DE STEM
'Nederlandse muziek is grenzeloos'
Rotterdam slooft zich uit in
het jaar van de Pilgrim Fathers
Het Volk heeft geen
probleem met taboes
Max Pam winnaar van
Audax Columnistenprijs
Henk Temming van Het Goede Doel stapt eindelijk uit de schaduw
Documentaire Filmfestival
weer groter dan vorig jaar
DE STEM
„Ik vond de kindertijd de ergste
periode die er was. Ik was blij dat ik
ouder werd."
Frank Groothof, kinder-acteur
Door Max Steenberghe
Zijn naam is niet zo bekend
als zijn hits. En die lopen van
Verona's Tiet vur een pafke
en de Blote jongens van Paul
de Leeuw tot Sinterklaas, wie
kent hem nietFrogers super
hit Een eigen huis, en de hele
rij Goede-Doelkrakers: Bel
gië, Nooduitgang en
Vriendschap. Na al die jaren
op de achtergrond te hebben
gezeten stapt hij eindelijk
zelf weer eens voor het voet
licht: Henk Temming.
Henk is een Henk van Henk
Henk, het duo dat Temming met
naamgenoot Westbroek vormde.
Samen leken zij ook de spil van
Het Goede Doel, een van de
sterkere groepen uit de Neder-
pophausse van de begin-tachti-
ger-jaren. Westbroek was duide
lijk het uithangbord voor de
fans, Temming meer de studio
muis die zich over teksten en
muziek boog.
Temming zat ook achter de
knoppen van platen van Riche-
nel, Herman van Veen, Paul de
Leeuw, Verona (Henk Spaan en
Harry Vermeegen), Hans de
Booij, Rob de Nijs, Rene Froger
en zelfs het zangdebuut van Lin
da de Mol. „Fantastisch werk.
Maar op den duur raakte ik met
mezelf in de knoop. Als produ
cent moet je het beste uit een
ander halen en niet noodzakelij
kerwijs je eigen stempel op het
werk drukken. Hoe langer ik
bezig was, hoe vaker ik me er op
betrapte dat ik dat wel deed."
„Het muzikantenbloed kroop
waar het niet gaan kon. Maar
daar is niemand mee gediend:
ikzelf kan nooit mijn hele ei
kwijt en de artiest ziet een ande
re plaat ontstaan dan hij/zij wil.
Dus zette ik even alles opzij om
een echte eigen plaat te maken.
En dat hielp: ik kon erna weer
veel gemakkelijker anderen pro
duceren."
Gehaktbal
De nieuwe plaat vervult de ver
wachting: onopvallend goede
muziek met Nederlandstalige
teksten. Alweer. „In de studio
heb ik Engels geschreven en ge
zongen", bekent hij. „Maar Ne
derlands blijft me trekken.
Waarom zou je een tweedehands
buitenlander willen zijn als je
eerstehands Nederlander bent?
En zonder in extreem-rechtse
termen te willen vallen, vind ik
het wel jammer dat door recente
ontwikkelingen ons Nederlandse
Henk Temming: „Cynisme is zielig".
cultuurgoed in gevaar komt, van
draaiorgelmuziek tot gehaktbal.
Alles wordt aan Europese nor
men opgehangen en dan dreigt
de grote middelmaat."
„Nederlanders kijken altijd naar
het buitenland: Engels, Frans,
Duits, alles heeft invloed. Niet
alleen op mode en eten, maar
ook de muziek. Dat maakt van
Nederlandse muziek een bont
palet. Bij ons is veel meer moge
lijk dan in Amerika. Daar heb je
enkel rock of country. Verder
worden geen invloeden toegela
ten. Je kunt die beperking tot
stijl verheffen, maar bij ons mag
juist alles en dat is veel char
manter."
Voetbal
„Kenmerk van Nederlandse mu
ziek is die grenzeloosheid. Van
Raggende Manne tot BZN. Het is
met muziek als met ons voetbal, i
Brazilië, Engeland en Duitsland
gaan door in hun eigen voet
balstijl. Nederland pakt overal
wat vandaan en maakt daar iets
van wat superieur is."
