H
4Zo n postzegel moet vrolijk
zijn om naar te 9
Geef de dood een naam en de emoties laaien hoog op
'Werl
Startsein voor kinderpostzegelactie
Hoger beroe
'Gewelddad
jaagt ouder
Bloem
Minister Melke
Hoog van de tc
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
At
A2
Het verleden
duurt maar
vijftigjaar
DE STEM-
Margriet Heymans ontwerpt nieuwe kinderpostzegels
pE STEM
Agenda
DESTEM
DINSDAG 27 SEPTEMBER 1994
et zal wel te maken
hebben met het
naderende einde
van de eeuw en van het mil
lennium. De mensheid ver
toont de neiging alles nog
even vliegensvlug goed te ma
ken voor de klok definitief
slaat.
Vredesprocessen, fluwelen
oorlogen, historische akkoor
den, verzoeningen. Niet dat er
minder doden vallen, maar de
drang om de zaken op te
lossen is overal opvallend
aanwezig.
We vergeven elkaar zo'n
beetje alles. We vergeven de
Russen en de communisten
respecteren het rinkelen van
de kapitalistische kassa. We
vergeven de blanke Zuidafri
kanen, zoals Mandela zijn
vroegere cipiers vergeeft. In
het Midden-Oosten geven ge
zworen vijanden elkaar de
hand. We drogen onze tranen
om Sarajewo en onderhande
len met de boze Serviërs. We
vergeven Hutu's, Tutsi's, Haï-
tianen. De Brazilianen heb
ben we al direct vergeven dat
ze ons op het voetbalveld ver
sloegen.
We vergeven dominee Visser
dat hij perron 0 in Rotterdam
heeft aangelegd en sommigen
van ons gaan zo ver dat ze
Johannes van Damme verge
ven dat hij een koffer met
heroïne smokkelde. We ver
geven Frits Bolkestein dat hij
lid is van de WD, we krim
pen zelfs niet meer ineen bij
een knipoog van Erica
Terpstra. We accepteren dat
Jos Brink zo vaak op onze tv
is.
En nu hoor je steeds vaker
dat we de Duitsers moeten
vergeven. Prins Bernhard en
verschillende oorlogsvetera
nen stellen voor volgend jaar
de oorlogsramp met z'n allen
te herdenken, dus met de
Duitsers. Vergeving van je vij
and is het hoogste wat een
mens kan bereiken. Dat is
waar. Naoorlogse Duitsers
kun je niets aanrekenen. De
wereld is veranderd, het leven
gaat door.
Toch is er iets vreemds aan de
hand. Het praten over geza
menlijk herdenken komt op
het moment dat oude solda
ten door ons land marcheren.
Het Journaal volgt ze elke
dag. De mannen vertellen,
vaak met bevende stem, waar
ze nog elke dag aan moeten
denken. Ze vertellen over de
brug die ze moesten nemen,
de brug die onnneembaar
bleek te zijn. Dit is de laatste
keer, wordt er steeds geroe
pen. Het lijkt op een waar
schuwing. Nog één keer, opa,
en dan blijf je voortaan in het
tehuis!
Het lijkt er op dat ons een
nieuwe nuchterheid wordt op
gedrongen. Jongens, de ter
mijn is een halve eeuw, nu
niet meer zeuren. Daar komt
het op neer. Het is niet uitge
sloten dat de regering volgend
jaar met een interessante sub
sidie komt voor elke Duitser
die wij uitnodigen voor ons
bevrijdingsfeestje.
Het herdenken wordt losge
maakt van de oorlog, de
slachtoffers en het leed. Bill
Clinton vierde het bijvoor
beeld op zijn eigen manier, hij
speelde Omahaatje op de
stranden van Haïti.
In Engeland denkt men aan
een kermis voor iedereen die
maar wil betalen. Alsof de
Tweede Wereldoorlog een
natuurramp was, waar nie
mand iets aan kon doen. Wie
maalt er om het verleden, als
het feestje maar leuk is!
