0 uur
iep voor
:inderen
Dubbel eerbetoon aan Wim schippers
Amsterdam krijgt Pianola Museum
Derrick beleeft reeks records en jubilea
oktober:
joet op de
sn tal van
|assingen.
ig voor de
ies erbij
W. BAKKER
él. 295,
25,-
M£r
VE**AZ,NG
IRATIS
'LAATSEN
KAMER
PLANTEN
oncordia
6Bewogen Beelden': het
volwassen worden
van het poppentheater
Scapino Ballet van plan
tekorten weg te werken
|§f|
Tuincentrum
sieve modellen
JVVL
v.a.
cleding v.a.
ft-
(isjesjurkjes
pESTEM
GROTE GIDS
prijs van Prins Bernard Fons en tv-interview met opmerkelijke kunstenaar
Ritus
Horst Tappert (71) blijft doorgaan met politieserie
1994
X 53
ST
NT
Guido Gezellestraat 27
Terneuzen
Tel. 01150-17911
iiverse accessoires
Bel voor info:
8380-23577
23 okt. van 14.00 tot 17.30 uur.
VRIJDAG 21 OKTOBER 1994 D4
r\ l 1 1 1 - TW7 Cl* volwassen worden
Van onze kunstredactie
Amsterdam - De veelzijdige kunstenaar Wim T. Schippers
staat op twee fronten in de schijnewerpers. Prins Bernhard
reikte hem gisteren in de Oude Kerk in Amsterdam een van de
zes prijzen van het Prins Bernhard Fonds uit. Burgemeester
Patijn van Amsterdam en de commissaris van de koningin van
^oord-Holland Van Kemenade woonden de bijeenkomst bij.
Vanavond wordt Schippers uitvoerig geïnterviewd op Neder
land 3.
Wim T. Schippers kreeg in Am
sterdam de David Röell Prijs,
Henry Kammer de Martinus Nij-
hoff Prijs, het Veenkoloniaal
Museum in Veendam de Museum
Prijs, Peter Smids de Muziek
prijs, dr. N. van Sas de Prijs
voor de Geesteswetenschappen
en het team van het VARA-pro-
gramma 'Vroege Vogels' de Prijs
voor Natuurbehoud.
Aan elke prijs is een bedrag van
een ton verbonden. De laureaten
mogen een kwart van het prij
zengeld vrij besteden. De rest
inoet in overleg met het fonds
naar één of meer projecten op
liet werkterrein gaan. Dat geldt
niet voor de Museum Prijs.
Schippers (1942) krijgt de David
Roell Prijs voor zijn gehele
oeuvre. Zijn werkterrein is
breed. Van de performance als
het leeggieten van het flesje li
monade in zee, tot toneelvoor
stellingen als 'Going to the dogs'
met zes Duitse herdershonden in
Je hoofdrol, televisieprogram
ma's als 'Hoepla', de Fred Ha-
ché- en Van Oekel Shows, We
zijn weer thuis, en het ontwerp
voor de trouwzaal in het Am
sterdamse stadhuis. Beeldende
kunst van hem bevindt zich in de
collecties van onder meer Boy
mans-Van Beuningen en het Ste
delijk Museum.
Konrad
Deoeuvreprijs voor literaire ver
talingen, de Martinus Nijhoff
Prijs, gaat naar Henry Kammer
(1943) voor zijn vertaling van
Hongaarse literatuur. Kammer
vertaalde onder meer 'Tuinfeest'
van György Konrad en 'Het boek
der herinneringen' van Péter Na-
das. Vooral voor die laatste ver
taling krijgt hij de onderschei
ding.
Voor de tweejaarlijkse Museum
Pnjs beoordeelde de jury 160
musea die zich bezighouden met
de geschiedenis van stad of
streek. Het Veenkoloniaaal Mu
seum viel in de prijzen wegens
de 'voorbeeldige en doordachte
opstelling die bovendien voort
durend wordt vernieuwd'.
De Muziek Prijs is voor Peter
Smids (1942), sinds 1976 direc
teur van het Muziekcentrum
Vredenburg in Utrecht. Hij werd
bekroond omdat het Muziekcen
trum zich onder zijn leiding
heeft ontwikkeld tot één van de
belangrijkste, levendigste en
veelzijdigste podia van Neder
land.
