'Sluit
6 Tsjernobyl niet de enige kernramp
Onverzoenlijke houding tegenover Duitsers bederft herdenking
Staatssecr
Gast
-DE STEM-
DESTEM
Premie op ha
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
DE STEM
Levenskunst
Volgens Greenp
Jarenlange studie levert voor meteoroloog Peter Reijnders het bewijs
VRIJDAG 4 NOVEMBER 1994 f\
Brabanders, wees niet
langer bevreesd; ge
luk en gezondheid
lachen u toe, nu Corrie van
Loon in deze contreien is
neergestreken."
;,Wie zegt u? Corrie van
Loon? Nooit van gehoord!"
„Kan zijn, maar dan u zult
van hem gaan horen, want hij
doet wonderen! Stroomt dus
naar hem toe."
Het persbericht van deze
strekking dwarrelde deze
week neer op mijn bureau.
Het komt voor rekening van
het bestuur van de Stichting
OMNI en is met vriendelijke
groeten ondertekend door
Hermance van Loon.
Dat moet wel familie van die
Corrie zijn, als ze al niet zijn
echtgenote is. Die hele stich
ting zal dus wel een twee
hoofdig familiebedrijfje zijn.
Als ik er dan nog bij vertel,
dat de hele bedoening Ameri
kaans is, uit Californië afkom
stig, dan voelt u, geachte le
zer, wellicht aan waarom ik
nattigheid voel. Het ronkt me
allemaal te veel, het komt me
zo goedkoop over.
Maar ik kan het natuurlijk
mis hebben. Wie zichzelf wil
overtuigen, kan dinsdag 8 no
vember om acht uur 's avonds
terecht in hotel Mercure aan
het Stationsplein in Breda.
Daar houdt de Californiër,
die volgens opgave vloeiend
Nederlands spreekt, een le
zing over 'hoe we door onze
gedachten de meester kunnen
zijn van ons leven en daar
door gelukkiger en gezonder
worden'.
Corrie van Loon lijkt mij een
van die lieden voor wie alles
tussen de oren zit en die daar
mee wel raad weten. Zijn ge
nezingsmethode heet 'OMNI
levenskunst'. Het persbericht
spreekt ook van OMNI-filo-
sofie, want Van Loon is filo
soof, spreker en genezer door
middel van de gedachte en
het woord. Hij houdt dan ook
persoonlijke consulten, geeft
workshops en lezingen. De
OMNI-filosofie ofwel levens
visie houdt kortweg in, dat
mensen hun leven kunnen
veranderen door hun gedach
ten te veranderen.
Nou is dat natuurlijk een
waarheid als een koe. Dat wil
zeggen, wanneer mensen an
ders gaan denken over de za
ken des levens, dan heeft dat
onvermijdelijk zijn uitwerking
in hun levenswijze zelf.
Maar de verlakkerij zit hem in
de suggestie dat je gedachten
en overtuigingen veranderen
een fluitje van een cent is.
Alsof je alleen maar een knop
in je hersenen hoeft om te
draaien en dat een cursusje of
consult bij Van Loon vol
doende is om te ontdekken
hoe je die knop even om
draait. Flauwekul natuurlijk.
Levensovertuigingen groeien
op basis van wat je aangereikt
krijgt in opvoeding en onder
wijs én wat je aan levenserva
ringen opdoet. Ze kunnen in
de loop der jaren best wijzi
gen, maar dat gebeurt altijd
geleidelijk aan, niet van de
ene op de andere dag.
Maar ziet, Corrie van Loon
heeft veel meer in huis dan
een aan te leren levenskunst.
Hij doet wonderen. Hij ver
richt wonderbaarlijke gene
zingen. Het persbericht somt
er een paar aardige staaltjes
van op.
Ik citeer: „Een kok sneed zijn
duim af in het restaurant waar
Corrie 'toevallig' at met zijn,
vriend, een psychiater. Op
diens advies riep de ongeluk
kige kok Corrie's hulp in. De
volgende dag functioneerde
de duim weer normaal en was
er alleen een dun littekentje
te zien."
En dan was er ook nog die
vrouw met kwaadaardige
borstkanker die niet geloofde
in geestelijke genezing en de
volgende dag geopereeerd
zou worden. Maar goed, ze
laat zich toch door Corrie een
behandeling geven. Die geeft
haar dan het advies om vlak
voor de operatie toch nog
maar even een laatste onder
zoek te laten doen. En wat
blijkt? Geen tumor meer te
zien, natuurlijk.
