'Als je wao'er wordt,
gaat het licht uit'
Solliciteren met de goede stukken
Leegloop doet Bond van Plattelandsvrouwen uitzien naar jongeren
IJK nieuws
esteert drie
intoorruimte
Arbeidsbemiddeling bij GAK/GMD: Misschien heeft eenderde straks een baan'
)diensten
oëSTEM
REGIO
Wie zit er nou op ons te wachten.
Voor ieder van ons staan
er 100 gezonde mensen klaar.'
'Werkgevers melden zich hier
zelden. Het vinden van een
baan ligt bij u op het bordje."
>AG 21 OKTOBER 1994 C3
reikbaar.
West-Zeeuws-Vlaandereir
01170-56500.
Oost-Zeeuws-Vlaanderen-
01140-83500. Kanaalzone
01150-74500.
DIERENARTSEN
Goes, Heinkenszand en Noord-
Beveland - Dierenarts M. Karel-
se, 's H.H. Kinderendiik 11 jf
Goes, tel. 01100-20656.
Hengstdijk en Hulst - Dierenarts
M. Schaub, Bastionstr. 3, Avpi
tel. 01155-61488. Zaterdags
preekuur 11-12 u.
Hulst - Dierenartsen Aerts-
Bosch, Dullaertstr. 43, tpl
01140-14015. Spreekuur za
10-11.30 u. en volgens afspraak.
Breskens, Aardenburg, Sluis -
Dierenarts G. de Bruijckere en
E.v. Bruinessen-Kapsenberg. Za
en zo. spreekuur gezelschapsdie
ren in Breskens (Dorpsstr. 8) van
11.30-12.00 u. en in Oostburg
(Brouwerijstr. 8) van 13.00-13 30
u. verder vlgs. tel. afspr. tel
01172-2769 of 01177-2398
Axel, Terneuzen, Zaamslag en
Hengstdijk - Vanaf zat. 12.00 u
dierenarts M. Schaub, Bastionstr
3, Axel, tel. 01155-61488. Zat'
spreekuur: 11-12 u. en vlgs. af
spraak.
Sas van Gent - Dierenarts E
David, Westdam 54, tel
01158-53800, bgg. 01157-1319!
Spi
afspraak.
Terneuzen e.o. - Peter de Vos,
Polikliniek voor kleine huisdieren
'De Steenberghe', v. Steenbergen-
laan 7, Terneuzen, tel.
01150-96425. Spreekuur: zat.
12-13 u. Verder na telefonische
afspraak.
J.P. de Vos en A. Burm, Kliniek
van kleine huisdieren en bijzon
dere dieren, v. Diemenstr. 83
Terneuzen, tel. 01150-19628!
Spreekuur zat. 12.30-14 u. en na
telefonisch overleg.
Oostburg - Dierenarts J.v.d. Vij
ver, Sirius 1, tel. 01170-52103.
Spreekuur zat. en zond. na tel.
afspr. Bgg. Dierenkliniek IJzen-
dijke, 01176-1388.
St.-Jansteen e.o. - Dierenarts A.
de Bruyn, Tempelier 34, St. Jan
steen, tel. 01140-12701, bgg.
01140-10546. Spreekuur za. en
zo. 11-12 u. en vlgs. afspraak,
huisbezoek ook na afspraak.
Dierenkliniek IJzendijke - Die
renartsen Van de Vijver. Week-I
endspreekuren: zat. om 13.00 uur,
zond. om 12.00 uur en vlgs. afspr
Tel. 01176-1388, bgg. 01174-8424.
TANDARTSEN
West-Zeeuws-Vlaanderen
Tandarts C. Tho.aes, Nieuwstr.
55, Oostburg, tel. 01170-53580.
Spreekuur zat. en zond. 12-12.30
uur.
Oost-Zeeuws-Vlaanderen - Tand
arts J. Bruggemans, Stationstr.
14, Hulst, tel. 01140-12205, privé:
tel. 01140-11468. Spreekuur zat.
10-10.30 en 18-18.30 u. zond.
12-12.30 u.
Zuid- en Noord-Beveland
Tandarts W. Duininck, Dorpsstr.
93a, Krabbendijke. In het week
einde tel. nr. 06-52771398.