Geschiedenis
Voor de historicus Van Sas
(1950), universitair hoofddocent
aan de Universiteit van Amster
dam, is de Prijs voor de Geestes
wetenschappen bestemd. Hij
verdient de onderscheiding om
dat hij zich volgens de jury als
één van de weinige historici
sterk heeft gemaakt voor een
heroriëntering en hernieuwde
waardering van de 19de eeuwse
geschiedenis van Nederland. De
prijs wordt dit keer voor het
eerst uigereikt. Dat zal elk even
jaar gebeuren.
Datzelfde geldt voor de Prijs
voor Natuurbehoud. De eerste
onderscheiding gaat naar de ma
kers van het radioprogramma
'Vroege Vogels', dat dit jaar 15
jaar bestaat. De VARA zendt het
elke zondagmorgen uit. Het
team ontvangt de prijs 'wegens
de interessante en informatieve
wijze waarop het mensen, we
tenschappers en leken over het
brede terrein van de natuur in
formeert'.
Het leven, koningshuis, pollens,
kunst, sex, Green Spot, de dood
en de zee. Dat zijn de onderwer
pen die Max Pam vanavond aan
snijdt in zijn tv-interview met
Wim T. Schippers. Onlangs nam
deze de ere-Nipkowschijf in ont
vangst voor zijn gehele oeuvre.
Ook viel hem de David Roëll-
prijs 1994 ten deel. De NOS
wijdt een portret aan hem: 'Ver
domd interessant, maar gaat u
verder'.
Schippers is een veelzijdig man.
Maakt spraakmakende tv- en ra
dioprogramma's, kunstobjecten
(te zien in het Stedelijk Museum)
Bloot leidt af. De slecht voorbe
reide tentamenkandidaat weet
het. Met diepuitgesneden blouse
neemt ze plaats tegenover de
examinator, wetend dat hij zo
geboeid wordt door de inkijk (___Door Camiel u
dat hij nauwelijks nog haar ant- Hamans
woorden hoort. De kans op een
zes stijgt.
De van god en kerk over de
mensheid gestelden wisten het ook. Ze waarschuwden daarom voor
te veel onbedekt lichaam. Het verstoorde niet alleen de concentratie
van de werkenden en hield hen zodoende af van een gerede
produktie, het bracht hen ook op slechte gedachten.
Die tijd is voorbij, niet die van de slechte gedachten, maar die van het
waarschuwen. Er is geen beginnen meer aan. De zondige gedachte is
het verkoopargument bij uitstek. Geen sigaret, zeep, drankje of
voertuig wordt nog gepresenteerd zonder blote verleidingskunst,
haakt is 'gesunkenes Kulturgut' en vandaar dat een modebewuste
dame zich niet langer met ontblote borsten op het strand vertoont,
maar in een aan de eisen van deze tijd aangepaste variant van het
vijjiiger jaren badpak. Hoog uitgesneden in de liezen, zodat er wat
epileerkunst nodig is om niet al te natuurlijk vulgair over te komen,
maar met ver opgetrokken borststuk.
Toneel onttrekt zich aan de wetten van de voorjaarsmode. Daar is
bloot nog altijd in. De kleine wereld van de culturele upper class staat
boven alle wetten en commerciële smaak. Wat elders plat of gewaagd
u, moet daar kunnen. Affiches van Erwin Olaf met een ziekelijk
groot mannengeslacht hangen open en bloot op de aanplakborden.
7e zijn nog net ongewoon genoeg om aandacht te trekken.
Geen voorstelling van modern toneel of het acteursbestand gaat
geheel of gedeeltelijk uit de kleren. Gaat het om De Trust, Hollandia
of het Zuidelijk Toneel, de anatomie van de geslachtsorganen wordt
vertoond. Een ingenue als Eva, van top tot teen ingesmeerd met
zwarte schoensmeer, als was ze een Pieternel in een politiek correct,
maar naturistische variant op de Sinterklaasintocht, is niet voldoende
voor een vermelding in de recensie. Een jeun premier met een uit zijn
lendedoek bungelende harige bal, evenmin.
Toch is het publiek minder door de wol geverfd dan de toneelleiders
veronderstellen. 'Rijkemanshuis' van O'Neill toert langs de provin-
eteschouwburgen. Het Zuidelijk Toneel bewijst ermee in de top van
het lage-landentheater mee te draaien. Drie bloteriken staan ineens op
de biihne, twee vrouwen en een man.
