DE STEM
rEM
'Insh'Allah', 'Als Allah het wil'
TATEN
NTIEU!
De bizarre
avonturen
van vier
Nederlandse
trainers
in Egypte
Jacobs Breda Electronics
jbe portofoons
en mobilofoons
tegen de laagste prijzen
ïste resultaat
in
n- en han-
iwenste re-
gratis her-
atsingsda-
^ombinatie
PAG 29 OKTOBER 1994
importeur/groothandel/dealer van geluid en communicatie systemen
J uesbosstraat 14 Breda/Princenhage Tel. 076 21 28 81
Sport
ZATERDAG 29 OKTOBER 1994
DEEL B
BEL 0 7 6 - 2 3 6 2 5 5
Ierenbescherming breda e 0 075-712712
NDER EN JONGERENTELEFOON: OM®590
■lUEUKLACHTEN (STADSGEWEST BREDA) 076-205201
lOEDERS VOOR MOEDERS 06-0228070
fcTIONALE OMBUDSMAN: 070-3567 M
ks BREDA 076-241000
liJWILLIGERSWERK BREDA 076-215744
lUitlaten
leuwe uitlaat toe?
ltspecialist, zorg dan dat
Jentie direct binnen handbereik
Jadvertentie onder deze rubriek
(6-236253/236255
f-EVERKOOP DE STEM
[rhuizingenQ
verhuizen??
dit feilloos regelt, zorg dan dat
pntie direct binnen handbereik
Jadvertentie onder deze rubriek
16-236253/236255
LEVERKOOP DE STEM
inwering
n en Zonwering
binnen en buiten
veringen 076-143128
zon in huis!
nwering verkoopt,
Irs uw advertentie direct binnen
|n en plaats een advertentie
r deze rubriek.
T6-236253/236255
lEVERKOOP DE STEM
f994.
ALS een soort missionarissen gingen de afgelopen zo
mer vier Nederlandse voetbaltrainers aan het werk in
Egypte.
Op voetbalgebied geldt het land van de farao's nog
als een 'Derde-wereld-land', ook al haalden de
Noordafrikanen in 1990 de eindronde van het WK in
Italië, waarin ze zelfs Oranje op 1-1 hielden.
Nol de Ruiter is bondscoach van het nationale elftal,
Ruud Krol traint het Olympisch team, Theo Verlan-
gen is technisch directeur van een van de drie top
clubs in Egypte, El Ismaely, en de inmiddels opge
stapte Cor Pot was trainer van sub-topper El Masry.
Een reportage over een turbulent weekendje in Egyp
te, het land waar status belangrijker is dan voetbal-
tactisch vermogen, een land van ongelooflijke pinge
laars en grabbelende keepers.
Waar voetbalsupporters de verliezende coach met
stenen bekogelen, en spelers na een doelpunt de
grond en elkaar kussen, waar van iedere blessurebe
handeling een prachtige show gemaakt wordt en de
pers zich graag laat betalen door spelers en bestuurs
leden zodat er een mooi stuk in de krant komt. Egyp
te, het land bovendien waar wedstrijden beslist wor
den door het Opperwezen.
'Yes we win, coach, Insh'Allah'. 'We winnen, als Al
lah het wil'. Maar of de Nederlanders nog wel willen,
is de vraag.
Van onze verslaggever
Jacques Hendriks
Caïro - Een weekendje
voetbal in Caïro is natuur
lijk heel wat anders dan de
geliefde trips naar Enge
land, de bakermat van de
ook aan de Nijl populaire
sport. Maar daarom niet
minder fascinerend, zeker
nu een aantal Nederlandse
trainers is aangetrokken
om het spelpeil op te trek
ken.
Op zaterdagmiddag word ik op
gepikt door Nol de Ruiter, 54 jaar
en al 28 jaar in het vak. Na zijn
gedwongen vertrek bij FC Den
Haag, belandde hij deze zomer in
Egypte.
„De minister van sport, Amara,
wilde Europese trainers om het
voetbal hier te verbeteren," aldus
De Ruiter. „Hij steunt ons ook
wel, en de sport is heel populair,
maar het probleem is dat je te
maken hebt met een andere voet
balcultuur. Ze hebben ons ge
haald om de boel te veranderen,
maar ze luisteren niet. De spe
lers; daar is goed mee te werken,
alleen eromheen is het een gigan
tische puinhoop. Om te verande
ren heb je bovendien tijd nodig,
terwijl zij alleen naar het directe
resultaat kijken."
