IPS
'Comedy is gewoon werk'
3
'Echt gebeurd is nooit goed genoeg'
Groot Dictee viert
het eerste lustrum
Sjoukje Hooymaayer terug als centrale figuur in serie 'Zonder Ernst'
Geen maatregelen na
incident met Tineke
Marian Rolle de ster
bij Visser Friends
Wanhopige asielzoeker
geeft uitleg in 6 Sporen'
GROTE GIDS
de Kerst nog
n over één van
ïformatielijn:
Kerst
Frans Lopulalan waagt zich aan een tweede hoek: 'Dakloze herinneringen'
et audio. Resoluties
aced. Vlakke beeld-
MPR-II.
;ers voor multimedia
:rgy Star Power
Digitaal antwoord-
uet afstandsbediening,
teid voor 2 uitgaande
t. Opnamecapaciteit
nin. LED-informatie-
'ersoonlijke toegangs-
ijfers).
on voor volledige bewe-
ctieradius tot 200 m.
t automatische beveili-
voorkomt dat anderen
ebruik maken.
et groot
functie voor
ie aan- en uitschakeling,
een abonnementskosten.
329,-).
VOLVO
VOLVO 360 GLS bj. '84, i.g-
s.t. vr. pr. 1950,-Tel. 07b-
215326.
VOLVO 460 DL, noy_92,
met.blauw/groen,
km, 27.500,-
01150-17974
Volvo 244 GL, juni '81, ben
zine, APK gek. t/m 7-95-
bevr.tel. 01615-5303.
Motor/scooter
SUZUKI Calvacade ze®r
spec. uitv. bj. 1986 i-Pr-®
16.500,-Tel. 076-146274,
SUZUKI GS500E, bj. '89.
met laser uitlaat, vr.p
ƒ6.500,-. Na 18 uur'
01640-48769
651057.
b.g.g-
076-
T.K. zeer goede en mooie
brommer Zundapp Ks
750,-, 01148-2156.
Z.g.a.n. DAMESFIETS tn'-
Light-Roasterm. hanar.
076-87774 na 4.30u.
Door Maarten van de Rakt
Sjoukje Hooymaayer is na twee jaar in de luwte terug
aan het front. Lekker uitgerust speelt ze nu in de
comedy 'Zonder Ernst', die draait om drie generaties
vrouwen onder één dak. Met dertien seizoenen Zeg 'ns
MA-ervaring in haar bagage voelde ze zich snel thuis
in de NCRV-reeks die al twee jaargangen beleefde.
Sjoukje Hooymaayer trekt de kar als de 'nieuwe' Jet.
„Ik" werd gevraagd om een scr
eentest te doen samen met een
stuk of acht anderen. En dan is
het gewoon afwachten of je het
wordt", vertelt Sjoukje Hooy
maayer in alle bescheidenheid.
„Het verhaal van 'Zonder Ernst'
sprak me aan. Je ziet niet zo
vaak dat vrouwen de toon bepa
len. Het zijn uitgesproken figu
ren. Klaartje, de naïeve, open,
afhankelijke dochter. Frederique
de beschermende moeder. En Jet
die door hèar moeder onder de
voet dreigt te worden gelopen
maar zeer wel in staat is voor
zichzelf op te komen. Je ziet dat
die drie personen karaktertrek
ken hebben van elkaar. Jet is het
cement. Zij houdt die botsende
karakters bij elkaar. De manier
waarop ze dat doet, heb ik naar
me toegetrokken. Dat is mijn
inbreng."
„Natuurlijk is het een prachtige
kans om van dokter Van der
Ploeg af te komen, maar dat was
voor mij geen extra reden. Luis
ter, het is in de eerste plaats
gewoon werk en hartstikke leuk
werk, want de sfeer is fantas
tisch. Dat zie je er ook van af."
Verschillen
„Deze rol is voor mij een leuke
uitdaging. Jet regelt alles in
huis; het is ook haar huis. Ze is
de centrale warmtebron. Een
beetje naïeve vrouw en lang niet
zo geëmancipeerd als dokter Van
der Ploeg. Die stond heel anders
in het leven, er meer middenin",
schetst de actrice de verschillen.