Wacht even, zullen er nu on-,
der u, lezers, zeggen. Zulke
staaltjes worden er in alle
ernst toch ook verteld van die
Jezus van Nazareth. Dat is
juist en hele volksstammen en
geslachten zijn van de waar
heid daarvan overtuigd. Maar
zij zijn er dan ook tegelijk van
overtuigd dat Jezus van Naza
reth de zoon van God is, dus
God zelf was op aarde. Als er
nadien al wonderen door
mensen verricht zijn, dan toch
uitsluitend in de naam van die
Jezus Christus. Nou is dat een
christen-gelovig criterium om
authenticiteit van charletane-
rie te onderscheiden.
Zijn er ook niet-gelovige cri
teria om op het paranormale
veld het kaf van het koren te
kunnen scheiden?
Daarmee zeg ik in elk geval
dat er zowel paranormaal kaf
als wel degelijk ook paranor
maal koren bestaat. Voor mij
gelden zeker twee maatsta
ven: integriteit en altruïsme.
Ofwel: doe wel en zie niet om,
al helemaal niet naar geld en
publiciteit.
Wie een jaar ouder wordt, koopt een taart, een extra pak koffie en
haalt een kratje in huis. Buren, vrienden en familie krijgen te horen
wanneer ze welkom zijn en er is feest.
Een gemeente die wat te vieren heeft, doet hetzelfde. De burgerva
der, als hoofd van het gemeentegezin, vraagt wat ambtenaren en
burgers-enthousiasten hem te helpen in een comité.
Maar niet in Geertruidenberg en Lage Zwaluwe. De plaatsen zijn
vijftig jaar bevrijd. Er valt dus wat te herdenken en zelfs te vieren.
Bevrijders genoeg in de streek om een ontvangst voor te houden.
Het gemeentebestuur doet echter niets. Als er wat herdacht moet
worden, dienen de gasten van Lage Zwaluwe en Geertruidenberg
het blijkbaar zelf te organiseren. (CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader en D. Ahles (adjunct).
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor. Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405. Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis)
ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Postbus 65,4600 AB;
01640-36850, fax 01640-40731, redactie S 01640-37253.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Oosterhout, Bredaseweg 108B,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Temeuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 01184-19910, fax 01184-11446.
Openingstijden: van 8.30-17.00 uur.
(Middagpauze van 12.30-13.30 uur m.u.v. Oosterhout)
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per half jaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per halfjaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
A
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben,
Ginnekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881Fax 076-236405.
Geboorte- en overlijdensadvertenties
maandag t/m vrijdag tot 16.00 uur 076-236881fax 076-236405
zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-236242/236911
Alle advertentie-opdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de
Algemene Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. als
mede de Regelen voor het Advertentiewezen.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur 08860-82345.
yan onze Haagse redactie
pen Haag - Justitie en Bin
nenlandse Zaken moeten het
extra geld dat ze beschikbaar
hebben voor de politie niet
stoppen in 'blauw op straat'
maar in automatisering. Als
politiekorpsen veel meer mo
gelijkheden met computers
hebben, verkort dat het werk
achter het bureau. Dat leidt
automatisch tot meer agenten
op straat.
Dat staat in een advies dat giste
ren is aangeboden aan de minis-
w
Reijnders, met op de achter
grond de kerncentrale van
Doel: 'Ze moeten in Zweden de
zaak nog eens goed onderzoe
ken. Want volgens mij zit het
goed fout.'
foto camile schelstraete
Van onze verslaggever Rein van der Helm
De explosie van de kerncentrale in Tsjernobyl
op 26 april 1986 blijkt niet de enige kernramp
die in die periode in Europa heeft plaatsge
vonden.
Zeven jaar speuren, straling meten en bestuderen
van weerraporten van heel Europa brengen meteo
roloog Peter Reijnders uit Clinge tot de conclusie
dat zich toen meerdere kernrampen moeten heb
ben voorgedaan. -
Binnenkort verschijnt van zijn hand een rapport
waaruit volgens hem blijkt dat naast Tsjernobyl er
waarschijnlijk ook iets goed fout is geweest met de
kerncentrales in Rovno (West-Oekraïne) en het
schip Meditteranean Shearwater (of een zuster
schip), waarmee de opwerkingsfabriek in Sella
field (Verenigd Koninkrijk) met afgewerkte splijt
stoffen uit heel Europa wordt bevoorraad.