Dat laatste bleek bij Cor Pot. Eén
nederlaag leed hij, afgelopen
zondag, en dan nog tegen het
'Ajax van Egypte', regerend
landskampioen El Ahli, en de
werksituatie was meteen onmo
gelijk.
Kamelezadel
De Ruiter zit voorlopig stevig in
zijn kamelezadel, dankzij een 0-0
uit tegen Soedan en een 5-1-
thuiszege op Tanzania, twee
kwalificatiewedstrijden in het
toernooi om de Afrika-Cup.
„Zo'n uitslag hadden ze nog
nooit meegemaakt, ze stonden op
de banken. En dus kan ik weer
even vooruit."
Nol de Ruiter heeft een contract
voor een jaar met een eenzijdige
optie. Maar wil hij nog wel een
jaar langer blijven? „Nee, alsje
blieft zeg, of er moet heel veel
veranderen. Ik krijg wel heel
langzaam grip op dingen. In het
begin versta je niets en vertrouw
je daardoor de mensen niet hele
maal; vertellen ze wel alles? Om
daar achter te komen, heb ik nu
tolk. Die heb ik via de ambassade
gevonden. Said, een jongen uit
Nederland, die zit hier voor een
stage, en houdt voor mij in de ga
ten wat er geschreven wordt. Dat
vinden ze niet leuk, ze zijn bang
dat ze de grip op me kwijt raken.
En ze vragen of ik ze soms niet
vertrouw. Dan zeg ik heel eerlijk:
'Nee, niet helemaal'. In principe
wil ik het jaar hier wel afmaken,
en dan in Nederland op de ach
tergrond nog wat gaan doen,
scouting of zo, een jeugdoplei
ding, na 28 jaar in het vak hoef ik
niet meer zo nodig op de voor
grond."
Krol
Behalve De Ruiter werkt ook re
cord-international Ruud Krol
voor de Egyptische voetbalfede
ratie. Hij heeft het Olympisch
elftal onder zijn hoede, maar om
dat er geen tweede elftallen be
staan, moet hij voornamelijk met
spelers werken, die amper aan
competitievoetbal toekomen.
Krol verbleef de afgelopen week
in Frankrijk met zijn gezin en
keerde eergisteren terug in Caïro.
„Het zou mij niet verbazen als hij
helemaal niet terugkomt," zei
Nol de Ruiter de zaterdag daar
voor. „Naast de problemen, die
wij ook hebben, moet hij steeds
maar afwachten of de geselec
teerde spelers wel op komen da
gen. Hij heeft het een keer mee
gemaakt dat voor een vriend
schappelijke wedstrijd maar tien
van de 20 op kwamen dagen. Een
andere keer ontbraken er twee,
die momenteel hun dienstplicht
vervullen. Bleken ze in de gevan
genis te zitten omdat ze door de
training niet op tijd op appèl ver
schenen waren..."
Naast het directe resultaat is
vooral het begrip status van zeer
groot belang in de Egyptische sa
menleving en dus ook op het
voetbalveld. Aanzien, daar gaat
het om. De Ruiter: „Iedereen
vindt status heel belangrijk en ze
willen daarom het liefst iedere
dag in de krant staan. Ze hebben
allemaal vrienden bij de pers, be
talen de journalisten ook om po
sitief in het nieuws te komen. Als
je een speler met een hoge status
ernaast zet, dan zijn ze echt hele
maal overstuur. Er is een jongen,
die komt uit voor El Alhi. De
trainer, de Engelsman Allan Har-
ris, stelt hem niet op, omdat hij
niet hard genoeg werkt. Toch
vinden ze het gek dat ik hem ook
niet selecteer. Want dat zijn ze
niet gewend, een speler met naam
moet je gewoon opstellen, of hij
presteert of niet. Dat is de strijd
hier, een heel gekke strijd, maar
het is gewoon zo."
Met De Ruiter en diens assistent
annex privé-chauffeur Alladin
vertrekken we naar een van de
zes liefst stadions in Caïro. „Ik
heb zelf nog geen meter gereden
en dat zal ik ook niet doen. Le
vensgevaarlijk dat verkeer hier,"
zucht De Ruiter.
