J
Natural-Plus op bres voor
hormoonvrij Belgisch vlees
Karl Lagerfeld,
design-machine
kÜl*
Eindhove
R. Heijsti
Grote BMW
WordPerfect krijgt tijdschrift
Gewoon ongewoon
DE STEM
SURPLUS
DE STEM
Keten slaat haar vleugels naar Nederland uit
Bewerkt
Stro
Geen sleutelgat
Jasontwerp
Vooroordelen
Streng
DE BUITENDIJK
Kampioenskippen
WIJZER
VRIJDAG 11 NOVEMBER 1994
uitstraling en lichaam betreft."
„Ik ben niet bang dat topmodel
len meer aandacht krijgen dan
het modehuis waar ze voor wer
ken. Mensen kopen Chanel om
dat ze dat willen en niet omdat
toevallig Claudia Schiffer het
op een foto draagt."
CLAUDIA SCHIFFER
„Claudia zag ik in 1990 op een
foto van een vriend. Ik vond
haar meteen fantastisch, zij
heeft dat speciale aura, die
mystiek, een soort onaantast
baarheid. Ze is een geboren
ster. Ze was en is anders dan
anderen. In het begin kon ze
geen show normaal lopen, maar
ze had 't wel. Mannen vallen
flauw voor haar en vrouwen
mogen haar toch. Ze is provoce
rend en terughoudend tegelijk."
MODEHUIS CHANEL
„Bij mijn eerste stap over de
drempel had ik het gevoel alsof
Doornroosje lag te wachten op
de kus van haar prins. Sinds
Coco's dood lag het hele coutu-
rehuis op z'n gat, de spirit was
verdwenen. Ik kreeg de op
dracht een nieuw image te creë
ren voor een nieuwe, jongere
klant en dat is aardig gelukt.
Sommigen vinden dat ik te ex
travagant ben, maar zo was Co-
co zelf ook. Mijn ontwerpen zijn
soms een hommage aan haar
creativiteit, soms een parodie.
Het succes ligt volgens mij in
het afwijken van Coco's dictaat.
En gelukkig mag ik dat."
DE CHANELCOLLECTIE
VOORJAAR 1995
„Een minirokje met een rits van
voren is de basis. Ik wilde iets
tussen een short en een rokje in.
De rits is de oplossing, je kunt
het nu dragen zoals je wil.
Opengeritst of dicht. Het bij
passende broekje eronder zorgt
ervoor dat je niet in je onder
goed loopt. Het is net zoiets als
een badpak onder een rok. Er is
niets agressiefs of gevaarlijks
aan deze stijl. Sexy mode is de
grote trend op dit moment,
maar wel op een leuke manier,
niet intimiderend."
FOTOGRAFIE
Het is een logisch vervolg op
mijn ontwerpwerk. Het zorgt
ervoor dat ik in contact blijf
met de mensen uit het modewe
reldje, visagisten, stylisten en
zovoort. Door de fotolens kijk
ik anders naar mijn kleren, ik
leer dan van mijn eigen werk,
wat wel en niet goed overkomt.
Ik ben al jaren gefascineerd
door de fotografie zelf, het mys
terieuze, ongrijpbare. Vooral
oude foto's uit de jaren twintig
vind ik prachtig."
BEWONDERING
„Ik bewonder niemand in de
modewereld, wel schrijvers in
het algemeen. Ik heb een passie
voor woorden. Als ik ooit stop
met mode, ga ik talen stude
ren."
VRIJE TIJD
„Ken ik niet. De enige luxe die'
ik me permitteer is dagdromen,
dat heb ik nodig. Met dagdro
men laad ik m'n batterijen weer
op. Ik kan uren doorbrengen
met niets doen en denken aan
wat ik allemaal had kunnen
doen."
hij zich een designmachine. Mode-workaholic geeft college aan de Sorbonne
Anderen kennen hem als een
Van onze verslaggever
Kalmthout - Hormoonvrij
Belgisch vlees. Een contra
dictio in terminis of een Bel
genmop? Geen van beide vol
gens de eerder dit jaar in het
Belgische Kalmthout opge
richte stichting Natural-Plus.