Op het moment van de explosie in Tsjernobyl
verbleef Reijnders in Zweden. Als student meteo
rologie en milieukunde volgde hij daar gefasci
neerd de berichtgeving rond de ramp, die ook
Zweden niet onberoerd liet.
Maar daar ook stak voor het eerst de angel van de
twijfel bij hem op, toen gerapporteerd werd dat de
straling van Tsjernobyl ook Lapland ernstig be
dreigde.
„Dat begreep ik niet helemaal, de wind was in die
periode gedraaid van zuid naar noord, dus kon
straling vanuit het zuiden eigenlijk niet in die
mate het noorden bereiken. Maar goed, er waren
officiële rapporten en misschien was het wel
mogelijk."
In de periode na Tsjernobyl werd de wereld
overspoeld met meldingen van gemeten stralingen.
Wat echt het wantrouwen van Reijnders wekte was
de mededeling dat straling ook had toegeslagen in
Ierland, waar besmet lamsvlees werd aangetroffen.
Ook hier kreeg Tsjernobyl de schuld.
„Ik vond dat merkwaardig. Dat zowel in Ierland
als Lapland zulke grote hoeveelheden radio-activi
teit werd gemeten. Bovendien bleek ook Grieken
land getroffen."
Reijnderë verzamelde weerkaarten en kaarten
waarmee luchtstromingen worden gevolgd. Ook
trok hij met moderne meetapparatuur in 1988 en"
198$ ,-jjioor Nederland. Dat 15 ons lapd radio-activi
teit uit Tsjernobyl "tijdens regenval was neergesla
gen, was ook Reijnders duidelijk. Daarin verschil
de hij niet met de opvattingen van het Rijksinsti
tuut voor Milieu (RIVM). „Maar ik vond meer. Ook
in een andere periode dan het RIVM aangaf was
radio-activiteit neergeslagen. Op 8 mei 1986 bij
voorbeeld, bij een zuidwestenwind. En dan ga je je
afvragen: waar komt dat vandaan?"
Eenmaal gegrepen door het idee dat er meer had
plaatsgevonden, dat gemakshalve maar onder de
noemer Tsjernobyl werd verklaard, toog Reijnders
aan het rekenen.
„Ik heb geprobeerd de luchtstromingen terug te
voeren, terug te rekenen als het ware. Dat lukte
mij vrij aardig, maar ik kwam wel tot de conclusie
dat Tsjernobyl dan dertien dagen eerder had
moeten ontploffen.
Toen ik de luchtstromingen bleef volgen, kwam ik
uiteindelijk uit in het westen van de Oekraïne, bij
Rovno. Daar staan twee grote kerncentrales van
440 Megawatt op wat deskundigen een geologisch
onrustig gebied noemen. Misschien is daar ook iets
gebeurd, want ook uit de Balkan en Griekenland
werd verhoogde radio-activiteiten gemeld."
Reijnders ging met zijn gegevens naar het RIVM.
,7Maar daar wilden zé mi] op-mijn vragen geen
antwoord geven. Volgens mij houdt men (stra-
lings)gegevens achter."
Pas echt verontrust werd Reijnders toen afgelopen
tijd, zoals in maart dit jaar, publikaties verschenen
waarin melding werd gemaakt van onrust onder de
bevolking van kustplaatsen in Engeland, Schot
land en Noord-Duitsland over een ongewoon groot
aantal misvormd geboren baby's.
„Dat kon geen toeval zijn," concludeerde Reijn
ders. Hij beet zich nog meer in zijn onderwerp
vast. De plaatsen van waaruit de misgeboortes
werden gemeld lagen allemaal aan de kust, zijn
eigenlijk havens, in de buurt van kerncentrales.
Ze liggen langs de route die de Mediterranean
Shearwater volgt om splijtstoffen voor de opwer
kingsfabriek in Sellafield op te halen. Zijn oog viel
tijdens zijn onderzoek op een weerraport uit Wales
waar een klein station, gelegen op een paar.
eilandjes voor de kust van Wales, op 13 maart 1986
'industrierook' meldde.
„Merkwaardig in een gebied waar nagenoeg geen
industrie voorkomt. Volgens mij is er iets drama
tisch gebeurd met een van de opwerkingsschepen.
