6Vertro rinkm nel uit; Grenspaal voor arbeider steeds weer hinderpaal Ruandezen worden zelfs in vluchtelingenkamp vermoord Kille zakjapanner DE STEM BINNENLAND BUITENLAND Page Three Girls Cees van Gils onderscheiden voor inzet voor grensarbeiders Kontlikker blues Perspectief ui FLODDERS Voor Wim Sonnenveld Eind goed, al goed Op Ramon Llull, 1233-1315 A Tisket, a Tasket Nomen est Omen 0"7HM hen Cornelissen ov Beller-identificatie over 2 jaar Het Bureau DESTEM >E STEM MAANDAG 4 JULI 1994 Feministen onder u moeten maar even gaan stofzuigen of de afwas doen (grapje), want wat nu volgt is onaanvaardbaar seksistisch 'Sun'-proza. „Hallo, even voorstellen, dit is Suzi. Met haar nieuwe auto heeft ze net het tuinhek van haar huis aan diggelen gere den. Oh oh, wat dom. Geluk kig is lieve Suzi ongedeerd gebleven, dank zij haar grote bumpers". Dat de bijgaande foto niet het kapotte .tuinhek laat zien maar profijt trekt van Suzi's robuuste gemoed is geen ver rassing, want we zijn hier bij de rubriek 'Page Three Girls'-en niet bij de ver keersongelukken. Aan Suzi zou je het zo op het eerste gezicht zeker niet af zien. maar het blijkt onver wacht slecht te gaan met een erkende Britse institutie: het Pagina-Drie-Meisje. Of om met de woorden van de glib berige Max Clifford (de suc cesvolle pr-man in sekschan- dalen en goedkope glamour) te spreken: de markt ligt op zijn gat. Bijna een kwart eeuw nadat The Sun de eerste page-three girl afdrukte ('met hogelijk ontwikkelde borsten.' zo staat het officieel in de Encyclope dia of Britain) zijn voor de meeste modellen magere ja ren aangebroken. Waar ta bloidspetters als Samantha Fox, Susanne Mizzi en Maria Whittaker tot voor kort nog een slordige anderhalf mil joen gulden opstreken voor appetijtelijk opzitten in de boulevardpers (inclusief poses voor kalenders en uitvouw bladen) bijt de huidige Pagina Drie-harem op een houtje. De hoogtijvergoeding van 9000 gulden voor een drie-urige topless-sessie bedraagt tegen woordig niet meer dan 300 pieken voor twee uur. Volgens experts in het genre komt de mega-inflatie door een overdosis naakt. Zoveel dames hebben de tabloids on derhand uitgekleed dat zelfs voor de meest gefrustreerde Sun-lezer het taboe-van-de- tiet nu wel is doorbroken. De aantrekkingskracht van het stiekeme is tot op de draad gesleten. Door Bob van Huët Clifford-de-Gladde heeft nog een verklaring. Het seks-ap- peal van min of meer anonie me Pagina Drie Meisjes is kansloos tegen dat van be roemde supermodellen als Cindy Crawford en Claudia Schiffer die bovendien steeds vaker uit de kleren gaan. „Het is niet alleen hun uiter lijk maar ook hun capaciteit veel geld te verdienen die hen zo aantrekkelijk maakt." weet Clifford uit ervaring. De teloorgang van het feno meen kwam onlangs aan het licht toen Maria Whittaker zich voor een keertje echt blootgaf in een interview. Ja. ze had veel geld verdiend, maar jé. wat had ze dat er snel doorheen gejaagd. Tegen de huidige hongertarieven op nieuw uit de kleren gaan was haar de moeite van het ont knopen niet waard. Arme Maria. De voormalige Sungodin kan niet eens meer tegen haar eigen tuinhek rij den. Ze leeft van een uitke ring en de huur van haar mie zerige appartement wordt goeddeels betaald door de so ciale dienst. BURL- EN GROTESKE RIJMEN (33) Een kontlikker flikte laatst zoveel kon dat dit schaars werd, te koop nog alleen op de bon en ook die niet verkrijgbaar, te