'We willen
al dat
gekoppel
niet meer'
Minir
Waar staat het CDA op het politieke speelveld?
Hoge Raad
Recht
-DE STEM-
Kelchtermans ziet dankzij
premier Kok weer licht
in gesprekken over
Schelde, HSL en Beek
CNV aarzelei
DESTEM
Europeesluc
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
Ganzenbord
pE STEM
Actie disco's
tegen drugs
V)
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1994
Vergeten in de war
me zomermaanden
lagen ze op elkaar
gestapeld in de huiskamerkast
te wachten op de lange win
teravonden: de kleurige do
zen met gezelschapsspelen.
Een beetje sleets op de hoe
ken werden ze onder het hui
selijke lamplicht in het mid
den van de tafel opengevou
wen: Mens erger je niet. Hal
ma, en voor het Nieuw Ver
makelijk Ganzenspel, met de
dobbelstenen en de gekleurde
pionnetjes, die, bij een te
groot aantal deelnemers aan
het spel, geredelijk door een
benen of metalen broeks-
knoop konden worden ver
vangen.
Behalve de genoemde attribu
ten hoorden bij dit spel de
geur van warme chocolade
melk, het zachte grommen
van de wind in de schoorsteen
en de winterse kou buiten,
ingrediënten waarmee een be
haaglijke Charles-Dickenes-
sfeer kon worden geschapen.
De boze wereld was buitenge
sloten.
Veel meer dan met het kapi
talistische Monopoly, dat im
mers een bescheiden beroep
doet op onze bezitsdrang,
spiegelt het ganzenbord de
dagelijkse werkelijkheid en
onze gangbare levensloop, die
ook vooor een goed deel be
paald worden door de on
voorspelbare val van de dob
belstenen van het lot.
Zoals de stukken van het do
minospel mij al vroeg fasci
neerden, niet wetend dat in
de Latijns-Amerikaanse we
reld volwassenen mannen
daar urenlang mee speelden,
was ik van jongs af aan ge
boeid door dobbelstenen, die
kleine, zwarte zeskantige ku
busjes die aan elke zijde een
aantal ogen hadden waarvan
de som steeds 7 was. Dat
altijd terugkerende aantal
maakt in mij kabbalistische
neigingen wakker, ik verme
nigvuldigde het met het „Hei
lige" getal 3, kwam daarbij op
21 uit dat wederom met 3
vermenigvuldigd 63 opleverd-
de, uitgerekend het slotcijfer
van het ganzenbord. Dat vol
gens de folkloristische weten
schap 63 in het volksgeloof
een ongeluksjaar aanduidt,
wist ik toen nog niet. Zoals ik
pas later las dat het ganzen
bord tot het huisraad van de
hooggeleerde Hugo de Groot
behoorde.
Voor de aanvang van het spel
deelde mijn moeder aan elk
van ons een gelijk aantal
kruidnootjes uit, die tot geen
prijs tussendoor mochten
worden genuttigd, omdat ze
als fiches dienst moesten
doen.
Meestal verspeelde ik al bij de
eerste worp met de dobbel
steen een vijftal kruidnootjes
omdat ik meteen op de brug
kwam te staan en daar tol
moest betalen. Soms was, zo
als het nu eenmaal in het
leven gaat, het lot mij gunstig
en mocht ik, terechtkomend
op een gans, nogmaals het
geworpen aantal punten ver
der. Maar de herberg kostte
mij tien fiches en tot over
maat van ramp belandde ik
vaak in de put, waar ik 15
kruidnootjes als losgeld had
te betalen en bovendien
moest wachten tot een van de
medespelers mij uit die benar
de situatie bevrijdde. Hoe
weinig besef had ik toen nog
van het werkelijkheidsgehalte
van dit spel; het leven moest
mij nog leren dat er inderdaad
vaak een medemens nodig is
die ons uit de put kan halen.
De doolhof, waarin men ver
der dan halverwege de af te
leggen weg terecht kon ko
men, dwong ons een eind-
weegs terug te gaan, zoals de
realiteit niet zelden ons, ver
doold in het uitzichtloos schij
nende labyrint van dagelijkse
zorgen en plichten, ertoe
brengt het verleden te recapi
tuleren en ons op onze huidi
ge toestand te bezinnen.
