'Momenteel weinig te bieden'
'Ik ga er alleen maar beter door fietsen'
Teun
Toni Rominger komt nog een keer terug
de stem
Ploegleider Jan Raas zit tegen z'n zin in de wachtkamer
/fr/A/M:
de stem Lezerstour 94
destem
Krajicek sta
I/Gourde
TOUR DE FRANCE 94
Zwitser geeft nederlaag ten opzichte van Indurain toe
Priem bezig
met 'topper'
RADIO&TV
Daniëlle Overgaag leeft op aan de zijde van vriend en wereldkampioen Lanee Amstrong
TOUR
7/MZ
IN MEERVOUD
Ongekende roem
voor Fausto Coppi
Oud-Tour-winnaars
bezoeken
graf van Ocana
VANDAAG
De Leeuw bi
Cubaanse
hockeybond
Motorsport
VRIJDAG 15 JULI 1994 B2
Lourdes - Hoop doet leven.
Zeker in Lourdes. Wat dat
betreft had de Tour-organi
satie voor Toni Rominger
geen betere plaats kunnen
kiezen voor de rustdag.
Op de Franse nationale feestdag
strekte het Tour-peloton gisteren
de benen in Lourdes, waar gelo
vigen en zieken nog steeds dage
lijks met duizenden samendrom
men in de hoop een wonder mee
te maken. Zo'n mirakel kon Toni
Rominger na zijn meest dramati
sche dag uit zijn wielerloopbaan
ook goed gebruiken. De Zwitser
verkeerde woensdagavond na de
aankomst op Hautacam in de
zelfde conditie als de meeste
mensen die Lourdes bezoeken.
Namelijk ziek, zwak en in gees-
telijke nood.
Een dag later geeft de Zwitser
weer redelijk monter een pers
conferentie. Een verklaring voor
zijn plotseling opgekomen maag
kwaal had hij nog steeds niet.
„Ik weet niet wat er aan de hand
is geweest. Maar ik heb er geen
last meer van," zei hij met een
piepstem, die in de overvolle
gesprekskamer van zijn hotel
nauwelijks te horen was.
Hij was woensdagavond aange
slagen na zijn verlies van ruim
twee minuten op een klim van 12
kilometer. De komst van zijn
vrouw, die enkele uren na zijn
zware nederlaag bèsloot van
Monte Carlo naar Lourdes te
rijden, beurde hem weer iets op.
Toni functioneert nu eenmaal
het beste als zijn vrouw in de
directe omgeving aanwezig is.
Met haar verwerkte hij de zware
klap.
Een jaar geleden kondigde hij in
Parijs aan in de Tour terug te
keren met één opdracht: eerste
worden, Indurain verslaan. Maar
na elf Tour-dagen is zijn sprook
je voorbij, gaf hij zelf toe. „De
slag is verloren, dat is triest,"
klonk het nog steeds een beetje
ontdaan.
De Tour moet Rominger niet,
andersom geldt hetzelfde. De
vroegere boekhouder liet het
Franse spektakel in het verleden
geregeld links liggen, omdat
hooikoorts zijn zomermaanden
tot een crime maakte. Nu hij
eindelijk van die allergie gene
zen is, lukt het hem ook niet in
de Tour mee te rijden voor de
eindoverwinning.
Indurain regeert genadeloos in
de tijdritten en ging woensdag
voor het eerst ook voluit in de
bergen. Met een macht, die nie
mand voor mogelijk had gehou
den. Maar ook pas na de mede
deling van de Fransman Viren-
que dat zijn grootste rivaal vol
ledig door zijn fiets aan het
zakken was. „Dat behoort tot de
sport, profiteren van andermans
zwakte. Daarnaast is Indurain
sterker dan in de voorgaande
drie jaren," keek Rominger terug
op het moment dat er een zwarte
waas voor zijn ogen trok.