Zelf verdeelt Temming zijn werk
in 'zaai- en oogstplaten'. „Op
bepaalde platen probeer je din
gen uit, daarmee zaai je iets wat
je op de volgende plaat weer
oogst. Tempo Doeloe, de tweede
van Het Goede Doel was een
zaaiplaat. Die staat bol van het
zoeken, experimenteren, grenzen
verleggen. Mooi en onverslijt
baar en België zijn oogstplaten.
Souvenir, de laatste van Het
Goede Doel was teveel zoeken.
Toen hadden we bijna niks en
ook dat wreekt zich."
Klef
Anderhalf jaar is Temming met
zijn huidige plaat bezig geweest.
Het laatste nummer - het titel
stuk - kwam zelfs pas toen alles
klaar was. „Ik vond het zelf een
vrolijke en positieve plaat, maar
vrienden vonden het somber.
Toen heb ik nog gauw een
staartstukje gemaakt. Het duurt
nog geen minuut, maar was no
dig om alles duidelijk te maken."
„De teksten lijken droef omdat
ze veel over verloren liefde lijken
te gaan. Ik zie het meer als liefde
in de bredere zin van het woord.
Niet alleen het man-vrouw-ge-
doe. 'Cynisme is weinig aanwe
zig', wordt dan wel eens verwij
tend gezegd. Maar cynisme is te
gemakkelijk, te onproductief. Ik
ben sinds anderhalf jaar vader
en dan opeens merk je dat 'een
glimlach van een kind' helemaal
waar is, je inderdaad doet besef
fen dat je leeft. Daar zit niks
klefs meer bij."
„Ik wil het kind in mezelf weer
de bovenhand laten voeren. Ik
wil het naïeve omarmen in
plaats van het cynisme. Cynisme
is een muur die je optrekt waar
achter je onkwetsbaar lijkt.
Maar het is gemakkelijk, en zie
lig eigenlijk."
Niet vies
Ondanks zijn nieuwe plaat kun
nen we Temming alleen op tv
zien. Hij wil wel weer optreden,
maar eerst moet er een tweede
solo-cd zijn, zodat hij meer
Drie Nederlandse kanshebbers op prijs
Amsterdam (anp) - Het Internationale Documentaire Filmfes
tival Amsterdam (IDFA), dat van 7 tot en met 15 december
voor de zevende keer plaats heeft, is groter dan vorig jaar. Er
zijn echter wel veel minder films in het competitieprogramma,
zo vertelde de directeur van het festival Ally Derks. Het
festival speelt zich af in De Balie, Alfa en het City Theater.
De 35 a 40 documentaires die de
jury voorheen moest beoordelen,
waren volgens Derks veel te veel.
Nu is het aantal beperkt tot 25.
„De absolute top", aldus de fes
tival-directeur. „Vernieuwende
films." De winnende documen
taire krijgt de Joris Ivens Award,
ter waarde van 10.000 gulden.
Drie van de films uit het wed-
strijdprogramma zijn gemaakt
door Nederlanders; Domweg Ge
lukkig van Albert Wulffers, Ver
halen van een Rivier van Petra
en Peter Lataster en Solo, de wet
van de Favela van Jos de Putter.
Domweg Gelukkig beleeft tij
dens het festival z'n première.
De twee andere zijn eerder te
zien geweest. Verhalen van een
Rivier won tijdens het Neder
lands Film Festival in Utrecht
een Gouden Kalf. De VPRO-tele-
visie zond enige tijd geleden de
documentaire van De Putter uit.
Domweg Gelukkig is binnenkort
bij de NCRV te zien.
Een ander programmaonderdeel,
Reflecting Images getiteld, on
dersteunt volgens Derks het
competitieprogramma. Er zijn
31 films te zien die om de één of
andere reden niet aan het wed
strijdprogramma konden mee
doen, bijvoorbeeld omdat ze lan
ger dat 15 maanden geleden zijn
gemaakt. Bosnia! van de filmer
Bernard-Henry Lévy Alain
Ferrari over Joegoslavië is vol
gens sommigen een propaganda
film. Derks verwacht dat
Bosnia! nogal wat stof zal doen
opwaaien.
