de stem
'Een echte dwarslaesie kan ze niet genezen5
D4
i
1
ill
Jomanda komt
niet over als
iemand die er maar
wat op los liegt
'Denk je dat ik voor
mijn lol met m'n
kop tegen die wand
sla?'
De laatste stuiptrekking van Hitier
Albanië, land in chaos
'Dit kan toch
niemand spelen?'
lECEMBER 1994
c
o Q>
2 M
j -2
- ^3 _Q
.2 a5
l-Q '-P
QJ aj *^1
s s 3
ra w.
J3 Hi U t*
o> c c E
"-5
<U ro
njw
r 06
S1»:
I
jr ra
c Z.
ii m c
*- <a
I <u j*:
O) j-
S
J .9, cn
I
X XI
.2 "5
n
C -Q Q>
Iö_2 c N
al-s s
9->
3-D TO
S»z
<u c a>
-a o .E
J£2 <u o
C +J N U
aj aj wi
O aniM-
O Ol O
Q> Jfi
„EiJ
1
- QJ O
.0)
c c
«?h
i^ii
c c <u
o c !5 oi
n c
c "5. 5 o
«"t
C 3 S
<u 5
PH- m
e2
QJ -
■s. 2
Q>
fQ CJl QJ a»
i -Sis
1 <u t— 33 T3
_£~o 01 g-
2 =5
oi JS jf t
qj c 5F QJ
■g
E .±i 2 "O
3 3 C
_a a> QJ
p«t
44 £3 c;
CD QJ rc
CU CD—
ai QJ cu
file's
.2 Z
c C c c
.oJS-g 5
O
1 -O
ai cn
1L ■-
E
F§E
ra QJ
H— -M
- QJ QJ
5 "o x
ca ca
-- 42
- T3 (C
CU
c Q3
:=r O
N
a;
r in
'i-S
.g-g
is 2
co
"8 S
srg
ai »-
=g-s
2! S c
QJ "D
c .2 o
•2.C
r 03 42
g I s
2 o _2
■S-g s
11|
ai t 2
ca QJ CU ai
"öü-o-o
.S. N
10 Q
CN Q
in
-a <u
S c
■>*a aj 3?
Jl|
c c C
QJ o 5
3 -Q
IT CN
is li
E-Q 5
tj
c a
a>
O 0) "O 01
c oi ais
QJ 4—' - f~ f- c
gs S.o5.|f
iai 03
k o» QJ -c c
u 33 O <U
ïtiSg
-o a> 01
ü-o c-D-C
o .E *a
o QJ Qj
5iË
8 o
ai ü-t
j wi Q QJ Qj
.O
cu
oez
o fc
_ci -Q- <u
H 1S.51
g,"?-0
- O QJ
C Q.33 US
Qj 4- Qj
<D 33 O Dl
3 C cn C
ca ra o Qj
CL C -Q
m iz? QJ
QJ
C C QJ
QJ C v
qj qj ai
ai^
E CL 33
r O aj
4-J Ol-C
12 -2 -
QJ 2
a. c c Q|
QJ -- u
aiQ ca» tn
=é5f
QJ 33
0):=» IE
c ja qj
O 01
QJ c
-£ N
2 oi
g o>3
CJ 2x1
9 15
fë
u .12
-c
O 3=
zz*
ai
?>'B i
iu QJ
- O Dl
oi
o
- C
Olü
QJ CS QJ
■o CC O
Qj 5
flj w
121
c
C
J3 a;
S'i-ö
CU -H
N QJ
CL 33 9
Oi^^
3
X QJ
.g15 .J,
2 ja:
>(U c
c Oi 9
in JC
QJ O QJ -Q
C- ca
QJ .E *-
E.2 5 8
ca o
E QJ
to 33 QJ
O 4-» E
O QJ
33
T. 42 Jc
■»c .W QJ
a c 2
ra CO
I (D in
J -JÜ QJ E
"o S 5
m CU
I QJ O rti 4-*
|o.c.ix
,- "o
I qj -Ji QJ
L5J ra a,
J .E,lë
c E c S
QJ -o
E
g«
E
Ai
g i
qj
v qj ca
j~ qj a
4-> CL
!-s
i-g
o aj
|rao
qj
5 2
1 "D
ai.QJ,^ o
ca 12 o
2 3 e""
qj cl <u
ai
j 2,.aj
a/ CL <u <33
01 rn c
ra 21 ca :=r
- 45 J3
qj ai
33
l— TZ.
