DE STEM
4Een dag om nooit te vergeten'
Lel 'koning van de Alpen'
6We dreigen uit ons jasje te groeien'
•resident
noodlot
V
HET
Pjotr Oegroemov: 4Ik heb mijn beste jaren in het Oostblok verspeeld'
V
A6
B
Rob Mulders moederziel alleen in laatste bergetappe
I/Kr,
VANDAAG ff/
RADIO&TV
TOUR
IN MEERVOUD
Moncassin naar Le Groupement?
Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc houdt vinger stevig aan de pols
RIJDAG 22 JULI 1994
naar de Sandzak te sturen en op
die manier de problematiek te
internationaliseren maakt wei
nig kans, zeker zolang de inter
nationale gemeenschap er niet
toe overgaat de soevereiniteit
van Servië over Kosovo, een
streek met wèl een lange traditie
van zelfbestuur, ter discussie te
stellen.
De regeringen in Belgrado en
Podgorica (hoofdstad Montene
gro) laten intussen geen gelegen,
heid voorbijgaan om hun soeve
reiniteit over de Sandzak te be-
klemtonen en wijzen er op dat
elke bedreiging van hun territo
riale integriteit een schending
zou betekenen van de principes
van de CVSE.
bs en daardoor ben ik de laatste tijd
(naar en een echtgenoot geweest. Ik
ou deze echtelijke tekortkomingen
nu-
taten,
f werd
fcchik-
pre-
nister
de
ler van
geen
oiogen
'oor de
zoge-
ïwende
mhoog-
straat-
iie een
F en de
de par-
vast-
middel
;erings-
niet zij
maar
in haar
het nu
is een
volle-
nergens
gelijk is
cratisch
er geen
)olitieke
ertegen-
>eteren,"
Solidariteit en winnaar van de
Nobelprijs voor de Vrede geeft
zich nog niet gewonnen. Inte
gendeel, hij leeft op bij zoveeli
tegenwind. „Ik zal bewijzen datl
ik nog steeds zoveel ideeën heb,1
dat geen andere politicus me kan
evenaren," zegt hij. „Als ik wil,
dan win ik. Ik ben niet bang;
echte rivalen zijn er niet.
Lech Walesa is een vechter, on
voorspelbaar en impulsief, steu
nend op zijn politiek instinct en
op zijn talent om het publiek te
bespelen. Het is daarom gevaar
lijk hem af te schrijven zolang
hij nog niet daadwerkelijk verlo
ren heeft - en de presidentsver
kiezingen zijn nog ver weg.
Toch vragen veel Polen zich af
waarom hij niet kiest voor een
eervol einde van zijn loopbaan
als politiek leider. Hij kan nog
steeds de geschiedenis ingaan als
de man die Polen de democratie
inloosde - een prestatie die door
zijn optreden van de afgelopen
jaren wel enigzins aan glans
heeft ingeboet, maar pas echt
flets zou worden als hij uit de
ring zou worden geslagen door
bijvoorbeeld de ex-communist
Kwasniewski.
Dat Walesa niet hoeft te rekenen
op de steun van de huidige rege-
ringspartijenj spreekt gezien hun
communistische verleden eigen
lijk voor zich. En het feit dat hij
zich sinds hun verkiezingszege
van afgelopen september heeft
opgeworden als hun grote tegen
pool, heeft de kloof tussen hem
en de meerderheid van de kie
zers alleen nog maar vergroot.
Desondanks is ook de relatie
tussen Walesa en de rechterflank
van het politieke spectrum niet
innig. De nationalistische tak
daarvan, die bij de verkiezingen
helemaal uit de boot viel, be
schouwt Walesa als een 'pseudo-
communist'. De volgelingen van
deze partijen worden beheerst
door een zo grote anti-commu
nistische paranoia, dat ze achter
elke boom een geheim agent
zien. Ook Walesa beschuldigen
ze ervan op de loonlijst van de
SB (de Poolse Stasi) te hebben
gestaan.