De veteranen, de weduwen,
de gewonden en de gemartel-
den moeten ook na 50 jaar
door kunnen gaan met her
denken, op hun eigen wijze,
op hun eigen plaats. Dat wen,s
ik ze toe als iemand die de
oorlog niet heeft meege
maakt. Het hoeft niet massaal
en officieel. Het hoeft ook
niet elke avond in het Jour
naal te komen.
Vergeef me, maar soms vrees
ik dat ze een zakelijk briefje
krijgen waarin staat dat
'40-'45 voorgoed verleden tijd
is en voortaan door Nederlan
ders en Duitsers alle oorlogen
en alle wandaden van de
mensheid in één keer her
dacht, vergeven en vergeten
worden.
Uit de tv-reportages over de
manoeuvres van toen komt
een ironisch advies naar vo
ren. Dat we gewoon moeten
doen of de oorlog net is afge
lopen en we het land weder
op gaan bouwen. Schouderr
aan schouderr. Err is weerr
Brrinta. Met Kok als een
nieuwe, zuinige Drees. Dat
we beginnen aan een nieuw
tijdperk. Een tijdperk met
nieuwe zonden, fouten en
oorlogen, die een halve eeuw
later weer simpel vergeven
kunnen worden.
Er is een nichtje geboren in een op korte termijn onbereikbaar ver
dorp. De kakelverse oom wil moeder en spruit bij terugkeer uit het
ziekenhuis verrassen met een tastbare felicitatie. De bloemist op de
hoek wordt daarom per telefoon ingeschakeld om via het interne
circuit van branchegenoten een fleurige hulde te brengen.
'U moet zelf langs komen,' is de reactie. De besteller laat zich
overtuigen. Als hij het gedetailleerde formulier ingevuld inlevert,
vraagt de winkelierster zich af of de gewenste afleverdag wel kan.
'Misschien is de collega op maandag wel gesloten.Haar handboek
wijst uit dat dit het geval is. Zaterdag is mogelijk, maar dan liggen
beide gelukkigen nog uit te rusten op de kraamafdeling. Of dinsdag,
een dag te laat. Alternatieven zijn er niet. De bloemistenorgainsatie
heeft als een van de weinige van Den Haag ontheffing van de
kartelwetgeving verkregen.
Er blijkt toch een oplossing: oom belt de officieel gesloten bloemist
in het ver verwijderde dorp. Die levert op tijd én op rekening. (CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405. Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis)
ma. t/m vrij. 8.00-17.00 uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Postbus 65, 4600 AB;
01640-36850, fax 01640-40731, redactie 01640-37253.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751fax 01140-19698.
Oosterhout, Bredaseweg 108B,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 01184-19910, fax 01184-11446.
Openingstijden: van 8.30-17.00 uur.
(Middagpauze van 12.30-13.30 uur m.u.v. Oosterhout)
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per half jaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per half jaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben,
Ginnekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881. Fax 076-236405.
Geboorte- en overlijdensadvertenties
maandag t/m vrijdag tot 16.00 uur 076-236881fax 076-236405
zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-236242/236911
Alle advertentie-opdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de
Algemene Voorwaarden van Uitgeversmaatschappij De Stem B.V. als
mede de Regelen voor het Advertentiewezen.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De Stem op band: Centrum voor gesproken lektuur 08860-82345.
Een kwart miljoen kinderen van de basis
school gaat vanaf morgen langs de deuren
om kinderpostzegels en -kaarten te verko
pen. De opbrengst, elk jaar tussen de tien
en veertien miljoen gulden, gaat naar orga
nisaties die zich inzetten voor het welzijn
van de jeugd.
Staatssecretaris Terpstra van volksgezond
heid, welzijn en sport geeft vandaag in
Alphen aan den Rijn het officiële startsein
voor de zeventigste kinderpostzegelactie.
Op 9 novefhber leveren de kinderen de
bestelde zegels en kaarten af.
Het thema van de kinderpostzegels is dit
jaar 'Samen Doen'. Schrijfster en tekena-
res Margriet Heymans ontwierp de zegels,
waarop spelende kinderen zijn afgebeeld.