De stichting beoogt een gesloten
keten, via rundermester en voer-
producent via vlees-grossier en
slager tot op uw bord. Alle scha
kels worden gecontroleerd: mon
sters van vlees, mest en voer
gaan naar diverse laboratoria
van Vlaamse universiteiten.
De keten is nog uiterst beschei
den van omvang. In Vlaanderen
hebben zich 30 veehouders en 40
slagers danwel supermarkten
aangesloten. Toch acht Natural-
Plus de tijd gekomen om zijn
vleugels uit te slaan naar Neder
land. Slager Pieter Jan van de
Riet uit Bosschenhoofd die al
vele jaren zijn eigen stieren vet
mest, heeft zich onlangs aange
sloten. Hij zegt: „Mijn klanten
weten dat met mijn vlees abso
luut niet gerommeld is. Met Na
tural-Plus heb ik een extra ga
rantie voor mijn klanten".
Maar eerst even terug naar de
bron. Geestelijk vader en secre
taris van Natural-Plus is Roland
Dierckx. Hij kan de humor wel
inzien van de opmerking dat de
term 'hormoonvrij Belgisch
■vlees' tegenstrijdig klinkt.
Dierckx: „Aangenomen wordt
dat 98 procent van het Belgische
rundvlees bewerkt is met hormo
nen of herverdelers, die zorgen
dat vet wordt omgezet in mager
vlees. Herverdelers maken vlees
taai, want het is juist het vet
tussen de spieren dat vlees mals
en smakelijk maakt. Heel het
produktie-proces is gericht op
een zo groot mogelijke hoeveel
heid zo mager mogelijk vlees.
Kwaliteit is geen norm meer. De
vleesindustrie is zo ongeveer het
enige industriële proces waarbij
niet alles is gericht op de kwali
teit van het eindprodukt."
Natural-Plus wil die spiraal
doorbreken. En het is het Bel
gische wit-blauwe ras dat daar
bij moet helpen. Dierckx: „De
wit-blauwe heeft genetisch be
paald een rendabele verhouding
tussen vlees, vet en beenderen.
Die rendabele verhouding com
penseert de wat lagere groeisnel-
heid. De Franse rassen groeien
wel sneller, maar hebben van
nature een slechtere vlees-vet-
verhouding. Dan ontstaat al
gauw de neiging om het onna
tuurlijke middelen in te grij
pen."
In de visie van Dierckx ligt de
sleutelrol op weg naar natuur
zuiver kwaliteitsvlees bij de sla
ger: „Die moet er óp toezien dat
hij vlees koopt van goede kwali
teit waarmee verder niks mis is
en hij moet zijn klanten overtui
gen dat zijn vlees van topkwali
teit is en absoluut vrij van niet
geoorloofde middelen. Zo neemt
hij de hormonenwereld het wa
pen uit handen en brengt hij de
consument terug naar gezond en
lekker rundvlees."
Wie zich contractueel verbindt
aan Natural-Plus krijgt niet al
leen te maken met onaangekon
digde controles en zware sanc
ties, maar ook met een andere
methode van werken. Controleur
Kees van Gils: „In Nederland
worden vleesstieren vaak gehou
den op betonnen mestroosters.
Het is volstrekt onmogelijk om
op die manier kwaliteitsvlees te
produceren. Wie bij ons aansluit
zal zijn dieren op stro moeten
zetten."
In het kleine Bosschenhoofd
heeft slager Pieter Jan van de
Riet (32) een slagerij met een
klantenkring die tot ver buiten
het dorp reikt. Die omvang heeft
volgens hem alles te maken met
het feit dat hij zelf zijn stieren
vetmest. „En dus niet rotzooit,"
voegt hij er aan toe. Een zelf-
mestende slager is niet erg ge
bruikelijk: „Komt omdat mijn
vader een boerenzoon is. Die
hield aan de erfenis wat land
over en zo is van het een het
ander gekomen."
Net buiten Bosschenhoofd houdt
Van de Riet permanent zo'n 20
tot 25 meststieren: „Ik koop ze
als ze een maand of acht of wat
ouder zijn, anders moet ik er te
lang tegenaan kijken. Ze staan
lang in de wei, maar op een
gegeven moment haal ik ze naar
binnen en mest ik ze met stro en
brokken vet. Zo kan ik mijn
klanten de garantie geven dat
mijn vlees absoluut geen hormo-
men bevat. Aansluiting bij Natu-
ral-Plus beschouw ik als een
extra garantie."