Een uitgesproken voorkeur voor
dokter Lidy van der Ploeg of Jet
heeft ze niet. „Ik vind Jet sym
pathieker, maar dat komt waar
schijnlijk vooral omdat 'Zeg 'ns
AAA' alweer twee jaar geleden
is. Dan zakt het weg." Wie van
de twee dichter bij haar zelf ligt?
„Dat willen journalisten altijd
weten. Ik gebruik aspecten van
mijn eigen persoon en daar voeg
ik wat aan toe. Ik ben veel
directer, harder en nuchterder
dan Jet. Ik moet zoeken naar
facetten van mijn eigen wezen
om aan Jet toe te voegen. Het
moet uiteindelijk geloofwaardig
zijn dat die drie vrouwen het
met elkaar uithouden in dat
huis."
Berehard
Hooymaayer is de opvolgster
van Trudy Labij die twee seizoe
nen Jet gestalte gaf en koos voor
het theater. „Ik heb niet naar
haar gekeken. Daar moet je niet
aan denken, want dan zet je
jezelf klem. Ik heb ook niet het
gevoel in een rijdende trein te
moeten stappen, al moest ik in
de eerste week ontzettend in de
vierde versnelling. Het was weer
wennen aan het ritme. Maar co
medy is in feite gewoon werk. Ik
heb dit werk al langer gedaan
dan Ellen Vogel en Ellemijn
Veldhuizen van Zanten (moeder
en dochter in de serie) bij elkaar.
De manier van werken ken ik
van haver tot gort. Met mijn
ervaring, rust en know-how was
mijn binnenkomst soepel verlo
pen. We spreken eikaars toneel-
taal. Ellen heeft aan een half
woord van mij voldoende."
„Ik ben weer lekker bezig. Drie
maanden lang, vijf dagen per
aflevering", klinkt het energiek
uit Hooymaayers mond. „Dat is
berehard doorwerken. Lezen, le
zen, repeteren, repeteren en dan
vrijdags de opname met het pu
bliek. Het is best ingewikkeld
om precies 22 minuten televisie
te maken. En dan moet het in
één keer raak zijn, als het even
kan.
Huis en haard
De actrice (25 jaar getrouwd,
vier kinderen) heeft niet bewust
gezocht naar een reeks met een
grote dosis familiegevoel. „Nee,
dat telt niet mee. Maar het ge
voel gebruik je wel. Ik kan dat
zo oproepen. Da's heel simpel.
Als Ellemijn bij me op de bank
zit, doe ik alsof het mijn eigen
dochter is. Ze schelen ook maar
twee jaar. Dit is ook weer heel
anders dan 'Zeg 'ns AAA'. Die
draaide om twee kernen, het
doktersgezin en de Dobbelste
nen, twee heel verschillende
leefwerelden. 'Zonder Ernst'
gaat over drie vrouwen om wie
mannen heen draaien als plane
ten om zonnen."
In de verkwikkende windstilte
na 'Zeg 'ns AAA' heeft Sjoukje
Hooymaayer zich beziggehouden
met 'kleine dingetjes' en de fa
milie: „Met huis en haard. Ik
was best wel moe. Vanaf 1965
sta ik op het toneel. Ik heb
dertien jaar 'Zeg 'ns AAA' ge
daan. Dubbelop werken doe ik
niet meer. Dat is slopend. Ik
vond het dus niet zo erg om even
niet te moeten."
/mp»
Sjoukje Hooymaayer: „Ik vond het niet erg om na al die jaren toneel en 'Zeg 'ns AAA' even niet te
moeten.foto anp
Alternatieven voor de rol iri
'Zonder Ernst' had ze niet achter
de hand. „Als er verder niets op
mijn weg was gekomen, had ik
iets moeten ondernemen. Met
een stuk de boer op ofzo. Hoe
het verder gaat, ik heb geen idee.
De toekomst is in nevelen ge
huld", zegt ze met een gespeelde
mysterieuze blik.