De kaarten zijn dit jaar gemaakt door Dick
Bruna, Han van den Broecke en Laetitia de
Haas.
Van de opbrengst van de actie gaat onge
veer 55 procent naar projecten in Neder
land. Met de overige 45 procent worden
buitenlandse programma's gesteund. In
Nederland gaat het geld onder meer naar
speciale lesprogramma's tegen het pesten
en naar projecten die vriendschappen tus
sen jongeren met en zonder handicap sti
muleren.
In het buitenland gaat het om projecten
voor kansarme kinderen, zoals gehandi
capte kinderen, straatkinderen en kinde
ren die door kinderarbeid worden uitge
buit.
Door Mick Salet
Eerst is er niks.
Niks dan een wit vel papier en
een potlood.
Dan zet Margriet Heymans het
potlood op het papier... en gaat
haar hand aan de haal en ont
staat een verhaal.
„Ik doe het zonder na te denken.
Ik begin gewoon te tekenen en
kijk wel wat er op papier komt.
Dat ben ik zo gewend. Dat doe
ik altijd. Met die kinderpostze
gels ook. Ik begin te schetsen en
zie wel wat het wordt. Het is
voor mezelf ook altijd een ver
rassing."
Margriet Heymans, 61 jaar, is de
tekenares van de nieuwe kinder
postzegels. PTT Post vroeg haar,
omdat ze zo vrolijk en vakkun
dig kan tekenen. Ze heeft een
kast vol kinderboeken op haar
naam en heeft de laatste jaren
met de kinderboekenweek ook al
een paar Zilveren en Gouden
Penselen gewonnen.
Wist u eigenlijk wat van postze
gels af?
„Nou, ik heb ze nooit verzameld,
maar ik heb wel lang les gegeven
aan studenten die ook postzegels
moesten leren ontwerpen èn ik
heb altijd naar postzegels geké-
ken. Ik plak ook graag een aar
dige postzegel op een brief. Niet
zo'n postzegel van Beatrix. Dat
vind ik zo'n versleten beeld. Op
het postkantoor vraag "ik dan
ook altijd om andere postzegels
dan die van Beatrix. Ik hoef die
koningin niet.
Ik hou ook niet van postzegels
die scheef zitten. Als ik een post
zegel per ongeluk scheef op een
enveloppe plak, dan knip ik 'm
uit en plak 'm opnieuw op. Het
hoeft niet met een waterpas te
gebeuren, maar een scheve post
zegel op een enveloppe stoort me
net zo als een scheve plank in
een boekenkast. Daar kan ik niet
tegen.
En ja, ilf zie er graag een rond
poststempel op. Een rechthoeki
ge zegel met een rond stempel,
dat is toch het mooist."
Hoe kwam u op het idee voor de
tekeningen?
„Tja, eigenlijk ben ik gewoon
weer wat gaan tekenen... Er was
wel een thema: samen doen. Dat
geeft al een richting aan. Samen.
Dan ga je niet één figuur teke
nen, maar twee of drie, die sa
men iets doen.
Ik zat aan méér vast. Het woord
Nederland moest er op, het jaar
tal, 1994 èn de waarde plus de
toegevoegde waarde, 80 40
cent bijvoorbeeld. Verder moest
er een witte balk over de postze
gel lopen. Een verticale balk. Ik
weet niet precies waarom, maar
het heeft iets te maken met de
computer van de PTT Post, die
de postzegels straks moet lezen.
Daar is een witte balk voor no
dig. Die moest ik dus in mijn
tekeningen verwerken. Als boom
bijvoorbeeld.
En tot slot had ik natuurlijk te
maken met de maat. Je hebt
maar een klein vlak. Het is daar
om belangrijk dat je er niet te
Heymans: 'Ik begin gewoon te tekenen'.
veel op zet. Details vallen weg.
Om ruimte te winnen, teken ik
de figuren dan ook niet he
lemaal. Ik laat altijd iets ontbre
ken. Vaak laat ik handen of
voeten weg. Dan creëer je ruim
te. Als je iemand hélemaal te
kent, het hele lijf, dan moet zo'n
figuurtje kleiner tekenen óf blijft
er nauwelijks ruimte over voor
de verfraaiing van het beeld.