Op de twaalfde Tour-dag ver
dween alle kracht, al zijn zelf
vertrouwen. Voortdurend had hij
gedacht aan de eerste Pyre-
neeën-col. Toen hij er eindelijk
tegenop moest, stortte zijn we
reld en lichaam in. „Alsof ik nog
nooit eerder geklommen had."
Natuurlijk, hij was ziek. „Maar
ik wil geen excuses gebruiken.
Zo'n dag heb ik in de afgelopen
vier seizoenen niet meege
maakt."
Aan afstappen heeft hij woens
dag geen moment gedacht. Hij
staat nog steeds tweede in het
algemeen klassement, kan nog
ritten winnen, wil zich rehabili
teren. „Deze Tour winnen, kan
ik vergeten. Zeker als ik vrijdag
op weg naar Luz Ardiden nog
zo'n slechte dag meemaak. Maar
ik kom nog één keer terug. Voor
de allerlaatste keer. Ik heb nu
verloren, zonder dat ik strijd heb
kunnen leveren. Ik weiger te ge
loven dat er in de Tour een vloek
op mij rust."
Lourdes - Jan Raas is weinig wijzer geworden van het
driedaagse werkbezoek van de directie van WordPerfect
aan de Tour. Eigenlijk het enige dat de Zeeuwse
ploegleider te horen heeft gekregen van de hoge bazen,
is dat hij met betrekking tot de toekomst van zijn
formatie nog het nodige geduld zal moeten opbrengen.
De verbintenis van Raas met de
Amerikaanse software-gigant
loopt tot en met eind 1995. Het
voortbestaan van zijn team is
voor de duur van die periode
verzekerd. De overname van de
multinational door Novell en de,
daarmee gepaard gaande groot
scheepse reorganisatie, die mo
menteel volop gaande is, is er de
oorzaak van dat de sportdirec- over een eventuele verlenging
teur op z'n vroegst pas in decern- van het contract,
ber duidelijkheid zal krijgen „Er is de afgelopen dagen maar
zijdelings over de toekomst ge-
sproken." Raas constateert het
gelaten in Lourdes, waar de
Tour gisteren even tot rust
kwam. „Ik had gehoopt dat ik
zaken had kunnen doen, maar
vooralsnog ben ik langs de zijlijn
gezet. Alles wat met die overna
me te maken heeft, eist nu alle
aandacht op en daar heb ik me
maar bij neer te leggen."
Lourdes - Cees Priem wilde er
niets over zeggen, maar hij on
derhandelt tijdens de Tour de
France wel met een aanspreken
de klassementsrenner. Dat was
meer dan'voldoende, meende de
Zeeuwse ploegleider van TVM-
Bison voor hij zijn opwachting
maakte op de door de ploeg
georganiseerde mosselparty in
Lourdes.
Is het een Nederlander of een
Belg? „Nee, in elk geval niet,"
ging Priem vervolgens vrolijk
verder. Een Deen misschien? Na
de ritwinst van Bo Hamburger
uitte hij zich met een soort lief
desverklaring richting de Denen
in zijn ploeg. „Nee, het is ook
geen Deen."
Priem antwoordt gewoon verder
op de vragen. Staat hij bij de
eerste dertig op de wereldrang
lijst van de UCI? „Ja," bevestigt
hij. Is het nog een jonge coureur?
„Natuurlijk. Het heeft geen zin
om een oude renner aan te trek
ken." Zijn die gesprekken al af
gerond? „Nee, anders had ik hier
niet staan kletsen. Maar de naam
kan ik echt niet zeggen. Er zijn
nog wat kleine problemen. Het
gaat wel om een klassementsren
ner. Een goede, anders zou ik
hem niet willen hebben." Cees
Priem wilde dus niets zeggen.