Was de gevangenis al een ge
vaar dat verderop dreigde, fa
taal was een dobbelsteenworp
die ons, in het zicht van het
einde van het spel, met de
dood confronteerde. Niet al
leen kostte dat meestal de
resterende kruidnootjes, maar
het verplichtte ons ook, in een
soort barmhartige reïncarna
tie, met ons pionnetje van
vooraf aan te beginnen.
Het ganzenbord was de speel
automaat, de gokkast van
mijn jeugd, die mij, meer dan
de eenarmige bandiet dat ver
mag, de wisselvalligheden van
het menselijk bestaan spelen
derwijs leerde kennen en aan
vaarden, onder het veilige
licht van de huiskamerlamp.
In de hal van het gerechtsgebouw van Breda heerst een ingetogen
bedrijvigheid van binnenlopende en wegsnellende dienaren van en
zondaren tegen de wet. Boven de meeste kamerdeuren brandt een
rode lamp. Binnen al die kamers houden de gesprekken zich niet
aan de klok, maar aan de details.
Er zijn dus ook wachtenden in die hal. Mensen die er noodzakelijk
zijn genood en een of twee uur op hun beurt wachten. Voor hen
liggen er tijdschriften op de lage tafels. Een exemplaar van Nieuwe
1 Revu' en verderop een 'Account-magazine' ('Over onderneming,
financiën en recht'). Maar er liggen vooral stapels afleveringen van
'Weekend', 'Privé'en 'Story'.
Een wonderlijke paradox: in dit gebouw van de waarheid en niets
dan de waarheid, doden wij de tijd met bladen waarin het met de
waarheid niet zo nauw wordt genomen. (HC)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Braderen D. Ahles (adjunct).
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor. Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405. Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis)
ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Postbus 65, 4600 AB;
01640-36850, fax 01640-40731redactie 01640-37253.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Goes, Klokstraat 1, 01100-28030, fax 01100-21928.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751fax 01140-19698.
Oosterhout, Bredaseweg 108B,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Temeuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, B 01184-19910, fax 01184-11446.
Openingstijden: van 8.30-17.00 uur.
(Middagpauze van 12.30-13.30 uur m.u.v. Oosterhout)
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per half jaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per halfjaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben,
Ginnekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881Fax 076-236405.
Geboorte- en overlijdensadvertenties
maandag t/m vrijdag tot 16.00 uur 076-236881fax 076-236405
zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-236242/236911
Alle advertentie-opdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de
Algemene Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. als
mede de Regelen voor het Advertentiewezen.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur S 08860-82345.
Kelchtermans: 'De gevoelens zaten hier heel diep'.
FOTO'S RUBEN SCHIPPER
Van onze verslaggevers
Jeroen den Blijker
en Carl Mureau
De Vlaamse trots was diep ge
krenkt. „Nederland bekijkt de
Vlamingen als tweederangs bur
gers."
Maar dankzij diplomatiek optreden van
de nieuwe premier Wim Kok krijgen de
Belgen weer langzaam vertrouwen in de
'Ollanders. En dus is de Vlaamse minis
ter Theo Kelchtermans (Openbare Wer
ken en Ruimtelijke Ordening) optimis
tisch over de afronding van enkele
brandende dossiers: de hogesnelheids
lijn (HSL), de Waterverdragen, verdie
ping van de Westerschelde en uitbrei
ding van het vliegveld Beek. De onder
werpen worden inhoudelijk niet langer
gekoppeld, want daarvan hebben ze in
Vlaanderen de buik meer dan vol.
Op de zevende etage van het Vlaamse
regeringsgebouw aan de Galileïlaan in
Brussel wil Kelchtermans graag eens
wat rechtzetten. In Nederland krijgt
men soms de indruk dat de Belgen
domweg de aanleg van een hogesnel
heidslijn tussen Brussel en Rotterdam
blokkeren, omdat ze er zelf geen belang
bij hebben. Maar Kelchtermans be
strijdt dat fel: „De internationale af
spraken over het HSL-netwerk staan
niet ter discussie. Het recht van door
gang respecteren wij absoluut."