Ik wist dus waar ik me allemaal
aan moest houden en ben toen
gewoon gaan tekenen. Maar als
je me nou vraagt wat er op die
postzegels gebeurt, dan weet ik
dat ook niet precies. Ik heb het
niet getekend met een verhaal in
mijn hoofd. Kijk bijvoorbeeld
eens naar die postzegel van ze
ventig cent. Daar staat een
vrouw op een ladder, die... Dat
weet ik niet. Dat moet moet
iedereen zelf maar verzinnen.
Dat doe ik ook."
Hoe heeft u de postzegels gete
kend?
„Met kleurstiften. Ik had het ook
met kleurpotlood kunnen doen,
maar de kleur van stiften repro
duceert beter. Kleurpotlood re
produceert niet echt helder.
Ik heb stiften met zachte kleuren
gebruikt. Daar hou ik van. Dat
zijn kleuren die je makkelijk
kunt veranderen door er met een
andere kleur overheen te gaan.
Als je iets in één keer echt rood
kleurt, dan kun je er weinig
meer aan veranderen. Vuurrood
is .vuurrood. En als je er iets
overheen doet, dan wordt het
meteen zo donker. Op zich zijn
de primaire kleuren erg mooi,
maar ik gebruikte dit keer liever
kleuren die ik langzaam kon op
bouwen.
Ik heb uiteindelijk maar vier
viltstiften gebruikt. Blauw, rose,
geel en zwart. Je kunt natuurlijk
ook andere kleuren gebruiken,
maar dan wordt het niet zo'n
eenheid. Nu past alles bij elkaar.
Al zien die drie postzegels er wel
verschillend uit. Eerst had ik ze
alle drie in dezelfde kleuren.
Maar dat moest ik veranderen.
De kleuren van de postzegels
moeten namelijk zó verschillen,
dat iedere zegel duidelijk her
kenbaar is en ze op het postkan
toor onmiddellijk het verschil
tussen een postzegel van zeven
tig en een postzegel van tachtig
cent kunnen zien."
Wat kunt u niet tekenen?
„Een kind in een spijkerbroek of
een man in historische kleding.
Een uitgever heeft me wel eens
gevraagd om geschiedenisboek
jes te illustreren, maar dat kon
ik niet. Ik kan het wel, ik kan
alles tekenen, maar ik kan
niet opbrengen. Het interesseert
me niet om iets precies na te
tekenen. Waarom zou ik?
kan ik er beter een foto van
maken. Ik teken de dingen
primair. Als ik een fiets teken
dan zitten de trappers misschien
op de verkeerde plaats, maar zie
je wel meteen dat het een fiets is.
En daar gaat het om. Dat
hoeft niet echt te kunnen rijden"
Ik heb er geen zin in om eenfi
precies na te tekenen. Dan kan
mijn hand niet los zitten. Ik wil
mijn hand niet met mijn
dwingen."
Het moet uit de hand l
maar toch ook niet te fantastisch
worden?
„Nee, het moet een beetje realis
tisch blijven, het moet echt kun
nen gebeuren. Ik heb een hekel
aan allegorische beelden,
onbestaanbare wezens, aan
bouters. Die teken ik -niet. Die
komen ook niet voor in de kir
derfantasie, maar worden allee
door grote mensen verzonnen."
Staat uw handtekening op
postzegel?
„Nee. Mijn naam hoeft er niet op
te staan. Maar ik denk dat
deren mijn tekeningen vaak wel
herkennen zonder te weten wie
ik ben. Mijn naam kennen
niet, maar als ze mijn tekeningen
zien, zeggen ze: 'o ja, die ken
ik...'"
Zou u de kinderpostzegels niit
eens een lekker, smaakje ht
willen geven, zodat ze letter
likken?
„Nee. Een postzegel hoeft niet
lekker te smaken. Plak is plak.
Laatste vraag. Lijkt het u leut
om straks uw eigen postzegel op
een briefte plakken?