Niveau
We bezoeken de eredivisiewed
strijd tussen de Arab Construc
tors en Ei Olimpic uit Alexand-
rië. Het niveau is bedroevend,
een amateurhoofdklasser zou de
ze ploegen weg kunnen tikken.
Nol de Ruiter, die voortdurend
begroet wordt en allerlei 'tips'
van voetballiefhebbers toegeroe
pen krijgt, is het daarmee eens.
„Het grootste probleem is de or
ganisatie binnen het veld, de spe
lers het besef bijbrengen dat ze
een taak hebben. Daar wordt bij
die club's niets aan gedaan, ja, wij
Hollanders zijn er nu mee bezig.
Maar ook dingen als aansluiten
en na een afgeslagen aanval weer
'terugsluiten', daar hebben ze
nog nooit van gehoord."
„Als ze veertien Nederlandse
coaches neerzetten in de eredivi
sie en de jeugd gaan begeleiden,
dan hebben ze een kans om een
betere voetbalnatie te worden.
Jeugd traint normaal niet. Maar
werkelijk iedereen voetbalt hier
op straat. Met een beetje begelei
ding zou je ver kunnen komen.
Technisch gezien lopen hier ge
weldige voetballers, tactisch is
het helemaal niks. Allemaal de
zelfde types, snelle dribbelaars,
dat vinden ze hier prachtig. Ty
pes Overmars, niet zo groot. Al
leen, als ze de bal hebben, dan
geven ze hem niet meer af totdat
ze hem weer kwijt zijn. Als ze aan
het dribbelen zijn, dan staat het
publiek op de banken. Vervol
gens zijn ze hem kwijt, maar dan
hoor je ze niet. Ze hebben eigen
lijk geen verstand van voetbal."
Aanstellerij
Waar de spelers ook in uitblin
ken, is aanstellerij. De Ruiter
heeft dat al aangekondigd. „Als
ze een tikkie krijgen, zijn ze
dood." Sterspeler Achmed Al
Kas, die vier jaar geleden op het
WK ook tegen Nederland speel
de, krijgt een bal tegen het hoofd.
Hij stort ter aarde en meteen ko
men twee verzorgers, een dokter
en twee mannetjes met een bran
card het veld opgestormd. Al Kas
wordt afgevoerd maar komt twee
minuten later zo fris als een
hoentje terug, met een enorme
tulband om zijn hoofd. „Allemaal
aanstellerij," schampert De Rui-
Nol de Ruiter (links) en Cor Pot bekijken de wedstrijd tussen Arab Constructors en El Olimpic.
ter. „Ik heb mijn dokter verboden
zo snel op het veld te rennen. 'Al
leen als zijn kop eraf is of je wat
hoort kraken, dan mag je mee',
zei ik. Dat vinden ze heel gek,
maar het is alleen aandacht vra
gen van die gasten, zeker als een
wedstrijd op tv uitgezonden
wordt en dat is heel vaak. Dat
werkt hier ook andersom. Bij ons
moet een match uitverkocht zijn
om uitgezonden te worden. Hier
zenden ze vooral risicowedstrij-
den uit zodat het niet te druk
wordt in het stadion...."
Arab Constructors wint verras
send met 2-0. Bij beide doelpun
ten gaat het hele elftal uit zijn
dak. De spelers knielen ter aarde,
kussen de grond en elkaar en bid
den tot hun God. Als ze winnen,
is dat omdat Allah het wil. 'In
sh'Allah'.
Vernedering
De doelman van Olimpic gaat bij
de tweede treffer gruwelijk in de
fout en stort huilend neer. Hij
wordt meteen gewisseld, maar in
plaats van een directe gang rich
ting kleedkamer, sjokt hij naar
de hekken achter het doel en
weent daar dikke krokodilletra-
nen. „Dit is zo'n vernedering, en
hij komt nog op tv ook. Zijn sta
tus, daar gaat het om, die verliest
hij," weet De Ruiter, die een paar
rugnummers van spelers geno
teerd heeft. Alladin zorgt voor de
namen. „Ik vraag iedere week de
lijst op van de scheidsrechters
met wie er precies gespeeld heb
ben, want van de clubs vertellen
ze je niet alles, ze verzwijgen het
als een vedette niet meegedaan
heeft. Zo kom ik na twee, drie
maanden achter steeds meer din
gen en moet ik maatregelen ne
men die ze natuurlijk niet leuk
vinden."
