DEN
Kinderopvang wordt te duur
DE STEM
(.LFORT
Twee maal te hard, dus dubbele boete
Noodopvang Lindenhof is stuk van Zuiddorpe
Door verminderen van subsidie krijgt opvang voor velen elitair karakter
Stok achter de deur
helpt de reclassering
98
Subtropisch carnaval op
De Vogel in Hengstdijk
mm
TLA VOORDELIG
KENBOETIEK
EEN GOEDE ZAAK
Studenten 'Antonio Gelati' schept nog eens op
Nederlands
op bezoek
jin Hulst
I Van onze correspondente
Directeur: 'Werk verandert niet veel'
Zeeland
WOENSDAG 3 AUGUSTUS 1994 DEEL
Tot en met 27 augustus
krijgt u bij Torro een
gratis Kortingsmunt bij uw
boodschappen*. Tegen
f inlevering van deze munt
krijgt u een topprodukt
voor de halve prijs.
•bij minimale besteding van flO,-
|rend
naoer
Unicura
desinfectie-
depper.
navulling 50 stuks
ftï
lt=3(
BenBits.
in de smaken:
peppermint,
icemints, coolmint
of mentholmint,
3-pack
Nieuw: Infasil deospray.
Dermatologisch getest,
125 ml
-«tv
Silan
wasverzachter.
navul 500 ml
fO> in 3 verschillende
[(flt geuren
E SLAGER.
GYROS VLEES
1000 gram d
-HkriT
L-3I-O3
Es Vieux
Is
[rgh Kersenbrandewijn
pellestraat 21 Sluis tel. 01178 - 61801
I Van onze verslaggever
Temeuzen - Niet één, maar
twee keer achter elkaar werd
vrachtwagenchauffeur J.S.
uit Breskens vorig jaar be
trapt op te hard rijden. Op de
heenweg naar zijn werk reed
hij met 88 kilometer door
Nummer Een en op de terug-
g haalde hij nagenoeg de-
I zelfde snelheid.
Voor officier van justitie Mos
Johma Greenworld
rauwkost salades.
rj;'keuze uit 6 soorten, j
Bakje 200 gram
was het gisteren in Terneuzen
aanleiding om dan ook een dub
bele boete te eisen. Hij vroeg
respectievelijk 455 en 280 gul
den.
Omdat S. in het verleden al
eens vaker op te hard rijden was
betrapt, eiste de officier boven
dien een voorwaardelijke rijont
zegging van vier maanden, met
een proeftijd van 2 jaar. Kanton
rechter Galema nam dit onver
kort over.
De zitting van de kantonrechter
werd gekenmerkt door gelijk
waardige snelheidsovertredin
gen. Landbouwer C.B. uit Bres
kens had op 22 januari van dit
jaar in Groede 82 kilometer ge
reden, terwijl hij slechts 50
mocht. Hij vertelde dat hij op
weg was om de dieren op de
boerderij van een neef te verzor
gen, terwijl die op wintersport
was. „U bent dus de dupe van de
luxe van uw neef", concludeerde
Mos, maar B. nam de verant
woordelijkheid geheel op zich.
Een boete van 385 gulden en een
■voorwaardelijk rijverbod van
vier maanden waren zijn deel.
Met het oog op eerdere overtre
dingen waarschuwde Mos hem
alvast dat hij bij een volgende
keer zijn rijbewijs onherroepe
lijk kwijt is.
Als de vleesgeworden yup hoor
de artsenbezoeker J.N. uit
Oisterwijk zijn zaak voordragen.
Hij had in december 1993 te
hard gereden over de Lange He
renstraat in Schoondijke: 84 in
plaats van 50. Hij legde uit dat
hij haast'had om de veerboot in
Breskens te halen, maar dat dit
in de toekomst niet meer zou
voorkomen. Hij had nu een
green-point telefoon aangeschaft
en zou het in het vervolg aan
zijn klanten laten weten, als hij
niet op tijd op een afspraak kon
zijn.
Galema vertaalde dit voornemen
in een kortere, voorwaardelijke
rijontzegging dan was geëist, na
melijk drie in plaats van vier
maanden. De boete van 410 gul
den die was gevraagd, hand
haafde hij.
■Hulst - De deelnemers aan de
(zomercursus Nederlandse
■Taal en Cultuur aan de uni-
Iversiteit in Gent bezoeken 11
[augustus de vestingstad
(Hulst.
IDe cursus wordt in opdracht van
(het departement Onderwijs ge
lgeven aan universiteitsstudenten
[uit Europese landen met een Ro-
[maanse taal die Nederlands als
(hoofd- of bijvak studeren.