Traditiegetrouw stelt het festival
ook een land centraal. Dit keer is
dat Polen. Er zullen 58 films uit
het land te zien zijn, vooral
gemaakt na de Tweede Wereld
oorlog. Vooroorlogs materiaal is
grotendeels vernietigd. Het aan
tal films dat wordt vertoond lijkt
veel. Ze duren gemiddeld echter
maar 15 minuten.
Voor het publiek is het door
gaans moeilijk een keuze uit het
grote aanbod van documentaires
te maken. Het festival stelde
daarom nog een aantal onderde
len samen; Highlights of the
Lowlands, vooral bedoeld om
het buitenlands publiek op de
hoogte te stellen van dat, wat er
in Nederland gebeurt (16 films);
een programma over migratie
(15 films/video's); en de top-10
van Johan van der Keuken (ei
genlijk 17 films). Ook loopt er in
samenwerking met het Neder
lands Filmmuseum, de Stichting
Film Wetenschap en de Euro
pese Stichting Joris Ivens een
Joris Ivens-programma. Voor het
eerst worden pas ontdekte ver
sies en fragmenten van Ivens'
films vertoond, waaronder pas
gerestaureerde rolprenten. Over
de recente ontdekkingen, en over
de problemen van de restauratie,
worden tijdens het festival twee
studiedagen gehouden.
Door Janny Kok
Rotterdam - De organisato
ren van het Pilgrim Fathers
Memorial Year 1995 zijn
vast van plan het historisch
besef in het ultra-moderne
Rotterdam volgend jaar op
te wekken. Dat moet onder
meer gebeuren op interna
tionale congressen, maritie
me evenementen en tentoon
stellingen in Museum Boy
mans-Van Beuningen en het
Maritiem Museum Prins
Hendrik.
In 1995 is het 375 jaar geleden
dat de Pilgrim Fathers op het
schip de Mayflower aankwa
men in Amerika. Het waren
calvinisten die in Engeland
werden vervolgd en 12 jaar on
derdak hadden gevonden in de
meer tolerante Nederlanden.
Hun tocht begon in 1620 in
Delfshaven en eindigde in Cape
Cod, het begin van wat Nieuw
Engeland werd.
Curator Alexandra van Dongen
van het Museum Boymans-Van
Beuningen is al anderhalf jaar
bezig de tentoonstelling 'Ruil
handel, rotzooi of rariteit' voor
te bereiden. Onder die noemer
worden materiële culturen van
Indianen en de Nederlanders
die Nieuw-Amsterdam sticht
ten, verbeeld in een tentoon
stelling, die van 17 september
tot en met 10 december 1995
zal worden gehouden.
'Ruilhandel, rotzooi of rariteit'
zal vooral de ontmoeting visua
liseren van twee culturen in het
oostelijke Noord-Amerika van
begin 17de eeuw. Toen kwamen
de inwoners van Amerika in
contact met de Pilgrim Fathers,
Nederlandse pioniers en andere
bonthandelaren en kolonisten
uit Europa.
„In de tentoonstelling wil ik
vooral de link leggen tussen de
Europese voorwerpen, die we
zullen laten zien, en de Ameri
kaanse vondsten", aldus
Alexandra van Dongen. „Er
moet een sfeer rond de objecten
worden gecreëerd, waardoor
het lijkt dat je ze door de ogen
van een Hollander of van een
Indiaan bekijkt. Om dat te be
reiken zal de tentoonstelling
anders dan gebruikelijk wor
den ingericht. Dat zal ik samen
met theatervormgeefster Xan-
dra Manuputty doen. Zij maakt
onder meer decors voor thea
terstukken. Maar ze is ook in'
het museum bekend. De inrich
ting van de tentoonstelling
Glas hebben we ook samen met
haar gedaan."