„Nee, het is niet zo dat is straks
alleen mijn eigen postzegels
gebruiken. Maar ik ben er wel
tevreden over. Het is met die
kinderpostzegels net als met
mijn andere werk: ik moet
zelf mooi vinden. Als ands
het ook mooi vinden, dan is dat
meegenomen, maar het belang
rijkste is dat ik het zelf mooi
vind.
Zo'n postzegel moet aantrekke
lijk zijn om naar te kijken. Vro
lijk. Met een bloemetje erbij. Dat
vind ik wel aardig staan,
postzegels dan, want als ik
het werk ben, dan wil ik
bloemen in mijn buurt hebben.
Ik kan niet tekenen met bloemen
en planten om me heen. Dat kal
ik niet. Ik weet niet wat dat is.
Ik heb de idiote gedachte dat ze
de energie aftappen die ik dan
zelf hard nodig heb. Daarom wil
ik geen levende wezens om me
heen als ik werk. Geen bloemen,
geen planten, geen mensen,
tekening inkleuren met
kinderen of mijn kleinkinderen
om me heen, dat heb ik altijd
gedaan, maar als ik echt moei
tekenen, dan moet ik helemaal
alleen zijn. Zonder bloemen.
Zonder mensen. Zonder p
kijkers. Anders krijg ik geen in
vallen meer en wordt het niks.
Een persbijeenkomst 's morgens
om kwart voor één behoort in
Den Haag - gelukkig - tot de
uitzonderingen. Het betekent
meestal crisis of ander politiek
ongemak.
Afgelopen vrijdagmorgen was
dat niet het geval. Minister Van
Mierlo van Buitenlandse Zaken
had een boodschap voor de pers
die niets had te maken met het
gewone politieke gekrakeel. Hij
kwam officieel bevestigen dat
Johannes van Damme in Singa
pore was opgehangen. En gaf
een eerste, summiere schets van
de gevoelend die de terechtstel
ling bij het kabinet had opge
roepen.
Later die vrijdag zaten de mi
nisters wat katterig bij elkaar
in de Trèveszaal voor hun we
kelijkse vergadering. Ze moes
ten praten over zaken als de
problemen van de grote steden
maar ze kwamen maar niet op
gang, vertelde premier Kok aan
het einde van de middag tegen
de pers.
De kwestie-Van Damme spook
te almaar door de ministers-
hoofden. 'Hebben we wel ge
noeg gedaan?' Had Johannes
van Damme nog van de strop
kunnen worden gered? En hoe,
en door wie?
Eind vorige week waren er
Tweede Kamerleden die vonden
dat er over deze vragen nog
illustratie Mat Rijnders
maar eens een pittig debat ge
voerd zou moeten worden. Maar
aan het begin van de nieuwe
week lijkt het enthousiasme
voor een dergelijke discussie te
zijn weggeëbd.
Er zijn ook praktische bezwa
ren. Want premier Kok en mi
nister Van Mierlo zijn in het
buitenland. En die kunnen na
tuurlijk niet ontbreken, als er
over Van Damme moet worden
gesproken.
Maar veel principiëler is de
vraag of zo'n debat enige zin
heeft. Wie of wat is ermee ge
diend om alle faxen, brieven,
telefoontjes en diplomatieke in
terventies nog eens de revue te
laten passeren? Want dat zijn er/
nogal wat.
Niemand kan beweren dat de
Nederlandse overheid Van
Damme aan zijn lot heeft over
gelaten. Zelfs koningin Beatrix
is in het geweer gekomen. Op 8
juli vroeg ze in een brief aan de
president van Singapore om om
humanitaire redenen af te zien
van het ophangen van Van
Damme. De indruk bestaat dat
alles wat voor de man kon wor
den gedaan, redelijkerwijs ook
is gedaan.
Maar er zijn mensen die bij het
bekritiseren van de inspannin
gen vanuit Den Haag de rede
lijkheid uit het oog dreigen te
verliezen. Wat bijvoorbeeld te
denken van de redenering dat
de regering Van Damme al in
een vroeg stadium aan een Ne
derlandse advocaat had moeten
helpen.
