan ca
deaubonnen. De tweede prijs bedraagt 100 gulden aan cadeaubonnen en
verder zijn er nog drie derde prijzen van elk 50 gulden.
Om mee te doen moetje navolgende tien cryptische opgaven oplossen. Zet
de genummerde oplossingen op een briefkaart en stuur die voor 10 janua
ri naar: Redactie De Stem, t.a.v. Ragazzi, postbus 4800 MB Breda. Vergeet
niet je leeftijd te vermelden.
Het zijn geen gemakkelijke vragen, maar met wat speurwerk in hitparades
en in de actualiteit van het afgelopen jaar kom je er wel uit. Eén antwoord,
dat op vraag 8, geven we je alvast cadeau. Dat antwoord luidt: Campbell.
Het is de achternaam van zingend topmodel Naomi en tevens de naam van
een soepmerk. Succes met de andere vragen!
1 Leefde niet lang (4 letters)
2 Onbeperkte hits zonder getal (9 letters)
3 Meditatie voor Japanse studenten (6 letters)
4 Hiphop-versie van een minister (2 letters)
5 Band die in het hiernamaals vertoeft (7 letters)
6 Aartsengel die van zijn voetstuk viel en trouwde (7 letters)
7 Zijn op de eerste plaats bedrog (6 letters)
8 Zingend model in de soep (8 letters)
9 Actueel Italiaans (7 letters)
10 Kapitale soap (4 letters)
Niet dus. De jongens die bij
Ernst en Elly Meijer in het
trainingsinternaat van PSV
wonen, willen niets liever.
„Je doet er alles aan om de top te be
reiken hè," verklaart Cor Prein.
Sinds augustus dit jaar woont hij in
het internaat en daar is hij echt blij
mee. Cor ziet het als een gouden
kans om prof te worden.
„Ik vind het wel leuk. Ja het is je
hobby hè? Toen ik nog gewoon in
Culemborg woonde, deed ik eigen
lijk ook niets anders. Na school en
na de voetbaltraining was ik altijd
weer zo snel mogelijk buiten om
bankjesvoetbal te spelen." Bankjes
voetbal??? „Ja gewoon van die ban
ken om op te zitten. Dat waren dan
de goals."
Vijf jongens zitten op een van de
slaapkamers van het internaat hun
verhaal te vertellen. Beneden is de
inrichting een beetje traditioneel,
met veel eiken. Boven zijn de muren
opvallend kaal, er hangen zelfs geen
voetbalposters aan. De stapelbed
den zijn van rood gelakt metaal met
witte zijkanten. Alle dekbedden zijn
grijs, wit en rood gestreept. De stoe
len en de frames van de tafels zijn
rood en zelfs de accessoires in de
badkamer, met vier douchekoppen
(gezellig poedelen dus), zijn in de ro
de huisstijl.
Hoe kom je nou in het internaat van
PSV terecht
Rob Zegers (15): „Ik speelde bij een
club in Boxmeer, waar ik vandaan
kom. Tot er een keer een voetbals
cout van PSV langs de lijn stond.
Die vond dat ik wel goed voetbalde.
Zo'n scout reist heel Nederland af
op zoek naar jong talent voor de
club."
Door Mark Flapper
te over. „Ik vond het wel moeilijk. Ik
heb uiteindelijk voor het hoogst
haalbare gekozen. Als je bij PSV
doorbreekt, heb je het gemaakt en
kun je overal terecht. En als het niet
lukt dan kun je altijd een stapje te
rug doen want dan heb je in ieder
geval naamsbekendheid gekregen."
Ook Rick van der Stelt (15) uit Lage
Zwaluwe heeft voor PSV gekozen en
zijn oude club NAC laten zitten.
„NAC is geen slechte club, maar
PSV heeft een betere opleiding,"
verklaart Rick zijn overstap. „En ik
vind PSV gewoon een goeie club.
