Tussen kilometerpaal 13.9 en 14.l|
'Toen Smit-Kroes wakker werd, liep 't mis'
Van der
Politici: Als
Nengels
DE STEM
DESTEM
Verdiende r
Evolutie
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
DE STEM
Te weinig aandacht voor gevolgen landbouwverkeer op Zeeuws-Vlaamse wegen
Geestelijk vader O V-jaarkaart voor studenten:
Kamer accepteeri
Franse kritiek op
drugbeleid niet
Wat hebben we
nou? Is het Ro
meinse keurslijf
bisschoppen elders dan toch
te knellend geworden, dat ze
zich verstouten kardinaal Jo
seph Ratzinger, het machtige
hoofd van de Congregatie
voor de Geloofsleer, in het
openbaar te weerstaan, ja
zelfs tegen hem in te gaan?
Niet in een zaak van onderge
schikt belang, maar op het
gevoelige punt van geschei
den katholieken die een twee
de huwelijk zijn aangegaan.
Zo'n bisschoppelijk optreden
is lang niet vertoond, zeker
niet op de schaal als nu het
geval is. Dan moet er dus echt
wel wat aan de hand zijn.
Eerst even de feiten op een
rijtje. Vorig jaar pleitten drie
Duitse bisschoppen in een
herderlijk schrijven ervoor
om gescheiden katholieken
die een tweede huwelijk zijn
aangegaan, in uitzonderings
gevallen toe te laten tot de
eucharistie ofwel de commu
nie. Tot dit trio behoorde
mgr. dr. Karl Lehmann van
Mainz, voorzitter van de
Duitse bisschoppenconferen
tie, en mgr. dr. Walter Kasper
van Rottenburg-Stuttgart, een
vooraanstaand theoloog.
Het Vaticaan, in de persoon
van kardinaal Ratzinger als
adjunct-opperbewaker van de
zuiverheid van het katholieke
geloof, liet dit pleidooi niet
over zijn kant gaan. Drie keer
werd het Duitse bisschoppen-
trio naar Rome ontboden om
zich nader te verantwoorden.
Het mondde uit in een door
de paus persoonlijk goedge
keurd Vaticaans document,
dat naar alle bisschoppen in
de wereld werd gestuurd.
Daarin wordt het Duitse trio
terecht gewezen. Het katho
lieke huwelijk is en blijft on
ontbindbaar. Welnu, aldus het
document, „Als gescheiden
mensen een tweede burgerlijk
huwelijk sluiten, bevinden zij
zich in een situatie die objec
tief in strijd is met Gods wet
ten. Zolang die situatie voort
duurt, mogen zij de commu
nie niet ontvangen."
Einde verhaal, denk je dan,
het huidige kerkpolitieke kli
maat indachtig. Het Duitse
trio reageerde ook zeer dee
moedig met te verklaren dat
ze nooit de bedoeling hadden
gehad om van de leer van de
Rooms-Katholieke Kerk af te
wijken. Maar dan. Twee Bel
gische bisschoppen - mgr.
Vangheluwe van Brugge en
mgr. Luysterman van Gent -
maken bekend dat in hun bis
dommen niemand de commu
nie zal worden geweigerd. Zij
krijgen de steun van de gezag
hebbende Belgische kardinaal
Danneels. Een priester, zegt
hij, mag niemand van de eu
charistie uitsluiten en men
mag mensen niet stigmatise
ren.
En ook onze eigen bisschop
Möller van Groningen zegt
voor de KRO-radio dat pries
ters gescheiden katholieken
de toegang tot de eucharistie
niet mogen weigeren. Maar
dat standpunt is volgens hem
toch niet in strijd met de Vati
caanse instructie. Want, zegt
Möller, de verantwoordelijk
heid om ter communie te
gaan, ligt niet bij de priester,
maar bij de gescheiden katho
lieken zelf: „Ze zouden het
eigenlijk niet moeten willen."
Bovendien, benadrukt Möller
met Ratzinger, moeten ge
scheiden en hertrouwde
katholieken zich desondanks
niet als tweederangs gelovi
gen zien.