Dat zou me een mooie boel
worden. Het kan toch niet de
taak van de Nederlandse rege
ring worden om advocaten te
wereld rond te gaan sturen voor
het bijstaan van landgenoten
die van een ernstig misdrijf
worden verdacht. Uit het 'acti
viteitenoverzicht' van Buiten
landse Zaken blijkt dat de Ne
derlandse diplomaten in Singa
pore hun best hebben gedaan
Van Damme's plaatselijke ad
vocaat te helpen. Maar als hij
eerder de hulp van een Neder
landse advocaat had willen
hebben, dan had hij die zelf
moeten inroepen.
En zo was de redelijkheid de
afgelopen weken wel vaker zoek
in de openbare discussies over
en rond Johannes van Damme.
Sommige ouders van drugver
slaafden gunden hem de strop
van ganser harte, anderen fan
taseerden een ingewikkeld web
van internationale intriges,
waarvan de drugsmokkelaar het
slachtoffer zou zijn geworden.
De meeste opwinding ging aan
het misdrijf zelf voorbij. Wat
telde was de doem van de dood
straf. Waarmee maar weer eens
is aangetoond dat de dood een
gezicht moet hebben, alvorens
mensen zich er druk om gaan
maken.
Elke dag veroordelen wij met
elkaar onbewust vele honder
den mensen ter dood. Ze sterven
omdat ze geen eten hebben,
geen onderdak of geen medicij
nen. En omdat diegenen die dat
alles in overvloed hebben, nog
steeds weigeren om eerlijk te
delen. Over die 'collectieve'
doodstraf maken maar weinig
mensen zich drug. Maar geef de
dood een naam en een gezicht
en de emoties lopen huizenhoog
op.
Dit keer was het slachtoffer een
Door David van der Houwen
Nederlander, eentje die er op de
schaarse foto's die we van hem
hebben gezien niet uitzag als
een boef. Ook dat maakt uit. -
Iedere Nederlander die in het
buitenland in de problemen
komt, heeft recht op steun van
zijn regering. Maar die steun
heeft zijn grenzen. Elk land
mag in vrijheid bepalen hoe het
zijn rechtspraak organiseert.
Het proces-Van Damme is vol
gens Van Mierlo 'correct en
zorgvuldig' geweest. En als dat
zo is en alle redelijke middelen
om de uitspraak te verzachten
zijn uitgeput, dan hebben we
ons maar neer te leggen bij de
dood van Johannes van Damme.
Tegen die achtergrond zijn plei
dooien voor sancties tegen Sin
gapore bijna grotesk. Zouden
we dat moeten doen omdat dit
land de doodstraf kent en uit
voert? Dan kunnen we meteen
nog wel een paar handenvol
andere diplomatieke betrekkin
gen onder de loep nemen. 0o
nog maar niet te spreken over
onze soms hartelijke betrekkin
gen met landen waar bepaalde
groepen van de bevolking open
lijk worden vervolgd en geter
roriseerd.
Maar zo lang daar geen landge
noten bij betrokken zijn, maakt
vrijwel niemand zich er druk
over. Daar hebben we Amnesty
International voor, zullen de
meeste mensen denken.
De Tweede Kamer behandelt
deze week onder meer de we
genverkeerswet, de verzelfstan
diging van de rijksdienst voor
het wegverkeer en de jeugd
hulpverlening. In commissies
komen zaken aan de orde als de
arbeidsvoorziening, het beleid
rond de drug XTC, het voetbal
vandalisme en de luchthaven
Beek. In de Eerste Kamer staan
op de agenda stemmingen over
de gasboringen in de Wadden
zee, de aanpassing van de 0»-
kaart voor studenten en de i>a*
sisbeurs. J
pen Haag (anp) - Het gebrek en:
aan personeel en kennis bij OI
rechterlijke macht en open- Se
baar ministerie (OM) zijn be
twee van de oorzaken waar- Q
door verdachten in hoger be- hg
roep vaak goed wegkomen. zo
(S|
paarnaast zorgen vertra- Ju
gingstactieken van verdachten te
Van onze Haagse redactie
Den Haag - Werkgevers zouden
bemiddeling van het arbeidsl
dienst nemen. Dat heeft minis
ken) gisteren voorgesteld na eeij
ter van het Centraal Bureau vo
(CBA).