Van de Riet heeft een absolute
voorkeur voor het Belgisch blau
we ras: „De dieren zijn dik be-
vleesd, groeien snel, hebben een
hoog slachtrendement en leveren
vlees van een uniforme, uitste-
Verhit de olie in een pan, strooi hierin de spekjes en laat die
goudbruin worden. Strooi dan de gesnipperde teen knoflook erin
totdat die (een minuut later) heftig begint te geuren. Dan is het de
beurt aan de schoongemaakte spruiten om de pan in te gaan. Ze
worden enkele minuten, onder voortdurend doorroeren, gebakken
Zet dan het vuur laag en giet VA kopje water in de pan.
Sluit de pan af en laat de spruiten in zo'n 15 minuten beetgaar
worden. Ondertussen zijn ook de aardappelen opgezet. Daar wordt
puree van gemaakt, op smaak gebracht met melk, een klontje boter,
zout, peper, nootmuskaat en als extra de grove mosterd en kaas.
De tartaartjes worden boven het niveau van het alledaagse getild
door de fijngesneden peterselie, het snufje kerrie en knoflookpoeder
Meng de kruiden wel goed door het vlees heen alvorens ze goudbruin
te bakken. In het bakvet van de tartaartjes worden tenslotte de
uiringen goudbruin gebakken.
Die mensen die computerprogramma's van WordPerfect langs offi
ciële kanalen hebben verkregen, krijgen het blad Perfect User
Magazine met informatie en nieuwe tips regelmatig in de brievenbus.
Maar WordPerfect heeft inmiddels zoveel uitgebreide programma's,
dat de tips voor pure tekstverwerking wat in het gedrang dreigen te
komen. Vandaar dat er in Nederland een nieuw blad op de markt
komt: WordPerfect Magazine.
Bij elke uitgave is ook een cd-rom leverbaar met grafische afbeeldin
gen. Deze maand verschijnt een zogenoemd O-nummer van WP
Magazine.-
Natuurlijk een boordcomputer,
maar ook een volstrekt unieke
rugleuning waarvan het boven
ste deel naar individuele be
hoefte in te stellen is. Voor dej
bediening van ramen, stoelen,
hoofdsteunen en onder andere
de achterbank heeft deze auto
liefst 65 elektromotoren aan
boord.
Piepende parkeersensors in de
bumpers die aangeven wanneer
deze luxe limousine een obsta-1
kei nadert en veiligheidsprofie
len in de portieren die nu eens
niet dwars, maar diagonaal lo
pen.
Het rechterportier heeft geen
sleutelgat meer, want hoe min
der sloten hoe minder inbrekers
kunnen morrelen denken ze bij
BMW. Wie gebruikt er trouwens
nog het slot in het rechterpor
tier? En de auto wordt immers]
workaholic. Per jaar zet hij
zestien modecollecties neer,
een doorsnee ontwerper
houdt het bescheiden op
twee. En alsof hij nog niet
genoeg werk verzet, tekent
en fotografeert de ontwerper
zijn creaties voor de recla
mecampagnes. Tussendoor
'doet' hij ook nog een mode
reportage voor de Vogue of
Interview. En vindt hij nog
tijd voor zijn passies: 18e
eeuws antiek verzamelen en
biografieën lezen.
Door Jetty Ferwerda
Hij heeft nauwelijks tijd voor
interviews. Of het moet tussen
de werkzaamheden door. Want
alles doet Karl Lagerfeld (56)
tégelijk. Praten, ontwerpen, te
kenen, regelen. Na afloop van
een modeshow trekken tiental
len journalisten hem aan zijn
jas. Willen ze weten wat hem nü
weer inspireerde.
En voor iedereen heeft hij een
antwoord klaar. Moeiteloos
schakelt hij van Frans over op
Duits op Engels op Italiaans. En
tussendoor schudt hij handen
van klanten, zwaait hij naar
bekenden, laat hij zich door een
oude bewonderaarster kussen.
„Mijnheer Lagerfeld, ik wilde u
vragen..." En weg is hij.