Want een van de schepen ging een maand het dok
in en verscheen op 24 april in de haven van
Barrow, bij Sellafield. Ik denk dat zich aan boord
iets heeft voorgedaan waardoor grote hoeveelhe
den straling vrijkwam. Dat niet alleen, ik vermoed
dat de reparatie aan het schip onvoldoende is
geweest, waarna het als een soort radio-actieve
tijdbom zijn route heeft gevaren. Want kijk maar,
in die plaatsen waar wordt geladen, komen de
misgeboorten voor."
Reijnders weet dat zijn theorie, die straks in het
rapport moet worden onderbouwd, ongeloofwaar
dig kan overkomen. Maar" hij gaat niettemin m
een stapje verder.
„Wat mij opviel bij het bestuderen van weerkaai
ten uit heel Europa was dat op bepaalde tijdens; ei
plaatsen niets werd vermeld. Dat constateerde il
ook tijdens mijn laatste bezoek in Zweden, waaril
het meteo-station van het vliegveld mocht bezoi
ken. Normaal zie je op kaarten de meldingen vai
alle weerstations. Ik bekeek zo'n kaart uit vooija;
1986 en zag dat in een bepaalde regio de gegevi
niet waren opgenomen. Ik vroeg hoe dat kwam ei
daar werd gezegd: 'die hebben onweer gerrieli'
terwijl het prachtig weer was. Dus die gegevei
hebben we niet opgenomen. Die klopten duidelij!
niet'."
Reijnders zag dat de niet opgenomen meldingen
het ware een soort cirkel vormden. Hij trok eei
heel vergaande conclusie: bij de ramp met
opwerkingsschip in Groot-Brittannië waren g
wolken radio-activiteit vrijgekomen die als
ware als zeepbellen door de atmosfeer zijn ver
spreid.
„Op een gegeven moment spat een zeepbel uitéén,
hetzij door veranderde luchtdruk of door aanra
king met de grond. Dat gaat waarschijnlijk g
paard met een forse knal. Ik denk dat zoiets
zuid-Zweden heeft plaatsgevonden. Maar niet
leen daar. Ik zag dezelfde soort cirkels van Hiel
opgenomen metereologische gegevens op diversi
kaarten boven West-Rusland. Ook in het gebied
waar de centrales van Rovno en Tsjernobyl liggen.
Is daar misschien iets dergelijks gebeurd?"
Reijnders biedt binnenkort zijn rapport aan
Greenpeace aan. „Ik ga ook in Zweden aan de bel
trekken en vragen in het betrokken gebied eens
goed te gaan meten. Want volgens mij zit het echt'
goed fout."
Door Frans Wijnands
Voor alle duidelijkheid vooraf:
ik ben 56. Mogelijk (nog) niet
wijs-, maar in elk geval oud
genoeg om over 'de oorlog' mee
te mogen denken, en praten.
Ook al heb ik er niet in meege
vochten, en heb ik geen echt of
zelfstrelend verzonnen verzets
verleden. Je herinnert je dat
oma op een kruiwagen moest
worden ge-ëvacueerd; dat je een
helm op je hoofd kreeg en onder
moeders vleugels wegkroop
voor de harde knallen; dat er
mensen tussen puin en glas
scherven lagen die niet meer
bewogen.
Op mijn leeftijd mag je op z'n
minst meeluisteren als er over
die Tweede Wereldoorlog wordt
gepraat. Temeer, omdat ik sinds
enkele jaren in de Bondsrepu
bliek woon en werk, tussen uit
sluitend Duitsers. Velen zijn
jonger dan ik, maar ook velen
die zóveel ouder zijn dat ze in
die oorlog moeten hebben mee
gedaan.
Ik word ook hier - in werk en
vrije tijd - herhaaldelijk gecon
fronteerd met dat verleden dat,
naarmate de tijd verstrijkt, bij
velen scherper op het netvlies
staat en in herinnering komt.
De tijd mag vele wonden helen;
veel oorlogswonden blijven een
mensenleven lang ongeneeslijk.
Wat moet ik nou met Duitsers
die mijn vader hadden kunnen
zijn en die me in onverwacht
vertrouwelijke gesprekken hun
geschiedenis vertellen? Die zich
schuldbewust hardop afvragen
'waartoe we eigenlijk het zoge
naamde recht hadden om jullie
te overvallen; om Rotterdam te
bombarderen?'. Gesprekken in
alle vroegte, in alle nuchterheid.