Spreekuur zat. en zond. 10-11.:
uur.
APOTHEKEN
Axel - Apotheek Axel, Oranjestr.
6, tel. 01155-62888. Geop. zat.
10-11 en 16-17 uur. Verder uit
sluitend voor spoedgevallen en
recepten.
Goes - Goesche apotheek, Klok-
str. 19, tel. 01100-27104. Geop.
zat. 8.30-17.30 u., zond. 10-11.30
en 16-18 u.
Hulst - Apotheek Hulst. Geop.
zat. 11-12 uur en 15.30-17.30 uur,
zond. 11-11.30 u. en 16.30-17.30
u. Voor spoedgevallen buiten ope
ningstijden is de dienstdoende
apothekersassistente thuis be
reikbaar tel. 01140-14255
Terneuzen - Apotheek Hamann,
tel. 01150-12060. Geop. zat. van
8.30-17.30 u., zond. 11.30-12.30 u.
en 17-18 u.
ZIEKENHUIZEN ZEEUWS-
VLAANDEREN
Voor eerste hulp bij ongelukken;
eerst dienstdoende huisarts raad
plege:
Hulst
Hulst - Buitenpolikliniek De
Honte, tel. 01140-12651.
Oostburg - St. Antoniuszieken-
huis, tel. 01170-59000.
Terneuzen - Streekziekenhuis De
Honte tel. 01150-88000.
AMBULANCE EN BRAND
WEER
Zeeuws-Vlaanderen - Tel.
.01184-14444.
het Zuidlandtheater. Volwas
senen betalen vijf gulden en
tree en personen onder de 18
jaar betalen 2,50.
Hulst
COLLECTE - De collecte van
de Nierstichting heeft in Hulst
4715,92 gulden opgebracht.
k Cerestar Benelux BV in Sas
Taliaanse Ferruzzi-groep, gaat
•en in de bouw van nieuwe
vraag voor de bouwvergunning
is al weg.
Wat er met het 63 hectare grote
terrein van de voormalige Suike
runie gaat gebeuren is nog niet
duidelijk. De gemeente Sas van
Gent wil een deel van de grond
kopen voor de aanleg van een
groot parkeerterrein voor
vrachtwagens maar tot zaken is,
het met Cerestar nog niet geko
men.
Volgens Neve ligt het voor de
hand dat het terrein voorlopig
nog enige tijd zal braakliggen.
Cerestar kocht de grond welis
waar met het oog op toekomstige
uitbreiding en de aansluiting op
de goederenspoorweg naar Bel
gië, maar concrete plannen zijn
er niet. De verbouwing heeft tot
gevolg dat de nieuwe ingang van
Cerestar aan de kant van de St.
Albertdijk komt te liggen. i
VRIJDAG 21 OKTOBER 1994
„Kijk nou toch eens om u
heen. Wat is de gemid
delde leeftijd hier?" Hij
zegt het nog net niet,
maar zijn gezicht spreekt
boekdelen. Bij hem hoeft
Willem van Kempen niet
aan te komen met die
praat dat er werk is voor
wao'ers. „Als je opgeeft
dat je wao'er bent, lig je
zo in de prullenbak.Dat
heeft 'ie toch zelf meege
maakt. Als oudere wao'er
kun je het wel schudden.
GMD-bemiddelaar Van
Kempen is niet van zijn
stuk te brengen. „We
plaatsen ook vijftig-plus
sers. Wij benadrukken
hier jullie positieve ei
genschappen."
Van onze verslaggeefster
Lianne Sleutjes
Bitterheid en cynisme vieren
hoogtij deze ochtend. Want och,
toedenkt het GAK hen, veertien
wao'ers of ex-wao'ers nou toch
een baan te helpen. Met die
cursussen? En waar blijven dan
die werkgevers?
Vijf vrouwen en negen mannen
zijn aanwezig op de informatie
bijeenkomst. Allemaal cliënten
van de GMD, deels arbeidsonge
schikt of net niet 'ongeschikt'
genoeg om nog in de wao te
vallen.
De meesten hebben geen baan
inaast hun wao en krijgen een
jaanvullende uitkering. Sommi-
zitten helemaal in de ww,
want minder dan 15 procent ar
beidsongeschikt betekent een
einde aan de wao-uitkering.