Wachtkamer
Het zint de Zeeuw echter geens
zins dat hij in de wachtkamer
plaats heeft moeten nemen, want
het betekent dat hij de noodza
kelijk geachte restauratiewerk
zaamheden aan zijn ploeg voor
lopig slechts zeer ten dele tot
uitvoering kan brengen. Zo had
Raas een stevig fundament wil
len leggen door regerend wereld
kampioen Lance Armstrong aan
te trekken, maar de komst van
de Amerikaan is door de opstel
ling van de geldschieters meer
droom dan werkelijkheid gewor
den.
„Ik heb op dit moment weinig te
bieden," realiseert Raas zich.
„Met een renner van het kaliber
Armstrong kun je alleen maar
serieus onderhandelen als je een
contract met een looptijd van
twee jaar op tafel kunt leggen.
Omdat ik dat niet kan, zal ik me
noodgedwongen weer moeten
richten op renners, die het vak
nog moeten leren. Op zich vind
ik dat niet erg, want ook als je
wel in staat bent om toppers
binnen te halen, moet je altijd
maar afwachten hoe ze bij jou
presteren. Na vorig jaar zou je je
renners als Jaskula en Mejia
hebben gewenst. En waar staan
ze nu? Terwijl een coureur als
Leblanc al begraven was. Ach, je
weet eigenlijk nooit of je wel op
de goede weg zit."
Sleutel
„Continuïteit is de sleutel, daar
gaat het om. Voor jonge renners
is dat juist helemaal van het
grootste belang. Zij hebben de
tijd nodig om zich te kunnen
ontwikkelen, om uit te kunnen
groeien tot een goed beroepsren
ner. Het grote dilemma voor mij
is bij de huidige stand van za
ken, dat ik niet kan zeggen in
hoeverre ik ze op weg kan hel
pen en dat zit me behoorlijk
dwars."
Raas is in dat opzicht een vurig
voorstander van, wat hij noemt,
het Italiaans-Spaanse model. In
die landen zijn miljoenen gul
dens beschikbaar voor de oplei
ding van renners. „Veel sponsors
verbinden zich daar voor een
periode van zes jaar aan een
ploeg. Een kwestie van cultuur.
Daarmee wordt wel de ideale
situatie geschapen. Talenten
krijgen er vanaf hun zestiende of
zeventiende de goede begelei
ding. De effecten daarvan zijn
duidelijk. Je hoeft er alleen maar
de resultaten op na te slaan."
Toch ziet Raas wel degelijk
lichtpuntjes. Hij moet zich vol
gens z'n zeggen al verschrikke
lijk vergissen, wil er uit de hui
dige groep jonge Nederlandse
renners niet eentje opstaan, die
de kar uit het slop zal trekken.
„Het duurt misschien nog een
paar jaar, maar ik ben ervan
overtuigd dat het gebeurt," al
dus de Zeeuw. „En dat is gunstig
richting de sponsors, want in
feite wachten die op een duwtje
in de rug."
De overtuiging van Raas wordt
gevoed door de mentaliteitsver
andering, die hij heeft bespeurd.
„De juiste instelling keert lang
zaam maar zeker terug. We heb
ben in Nederland weer jongens,
die niet bang zijn om erin te
vliegen. De afgelopen jaren heb
ik dat nog het meest gemist. Ik
heb me vaak zitten verbijten,
maar nu ik merk dat die drang
tot aanvallen weer aanwezig is,
ben ik een groot deel van m'n
pessimisme kwijtgeraakt. En
daardoor heb ik ook weer meer
plezier in m'n werk gekregen."
Tour de France 94
VRIJDAG 15 JULI
12.00-16.30 Nederland 2: Tour de
France 12e etappe:
Lourdes-Luz Ardiden
12.00 België 2: Tour de France
12.00-16.30 Eurosport:
Tour de France, 12e etappe:
Lourdes-Luz Ardiden
18.38 Nederland 2: Tour samenvatting
en Tour-journaal
20.00 België 2: Tour Bis samenvatting
12e etappe
22.00-23.00 Eurosport: Tour de France
hoogtepunten
Daniëlle Overgaag: „Ik ben
stapelverliefd.Op wereld
kampioen Lance Armstrong
wel te verstaan. foto cor vos
Van onze verslaggever Ad Pertijs
's-Gravenzande - Eind mei gonsde
het als een gerucht door wielermin-
nend Nederland: mooie Daniëlle
Overgaag is definitief verloren voor
de wielersport. De liefde voor we
reldkampioen Lance Armstrong zou
het gewonnen hebben van de passie
voor fiets. Zelfs bondscoach Frans
van Diepen wist in die periode niet
waar zijn bekende 21-jarige fotomo
del uithing: „Ergens in Italië denk ik.