Gelukkig is daar de Sorbonne,
Frankrijks oudste en bekendste
universiteit. Elk jaar nodigt het
instituut een vooraanstaande
Franse opinie-leider op het ge
bied van politiek, economie of
cultuur uit te praten over actue
le zaken. Zo spraken in het
grote amfitheater van de Sor
bonne al eens Francois Mitte-
rand, Eduard Balladur, Giovan
ni Agnelli en Luciano Benetton.
Dit jaar was Karl Lagerfeld aan
de beurt. Aangemoedigd door
de gehaaide journalist Guillau-
me Durand vertelde Lagerfeld
in zijn bekende woordenwater
val over Chanel, zijn werkwijze,
inspiratiebronnen en topmodel
len.
Eerst het geheugen opfrissen.
Karl Lagerfeld werd in 1938 in
Hamburg geboren. Hij ontwik
kelde tijdens zijn jeugd een
voorliefde voor mooie kleding.
Op zijn veertiende vertrok hij
naar Parijs om kunstgeschiede
nis te studeren. Twee jaar later,
in 1954, won Lagerfeld een ge
deelde eerste prijs met een jas
ontwerp in een wedstrijd ge
sponsord door het Internatio
naal Wol Secretariaat. Yves St.
Laurent won tevens de hoofd-
prijs.
Het leverde Lagerfeld een baan
op bij Pierre Balmain. Vanaf
1964 werkte hij als freelance
ontwerper voor verschillende
merken. Het Italiaanse
(bont)modehuis Fendi is hij al
sinds 1965 trouw. Zijn grootste
doorbraak vond plaats in 1983,
toen kreeg Lagerfeld de op
dracht het ingeslapen modehuis
Chanel wakker te schudden.
Een jaar later richtte hij z'n
eigen modehuis op en in 1992
werd hij hoofdontwerper bij
Chloé.
Carl Lagerfeld tussen twee topmodellen: „Topmodellen hebben de mode en de industrie enorm geholpen. Door hen bestaat meer
interesse in mode dan ooit.foto peter stigter
Karl Lagerfeld. Hij draagt het
liefst kleding van Comme des
Garfons. Drinkt Coca Cola
Light. Verzamelt waaiers. Heeft
een oude wijze paragnoste die
hem op cruciale momenten ad
viseert. Zijn paardestaart is vol
gens hem het gemakkelijkste
kapsel dat er is voor zijn wis
pelturige haar. De zonnebril be
schermt zijn ogen tegen de
lichtweerkaatsing op het teken
papier. Maar maskeert ook zijn
bijziendheid. Tot zijn vrienden
kring rekent hij niet alleen
prinses Caroline van Monaco,
maar ook de leden van rapband
Arrested Development.
'Mijnheer Lagerfeld, mag ik u
iets vragen over
SMAAK
„Wat is smaak? Ik weet het niet.
Niemand heeft het monopolie
op smaak"
PROVOCATIE
„Men noemt mij onterecht een
provocateur. Je moet als ont
werper modem durven zijn, je
niet afsluiten van het dagelijks
leven. En wat dat betreft ken ik
geen grenzen. Zodra je in een
ivoren toren gaat zitten, worden
je ontwerpen saai en statisch.
Waarom geen haute couturejurk
met sportschoenen? Op straat
gebeurt het ook."
„Kunstenaars gebruikten in het
verleden eveneens dagelijkse
gebruiksvoorwerpen in hun
werk, kijk naar Picasso en
Chamberlain. En dan wordt
mijn werk ineens overdreven of
provocerend genoemd. Coco
Chanel zelf was een meester in
het prikkelen. In de jaren twin
tig was het ondenkbaar materi
aal voor mannenondergoed in
dure dameskostuums te verwer
ken. Ze deed het toch. En dan
valt men anno 1994 over een
paar rubberlaarzen met Chanel-
logo! Niets is absurd in de mo
de, zolang het maar niet gefor
ceerd oogt en je er als ontwer
per volledig achter staat. Ik doe
wat ik wil. Ik wordt niet ver
lamd door een of ander rigide
managementsysteem en dat is
uitzonderlijk. Verkoopcijfers
interesseren me niet."