Is er in deze kwestie alleen
maar sprake van verzet tegen
het bestuurlijke centralisme
dat weer hoogtij is gaan vie
ren in de katholieke kerk? Is
het disciplinaire keurslijf al
leen maar te zeer gaan knel
len? IK denk het niet. Er is
meer aan de hand. De wereld
is er getuige van hoe onveran
derlijke geloofsdogma's in de
loop van de tijd toch kunnen
gaan schuiven. Dogma-ont
wikkeling heet dat in de theo
logie. Die evolutie gaat heel
langzaam natuurlijk. En
schoksgewijs. Maar ze ge
schiedt, al denken heel veel
mensen van niet. Het ware
kenmerk van een geloofsdog
ma is immers dat het een
eeuwige waarheid uitdrukt.
Zo wordt het de mensen toch
ook voorgehouden. Niettemin
weet de theologie al heel lang,
dat de werkelijkheid anders
is. Ook het geloofsinzicht is
aan evolutie onderhevig.
In een bepaalde tijd van de
geschiedenis kan het besef
doorbreken dat een dogma de
geloofswaarheid minder doet
schitteren en glanzen dan tot
dan toe vaststond. Dat is er in
onze tijd aan de hand met de
onontbindbaarheid van het
huwelijk. Uit pastorale zorg
betwisten, dat aan gescheiden
en hertrouwde katholieken de
communie geweigerd moet
worden, is een symptoom van
evolutie van katholiek ge-
loofsdenken over de onont
bindbaarheid van het huwe
lijk. Dat huwelijken van
katholieken die willen schei
den, steeds vaker kerkrech
terlijk ongeldig worden ver
klaard, is daarvan een ander
symptoom.
Er is een nieuw produkt op de Nederlandse weg: de interliner. Voor
wie niet beter weet en Engels spreekt 'iemand die zich bevindt in de
interlinie, de witruimte tussen twee regels'. Dat wordt niet bedoeld
door de vervoersfirma's die het zo genoemde snelbusnet exploiteren
of proberen ze duidelijk te maken dat de bus de middenstreep van
de snelweg nooit overschrijdt?
De chauffeur heet steward. Engels voor rentmeester, hofmeester,
bottelier en ceremoniemeester. Wordt bedoeld dat het reizen met de
bus een feest is? Of is de benaming een herinnering aan de Schotse
snelheidsduivel Jacky Stewart? (CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Braderen D. Ahles (adjunct).
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405. Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis)
ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Postbus 65, 4600 AB;
01640-36850, fax 01640-40731, redactie S 01640-37253.
Etten-Leur, Markt 28, S 01608-21550, fax 01608-17829.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Oosterhout, Bredaseweg 108B,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Temeuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 01184-19910, fax 01184-11446.
Openingstijden: van 8.30-17.00 uur.
(Middagpauze van 12.30-13.30 uur m.u.v. Oosterhout)
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per half jaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per half jaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben,
Ginnekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881Fax 076-236405.
Geboorte- en overlijdensadvertenties
maandag t/m vrijdag tot 16.00 uur 076-236881fax 076-236405
zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-236242/236911
Alle advertentie-opdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de
Algemene Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. als
mede de Regelen voor het Advertentiewezen.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur S 08860-82345.
VRIJDAG 11 NOVEMBER 1994
Nederland telt jaarlijks gemiddeld acht
verkeersdoden op 100.000 inwoners,
Zeeuws-Vlaanderen met 108.000 inwo
ners dit jaar al zeventien. Harde wer
kelijkheid, maar niet echt opzienba
rend. Al jaren hoort Zeeuws-Vlaande
ren tot de meest verkeersonveilige re
gio's van het land. Sterker: van Europa.
Smalle wegen, altijd haast, (langzaam)
landbouwverkeer, drank, slik.
Bijna dagelijks in de krant dan ook:
berichten over ongelukken met dode
of gewonden. De optelsom van de at
lopen zes jaar: 175 doden en 1100
gewonden. De weggebruiker leest er,
gaat zijns weegs. Altijd haast en tijd
geld.
Marijke Hemelsoet, namens Veilig v.
keer Nederland (WN) al tien jaar lai
de smalle Zeeuws-Vlaamse wegen,
weet: 'Het menselijk leed hier is on
voorstelbaar.'