Toen ik acht was, kreeg ik al een
aanbieding om bij Feijenoord te ko
men. Dat vond ik wel heel wat, maar
toch heb ik het niet gedaan."
Pardon?
„Het zou allemaal heel moeilijk
worden om de trainingen goed te
volgen. Dan moesten mijn ouders me
telkens brengen en halen. Zij heb
ben toen besloten dat het niet zo'n
goed plan zou zijn. Ik ben nu blij dat
ik hier zit."
Een normale schooldag duurt van
acht tot vier. Als ze eerden vrij zijn,
moeten de jongens op school huis
werk maken, want daar is vaste be
geleiding voor. Het St.-Joriscollege
in Eindhoven is namelijk een LOOT-
school (Landelijk Overleg Onder
wijs en Topsport) waar allerlei soor
ten topsporters en kunstenaars in de
dop lessen volgen.
Om vier uur brengt een busje ze te
rug naar Geldrop. Daar kunnen de
voetballers om half vijf zo bij Ernst
en Elly aan tafel aanschuiven, want
dan staat het eten al klaar in de eet
zaal die in dezelfde stijl is ingericht
als de slaapkamers. Op woensdag
hebben ze 's avonds vrij maar de an
dere avonden gaat de groep tegen
half zes naar de training in Eindho
ven. 's Avonds weer in het internaat
hebben ze nog even de tijd om een
beetje bij te komen, want om half
tien moet iedereen op zijn kamer
zijn.
Wel wat vroeg voor een gozer van ze
ventien.
„Je slaapt natuurlijk nog niet met
een als je daar geen zin in hebt,"
vertelt Karstin Myssing die zeven
tien is. „Je kunt dan nog wel wat le
zen of naar muziek luisteren. Maar
we hebben ook allemaal best wel een
drukke dag." Negen uur slaap vin
den de jongens daarom geen overbo
dige luxe.
Vrijdagnacht slapen de meesten ook
nog in het internaat, want zaterdag
spelen ze allemaal hun wedstrijden.
Wel in verschillende competities.
Voor Jan betekent dat reizen door
het hele land en daardoor is hij vaak
rond acht uur 's avonds pas thuis bij
zijn ouders. Op maandagochtend
gaat zijn trein om half acht alweer
richting Geldrop. Wat je noemt een
kort weekend.
Karstin is trouwens een verhaal
apart. Als Deen zit hij nu al twee
jaar in het internaat. Hij kan in de
weekends niet eens naar huis in De
nemarken. „Nee, ik blijf dan hier in
Geldrop en soms ga ik met een van
de andere jongens mee," zegt hij in
goed verstaanbaar Nederlands. „In
de zomervakantie en de winterv...
uh, kerstvakantie heet dat hier, ga ik
wel naar mijn ouders terug.'
Voor Karstin is het dus extra moei
lijk om in Geldrop te wonen. Zijn
ouders zullen het ook niet zo leuk
hebben gevonden om hem naar Ne
derland te laten gaan. „Die juichten:
'Ja hij is weg, hij is weg!"' reageert
hij lachend. „Nee even serieus: het
was voor hun inderdaad niet mak
kelijk maar ze willen natuurlijk het
beste voor mij."
Is dat in Denemarken niet te vinden
dan?
„Ik speelde daar ook al in de jeugd-
selectie van het Deense elftal. Maar
het voetbal in Nederland is betel
dan in Denemarken. Twee jaar gelei
den was ik een paar keer voor ee(
soort voetbalstage en toernooien ij
Nederland en toen vroegen ze of ij
hier wilde komen. Ik dacht: 'Dat wij
ik wel even proberen'."
Roken is een taboe voor de jongensj
Willen ze niet of mag het niet?
Niemand weet of het verboden ij
maar ze hebben er gewoon geen zilj
in. Logisch toch als je topsport bei
drijft. Elly bevestigt dat er geen af,
spraken of regels zijn over rokerij
„Maar ik denk dat we het niet goec
zullen vinden als er eentje gaat ro>
ken," voorspelt ze. „Tot nog toe heb'
ben we er hier niet eentje gehad dij
wilde roken dus is het ook niet no:
dig."