Bij haar vriendje."
Bijna twee maanden later is het nog
steeds dik aan tussen de twee. Maar aan
stoppen met wielrennen heeft Daniëlle
Overgaag nooit gedacht. Lachend ontze
nuwd ze het gerucht. „Ik was half mei
geblesseerd teruggekomen uit de Tour de
l'Aude. Omdat ik toch al wat modellen
werk had in Italië, ben ik daar maar een
tijdje bij Lance blijven hangen. Of die
knie nu daar herstelt of hier. Dat maakt
allemaal niets uit."
Ze geeft wel toe dat Frans van Diepen
vanuit Italië weinig tekenen van leven
ontving. Maar neem het haar eens kwa
lijk. „Ik ben stapelverliefd," laat ze we
ten. Een overbodige mededeling. Daniëlle
Overgaag straalt van geluk. Ook op de
fiets denkt ze hele wereld weer aan te
kunnen. „Ik ben er alleen maar beter
door gaan fietsen," zegt ze. De concur
rentie kan het beamen. Op het NK in
Meerssen streed de Westlandse weer in
het voorste gelid en op de nationale
titelstrijd tijdrijden pakte ze knap de
zilveren medaille. Startbewijzen voor
Tour Feminin en het wereldkampioen
schap zitten al stevig in de knip.
Dat even gevreesd werd voor de wieier-
carrière van Daniëlle Overgaag is niet zo
vreemd. Tot 1992 gold ze aan de zijde van
vriendin Leontien van Moorsel als een
van de grootste talenten uit het vrouwen
peloton. In de winter voor de Olympische
Spelen ging het echter mis. Goed mis.
Van Moorsel en Overgaag waren niet
alleen concurrenten op de weg, maar ook
op de weegschaal. En dat pakte voor
beiden slecht uit. De kilo's vlogen eraf.
Leuk voor Overgaags pas opgestarte
loopbaan als fotomodel, maar minder
geslaagd met het oog op het zware wie-
Ierseizoen. Ze kreeg problemen met haar
schildklier en kon het fietsen dat jaar wel
vergeten. „Ik at gewoon veel te weinig,"
zegt ze nu. „Het waren geen anorexia-
neigingen, want voor een normaal mens
at ik voldoende. Als sportvrouw had ik
echter meer nodig en dat vergat ik."
Zo slank als ze toen was, is ze niet meer.
„Die les heb ik wel geleerd. Vier jaar had
ik naar de Olympische Spelen toegeleeft
en het was allemaal voor niets geweest. Je
moet als wielrenster zondermeer op je
gewicht letten, want iedere kilo die je te
zwaar bent, moet je mee omhoog tillen.
Maar het allerbelangrijkste is dat je ge
zond op de fiets zit. Het is de kunst om de
juiste balans te vinden. Aan de ene kant
niet te zwaar zijn en daarnaast voldoende
kracht en reserves hebben. Nu moet ik
wel zeggen dat ik momenteel een paar
kilo te zwaar ben. Voor de Tour Feminin
gaan die er nog af."
Nooit
Daniëlle Overgaag zag de betrekkelijk
heid van het wielrennen in. „Je kunt er
toch nooit je brood mee verdienen. Daar
om heb ik eerst mijn atheneum afge- Haar Lance ziet ze voorlopig een tijdje
maakt en ben ik dat modellenwerk gaan
doen." Sinds ze afgelopen winter tijdens
een fietsbeurs in Amerika Lance Arm
strong tegen het lijf is gelopen ('Het was
liefde op het eerste gezicht') is de balans
ook geestelijk perfect in evenwicht. „Ik
ben nu heel erg gelukkig. Ik zit lekker in
mijn vel."