Nu prijken er waarschuwingsborden
langs weg. foto wim kooijman
Slik op de weg..
foto de stem/dick de boer
Ter herinnering aan de verkeersslachtm
fers die in Zeeuws-Vlaanderen gevalm
zijn. foto camile schelstra
Van onze verslaggever
Peter Oggel
Het is alweer een jaar geleden.
„Aan de slachtoffers wordt nooit
gedacht," zegt hij. Het klinkt
bitter. Machteloos. Thuis op de
bank, samen met zijn vrouw.
De lege plaats in huis is haast
tastbaar. Zaterdagavond 13 no
vember 1993. Zoon Marty stapt
met vrienden in de auto op weg
voor een avondje stappen. „Je
kunt zo'n jongen toch ook niet
vastbinden," reconstrueert de
vader, haast verontschuldigend.
Later die avond: politie aan de
deur. Marty (17) is na een onge
val bij Zandstraat, slechts enkele
kilometers van huis, dan al le
vensgevaarlijk gewond op weg
naar het Universitair Ziekenhuis
in Gent. Hij overlijdt er vier
dagen later, zonder nog bij ken
nis te zijn geweest.
De ouders leven nog als in een
roes. De vader beleeft het onge
val steeds opnieuw. Voor de dui
zendste keer misschien. Nog
meer wellicht.
Reikt brieven en verklaringen
aan. Van justitie, van de verze
keringsmaatschappij. Hij heeft
ze niet echt nodig. Elke seconde
staat in het geheugen gegrift. Hij
zegt: „Tussen kilometerpaal 13.9
en 14.1. Dat zal ik mijn leven
lang niet vergeten."
De zoon zat achterin de auto.
Autogordels vast. Tweehonderd
meter mat de afstand tussen le
ven en dood. Bij paalnummer
13.9 zette de bestuurder met een
snelheid van zo'n zeventig kilo
meter een inhaalmanoeuvre in;
bij paal 14.1 kwam de auto na
een slip tegen een boom tot stil
stand.
„Je krijgt een totaal andere kijk
op het leven," zegt de vader.
Zijn vrouw knikt en staart naar
buiten. De handen rusteloos.
Hun waarheid over het ongeval.
Hij voert opnieuw het woord.
Gedreven: „Slik, een enorme
hoeveelheid slik. En niets an
ders. Slik! Die weg was zo goed
als onberijdbaar. Dat is ook be
vestigd. Door mensen die daar
vlak voor het ongeval zijn gepas
seerd. Na het ongeluk zijn twee
brandweerwagens opgeroepen.
Maar twee dagen later lag die
slik er nog. En op de dag van de
begrafenis nog. Ja, er stond in
middels een driehoekig bordje
bij. Met 'Slik' erop."
Na het ongeval neemt de officier
van justitie in Middelburg con
tact op met de ouders. Schrifte
lijk, maar op hun verzoek volgt
later ook een persoonlijk ge
sprek. De vader wil duidelijk
hebben wie die slik op de rijbaan
heeft achtergelaten.
Schampert in staccato: „En dan
krijg je uiteindelijk te horen dat
de politie niet heeft kunnen ont
dekken van wie die slik afkom
stig is. Terwijl er een slikspoor
lag naar een damgat. Maar dat
bewijst niets, volgens de politie.
Want slik schijnt als een mag
neet weer slik aan te trekken. En
uit onderzoek is gebleken dat er
langs de hele Zandstraat slik lag.
En dat buurtonderzoek niets
heeft uitgewezen. Kortom: dat
de zaak is afgedaan."
Niet voor de ouders. Zij hebben
levenslang. In kennissen- en
werkkring herneemt het leven
zijn loop. Maar in huis blijft die
lege plaats. En de stilte.
Hij zegt: „Zo'n gebeurtenis, die
heeft gigantische gevolgen. Voor
het leven. Maar je stuit op onbe
grip. Zelfs in familiekring. Men
sen gaan je mijden. Gaan een
straatje om als ze je zien aanko
men. Vinden dat het nu maar
eens afgelopen moet zijn. Ze
moesten eens weten. Want een
kind verliezen, dat wens je je
ergste vijand nog niet toe."
En zo strijden ze hun strijd. In
onmacht, beseffen ze hardop. En
tegen de bierkaai, grimlacht hij.