'Overigens, als je de groep zo aan
tafel ziet zitten, is er niets dat er
;°P wijst dat zij deels arbeidson
geschikt zijn.
Wwijten
De koffie is nog maar net inge-
;Schonken of Willem van Kem-
P®, bemiddelaar bij het GAK/
0MD in Breda krijgt een stroom
van verwijten over zich uitge
tart. Ze gaan over het GAK,
Rn collega's, de werkgevers, de
arbeidsbureaus en zijn eigen
Persoon. Want het is bij het
0AK maar een zootje, werkge
vers zijn wao-schuw volk, op het
arbeidsbureau werken ze langs
heen en zo'n Van Kem
pen heeft gemakkelijk praten
"et zijn baan.
an Kempen laat het over zich
beenki
:omen, gaat zo op het oog
stoïcijns tegen de opmerkingen
in of beaamt ze hartgrondig. En
gaat verder met de uitleg over
hoe het GAK kan helpen bij het
zoeken van werk.
Sinds 1 januari worden wao'ers
die voor augustus 1993 nog geen
vijftig waren opnieuw beoor
deeld; de herbo's in vakjargon.
Dat geschiedt in het kader van
de wet terugdringing beroep op
de arbeidsongeschiktheid (tba).
Doel is het aantal arbeidsonge
schikten terug te dringen en ze
weer aan de slag te helpen.
Het eerste deel van die doelstel
ling wordt glansrijk gehaald,
dank zij de criteria waar de
beoordelaars zich aan hebben te
houden. Met dezelfde gebreken
als voorheen, loop je nu de kans
toch voor een lager percentage
arbeidsongeschikt verklaard te
worden.
Zo heeft het GAK/GMD Breda,
met een werkgebied vanaf de
denkbeeldige lijn Waspik -
Baarle Nassau en tot aan de
Zeeuwse grens, de helft van de
tot en met juli gekeurden naar
een lagere klasse zien gaan of uit
de wao zien tuimelen. Een pro
cent van de ruim 850 gekeurden
kwam in een hogere wao-klasse
terecht, 49 procent bleef even
arbeidsongeschikt als voorheen.
Rouwproces
Mensen aan de slag helpen, het
andere deel van de doelstelling,
is andere koek. Dat weten de
deelnemers aan deze ochtend
maar al te goed.
Tussen Van Kempens betoog
door, worden over en weer erva
ringen uitgewisseld. Geen stof
om vrolijk van te worden. Een
vrouw vindt dat de groep min
achtend reageert op een verspre
king van haar kant en vertrekt
met slaande deuren. De rest
haalt de schouders op en gaat
door met de eigen sores.
„Wie zit er nou op ons te wach
ten. Voor ieder van ons staan er
100 gezonde mensen klaar. Wij
staan achteraan op de arbeids
markt, wij hebben niets te drin
gen," klinkt het provocerend.
„Dat," zwaait Van Kempen met
zijn pen, „dat wil ik niet horen.
Er zijn in Nederland zo veel
werklozen en jullie doen gewoon
mee. Ik begin altijd negatief.
Werkgevers melden zich hier
slechts zelden. Het vinden van
een baan ligt bij u op het bordje.
Er is een rouwproces, omdat je
afscheid moet nemen'van je oude
baan. Aan ander werk ben je ook
niet meteen toe. Op het moment
dat iemand zich richt op een
nieuw beroep, zijn er vaak op-
GAK/GMD helpt arbeidsongeschikten of mensen die dat bijna zijn, bij het zoeken van een baan. "Wij bemiddelen niet echt; zij
zoeken en wij ondersteunen ze'. foto de stem johan van gurp
De bemiddelingseenheid van GAK/
GMD in Breda opereert sinds januari
van dit jaar. Tot en met augustus zijn
330 ménsen geplaatst. Bijna 70 meer
dan verwacht. „Het zijn echte banen,
loonvormende arbeid," zegt Jan Huys-
mans, hoofd van de bemiddelingseen
heid. Hij praat liever niet over bemid
delen, maar over: 'zij zoeken en wij
ondersteunen'.