■De cursus duurt drie weken en
■de deelnemers krijgen naast de
(taallessen ook veel informatie
(over het dagelijkse leven en de
|cultuur ic de Nederlanden: De
Vlaamse steden worden bezocht
en ook staan bezoeken aan con
certen, theatervoorstellingen en
[films op het programma.
4 De Orde van den Prince, afde-
jlmg Hulst organiseert het bezoek
van de studenten aan Hulst. Het
is de vijfde maal dat er een
■dergelijk bezoek plaatsvindt.
■De toekomstige neerlandici wor
den om 15.00 uur verwacht op
de Grote Markt. Zij krijgen een
^rondleiding onder leiding van
gidsen in de binnenstad. De offi-
Iciéle ontvangst op het stadhuis
door burgemeester A. Kessen is
|om 17.00 uur en daarna verzorgt
Jan Lockefeer de lezing 'Eenheid
en verscheidenheid, Nederland
Uit het altijd op volle toeren werkende brein van burgemeester 'Antoine Kessen van Hulst borrelen regelmatig allerlei originele
gedachten op. Zijn meest recente bedenksel was wel een heel fris idee.
Verkleed als ijscoboer reed de burgervader gistermiddag met een ijskar het stadskantoor binnen om zijn ambtenaren te trakteren op
een portie Italiaans schepijs. Het idee was snel geboren, maar het was toch nog wel even zweten om de gemotoriseerde ijskar door de
deuropening te manoeuvreren. Het was krap, maar het lukte. Waarna Kessen, ietwat onwenning de ijslepel hanterend, de aanwezige
ambtenaren voorzag van een smakelijke ijsco.
Dat de verkoelende lekkernij in deze warme dagen door de ambtenaren werd gewaardeerd, leed geen twijfel. De ludieke actie
bezorgde burgemeester Kessen meteen een nieuwe bijnaam, 'Antonio Gelati'. foto wim kooyman
IDE NOODOPVANG van
[asielzoekers in hotel De
[Lindenhof in Zuiddorpe
[draait bijna een jaar. In
(september '93 kwam de
[eerste lichting van dertig
[mensen binnen. Momen
teel zijn er 82 bewoners
jin huis. Coördinatrice is
[Marian de Ridder die tot
voor kort in haar eentje
eet een aantal vrijwilli
gers de noodopvang
[draaiende hield.
Van onze verslaggever
[Frank van Cooten
[ZE IS verantwoordelijk voor de
■introductie, de registratie, het
verblijf en het maatschappelijk
perk. Sinds deze week wordt ze
[bijgestaan door Anne-Claire
«ijnsbergh uit Sas van Gent die
onlangs afstudeerde in de So-
paal-Pedagogische Hulpverle-
pig in Amersfoort. Ze heeft een
pntract voor negen uur per
?eek tot 1 januari '95. Dan
J'ordt bekeken of de termijn van
,w noodopvang wordt verlengd.
liNiemand weet nog wat er na
januari '95 gaat gebeuren," al-
pus Marian de Ridder,
en asielzoeker uit Ethiopië
^ef kantoor van Marian de
'ader binnen. Hij is na een paar
agen weer terug van een bezoek
Pan familie elders in het land.
fw enthousiaste begroeting
r°lgt. Handen worden geschud
L?,fe °gen van de Ethiopiër
raien. „Kijk, dat is nu zo leuk,
e bewoners voelen zich echt
™is in Zuiddorpe. Dat is denk
J °°k het voordeel van een klein
P°rp. De relatie tussen de nood
gang en het dorp is uitste-
FM. zegt Marian de Ridder.
P P°litiek in Axel uitte in het
E", bedenkingen tegen het
F n'al vluchtelingen dat in de
Dan Marian de Ridder linksvoormet enkele bewoners van het asielzoekerscentrum, foto wim kooyman
bijna negenhonderd zielen tel
lende gemeenscha'p moest wor
den opgenomen. „Ook de bewo
ners keken een beetje huiverig
tegen de noodopvang aan. Nu
constateren we dat de relatie
tussen de noodopvang en het
dorp uitstekend is. De kinderen
van de asielzoekers gaan naar de
basisschool in Zuiddorpe en de
kinderen van het dorp en van de
noodopvang spelen met elkaar."
„Ook worden we bij de activitei
ten in het dorp betrokken. Zo
namen kinderen onlangs deel
aan een tentenkamp in het dorp
en we zijn door de organisatie
van de Boekweitfeesten ge
vraagd om op onze manier in
vulling te geven aan het feest op
20 en 21 augustus. Dat is toch
een bewijs van de goede contac
ten met Zuiddorpe. We hebben
tot nu toe geen klachten gekre
gen en er zijn geen vervelende
dingen gebeurd."