Met academisch gevormden en
anderszins ontwikkelde men
sen.
Moet ik op zulke momenten met
de Europese mantel der liefde
gaan wapperen, of me onge
makkelijk voelen door die late
verontschuldigingen? Of roepen
dat wij met de uiteindelijke
overwinning de balsem hoopten
te krijgen om die oorlogswon
den te verzachten?
Ik weet het niet. Dat is op zich
niet erg. Twijfel stimuleert het
denkproces. Onrust niet. En de
discussie over de huidige Ne
derlands-Duitse relatie, vooral
met betrekking tot de oorlog,
Dodenherdenking, bevrijding
en de nazi-capitulatie, werkt
hoogst onrustig. Over één zaak
voel ik geen twijfel: 4 mei vol
gend jaar rouwen we onder ons.
Sommig rouwbeklag van buiten
af wordt hooguit schriftelijk op
prijs gesteld. Zodat we het
- desgewenst - ongeopend en
ongelezen terzijde kunnen leg
gen. We nemen die in ons ge
keerde houding aan vanwege
dat ongeneeslijke leed; vijftig
jaar geleden. Geen Duitser die
ons medelevend bij dat rouwen
zou willen, of durven storen.
Maar 5 mei? En die andere
herinneringsmomenten. Blijven
we op die feestdagen ook onder
ons? Dat is toch onhebbelijk
kortzichtig. Waarom zetten we
de deur en de oostgrens niet
gastvrij open voor iedereen die
- gepast - met ons mee wil vie
ren? Vrienden van dichtbij en
van overzee op de eerste rij en
V
De dodenherdenking van 4 mei blijft van ons, maar op 5 mei
zouden we Duitsland de hand moeten geven. foto anp
in de schijnwerpers; andere gas
ten op een bescheidener plaats
te©
Ofhet nu oud-president Ri
chard von Weizsacker, oud-am
bassadeur Otto von der Ga-
blentz, de presidente van de
Duitse Bondsdag Rita Süssmuth
of een niet zo bekende luitenant
van de Bundeswehr is. Ook zij
hoeven niet op een invitatie te
rekenen; geen oude vijanden op
het erf als we er de guirlandes
uithangen voor een feestje in de
verleden tijd, heeft 'het verzet'
verordonneerd. En de regering
heeft 'ja' geknikt.
Nederlandse jongeren zouden
de pest hebben aan Duitsers.
Dat blijkt althans uit die ene,
nog steeds allesbepalende Clin-
gendael-enquête van enige tijd
geleden. Echt representatief?,
blijf ik me afvragen. Die uitslag
blijft vooralsnog toonzettend: in
de Nederlandse en Duitse mé
dia, in de veelsoortige (se-
mi)overheidscontacten tussen
de twee landen.
Dat negatieve beeld is in geen
tijden te corrigeren. Hoogst be
treurenswaardig, omdat we el
kaar -en wij Duitsland meer
dan omgekeerd - nodig hebben,
op weg naar de naaste en verde
re toekomst.
Premier Kok heeft zijn best ge
daan om volgend jaar - behalve
4 mei - piëteitsvolle Duitse de
legaties bij onze herdenkingen
en vieringen te betrekken. Te
recht. Maar hij is op onverzette
lijk verzet van 'het verzet' ge
stoten. Dat zijn mensen die
twintig, vijfentwintig jaar
ouder zijn dan ik. Ouder. Maar
hoeveel wijzer?
Welke lobby - het woord alléén
al - in Nederland is zó invloed
rijk, dat ze zelfs maar een aan
zet tot kamerdebat over eniger
lei Duitse deelname aan onze
toekomstige herdenkingen kan
torpederen? Vergeten we
-omdat 1995 zo'n kunstmatig
kroonjaar is - alle intens-men-
selijke verzoeningsmanifestaties
en contacten van de afgelopen
tientallen jaren? Van Yad
Vashem tot Overloon?
Er lopen in Nederland duderei?
rond die groot respect en diep
medeleven blijven verdienen
vanwege hun verzetshouding en
hun oorlogswonden. Ik kan voor
hun onverzoenlijke houding nu
veel, maar toch niet alle begrip
opbrengen.