Maar nu wijst hij fijntjes op de voorge
schiedenis van de HSL-perikelen. En
die gaat ver terug, zelfs naar 1839. Uit
dat jaar stamt het traktaat, waaraan
België het recht ontleent van een uitdie
ping van de Westerschelde. Om de ha
ven van Antwerpen beter toegankelijk
te maken voor grotere schepen vragen
de zuiderburen nu al enkele decennia
om toestemming voor die uitdieping.
Maar tot op heden gebeurde dat nog
altijd zonder resultaat.
Jarenlang was deze vurige Vlaamse
wens gekoppeld aan de zogeheten Wa
terverdragen, die schoner water van
Maas en Schelde beogen. Nederland
heeft daar keihard voor gevochten en
Vlaanderen was daarbij een bondge
noot, meldt Kelchtermans.
„Vlaanderen is altijd de motor geweest
om Wallonië, dat weigerde de wa
terkwaliteit te verbeteren, over de
streep te trekken. Vlaanderen heeft zich
bovendien enorme financiële inspan
ningen getroost voor de zuivering van
oppervlaktewater. Ook omdat wij dach
ten: daarmee is de voorwaarde vervuld
voor de verdieping van de Westerschel
de, zeker omdat we daarop recht heb
ben sinds 1839."
Maar op het moment dat het dossier
rond is en de waterverdragen rijp voor
ondertekening zijn, wordt de zaak afge-
blokt door Nederland. „Daar zegt men
dan: Nee nee, wij hebben ook nog de
wens om de HSL over Vlaams grondge
bied aan te leggen, langs de E19. Nou
dat ligt bijzonder diep bij ons. Toen
■werd dus een nieuwe koppeling ge
maakt: tussen de verdieping van de
Schelde en de hogesnelheidslijn."
De Vlamingen voelden zich een hak
gezet, door oud-premier Lubbers en
vooral ex-minister Maij-Weggen. Die
dachten een slag te kunnen slaan. Met
de Belgen bestond immers een belang
rijk verschil van mening over het beste
tracé voor die HSL: Nederland wil
nieuw spoor langs de rijksweg A16/E19
(via Breda en Hazeldonk), terwijl de
Belgen een voorkeur hadden en nog
steeds hebben voor een snelspoor langs
de Antwerpse Havenweg en de grens
plaats Ossendrecht, dat in de zuidwest
hoek van Brabant echter grote schade
aanricht aan natuur en landschap.
Kelchtermans nu: „Vanwege die nieuwe
koppeling konden wij die Waterverdra
gen niet ondertekenen. Voor een inter
nationaal forum waren wij daar ver
plicht afwezig. Dat hebben we als een
enorme vernedering ervaren."
Gekrenkt en gekwetst. Zo voelden de
Vlamingen zich. Hanja Maij-Weggen
plaatste haar hakken blijkbaar diep in
hun ziel. „We wisten dat Nederlanders
gehaaide onderhandelaars zijn. Dat je
een zin van hen drie keer moet nalezen
voordat je weet wat er staat. Maar dit
ging ons toch echt te ver."
Er speelde immers nog iets anders mee.
„Die Waterverdragen zouden het eerste
internationale verdrag worden, dat wij
als zelfstandig gewest zouden onderte
kenen. De symbolische betekenis ervan
was daarom groot. Over het dossier was
20 jaar gediscuteerd en wij konden dat
als zelfstandig gewest in korte tijd
afronden. Bovendien: Vlamingen en Ne
derlanders zijn toch nog altijd bloed
verwanten. Het was heel mooi geweest
als we ons eerste internationale verdrag
juist met Nederland hadden kunnen
afsluiten. Maar dat sentiment, dat ge
voel heeft geen gehoor gekregen. De
Vlamingen hebben zich daardoor zeer,
zeer gekwetst gevoeld."
En wat werd nu het eerste Vlaamse
verdrag met een buitenlandse partner?
„Een akkoord over economische samen
werking met Polen." De spijt klinkt
door in zijn stem.