De gematigde hervormers op
hun beurt, de mensen uit het
kamp van oud-premier Mazo-
wiecki, hebben evenmin veel met
Walesa meer op. Zij zijn'diens
'oorlog aan de top' nog niet
vergeten. Het was via felle aan
vallen op Mazowiecki en zijn
hervormingen, dat Walesa in
1990 de presidentsverkiezingen
won. Nu hij in de politieke woes
tijn is beland, zullen zij zich wel
twee keer bedenken voor ze hem
ter redding snellen.
Blijft over de ontgoochelde mas
sa, de 40 procent van de kiezers
die totnogtoe nooit is wezen
stemmen. Kan Walesa hun onte
vredenheid niet uitbuiten? Hij is
er toch populistisch genoeg voor?
Jawel, en zo deed hij dat vier
jaar geleden ook. Maar inmid
dels is hijzelf in de ogen van' het
publiek deel geworden van het
systeem dat hij beloofde op te
blazen.
JUWELIERS - DIAMANTAIRS - BEEDIGD
TAXATEUR
arendstraat 20 oosterhout telefoon 01620-60129 8
SWAROV SM KRISTAL (Collectors Society!
Sport
VRIJDAG 22 JULI1994 DEEL
Van onze verslaggever
Jacques Eestermans
Cluses - Rob Mulders laat
vandaag heel vroeg de wek
ker aflopen. Niet dat hij zijn
rust niet hard genoeg kan
gebruiken. Integendeel. De
Limburger reed de voorbije
dagen in de Alpen meer dood
dan levend rond. Maar hij wil
op een paar dagen van het
verlossende einde in Parijs
absoluut elk risico vermijden.
„Ik ga me morgenvroeg maar
eens heel goed losrijden, de pijn
uit mijn benen fietsen," ver
klaarde hij gisteren in Cluses
zijn voornemen, nadat hij als
119e en laatste de finish had
bereikt na een eenzame tocht
over drie Alpencols van de eerste
categorie. „Het was een dag om
nooit te vergeten."
In de laatste bergetappe leerde
Rob Mulders meer dan ooit tevo
ren zich te verzetten tegen de
verleidelijke gedachte om aan
z'n ellende een einde te maken.
Al vroeg op de klim van de
eerste berg, de Col des Saisies,
raakte hij moederziel alleen ach
terop. „Ik dacht dat ik het nooit
zou redden. Maar afstappen,
nee. Dat woord komt in mijn
woordenboek niet voor. Ik moet
al ziek of geblesseerd zijn, wil ik
een wedstrijd niet voltooien."
Enkele keren had de Limburger
onderweg hoop op steun gekre
gen. Door zich als een soort
kamikaze-piloot van de cols af
te storten, haalde hij diverse ge
loste renners bij, zoals de Belgen
Eric van Lancker en Mario de
Clercq. Maar aan hen bleek hij
niks te hebben. „Ze zeiden
vriendelijk goedendag en stapten
vervolgens af," aldus Mulders.
„Gelukkig stond de laatste col
(Col de la Colombière, red.) vol
met Nederlanders. Die hebben
me zo ongeveer naar boven ge
schreeuwd. Dat heeft me gewel
dig geholpen."
Rob Mulders had er bij aan
komst, 31 minuten en negen se
conden na winnaar Piotr
Oegroemov, geen flauw benul
van of hij wel binnen de tijd was
gearriveerd. Gezien echter de er
varingen van de voorgaande dag
stond de jury ditmaal bij voor
baat een ruime marge van vijf
tien procent toe. Het betekende
dat de limiet op 43.51 minuten
kwam te staan. „Als ik dat ge
weten had," verzuchtte de moe
gestreden renner uit de ploeg
van Jan Raas, nadat hij zich had
laten informeren, „dan was ik in
de afdalingen wel wat voorzich
tiger geweest. Maar och, dat is
allemaal geklets achteraf. Ik heb
het gered en daar heb ik de hele
dag voor gestreden."