Hoeveel van diezelfde 'onver-
zoenlijken' doen al jaren zaken
met de Bondsrepubliek; werken
samen, hebben contact met
Duitsers; gaan er op vakantie?
Hun onverzoenlijkheid is het
zaad voor de volgende golf van
verbittering en vijandigheid.
Terwijl zij juist met een respect
afdwingende mildheid het beste
voorbeeld zouden kunnen zijn
voor een deel van de Neder-'
landse jeugd.
De Duitsers bereiden hun eigen
herdenking voor, namelijk de
val van Hitler-Duitsland, de ne
derlaag van het fascisme, of in
militaire termen gesproken: de
totale capitulatie. Een neder
laag herdenken is niet eenvou
dig, maar de Duitsers willen de
val van het fascisme zien als het
begin van hun democratie,'als
bevrijding van tirannie.
Het zal een herdenking in Euro
pees perspectief worden. Met
alle buren; ook Nederland. Oifi
te herdenken en vastberaden
vooruit te kijken. Vraagt de re
gering eerst toestemming aan
'het verzet' daarbij aanwezig te
zijn? Of trekt de Nederlandse
delegatie met vliegend vaandel
en slaande trom het land van de
verslagen vijand binnen?
Ik merk in vele gesprekken dat
de jonge Duitse generatie indeF
daad geen na-ijlende gemeen
schappelijke schuld meer voelt;
of kan opbrengen voor de nazi-
tijd. Als dan tenminste de col
lectieve schaamte maar blijft,
tot in lengte van jaren, zoals
oud-president Theodor Heuss
eens zei. De schaamte van de
een en de verzoeningsgezind
heid van de ander zouden een
inspirerende eenheid kunnen
vormen.
Dat is een heel wat meer ver
trouwen wekkende basis onder
de Nederlands-Duitse betrek
kingen dan het blijvend koeste
ren van vooroordelen, het op
fokken van hekel- en zelfs haat
gevoelens en het volharden in
onverzoenlijkheid.
De verzets-lobby legt na vijftig
jaar onnodig springstof ondër
de Nederlands-Duitse betrek
kingen; ook al is het maar een
blindganger. Dan nog: een uit1
gestoken hand was beter gé-
weest. En wijzer...
Frans Wijnands is als buiten
lands correspondent voor De
Stem gevestigd in Bonn.
Asielzoekers zijn op weg naa\
Van onze Haagse redactie
Den Haag - De negen Iraanse
asielzoekers die vorige week
door Nederland uitgezet zijn
naar Iran hebben na aan
komst in hun land het vlieg
veld in .vrijheid kunnen ver
laten.
Dat was alles wat staatssecreta
ris Patijn (Buitenlandse Zaken)
gisteren kon melden over de ne
gen asielzoekers die na hun aan
komst in Iran op de televisie
werden getoond als landverra
ders. De Tweede Kamer voelde
de staatssecretaris gisteren aai
de tand over deze zaak. Patiji
die grote moeite had om de uit
zetting te verantwoorden, lie
weten dat 'Iran niet voor alli
afgewezen asielzoekers een vei
lig land is, maar dat toch ii
sommige gevallen mensen zon
der problemen teruggestuuri
TUSSEN PLAN en werkelijk!
Staatssecretaris Patijn van Bu
welijks te beseffen.
De bewindsman wil afgeweze
naar hun land van herkomst 1
het vaderland om ze op te va
om een nieuw bestaan op te b<
Het klinkt prachtig. De Nederla
de afgewezen vluchteling wor
aanmoediging zijn voor de te
om toch terug te keren. In de
kansloos.
Voor Nederland lijkt het plan
vluchteling die terugkeert, is
één minder in van staatsweg*
wereldvluchtelingenproblemat
Een kansloze minder in een o[
een asielzoeker met gerechtva
Toch is enig wantrouwen op I
bij te pas komt, trekt uitbuite
verhalen van onterechte asiel
land en Duitsland lieten re|
binnen te halen? Of de berich
ten. Die kwamen niet om hie
anders uit dan op enige weker
In Patijns plan lijkt met de nr
rekening gehouden. Hij kan t
baan natuurlijk aan het vader
maar dan nog komt het voc
uitsluitend bij de handigaard
in Marokko, weet wat hij doe
en de premie voor de toekom^
Het plan van Patijn lijkt nauwe
aardig, maar voor het van c
dubbele sloten en beveiliging*