gras of te hooi. maar slechts in 't zwart op de bonnefooi. Dit nu wekte wrevel bij oudere Bonnes, die tegen dit euvel een actie begonnen waarna in Taiwan een stel poen sluweriken begonnen de kon daar synthetisch te tlikken. Zo komen de kontlikkers weer niks te kort en blijft het kontlikken de nationale sport. Wie een zielepoot een poot uitdraait en een druiloor nog een oor aannaait fokt poteloze druilen zonder geur of charme met zielen in oksels onder de armen. Door John O'Mill 't Hijgend hert, der jacht ontkomen schittert in de zonnegloed. Zie de maan schijnt door de bomen als 't vogeltje op Nellies hoed. De pslamist schreef: Heer, leer mij mijn einde kennen. Ik las en bad: Heer, nimmer dat! Leer ons nooit ons einde kennen vóór we boven bij u bennen. Hij mag zijn naam dan met vier ellen spellen, de Catalaanse mysticus maar ook aldus correct gespeld blijft die mijn netvlies kwellen. Wie nooit eens door de mand is gevallen, wie de pijn daarvan nooit heeft beleefd is een sterke mand ten deel gevallen die een dubbele bodem heeft. Als Abel Kain zou hebben geheten, wie had ddan z'n broer dde schedel gespleten? Cees van Gils: 'De sociale wetgeving is vermoeidend, maar boeiend. Den Haag - Over twee jaar is het waarschijnlijk mogelijk dat telefoonabonnees weten wie er heeft gebeld. Voor 5 tot 10 per maand extra krijgt de abonnee een specificatie van de binnengeko men gesprekken, aldus PTT Telecom. Desondanks houden abonnees de mogelijkheid om de gesprekken anoniem te voeren. Ze kunnen de doorgifte van hun nummer voor alle gepleegde telefoontjes blokkeren. Door een paar toetsen in te drukken wordt die blokkering weer opgeheven. m,,.-„.uw Instellingen zoals de telefonische hulpdiensten vreesden aanvanke lijk dat: PTT Telecrim de anonimiteit van bellers niet Sotf waarbor gen. Met de huidige plannen is die vrees volgens PTT niet meer terecht. CEES van Gils (57) is onderscheiden met de ANC-penning, een on derscheiding van het Al gemeen-Nederlands Con gres uit Brussel dat brug gen wil slaan tussen Ne derland en België. Van Gils spant als adjunct directeur van het Bureau Belgische Zaken zich met een bijzondere betrok kenheid in voor de pro blemen van de grensar beiders in de streek. Een gesprek met een let terlijke vrucht van innige Nederlands-Belgische sa menwerking. Van onze verslaggever Willem Reijn Breda - „Nederland heeft altijd het imago gehad betere sociale regelingen te kennen dan België. Maar dat is niet meer zo. Op een aantal punten zijn de Belgische voorzieningen inmiddels beter dan de Nederlandse. Wie bij voorbeeld in België een bedrijfs ongeval krijgt, ontvangt tot zijn 65e 90 procent. In Nederland begin je nu op 70 procent en dat percentage daalt daarna alleen maar." Dik dertig jaar werkt Cees van Gils nu voor het Bureau Bel gische Zaken. Vanuit zijn werk moet hij de voortdurend veran derende sociale wetgeving in Ne derland en België op de voet volgen. „Ik kan gelukkig met weinig slaap toe," zegt hij. „De sociale wetgeving is vermoeiend, maar boeiend." Van Gils is het gezicht van het Bureau Belgische Zaken, geves tigd in Breda met een werkter rein van Eijsden tot Cadzand. Het ANC uit Brussel kende hem de vierde ANC-penning toe. Hij heeft illustere voorgangers: de Nederlanders Robert Long en Michel van der Plas en de Vla ming Ettiene Desaever. „Van Gils," zo zegt stafmede werker Karoline Bracke, „is het boegbeeld van het Bureau Bel gische