Hoe enorm hij de afgelopen da
gen ook had moeten afzien, toch
stelde Mulders gisteren met na
druk dat z'n tweede Tour hem
heel wat beter is bevallen dan de
eerste vorig jaar. „Ik heb het nu
veel gemakkelijker gehad," vond
de Limburger. „Een jaar geleden
was het vanwege bronchitis elke
dag opnieuw afzien, dit keer ben
ik gezond gebleven. Dat scheelt
alles. Alleen gisteren en vandaag
was het pet, maar gelukkig zijn
we bijna aan het einde."
c
f
Cluses - „Ik ben tien jaar te vroeg geboren," vertelde
Pjotr Oegroemov, „dat is mijn pech. Ik heb mijn beste
jaren in het staatsamateurisme van de Oostbloklanden
verspeeld. De Tour was bij ons in de ban gedaan. Er
werd nooit een letter over geschreven. De Tour dat was
een show van het perverse westen."
„De Vredeskoers was het hoog
ste wat wij konden winnen,"
herinnert zich Oegroemov. „Bij
de amateurs bereikte ik al tien
jaar geleden de top, toen ik de
Ronde van Italië voor amateurs
won. Ik had toen bij verschillen
de profploegen een schitterend
contract kunnen tekenen, maar
het ijzeren gordijn was er nog.
Dus moesten wij kiezen tussen
een Vlucht naar het westen en
onze familie. Ik ben thuis geble
ven. Ons werd altijd voorgehou
den dat het professionele wiel
rennen alleen maar geld en do
ping betekende, het zou een ver
derfelijke zaak zijn. Inmiddels
weet ik wel beter. Maar voor mij
is het te laat. Ik heb op 33-jarige
leeftijd geen toekomst meer. Ik
leef van dag tot dag."
Tour de
France 94
Door Jean Nelissen
Eerst Let
Bij ontstentenis van Pantani, die
als gevolg van zijn val op de
Glandon een ontsteking heeft
onder de knieschijf van zijn lin
kerbeen en te veel pijn leed om
aan te vallen, maakte Oegroe
mov voor de tweede opeenvol
gende dag de Alpenrit. Pantani
had maar twee uur .geslapen.
Zijn arts waakte de hele nacht
bij zijn bed en legde om het half
uur een nieuw, koud compres op
'de knie, om de ontsteking te
j remmen. Pantani: „Ik kon onmo
gelijk een grote versnelling trap
pen, daarom heb ik niet aange
vallen."
Op weg naar Val Thorens raakte
Pjotr Oegroemov woensdag de
Colombiaan Nelson Rodriguez
[niet kwijt en finishte hij als
Tour de France /jwi
19e etappe
22 juli
47,5 km
VRIJDAG 22 JULI
'«■00-U.oo Eurosport: Tour de
trance, etappe van gisteren (hoogte
punten)
15.00-17.00 Nederland 2 Tour de
rance: 19e etappe Cluses-Avoriaz
K?nv',d-Ueleklimtijdrit, 47,5 km)
.00-17.05 Eurosport: Tour de
t ,hce; "Idrit Cluses-Avoriaz
^•«S-n os BRT 2 Ronde van
19e etaPpe, Cluses-Mor-
nne/Avoriaz
wü"19'25 Nederland 2 Studio
i met °-a Tour de France, sa-
naai tijdrit en het Tourjour-
20.00-21 20 BRT 2 Tour Bis, samen-
19e etappe
Fran u°° Eur°sport: Tour de
rrance, hoogtepunten tijdrit
tweede. Gisteren demarreerde
Oegroemov onweerstaanbaar op
de col de la Croix-Fry en hij
kwam alleen aan in Cluses. Hij
werd de eerste etappewinnaar
uit Letland en hij klom naar de
derde plaats in het algemeen
klassement. Op een dag dat de
Tour weer zeven renners verloor,
waardoor er nu al zeventig naar
huis zijn. Dat is 37 procent.
„In de nacht na mijn tweede
plaats op Val Thorens heb ik
slecht geslapen," vertelde
Oegroemov. „Die Rodriguez had
drie uur lang van mijn werk
geprofiteerd en hij versloeg mij
toen op laffe wijze in de sprint.
Ik weet wel dat het wielermetier
keihard is, maar ik zou nooit
zo'n onsportieve daad stellen."