ca cu qj qj
Z aiQ
i
QJ
cn--
O OJ
c o
a-ra
JS
3 S
C C
oj qj
ai oi
ca aj
cnri
ca c
ra qj
c
qj
c
c c
QJ g
J C 33
- O) k-
=*+3
- O
s - -
2 ra c
ca ca
3 QJ
_a
4< Z 45 o
03 "S
-Q
qj
x: 4^
i/i
33 oj
H— Q IA
qj 2 33
_qj c c
O, cn
ai o -
o qj
ca cu
zt 33 z
C 44
cu q- qj
O _c
■§i
^4 2
CL
c QJ
QJ 4-/
2"i
S" g
QJ g
a>-—
IJO C-
QJ
ai ra
E
c-2
g QJ
_qj
"ra qj
01
m
42 "O
cn
Oj-Q I
QJ
E-c c
QJ Qj
o 3 ra
S t!
C* "O
J8 S>£
-
5 si
i£ SiS
«fa
S s S s
lïê|S,
g c O.
sstliï
e S 5^"° s
u -5: qj c
I f p
■g-g-o
Is
u 5 -S tJ
J-S
-JK-C
5 -S
S Si o» Bi
Weekend
ZATERDAG 17 DECEMBER 1994 DEEL I
S c^-ï
c QJ E <u
(D QJ tn
QJ C QJ
QJ C 44
"D -Q QJ «1
ïo °I
Ai o £1
aE 010
'Het is de Goddelijke Wereld'
Hier, in de Evenementen
hal in Tiel, kan mij van
alles overkomen. Zo is
denkbaar dat ik plotse
ling stokstijf in m'n stoel
'vast' kom te zitten, of
dat mijn handen aan mijn schoot ge
kleefd raken alsof iemand er lijm op
heeft gesmeerd.
Haar 'healing service bijeenkom
sten' in Tiel trekken iedere week
duizenden bezoekers. Honderddui
zenden luisteren naar haar radio
programma. Haar boekje vliegt
over de toonbanken. En binnenkort
is er een eigen tv-show. Ze wordt
vereerd of verguisd, een tussenweg
is er niet. Wie is Jomanda, ofwel
ex-danseres Joke Damman (46)?
Een gewiekste bedriegster, een
nieuwe heilige of de bron van een
om zich heen grijpende collectieve
waanzin? Jomanda is in elk geval
een fenomeen.
Door Arthur't Hart
Ook mag het mij wellicht gebeuren
dat ik 'onder narcose' raak, plat op
de grond val en me de eerste uren
niet meer bewust ben van deze we
reld hier, of de Goddelijke Wereld
van Jomanda daarboven. Onzicht
bare hemelse chirurgen, bijgestaan
door even hemelse verpleegsters,
gaan dan geheel kosteloos een 'spiri
tuele operatie' op mij uitvoeren.
Ik kan, voorspelt Jomanda, plotse
ling uitbarsten in woest gehuil of ge
lach, in luide boeren of ik kan hard
gaan schreeuwen.
In deze wondere wereld is het ook
geenszins uitgesloten dat ik mijn
horloge of ring ineens aan mijn an
dere hand of aan een andere vinger
terugvind, dat deze van zilver in
goud of omgekeerd verandert (liever
dat eerste dan maar), dat ik in mun
ten en sieraden inscripties of kras
sen aantref die er eerst niet waren,
of dat bestaande inscripties juist
verdwenen of veranderd zijn; 'gra
veren', heet dat.
En als Het Allerhoogste mij dat ver
gunt, kan ik mij bewust worden van
een van mijn vorige levens, of kan ik
op andere wijze tot dieper inzicht
geraken. Maar, verkondigt het gene
zend medium, de Witte Wezens van
hierboven zenden via haar uitslui
tend 'positieve energie'. Alles wat
via deze zelfbenoemde schakel tus
sen hemel en aarde tot mij komt, is
'ten goede'. Het is een hele opluch
ting.
Jomanda is uitgegroeid tot een ge
weldig bedrijf, zoveel is duidelijk.