Van Dongen weet al welke Ne
derlandse gebruiksvoorwerpen
er in 'Ruilhandel, rotzooi of
rariteit' zullen worden tentoon
gesteld. Ze hoeft voor de mees
te objecten maar een greep uit
de eigen collectie van Museum
Boymans-Van Beuningen te
doen. Daardoor staat vast dat
er allerlei alledaagse gebruiks
voorwerpen uit de 17e eeuw te
kijk zullen staan, zoals koperen
kookpotten, ijzeren messen,
aardewerk, bijlen, haarkam
men, tabakspijpen en glazen.
Dat soort zaken werden met de
Indianen geruild voor bont,
hoewel dat ook kon worden
gekocht met kleine schelpen-
kralen. Die werden 'wampum'
genoemd.
Het zal Van Dongen hoogst
waarschijnlijk wel lukken dat
'betaalmiddel' in bruikleen te
krijgen van de Amerikaanse
musea. Moeilijker wordt het de
kleine moccasin van een Indi
aans kind voor de tentoonstel
ling te leen te krijgen, vanwege
de grote historische - en on
schatbare - waarde. „Ik heb
nog wel meer op mijn verlang
lijstje staan", zegt Van Dongen.
„In het Rochester Museum and
Science Centre, bijvoorbeeld, is
een fragment van een glazen
beker die ik graag in de ten
toonstelling wil hebben. Het
gaat om de onderkant van een
roemer, die werd aangetroffen
als hanger aan een Indiaanse
ketting.
En zo zijn er wel meer voor
werpen waarover je spannende
verhalen kunt vertellen en die
dus goed passen in de tentoon
stelling. De koperen kookketels
van de Europeanen werden
grafgift. Ze gingen gevuld met
Indiaans voedsel mee het graf
in. Maar die ketels vormden
ook het basismateriaal voor
pijlpunten of voor kralen. Zo
werden doodordinaire ge
bruiksvoorwerpen totaal ande
re objecten in de Nieuwe We
reld.
Alle te gebruiken objecten in de
expositie 'Ruilhandel, rotzooi
of rariteit' zullen ook in de
Nieuwe Wereld nog te zien zijn.
Na Rotterdam zal de tentoon
stelling als 'Trade, Trash or
Treasure' in 1996 in een aantal
Amerikaanse musea te zien
zijn, die objecten in bruikleen
hebben gegeven.
De 'landverhuizing' naar Ame
rika zal het thema zijn waarop
de tentoonstelling 'Vier eeuwen
emigratie vanuit Rotterdam'
zal worden opgebouwd in het
Maritiem Museum Prins Hen
drik in Rotterdam. Onder die
noemer zullen landkaarten,
lélO - 199 5
boeken, gravures, scheepsmo
dellen en andere objecten te
kijk staan van 16 september
1995 tot en met 9 maart 1996.
Het Maritiem Museum is van
plan niet alleen de emigratie
van de Pilgrim Fathers te ver
beelden, maar ook die van de
Zwitserse Mennonieten en Bap
tisten, die de Rijn af kwamen
varen om tussen 1753 en 1765
de grote oversteek naar Ameri
ka te wagen. Half 19e eeuw
waagden zeker tienduizend
mensen van de Christelijk Ge
reformeerde Kerk in de noorde
lijke provincies van ons land
dezelfde oversteek vanuit Rot
terdam en tussen 1880 en 1925
gingen Russen, Polen en Roe
menen vanuit ons land naar
Amerika. In de jaren '50 be
proefden vooral Nederlanders
daar hun geluk.
Dat dit land niet voor iedereen
het Beloofde Land was toont de
tentoonstelling ook. Maar de
bezoeker aan Emigratie zal een
gevoel van nostalgie niet hele
maal kunnen onderdrukken bij
het zien van de schepen in
verkleinde vorm, die eens Hol
lands Glorie vertegenwoordig
den: de Nieuw Amsterdam, de
Rijndam en de Rotterdam. Die
schepen waren vaak het laatste
stukje Hollandse bodem dat de
emigranten uit de jaren 50 on
der hun voeten hadden en
waarop ze zich op moesten ma
ken om zich een heel nieuwe
cultuur eigen te maken.