Maar nu zijn we weer een half jaar
verder. Nederland heeft een nieuw ka
binet en in België zijn de gemeente
raadsverkiezingen achter de rug. Pre
mier Kok en minister Van Mierlo van
Buitenlandse Zaken brachten een be
zoek aan Brussel en beroerden de juiste
snaar. „De gevoelens zaten hier heel
diep. Dat heeft Wim Kok heel goed
aangevoeld: hij heeft een bijzonder goe
de indruk gemaakt." Wat volgde was
een succesvolle visite van Maij-Weg-
gens opvolgster Jorritsma aan Kelchter
mans, op 7 november.
Sindsdien zijn de Belgen weer een stuk
optimistischer. „Er is een kentering. We
zaten eerst potvast, maar nu gaat het
beter, ja."
De inhoudelijke koppeling van het
HSL-dossier en verdieping van de Wes
terschelde is van de baan. Wat dat nu
precies betekent? Kelchtermans ver
wacht een snel akkoord over uitdieping
van de Westerschelde. „De geloofwaar
digheid van Nederland moet hersteld
worden als het gaat om naleving van
verdragen," zet hij heel vriendelijk de
druk op de ketel. Komt die toezegging,
dan garanderen de Vlamingen dat bin
nen een jaar de definitieve keuze voor
het beste HSL-tracé kan worden ge
maakt. „Dan is er de wiskundige zeker
heid van een oplossing."
Er komt nu voor de HSL een gezamen
lijke studie naar de milieu-effecten aan
beide zijden van de grens. Binnen elf
maanden moet dat werk zijn afgerond
en is bekend zijn langs welk tracé de
HSL komt te liggen.
Voor Kelchtermans is de keus slechts
uit twee varianten en geen drie. Uit
breiding van het bestaande spoor tussen
Antwerpen en Roosendaal, dat de grens
passeert bij Essen, is voor de Vlamingen
niet aan de orde. „Met de capaciteit die
Nederland vraagt, is dat geen houdbaar
tracé," aldus Kelchtermans, die ver
woesting van vele dorpskommen in
Vlaanderen verwerpt.
Twee varianten blijven zo over. Kelch
termans: „Het gaat tussen de E19/A16
of de Havenweg."
Van beide varianten zijn de voor- en
nadelen grofweg wel bekend. De Belgen
verwerpen de A16/E19-variant, omdat
die op Vlaams grondgebied tweemaal zo
lang (en dus ook twee maal zo duur)
wordt en tevens het Peerdsbos bij Bras-
schaat aantast. Nederland is mordicus
tegen de Havenweg-variant, omdat die
onherstelbare schade zal aanrichten
aan de groene zuidwesthoek van Bra-
Terwijl de CDA-loze regerings
coalitie de moeiten en pijnen
van het regeren dag in dag uit
lijfelijk ervaart, vergadert de
CDA-partijraad vandaag over
het evaluatierapport van de
commissie-Gardeniers.
Achter deze formele aandui
ding van de dag-agenda gaat
diepe ellende schuil. Ellende
waarin het christen-democrati
sche machtscentrum zichzelf
heeft gemanoeuvreerd door - in
de woorden van het evalua
tierapport - 'gebrek aan een
heid en het feit dat het CDA
zich op afstand van de basis
heeft geplaatst en zich als een
wat zelfgenoegzame bestuur
derspartij heeft opgesteld die
het aan de macht zijn te ge
woon is gaan vinden.'
De gevolj/é'n daarvan zijn ge
noegzaam bekend: dramatische
verliezen bij de raads- en ka
merverkiezingen, een nieuwe
politiek leider en een plaats
aan de ruiven van de regeer
macht verspeeld.
De verwachting is dat de par
tijraad breed zal instemmen
met de aanbevelingen van Gar
deniers. Haar commissie heeft
in de voorbereidende discussies
in de partijgelederen nauwe
lijks kritiek ontmoet. Dat bete
kent dat zij er in de korte tijd
die haar gelaten was, niet al
leen in is geslaagd een getrouw
beeld te schetsen van wat er
mis ging en structureel mis is in
het CDA, maar ook aanbevelin
gen te doen die aansluiten op
de bittere ervaringen die trou-
we CDA-leden in het land met
hun bestuurders en vertegen
woordigers in Den Haag heb
ben opgedaan.