„De noodopvang is een stuk van
Zuiddorpe geworden. We horen
bij het dorp en dat geeft veel
voldoening. Dat was ook mijn
streven. Om dat te bereiken is
ook de goede relatie met de
eigenaar van het hotel heel be
langrijk. Die goede relatie geeft
een stuk rust in de tent. Hij is
een verlengstuk van mij."
De noodopvang in Zuiddorpe is
een verlengstuk van een Asiel
zoekerscentrum. „We zijn een
soort dependance. De mensen
blijven bij ons totdat er plaats is
in een asielzoekerscentrum. Dat
kan lang duren. Er zijn bewo
ners die hier al zes maanden
zitten. Het is nu eenmaal heel
moeilijk iemand te plaatsen.
Voordat de mensen bij ons ko
men hebben ze er al een lange
procedure opzitten. Zijn al vaak
van de ene naar de andere plaats
verhuisd."
„De mensen vinden het daarom
in het begin best wel moeilijk als
ze in Zuiddorpe komen. Het is
daarom belangrijk die mensen
zoveel mogelijk te bieden. Maar
ze hebben geen auto en het
openbaar vervoer is hier heel
slecht. De enige mogelijkheid is
de fiets. Het is schitterend te
zien hoe bijvoorbeeld Afrikanen
leren fietsen. Ik ben momenteel
bezig zoveel mogelijk fietsen in
te zamelen. Want dan zijn ze
tenminste nog een beetje mo
biel."
„Ik loop ook zoveel mogelijk
rommelmarkten af om spullen te
kopen. Het is af en toe een sport
om spullen zo goedkoop moge
lijk te krijgen. Zoals bijvoor
beeld een fiets voor vijf gulden.
Ik moet immers binnen mijn
budget blijven. We hebben een
vrijwilliger die de fietsen op
knapt."
Voor Marian de Ridder komt het
warme zomerweer als een zegen.
„Voor de bewoners is deze zomer
heerlijk. Ze gaan veel naar bui
ten om te zwemmen of te spor
ten. Als het regent, moeten ze
binnen blijven en dan is de kans
op agressie groot. Je zit immers
met tachtig mensen op een kluit
je. Om de mensen bezig te hou
den is sport prioriteit. Verbaal
kunnen de bewoners zich niet
uiten. Dat mocht ook nooit in
het land waar ze vandaan ko
men. Sport is daarom een ma
nier voor de bewoners om zich te
uiten. Zo hebben we een abonne
ment van de sportschool in Axel
en maken we twee keer per week
gebruik van de gymzaal in Zuid
dorpe."
Marian de Ridder zit nu twintig
jaar in de hulpverlening. In die
tijd heeft ze geleerd dat het erg
belangrijk is je eigen grenzen te
bepalen. „Je moet de bewoners
gelijk duidelijk maken wat wel
en wat niet kan. Anders lopen ze
over je heen. Je moet ook een
behoorlijke dosis mensenkennis
in huis hebben. Je hebt met
diverse bevolkingsgroepen en
culturen te maken. Een Irakees
moet je anders behandelen dan
een ex-Joegoslaaf. Daarnaast
moet je niet boven de bewoners
staan maar er tussen. De mensen
waarderen dat ook. De relatie is
uitstekend."
Van onze verslaggever
Middelburg - Door het
verder dicht draaien van
de subsidiekranen dreigt
kinderopvang voor grote
groepen mensen slecht be
reikbaar te worden. Voor
veel mensen met lagere in
komens kan het zelfs een
elitair karakter te krijgen.
Coördinator Carolien Mobach
van de Stichting Ondersteuning
Kinderopvang Zeeland zegt dat
door de verminderde subsidies
en verdere beperking van de af
trekmogelijkheden van kosten
voor kinderopvang vooral de la
gere inkomens in het gedrang
kunne* komen.
„Het merendeel van de organisa
toren van opvangcentra hanteert
immers de adviestabel van het
ministerie van WVC. Weliswaar
inkomensafhankelijke tarieven,
maar door de beperking van de
aftrek door te hoge drempels
komen volgens ons juist de men
sen met lagere inkomens in de
knel", zegt zij.
In de knel
In een aantal cao's is de kinder
opvang geregeld, maar in een
aantal bedrijfstakken niet. „Ie
mand die in de knel komt door
de hogere tarieven, kan naar zijn
werkgever stappen en vreagen of
die een 'kindplaats' wil mee fi
nancieren. Maar werkgevers zijn
meestal heel calculerend".