Voor andere dingen hebben Elly eij
Ernst wel regels gesteld, bijvoor,
beeld bedtijd en het afruimen van d(
eettafels. Iedereen vindt dat alleeij
maar logisch. Cor: „Thuis is het wei
anders maar daar heb je ook niei
zo'n groot gezin. Hier moet het wei
zo."
„Maar als je je niet aan de regels
houdt dan kunnen ze best wel eens
streng zijn," vertelt Rick. „Vooral
Ernst, maar ja die is ook de man irt
huis. Elly is wat gemakkelijker.'1
Cor valt hem bij. „Dat merk je voor,
al als je een beetje woorden hebt mei
Ernst," zegt hij.
„Elly neemt het dan meestal voor jd
op. Dat is wel fijn want je mist jj
moeder toch wel als je hier de helj
week zit. Ze doet goed haar besj
hoor, maar ja: je hebt maar één moe,
der."
Weetje dan van tevoren dat die man
komt kijken?
„Mijn trainer misschien wel maar ik
wist nergens van," zegt Rob. „Vol
gens mij is dat maar goed ook want,
anders ga je alleen maar slechter
voetballen omdat je onder druk
staat."
Cor wisselt plotseling de Puma-bad-
slippers die hij aan zijn voeten heeft
voor een paar van Adidas. Alle vijf
de jongens blijken op dezelfde slip
pers rond te sloffen. Zitten die soms
erg lekker?
Ja ook wel, maar daar gaat het niet
om. „We hebben een Adidas-con
tract," legt Cor uit. „En dan mogen
we niet in de krant of op de tv met
spullen van een ander merk. Als ze
dat zien dan kan je dat zo een boete
van 750 gulden kosten."
De jongens moeten zich dus al vroeg
bewust zijn van allerlei financiële
belangen en verplichtingen naar
sponsors. Ook als de pers thuis in
het internaat met ze praten wil.
Het internaat is geen garantie om
een voetbalster te worden maar vol
gens Ernst Meijer die samen met zijn
vrouw Elly voor de jongens zorgt,
zijn er zeker wel bekende namen bij
hem thuis vandaan gelanceerd. „Pe
ter Hoekstra, Tom van Mol en Björn
van der Doelen spelen nu voor PSV.
Sommigen zijn naar andere clubs
gegaan. Franyois Gesthuizen van
NAC komt bijvoorbeeld ook hier
vandaan."
„We zijn bij PSV op zoek naar uit
zonderlijke talenten," vertelt de 'va
der' van het internaat verder. „En
dat geldt niet alleen voor het voet
ballen. Ook mentaal moet het goed
zitten, want op school moeten ze
hun best kunnen blijven doen. Wie
er met de pet naar gooit, die sturen
we naar huis. Ook al zit hij hier mis
schien al een jaar."
School staat voorop. Als ze veel
huiswerk hebben, mogen de voet
ballers zelfs af en toe een training
overslaan. Een maatschappelijke
toekomst, hoe weinig zin ze daar
misschien in hebben, moet een van
de mogelijkheden blijven. Jan Lorsé
(17) doet LTS-installatietechniek
maar is niet van plan om verwar
mingsmonteur of zo te worden. Hij
gaat liever voor een toekomst als
voetbalvedette. „Bij mijn oude club
De Graafschap in Doetinchem kreeg
ik een aanbieding voor de A-selec-
tie. In Twente kon ik bij de A-jeugd
en bij PSV kon ik in het trainingsin-
ternaat komen." Jan had dus keuze
i Vier avonden per week moet het PSV-talent vanaf half zes trainen.
FOTO'S ARYAN JANSEM
„We hebben een Adidas-contract. We mogen niet in de krant of op de tv met spullen van een ander merk. Als ze dat zien dan kan je dat zo een boete van 75 0 gulden kosten.