Die aanbevelingen laten zich in
drie thema's vatten: politieke
koers, cultuur en structuur,
communicatie en presentatie.
Ze lopen in het rapport overi
gens terecht door elkaar heen.
De aanbevelingen over de poli
tieke koers blijven echter in
vaagheid steken. Dat 'het con
cept van de verantwoordelijke
samenleving voortdurend op
zijn zeggingskracht zal moeten
worden getoetst en ontwik
keld', klinkt mooi en verheven.
Evenals de zinsnede dat het
Program van Uitgansgpunten
helder moet doorklinken bij het
meer herkenbaar uitdragen van
de politieke koers. Maar wat
betekent dat nu voor de politie
ke praktijk van alledag?
De waarnemend voorzitter van
CDA, Tineke Lodders, lijkt in
te zien dat daar het werkelijke
probleem ligt. In een interview
met HP/De Tijd van deze week
zegt ze te hopen dat het CDA in
deze kabinetsperiode de kans
ziet opnieuw het voortouw te
nemen in het formuleren van
antwoorden op de maatschap
pelijke processen die gaande
zijn. 'Ons voordeel is dat we<
niet hoeven te zoeken naar de
waarden waarop we ons base
ren. Die liggen er gewoon, dat
is onze achtergrond, de bijbelse
inspiratie. Maar waarden moe
ten worden omgezet in normen
en die behoeven aanpassing.'
Ook dat blijft rijkelijk vaag. Zij
signaleert het probleem, maar
laat raden naar haar antwoord
op de vraag naar de inhoudelij
ke politieke koers van het CDA
in de oppositie.
Dat de commissie-Gardeniers
zich daarin niet begaf, valt
haar niet te verwijten. Toen
haar rappoprt verscheen - 2
juli - was de eerste poging tot
paars mislukt en leek de kabi
netsformatie nog alle kanten
uit te kunnen. Het zou de com
missie terecht kwalijk zijn ge
nomen als zij zich in die fase
had begeven in gedachten over
een oppositie-koers. Door
Brinkman hinderlijk voor de
voeten te lopen versterkten
toch al te veel CDA'ers in die
tijd diens struikelgang.
Dat alles neemt niet weg dat
het CDA staat voor de nood
zaak om zijn politieke koers
opnieuw uit te zetten. Opposi
tie voeren is een vak, dat alleen
in de praktijk kan worden ge
leerd. Voor de 'eeuwige' rege
ringspartij deed zich tot voor
kort nimmer de noodzaak voor
om toelating te vragen tot de
leerschool van de oppositie.
Door omstandigheden waaraan
ze ook zelf schuld heeft, heeft
ze nu het pluche moeten verrui
len voor de harde schoolbank-
jes. Dat ze bij die overstap
trouw blijft aan haar basisvor
ming op de school met de bij
bel, is vanzelfsprekend. Het
voeren van oppositie vergt niet
het opgeven van inspiratie
bronnen, waaraan men zijn po
litieke idealen ontleent. Maar
de bijbel, de christelijke inspi
ratie vormen geen spoorboekje
voor het dagelijkse politieke
handwerk.
Dat weten CDA'ers die overal
in het land met handen en
voeten in de bestuurlijke en
politieke praktijk staan of heb
ben gestaan, maar al te goed.
Aan het uitzetten van een hel
dere oppositiekoers ontbreekt
het ook na drie maanden
'paars' nog. Waar tegen of des
noods, zoals D66 in de vorige
periode deed, waar voor oppo
sitie voeren?
En aan die vraag koppelt zich
bijna automatisch de vraag
naar de plaatsbepaling in het
politieke krachtenveld. Die dis
cussie gaat het CDA tot nu toe
uit de weg. Is dat uit angst voor
nieuwe verdeeldheid? Dat zou,
zoals steeds, een slechte raad
gever zijn.