Zaken. Hij doet niet al leen zijn werk, maar draagt echt uit dat hij zeer betrokken is bij de problematiek van de grensar beiders. Zijn bezieling voor de verbetering van de sociale zeker heid van de grensarbeiders is treffend. Met hem onderscheiden we meteen het hele bureau" Cees van Gils is de personificatie van één verstrengelde Neder lands-Belgische verhouding. Hij is in Baarle-Nassau als Belg ge boren, uit een Nederlandse moe der en een Belgische vader, maar nam op zijn achttiende de Ne derlandse nationaliteit aan. Zijn broer is Belg, zijn twee zussen Nederlands. Hij is getrouwd met een Belgische. Hij woont weer in Baarle-Nassau. „Nationaliteit is een zeer relatief begrip," zegt Van Gils. Regionaliteit minder: „Ik heb mijn roots in De Kem pen." De Stichting Bureau Belgische Zaken in Breda bestaat dit jaar officieel veertig jaar. Het bureau zelf stamt feitelijk al van 1934. Het jaar daarvoor had de onder pastoor van Wuustwezel, net over de Belgische grens bij Zun- dert, de inspecteur van de Raad van Arbeid in Breda aange klampt met een vraag over een pensioensverzekering. Die vraag werd gevolgd door meerdere ver zoeken en een jaar later werd Breda aangewezen als bemidde- lingsraad voor invaliditeits- en ouderdomsverzekeringen. Mijnen Het bureau informeert, adviseert en helpt op het gebied van grensarbeid tussen België en Ne derland. Zestienduizend Belgen werken in Nederland tegenover vierduizend Nederlandse grens arbeiders, die de route zuid waarts hebben gekozen. Er hebben altijd meer Belgen in Nederland dan Nederlanders in België gewerkt. „De werkloos heid in De Kempen is altijd hoog geweest, weinig industrie, alleen de mijnen in het Oosten. De trek naar Nederland was daardoor groot. Nederlanders die in België werken, gaan daar gewoonlijk op individuele basis naar toe." Begin jaren zestig werkten er dertigduizend Belgen in Neder landse fabrieken. De ronselaar zocht op zondagochtend zijn stek in het café tegenover de kerk. „Meneer pastoor riep het af op de preekstoel dat er men sen werden gezocht voor de fa briek in Nederland," vertelt Van Gils. Daar gingen de pendelaars, opgehaald met bussen naar sei- zoensbedrijven als Hero en Gro- ko of industrieën als Philips en DAF. Wie verwacht dat met de Euro pese eenwording, met 1992 en de historisch leidende rol van de Benelux de sociale wetgeving ver is geharmoniseerd, komt bedro gen uit. „De Belgisch-Nederlanse ver dragen zijn opgegaan in de wet geving voor de lidstaten van de Europese Unie. En omdat de sociale wetgeving tussen Neder land en pakweg Portugal zo uit eenlopen, is er maar weinig ge harmoniseerd," zegt Van Gils. „De sociale verzekeringspara graaf is blanco." Alle landen hebben de vrijheid hun eigen sociale wetten te rege len. En zelfs in het kleine gebied van de lage landen, is er geen samenhang te ontdekken. Van Gils: „Alleen al sinds 1 januari heb ik vier voorbeelden van wet geving, die grensarbeiders bena delen." Geen boodschap De bekendste verandering is in Nederland de verschuiving tus sen belasting en sociale premies, waardoor over de eerste schijf minder belasting maar meer pre mies moeten worden betaald. De Nederlander merkt daar niets van. Maar de Belgische grensar beider betaalt de hogere premies in Nederland, maar mist het compenserende belastingvoor deel, want hij moet zijn belas ting in België afdragen. „Dat scheelt een arbeider twee honderd gulden per maand, zon der enige