'Elmo draaide bijna altijd winst'
Philips verkocht in jaren vijftig met opzet slechte tl-buizen
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
MULTICOPV
Oudste Fokker-werknemer Cees de Wit weg als directeur
OPENINGSCONCERT
6Slapende schoonheid' wakker gekust
Commercials moeten
weer 'back to basics9
Samenwerking havens
Rotterdam en Vlissingen
GEZOCHT
ONDERNEMERS
MET AMBITIE
jaar hoger
problemen
het interieur
TE KOOP
uis of villa
en grond.
DE STEM
ECONOMIE
A6
'Ik ben 'n antieke
manager, geen
Nijenrode-vent'
'Toegegeven: de
Duitsers zijn
opener dan wij'
FESTIVAL VAN
HET BRABANTS ORKEST
MEMBER 1994
X 63
terschilder uit zijn hol ai
e als ze de winterschiU»
vijftig naar 75 gulden pet
men, moet de schilderon
et gaat niet alleen om
ehangen.
rt 1995. De winterschilder
december tot 9 januari
ijgbaar bij het schildersbe'
nbezitters GreenCard kun-
inwacht. Greencard maakt
onderd hoveniers. Zijn de
en, dan komt een hovenier
roep doen op het advies de
emen met zelf oplossen, dan
an. Niet-leden betalen'voor
De consument heeft ruim
twee maanden meer dan
en van tuinbezitters Het
21621.
sitekaartje van de bewoner
aak bewondering. Met een
n prettig leefbare ruimte te
kman in te schakelen, maar
t, organiseert het Instituut
ren cursussen voor mensen
en steken. Ook dit seizoen
rogramma. Daarin worden
ring, verlichting, keuken en
nis overdragen, duurt vier
gen 169 gulden. Geïnteres-
en bij het Instituut, voor
er 11104, 1000 PD in Am-
2000 m2
eer rustig (Stoktsebaan
er goed onderhouden, li-
slaapkamers, badkamer,
htige tuin met verlichting.
1.000.000 Bfrs.
uur 014-612818.
w eigen grond, meer dan
u beschikbaar. Uitstekende
jd.
rijzen vanaf 130.000.-
in voor meer informatie
IS NL
Iderweg 4,
oordrecht.
grond in bezit optie
de prijsklasse:
Afmeting 300 cm.
Inclusief oanrechtblod, ÜchHijste
kraan en alle apparatuur.
S3, tel. 010-4333318
S7 (Winkelp. Mijnders
05
^24047
120 (Winkelp. Mijnders
4
ionboulevard Te Boekhorst,
360-42124.
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1994
Amsterdam (anp) - Philips heeft in
de jaren vijftig tl-buizen op de
markt gebracht die zo waren ge
maakt dat ze snel kapot gingen.
Daardoor moest de consument
meer lampen kopen en werd de kas
van Philips gespekt.
De technici van Philips konden tl-bui
zen produceren die 10.000 uur brand
den. De verkoopafdeling was gewend
aan gloeilampen die het 1.500 uur
deden en dat eisten ze ook van de
tl-lampen. Het onderzoeksteam in het
NatLab, het prestigieuze laboratorium
van Philips, zwichtte knarsetandend
voor „de arrogantie van de koopman",
aldus voormalig NatLab-directeur H.
Casimir.
Casimir is aan het woord in het proef
schrift van L. Molenaar, die gisteren
promoveerde aan de Universiteit van
Amsterdam. Het proefschrift behan
delt de geschiedenis van het Verbond
van Wetenschappelijke Onderzoekers.
De levensduur van tl-buizen is afhan
kelijk van de gebruikte kathode. Nat
Lab construeerde de kathodes zodanig
dat ze het voortijdig begaven, schrijft
Molenaar. „Toen echter een concurrent
met tl-buizen van veel langere levens
duur kwam, werd de leiding van het
NatLab de mantel uitgeveegd door de
concernleiding." De Philips-bazen
vonden dat de onderzoekers niet had
den mogen toegeven aan de verkopers.