De Ruiter beseft dat hij net als
Cor Pot van de ene dag op de an
dere in het vliegtuig naar Neder
land kan zitten. „Ik ben hier ook
gewoon gekomen met de instel
ling dat als iets me niet bevalt of
ze komen de afspraken niet na,
dan ben ik weg. Ik heb nu bij
voorbeeld een brief geschreven
waarin ik een dead-line heb ge
steld. Ik moet nog een paar din
gen geregeld hebben. Gebeurt
dat niet voor 1 november, dan
ben ik weg. Het zijn vooral finan
ciële zaken, daar zijn ze heel ge
makkelijk in. Said, de tolk, heeft
die brief voor mij in het Arabisch
vertaald. Ik heb een kopie aan de
minister gegeven en een aan de
president van de Federatie. De
inhoud moet geheim blijven,
maar iedereen is vreselijk be
nieuwd wat erin staat, want ze
zijn bang dat het over hen gaat."
Het ultimatum blijkt al na een
,paar dagen succes te hebben. Als
De Ruiter op maandag voor een
persconferentie in het bondsge-
bouw aankomt, ligt keurig zijn
salaris klaar, plus ander geld dat
hij voorgeschoten had. „Dat leer
je hier wel, als je maar dreigt,
dan luisteren ze, want het is hun
eer te na om het verwijt te krijgen
dat ze hun afspraken niet nako
men," lacht De Ruiter, die toe
geeft nog nooit zoveel geld ver
diend te hebben als nu in Egypte.
„We hoeven elkaar geen mietje te
noemen. Ten eerste moest ik bij
FC Den Haag weg en ten tweede
is zo'n jaartje als dit financieel
heel aantrekkelijk, als ze tenmin
ste hun afspraken nakomen.
Daarom doe ik het en kijk ik wel
hoe lang ik het volhoud. Ach, en
je leert er ook van, hoe het in dit
soort landen toegaat, waar heel
veel politiek in de sport verweven
zit."
Na de wedstrijd, waar ook Cor
Pot bij aanwezig was, gaan we in
een taxi naar het Olympisch cen
trum, waar El Masbiry zich voor
bereidt op de topper tegen El Ah
li. Pot verbaast tot nu toe vriend
en vijand door met zijn middel
matige ploeg samen met El Ahly
aan de leiding te gaan.
Hellerit
De taxi-rit is een verhaal apart.
De Ruiter heeft me er al grijn
zend voor gewaarschuwd. Bij al
les wat hij doet, zegt een Egypte
naar 'Insh'Allah', en met die in
stelling gaat ook een taxi-chauf
feur te werk. Een ritje naar het
Olympisch Centrum mag met
recht een dodenrit genoemd wor
den. In een aftands wrak scheu
ren we bonkend over de drukke,
slechte wegen. We passeren de
dodenstad, de ruïnes van platge
bombardeerde wijken, waar dui
zenden lijken nog onder begra
ven liggen, en snuiven - of je wilt
of niet - de geur van de dood op.
We zien de tribune waar presi
dent Sadat neergeschoten is. Ver-
keers-lichten, -regels en -agenten
worden genegeerd, voor iedere
chauffeur geldt maar een regel:
'gewoon doorrijden, altijd goed',
zodat het iedere keer weer een
wonder is als je zo'n hellerit heel
huids overleeft. 'Insh'AllahL
Cor Pot (43), in het verleden
werkzaam bij RBC, NAC en Ex
celsior, heeft (tot dinsdag jl.) de
moeilijkste club van het land on
der zijn hoede, El Masry. Vorig
seizoen sleet de club van presi
dent Said Metwaly zes trainers.
Metwaly houdt toch van afwisse
ling, want vorige week trad de
playboy-dictator voor de achtste
maal in het huwelijk...
Het publiek in Port Said is het
fanatiekste van heel Egypte.
„Het leeft enorm, ik had gisteren
duizend man op de training,"
vertelt Pot trots. „Wat heb je toen
gedaan? Vijfhonderd tegen vijf
honderd?," dolt De Ruiter zijn
jongere collega.
Op de schouders
El Masry is tot die zondag nog
ongeslagen. Twee keer winst, een
gelijk spel en een reglementaire
zege op El Olimpic. Die laatste
wedstrijd werd als een risico
wedstrijd gezien en die mogen al
leen in Caïro gespeeld worden.