Koerswijziging
De nieuwe Jet, die nu twee keer
te zien geweest is, maakt deel uit
van een koerswijziging, die
NCRV en producent Joop van
den Ende voor de comedy heb
ben uitgestippeld. Onder meer
omdat 'bij de NCRV de behoefte
leefde om te doen waarvoor we
zijn opgericht: ons richten op de
Nederlandse cultuur', zoals
eindredacteur Renske Popken
verwoordt.
De eerste reeksen waren geba
seerd op de Engelse scenario's
van 'After Henry'. De volgende
scripts bleken minder sterk te
zijn. Dus werden de schrijvers
Jan Riem en Jan Simon Minke-
ma benaderd om een eigen draai
te geven aan de comedy. „Veel
actie zat er niet in. Er gebeurde
weinig. We hebben geprobeerd
de serie meer vaart te geven",
stelt Riem. „Het is ook gemakke
lijker nieuwe teksten te schrij
ven dan bestaande te bewerken.
Het thema van de drie generaties
in een huis blijft natuurlijk het
uitgangspunt. Maar wij hebben
bijvoorbeeld de drie vrouwen en
de boekhandelaar een vriendje
gegeven."
Zo zien we dit seizoen Hugo
Metsers, Hans Comelissen (ooit
de tv-zoon van dokter Van der
Ploeg), Yorick van Wageningen
en Ton Kuyl verschijnen. Minder
zichtbaar is het werk van regis
seur Robin Pera, die in de voet
sporen treedt van Berend Boude-
wijn. Voorts ondergingen decors,
intro en muziek een renovatie.
De NCRV hoopt de kijkcijfers
wat op te krikken. De eerste
reeks trok gemiddeld 850.000
kijkers, de tweede een kleine
700.000. De waardering steeg
van 7,0 naar 7,3. Popken daar
over: „Frappant is dat onder de
kijkers de NCRV-leden overver
tegenwoordigd zijn. De serie
blijkt bij uitstek te passen bij de
achterban. Dat is ook een reden
om door te gaan. Maar we mik
ken op een algemener, breder
publiek. 'Zonder Ernst' moet
geen onderonsje zijn van de
NCRV."
'Zonder Ernst', elke zondag, Ne
derland 1,21.48 uur
Zodra buiten het afsterven toe
slaat, wordt het leven naar bin
nen verplaatst. De bladeren zijn
gevallen, de eerste planten be
vriezen in de grond en dus
spijkert iedereen groen, hulst en
naalden aan de muur. Het
wordt Kerst en nieuw leven
wordt binnenshuis voorbereid.
Niet met beschuit met muisjes,
maar met gezelligheid.
Een uitgelezen kans voor uit de kinderen gegroeide beschaafde
dames wier handen eerder dan hun hoofd de ledigheid proberen te
verdrijven om van hun hobby nering te maken. De aangewezen plek
is de Kerstmarkt. Een uit Duits- en Engeland met wisselende winden
overgewaaid fenomeen. Een plaatselijk toegepast museum, een
I beschut historisch pleintje of een aan kerke raad en diaconie herinne-
rend gebouwtje is genoeg. Vijftien rood-groene kraampjes, opgetrok
ken uit macramé, zijdeschildering en zelfgemaakte broches zijn
toereikend voor sfeer, anijslucht en vijfhonderd zondagse bezoekers.
I Plaatselijke middenstand, scharrelaars in oud en brocant en verko
pers van pleet en kunstig namaakflora zorgen voor omzet. De lokale
aquarelliste verzorgt met verkleumde handen een demonstratie, een
half-time pottenbakster laat zien hoe op de mechanisch aangedreven
draaischijf met naam gegraveerde asbakjes geproduceerd kunnen
worden en een kantkloster bederft haar ogen onder de sfeerverlich
ting. Het rustieke ambacht als aankondiger van het nieuwe begin.
Het Leger des Heils vraagt aandacht voor de minder bedeelde
medemens, maar ook met eeuwigdurend groen voorzien van rode
besjes. De dominee roept zijn actieve gemeenteleden op mee te helpen
aan de opschik van zijn kerk. Wederom groen, ballen en rood lint.
Het theater werft met sneeuw- en hulstaffiches voor speciale familie
voorstellingen.