Een inhaalslag leidde ertoe dat Philips
de levensduur van de tl-buizen van het
Amerikaanse Sylvania alsnog overtrof.
Het feit dat een lange levensduur van
lampen leidt tot een kleinere afzet
hield Philips al bezig in de jaren
twintig. Philips sprak toen met andere
lampenfabrikanten af om de levens
duur van gloeilampen vast te stellen op
1.000 uur. Volgens Casimir was er met
die'afspraak echter niets aan de hand.
Er was een optimum bereikt tussen
lichtsterkte, levensduur en elektrici
teitsrekening.
Een woordvoerder van Philips heeft
geen commentaar op de kwestie. „Het
is al zo lang geleden." Hij wijst erop
dat de levensduur van een lamp sub
jectief is. „Is een lamp pas kapot als zij
het niet meer doet of als je er een
zaklamp bij aan moet doen als zij
brandt?"
Van onze verslaggever
Willem Reijn
Woensdrecht - Fokker laat
dochter Elmo op Woensd
recht goed verzorgd ach
ter. In contracten is Elmo
de exclusieve toelevering
voor het huidige program
ma van de Fokker
100-familie en de Fokker
50 vastgelegd. Eenzelfde
betrokkenheid is verze
kerd bij de nieuwe genera
tie Fokkers die na de
eeuwwisseling het lucht
ruim moet kiezen.
Verder zijn vaste orders binnen
voor de modificatie van Awacs-
verkenningsvliegtuigen van het
Amerikaanse leger en de midli-
fe-update van de F16. Als de
algemene verwachting uitkomt
dat de vliegtuigmarkt in 1996
weer opleeft, ziet de toekomst
voor het verzelfstandigde Fok
ker Elmo BV er gezond uit.
Dat stelt Cees de Wit, directeur
van Fokker Elmo BV in Woensd
recht, in een interview aan de
vooravond van zijn afscheid van
het bedrijf. Op 16 september
neemt Gerard van Beek zijn taak
over.
Sinds 1 september is Elmo, waar
450 werknemers kabelbomen
voor het Fokker-programma
produceren, zelfstandig. Op ter
mijn zullen naast Fokker nieuwe
aandeelhouders binnentreden,
maar de vliegtuigbouwer be
houdt een meerderheidsbelang
van zestig procent.
Cees de Wit is recht-door-zee.
Een techneut, die druipt van de
zelfspot. „Van vliegtuigen heb ik
geen zak verstand," zegt hij hal
verwege het gesprek. Als het wit
is, is het geen grijs. En als het
zwart is, ook niet. Hij is patriar
chaal, informeel, dictatoriaal,
beminnelijk. Altijd mens, met
hebbelijkheden en onhebbelijk
heden. Nooit gemaakt, niet be
last met de doorzichtige trucjes
van de verplichte management-
cursusjes, die de gemiddelde Ne
derlandse ondernemer hebben
gedegradeerd tot een voorgepro
grammeerde, grijze, risico-mij
dende filiaalhouder.
..Ik ben een antieke manager,
geen Nijenrode-vent. Maar ik
heb bijna al die 33 jaar dat ik
hier de leiding heb, winst ge
maakt. Dat moeten die anderen
nog maar eens bewijzen."
Met zijn 64 jaar is Cees de Wit
de oudste werknemer van Fok
ker. Veertig jaar terug kwam hij
naar Woensdrecht bij het toen
malige Aviolanda. Alle andere
ouderen verlieten het bedrijf bij
een van de drie scherpe reorga
nisaties, die het door een zware
recessie geteisterde Fokker
moest doorvoeren. Hij had nog
best het laatste jaar willen vol
maken, maar het was wat moei
lijk te blijven zitten als daardoor
een ander op straat komt te
staan.