Tussen het verliefd zijn en achterna-ge-
reis ('We hebben heel wat hotelkamers
gezien de afgelopen maanden') door ver
gat Overgaag niet te trainen. Tot veler
verwondering kennelijk. „Ze zagen me op
de televisie bij de ploegentijdrit rondhan
gen. Maar die mensen wisten niet dat ik
die dagen gewoon met de jongens van
Motorola meetrainde. Zoals ik ook veel
samen fiets met Lance. Een betere voor
bereiding kun je toch niet hebben."
Moeite om de mannen bij te benen heeft
ze niet. „Ik ben het van jongsaf gewend
om met jongens te trainen. Thuis was ik
het enige meisje tussen drie broers. Van
poppen moest ik niets hebben. Die smeet
ik na een half uurtje al in de hoek en keek
er nooit meer naar om. Ik wilde hutten
bouwen met de jongens. Zo ben ik ook
vanzelf met ze gaan fietsen." Alleen haar
jongste broertje Charles zit nog op de
racefiets. Danny, ook ooit deel uit ma
kend van de nationale selectie, is er
inmiddels mee gestopt en de oudste broer
heeft het tuindersbedrijf van zijn vader
overgenomen. „We zijn een heel hecht
gezin, 's Middags is iedereen om twaalf
uur thuis om te eten wanneer mijn vader
pauze heeft. Dat is altijd al zo geweest en
zoiets blijft iets vanzelfsprekends. Waar
we ook zijn, we zorgen er altijd voor dat
we om twaalf uur thuis zijn."
niet. „Ik ben alleen een paar dagen naar
Noord-Frankrijk geweest. Voor de rest
bellen we elkaar elke dag. Als je zelf
fietst, weet je wat de ander doormaakt. Ik
heb altijd geroepen dat ik nooit een
wielrenner als vriend moest hebben en
Lance wilde nooit een wielrenster als
vriendin. Nu is het een perfecte combina
tie. Een ander zou er veel meer moeite
mee hebben als zijn of haar geliefde zo
vaak van huis was. Hij weet ook hoe
belangrijk het voor mij is om te sporten.
Donderdag tijdens de rustdag in Lourdes
ben ik dan ook niet in Frankrijk. Ik rijd
dat zelf een driedaagse in Brabant en
Gelderland. Ik steek thuis wel een kaarsje
voor hem op. Direct na zijn Tour begint
onze Tour Feminin. Dan komt hij toch
gewoon een paar dagen naar mij toe. Zo
werkt dat bij ons."
„Ik heb geleerd van dag tot dag te leven.
Natuurlijk moet je in grote lijnen weten
waar je heen wil in het leven, maar het
heeft geen zin om dingen ver vooruit te
plannen. Dat is ook een van de lessen die
ik in 1992 heb geleerd. Ik ben nu gelukkig
en wil er van genieten. Voor mijn gevoel
is dit de liefde van mijn leven. Wie me
een jaar geleden had verteld dat ik nu
verkering zou hebben met Lance Arm
strong, had ik voor gek verklaard. Het
heeft daarom geen zin al te ver vooruit te
kijken. In principe wil ik blijven fietsen
tot de Olympische Spelen van Atlanta in
1996. Maar sta er niet van te kijken dat
het anders loopt. Trouwen, kinderen krij
gen. Wie weet wat er allemaal nog tussen
komt. Als er een kind komt, wil ik daar
ook zelf voor zorgen. Het heeft niets met
emancipatie te maken, maar ik kan moei
lijk verlangen dat Lance er zijn carrière
voor opgeeft. Hij verdient met wielrennen
toch iets meer dan ik."