Marco Bakker, de Marco Borsato van dames na de overgang,
presenteert 'Wien bleibt Wien'. Een mix van wijn, Dreivierteltakt en
gezellige lustigheid. De Nederlandse Opera brengt Johann Strauss'
Fledermaus, weliswaar meer carnavals- dan kerstoperette, maar
evenvol schuimwijn, polka en Oostenrijk. De kleinere schouwburgen
blijven niet achter. Zij bieden 'Kerst in WenenHeren in glimmend
laken, walsmelodietjes en een glaasje sekt in de pauze. Bezinning op
nieuw leven kan blijkbaar slechts in van enige luxe en stemming
voorziene gezelligheid.
Zelfs het nichten-theatercircuit kan niet zonder champie, gala en boa.
Georgette Dee is op Weihnachtstoernee. De meer aan Relus ter Beek
dan aan vrouwelijkheid herinnerende travestie-koningin uit Ham
burg doet, bijgestaan door een stiff upperlippige Britse begeleider, in
december Nederland aan. Geen avond vol matrozen aan de Alster,
Zarah Leander of Reeperbahn, maar van Veuve Clicquot Ponsardin
overgoten en door as van filtersigaretten bemorst commentaar op
Kerstmis. Cynisch, vulgair en toch met damesallure. Kerst kan niet
I zonder schijn van upperclass.
Kerstmis is de tijd van het jaar waarin ieder een keer doet of hij Von
j Turm und Taxis is. Geld speelt geen rolwanhoop en dood evenmin.
Ze zijn weggedrukt door eeuwige sneeuw, onsterfelijk groen en vrede
rond de rijkvoorziene dis. Kerstmis gaat niet over nieuw leven. Dat is
aanleiding. Het is een moment om onrust, gebrek en bedreiging te
ontkennen. De enige dagen van geaccepteerde schone schijn in een
jaar.
Door Victor Joseph
„Een boek is een huis, een
weeshuis. Een schrijver als ik
probeert daarin zijn herinne
ringen een veilig onderkomen
te bieden."
Tien jaar na zijn succesvolle de
buutroman Onder de sneeuw een
Indisch graf is van de Molukse
schrijver Frans Lopulalan (41)
bij uitgeverij In de Knipscheer
Dakloze herinneringen versche
nen. De nieuwe uitgave bevat
vier reeds gepubliceerde artike
len en voordrachten zoals Wees
huis, Zwijn met parelketting,
Dakloze herinneringen, De stilte
van David en En voor het kind
richten wij een visioen in. Een
aantal hiervan is voor deze uit
gave bewerkt. Lopulalan: „Het is
een visitekaartje en een tussen
stop naar wat nog komen zal."
In Dakloze herinneringen komen
ondermeer het overlijden van, de
verhalen van en de fictieve ge
sprekken. met zijn vader aan
bod. Hij was soldaat in het Ko
ninklijk Nederlands Indische
Leger (KNIL). In Onder de
sneeuw een Indisch graf wordt
soldaat Lopulalan geportret
teerd, gezien door de ogen van
het zoontje. Het verschil met
Dakloze herinneringen is dat het
jongetje inmiddels zelf vader is
geworden. Met het vaderschap
komt de overlevering van gene
ratie op generatie nadrukkelij
ker om de hoek kijken, zegt de
schrijver in zijn flatwoning in
Utrecht. „Wat heb ik van mijn
voorouders meegekregen? Wat is
er nog over aan verhalen? Dit
zijn vragen die mijn kinderen en
kleinkinderen steeds zullen stel
len."
Vader Lopulalan kwam in 1951
op dienstbevel met het schip de
Kota Inten in Nederland aan. Hij
was er stellig van overtuigd
-zoals alle andere 12.500 Mo
lukse KNIL-militairen en hun
gezinnen - dat het om een 'tijde
lijk verblijf' ging. Wat deze mili
tairen uit de tropen vooral niet
wisten, was dat zij bij aankomst
in het verre, kille Holland ont
slagen zouden worden. „Afge
dankt als overtollig personeel
van het koloniale rijk."