Als oudere was hij één van de
Fokker-ianen die de overname
Cees de Wit, directeur van Fokker Elmo BV: 'Van vliegtuigen heb ik geen zak verstand'.
door Dasa met scepsis bekeken.
Door de oorlog, geeft hij toe.
„En vergeet niet dat wij de eer
dere VFW-ellende (de mislukte
fusie met de huidige Dasa-doch-
ter VFW uit Hamburg, wr) heb
ben meegemaakt."
De overname door Dasa noemt
hij 'nu onvermijdelijk. Over de
cultuurhistorische tegenstellin
gen met de Duitsers is hij, bij
uitzondering, voorzichtig. „Mij
valt het mee. De Duitsers zijn,
eerlijk gezegd, opener dan wij.
Wij zijn daar op bezoek geweest.
Ze laten alles zien. Wij tonen
hun alleen waar ze om vragen."
Ook de laatste dagen die hem tot
16 september resten, zit hij 's
ochtends om half zeven op de
zaak. „'Je bent gek', zegt mijn
vrouw." Ze heeft gelijk, weet De
Wit, hij spreekt haar niet tegen,
maar kan niet anders. Want hij
heeft nog geen moment stilge
staan bij de vraag wat hij na de
zestiende moet gaan doen.
Hij rondt zijn veertig jaar op
Woensdrecht af met de verzelf
standiging van Fokker Elmo BV.
Een onvermijdelijk proces, want
vliegtuigfabrikanten gaan hun
produktieproces volledig nieuw
inrichten en spiegelen zich daar
bij aan de auto-industrie. De
vliegtuigbouwer houdt zich be
zig met het ontwerpen, assem
bleren en verkopen van vliegtui
gen.
Het Fokker-bedrijf Elmo op
Woensdrecht moet zich als toele
verancier minder van Fokker af
hankelijk maken en clustering
met andere afnemers binnen de
vliegtuigindustrie zoeken.
Het werken voor derden is op
zich niets nieuws. „In het verle
den bleek een terugval in de
luchtvaart nooit samen te vallen
met een algemene economische
recessie," zegt De Wit. „Daar
door konden we altijd een min
dere periode van Fokker over
bruggen met werk voor derden.
We hebben hele periodes meege
maakt, dat we zestig procent
voor derden en maar veertig
procent voor Fokker produceer
den."
Maar de huidige recessie in de
luchtvaart valt samen met een
algehele terugval van de econo
mie. Er moest diep worden ge
sneden. Bij Elmo werken nog
450 mensen tegen 750 tijdens de
hoogtijdagen van 1990, toen
Fokker was opgeklommen van
een capaciteit van veertig naar
honderd toestellen per jaar.
De Wit: „Daar heb ik niet één
nacht van wakker gelegen, neen,
daar heb ik véle nachten van
wakker gelegen." Hoewel hij als
Rotterdammer veertig jaar terug
met stekelige grapjes de Braban
ders op de kast joeg ('zo'n beetje
dat wij als ontwikkelingshulp
hun fabriek kwamen opzetten'),
heeft hij zijn mensen hoog staan.
„Een tijdje terug was een ver
keerde kabel besteld voor een
verlengde versie. Normaal is er
een doorlooptijd van vier weken.
Maar de meisjes heten het niet
op zich zitten en maakten die
kabel in één week. De mensen
zijn hier echt veel meer betrok
ken dan in de Randstad."
Niet alleen de capaciteit moest
worden aangepast, tegelijk
moesten ook de kosten per een
heid produkt drastisch dalen.
Een dubbel proces dat dubbel
pijn doet. Maar tegelijkertijd
blijkt dat tijdens de hoogbloei-
tijd veel inefficiëntie in de orga
nisatie te zijn geslopen.