Als de eerste dame de borsten vertoont, gebeurt er niets. Schouwburg
bezoekers zijn wel wat gewend, maar als vervolgens ook de slip
uitgaat, houdt de zaal hoorbaar de adem in. In de pauze is het bloot
het gesprek van de avond. De een noemt het klantenbinding. De
ander vergelijkt de flens-tietjes van de ene actrice met de wipneus
borstjes van de ander. Over zijn kopje koffie heen becommentarieert
ven heer het kleine blondje toefje schaamhaar van de hoofdrolspeel-
vter: net een speldekussen uit een retsnècessaire.Ook het mannelijk
"rgaan blijkt gezien. 'Een tuit-lul', klinkt het met depreciatie in het
gedrang voor het buffet.
Bi] het uitgaan van de voorstelling verzucht een oudere dame dat het
meest dramatische moment niet het onthullen van de geslachtsdelen
was, maar de scène waarin Joop Doderer, in driedelig herenkostuum
gehuld en van wandelstok voorzien, ineens laat zien wat oude
komediantentechniek vermag. Hij liet een paar stiltes vallen en toen
wist ik weer waarvoor ik naar het theater ga.
Bloot leidt af. Het publiek vergelijkt de maat, vorm en kwaliteit van
ae organen met die van het eigen of van het meest begeerde lijf.
raagt zich af hoe het voelt ongekleed te staan voor duizend ogen. Is
verbaasd dat borsten en piemels niet van kou samentrekken en
realiseert zich dat er veel oefening of nudistische praktijk vereist is
°m zonder steun van ondergoed natuurlijk te bewegen. Waar het stuk
"fjer Baa', verwijnt uit de aandacht.
aar misschien telt dat ook niet meer en is toneel nog slechts bedoeld
s "jooudsloze ritus van gelijkgestemden.
en Trajekt en individuën als
Frans Malschaert, Peter Zegveld
en Rieks Swarte zijn hiervan
goede voorbeelden. Zij verhullen
nergens, dat hun theater een
kunstmatig spel is, waarin illusie
van de werkelijkheid geen rol
speelt.
Wim T. Schippers (geheel rechts) met Clous van Mechelen en Elsje de Wit in actie voor de radio.
en stripboeken (over Sjef van
Oekel). Verrijkt de taal met
nieuwe woorden. Leent zijn stem
aan Ernie uit 'Sesamstraat'.
De nalatenschap van Schippers
bevat tv-programma's als
'Hoepla' (met de eerste blote
dame. Phil Bloom), 'Waldolala'
(met het debuut van Luv en een
spruitjes schoonmakende konin
gin), de Fred Haché-Show, de
Barend Servet-Show en de soap
'We zijn weer thuis'.
Dankzij Schippers werden Dolf
Brouwers, IJf Blokker en Harry
Touw bekende Nederlanders als
Sjef van Oekel, Barend Servet en
Fred Haché. In het radiopro
gramma Ronflonflon introdu
ceerde Schippers figuren als Jac
ques Plafond, Jan Vos en Wilhel-
mina T. Kutje.
De kreet pollens werd een begrip
FOTO ANP
door toedoen van Schippers, uit
wiens koker onder meer ook ko
men: Ik word niet goed: Jammer
maar helaas; Reeds; Een peu
nerveux en Wordt het toch nog
gezellig!
'Verdomd interessant, maar gaat
u verder', Nederland 3, 23.25 uur
Amsterdam (anp) - Het eerste Pianola
Museum opent op 30 oktober in de
Jordaan.
Met 35 instrumenten en ruim 10.000 mu
ziekrollen bezit het museum de grootste
Nederlandse collectie op dit gebied. Het
Museum van Speelklok tot Pierement in
Utrecht heeft wel e.en aantal exemplaren,
maar die verzameling is veel kleiner, zegt
Fokke Baarda, bestuurslid van het particu
liere muziekmuseum.
De collectie werd de afgelopen twintig jaar
bijeengebracht door Theo de Boer en Kasper
Janse. Begin vorig jaar wisten ze de hand te
leggen op een pand aan de Westerstraat dat
tot museum kon worden ingericht. De ver
bouwing is nog niet geheel klaar, erkent
Baarda, maar toch kan het publiek er eind
deze maand terecht. Voor geld is het mu
seum afhankelijk van donateurs en subsi
dies. Verscheidene fondsen, maar ook de
gemeente Amsterdam zijn benaderd voor een
financiële bijdrage.
In de-grote benedenzaal staan enkele.instru
menten opgesteld. Op het eerste gezicht
lijken het gewone vleugels waar een soort
doos met een stofzuigerslang onder staat.