Minimum
Pjotr Oegroemov is een van de
renners uit het Oostblok die in
1989 van de regering in Moskou
professional mocht worden. Als
voormalig lid van de nationale
Sovjet-wielerploeg, werd hij on
dergebracht in de Alfa Lum-for-
matie in San Marino. Een con
tract bij een andere profploeg
werd van regeringswege verbo
den. De directeur van Alfa Lum,
een aluminiumfabriek, deed za
ken met het Kremlin. En hij
wilde met zijn profploeg snel
bekend raken op de Russische
markt. Pjotr Oegroemov kreeg
een maandsalaris van duizend
gulden. Plus 500 gulden van een
onduidelijke firma in Liechten
stein, die op de een of andere
manier Russische topsporters in
het westen financierde.
Een minimumsalaris, dat ook
Dimitri Konisjev, Andrei Tchmil
en Vladimir Poelnikov genoten.
Zij zijn met Oegroemov de enige
renners, die van de voormalige
Alfa Lumploeg zijn over geble
ven. De rest, onder wie de be
roemde Sergei Soekoeroetsjen-
kov, is al afgestapt. Te oud, of
teleurgesteld over de gang van
zaken in het westen.
Rijk
Pjotr Oegroemov heeft zich won
derwel aangepast. Hij leeft in
Riccioni, een dorpje vlak naast
het gehucht waar Marco Pantani
woont. „We gaan echter nooit
samen trainen," zegt Oegroe
mov.
Hij is getrouwd, maar heeft geen
kinderen. Hij is na zijn formida
bele jaar 1993 op weg in Italië
een rijk man te worden. Zeker
volgens Letse begrippen. Vorig
jaar eindigde Oegroemov in de
Giro als tweede achter Miguel
Indurain. De Spanjaard bleef
hem met veel pijn en moeite
slechts 58 seconden voor. Op de
voorlaatste dag bracht Oegroe
mov de Spanjaard op de rand
van de afgrond. Na het stunt
werk in de Giro behaalde
Oegroemov de zege in de lastige
etappewedstrijd Bicicleta Vasca
in Spanje. Hij verdient nu een
half miljoen gulden bij Gewiss
en hij rijdt in een fraaie Alfa
Romeo.
i Pjotr Oegroemov: „Ik vrees dat de handelwijze van Berzin onze naam als ex-Oostblokrenner geen goed zal doen.'
FOTO ANP
Zeker door zijn colle
ga's in het peloton
werd hij tijdens zijn
elf Tour-jaren niet altijd ge
waardeerd. Een hooghartige
wijsneus vonden ze hem. een
hinderlijke betweter, iemand
die wel even zou zeggen hoe
het eigenlijk moest. Niet ge
liefd. wel gerespecteerd. Nu,
in deze Tour van 1994. is
Laurent Fignon er voor de
eerste keer niet bij als renner
en opeens wordt hij gemist.
Want hoe lastig hij ook kon
zijn. deze intellectueel aan
doende stadsmens, hij gaf de
Ronde het beetje extra jus om
het menu smakelijker te doen
zijn. Zeker nu was zo iemand
nodig geweest.
Neem zijn strijdlust. Die toon
de hij van de eerste dag af. In
1983 ontbrak voor een keer
Door Frans Oudejans
erkenning.
Van toen af gold Fignon als
een vaste waarde. Al haalde
hij mooie plaatsen en won hij
zware ritten, het peil van 1984
bereikte hij niet meer. Behal
ve in 1989, toen hij in het geel
op Parijs afging en in de laat
ste tijdrit door een LeMond in
topvorm werd geklopt, zodat
Fignon met 8 seconden de
Bernard Hinault, die in de Tour verloor, het kleinste ver-
voorgaande vijf jaar vier keer
winnaar was geweest, en op
eens begon de Tour met een
legertje favorieten, onder wie
Hennie Kuiper. Ploegleider
Cyrille Guimard. nog altijd
een der slimsten in de volgwa-
gens, wist niet beter te doen
dan een team met minder be
kenden op te stellen. Onder
hen Laurent Fignon, een
22-jarige Parijzenaar zonder
aanzien.