Frans Lopulalan: „Schrijven is een eenzaam beroep.
foto els kirst
Het gezin Lopulalan kwam na
vestiging in Woerden uiteinde
lijk in Leerdam terecht. Frans
trok uit de Molukse woonwijk
van Leerdam weg naar de Dom
stad voor een studie andragogie
en filosofie. Hij was 19 jaar oud
toen zijn vader op 52-jarige leef
tijd overleed. „Ik was puber toen
hij met groot verlof ging." Vra
gen die hij aan zijn vader had
willen stellen komen in zijn
werk terug.
Zo laat Lopulalan bijvoorbeeld
in En voor het kind richten wij
een visioen in oom David de
vragen van Bing (alter ego van
Frans) beantwoorden. Enkele
passages hieruit: 'Vertel het kind
dat er verhalen zijn, die, mits
met de juiste woorden verteld bij
dat kind de zuivere emotie zul
len oproepen. En alleen in zijn
zuivere emotie kan de mens zich
met God meten..'En toen
kwam het dienstbevel tot insche
ping, Bing. We gingen naar Ne
derland omdat het een dienstbe
vel was. Maar we gingen ook
omdat we dachten dat ons eer
toekwam, aardse idioten die we
waren(...) En wij dachten: Die
Blanken, schitterend van supe
rioriteit, die edele Hollanders,
met macht bekleed, die kennen
de geheimen van barmhartig
heid. Die weten wat een mens
rechtens toekomt... Maar, nee...
nee, Bing, nee...je oom stelt geen
vertrouwen in dit volk. Het heeft
ons afgedankt. Het sluit de ogen
voor de eigen geschiedenis.'
Lopulalan: „Met de verhalen wil
ik die soldaten uit de vergeet
hoek halen, zodat mensen in
Geldermalsen of in Eindhoven
ervan kennis kunnen nemen. In
dit geval gaat het om KNIL-sol-
daat Lopulalan uit het dorp Por
to van het eiland Saparua die in
Nederland aan zijn kinderen het
normbesef overbrengt dat hem
op de Molukse archipel is bijge
bracht. Van het met elkaar de
len, het daadwerkelijk begaan
zijn met het lot van anderen. Dat
als je niet genoeg hebt, je toch
het laatste weggeeft wat je
hebt."
Ordenen
Zijn schrijverstalent beschouwt
hij als een zegening, als een
kadootje van God'. Lopulalan:
„Schrijven betekent voor mij het
ordenen van wat er leeft en wat
je beleeft." Auto-biografische
elementen worden in de verhalen
verwerkt. „Maar echt gebeurd",
voegt hij er veelbetekenend aan
toe „is nooit goed genoeg, omdat
VRIJDAG 16 DECEMBER 1994
Van onze rtv-redactie
Het Groot Dictee der Nederlandse Taal viert zijn eerste lustrum.
Vanavond leest Philip Freriks op televisie weer de zinnen voor aan
zestig geselecteerde deelnemers, onder wie dertig prominente Neder
landers en Vlamingen uit de wereld van de politiek, sport, literatuur,
theater en televisie. De overige kandidaten komen voort uit een
voorronde die werd georganiseerd door De Volkskrant en De
Standaard.
Zo doen onder anderen mee Simone Kleinsma, Jack Spijkerman,
Gert Jan Dröge, Peter Bosz, Frans Weisglas, Catherine Keyl, Harmen
Siezen, Frans van Deursen, Paul Koeck en Ben Crabbé.
De jury, die het dictee samenstelt en beoordeelt, bestaat uit mr. H.
van Mierlo, prof. C. Fens, prof. M. van den Toom en prof. G. Geerts.
Als norm geldt de woordenlijst van het Groene Boekje uit 1954.
Het Groot Dictee der Nederlandse Taal, dat gelijktijdig door de NOS
en BRT vanuit de Ridderzaal in Den Haag op het scherm wordt
gebracht, wil speels en serieus inspelen op de belangstelling voor
taalproblemen en spellingperikelen. De afgelopen jaren stond het
Groot Dictee in het teken van Artis, reizen per trein, het restaurant
wezen en het 'decembergevoel'.