En wellicht ook ten koste van
zichzelf. Hij tenniste, maar slaat
nog slechts sporadisch een balle
tje. Zij deed aan aerobics. Verle
den tijd.
Hij schrapte zijn lidmaatschap
van Veilig Verkeer Nederland.
Omdat er op de Zeeuws-Vlaamse
wegen naar zijn zin te weinig
aandacht is voor de consequen
ties van het landbouwverkeer.
Met name in de natte en donkere
herfstmaanden, als de boeren
druk'Zijn met suikerbieten.
Zegt: „Ik zit dagelijks op de weg.
Ik zie landbouwvoertuigen met
hele en halve verlichting. En ik
zie slik. Natte slik. Soms sporen
van kilometers lang. En elke
keer als ik slik op die weg zie,
dan word ik furieus. Ik snap best
dat boeren hun werk moeten
doen. Ik werk zelf bij een bouw
bedrijf. Maar als wij rotzooi op
de weg achterlaten, dan hangt
binnen een kwartier de politie
aan de lijn. Ook de boeren zijn
verplicht om de weg schoon te
spuiten. Maar ik heb het idee dat
daar lang zoveel aandacht niet
aan wordt besteed. O jawel. Er
zijn elk jaar bij de start van de
bietencampagne allerlei acties
om de weggebruiker te waar
schuwen. Op mij komen die ac
ties over als: 'Een beetje begrip
voor de bieten, alstublieft'. Want
die suikerklontjes kunnen toch
niet zomaar op tafel komen.
Daar moet slik voor op de weg
liggen, lees ik vorige maand in
de krant. Zet er maar een drie
hoekig bordje bij met 'Slik' er
op."
Het is alweer een jaar geleden.
Voor de ouders als de dag van
gisteren. „Ik zou niet graag in
hun schoenen willen staan," zegt
WN-ambassadrice Marijke He
melsoet. „Het menselijk leed in
De toekomst van de OV-jaarkaart, de 'gratis' reis
kaart voor studenten, is uiterst onzeker. Het con
tract met de NS en de busmaatschappijen loopt
weliswaar nog tot medio 1998, maar de politiek
twijfelt meer en meer aan de zin van dit systeem.
De kosten rijzen de pan uit. Op het ministerie van
OC&W wordt al voorzichtig rekening gehouden met
een tegenvaller van 150 miljoen gulden. Waar is het
misgelopen? Een gesprek met de geestelijk vader
van de OV-jaarkaart, hoogleraar bestuurskunde
R.J. in 't Veld.
Van onze verslaggever
Hans van den Broek
Den Haag - De kosten voor
de OV-studentenkaart, eind
jaren '80 ingevoerd om 'aan
vaardbaar' te bezuinigen op
de studiefinanciering, lopen
uit de hand.
Vanaf de dag waarop toenmalig
minister Neelie Smit-Kroes van
Verkeer en Waterstaat zich met
de kaart ging bemoeien, verloor
de overheid de greep op de
kosten.
Dat zegt hoogleraar bestuurs
kunde R. in 't Veld. Hij stond in
het voorjaar van 1988 aan de
wieg van de OV-kaart. In 't
Veld, toentertijd topambtenaar
op het ministerie van Onder
wijs, kreeg van CDA-minister
Deetman de opdracht 'iets
leuks' te bedenken om te kun
nen bezuinigen op de studie
beurs zonder dat er revolutie in
studentenland zou uitbreken.
Aan ideeën geen gebrek. Een
gemeenschappelijke ziektekos
tenverzekering of een reiskoste
narrangement leken wel wat.
Zelfs het collectief inkopen van
kleren of boeken is serieus
overwogen.
„Het collectief inkopen van
boeken zou enorme voordelen
hebben kunnen opleveren, maar
het had ongetwijfeld geleid tot
faillissement van een aantal
boekhandelaren in studenten
steden. En kleren, jeans en zo,
had je natuurlijk ook met zestig
procent korting kunnen inko
pen als het om honderdduizen
den tegelijk gaat. Maar dat
vonden we weer zo paternalis
tisch," herinnert In 't Veld zich.
Het opzetten van een gemeen
schappelijke regeling voor ziek
tekosten bleek op dat moment
te ingewikkeld. Bleef over: de
OV-jaarkaart.