MAANDAG 28 NOVEMBER 1994 A7
Tam debat tijdens tweede Columnistennacht
Door Jos Straathof
Tilburg - Wat het hoogtepunt van de Tweede Nacht van dt
Columnist had moeten worden, het openbare jurydebat, kende
aanvankelijk een hoge geeuwfactor. Maar tegen het einde van
het debat sloeg er af en toe een vlammetje in de pan. Max Pa®
werd winnaar van de Audax Columnistenprijs.
FOTO ROY TEE
nieuw eigen repertoire heeft. „Ik
heb geen zin om terug te vallen
op nummers van Het Goede
Doel. Daar ben ik niet vies van,
maar dan had ik ook niet hoeven
stoppen met die groep. Tja, ik
had deze plaat onder die naam
uit kunnen brengen - op Henk
Westbroek na zijn het dezelfde
mensen - maar dat kon niet naar
mijn eigen idee. Alle nummers
hiervan kunnen zo op een GD-
plaat, maar lang niet alle GD-
nummers passen op mijn plaat.
Daarvoor is het te persoonlijk
geworden. En dat is heel bewust.
Je moet geen plaat maken omdat
het toevallig kan, maar omdat je
wat te zeggen hebt. Waar ze niet
zomaar omheen kunnen. Kwali
teit heeft vooral te maken met
identiteit."
'Onnavolgbaar scherp en eerlijk,
en onvoorstelbaar moedig'.
Dat was de korte, maar krachti
ge motivering van de jury om
Max Pam de Audax Columnis
tenprijs 1994 te geven voor zijn
stukjes in NRC Handelsblad.
Pam kwam er alsnog voor uit
Amsterdam, zodat de uitreiking
van het bijbehorende kunst
werkje en de cheque van 15.000
gulden pas ver na middernacht
gebeurde.
Het was het hoogtepuntje van
het openbare jurydebat, dat vol
gens debatleider Gerrit Jan
Wolffensperger het pièce de re
sistance van de avond had moe
ten worden. De jury, achter een
fraai uitgedoste tafel in de Grote
Zaal van de Tilburgse Schouw
burg, bestond uit Herman
Tjeenk Willink, Ageeth Scherp
huis, Henk Hofland, Wiljan van
den Akker en Joost Zwagerman.
De zes genomineerden - Blokker,
Brandt Corstius, Komrij, Cam-
pert, Ramdas en Pam - werden
aan de hand van criteria zoals
originaliteit in vier ronden ge
toetst.
Rituele dans
Wolffensperger, de 'Sonja Ba
rend van de columnistenprijs'
probeerde het wel, maar zijn
herhaaldelijke verzoeken aan de
jury om elkaar eens flink de
hersens in te slaan, - dat levert
zo'n aardig toneelbeeld op - le
ken aan dovemansoren gericht.
De geeuwfactor was vrij hoog,
erkende Joost Zwagerman na af
loop van het debat, en de zaal
behoorlijk leeg. „Geen echte dis
cussie, meer een rituele dans
waarbij elk jurylid zijn eigen
verborgen agenda al klaar had",
aldus Zwagerman. Twee ronden
lang overheersten bij de juryle
den de bewondering voor de ge-
•nomineerden, die 'allemaal voor
treffelijk' waren.
Pas in de derde ronde, waarin
het criterium 'originaliteit' aan
de orde kwam, sloeg de vlam
even in de pan dankzij 'een wan
hoopspoging' van Zwagerman.
Nadat Scherphuis vergenoegd de
originaliteit van Blokker de he
mel ingeprezen hadden, zei Zwa
german dat Blokker wat hem
betrof niet eens voor de laagste
score in aanmerking kwam. Hij
verweet Blokker 'de slaapver
wekkende verontwaardiging van
de automatische piloot'. Het
kwam hard aan en juryvoorzitter
Scherphuis kon het niet meteen
plaatsen: „Dus jij zet
niet op de eerste plaats?"