Onafzienbare rijen auto's staan bui
ten gaparkeerd, vele anderen komen
per speciale bus uit heel Nederland,
België en Duitsland, treinen vol
mensen die op de speciale Jomanda-
combikaart van de NS reizen, stro
men leeg. Zo'n 3500 mensen zitten
zo dadelijk voor ƒ10 per kaartje op
de blauwe stoeltjes in de voormalige
veilinghal, en het is al de tweede
'healing service bijeenkomst' van
vandaag. Aan de poort heerst een
beetje de stemming van een voetbal
stadion, zij het dat er niet wordt ge
schreeuwd, geen spandoeken gehe
ven en zich opvallend veel rolstoe
lers tussen het toestromend publiek
bevinden.
Binnen ga ik eerst maar eens
kijken bij de afdeling water
verkoop. Onafzienbare sta
pels kratten Spa staan hier
tot het dak opgetast. Spawater dat
door Jomanda is 'ingestraald' en ge-
nezend zou werken tegen alle moge
lijke kwalen. Het instralen lukt Jo
manda tegenwoordig gelukkigerwijs
met pallets tegelijk; een flinke ar-
Het is tijd voor de handopleg
ging. Hele rijen tegelijk worden
geïnviteerd naar voren te komen.
FOTO'S JAN BOUWHUIS
beidsbesparing ten opzichte van
vroeger, toen iedere fles een afzon
derlijke behandeling moest onder
gaan. Wat heet: via de radio - haar
druk beluisterde programma op Ra
dio Noordzee - gaat het ook al feil
loos, en vanaf maart ongetwijfeld
ook in haar eigen tv-show.
Met een valse glimlach vraag ik de
man van de waterverkoop hoe lang
het werkzaam blijft. Hij gaat er
bloedserieus op in: „De werking is
permanent en tot de laatste druppel.
Maar u moet natuurlijk niet de
houdbaarheidsdatum die op de fles
staat, overschrijden." Want anders?
„Tja, dan wordt u ziek." Van Jo-
manda's genezend water! Brullend
van het lachen loop ik weg: zulke
knollen voor citroenen zijn mij zel
den aangeboden.
Toegegeven moet worden dat je
het lachen, naarmate Joman
da's healing vordert, wel verr
gaat. Het in kobaltblauw ge
waad gestoken medium, loopmicro
foon om de nek, beheerst met een
rustige, vriendelijke stem de reus
achtige zaal tot in de verste hoeken.
De sfeer hier is niet opgefokt of sen
sationeel, eerder vredig en ingeto
gen, als betrof het een nieuw soort
kerkdienst. Een dienst dan met ge
beurtenissen waar je in kerk, syna
goge of moskee vergeefs op zult
wachten.
Jomanda pikt mensen uit de zaal die
mogen plaatsnemen (alles hier 'mag'
gebeuren, indien de Hogere Wereld
dat wil) op de tientallen bedden op
het podium. Sommigen liggen daar
roerloos en lijken in slaap, anderen
maken na enige tijd spastische be
wegingen met armen en benen, alsof
ze door een zwerm wespen worden
belaagd. Er wordt gekreund en ge
snikt.
In de zaal is intussen ook van alles
loos. Een aantal mensen lijkt flauw
gevallen, achterover of opzij han
gend in hun stoel of plat voorover
liggend op de vloer. Een paar ande
ren dolen voetje voor voetje door de
gangpaden, stijf als een plank en in
vreemde houdingen, de ogen geslo
ten en zich schijnbaar niet bewust
van hun omgeving.
Weer anderen bewegen zich krui
pend of kronkelend over de vloer,
geheel in trance. Her en der klinkt
uit de zaal dierlijk gekrijs op, vol
wassen mensen roepen met een
kinderstemmetje om hun moeder.
Niet aanraken, al die mensen, ver
maant Jomanda, want dat kan in de
ze omstandigheden veel pijn doen.
Achter mij op de tribune knalt een
man keer op keer met zijn hoofd te
gen de achterwand. De dreunen zijn
in de hele zaal te horen.
VERVOLG OP WEEKEND - E2
Door Arthur't Hart
Het verschijnsel Jomanda, de
volle zalen en de aandacht die
ze trekt, het massale geloof dat
ze wekt: het heeft zo'n omvang
aangenomen dat het fenomeen se
rieus genomen dient te worden. Wat
doet Jomanda precies, en hóe doet ze
dat?