De kosten zijn inmiddels tien tot
vijftien procent lager, terwijl De
Wit denkt dat er nog eens twin
tig procent vanaf kan. De capa
citeit is aangepast aan vijftig
toestellen per jaar, zoals de nieu
we topman Van Schaik heeft
voorgeschreven.
De waarde van de voorraden is
door een efficiënter logistiek be
heer teruggebracht van liefst
tachtig naar een bescheiden ze
ventien miljoen gulden. De door
looptijd is afgenomen van drie
maanden naar drie weken. Van
de zeven managementlagen zijn
er twee weggesneden.
Maar vooral ook is het denken
veranderd. „Wij gaan van een
produkt- naar een klantgericht
bedrijf."
De Wit pakt een schakelpaneel-
FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
tje, dat boven de passagierstoe-
len wordt aangebracht, „Kijk,
vroeger deden we daar zulke
schakelaars. Die dingen kunnen
met kapot, zijn hartstikke stevig
en zwaar. We ontwikkelen nu
een dun bordje met daaronder
een printplaatje. Natuurlijk gaat
dat sneller kapot. Maar het is
per saldo veel goedkoper en bo
vendien veel lichter. De oude
schakelaar is beter, maar dit is
voor de toepassing goed ge
noeg."
De eerste sceptische reacties op
de verzelfstandiging van Elmo
kan hij begrijpen. De vliegtuig-
industrie zit op een absoluut
dieptepunt, de algehele recessie
is nog niet voorbij, de moeder
maatschappij is net van een
tweede faillissement gered door
Duits en Rabo-kapitaal en de
meeste toeleveranciers bevinden
zich een toestand van voortdu
rende prijswurging.
Dus wie zit er nu te wachten op
Fokker Elmo uit Woensdrecht?
„We hebben nu werk gekregen
voor het modificatieprogramma
van de Awacs, de high-tech ver
kenningsvliegtuigen van het
Amerikaanse leger. Die order
heeft internationaal de aandacht
getrokken. Boeing heeft daar
door interesse getoond voor ons
werk," zegt De Wit.
Elmo kan bewijzen een interna
tionaal concurrerende prijs/
kwaliteitsverhouding te leveren.
„Ik ben bij de Duitse collega's op
bezoek geweest, zowel bij Dor-
nier als bij Dasa in Hamburg en
Speyer. Die werken nog echt
zoals wij dat twintig jaar gele
den deden. Ze hebben geen ver
koop, ze hebben geen after-sa
les."
Als straks een echte Europese
vliegtuigindustrie ontstaat, kan
De Wit zich goed voorstellen dat
Elmo in deze toelevering een
leidende rol kan spelen. Dat Da
sa om politieke redenen de voor
rang krijgt bij het Europese con
sortium Airbus, wil er bij De Wit
niet in. „Dat kan Duitsland niet
aan, geloof me nou."
Daarvoor is het wel nodig dat
Elmo aansluiting vindt bij de
nieuwste technologische ontwik
kelingen. Afgesproken is dat de
dertig mensen tellende afdeling
onderzoek en ontwikkeling voor
wat betreft het Elmo-werk van
Amsterdam naar Woensdrecht
verhuist Maar dat is niet ge
noeg, Het Woensdrechtse bedrijf
moet ook intensiever samenwer
ken met andere toeleveranciers.
Met de eigen toeleveranciers is
Elmo al in gesprek, evenals met
metaalwerkbedrijven uit Noord-
Limburg.
Contacten moeten gelegd wor
den met de grote Europese elek-
tronica-concerns, die de laatste
hand leggen aan een commer
cieel interessante toepassing van
glasvezelbekabeling voor onder
meer vliegtuigen en auto's. Die
technologie zal vermoedelijk het
koperdraad naar het museum
verwijzen.
De Wit beaamt die noodzaak.