In de Ronde van 1983 bleef
hij lang onzichtbaar. In elk
geval nam niemand hem se
rieus en op het podium stond
hij nooit. Op de zesde dag was
er een tijdrit. Fignon eindigde
op ruim 3 minuten van Bert
Oosterbosch en dat leek ge
noeg te zeggen. Hij reed ech
ter met grote regelmaat, nooit
vooraan, nooit ver achterop.
Na de Pyreneeën was hij nog
altijd de niet-bekende, met
meer dan 4 minuten tijdver
lies. Maar onopvallend schoof
hij geleidelijk naar voren. Al
le aandacht ging naar Fignons
landsman Pascal Simon, de
nieuwe held in het geel. Toen
die geblesseerd (en uitgeput)
afstapte, kwam Fignon op
eens in het geel. En tot ieders
verbazing bleef dit zo tot de
Champs Elysées.
Nog was deze overwinning
voor de meerderheid niet
meer dan een toevalstreffer,
toen de Tour een jaar later
vertrok. Toen was Hinault er
wel bij. Maar Laurent Fignon
had iets te bewijzen. Hij reed
een geweldige Ronde, won
een tijdrit, een klimrit en nog
twee etappes, richtte in de
Alpen een ware ravage aan en
liet Hinault en de opkomende
Amerikaan LeMond duidelijk
achter zich. Een jaar na zijn
eerste zege kwam alsnog de
schil uit de historie.
Fignon: niet
geliefd, wel
gerespecteerd
In zijn nadagen liet Fignon bij
vlagen zien welk een groot
renner hij eigenlijk was, voor
al door twee keer Milaan-San
Remo te winnen. Maar de
regelmaat was er niet meer.
Hij eindigde als meester
knecht van Gianni Bugno - nu
ook een verschoten ster - en
stapte verleden jaar op de
elfde dag uit de Tour. nadat
pogingen waren mislukt om
nog een rit te winnen. Pas
toen kreeg Te professeur' de
waardering waar hij ook naar
eigen mening recht op had.
Morgen: Greg LeMond
Laurent Fignon, Touw-
winnaar in 1983 en 1984.
FOTO ANP
Het voorjaar ging voor Oegroe
mov verloren, omdat hij op 24
maart bij een massale val in
Santa Coloma de Gramenet in
de Catalaanse Week zijn sleutel
been brak. In Romandië maakte
hij zijn come-back. „Op mijn
leeftijd is het moeilijk terug te
komen," aldus de Let. „Ik heb de
Giro gereden, maar ik was maar
zeventig procent." Oegroemov
eindigde slechts als 24e. Ook in
de eerste weken van de Tour was
hij nog niet in topvorm. In de
tijdrit van 64 kilometer in Ber
gerac verloor hij zes minuten op
Indurain. Pas in de Alpen be
reikte hij zijn topconditie. Twee
de op Val Thorens en winnaar in
Cluses. Een Let als 'koning van
de Alpen.'
Oegroemov blijft zijn ploegleider
Emmanele Bombini trouw. „Bij
Gewiss vind je nog vriendschap
onder de renners. Jammer dat
die Berzin ons imago naar bene
den haalt. Hij heeft voor de
ploeg getekend, kan nu elders
meer verdienen en wil vertrek
ken. Terwijl hij alles aan Bombi
ni en zijn ploegmaats te danken
heeft. Ik vrees dat het onze naam
als ex-Oostblokrenners geen
goed zal doen. Eerst heeft Konis
jev het geflikt om een dubbel
'contract te tekenen voor TVM en
Jolly en nu herhaalt Berzin het
met Gewiss en Festina. Een
slechte zaak. Ik heb er geen
(woorden voor."
Cluses - De Franse bladen weten meer dan Jan Raas zegt te weten.'
Frédéric Moncassin, de Franse sprinter in de ploeg van WordPerfect,
rijdt volgend seizoen in het shirt van de nieuwe Franse ploeg Le
Groupement. De onderhandelingen met Phil Anderson (Motorola) en
Robert Millar (TVM) zouden in een eindstadium verkeren.