In de jaren '20 en '30 was
Alfredo Binda een be
roemd renner. Drie we
reldtitels en vijf Rondes van
Italië bewijzen het. Een cam-
pionissimo, die een verbeten
strijd voerde met zijn oudere
concurrent Girardengo. Rond
1950 stond Binda als ploeglei
der voor de bijna onmogelijke
taak twee even briljante land
genoten door één deur te krij
gen, Gino Bartali (1914) en
de vijf jaar jongere Fausto
Coppi. De Tour de France
werd in die tijd verreden met
landenploegen en omdat de
twee grootheden beiden wil
den meedoen (en winnen)
moesten ze het met elkaar
eens worden.
In 1948 gelukte dit nog niet,
een jaar later wel. Dat de
twee zouden samenwerken
was te veel gevraagd, maar
Binda wist ze te bewegen tot
een wapenstilstand. Meer nog
dan voor eigen kans te rijden,
zou het duo de nationale eer
verdedigen. Tijdens de Tour
van 1949 hield vooral Gino
Bartali zich hier aan, op een
manier die zelfs bij de fana
tiekste aanhangers van Coppi
respect afdwong. In de etappe
van Rouen naar Saint Malo
kwam Coppi ten val. Opeens
probeerde iedereen weg te
vluchten om de favoriet op
achterstand te zetten. Zo niet
Bartali. Die hielp dapper mee
om het verlies te beperken.
Was het uit dank dat Bartali
in de eerste Alpenrit met een
minuut voorsprong op Coppi
kon winnen? Daar bleef de
dank dan wel toe beperkt,
want een dag later besloot
Fausto een moordend lange
rit als winnaar. Bartali werd
met klein verschil tweede; hij
kampte op het eind met een
lekke band. Nummer 3 volgde
op 11 minuten. De Tour werd
een Italiaanse demonstratie:
1. Coppi, 2. Bartali, 3. op
ruime afstand de door Frank
rijk tevergeefs tot held opge
klopte Martinelli.
Een jaar later kon Fausto we
gens een blessure niet starten
en in '51 beleefde Hugo Ko-
blet het jaar van zijn leven.
Coppi won wel een Alpenrit,
maar deed het verder slecht
met een 10e plaats. Maar 1952
bracht hem een schitterende
Tour. Zes ritten won het fe-
Door Frans Oudejans
nomeen, vooral in de bergen
en dan gaf hij nu en dan nog
de indruk, zich wat in te hou
den. Een half uur voorsprong
op Ockers en nog meer op
Ruiz en Bartali, inmiddels 38,
bewezen zijn overmacht.
De roem van Fausto Coppi
heeft ongekende vormen aan
genomen. Boeken, een opera
en nu ook plannen voor een
film hebben hem geromanti
seerd. Deze roem is eerder
toe te schrijven aan zijn apar
te manier van leven, met een
'witte dame' als maitresse,
dan aan zijn wielerprestaties.
Zijn tragische dood in januari
1960 - tijdens wedstrijden in
Afrika liep hij een virus op -
bevorderde de legendevor
ming. Toch is het juist als
fenomenaal renner met een
schitterde stijl van rijden dat
Fausto Coppi uniek was.
Morgen: Louison Bobet.
Fausto Coppi, winnaar van
de Tour de France in 1949 en
1952. foto archief de stem
Het puntenklassement van de
Lezerstour van Dagblad De
Stem is, zoals gisteren reeds
gemeld, volop in beweging. Nu
vandaag na de rustdag in
Lourdes het tweede deel van
de Ronde van Frankrijk be
gint, zetten we de top van die
rangschikking even op een rij
tje.