Een suggestie van samenwerking
met Siemens, krijgt een prompte
reactie met 'dan is AEG logi
scher, want dat is ook een onder
deel van Daimler-Benz'In het
algemeen: „We kunnen nu ook
joint-ventures aangaan. Als Fok
ker-bedrijf ging dat niet, want
de concurrentie wou met met
een Fokker-bedrijf samenwer
ken."
Daarom ziet De Wit graag het
woord Fokker nog van de nieu
we naam geschrapt. Omdat er in
de'wereld nog twee andere be
drijven met de naam Fokker zijn
dienen daartoe nog enkele juri
dische hobbels te worden geno
men. Maar dan heeft Elmo de
weg vrij.
Ook naar nieuwe sectoren. Want
Elmo wil niet zoals tijdens de
dipjes van vroeger als jobber de
markt op, om alleen de produk-
tielijnen bezet te houden. Neen,
het bedrijf wil als expert op het
gebied van kabelbomen samen
met andere toeleveranciers vol
waardige en hoogwaardige toe
passingen aan alle mogelijke
sectoren verkopen.
Een ambitieuze doelstelling, die
De Wit zijn opvolger nalaat. De
Wit heeft er vertrouwen in: „Ik
zeg dat het goed komt."
(ADVERTENTIE)
■s-*
zaterdag 10 september, TerneuzenTriniteitskerk20.00 uur
'"■"vanhel^
dirigent: Jan Stulen
met de winnaars van het
10e Internationale I 'ocalistenconcours
Leonardo de Lisitenor
James Oxley, tenor
Oatia-Andra Vlieriu. mezzo-sopraan
Sarah Connollymezzo-sopraan
oiga Pasiclinik, sopraan
Kerken van MOZART. HAYDN,
"ENDELSSOHN, ROSSINI, BIZET
en TSJAIKOWSKY
Toegangsprijzen: le rang 35.-, 2e
rang 25.-. CJPIPas 65/5.- korting
kaarten aan de kerk verkrijgbaar
l«or informatie: 01150-95555.
Computerbedrijf LCI Den Bosch is weer uit de rode cijfers
Den Bosch - Niet gespeend
van enig zelfvertrouwen,
kondigde Sam Asseer, direc
teur van LCI Computer
Group, tijdens de presentatie
van de jaarcijfers over 1993
aan dat zijn bedrijf niet 'lan
ger een slapende schoonheid'
is. De LCI-topman Asseer
heeft zijn schoonheid inder
daad wakker gekust.
Hij verzekerde eerder dit jaar
dat hij het zwalkende computer
bedrijf weer op de rails zou
kunnen krijgen. Het werd waar
heid. LCI is uit het rood en
maakt weer lichte winst.
Het Bossche computerbedrijf
maakte gisteren tijdens de pre
sentatie van de halfjaarcijfers
over 1994 bekend dat het de
zwarte pen weer uit de kast
heeft kunnen halen. De eerste
zes maanden van 1993 werden
nog afgesloten met een verlies
van 1,7 miljoen gulden. In de
eerste helft van dit jaar werd dat
verlies omgebogen in een be
scheiden winst van tweehon
derdduizend gulden. Ook het be
drijfsresultaat (omzet min kos
ten) verbeterde van min 1,4 mil
joen gulden tot plus acht ton.
Omzet
De omzet steeg van 44,2 miljoen
gulden in de eerste helft van
1993 naar 55,3 miljoen gulden in
de eerste helft van dit jaar. Vol
gens LCI is van dat totale be
drag 3,3 miljoen gulden afkom
stig van de overneming in fe
bruari van dit jaar van compu
teronderneming Compudata,
eveneens in Den Bosch.
Volgens Asseer, in augustus '93
bij LCI aangetreden, gaat het nu
beter met zijn bedrijf na de in
1993 ingezette herstructurering.
De introductie van telefonische
verkoop, van een klant-, ver
koop- en ondersteuningsteam en
de invoering van aansluitoplos-
singen voor tal van automatise-
ringsprodukten maken daar deel
van uit.