Wie zijn oor te luisteren legt in
Haagse CD A-kringen hoeft niet
veel moeite te doen om erachter
te komen dat die verdeeldheid,
ook al wordt ze ontkend, latent
aanwezig is. Grofweg zijn er
twee mogelijkheden tot plaats
bepaling. Zeker sinds het aan
treden van de paarse coalitie is
het op het politieke middenveld
drukker dan ooit. Daar ligt dus
voor een partij die niet in de
regering zit, weinig kans tot
profilering. Dus resteren: öf een
plaats aan de rechterzijde van
het speelveld - rechts van de
WD - óf aan de linkerzijde;
iets links van de PvdA dus. Een
combinatie van die twee moge
lijkheden kan echter ook, al
kleeft daaraan het risico van
een zekere gespletenheid en dus
van minder herkenbaarheid.
Toch zou het goed voorstelbaar
zijn dat het oppositionele CDA
zich in sociaal opzicht ter lin
kerzijde van de PvdA posteert
en op immateriëele punten -
individualisering, emancipatie,
ethische vraagstukken - ter
rechter zijde van de WD. Aan
knopingspunten voor de dub
belslag die dan gevoerd zou
kunnen worden, liggen in de
CDA-opvattingen van de ver
antwoordelijke samenleving en
het Program van Uitgangspun
ten. Vertaling daarvan in de
politieke werkelijkheid zal het
CDA in staat stellen de even
wichtige verbindig te herstellen
tussen het materiële, het econo
mische, het rationele - volgens
de commissie-Gardeniers te
overheersend geworden in het
CDA-profiel - en het ideële, in
de bewoordingen van de Gar-
'deniers c.s. 'het plaatsen van de
eigen vrijheid in het perspectief
van de gezamenlijke verant
woordelijkheid.'
Een keuze voor een heldere
koers, voor een plaatsbepaling
op het politieke speelveld mag
het CDA niet ontlopen. Verbe
tering van de beeldvorming,
verandering van structuren en
interne partijcultuur volstaat
niet. Hoe belangrijk ook, ze zijn
niet meer en niet minder dan
vervoermiddelen van een in
houdelijke politieke koers.
Voor het tot stand brengen van
een eigen inhoudelijk politiek
profiel is meer nodig dan mee
deinen op de golven van one
nigheid binnen en maatschap
pelijk verzet tegen de rege
ringscoalitie.
Een graantje meepikken van
wat er in een kabinet mis gaat
en van verzet tegen het beleid,
is de oppositie gegund.
Maar om die graantjes tot was
dom te laten komen, blijft be
werking van het politieke ak
kerland op basis van een eigen
koers geboden.
Van onze correspondent
Den Haag/Nieuw-Vossemeer
Een makelaar die bemiddelt
bij de verkoop van een wo
ning met vrij uitzicht kan
niet door de koper worden
aangesproken als dat vrije
uitzicht al na enkele jaren
wordt weggenomen door een
woonwagenkamp op een paar
meter afstand.
Dit heeft de Hoge Raad beslist.
De verkoper van de woning werd
bant (Wouwse Plantage).
Kelchtermans wil op de studie nidi
vooruitlopen. Welke variant de meeste!
kans heeft? Beide evenveel. Voor hel
Vlaamse Gewest blijven de kosten biii f
ten beschouwing. Vlaanderen is verant i
woordelijk voor de ruimtelijke orde-I
ning. „Wij zullen zorgen dat het Gel
westplan (vergelijkbaar met streekplan I
in Brabant, red.) voor beide tracés!
wordt aangepast." De federale regering!
en de Belgische Spoorwegen (NMBSj
gaan vervolgens over de financiële kant!
van de zaak. Niet onbelangrijk, onübll
de NMBS heel krap bij kas zit, en voo.'l
de HSL een businessplan heeft van 14'I
miljard frank dat gebaseerd is op ëen|
spoorlijn langs de Havenweg.
In Vlaanderen groeit het optimisme
Kelchtermans hoopt dat Nederland zijr j
'geloofwaardigheid' zal herstellen
zich weer 'een goed nabuur' zal toner. I
En dus ook een einde maakt aan de|
koppeling van allerhande heikele
derwerpen. „Er liggen nog wel meei|
dossiers. Met de ontgrindingen van c
Grensmaas kunnen wij ons ook nogl
amuseren. En wat denkt u van de A69.I
Eindhoven-Lommei? We zouden er del
Westerschelde Oeververbinding ook nod
aan kunnen toevoegen, en de uitbreid
ding van vliegveld Beek. Maar nee, wij
.willen al dat gekoppel niet meer."