We ondernemen een poging tot ver
klaring, en doen dat samen met prof.
dr. G. Van Heek, hoogleraar psycho
logie van de gezondheid, en dr. J.
Boelhouwer, hoofddocent fysiologi
sche psychologie, beiden van de Til-
burgse universiteit.
Eén ding staat voor hen als een paal
boven water: van een echte dwarslae
sie, een ongeneeslijke kanker of tota
le blindheid kan niemand genezen, of
Jomanda nu hoog of laag springt. Ze
nuwen die zijn doorgesneden kunnen
niet langs magische weg weer aan el
kaar worden geknoopt. Maar aan de
andere kant: dat er in Tiel helemaal
niets gebeurt, dat het allemaal door
gestoken kaart is, dat geloven zij ook
niet.
Bij de cliënten van Jomanda gaat het,
vermoedt Boelhouwer, steevast om
mensen met klachten op de grens van
het medische en het psychische. Dat
Jomanda invloed weet uit te oefenen
op dat laatste is goed denkbaar, dat
via haar puur medische ingrepen
worden verricht niet. Er zijn mensen
die écht verlammingsverschijnselen
vertonen, blind of doof zijn, niet door
een lichamelijk gebrek, maar door
een geestelijk trauma, waardoor een
'blokkade' in de hersenen optreedt. In
zulke gevallen zou Jomanda de ban
(tijdelijk) kunnen doorbreken.
Van Heek: „Hoeveel mensen zijn er
niet die aan een chronische ziekte
hebben geleden, daar lichamelijk bo
venop zijn, maar uit angst dat het te
rugkomt toch in hun roelstoel blijven
zitten? Het omgekeerde heb je ook: ie
mand krijgt te horen dat-ie een ziekte
heeft, hoewel er nu eigenlijk nog niets
aan de hand is. Dan zie je vaak dat zo
iemand zich al gaat gedragen naar
zijn toekomstig ziektebeeld, bijvoor
beeld met krukken gaat lopen voor
dat dat hoeft. Ik kan mij voorstellen
dat Jomanda, in die entourage in Tiel,
dergelijke mensen extra vertrouwen
geeft, aanmoedigt. Dan kun je je
krukken ineens opzij zetten. De men
sen worden dan in feite terugge
bracht tot hun werkelijke ziektetoe
stand. De 'wonderen' zijn, denk ik, te
herleiden tot dit soort effecten."
Paranormale genezing van kanker en
aids, waarop Jomanda zich beroept?
Uitgesloten, zeggen de beide psycho
logen, en een gevaarlijke uitspraak
bovendien. Van Heek: „Misschien dat
Jomanda er beter dan de traditionele
geneeskunde in slaagt om mensen een
stukje vechtlust mee te geven. Het
gaat er daar persoonlijker aan toe
dan in het ziekenhuis, je wordt even
uit de anonimiteit getild. Dat 'uitver
koren zijn' geeft een prettig gevoel.
De extra vechtlust die je zo opdoet,
kan vertragend werken. Zo blijkt uit
studies dat iemand die zich actief te
gen een kwaal teweer stelt, meer af-
weercellen ontwikkelt. Maar dat le
vert geen totale genezing op."
De aanwezigheid van zoveel andere
mensen waar óók iets mee loos is, het
samen zingen, het 'wij-gevoel' dat op
Jomanda bij de mensen uit de
zaal die hebben mogen plaatsne
men (alles hier 'mag' gebeuren, inr
dien de Hogere Wereld dat wil) op
de tientallen bedden op het podi-
de bijeenkomsten wordt gewekt,
werkt eveneens stimulerend. Dat
helpt, als je chronisch ziek bent, om je
gevoel van hulpeloosheid te overwin
nen, daar put je hoop en kracht uit,
waardoor je tot meer in staat bent
dan anders. Zo bezien zijn Jomanda's
bijeenkomsten een soort intensieve
vorm van lotgenoten-contact.
Teleurgesteld zijn in de gewone ge
neeskunde, je niet willen neerleggen
bij een fatale diagnose - het speelt
volgens beide psychologen allemaal
mee. Plus het feit dat Jomanda's ma
gische boodschap voor gewone men
sen goed te bevatten is; lang niet zo
ingewikkeld in elk geval als de high
tech van de echte geneeskunde.