Hij schat dat een kwart van de mensen
waarvoor wordt bemiddeld, weer aan de
slag komt. „Natuurlijk heb ik hier meer
mensen die lichte functies kunnen vervul
len dan zware. Maar onze mensen kunnen
gemakkelijk concurreren. En het zijn zeker
niet alleen de 'jonkies' die we plaatsen. Wij
hebben hier een dwarsdoorsnede van de
bevolking. Iedereen kan immers in de wao
terecht komen. Bovendien: ze solliciteren
niet met hun handicap, maar met de stuk
ken die wel goed zijn."
Vierhonderd moeten er dit jaar een baan
krijgen, zo is de planning. Huysmans en
zijn mensen moeten die halen uit de 2300
mensen die op de bemiddelingslijst staan.
GAK/GMD bemiddelt voor vier categorie-
en. Voor degenen die voor het eerst zijn
gekeurd, voor mensen die herbeoordeeld
moeten worden, voor arbeidsongeschikten
die al een tijd thuis zitten en zich spontaan
aanmelden en voor mensen die via andere
instanties zoals de sociale dienst binnen
komen. Als iemand in de bijstand zit en
arbeidsongeschikt wordt, kan die ook met
Huysmans' eenheid te maken krijgen.
Als mensen geen hulp willen bij het zoeken
naar werk, wordt dat aan de uitkerende
instantie doorgegeven. Blijkt dat iemand
ook zelf niet zoekt, dan zal de uitkering
waarschijnlijk worden gekort.
„Ze moeten zelf ontdekken wat ze willen
en hoe ze dat kunnen bereiken, zelf actief
worden. Anders heb je vaak van die oever
loze gesprekken over wat ze wel leuk lijkt
en wat niet. Daar verlies je tijd mee. Maar
mensen moeten vaak eerst wel 20 keer
slikken als ze hun oude functie kwijtra
ken."
Al tijdens de rit wordt gekeken of het loont
om sommige mensen intensief te bemidde
len. „Van het geheel wordt zo'n 25 procent
intensief begeleid, van de herbeoordelin
gen 40 procent. Het is een soort compromis
tussen wat zinvol is en wat financieel
haalbaar is."
Want hulp bij het zoeken op de krappe
arbeidsmarkt wordt niet gegeven vanwege
de mooie blauwe ogen van de wao'er. Het
is gewoon zo dat de kosten die worden
uitgegeven aan cursussen en bemiddeling
worden afgezet tegen wat een uitkering
kost.
Met een scholing hier en een bemiddelaar
daar kan die ene wao'er dan de GMD
tienduizenden guldens in een jaar hebben
gekost. Maar de jaren daarna hoeft die
misschien geen beroep meer te doen op de
ww-pot.
eens vacatures. Dan sta je er
voor open. Wij selecteren ook
wie bemiddeling nodig heeft.
Want het is een gigantische
groep."
De wao'ers en de minder dan
15-procent wao'ers kunnen zich
na de informatiebijeenkomst in
schrijven voor diverse cursussen.
Een oriëntatiecursus 'om te ont
dekken wat je wilt en hoe je dat
bereikt', scholing om de vaardig
heden te leren voor het nieuwe
beroep of een cursus solliciteren.
Of die gewenste cursus ook ge
volgd kan worden, is vers twee:
„Wij zien hiér honderden men
sen. Wij zien zo of iemand echt
gemotiveerd is. Wij willen we-'
ten: 'Waarom ga je die kant op'.
De cursussen moeten wel ar
beidsgebonden zijn zoals wij dat
noemen, we kijken of het rele
vant is voor de arbeidsmarkt."
„Ik ben nu 48 en straks zit ik in
de aow als ik er klaar mee ben.
Zijn die cursussen nou leeftijds
gebonden?" wil de vrouw weten
die even te voren nog 100 andere
werkzoekenden voor haar zag
staan.
Leeftijdsbeperkingen worden er
niet gesteld. De duur van de
scholing kent wel een limiet:
ongeveer een jaar. „Dat heeft te
maken met de bedrijfsvereni
ging. Die stelt dat het een cursus
moet zijn, geen hbo-opleiding op
kosten van de GMD. En ik moet
rapporteren over uw vorderin
gen aan de bedrijfsvereniging. U
kunt niet uit uw neus gaan zitten
eten."