Het CBA overkoepelt de 28 Re- Er
gionale Bureau's voor de Ar- M
beidsvoorziening (RBA), vroeger de
arbeidsbureau's genoemd. wc
De minister wil de komende ja- bi
ren 500 miljoen bezuinigen op ar
het CBA. Volgend jaar zal het D>
budget van het CBA al 100 mil- de
joen gekort worden. Melkert 1
houdt aan die bezuinigingen
vast. Volgens Melkert kan er op vi
de arbeidsvoorziening bezuinigd ge
worden, omdat die veel efficiën- er
ter kan werken. Hi
„De bezuiniging hoeft niet te
betekenen dat het CBA ook 500 M
miljóen minder binnen krijgt," m
verduidelijkte Melkert. Volgens 10
hem zijn er mogelijkheden om de vc
eigen inkomsten te verhogen. §e
Werkgevers laten betalen voor D<
bemiddeling door het arbeidsbu- ar
reau is één mogelijkheid. Deze k<
maatregel zou volgens Melkert ni
alleen moeten gelden voor ge- to
makkelijk bemiddelbare werklo- vc
zen. De werkgevers zijn vierkant k;
tegen dit plan. la
Alkmaar (anp) - In een emotionec
ouders van-de 18-jarige R. K. ui
president van de rechtbank in Alk
toegang tot hun woning te ontzegg
De ouders dagvaardden hun n:
zoon nadat zij hun woning wa- di
ren ontvlucht wegens zijn ge- zil
welddadige gedrag. Daarop ves- je
tigde de zoon zich in hun wo- dc
ning. hi
Rechtbankpresident mr. N. Out V
behandelde de zaak 'gezien het gi
familiaire karakter' achter ge- b:
sloten deuren. De zitting werd ra
korte tijd onderbroken toen de ir
emoties te hoog opliepen. w
Volgens de advocate van de d
zoon, mr. P. Fens, zoekt de pre- oi
sident naar een praktische op- V
lossing. Hij buigt zich onder al
meer over een voorstel de ge- al
meente Stede Broec te sommeren r<
binnen enkele maanden zelfstan- g
dige woonruimte aan de zoon toe Ji
te wijzen. Die staat op de wacht- te
lijst maar het kan nog jaren h
duren voordat hij een woning b
krijgt toegewezen. v
Volgens de advocate hebben de n
ouders hun zoon niet tijdig hulp oi
geboden toen dreigde te ontspo- E
ren. De jongeman heeft een alco- a
hol- en een drugsprobleem, lijdt d
aan epilepsie en heeft dringend lf
hulp nodig, aldus de raadsvrou- s'
we. Zij betwistte de visie van de b
ouders dat R. 'met verkeerde le
vrienden om gaat'. De vader E
heeft dit jaar zelfs een vakantie u
DE BRUTALEN hebben de halve
Cédras, nog even de Haïtiaansc
beschuldigt het Amerikaanse lege
net blöed van tienduizenden va
handen kleeft. Een gotspe in gewoc
Cédras en zijn mensen hebben in
met terreur en geweld geregeerd,
echte en vermeende tegenstander,
s nachts heersten de 'attaché's', a.
terreurbenden, die dood en verdj
werd de stem van het verzet gebro
Cédras, die over enige weken het
zijn oude methoden nog even kan
toren te blazen probeert hij de
brengen. Ongetwijfeld in de hoop
voorzichtig wordt dat het niet lang
dan alsnog aan het langste eind tre
Ue overeenkomst, die oud-presider
Haitiaanse dictator, heeft nogal w
en zijn companen nog een maand
poetsen, kwam vreemd over. Het
feitelijke inzet van troepen bereikt
9ing van de Amerikaanse regering.
Die maand tracht Cédras nu op z
Amerikanen buigen voor zijn bruti
evensgroot dat er van een nieuw
terecht zal komen.