Hoe doet ze het? Boelhouwer heeft de
indruk dat Jomanda zich bedient van
hypnose (hoewel ze dat zelf altijd
ontkent). Hypnotiseren is een tech
niek die te leren valt. Het is vooral
een manier van spreken: indringend
en met herhalingen. Daarmee wordt
een bewustzijnsverandering bij het
publiek bewerkstelligd. Men stelt
zich totaal open voor het medium,
zuigt op wat zij zegt en andere prik
kels worden onderdrukt.
Boelhouwer: „Voorwaarde is wel dat
mensen er toegankelijk voor willen
zijn. Als je je niet wilt laten hypnoti
seren, gebeurt het ook niet. Maar ve
len staan er al bij voorbaat voor open,
want de alternatieve geneeswijzen -
de magnetiseurs, gebedsgenezers, de
strijkers, de piskijkers - zijn 'in'. Dus
is er vaak al heel wat 'voorkennis'
aanwezig en dan hebben mensen aan
een half gebaar genoeg. En als er dan
één begint met afwijkend gedrag, wil
de volgende niet achterblijven. Ge
beurt er één 'wonder', dan gebeuren
er meer."
De bizarre mystiek van Jomanda ver
vult, menen Van Heek en Boelhou
wer, een duidelijke rol in het geheel.
De ingestraalde kaartjes, het helende
water, de buitenaardse chirurgie,
reïncarnaties, de speculaties over
geesten en zielen, de quasi-religieuze
atmosfeer (compleet met een vaag op
het christendom geïnspireerde litur
gie van doopsels, zegeningen en pre
ken), het is bedoeld om een nieuwe
realiteit te scheppen. „Een andere
werkelijkheid, waar ook andere na
tuurwetten gelden. Zo wordt het pu
bliek als het ware op de juiste golf
lengte afgesteld en gevoelig gemaakt,
waarna het denkt: hier is alles moge
lijk. Dit is duidelijk een psychologi
sche truc," aldus Van Heek.
Wat zou Jomanda er zelf van geloven?
Boelhouwer: „Gelooft de dominee dat
Jezus water in wijn veranderde? Ik
denk dat ze er tot op zekere hoogte in
gelooft, al zal ze zich wel realiseren
dat ze het wat mooier maakt."
Is Jomanda hiermee verklaard? Me
vrouw Van Herwijnen, de dame met
een partieel dwarslaesie die bij Jo
manda opstond uit haar rolstoel en
voor het eerst sinds vijf jaar liep, kan
wanneer we haar enkele weken later
bellen, nog steeds -moeizaam- lo
pen. Ze is in de wolken en ervaart dat
er verdere verbetering in komt. „Het
is een openbaring, ik voel me heel ge
lukkig. En ik geloofde helemaal niet
in dit soort dingen! Nu denk ik: er is
daar iets, iets onverklaarbaars."
Er is moeilijk aan te ontkomen: met
één bezoek aan Jomanda meer resul
taat dan in jaren behandeling. Van
Herwijnens revalidatie-arts is onder
de indruk, maar wil niet van een me
disch wonder spreken: „Medisch ge
sproken behoorde dit tot de mogelijk
heden, maar het kwam er eerder nooit
uit. Ze heeft bij Jomanda op de een of
andere manier de kracht gevonden
om haar grenzen te verleggen."
ZIE WEEKEND 2
ZIE WEEKEND 3 EN 4
Zo, de twee healings van deze
zondag zitten erop. In het keu
kentje in Jomanda's privé-ruim-
ten in de Evenementenhal neemt
ze een paar snelle happen uit de
pan. Tijd is. er weinig, want zo
dadelijk moet ze op weg naar de
studio in Bussum, voor haar ra
dio-programma.
Het blauwe gewaad gaat uit, er
komt een trui en een roze leg
ging voor in de plaats. Ze is net
als eerder beneden op het po
dium: ontspannen, aardig en
spontaan. 'Schitterend' en
'prachtig' zijn de stopwoordjes.
En volkomen overtuigd van haar
rol in deze wereld en haar bij
zondere opvattingen daarover.
„Zelf ben ik maar een heel ge
woon mens hoor," lacht Het Fe
nomeen. „Het bijzondere is dat
ik een liefdes- en lichtenergie
mag doorgeven die de kem van
de mens raakt. Dat is een godde
lijke gave."