Maar nadat Baarda de muziekrollen aan
brengt, speelt een onzichtbare pianist een
stuk van Chopin. De toetsen bewegen, het
pedaal wordt bediend. Afgezien van de vleu
gels, met een vakterm reproduktiepiano ge
noemd; staan er ook instrumenten die een
pianist zelf moeten bedienen met trappeda-
len. Dat zijn de pianola's. Bij die halfauto-
maten zijn alleen de tonen in de muziekrol
voorgeprogrammeerd. Voor de rest is de
musicus zelf verantwoordelijk.
Vanaf 1900 tot ongeveer 1935 zijn er hon
derdduizenden pianola's en reproduktiepia-
no's gemaakt, vertelt Baarda. Daarvan staan
er in Nederland nog een paar honderd bij
mensen thuis. Vooral de rijken kochten de
zelfspelende machines. Goedkoop waren ze
niet. Een reproduktiepiano kostte destijds al
gauw 2.500 gulden, nu ongeveer een halve
ton.
Veel instrumenten verdwenen met de komst
van de radio De eigenaren waren erop
uitgekeken. De pianola's gingen naar scho
len, kerken en bejaardentehuizen. Sommigen
belandden op de sloop.
De pianola en reproduktiepiano stammen uit
dezelfde tijd als de uitvinding van de gram
mofoon, maar het duurde nog zeker dertig
jaar voordat er goede plaatopnamen konden
worden gemaakt. Dat betekent dat er van
stukken uit de eerste jaren van deze eeuw
alleen pianolaversies bestaan.
De kwaliteit van de eerste plaatopnamen is
vaak heel slecht. Dat probleem kennen de
pianola en reproduktiepiano niet. Die ruisen
nooit dankzij het systeem waarbij gaatjes op
de muziekrol de toon bepalen. Het geluid is
sowieso beter dan bij een grammofoonplaat
omdat het uit het instument zelf komt en
niet uit luidsprekers.
Door Véronique Damoiseaux
Arnhem - Vandaag gaat in Arnhem het Festival IMAGES van
start. En morgen wordt in de Eusebiuskerk in Arnhem het
boek 'Bewogen beelden - beeldend theater, poppentheater en
object theater sinds 1945' gepresenteerd. Geen toeval, eerder
een welkome inventarisatie van de ontwikkeling van deze
kunstvorm.
Poppentheater roept bij velen
nog steeds het beeld op van een
oubollige poppenkast en goed
koop kindervermaak. Een ver
haaltje of sprookje, dat geïllus
treerd wordt door poppen, ma
rionetten, schimmen of andere
objecten.
Nog steeds vormt een verhaal
vaak het uitgangspunt van pop
penspelen. Maar de manier
waarop dit verhaal wordt vorm
gegeven heeft grote veranderin-'
gen ondergaan sinds de tweede
wereldoorlog.
Het verhaal verbeelden via de
beweging van de poppen werd
door Feike Boschma belangrij
ker geacht dan het vertellen van
het verhaal. Hij liet de taal weg
en liet de poppen voor zichzelf
spreken. Het was beeldend thea
ter avant-la-lettre, want pas
eind zestiger jaren bedacht Hin-
derik de Groot, oprichter van
Studio Hinderik, die term voor
zijn eigen werk.
De Groot verliet de poppenkast
en legde, in de lijn van Boschma,
de nadruk op zijn poppen. Onder
invloed van de Pop-art werd
echter ook het materiaal waar de
poppen van werden gemaakt be
langrijk. Zo belangrijk, dat alle
daagse voorwerpen, als schoenen
en bezems, de poppen vervingen
en een eigen leven gingen leiden.
De geboorte van het object-thea
ter.
Naast deze ontwikkeling vanuit
het traditioneel epische theater,
bevindt het poppentheater zich
sinds de jaren zeventig in een
spanningsveld met de moderne
beeldende kunst. In deze vorm
van theater wordt vorm bena
drukt ten koste van het verhaal.
Dat gaat zelfs zover, dat het
leven van alledag niet meer her
kenbaar is en het theater nog
slechts naar zichzelf verwijst.
Een autonoom kunstwerk dus.
De spektakels van de Dogtroep
Kandinsky
In 'Bewogen Beelden - Beeldend
theater, poppentheater en ob
jecttheater sinds 1945' wordt de
bewogen geschiedenis geschetst
van het Nederlandse poppen
theater vanaf de tweede wereld
oorlog.