En dus wordt het tijd om voor al diel
problemen afzonderlijk knopen door te I
hakken. Op 1 december is een nieuwe I
Belgisch-Nederlandse topontmoetiB I
gepland. „Dat zou een heel belangrijke
dag kunnen zijn."
Vorig jaar rekenden de Vlamingen
een 'zalige kerst'. Dat werd het niet. Ne I
wel? „Dat hangt af van de kookkunst I
van Wim Kok. Wij dragen de kalkoen
aan. Maar wordt 1 december niet i
wij hopen, dan is dat een anticlimax
Dan nemen we de kalkoen weer met|
terug.'j_
Van onze Haagse redactie
Den Haag - Het CNV heeft g
met tijdelijke verlaging va
langdurig werklozen. De F
verlaging van het minimu
werklozen aan de slag te heli
Voorzitter Anton Westerlaken
van het CNV zei gisteren dat hij
weinig ziet in verlaging van de
lonen om werkgelegenheid te be
vorderen. „Met het betalen van
werklozen onder het minimum
loon, verbeter je hun positie
niet."
Het CNV verwacht meer heil van
werkervaringsprojecten en scho
ling als het gaat om werkgele
genheid voor langdurig werklo-
Scholing
Minister Melkert van Sociale
Zaken wil mensen die langer dan
een jaar werkloos zijn gedurende
ten hoogste twee jaar werk laten
verrichten voor minder dan het
minimumloon. Als Melkert daar
aan vasthoudt, wil het CNV vier
harde eisen stellen aan hierbij
betrokken werkgevers.
De werklozen moeten dan een
dienstverband voor onbepaalde
tijd aangeboden krijgen, ze moe
ten een aangepaste werkplek
Opmeer - Dtscótheekhouders in
Nederland gaan actie voeren te
gen het 'slappe drugbeleid' van
de overheid.
De sectie Discotheek- en zaal
houders van de Koninklijke Ho
reca Nederland gaat een actie
voeren onder het mom 'Drugs er
uit, goed voor u'. De discotheek
houders willen af van het imago
dat hun branche wordt geassoci
eerd met drugs.
Ieder lid van de bond onder
schrijft de anti-drugcode van
Horeca Nederland. Er worden
geen drugs meer in de zaken
geduld.
De Spaanse luchtvaartmaatsch
Twee jaar terug kreeg Iberia al
steun, maar twee jaar later v
schuldenlast van een slordige vij
Wat doet een nationale luchtvad
Iberia schrapt tweeduizend van
personeel vijftien procent in looi
hand op bij de regering.
Dat is geheel conform de econ
Europa. Air France kreeg onlangs
zen van TAP 350 miljoen, het Gri
het Ierse Air Lingus 475 miljoen.
Iberia dreigt nu echter achter he
commissaris Karei van Miert hee
eerder dit jaar, waarbij de boven
uit de hemel werden gestrooid, s
dit gebeurt nooit weer.
Toen al ging de Europese Uni
Westeuropese, strak op resultaat
pijen als KLM, British Airways,
„Deze subsidies tasten de geloc
Unie sterk aan," stelde KLM-to
bitter.
Daar had hij al gelijk in, want
kostenbeleid het hoofd boven
anderen voor een slordig beheei
zakken van de belastingbetaler,
beleid om te komen tot één
luchtvaartmaatschappijen zijn da
Het kan erger, blijkt deze week.
vervoer Marcellino Oreja pleit er
weer mogelijk moet zijn in gev:
verstaat de commissaris, van Sf
devaluatie en een Golfoorlog. Di
pij Iberia zegt het slachtoffer va
te zijn.
Als de Europese commissie Orejl
en bedrijfsleven in elk geval op
Europese Commissie neemt haar|
Dat hadden zij al mogen vrez
hooguit een aanvulling in een
staalbeleid, het honoreren van
melk-quota door Italië en de vJ
fraude met de Euro-budgetten.
Minister Jorritsma, die bij de reel
de zijlijn bleef toekijken, wil nu
Dat lijkt te vrijblijvend. Nederland
nië en Duitsland eisen dat Europ
Niet meer, niet minder.