'Het groot dictee der Nederlandse taal', Nederland 3 en België Ned. 2,
20.27 uur
Van onze rtv-redactie
Het krantekopje was even kort als dramatisch: 'Man steekt
zich in brand'. De Iraanse asielzoeker Hamid besprenkelde
zich op 13 juli 1994 voor het gemeentehuis van Soest met
benzine en stak zichzelf in brand. Uit angst naar Iran te
worden teruggestuurd. KRO's 'Sporen' reconstrueert van
avond de wanhoopsdaad van Hamid en tracht zijn beweegre
denen te achterhalen.
Op het moment van zijn daad
zat Hamid al meer dan een jaar
in de kaartenbakken van de Ne
derlandse opvang- en hulpverle
ningsinstanties. Over zijn toe
komst als asielzoeker was nog
steeds niet beslist. De vrees te
rug te moeten naar Iran, waar
hij werd gemarteld en gevangen
gehouden, bleef hem achtervol
gen.
Voor zijn wanhoopsdaad in
Soest had de man al vier keer
eerder geprobeerd een einde aan
zijn leven te maken. De bran
dende Hamid werd in de ge
meentevijver gegooid, waarna
het vuur al snel doofde. Toen
hem werd gevraagd of hij niet
blij was, antwoordde hij: „Nee,
eigenlijk niet. Mijn problemen
zijn nog steeds niet opgelost. Ik
moet nog steeds wachten."
'Sporen: Man steekt zichzelf in
brand', Nederland 1, 22.48 uur
Van onze rtv-redactie
Hilversum - RTL5 neemt geen extra maatregelen om te
voorkomen dat de gasten in het live programma Lijn 5 kunnen
worden beledigd.
de eigen inbreng dan ontbreekt.
Door dingen opnieuw te laten
gebeuren met een causaliteit
wordt je een schrijver en heerser
van je eigen universum."
Eigenzinnig, driftig en kortaan
gebonden zijn typeringen van de
Frans Lopulalan in zijn jeugd.
„Ik snapte vaak niet waarom
anderen mij niet snapten". Wat
de volwassen Frans kenmerkt, is
zijn gevatheid en cynisme. In
Dakloze herinneringen bijvoor
beeld schopt Lopulalan tegen
een aantal Molukse heilige huis
jes. Organisaties als het In
spraakorgaan Welzijn Moluk-
kers ('weerzinwekkende hoogge
leerde kletsmajoren', 'goedbe
taalde aanstelleritis-lijders') en
het Moluks Historisch Museum
('Het zou maar tot een Heilige
Koe verworden van aapachtige
analfabeten...') moeten het ont
gelden.
Niet zonder reden of aanleiding,
licht hij toe. De kritiek uit Mo
lukse kringen op zijn debuut
heeft hij zich aangetrokken. Lo
pulalan onthult dat dit de reden
is waarom hij de afgelopen jaren
niet met een boek is gekomen.
„Het was net alsof ik uit mijn
eigen dorp werd getrapt." Lopu
lalan bekent dat hij hiermee wil
terugslaan. „Dit is om uiting te
geven aan mijn persoonlijke ran
cune. En natuurlijk is rancune
niet de mooiste drijfveer. Voor
mij is dit dan ook eenmalig."
Dakloze herinneringen is de
voorbode van het derde boek
waar hij mee bezig is. In dit
stadium wil hij er niet veel meer
over zeggen dan dat het 'over de
generatie gaat die geboren is in
Nederland en te maken heeft
met het verleden van de oude
ren: de geschiedenis van het ver
driet'.
Lopulalan's eerste boek is als
'een monument' aan zijn vader
opgedragen. Dakloze herinnerin
gen is voor zijn broer Albertus.
'Voor Sombar Albertus' (Sombar
- schaduw). Frans: „Als oudste
zoon heeft hij de taak van vader
op zich genomen. Bij hem kon je
voor alles terecht. Schrijven is
een eenzaam beroep, maar je
schaduw over een heel familie
laten vallen is nog eenzamer."
Tineke de Nooij liep woensdag
kwaad weg uit het rechtstreekse
programma, nadat een kijker
haar via de telefoon voor 'dikke,
vieze trol' had uitgemaakt. Het
gebeurde na een aantal emotio
nele fragmenten uit haar serie
'Tineke en de Paranormale We
reld'.