Voor de positie van de werkende
vrouw acht Mobach het steeds
duurder worden van opvangcen
tra een slechte zaak. „Enerzijds
wordt gestimuleerd dat de
vrouw aan het arbeidsproces
deelneemt, anderzijds kan dat
door die hogere tarieven veel
moeilijker gemaakt worden".
Volgens Mobach valt Nederland
wat kinderopvang betreft in ne
gatieve zin op in West-Europa.
„In andere landen betaalt de
overheid gewoon de kinderop
vang. Op zich is het geen gekke
gedachte werkgevers te laten
meebetalen, maar wanneer die
zoiets niet zien zitten zitten hun
werknemers toch in de proble
men".
Van 1990 tot en met 1993 kende
het ministerie van WVC een sti
muleringsmaatregel. In die pe
riode beschikten de dagverblij
ven over zeventig procent gesub
sidieerde kindplaatsen en dertig
procent bedrijfsplaatsen.
„Voor 1994 en 1995 wordt het
beleid van het ministerie van
WVC 180 graden omgedraaid.
We moeten nu zeventig procent
van de plaatsen commercieel
verhuren en voor slechts dertig
procent is subsidie beschikbaar.
De kinderopvang moet zichzelf
kunnen bedruipen,aldus F. van
den Brüle, sectorhoofd Kinder
opvang van De Markenlanden in
Zevenbergen.
Mobach dacht dat die ook voor
Zeeland het geval kan zijn. Com
mercieel verhuren betekent, dat
de kosten van een kindplaats
kunnen worden gedekt door de
eigen bijdragen van ouders en/of
bedrijven.
Wachtlijst
De verwachting is dat wachtlijst
voor gesubsidieerde kindplaat
sen eind 1995 en later enorm
groeit. Er komt steeds minder
geld uit Den Haag, waardoor
steeds meer mensen een hoge(re)
eigen bijdrage moeten gaan be
talen. Voor mensen met een
smalle beurs dreigt kinderop
vang dus te duur te worden.
Van den Brüle maakt gewag van
de immer veranderende regels en
wetten. „We moeten constant la
veren tussen de regels, ons steeds
weer aanpassen. Het overheids
beleid blijft onzeker. Aan de an
dere kant is dat ook een uitda
ging. Zo werd op 1 januari 1994
een nieuwe WVC-regeling van
kracht. De tekst daarvan was op
31 december 1993 beschikbaar."
Carnaval bij subtropische temperaturen. Dan denk je natuur
lijk aan het wereldberoemde carnaval in Rio. Minder bekend,
maar net zo gezellig en gisteren minstens even warm, is het
jaarlijkse carnavalsfeest op recreatiecentrum De Vogel in
Hengstdijk.
Dat begon gisterochtend al met het versieren van fietsen en
andere attributen voor de carnavalsoptocht die 's middag over
het terrein trok. Er deden zo'n 150 kinderen mee, die vervolgens
konden hossen tijdens een limonadebal. Gisteravond was er een
carnavalsbal voor de volwassenen.
De merkwaardige traditie van een carnavalsfeest in de zomer
werd een aantal jaren geleden al ingeluid door een aantal gasten
dat op een goede avond de kantine betrad, uitgedost in carna-
valskledij. Het bleek een geslaagde grap en sindsdien is het
uitgegroeid tot een jaarlijkse traditie. foto wim kooyman
OP 1 JANUARI 1995
gooit de reclassering het
roer om. De nadruk in
het werk komt meer te
liggen op het resultaat,
een verzakelijking en
minder vrijblijvendheid.
De samenwerking met
justitie en andere organi
saties wordt aangetrok
ken. Cliënten worden ge
houden aan contracten.
Wie de afspraken niet
nakomt, krijgt weer te
maken met de officier
van justitie en de rechter.
Van onze verslaggever
DE ORGANISATIE wordt dras
tisch gereorganiseerd. De 19 af
zonderlijke stichtingen, in
1985-1986 opgericht, gaan op in
de nieuwe Stichting Reclassering
Nederland. Er komen vijf werk
maatschappijen, regionaal sa
menlopend met de gebieden die
bestreken worden door de ge
rechtshoven. Voor Zeeland is dat
het ressort Den Haag met de
arrondissementen Rotterdam,
Dordrecht, Den Haag en Middel
burg.