Puntenklassement
1. J. Remie, Breda 21 punten;
2. E. van Hooie, Hulst
15 punten;
E.J van de Made, Made
15 punten;
4. J. van Aerts, Axel 14 punten;
W.P.J. Buyks, Etten - Leur;
Jos Hendrickx, Rijsbergen;
E. Lernout, Heikant;
Linda Machielsen,
Prinsenbeek;
J.C. Marijnissen, Zundert;
Mevr. J. Schelfhout,
Kloosterzande;
P. van der Veeken,
Sint-Jansteen;
12. E. Adamski, Rijen 13 punten;
H. van Bezouw, Breda;
Mevr van de Kelen, Clinge;
W. Molders, Hulst
16. Paul van Gennip,
Raamsdonksveer 12 punten;
Roel Lucas, Breda;
TH. Pieters, Oosterhout;
A.J. Roovers, Zundert;
20. Y.N van Beek-De Wit, Breda
11 punten;
A. van de Bleek, Breda;
C. de Bodt, Hank;
Jeroen Leemans, Breda;
W. van Dongen,
Bergen op Zoom;
Antoon Machielsen,
Prinsenbeek;
Jos Jansen, Baarle-Hertog;
A.A. van de Made, Made;
S. Ferket, Sint-Jansteen;
Henk Martens, Breda;
A. de Graauw, Prinsenbeek;
E.A.V Poppe, Sint-Jansteen;
J. van Hassel, Terheijden;
Toontje Roovers, Etten-Leur;
Jac Hoeve, Etten-Leur;
W. Segers, Sint-Jansteen
Toon Huygens, Breda;
C.A. Severijns, Dongen;
C. Janssens, Breda;
P. Verhoeven, Breda;
Daan Klem, Breda;
Jeen Visser, Oosterhout;
A. Waas, Raamsdonksveer;
C. Wissel, Terneuzen;
44. Ad van Gils, Dongen
10 punten
L. van Goethem,
Kloosterzande;
L. Jansen, Breda;
C. van de Linden, Breda;
Cor van den Nieuwenhuyzen,
Oosterhout;
Bert van Nispen, Breda;
H. van de Pluym,
Raamsdonk;
J.P.M Schets, Prinsenbeek;
M. Staes-Verdurmen,
Graauw.
Van onze verslaggever
Lourdes - 's Ochtends op de
rustdag vloog Tourdirecteur
Jean-Marie Leblanc met de oud-
Tourwinnaars Lucien van Impe,
Bernard Thevenet, Bernard Hi-
nault en Roger Pingeon in een
helikopter vanuit Lourdes naar
Mont-de-Marsan om het graf
van Luis Ocana te bezoeken.
Lucien van Impe: „hij ligt op een
piepklein begraafplaatsje. Ik
vond het zo zielig. Er stonden
geen bloemen op zijn graf, er
was niks."
Ocana, Tourwinnaar in 1973,
schoot zich twee maanden gele
den door het hoofd. Van Impe:
„we hebben daarna zijn prachti
ge villa bezocht. Zijn vrouw ver
telde dat Louis alles zelf ge
maakt heeft, de muren, het ter
ras, de plafonds, zelfs de omhei
ning heeft hij getimmerd. In het
midden van 64 hectare wijngaar-
de, die hij bezat. Op de dag van
zijn dood heeft hij nog tot één
uur in zijn wijngaard gewerkt.
Hij kwam naar binnen, liep
rechtstreeks door naar zijn kan
toor. Zijn vrouw hoorde een
schot, ze keek door het grote
raam naar binnen en Louis hing
dood in zijn stoel."
Tour de France /fffti 94
12e etappe
15 juli
204,5 km
frankrijk
Luz-Ardiden
mm'
anp; Soci#tt duTourdef»0
Van onze verslaggever
Léon Krijnen
Rotterdam - Het Nede
landse tennis zit in e
hoogconjunctuur,althan!
volgens de bestuurden
van de Koninklijke Nede
landse Lawn Tennis Bon
Net als een jaar geled
staat, volgens alles wat h
logo van de KNLTB op
blazer draagt, de de
naar de halve finales v
de strijd om de Davis C
weer open.