„De bellers worden geselecteerd
op relevante vragen die zij aan
de redactie stellen. Die noteert
hun telefoonnummer en belt hen
vervolgens terug. Pas dan komen
ze direct in de uitzending", aldus
een RTL-woordvoerder. Volgens
RTL kent een rechtstreekse for
mule als deze nou eenmaal be
paalde risico's. „Een waterdichte
garantie is niet te geven", aldus
de zegsman.
De scheldende beller had zich
even tevoren gemeld met de
vraag hoe Tineke de Nooij het
paranormale beleeft in haar ei
gen leven. Eenmaal live verbon
den met de studio begon hij
echter met modder te gooien.
Voor Tineke de Nooij, die in de
getoonde fragmenten emotioneel
vertelt over de euthanasie op
haar moeder, werd het even te
veel. Ze liep weg, waarna de
uitzending in een half leeg decor
gewoon verder ging. Tineke de
Nooij wil geen commentaar ge
ven op het voorval.
Overigens kondigde RTL eerder
deze maand al aan dat het pro
gramma 'Lijn 5' met ingang van
januari verdwijnt. „Dat heeft
niets met dit incident te maken",
aldus de woordvoerder.
Breda - Theater Achterom.
One night hot music door
Hans Visser friends. Ge
hoord op 15 december 1994
Door Frans Baljeu
De voor velen nog steeds als
Flairck-gitarist bekende
Hans visser treedt sinds een
paar jaar op met een eigen
programma onder het motto
Hans Visser Friends. Sa
men met andere rasmuzikan
ten als pianist Ramses Dun-
ker, bassist Wim van Eeu-
wijk, saxofonist Martin Süss-
bauer en zangeres Marian
Rolle brengt hij dit seizoen
het programma 'One night
hot music'.
Onder deze vlag klinkt een re
laxed avondje bluesgeschiedenis
waarin vooral de ontwikkeling
van gospel tot Motown centraal
staat. Het geheel ademt het
sfeertje van een unplugged sessie
met muzikanten die echt hele
maal gaan voor hun programma.
De rode draad draad van het
programma wordt aanvankelijk
door Hans Visser kort toegelicht;
veel sfeervoller zijn de naadloze
overgangen die met suggstieve
belichting meer zeggen dan
woorden. Wanneer Marian Rolle
het voortouw neemt is de avond
pas echt goed los.
Hans Visser had geen betere
keus kunnen doen dan deze zan
geres (actrice) om de 'soul' van
de gespeelde muziek op het pu
bliek over te brengen. Met haar
sterke persoonlijkheid draagt zij
de show, zij weet voor een blank
Nederlands publiek het drama
van haar voorouders indringend
over te brengen.
Wanneer zij op een preekstoel
gaat staan ontstaan momenten
die qua emotie kunnen wedijve
ren met de gospelscenes in de
Spielburg-film 'The color
purple'. Een blueszanger zei ooit
:„If you ain't black, you can't
feel the blues"; in de close-har
mony van de blanke zangers was
dit soms weieens hoorbaar.
De gespeelde klassieke nummers
(die op dat moment in de Euro
pese geschiedenis geschreven
werden) vond ik minder geslaag
de intermezzi; de opzet van een
klassieke start naar een Jacques
loussier-achtige verjazzing over
tuigde niet.
Na de pauze werd het met enkele
bebopnummers echt virtuoos.
Het spelen deed hier soms den
ken aan de precisie waarmee
artiesten op het GRP-label (Gru-
sin-Rosen Productions) musice
ren. De strak spelende pianist
Ramses Dunker toonde op de
bepaald niet fameus te noemen
piano steeds meer leidend kali
ber. Dat deze pianist ook een
prettige stem heeft bleek in zijn
solo in het Temptationsnummer
Just my imagination.
Met dergelijke nummers was de
sfeer van nostalgie naar de top
jaren van Tamla-Motown gezet.
Het publiek, dat qua leeftijdsop
bouw veelal zijn jeugd had in die
bloeitijd, genoot volop van ge
raffineerde trucs als het akoes
tisch fade out in een Marvin
Gayenummer. Ik had me geen
aardiger afscheid van Theater
Achterom kunnen wensen.