Er zijn kunstenaars die niet in
één van de tradities zijn onder te
brengen. Christiene Boer be
schrijft dit tussengebied, waar
toe bijvoorbeeld ook Hinderik de
Groot behoort. Het beeldend
theater van Studio Hinderik
heeft weinig meer van doen met
zijn eerste voorstellingen. In zijn
nieuwste produktie 'Regen' staat
bijvoorbeeld de sensatie van re
gen voorop. Puur vorm is het
niet. Maar vorm en inhoud zijn
onlosmakelijk met elkaar ver
bonden.
Poppentheater, beeldend theater
en object theater is allang niet
meer alleen bedoeld voor kinde
ren. Het idee, dat poppentheater
slechts dient 'tot leringhe ende
vermaeck' heeft echter stevig
wortelgeschoten. Hoe moeilijk
de emancipatie van het poppen
theater - zowel vanuit de volks
traditie als uit de moderne tradi
tie - verliep en de gevolgen
daarvan voor professionalisering
en de toekenning van overheids
subsidies, zet Eliane Attinger
helder uiteen.
'Bewogen Beelden - beeldend
theater, poppentheater en object
theater sinds 1945'. Uitgave Thea
ter Instituut Nederland, Nederland.
Tijdens Festival IMAGES 22,50,
daarna 27,50.
Rotterdam (anp) - Het Scapino Ballet Rotterdam wil de
komende jaren het tekort van 1,6 miljoen gulden wegwerken.
Het heeft daarvoor een plan opgesteld dat uitgaat van een
bezuiniging van jaarlijks vier ton. Harold Moes, waarnemend
zakelijk leider van het gezelschap, heeft dat woensdag beves
tigd. Scapino verhuisde onlangs van Amsterdam naar Rotter
dam. Jaarlijks ontvangt het 5,2 miljoen gulden aan subsidie.
Mainz (ap) - De populaire
televisieserie 'Derrick' viert
jubilea die geen enkele Duit
se serie ooit heeft gehaald:
op 20 oktober 1974 werd de
eerste aflevering 'Waldweg'
uitgezonden. In augustus
volgend jaar zal de 250e af
levering over het scherm
gaan.
Zoals te verwachten was is ook
deze aflevering geschreven door
Herbert Reinecker, die op 24
december 80 wordt. Horst Tap
pert, die Derrick speelt, is 71,
Harry Klein (gespeeld door
Fritz Wepper) is al 25 jaar as
sistent en zal dat naar verwach
ting ook. in het 30e dienstjaar
1999 nog zijn.
Tappert heeft ondanks zijn
leeftijd meer dan eens gezegd
door te zullen gaan met de
serie. Ook Wepper maakt geen
aanstalten naar een andere be
trekking om te zien.
De beide 'vaders' van Derrick,
auteur Reinecker en producent
Helmut Ringelmann, werken
nog langer samen: in 1963 le
verde Reinecker aan Ringel
mann een aflevering voor de
spionageserie 'Die 5. Kolonne'.
Reinecker maakte de ZDF-serie
'Der Kommissar', waarin Harry
Klein zijn debuut maakte, ech
ter alleen. Na de eerste afleve
ring „Toter Herr im Regen", die
in januari 1969 werd uitgezon
den, volgden nog 97 andere. In
januari 1976 viel het doek voor
commissaris Keiler (Erik Ode),
zijn vier inmiddels volgroeide
leerlingen en zijn secretaresse
'Rehbeinchen'.
Al in 1971 had Ringelmann het
ZDF voorgesteld een opvolger
voor Der Kommissar te maken.
Als werktitel werd voor de serie
de naam 'Das Revier' gebruikt,
maar op 27 juli 1973 werd defi
nitief voor 'Derrick' gekozen.
Oberinspektor Stephan Der
rick, die ook in het Guinness
r;£z.~
i Derrick en Harry Klein lossen hun zoveelste zaakje op.
Book of Records te vinden is,
heeft ondertussen al zo'n 240
moorden opgelost. In de serie is
het 'waarom' belangrijker dan
de klassieke vraag: 'Wie heeft
het gedaan?'.
De moordenaars, vaak van goe
de komaf, komen tot hun daad
uit pure hebzucht, jaloezie of
wraak. De consequenties aan
vaarden ze niet; ze willen niet
naar de gevangenis. Het zwij
gen na de moord en het verber
gen of ontkennen van de daad
lijkt Derrick de daders het
meest kwalijk te nemen; tege
lijk vormt dat de grootste uit
daging voor de inspecteur.