Negentig procent van de cursus-
kosten en de vervoerskosten zijn
voor rekening van GAK/GMD.
De overige tien procent moeten
door de cursist zelf worden be
taald. Als de cursus met succes is
doorlopen, wordt ook die tien
procent vergoed.
„We kijken naar wat de mensen
zelf willen. Niet zoals bij het
arbeidsbureau," krijgt de man te
horen die bang is in een bepaal
de richting te worden geduwd
door de GMD, 'net als bij het
arbeidsbureau'.
„Het arbeidsburau is niet ge
rechtigd om voor wao'ers te be
middelen. Ze zijn niet uitgerust
om te kijken of iemand het werk
aan kan." Van alle kanten krijgt
Van Kempen te horen dat 'jullie
van de GMD' dat dan wel eens
mogen melden bij 'die van het
arbeidsbureau'.
„Ik werd door het arbeidsbureau
en de GMD van het kastje naar
de muur gestuurd. Want ik
kwam van de wao in de ww. Kan
daar nou eens niets aan gebeu
ren?" Nee, daar doet Van Kem
pen niets aan. Misverstanden bij
het arbeidsbureau is niet het
gespreksonderwerp van zijn bij
eenkomst.
'Zooitje'
De GMD meldt iedereen die tot
80 procent is afgekeurd aan bij
het arbeidsbureau. (80 tot 100
procent afgekeurd is volledig ar
beidsongeschikt, dan hoeft er
geen werk meer te worden ge
zocht.)
„Ik zit hier nu pas na een jaar
nadat ik erom had gevraagd. Ik
zit nu in de ww, als ik nu naar
het arbeidsbureau zou stappen...
Maar ik ben afhankelijk van jul
lie bemiddeling."
„Nou, bemiddelen, bemiddelen,"
vindt een jonge wouw, „ik heb
zélf formulieren gehaald voor
een computeropleiding. En ik
heb toen naar de GMD gebeld of
dat kon."
„Ik kreeg van mensen hier te
horen 'het is hier een zooitje'.
Van de mensen die me moeten
helpen," merkt iemand op bij
wie verbazing en verontwaardi
ging nog steeds om de voorrang
strijden.
Van Kempen geeft toe dat de
reorganisatie niet zonder kleur-
scheuren is verlopen. Maar op
merkingen waardoor de discus
sie op een zijpad dreigt te belan
den, kapt hij behendig af En
voort gaat 'ie weer. „Het briefje
dat u minder dan 15 procent
arbeidsongeschikt bent, kan ik
niet weghalen bij het arbeidsbu
reau. Ook al zit u met dat per
centage geheel in de ww en niet
meer deels in de wao. Puur een
verzekeringskwestie. En als u
mij zegt 'Ik heb een nieuwe
functie en die is geschikt voor
mij' dan hoeft uw nieuwe werk
gever niet te weten dat u minder
dan 15 procent arbeidsonge
schikt bent. Hij heeft daar niets
mee te maken als u in de ww zit.
U heeft de GMD benaderd en
ermee overlegd."
Solliciteren
Maar bij een wao-uitkering geldt
een ander verhaal. Dat merkt
een werkgever immers bij de
salarisbetaling. „Maar ik zou in
mijn brief nooit schrijven dat ik
in de wao zat. Dat is geen liegen,
dat is het pas als ze er naar
vragen en je zegt nee," geeft Van
Kempen een hint.
„Ja maar, als ik binnen kom, ziet
een blinde nog wel dat ik niet
kan lopen. Als je wordt afgewe
zen, hoor je nooit dat het vanwe
ge je handicap is." „Je kunt het
misschien niet in je brief zetten,
maar op een gegeven moment
moet je met de billen bloot. Kun
je dan ook de GMD inschake
len?"
Van Kempen schetst alle subsi
dies die een werkgever kan krij
gen als hij een wao'er in dienst
neemt. En waarmee de dienst
een werkgever over de streep
kan trekken. Een loonkostensub
sidie gedurende vier jaar, een
bonus van vijftig procent van
het jaarsalaris, een begeleidings
subsidie om iemand in te wer
ken.
„Goeiemorge! Dat ze niet staan
te trappelen om ons in dienst te
nemen," klinkt het sarcastisch.