Directeur A.J. van Bommel van
de Stichting Reclassering Zee
land denkt dat er aan het werk
van zijn dienst niet zoveel zal
veranderen. „Maar reclassering
zal haar nieuwe plek, die aan-
.leunt tegen de strafrechtsketen,
wel moeten waarmaken"
„Lukt dat niet, dan mag je je
afvragen of de maatschappij nog
wel behoefte heeft aan deze or
ganisatie. Goede intenties zijn
fraai, maar niet meer dan gebak
ken lucht. De reclassering krijgt
ruim 100 miljoen gulden subsi
die. De belastingbetaler mag
voor dat geld wat terug ver
wachten," zegt zijn Bredase col
lega J. Vlottes
De discussie is fel geweest en
heeft lang geduurd. Voldeed de
reclassering nog wel, was het
allemaal niet te vriendelijk en
vrijblijvend? De politiek gaf dui
delijke signalen. Twee forse be
zuinigingsronden (in 1986 22
procent minder en nu nog eens
10 procent) hebben de negentien
zelfstandige reclasseringsstich-
tingen wakker geschud.
Voorzitter mr. Annie Brouwer-
Korf van de Nederlandse Fede
ratie van Reclasseringsinstellin-
gen in het blad Vrijspraak: 'Als
onze boodschap niet meer zoda
nig tot de verbeelding spreekt
dat zij een plaats krijgt in de
maatschappelijke discussie over
criminaliteit en veiligheid, dan
moeten wij bij onszelf te rade
gaan.'
Minister mr. A. Kosto van Justi
tie in hetzelfde blad: 'Als de
bestraffing van iemand formeel
voorbij is of op haar einde loopt,
wordt de reclassering aan de
keten toegevoegd. Zij vervult
een aanschakelfunctie met de
gewone samenleving. Minder uit
naam van de veroordeelde, zoals
vroeger, en meer uit die van de
samenleving. Krijg je iemand
weer behoorlijk functionerend in
de samenleving terug, dan heb je
niet alleen hem maar ook de
samenleving geholpen.'
Voorwaarden
Directeur Vlottes pleit voor een
voorwaardelijke invrijheidstel
ling die het de reclassering mo
gelijk maakt mensen na hun
vrijlating nog een poos verplicht
te begeleiden. Een aantal jaren
geleden kregen gedetineerden
slechts hun voorwaardelijke in
vrijheidstelling op basis van
voorwaarden. Nu is dat niet het
geval.
„We moeten weer een mogelijk
heid krijgen om hen te begelei
den. Dat geeft hen houvast: ze
moeten zich aan de voorwaarden
houden, anders moeten ze terug
de cel in. Nu komen veel gedeti
neerden, onder wie ook mensen
met grote risico's voor de maat
schappij, zonder enige voorbe
reiding en begeleiding terug die
maatschappij in", zo zegt hij.
„In feite sluit de reclassering-
nieuwe-stijl nauw aan bij wat
leeft in de samenleving. Het vrij
blijvende en vriendelijke van de
zestiger jaren, waar hulpverle
ning en solidariteit centraal
stonden, is allengs verdwenen.
De grotere verzakelijking in de
maatschappij vindt ook zijn ver
taling in ons werk," zegt Van
Bommel.
Taakstraffen komen dikwijls in
de plaats van celstraffen.
Schreef tot nu toe de reclasse
ring heel dikwijls voorlichtings
rapporten, waar een rechter mee
kon doen wat hij wilde, straks
zijn het voorstellen voor een zin
volle taakstraf, die de rechter
dwingend kan opleggen. Bij het
niet volbrengen van die taken
staat gevangenisstraf als stok
achter de deur.
„Hoewel als een cliënt geheel
vrijwilig meewerkt, ben je al een
stuk op weg naar de resocialisa
tie. Maar in de toekomst is hét
niet mogelijk dat een cliënt,
waarvoor het allemaal wat te
moeilijk wordt, het bijltje er zo
maar ongestraft bij kan neerleg
gen. Op de achtergrond staat,
dan immers nog de tenuitvoer
legging van een voorwaardelijke
celstraf. Dat kan helpen om de
cliënt nog even te laten doorbij
ten", zegt Van Bommel.
Bezuiniging
In de eind vorig jaar aangeno
men reorganisatie werd de door
de overheid geëiste bezuiniging
gevonden in beteugeling van de
overheadkosten, dus centralise
ren.
Directeur Van Bommel: „De
werkeenheid in Zeeland blijft
bestaan. Maar wij moeten ons
conformeren aan het beleid zoals
dat in Den Haag voor ons wordt
uitgestippeld. Wij zijn straks
geen zelfstandige stichting met
eigen directie en bestuur meer.
Directeur Vlottes: „Het komt nu
aan op de uitwerking van de
centralisatie en op de inhoud
van het werk."