In 't Veld: „Alleen al aan feite
lijke reiskosten voor thuiswo
nende studenten gaven we in
die jaren zo'n 215 miljoen gul
den uit, nog los van de reiskos
tentoeslag voor uitwonenden.'
Het afromen daarvan leverde
In 't Veld: 'Het zou zonde zijn als OV-jaarkaart verdwijnt'.
foto anp
veel meer op dan de oorspron
kelijke reiskaart zou kosten."
Daar kwam nog bij dat de be
staande regeling een enorme
administratieve rompslomp met
zich meebracht. Per jaar moes
ten honderdduizenden verschil
lende reiskostenvergoedingen
worden berekend, gecontro
leerd en uitbetaald. Met de in
troductie van de OV-jaarkaart
behoorde die ellende tot het
verleden.
Na scherpe onderhandelingen
sloot het ministerie van Onder
wijs met de NS en de busmaat
schappijen een contract ter
waarde van 355 miljoen gulden.
De vervoermaatschappijen hiel
den minister Smit-Kroes daar
op voor dat dit contract moge
lijk zou kunnen leiden tot hoge
re exploitatie-tekorten. En zij
zou die tekorten moeten bijbe
talen. Toen liep het fout.
In 't Veld: „Aanvankelijk be
moeide de minister van Verkeer
en Waterstaat zich niet met dat
contract. Dat vond ik nog een
mooie houding van haar. Maar
toen de vervoerders aan de bel
trokken, werd Smit-Kroes wak
ker. Stapte zij naar de premier
om te pleiten voor een hogere
prijs voor de kaart. Vanaf dat
moment is die afkalving almaar
doorgegaan. Dan zie je dat het
kartel - zo stelden de NS en de
busmaatschappijen zich op -
aan het langste eind trekt." Dat
leverde een eenmalige bonus
van tachtig miljoen gulden voor
het openbaar vervoer op.
Volgens In 't Veld is die bonus
toentertijd ten onrechte uitge
keerd. „Daardoor kwam Onder- I
wijs - dat zich als vragende
partij in een dwangpositie be
vond - blijvend in het nadeel.
En dat hebben de vervoermaat
schappijen bekwaam uitgebuit.
Uiteindelijk draagt de OV-jaar- j
kaart nu bij tot verlichting van
de financiële lasten van Verkeer
en Waterstaat."
Om de kosten nog enigszins in
de hand te houden, besloot On
derwijs tot een splitsing van de
OV-kaart in een week- en een
weekendkaart.
Daarvoor betaalt het ministerie
775 miljoen gulden per jaar.
Daarbij was het uitgangspunt
dat thuiswonendestudenten
(ruim vijftig procent) zouden
kiezen voor de duurdere week
kaart, maar nu blijkt dat per
centage uit te komen op ruim
87 procent: een tegenvaller van
liefst 150 miljoen gulden.
In 't Veld zou het desondanks
'zonde' vinden als de OV-kaart
verdwijnt. Want: „De kaart
heeft ook allerlei onvoorziene,
maar aardige effecten gehad.
Het heeft de veiligheid in trei
nen vergroot en het is een ver
rijking van het onderwijsaan
bod. Want de kaart geeft de
mogelijkheid een student in an
dere steden onderwijs te latqn
volgen zonder extra reiskosten.
Bovendien geeft het studenten
de mogelijkheid zich cultureel
te ontplooien. Maar ik geef toe,
de kosten zijn natuurlijk wel
erg hoog geworden."
Door Jan Maarten Frequin
Nuland - G. van der Valk
bereid 80.000 gulden te bet
len om de Nederlandse z:
kenman J. Vol vrij te krijge.
De 59-jarige Rotterdamm
zit al 4,5 jaar vast in
gevangenis van Jeddah
Saudi-Arabië, omdat
tachtig mille schuld zou he
Door Carla Joosten
Den Haag - Er verdwijnt
televisiezender als na Verc
omroepbestel verlaat. De r
pen moeten het dan met tv
De regeringspartijen PvdA e
VVD vrezen kwaliteitsverlie
van de Hilversumse zenders al
de resterende zeven omroepe
drie netten moeten vullen. „A
er één omroep uit het publiek
bestel treedt, heb ik niet de nei
ging om een discussie te begir
nen over vermindering van h<
aantal zenders. Maar als er twe
uittreden wel," zegt PvdA
woordvoerster Van Nieuwenhc
ven.