„Nou die zijn er," reageert Van
Kempen.
„Maar dan toch niet in Breda,"
houdt de man aan. „En hier bij
het GAK werken trouwens ook
weinig gehandicapten."
Het GAK loopt aardig in de pas
met het bedrijfsleven. Ook daar
wordt de vijf procent wao'ers
wettelijk verplicht - niet ge
haald. Van Kempen: „Op onze
afdeling zitten er vijf. Daar ben
ik er een van. En ja, er zijn
werkgevers die alleen willen
profiteren van de subsidies.
Maar sta je, terwijl je toch goed
hebt gewerkt weer buiten, dan
ga je je recht overeind naar
buiten. Want als je in de wao
komt, gaat het licht uit." Er
wordt instemmend geknikt.
Kansje
Van weer zo'n professionele op
timist aan de andere kant van de
streep is hij opeens een beetje
één van hen geworden. De sim
pele mededeling tussen neus en
lippen door dat hij zelf ook
wao'er is, heeft de afstand iets
verminderd. De bitterheid van
het begin is nog niet verdwenen.
Maar er lijkt een gevoel bij te
zijn gekomen; het idee dat er
misschien nog wel een kansje is.
„Het feit dat je thuis komt te
zitten, is vaak erger dan de
kwaal zelf. Als je zo gaat sollici
teren, prikken ze er zo doorheen.
Ik ben zelf personeelschef ge
weest en die mensen staan bin
nen vijf minuten buiten. U moet.
eigenlijk luchtig kunnen doen.
De kern is: Hoe breng je het."
Op de vraag hoeveel mensen er
nu via de bemiddeling van GAK/
GMD een baan hebben gevon
den, moet Van Kempen het ant
woord schuldig blijven. „Die cij
fers heb ik zo niet.
„Maar het kan toch niet dat
iedereen te bemiddelen is. Wij
hebben een mindere positie dan
iemand die bij het arbeidsbureau
zit. Het is waar, wij hebben
altijd gewerkt. En door bepaalde
omstandigheden komen wij in
dit kluppie terecht. Maar ik ver
wacht echt niet dat de helft hier
werk krijgt."
„Nou, ik wel," zit Van Kempen
er weer bovenop, „ik wei. An
ders ga ik hier naar beneden en
meld me aan bij de ww." „Dan
solliciteer ik op jouw baan,"
grijnst een deelnemer. Gelach.
„Dat kunnen we tenminste nog,"
zegt een man.
Optimistisch
Als de groep vertrokken is, zegt
Van Kempen dat hij soms mis
schien té optimistisch is. „Mis
schien heeft een derde van deze
groep straks een baan. Het was
een goede groep. De omslag van
de sfeer heeft ook te maken met
het soort mensen. Hier zat, hoe
noem je het, de wat beter opge
leide arbeider. Je hebt wel eens
slechtere groepen. En dan weten
zij en ik dat ze weinig kans
maken."
Van onze verslaggever
Den Haag - Met 75.000 leden is de
ederlandse Bond van Plattelandsvrou-
de grootste vrouwenorganisatie van
ederland. Sinds 1980, toen het hoogte-
Punt van 82.000 leden werd bereikt,
Y Det ledental gestaag bergafwaarts,
an kwijnen is echter geen sprake. In de
«venhonderd plaatselijke afdelingen
rieien de cursussen en de cabaret-
Poepjes. Het milieu en een duurzame
menleving zijn de grote onderwerpen.
tjtpf'® Dlus vrouwen de zorg de baas' is de
ton ,/an een van cursussen die gegeven
j de 700 plaatselijke afdelingen van
Wen 8 se B°nd van Plattelandsvrou-
's een teidraad voor vrouwen die
ulpbehoevend familielid of een andere
persoon in hun omgeving verzorgen. Een
leidraad om staande te blijven, want zulke
mensen zoeken soms moeizaam naar het
evenwicht tussen zichzelf en de zorg voor de
ander.
De cursus heeft in de afdelingen zoveel
losgemaakt dat het tot een massaal verzoek
schrift aan het kabinet kwam om eens
aandacht te wijden aan de problemen in de
zogenaamde 'mantelzorg'.Dat is de zorg die
iemand geeft aan een hulpbehoevende zon
der daarvoor betaald te worden.