De opvallende 'choco-kus' van Droste, heeft zich niet
vertaald in een opvallende omzetstijging.
Door Wilbert Schreurs
MET DE FLIKKEN van Dros
te lijkt het niet best te gaan.
Het Nipo heeft onlangs een
onderzoek verricht naar de
chocolademarkt. „Droste heeft
met zijn reclame geprobeerd
op een extreme manier aan
dacht te trekken," zegt Mark
de Kruijk, senior projectleider
bij het Nipo.
De commercials met de beest
achtig brullende moeder die
haar kind na een chocolaatje
de borst geeft en die met de
tongzoenende tieners, liggen
menigeen nog vers in het ge
heugen. „De campagne van
Droste viel inderdaad op en
kreeg veel free publicity", zegt
De Kruijk.
Maar de commercials lijken
zich niet te vertalen in een
opvallende omzetstijging.
Toch kan De Kruijk wel enig
begrip opbrengen voor de
strategie van de chocoladefa
brikanten. '„Ik denk dat men
bij Droste redeneerde: als we
niets doen, is het ook gebeurd
met het merk. Een wanhoop
soffensief dus."
Voor de revival van de choco
laatjes zette Droste alle kaar
ten op de reclame. Het merk
wilde zich in één keer een
nieuw, eigentijds imago aan
meten. Maar is reclame daar
toe eigenlijk wel in staat?
„De rol van de reclame is in de
loop van de jaren bij veel
produkten belangrijker ge
worden," zegt Paul van Jaars
veld, directeur van het recla
mebureau Publicis.FCB/Prad.
„Bij tal van produkten zie je
dat de kwaliteitsverschillen
tussen de verschillende mer
ken gering zijn. Echt slechte
auto's worden niet meer ge
maakt. En dan wordt het ima
go van het merk van cruciaal
belang."
Toch moet de macht van de
reclame volgens Van Jaarsveld
niet worden overschat. „Neem
bijvoorbeeld de Mazda-cam-
pagne. Die werd door de hele
reclamewereld bejubeld. Maar
in het imago dat met die cam
pagne werd gecreéerd, kon de
bestaande doelgroep van Maz
da zich niet herkennen. Het
strookte ook niet met het
dealernet. De dealers van Ma
zda zitten nu eenmaal zelden
op toplokaties. Je ziet dan ook
dat het merk vorig jaar qua
omzet een ongelooflijke op
donder heeft gekregen."
Reclame dié op een verkeerde
manier de aandacht trekt, kan
zich volgens Paul van Jaars
veld tegen het merk keren.
„Vergeet niet dat reclame niet
het enige is dat van belang is
om je als merk van anderen te
onderscheiden. Ik denk dat
service steeds belangrijker
gaat worden in de komende
jaren. Wij zijn daar in dit land
nog niet zo aan gewend, maar
in Amerika is men daar al veel
verder mee."
Geen reclame A la Mazda en
Droste dus. Maar hoe moet het
dan wel? Die vraag komt on
getwijfeld aan bod op de
Nacht van het Merk, die op 29
september plaatsvindt onder
auspiciën van het Nederlands
Instituut voor Marketing
(NIMA). Tot in de kleine uur
tjes wordt daar door deskun
digen gesproken over de toe
komst van het merk, onder het
motto Back to Basics. Een van
de organisatoren van de Nacht
van het Merk is reclameman
Jan-Peter van Doorn. „De in
tentie van de adverteerder is
om door middel van reclame
de boodschap helder bij de
consument te krijgen," zei hij
onlangs in het vakblad
NieuwsTribune. „Maar door
de toegenomen hoeveelheid
(reclame)boodschappen is de
consument aan het afhaken.
Vervolgens gaan adverteer
ders, als reactie daarop, nog
meer adverteren."
Kortom, een vicieuze cirkel.