Raas had Moncassin, die de Tour miste door een val van het podium
tijdens de presentie een dag voor de start in Lille, een nieuwe
aanbieding gedaan.
Cluses - Z'n groene dienst-
hemd is drijfnat, transpira-
tievocht druppelt van z'n ge
bronsde hoofd. Het is op
nieuw een bloedhete dag in
de Tour en directeur Jean-
Marie Leblanc heeft het ra-
zenddruk. Ondanks een gi
gantische staf van medewer
kers heeft men hem overal
tegelijk nodig. Maar hij zeurt
er niet over. Zijn wedstrijd is
zijn leven.
Om overeind te blijven, om de
geest even te ontspannen, begint
hij elke dag normaal gesproken
met een uurtje joggen. Dat is er
dit keer echter niet bij, want de
rechterknie speelt op. „Een soort
tenditis," zegt Leblanc, „overge
houden aan het wielrennen. Zo
nu en dan heb ik er last van en
moet ik het een paar weken
zonder loopuurtje doen. Het
voordeel is dat ik daardoor ook
wat langer in bed kan blijven
liggen. Een beetje extra slaap
komt nooit ongelegen in dit gek
kenhuis."
Bijna aan het einde van z'n zesde
Tour als algemeen directeur,
heeft Leblanc zijn gedachten al
weer op de toekomst gefocust.
„We willen over een paar jaar
graag nog een keer naar Neder
land komen," doet hij uit de
doeken, „maar alleen als we er
de proloog plus een etappe kun
nen slijten. Want Nederland is te
ver van Frankrijk om dat ergens
halverwege aan te doen. Den
Haag heeft belangstelling ge
toond voor de proloog en de
start van de eerste etappe. Die
stad zou een goede keus zijn,
want alle faciliteiten zijn er aan
wezig. Den Bosch, Tilburg en
Valkenburg hebben zich aange
meld als aankomstplaatsen. Mis
schien kunnen we al snel zaken
doen, voor de Tour van 1996
bijvoorbeeld. Het is niet goed
koop om de Tour te krijgen (kos
ten 3,4 miljoen gulden, J.E.), dat
besef ik, maar een flink deel van
de investering betaalt zichzelf op
de één of andere manier ook
weer terug."
De Société du Tour de France
wil er een gewoonte van maken
om elk jaar met de Tour één of
twee landen te bezoeken, maar
absoluut niet meer. Zoals in
1992, het jaar van de Europese
eenwording, toen Spanje, België,
Nederland, Duitsland, Zwitser
land en Italië werden aange
daan, zal het nooit meer gaan.
„We zijn te groot gegroeid, -te
zwaar geworden voor dergelijke
operaties," weet Leblanc. „Het
uitstapje naar Engeland dit keer
was echt op het randje. In het
vervolg moeten we het maar
houden bij landen als Neder
land, België, Spanje en Italië, de
traditionele wielernaties. Die
zijn ook het belangrijkst voor de
Tour, want daar zitten de meeste
renners, de sponsors en het pu
bliek. Af en toe droom ik er
eerlijk gezegd nog wel eens van
om de oceaan over te steken
naar de Verenigde Staten. Maar
die droom duurt nooit langer
dan vijf seconden. Mijn hart zegt
ja, mijn verstand zegt: niet
doen."
De aimabele hoogste Tourbaas,
die van boerenafkomst is, bracht
zijn jeugd door op het Noord
franse platteland. Na de middel
bare school studeerde hij rechten
in Lille. In zijn vrije tijd deed hij
aan wielrennen. Na z'n studie
was hij zelfs een tijdje prof om
daarna de sportjournalistiek in
te rollen. In 1989 werd Leblanc
gevraagd als Tourdirecteur. Zijn
opdracht: voorkom dat de Tour
tenonder gaat aan zijn eigen suc
ces.
Een gigantische klus, maar Le
blanc, die zelf ook dikwijls let
terlijk de handen uit de mouwen
steekt - zelfs ziet men hem af en
toe zeiden met dranghekken -
beet er zich enthousiast in vast.