Voor Derrick moet echt de on
derste steen boven als de dader
meent in zijn recht te staan en
op schijnbaar ethische gronden
een minderwaardige, door en
door verdorven persoon heeft
gedood. Hoe begrijpelijk het
ook kan zijn, dat is volgens
Derrick het toppunt van arro
gantie en daar moet tegen ge
streden worden.
Het lukt Derrick altijd. Ook al
heeft de dader het meest on
doorgrondelijke pokerface ter
wereld, Derrick herkent hem
met een zekerheid die bij tijd en
wijlen op helderziendheid lijkt.
Om de dader met bewijzen te
kunnen confronteren en tot een
bekentenis te brengen, moet die
aan het spreken gebracht wor
den. Hoe Derrick aan zijn rijke
mensenkennis komt, wordt niet
helemaal duidelijk. Een prive-
leven heeft de inspecteur niet.
Bij een biertje aan de bar wordt
naar de kern van de zaak ge
zocht: „Er klopt iets niet, Har
ry", zegt Derrick steevast. „Wat
vind jij ervan Stephan?", vraagt
Harry regelmatig aan zijn baas.
„Ik denk dat hier zeker iets niet
klopt."
De piekerende inspecteur, die
begin deze maand in Nederland
met de publieksprijs de Zilve-
FOTO KIPPA
ren Tulp werd onderscheiden, is
ondertussen een wereldster. De
serie wordt in 101 landen uitge
zonden. In Zuid-Afrika, de VS,
China, Canada, Australië, Ja
pan, Zuid-Korea, Rusland en de
meeste Europese landen is Der
rick een bekende figuur.
In Noorwegen, waar Tappert
een tweede huis heeft, is Der
rick zo vanzelfsprekend dat fle
schrijver Jostein Gaarder in
zijn bestseller 'De Wereld van
Sofie' een persoon zonder uitleg
kan laten zeggen: „Laten wij
een pizza uit de vriezer halen
en naar Derrick kijken".
De bezuinigingsronde gaat op 1
januari 1995 in. Dan duurt het
nog zeker vier jaar voordat het
tekort is ingelopen, zegt Moes.
Dit jaar zal Scapino 'schoon'
werken. Dat betekent dat het
budget niet zal worden over
schreden. Sinds twee jaar draagt
de gemeente Rotterdam voor 1,7
miljoen gulden bij aan het bud
get. De rest, 3,5 miljoen, komt
van het ministerie van OCW.
De schuld van 1,6 miljoen gul
den is onstaan doordat het bud
get elk jaar met enkele tonnen
werd overschreden. Eerder dit
jaar ontsloeg het gezelschap de
verantwoordelijke daarvoor, za
kelijk directeur Jan Schretzme-
ijer.
De vier ton aan bezuinigingen
hoopt het gezelschap te bereiken
door goedkoper te werken. Dat
moet volgens Moes lukken door
dat het relatief goedkoper wer
ken is vanuit het pand in Rotter
dam dan dat in Amsterdam. Ook
kan het bezuinigen op de pro-
duktiekosten. Tot dusver werden
bijvoorbeeld de decorstukken
buiten de deur gemaakt. Dat kan
nu in het eigen atelier.
Ook zal er jaarlijks minder wor
den uitgegeven aan personeels
kosten. Vóór de verhuizing
werkte er in totaal 55 mensen bij
Scapino. Nu zijn dat er vijf -
vooral de dure krachten - min
der.
Verder wil het gezelschap het
aantal voorstellingen per seizoen
verhogen van 100 naar 130. Dit
jaar waren er oveigens door de
verhuizing minder uitvoeringen.
Ook zal het aantal optredens in
Rotterdam verdubbelen en ko
men er meer voorstellingen in
het buitenland.
Jaarlijks biedt Scapino vier pro
gramma's van nieuwe en oude
stukken. Moes benadrukt dat er
niet meer reprises komen om de
kosten te drukken. „We willen
het repertoire uitbreiden", stelt
hij.
Volgend jaar viert het gezel
schap het 50-jarig jubileum met
het avondvullend ballet 'Romeo
en Julia', dat algemeen directeur
Ed Wubbe speciaal voor het
feest maakt. Van die produktie
zullen 60 voorstellingen worden
gegeven.