Wat voelt ze daar zelf bij? „Ik
merk helemaal niks. Als ik op
het podium sta, is mijn eigen
persoon uitgeschakeld. Ik word
geleid." Soms neemt ze wel iets
waar, als in een flits. Vandaag
.bijvoorbeeld, toen een invalide
vrouw uit haar rolstoel opstond.
„Ik zag een takel waarmee het
been van die mevrouw voor be
handeling werd opgetild. Maar
ik mag dergelijke dingen altijd
maar heel eventjes zien. Dat is
een stukje zelfbescherming dat
de Goddelijke Wereld mij geeft,
anders zou ik gek worden."
Haar ideeën omtrent 'spirituele
behandelingen' etc. zijn niet aan
het wankelen te brengen. Zon
der blikken of blozen: „Er wer
ken hier overleden artsen en
verpleegsters. Florence Nightin
gale is er ook. Ja heus, ik kan
haar zien, soms. En engelen heb
je ook, die zijn hier aanwezig."
En waarom zie ik dat soort din
gen dan niet? Jomanda: „Jij bent
gewoon niet helderziend. Ik
sméék wetenschappers al jaren:
kom hier nou eens kijken,-on
derzoek het. Maar ze doen het
niet, bang als ze zijn om tot de
ontdekking te moeten komen
dat het wél echt is. Terwijl hun
hele eigen familie dan soms al
met ingestraalde kaartjes rond
loopt en al dingen heeft erva
ren."
„Dat is toch schüftterend, dat zo
iets gebeurt, en dat dat via mij
mag gaan," roept ze enthousiast
uit, wanneer ze nog een geval
van vermeende genezing be
schrijft. Of is het een nog niet
opgehelderde vorm van slim be
drog, temper ik de vreugde. Ze
blijft de vriendelijkheid zelve:
„Wat hier gebeurt, dat kan toch
niemand spelen? Als het een truc
was, zou ik toch al lang door de
mand gevallen zijn?"
De jaaromzet van Jomanda ligt
nu op zo'n vijf miljoen. Dat is
een altijd terugkerend punt van
kritiek op het medium: is haar
hocus-pocus niet een dekmantel
voor een geweldige geldfabriek?
Nu raakt Jomanda zowaar een
tikje geïrriteerd. „Dat verhaal
over financiën wil ik de wereld
uit. We betalen normaal belas
ting. Al het geld dat overblijft na
aftrek van onze lasten gaat naar
goede doelen: de drie Jomanda-
huizen voor opvang van incest-
slachtoffers, vorig jaar voor acht
ton hulptransporten naar Bos
nië, een rolstoelen-project in de
Gaza-strook. Zaken als aanpas
sing van een woning voor een
gehandicapt kind, door ons be
taald, evenals de medicijnen."
„Mijn leven is: 99 procent wer
ken en een procent privé-tijd. Ik
leef uitsluitend van giften, ge
schonken door mensen die gene
zen zijn. Dat is een inkomen net
boven het minimum."
„Kinderen en dieren voelen di
rect aan dat het goed is wat hier
gebeurt. Ik strijd voor het goede.
Ik was in Gaza om er rolstoelen
aan te bieden. Die mensen wa
ren zo blij, dat geeft mij veel vol
doening. Sommigen vonden het
wel gek dat juist ik voor hulp
middelen als rolstoelen ging zor
gen. 'Kun je ze dan niet gene
zen?'
Maar ik kan geen nieuwe lede
maten aanzetten. Nieuwe heu
pen en knieën, dat kan wél, dat
is gebeurd."
Jomanda beweert dat ook kan
ker via haar te helen is. Wekken
van valse hoop? „Nee. De geval
len van kanker die hier zijn ge
nezen, zijn niet meer te tellen.
Herstellen van aids is ook moge
lijk. We hebben hier vaste bij
eenkomsten voor aidspatiënten.
Er zijn genezingen voorgeval
len."
Ze is - of lijkt - er volkomen van
overtuigd, zoals altijd. Juist die
zekerheid, dat onmiddellijk stel
len van elke 'diagnose', wekt
argwaan. Jomanda: „Ik bén er
ook zeker van, want het wordt
mij doorgegeven. Zodra ik ooit
één fout maak, stop ik onmid
dellijk."
4