•„Wat wij vragen staat eigenlijk lijnrecht
tegenover het bestaande beleid. Er is onder
de mensen een toenemende behoefte aan
zorg en dat is iets dat door de bezuinigingen
minder en minder voorhanden is," zegt Ber
ber de Haan, pr-vrouw op het landelijk
bureau van de Plattelandsvrouwen. „Er is
bij politici zo weinig bekend over de mantel
zorg. Deze hulp is een verborgen gebeuren.
Het heeft geen officële status."
De Bond van Plattelandsvrouwen heeft con
tact en gezelligheid altijd hoog in het vaan
del gevoerd. Berber de Haan zegt met na
druk dat de bond geen dienstverlenende
organisatie is die zich speciaal bezighoudt
met het bevorderen van mantelzorg. Door de
leeftijd van haar leden is zij echter in
toenemende geconfronteerd met de zorg voor
zieke en gehandicapte medeburgers.
Nog geen 0,4 procent van de leden zijn
vrouwen onder de 29, zo leest De Haan voor
uit een staatje. De groep tussen de dertig en
veertig maakt 7 procent uit, die tussen de
veertig en vijftig 21 procent, de zestigplus
sers 42 procent. Het jongste lid is achttien
jaar. Een meisje uit Wedde bij Winterswijk,
dat nog op de meao zit en dat enthousiast
werd toen ze met haar moeder meekwam
naar de cabaretgroep en ook een rolletje
kreeg.
„We hebben haar niet speciaal in het zonne
tje gezet," zegt De Haan. Het is duidelijk dat
de toeloop van jongeren beduidend minder is
geworden. „We hebben in het verleden ge
zien dat vrouwen lid werden wanneer ze
kinderen kregen en ophielden met werken.
Onder de meiden van 25 heb je er nu veel
meer die een opleiding hebben en lang
blijven werken."
„Wij zijn nu bezig de bakens te verzetten",
zegt De Haan. „De jongeren die zich aan
melden als lid, doen dat vaak met het doel
om deel te nemen aan bepaalde cursussen of
activiteiten. Ze zijn vaak maatschappelijk
bewust en willen ergens wat aan doen, zoals
verbetering van het onderwijs in de buurt, of
het openbaar vervoer."
Ze wijst er met trots op dat het een Drentse
groep van de Plattelandsvrouwen was die
vorig jaar de prijs van de Raad voor de
Verkeersveiligheid in de wacht sleepte. Door
de actie van deze afdeling werd een veilige
oplossing gerealiseerd voor twee gevaarlijke
spoorwegovergangen bij Meppel.
Milieu staat in het centrum van de belang
stelling bij veel plaatselijke afdelingen van
de bond. De Haan noemt de landelijke
campagne 'kritisch consumeren - duurzaam
produceren' die sinds begin dit jaar loopt en
volgens haar zeer succesvol is.
„Achtennegentig procent van de afdelingen
doet eraan mee. „De cursussen zijn verdeeld
in vijf onderwerpen: verpakkingen, energie,
textiel, voedsel en de Noord-Zuidrelatie. Het
gaat over heel concrete zaken als het kopen
van biologisch geteelde aardappels. Men
wordt zich bewust van de macht die men
heeft als consument en van de invloed die je
met je koopkracht kunt uitoefenen."
Het onderwerp duurzame voedselproductie
ligt gevoelig in een club waar 22 procent van
de leden uit de agrarische sector afkomstig
is, maar volgens De Haan is de bereidheid
om naar elkaar te luisteren groot, evenals de
bereidheid aan beide kanten om er wat aan
te doen. „De consument zal meer moeten
betalen. Tot zulke conclusies komt men
wel."
De Haan ontvangt geregeld 'goed nieuws-
kaarten' uit de afdelingen. Op de ene plek
hebben ze een alternatieve modeshow ge
houden met kleding uit wegwerpmateriaal.
Op de andere wordt bekeken hoe het ener
gieverbruik kan worden beperkt.
„We vinden dat we tegenwoordig heel wat te
bieden hebben," vat Berber de Haan samen.
„Ik mag wel zeggen dat we modern en actief
zijn. Het is jammer wanneer dat door vrou
wen niet gezien wordt."