VVD-Kamerlid Dees wil op de
duur zelfs maar één net overhot
den dat grotendeels wordt gef:
deze regio is onvoorstelbaar.il
sta af en toe met tranen in itii:|
ogen."
Ze staat inmiddels een decel
nium langs de Zeeuws-Vlaair.l
wegen. Om-, zoals ze kortheid!
halve aangeeft, de verkeersval
ligheid te bevorderen. „Verkei
is een samenspel, waarbij mei
rekening moet houden met el
kaar en eikaars beperiringe!
Maar geen enkele weggebruikf
heeft een vrijbrief, iederee
heeft zich aan spelregels te hoi|
den."
Maar uit de praktijk weet ze h
moeilijk dat is. „Mensen lezen ij
de krant over doden en g
den en halen de schouders opl
Kort geleden rij ik na afloop val
een autogordelcampagne na»
huis. En dan zie ik een autl
rijden. Moeder op de voorstoelil
de gordel, met een kind los
schoot. En een tweede kind li
tussen de beide voorstoelen. I|
moet er niet aan denken wat e|
dan bij een botsing gebeurt. II
zou het wel van de daken willtl
schreeuwen, maar mensen luis|
teren zo moeilijk."
Den Haag - De Tweede Kame
wil dat de Franse regering in hql
openbaar duidelijk maakt wal
zij vindt van het Nederlands 'i
drugbeleid. De Kamer heeft gis^j
teren geen genoegen genome
met de uitkomst van het diplót
matieke overleg tussen Neder
land en Frankrijk over de kritil
sche uitlatingen van de Fransl
minister Pasqua over het te 'to
lerante' Nederlandse drugbeleid|
Volgens staatsecretaris Patij:
(Buitenlandse Zaken) heeft
Franse regering via diplomatie!
kanalen afstand genomen v:
het dreigement van Pasqua
Frankrijk de eigen grenscontri
les zal handhaven als Nederlan|
geen strenger drugsbeleid ga,
voeren. Het PvdA-Kamerlid Va:
Traa vindt dat echter niet vol-
doende. Hij vindt dat de Frans
regering zich publiekelijk moe
distantiëren van de uitlatinge
van haar minister van Binnen
landse Zaken.
Ook D66 wil opheldering. „He
is moeilijk te accepteren de
Pasqua via een zijlijntje he
drugsbeleid onder vuur neem
terwijl de Franse regering or
dertussen zegt dat er niets aa
de hand is," aldus het D66-Ke
merlid De Graaf.
Het dreigement van Pasqi
kwam gisteren ter sprake bij
bespreking van het Akkoord vi
Schengen. In dit akkoord hebbi
de Beneluxlanden, Duitslani
Frankrijk, Spanje, Griekenlani
Portugal en Italië afspraken gi
maakt over de opheffing van d
douanecontroles aan de binner
■grenzen.
NA GEDANE arbeid is het
VNO-voorzitter Rinnooy Kan I',
aow-leeftijd mag van hem omj
Rinnooy Kan heeft gelijk, al:
serieus nagedacht moet woi
Zeker als na 2010 de na-oorl
diende rust wil genieten en ei
groep over is om de premies
De jonge Drees heeft in zij
naderend probleem. In de ja
regelmaat opnieuw aan de
Rinnooy Kan nu de knupi
uitstekend. Zijn suggestie
werkelijkheid.
De werkgeversvoorzitter ha:
pensioen. Die zijn niet op:
onbetaalbaarheid van de aov
steeds vroeger met werken te
redenen gekeerd worden. D
Een flexibel pensioen, eventi
dueel of groepsgewijs bijven
singen.
De vut is echter indertijd niet
eerste instantie was het bede
regel voor jongeren, in feite
teerde methode om op een
minder produktieve arbeidskr
Dit laatste schijnt Rinnooy K
mer mag door organisaties a
in individuele bedrijven over
de 55-plusser te weinig w
werknemer, die niet in staat
ren, langer door moet gaan, v
En er is ook een moreel
begint zijn loopbaan rond
betaalde arbeid niet voldoer
een levensavond zonder verp
niet mede een gemeenschap