Weliswaar niet wagenwijd, zo:
een jaar geleden tot op de d
van de gedenkwaardige blama
tegen Zweden op het Haagse
Malieveld verondersteld wei
maar ook niet op een kier. E
kier die, gezien de theoretiscj
krachtsverschillen, wellicht U
ter als tochtkiertje beschouij
zou kunnen worden.
Toegegeven, het is de onmiska
bare verdienste van de KNL1
dat de bond er eens te meerj
geslaagd is om half Nederli
met zijn optimisme aan te s
ken. Zoals dat gaat, en niet
leen bij voetbal, zijn bobogeh|
tes bij lotingen en persconferc
ties van sportevenement
meestal recht evenredig aan
hausse dan wel recessie waa
de desbetreffende tak van sp
zich bevindt.
En omdat bijna iedereen in
hausse blijkt te geloven, hing
Nederlander gisteren gevaar.
scheef van de hoogwaard
heidsbekleders, sponsors, telf
sieploegen en verslaggevers.
Nederlander, tot vier jaar gc
den een paar honderd ton
roest, is tegenwoordig een var
paradepaardjes van de Rot
damse haven. Een schitter
gerestaureerde stoomraderbi
waarop gistermorgen de lot
van de kwartfinales verrj
werd. Door demissionair mil
ter van economische zaken K
Andriessen.
Die, zoals het een handige
kenjongen betaamt, al die
rikanen ten overvloede nog
even uit wilde leggen dat
haven waar zij op dat mo:
doorheen voeren, 's we:
grootste was. Uiteraard ongl
vige blikkgn, want Maas-
Waalhaven ogen maar bescll
den,'vergeleken bij Long Be
of Manhattan. Bumpy en
vrouw Jo Frazer, de voorzi
Dublin (anp) - Benjamin
Leeuw is technisch advise
van de Cubaanse hocke
bond geworden. 1
30-jarige vrijbuiter uit N
derhorst den Berg moet h
mannen- en vrouwentea
begeleiden naar en tijde
de Panamerikaanse Spelt
die in maart 1995 in
Argentijnse plaats Mar
Plata worden gehouden.
De Leeuw kwam in janu:
tijdens een vakantie op
Caraïbische eiland van
del Castro in contact met
Cubaanse hockeybond. Eil
juni keerde hij terug na
Havana en tekende een cc
tract. Cuba telt tussen
vier- en vijfduizend hoe
eyers en heeft één kun
grasveld, in Santiago de
Vegas, even buiten
hoofdstad. „Maar Cuba 1
het hockey serieus gaan 1
naderen," aldus De Leei
die zich erop beroept
enige buitenlandse trai
op het eiland te zijn.
Zelf hockeyde De Leeuw
de jeugd bij Gooische.
enkele jaren in het buit'
land te hebben gewoo
werd hij coach bij clubs
Hurley en Qui Vive. Tijd
het WK vrouwen in Dul
verzamelt hij filmmateri
om de hockeysport 'in Cl
uit te dragen.
DE ITALIAANSE motorol
Giancarlo Falappi, die bij
culaire testraces op het
van Albacete op 11 juni
gewond raakte, is bijgekon I
een coma. De Ducati-rijdl
uitkwam in het WK Sup«
kan volgens de artsen zijH
rière wellicht voortzetten. I
validatie gaat echter nogl
zes maanden duren.
DE motorcrosser Stefan I
heeft tijdens een training I
Finse Heinola zijn sleutH
gebroken. De Belg nam ;l
Pen weekeinde, na zijn w;l
de Grote Prijs van Zwed I
leiding in de tussenstand I
wereldtitel in de 250 cc I
over van Greg Albertyn. H
Fortuinlijke Everts is vo< I
uitgeschakeld.
France 94
DoorJacques
Jan Raas, die weinig wijzer is geworden van driedaags werkbezoek van de directie van WordPerfect aan de Tour de France. „Ik zit
tegen m'n zin in de wachtkamer,vindt de Zeeuwse ploegleider. foto archief de stem