Toen de president van El Olim
pic, dat eigenlijk de 'thuisploeg'
was, tien minuten voor aanvang
zag dat er veel meer supporters
van El Masry waren, weigerde hij
zijn team te laten spelen. „Toen
zij niet aftrapten, liet de scheids
rechter officieel weten dat wij re
glementair gewonnen hadden en
drie punten kregen," vertelt Pot.
„In Nederland zouden meege
reisde supporters - vanaf Port
Saïd is het toch zo'n 2'/i uur rij
den - woedend zijn, maar hier
werd iedereen gek van vreugde.
Toen ik het stadion verliet, werd
ik op de schouders genomen en
gezoend. Hoe, dat maakt niet uit,
als je maar wint."
Daags voor wat later zijn laatste
wedstrijd blijkt te zijn, ziet Cor
Pot de bui al hangen. Hij heeft
net als De Ruiter een brief sa
mengesteld met daarin zijn grie
ven en het ultimatum dat ook hij
na 1 november vertrekt als hij
zijn geld en een betere woning
nog niet heeft gekregen. Zondags
zal de president terugkeren uit
Nigeria en de brief ontvangen.
„De president neemt met alles
een loopje," zegt Pot. „Ik weet
zeker dat hij doodziek is van die
brief. Hij loopt iedere keer tegen
mij te vertellen dat hij miljonair
is, nou, dan betaalt hij me toch
zelf. Zo niet, dan ga ik gewoon
naar huis, ik mis mijn kinderen
en mijn vrouw toch al heel erg."
Even was Pot de held in Port
Saïd, maar na het eerste puntver
lies begon de ellende. „Vorige
week speelden we gelijk, tegen de
onderste weliswaar, maar op een
schandalig slecht veld. Gaan ze
toch allemaal zeuren. Ik had best
Arabisch willen leren, maar be
wust doe ik het niet, alleen wat
standaardwoorden. Ik wil niet
niet te veel begrijpen, want dan
ga ik me ergeren."
„We stonden ook na die remise
nog bovenaan, dat had de club
nog nooit meegemaakt. Ik heb
dan ook een heel goede naam op
gebouwd in Egypte omdat ik in
een hele korte tijd van deze ploeg
iets gemaakt heb. En dat terwijl
er hier altijd gerommel is, spelers
krijgen nooit hun geld op tijd,
hopeloos is dat."
„Toch zijn de spelers zijn dolen
thousiast over mijn aanpak. Ze
krijgen trainingsvormen, die ze
niet kenden en informatie van de
tegenstander, ook iets wat ze ab
soluut niet gewend waren," ver
volgt Pot. „Helaas beseffen ze net
als de mensen eromheen niet dat
ze met betaald voetbal bezig zijn.
Ze kijken alleen naar winnen,
winnen, winnen, maar weten niet
dat je dat op moet bouwen."
Pot begint op zaterdagavond aan
de laatste training voor de top
per. Voordat hij het veld op kan
met zijn manschappen, roept de
aanvoerder de spelers bijeen op
de gang bij de kleedkamer en
start het islamitisch gebed.
„Daar moet je respect voor heb
ben," zegt Pot. „Voor de training,
voor de wedstrijd, zelfs in de rust
gaan ze bidden, soms op deze ma
nier, soms duiken er een paar in
een hoekje."
Tijdens de training werkt Pot aan
positiespel en vrije trappen. De
spelers gedragen zich als een stel
kleine kinderen, Pot en zijn assis
tenten hebben de handen vol om
ze bij de les te houden. Na afloop
pept hij ze op: „We winnen mor
gen, als we maar geconcentreerd
blijven spelen." De spelers knik
ken: 'Yes coach, Insh'Allah'.
Verlangen
's Avonds in het hotel heb ik een
korte ontmoeting met Theo Ver
langen, die op het punt staat zijn
vrouw naar het vliegveld te bren
gen. Hij denkt het bij El Ismaely
Het ereterras van een van de zes voetbalstadions in Caïro. Grasgroene vloerbedekking, keurige ta
feltjes, kristallen glazen en plastic flessen met mineraalwater. Rechtsboven zijn Nol de Ruiter en Cor
Pot zichtbaar. foto's jacques Hendriks
nog wel even vol te houden. „De
Kerst haal ik zeker en een tweede
jaar zie ik ook nog wel zitten.