Bij het vierde criterium,
soonlijkheid, werd de generatie,
kloof duidelijk. Terwijl de
rotten Scherphuis en Hofland
vol lof waren over Brandt
Corstius, had Zwagerman zo zijn
bedenkingen over 'de hogere
vorm van psychose' waarin de
columnist volgens hem bij 3
aanval in vervalt.
Het werd dus uiteindelijk
door vrijwel elk jurylid tijdens
de discussie wel eens geroemd.
Veel aardigs
Al vlamde het debat niet zoals
gehoopt, er was in de Tilburgse
Schouwburg, met zo'n elfhon
derd mensen aangenaam vo
veel aardigs te zien en te horen.
Columniste Carrie, bekend vai
haar wekelijkse radiocolumn in
het Vara-programma Spijkers
met koppen, veraangenaamde
het wachten op de prijsuitrei
king in een volle Grote Zaal
weten sindsdien dat de Serviërs
de aanval op Bihac hebben
pend nadat ze Joris Voorhoeve
in zijn te kleine camouflagepakje
hadden gezien en de vrees voor
de Navo voorgoed verdwenen
was.
Campert bracht de gemoederen
weer tot rust met een huiselijke
tafereeltje: het bereiden van
ouderwetse maaltijdsoep, van
ingrediënten die in huis aanwe
zig zijn: „Iedereen heeft wel eer
oude hond...".
Tegen half twee was het dan
toch zo ver. Pam was gearri
veerd. Aanvankelijk was hij niet
van plan te komen, omdat hij het
moeilijk vindt als persoon gelau
werd te worden. „Als nu een
door jou geschreven boek 1
prijs krijgt, Maar dit is net
ongemakkelijk als je in de trein
iemand een stukje van jou ziet
lezen."
Troost
In een speciaal ter ere van de
Tweede Nacht van de Columnist
uitgegeven boekje schreef Pam
in zijn bijdrage een troostend
woord voor allen die buiten de
prijzen vallen. Hij noemt ruim
honderd culturele prijzen die
jaarlijks in Nederland uitgereikt
worden. En de lijst is niet com
pleet. Waarmee Pam maar zeg
gen wil: „Wanhoop niet, er zijn
genoeg prijzen voor ons allen."
Goede schrijf- en acteerkunst in De Kring
Roosendaal. Schouwburg De
Kring. Toneelgroep Het Volk
met 'Nooit meer dansen'. Ge
maakt en gespeeld door Bert
Bunschoten, Wigbolt en Joep
Kruijver. Regie: Aike Dirk
zwager. Gezien zaterdag 26
november. Nog te zien in Bre
da op 10 en 11 maart.
Door Sjef Huismans
Het doorbreken van taboes, het
schoppen tegen heilige huisjes is
al lange tijd een gewilde voe
dingsbron in de schrijverswereld
en het theatergebeuren. De me
ningen hierover lopen nogal uit
een. Meestal gaan ze parallel
met de manier waarop een 'hot
item' wordt aangepakt en be-
hamdeld, kies, brutaal, fijnzin
nig, of shockerend. Veelal is het
ook balanceren op het koord van
de ethiek en esthetica.
Het Volk heeft zich met 'Nooit
meer dansen' gewaagd op het
gladde ijs van het thema zelfdo
ding en dat op een manier die
leidt tot een kostelijk stuk thea
ter, dat je in lachen doet uitbar
sten of dat je minstens met een
ingehouden grijns ondergaat. Je
moet al een vastgeroeste esta-
blishmentnurks zijn, wil je niet
gegrepen worden door de ontwa
penende absurde wijze waarop
hier gepoogd wordt iemand let
terlijk en figuurlijk aan zijn
eindje te helpen.
Twee professionele begeleiders
van zelfmoordbureau Nirwana
hebben allerlei methodes in huis
om de in zijn leven vastgelopen
mens te adviseren bij het uit
stappen uit dit bestaan. Ook
mijnheer De Ridder neemt zijn
toevlucht tot deze 'deskundig
heid'. Hij heeft het draaiboek
voor zijn verscheiden al klaar.