Aanvankelijk ondervond de ver
nieuwer grote tegenstand. Be
grijpelijk in een metier, dat van
tradities aan elkaar hangt. „Het
gevaar is dat je in zo'n wereld
voorbij gaat aan de tijd waarin
je leeft," weet hij uit ervaring.
„Daardoor dreigde de sportieve
geloofwaardigheid van de Tour
verloren te gaan. Want als de
basis van alles, de sport, onder
gesneeuwd raakt, dan laten de
media het op den duur afweten,
met als gevolg dat de publieke
belangstelling daalt en de spon
sors afhaken."
De grote verdienste van Leblanc
is ongetwijfeld, dat hij erin is
geslaagd de Tour meer dynamiek
te geven. Hij ruilde een heleboel
kleine sponsors in voor een paar
hele grote, hij maakte de huldi
gingen na de etappes korter en
overzichtelijker en hij zorgde er
voor dat de renners meer geld
dan ooit kunnen verdienen in de
zwaarste wielerwedstrijd ter we
reld, waarin het lieve sommetje
van 44 miljoen gulden omgaat.
Een kwart van dat bedrag wordt
opgehoest door de sponsors, aan
tv-rechten komt elf miljoen gul
den binnen en de regio's en ste
den die de Tour binnenhalen,
brengen de rest in het laatje.
„We zitten nu in alle opzichten
aan ons maximum," meent Le
blanc. „Het is echt oppassen ge
blazen, want het gevaar dreigt
dat we uit ons jasje groeien. Ik
zal een paar voorbeelden noe
men. Dit jaar hebben we al ruim
tweehonderd journalisten gewei
gerd, om de doodeenvoudige re
den dat we er niet meer dan
duizend kunnen herbergen. De
aanvragen voor een plaatsje in
het VIP-dorp zijn zo talrijk, dat
we het met gemak twee keer zo
groot zouden kunnen maken.
Maar geen haar op m'n hoofd die
daaraan denkt. Het blijft zoals
het nu is. Per slot van rekening
gaat het om de kwaliteit, niet om
de kwantiteit."
Met de kwaliteit zit het volgens
Leblanc wel snor, ook op het
sportieve vlak. De Tourdirecteur
zegt nog steeds lyrisch te worden
als hij Miguel Indurain aan het
werk ziet. „Hij is een fantas
tische kampioen, een mix van
Eddy Merckx en Jacques Anque-
til. Indurain heeft de kracht van
Merckx en de stijl van Anquetil.
Ik ben er dan ook zeker van dat
hij hun record van vijf overwin
ningen zal evenaren en mis
schien kan hij het nog wel verbe
teren ook. En ik ben beslist niet
van mening dat zijn suprematie
zonde is voor de Tour, zoals je
links en rechts wel eens opvangt.
Het werd ons als organisatie ver
weten dat de Tour te veel op zijn
lijf toegesneden zou zijn. Flau
wekul. Dit jaar hebben we min
der tijdrit-kilometers in het
schema opgenomen en meer cols.
Het maakt allemaal niks uit."
Jean-Marie Leblanc heeft ook al
uitgedokterd dat zijn wedstrijd
niets heeft geleden onder het
wereldkampioenschap voetbal in
de Verenigde Staten, dat twee
weken lang samenviel met de
Jean-Marie Leblanc, die de
Tour meer dynamiek heeft ge
geven. FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
Tour. „Het WK voetbal is geen
echte concurrentie voor ons ge
weest, vanwege de tijdsverschil
len en natuurlijk ook omdat
Frankrijk niet present was. We
hebben zelfs meer tv-kijkers ge
trokken dan vorig jaar. Eerlijk
gezegd heeft de gedachte om de
Tour iets te verschuiven wel
even door onze hoofden ge
speeld. Maar gelukkig hebben
we dat niet gedaan. In principe
zullen we dat nooit doen ook.
Juli is onze maand. De mensen
hebben vakantie en zien een
dagje Tour als een welkom uitje.
Alleen in 1996 zullen we een
week vroeger starten in verband
met de Olympische Zomerspelen
van Atlanta."