INSPIRATIE
„Ik wou dat ik wist wat er in
mijn hoofd omging. Ontwerpen
doe ik instinctief. Ik doe wat ik
leuk vindt om te doen en soms
sla ik daarmee de spijker op de
kop, past het bij het gevoel van
dat moment. Ik kijk goed om me
heen, laat me inspireren door de
straat, films, tijdschriften en te
levisie. Mode maken doe ik op
basis van traditionele en mo
derne dingen, door onderdelen
weg te laten of toe te voegen.
Ontwerpen wordt makkelijker
als je de trucks kent, maar dat
duurt bijna je hele loopbaan."
MODE
„Mode van nu is leuker dan
twintig jaar geleden, inspire-
render, humoristischer. Er be
staan geen taboes meer. Over
mode moet je niet te zwaar
wichtig denken. Mensen dragen
nou eenmaal kleren en ik bied
ze aan. Toevallig kun je in kle
ding wel een bepaalde tijdgeest
weerspiegelen en daar werk je
als ontwerper aan mee. Boven
dien geeft mode kleur aan het
leven."
„Vrouwen moeten dragen wat
ze willen. Als ontwerper draag
ik daarvoor ideeën aan, maar ik
dring niets op. Mode is niet
Karl Lagerfeld, maar het resul
taat van inspanningen van dui
zenden mensen."
SPIJT
„Je overleeft niet in de mode als
je steeds weer terugkijkt en
spijt hebt van bepaalde zaken.
Je moet vooruit. Ik breng vaak
bewust mijn eigen ideeën om
zeep, want ze herhalen, is saai
en ouderwets."
IMITATIES
„Ik zie dat als een compliment,
als teken van succes."
TOPMODELLEN
„Zij zijn de essentie van de
hedendaagse schoonheid. Het is
fantastisch om met ze te wer
ken. Zij weten je werk te inter
preteren, het op een juiste ma
nier te dragen."
„Topmodellen hebben de mode
en de industrie enorm geholpen.
Door hen bestaat meer interesse
in mode dan ooit."
„Een topmodel moet dat ene
speciale hebben. Iets dat je al
leen bij echte sterren herkent.
Ze moeten passen in de tijd, wat
kende kwaliteit. Het vlees blijft
ook beter op kleur en is langer
houdbaar."
De vooroordelen tegen rundvlees
kent hij wel: „Te duur en een te
lange bereidingstijd? Fabeltjes.
Een taaie biefstuk is altijd te
duur, maar een supermalse bief
stuk toch niet? Ik kan natuurlijk
niet bestaan van mensen die
voor zo min mogelijk geld zo
veel mogelijk in de maag willen.
Dat zal duidelijk zijn. Doorregen
vlees van een jonge Belgisch
blauwe stier is in anderhalf uur
gaar. Ik merk ook wel dat er
steeds minder mensen zijn die
weten om te gaan met rundvlees.
Daar ligt een taak voor de sla
ger. Praten, uitleggen, folders
meegeven."
Ook de heer Douglas van den
Berghe van Douglas Vleesgroot
handel in Prinsenbeek heeft zich
aangesloten bij de keten Natu
ral-Plus. Het bedrijf had altijd al
het vizier gericht op België: „Dat
stamt uit de tijd dat je daar voor
minder geld beter vlees kon ko
pen. Die verschillen met Neder
land zijn nu grotendeels ver
vaagd."
Vanzelfsprekend kent de heer
Van den Berghe de hormoon-
lucht die rond Belgisch vlees
hangt: „Inderdaad, er wordt ge
rotzooid. Maar neem van mij aan
dat de Belgische controle streng
is en dat de straffen fors zijn.
Wie betrapt wordt draait de pe
toet in."
Van den Berghe koopt geslachte
dieren in België en verkoopt die,
in onderdelen, aan Nederlandse
slagers: „Ik heb zelf jarenlang
als keurmeester in slachthuizen
gewerkt, dus ik weet waar ik op,
moet letten. De plek waar de
hormoonspuit ingegaan is her
ken je al gauw. Via aansluiting
bij Natural-Plus denk ik een
extra waarborg te hebben, al
heeft elke wet zijn mazen".