Hij wil zijn mislukt oppervlak
kig leven van vertegenwoordiger
afsluiten met een daad die
een klap de desillusie van
bestaan doet wegvagen. Hij wil
in het crematorium ten over
staan van iedereen eenmaal
schitteren als 'Stervende Zwaan'
en zo het moeie hoofd neerleg
gen. Maar juist het einde van
zijn dodendans brengt hem in
problemen. Dit vraagt professio
nele hulp.
Deze hulpverlening wordt door
de heren heerlijk op de korrel
genomen als allerlei trainings
technieken in hun absurditeit de
revue passeren. Prachtig spel
van de psychologisch onderlegde
bemiddelaars tegen de kinderhjk
nuchtere, ontwapenende en fan
tastisch gespeelde subtiliteit va!
de niet van zijn doel en stuk aft'
brengen De Ridder. De here»
worden compleet dol gedraai!
wat tot een aaneenschakeling
van dolkomische en hilarische
scènes leidt.
Alles en iedereen wordt telkens
weer op het verkeerde been g('
zet en de wrange werkelijkhei
van zelfdoding wordt door he
drietal verpakt in een kader dat
je de ernst van de themat»
compleet doet vergeten. Uit 1*
middelmatige bestaan van
hoofdfiguur en de diepe tragi®
die daaruit voortvloeit persen de
spelers een briljant stuk huffl'1'
dat je met een glimlach op h'1
gezicht naar buiten doet gaan e?
een gevoel dat je je kosterij*
hebt geamuseerd. Een staal'!'
van goede schrijf- en acte®'
kunst.
NEDERLAND 1
Tekst-tv
De witte Piet (tot 09
Nijntje en haar vrie
Huisje boompje be
(TT) Economie in
(TT) Elektrische str
(TT) De opstand in i
do
07.00
09.00
09.30
09.45)
10.00
10.20)
10.30
10.50)
11.00
11.21)
11.30
landen
11.55 Tekst-tv
16.11 Nieuws voor
slechthorenden
16.19 Via Ria, discussie
17.13 Dag Sinterklaas (4)
is Zwarte Piet zwart?
17.29 Extra Iqrge
17.59 Roseanne, comedy
18.28 Topscore, spelletje
18.59 Millennium, magazir
toekomst
19.28 (TT) Ha die Pa!, come
20.00 (TT) Journaal
20.24 (TT) Weeroverzicht
20.30 Sterkste man
Nederland, competitie van 1c.
21.25 Hier en Nu, actualitei
22.01 (TT) De stoel
22.47 Dokument: Rachid
mentaire over een Algerijns
verscheurd wordt door het Ge
23.38 Miniatuur. De bijzon
in het leven van bijzondere
Henk van Os, directeur Rijksrr
Amsterdam
23.45 Journaal
NEDERLAND 2
07.00 Journaal
07.06 Lingo, spelletje
07.30 Journaal
07.33 Ontbijt TV (met om 0
naai)
08.07 Ontbijt TV. Vervolg
08.30 Journaal
08.33 Topscore, spelletje
09.00 Journaal
09.07 PP: Uitzending Unie
09.10 Kook TV
09.28 Magnum P.I., misdaai
10.15 Arena, debat
10.40 Karei, talkshow
11.20 (TT) Toen was ge
gewoon, comedy
11.47 (TT) De geld maakt
show
13.00 Journaal
13.07 (TT) Studio Sport
14.34 (TT) Studio Sport: Sp
Italiaanse voetbalcompetitie
15.20 Natte neuzen
-15.50 Rikkie de Raaf, teken
16.00 (TT) Journaal
16.07 Music maestro, serie:
17.00 Wonderland, kinderm
17.54 De familie Keuzekan
>17.58 (TT) 2 vandaag, act
met om 18.00 Journaal
18.55 (TT) Onderweg naar
soap
SUSKEENWISKE:
Qf TOPONDERHAh-
DELAARS bAAN OP DE
TRAPPEN VAN HET
HEI2ELPALEIS 5 TA AN
VOOR DE TRADITIONE
LE 6AOEPSFOTO
HAMBONE
BOES
ONTDEK DE VERSCI
1