Hoe kom je daaruit? Volgens
Van Doorn moet het produkt
zelf weer de hero worden, niet
de reclame. Wat dat betekent,
zal de Nacht van het Merk
moeten leren. Houdt 'terug
naar het produkt' in dat er
voortaan minder reclame op tv
komt? Als dat het geval is, dan
luidt dat misschien eindelijk
een trend in waar ook consu
menten blij mee zijn.
Vlissingen (anp) - Het ge
meentelijk Havenbedrijf Rot
terdam en de haven van Vlis
singen gaan samenwerken.
Volgens woordvoerder R. van
Ark van de Rotterdamse haven
is ruimtegebrek in Rotterdam
daarvoor de aanleiding. Van Ark
ontkent geluiden dat de stuk
goedsector van Rotterdam zou
verhuizen naar Vlissingen.
Voorlopig wordt uitgegaan van
de aanleg in de Vlissingse haven
van een gebied van 125 hectare
voor activiteiten vanuit Rotter
dam. „We willen alle huidige en
toekomstige klanten optimale
faciliteiten bieden. Waar dat niet
mogelijk is, wordt gekozen voor
Vlissingen," aldus de woord
voerder. Beide havens verwach
ten van de rijksoverheid finan
ciële steun voor de plannen.
Over de manier waarop de sa
menwerking vorm wordt gege
ven, wilde Van Ark gisteroch
tend geen mededelingen doen.
Het Havenschap Vlissingen en
de gemeente Rotterdam tekenen
dinsdag in Vlissingen een inten
tieverklaring tot samenwerking.
Dan wordt meer duidelijk over
de uitgangspunten en hoe de
samenwerking eruit kan zien,
Of de samenwerking tussen Rot
terdam en Vlissingen werkgele
genheid oplevert, is de Zeeuwse
haven nog niet duidelijk. Vol
gens bestuurslid J. Philippen van
het Havenschap Vlissingeh valt
een mogelijk effect nu moeilijk
te becijferen. Daarvoor is nog
teveel onbekend.
De directeur is 'voorzichtig opti
mistisch' over de tweede helft
van 1994. „Gewoonlijk is de
tweede helft van het jaar altijd
iets beter. Dan is er overal meer
economische activiteit en boven
dien trekt de gehele economie
weer wat aan. Wij zijn er in
ieder geval klaar voor om daar
van te profiteren."
Toch tempert Asseer zijn eigen
optimisme. „We voelen ons wat
comfortabeler, maar we moeten
voorzichtig zijn. De markt waar
wij in verkeren is voortdurend in
beweging. Bij heel wat collega-
bedrijven, kijk bij voorbeeld
naar Digital, zijn nogal wat pro
blemen. Dat kan zijn weerslag
hebben."
LCI, met het hoofdkantoor in
Den Bosch, is houdstermaat
schappij van dertien werkmaat
schappijen en levert in Dene
marken en de Benelux een breed
scala aan automatiseringspro-
dukten en -diensten. Er werken
bij LCI een kleine tweehonderd
mensen.
(ADVERTENTIE)
Multicopy is de grootste en snelst groeiende franchise-keten
van allround grafische bedrijven. De sleutel tot het succes is de
combinatie van een uitgekiend dienstenpakket met een dynamisch
marketingbeleid. Continue innovatie, de centrale inkoopvoordelen,
het eigen trainingscentrum, collectieve èn persoonlijke begeleiding
zijn de succesfactoren van de formule.
Momenteel zoeken wij ondernemers die hiervan willen profiteren.
Die hun ondernemersgeest, hun ambitie en hun klantgerichtheid
willen inzetten. Voor hen doet zich een unieke kans voor:
overname van een bestaande MultiCopy-vestiging.
Serieus geïnteresseerd? Neem dan contact op met Multicopy
Nederland, mevrouw E. de Vries, Weesperstraat 63,1018 VN
Amsterdam, Tel. 020 - 6 24 34 24.
KWALITEIT IN VEELVOUD