Kijk, als Cor en Nol wegwillen.
hebben ze maar drie tassen in te
pakken en zijn klaar, bij mij
duurt dat wel een week. Ik ben
naast trainer namelijk ook tech
nisch directeur en heb daarom
een fax, een computer, een prin
ter enzovoorts meegenomen."
Verlangen verloor zijn eerste
wedstrijd, maar staat sterk na de
verrassende 2-0-zege op favoriet
El Ahli. „Ik was helemaal nat van
de zoenen na die wedstrijd,"
lacht hij. Nol de Ruiter trekt een
vies gezicht. „Ik laat me niet zoe
nen door een kerel, bah."
Zondag is de dag van de waar
heid van Cor Pot. Ik word weer
opgehaald door Nol de Ruiter en
Alladin en we rijden naar het na
tionale stadion in Caïro waar
120.000 man in kan. Vanwege de
tv-uitzending zijn er maar zo'n
15.000 toeschouwers, omringd
door zeker 1000 zwaar gewapen
de politie-agenten. „Rellen heb je
hier zelden, want als ze je oppak
ken, dan ga je gelijk achter de
tralies. En de gevangenissen zijn
hier wel even anders dan in Ne
derland," vertelt De Ruiter, die
hoopt op een zege van El Masry.
„Als Cor wint, dan zitten wij
Hollanders voorlopig goed."
Los zand
Zo ver komt het niet. Vanaf de
eerste minuut blijkt de thuis
ploeg beter en het zwakke team
van Pot compleet los zand. Tot
overmaat van ramp blijkt dat de
doelman zijn zenuwen niet de
baas kan. Alsof hij kokend hete
nasi-ballen met blote handen
moet opvangen, zo staat hij te
schutteren en is er persoonlijk
verantwoordelijk voor dat het
halverwege al 3-0 staat. In de
rust kleedt hij zich met een lijk
bleek gezicht en trillende onder
lip ook uit, hij durft niet meer
verder te spelen. Met de grootst
mogelijke moeite kan Pot hem
ompraten. Als de doelman in de
tweede helft zijn eerste knappe
save verricht, blijft hij prompt
liggen... met kramp. „Pure aan
stellerij, hij heeft eindelijk iets
goed gedaan en wil nu lang in
beeld blijven," weet Nol de Rui
ter.
Die tweede helft is een formali
teit, beide partijen gelóven het
wel. De Mashry-fans schreeuwen
dingen die volgens Alladin 'niet
al te vleiend' zijn voor Cor Pot.
De ex-trainer van ondermeer
NAC komt na afloop geëmotio
neerd de catacomben uit. „Hier
viel niet tegenaan te schreeuwen.
In de rust ook niet. Eerst moesten
ze bidden, daarna kregen ze ruzie
met elkaar, waar ik geen woord
van verstond, en toen moest de
president nog wat zeggen. Maar
het ergste was dat ik in de dug
out voortdurend met stenen be
kogeld ben door de supporters
van de club zelf. Als er ook maar
eentje raak was geweest, dan was
ik onmiddellijk vertrokken en
had ik het eerste vliegtuig ge
pakt. Ze snappen er niets van, we
staan nog altijd derde, hoor, dat
is uniek voor deze club."
Conclusies
Pot blijft die avond bij ons in
Cairo en hoort de volgende dag
zoveel bedenkelijke dingen over
zijn club van de penningmeester
van de Federatie, dat hij meteen
wil stoppen.
Op diens aandringen keert hij
toch nog voor één keer terug,
hoort dat de spelersbus zondag
ook bekogeld is met stenen en
brandende doeken en treft op de
dinsdagtraining zeer vijandig ge
zinde supporters aan die door 50
man politie in bedwang gehou
den moeten worden.
Na een niet erg prettig onder
houd met de president trekt hij
zijn conclusies en vertrekt naar
Nederland. Nol de Ruiter heeft
inmiddels wel zijn geld gekregen
en blijft dus voorlopig. „Maar ik
voel me natuurlijk niet prettig
met deze toestanden rond Cor.
Ik ga daar ook met de minister
over praten. Dit kan zo niet. Wie
weet wat mij morgen weer staat
te gebeuren. God zal het weten."
Lijkt verdacht veel op 'Insh'Al
lah'.