Wij betraden de
wondere wereld
van de kleindie-
renfokkers toen we een paar
kippen kregen. We wilden ge
woon een paar scharrelaars
voor de gezelligheid, die ook
nog af en toe een ei zouden
leggen. De gulle gever echter,
hield de vogels om de mooiste
kip van de wereld te fokken.
Hij stak lyrische verhalen af
over rode ogen, mooi getande
hanekammen en goed beve
derde poten. De exemplaren
die wij kregen waren niet ge
schikt voor de fok en kregen
dank zij ons uitstel van execu
tie.
Voor de grap gaf mijn vriend
zich op bij de plaatselijke
kleindierenvereniging, waar
ook onze kippenleverancier
lid van was. Die won daar al
jaren de eerste prijs met zijn
beesten. Niet zo heel verwon
derlijk overigens, want hij was
de enige fokker met dat ras.
„Het enige wat ik wil is van
hem winnen, zonder al die
rare theorieën. Ik stuur ge
woon een paar kippen in en ik
zie wel."
Zo werd hij lid van een club
met de intrigerende naam
'Onderlinge strijd'. „Vooral
tijdens de jaarvergadering,"
zei onze kippenkennis er al
tijd meteen achteraan. Daar
mee noemde hij meteen een
van de twee hoogtepunten op
van het verder vrij beperkte
verenigingsleven van zo'n
club. Het andere is de jaarlijk
se tentoonstelling in de herfst.
Voordat je kip aan een derge
lijk evenement mag deelne
men, komt er nog heel wat
kijken. Er moeten ringen voor
de kippepoten aangeschaft
worden, je moet je vogels
vroegtijdig inschrijven en je
moet kunnen aantonen dat
jouw inzendingen beschermd
zijn tegen allerlei besmettelij
ke ziekten. Dat laatste bete
kende dat we om de haver
klap met een lege colafles
naar het clubgebouw van een
kleindierenvereniging in een
buurgemeente moesten om
'entvloeistof' te halen, die
vervolgens in de drinkbak van
de kippen leeggegoten moest
worden. Of ze het vervolgens
ook opdronken was minder
duidelijk. Ook kwam er een
keer een bestuurslid, verge
zeld van een dierenarts, langs,
die het een of andere spulletje
rondspoot in ons kippenhok.
We voldeden netjes aan alle
voorwaarden. Waar we het
meeste moeite mee hadden,
was het gegeven dat we de
natuur niet zijn gang konden
laten gaan (we realiseerden
ons toen nog niet dat dat nou
juist niet de bedoeling is van
Door Mariètte Mulkens
een fokvereniging). Om in de
ze tijd van het jaar met een
kampioenskip op de tentoon-
stelling te kunnen pronken,
moet je in januari kuiken;
hebben. Als je gewoon wachi
totdat een kip broeds wordt,
maak je dus geen schijn vaii
kans.
Afijn, op de tentoonstelling
hadden we toch drie kippen
Een werd al meteen a
keurd, omdat de ring van zijn
poot afkon. Fraudegevoelig!
De andere twee scoorden ma
tig tot voldoende. Het groot
ste probleem was, stond in het
juryrapportje, dat ze nog niet
volgroeid waren. Letterlijk
stond er: „Moet foller en vor
ser." Ik zal daar als journalist
van een krant vol taalfouten
niet grappig over doen.
Dit weekeinde was het op
nieuw tentoonstelling. Na
tuurlijk zijn we, met de kinde
ren, wezen kijken. Zelf had
den we dit jaar geen deelne
mers ingestuurd. Te veel ge
doe en onze kippen raakten
zo van de leg. Een bestuurslid
die een paar balorige tienen
in de gaten hield, vertelde me
bovendien dat het evenement
voor de kippen niet geheel
zonder gevaar is. „Als die
knullen zo hard tussen de
kooien doorrennen kunnen
de beesten zo erg schrikken,
dat ze met hun kop tussen de
tralies klem komen te zitten.
In paniek trekken ze dan hun
eigen kop eraf."
Opnieuw mocht ik dit jaar
weer de meest rare fokcrea-
ties bewonderen. Enorme pas
gewassen en geföhnde hanen,
ballonronde duiven die te
zwaar zijn om te kunnen vlie
gen en zogenaamde 'Brunner-
kroppers': duiven op spichtige
pootjes met afzichtelijke
kroppen. Bij een van de stak
kers had het jurylid geschre
ven: 'Toont weinig actie.' Hi
zou zelf eens met zo'n ballon
onder zijn kin moeten lopen.
We besloten ter plekke dat
onze kippen geen kampioen
hoeven te worden. Het voor
naamste is dat de eieren (en
de jonge hanen) smaken.
.Door Marijke Prins
Wie zegt dat wat van verre komt lekker is? Ik wel, maar ook wee
niet. Toch wel vier keer in de week eet ik kost uit Hollandse keukei
hoewel ik het niet laten kan om een en ander wat meer aan te klede
dan in 'moeders keuken'. Geen stooflapje zonder scheut wijn,
zuurkoolschotel zonder oregano en knoflook, geen gehaktbal!®
zonder basilicum en tomaten, geen kaassaus zonder majoraan
géén gekookte spruiten.
Nu het spruitenseizoen weer volop aan de gang is, eet ik regelmatij
gebakken spruiten. Tot grote vreugde van dochter Eva die
bepaaldelijk gezellige groente vindt, al die kleine kooltjes. 1
mensen huiveren van spruiten, maar ik raad iedereen aan
spruiten eens niet te koken, maar te bakken. Verder zijn er nog
paar ingrepen die deze oer-Hollandse maaltijd allure geven.
Voor twee personen
Voorbereidingstijd: 20 minuten
Kooktijd: 20 minuten
500 gram spruiten
75 gram ontbijtspek in piepkleine dobbelsteentjes
2 eetlepels olie
1 teen knoflook
voor de puree:
600 gram schoongemaakte aardappelen
1 kopje melk
klontje boter
zout, peper, nootmuskaat
eetlepel grove mosterd
50 gram belegen kaas
voor het vlees:
2 tartaartjes
2 eetlepels zo fijn mogelijk gesneden peterselie
zout en peper
mespuntje kerrie
mespuntje knoflookpoeder
1 middelgrote ui in flinterdunne ringen gesneden
1 eetlepel olie
Van onze verslaggeefster
Eindhoven - 'Uw vliegvakant
gint bij de voordeur'. Ondt
motto begon het Eindhovense
bedrijf Veta in 1986 met spj
groepsvervoer van en naar f
hol. Vooral de laatste jaren
het bedrijf met deze servic
enorme groei doorgemaakt.
In '92 werden 20.000 passagier
Gid
De paden op de slagvelden
enorme hoeveelheden onontplojJ
granaat.
„Je loopt rond over het slag
veld bij Verdun, komt je
zoontje ipe,gns, aanlopen met
een stuk van-een menselijke-
ruggegrastu dat hij daar ge
vonden heeft. Dan wordt je
de waanzin van wat er in de
Eerste Wereldoorlog is ge
beurd, echt duidelijk." Trein
machinist Richard Heijster
uit Ridderkerk schreef een
geschiedenisboek annex reis
gids over de slag en de omge
ving van Verdun. De plek die
door de Duitse opperbevel
hebber von Falkenhayn des
tijds treffend werd omschre-
q ven als een 'vleesmolen'.
Door Samir Suudi
'"'"Voor Duitsers, Fransen en En-
i-Kigeisen zijn de slagvelden uit de
'La Grande Guerre' ('14-T8) al
tientallen jaren lang ware bede
vaartsplaatsen. In Nederland be
gint de belangstelling voor die
oorlog eigenlijk pas de laatste
paar jaren te groeien, zo consta
teert Heijster (36), de schrijver
van Een bezoek aan Verdun,
breuklijn der beschaving (uitg.
Elmar).
„Er heeft ook heel lang een soort
taboe gelegen op dit conflict.
Door Rien van der Steen
Je ziet het er aan de buiten
kant niet aan af, maar de
BMW 740i is zo'n auto waar
praktisch alles in zit: een
stuurwiel met knopjes om
radio en cruise control te
bedienen.
Slager Pieter Jan van de Riet bij zijn Belgisch vee: „De dieren zijn dik bevleesd, groeien snel,
hebben een hoog slachtrendement en leveren vlees van een uniforme, uitstekende kwaliteit.
foto de stem ben steffen