compensatie," zegt Van Gils verontwaardigd. „Juri disch klopt het, hoor." De grens arbeiders trokken naar Den Haag om hun nood te klagen. Vergeefs. „Staatssecretaris Wal lage heeft er geen boodschap aan, zegt hij." Overigens klaagt niet iedereen. „De Nederlandse grensarbeider heeft er hetzelfde voordeel aan overgehouden, want die kreeg wel het belastingvoordeel, maar betaalt de Belgische premies." De voordelen van de spaarloon regelingen (de wet Vermeend/ Vreugdenhil), een belangrijke arbeidsvoorwaarde, ziet de Bel gische grensarbeider eveneens aan zijn neus voorbij gaan. De Nederlandse grensarbeider heeft een nadeel door een verho ging van de sociale premies in België, de 'bijzondere bijdrage' die de Belgen via de fiscale na- heffing compenseren. Nadeel „Maar er valt voor hem niets te compenseren, want hij betaalt zijn belasting in Nederland." Het nadeel kan oplopen tot dik honderd gulden per maand. Het ministerie van Sociale Voorzorg heeft zich tot nog toe doof ge houden voor het pleidooi Neder landers vrij te stellen van de bijzondere bijdrage. De vierde verandering is het overdragen van de leef-voorzie- ningen uit de aaw naar de ge meente. Voor de invalide Bel gische grensarbeider kan dat. in geld uitgedrukt, een nadeel zijn van honderd gulden per maand. „Voor de mensen die dat treft een fiks bedrag." „In de Grensarbeiders Commis sie, waarin twee Nederlanse en twee Belgische bonden vertegen- Het Bureau Belgische Za ken is een samenwerkings verband van de Sociale Ver zekeringsbank, de Federatie van Bedrijfsverenigingen en de Ziekenfondsraad. Het Bureau, waar veertig men sen werken, is gevestigd in Breda in het gebouw van de Sociale Verzekeringsbank. De directeur van de SVB in Breda, P. Tunnisen, is te vens directeur van het Bu reau Belgische Zaken. Het bureau heeft als taak voor de uitvoeringsorganen grensoverschrijdende zaken te regelen. Dat betekent on der meer grensarbeiders in formeren (spreekuren in Breda, Terneuzen en Maas tricht), werkgevers helpen en vooral heel veel detache ringsverklaringen afgeven voor tijdelijke werk over de grens. FOTO COR VIVEEN woordigd zijn, brengen we; knelpunten in beeld. Het is dweilen met de kraan open, komen zo meer problemen i dan er opgelost worden." Maar de problemen van grensarbeider worden ook welijks gehoord. „Alles bij kaar gaat het tussen Nederlil en België en Duitsland om \i| tigduizend mensen. De gren beiders zijn daardoor zowel 1 terlijk als figuurlijk een ra verschijnsel. Het beleid haaks op de Europese g dat er zoveel mogelijk beier ringen moeten worden geelij neerd." Van Gils is nuchter over heti van de grensarbeid: „He natuurlijk gewoon om de vfij wat houd je er aan over. Je je geld ermee verdienen." nadelen moeten worden wes nomen en daar waar dat gebeurt, is dat vervelend envaj onrechtvaardig. Maar soms is het erger. Soj zijn kwesties ronduit schrijn» vindt Van Gils. Er is één za: die hij bij uitstek zo wil noen Een technisch verhaal, schuwt hij, behalve voor demfj sen die het aangaat. Bijstand „Een Belg die bij zijn werk vinger verliest, krijgt een uitlj ring van zeg vijf procent. man gaat werken in Nederla Daar krijgt hij een ongeval komt in de wao. De wet dat wie enige andere buitenlai se uitkering ontvangt, geen sioen verder opbouwt. De nt| moet op zijn 65e zijn opgebouwde pensioentjes optó len en verder bij de bijstag aankloppen. En die ligt in lager dan in Nederland." „Met die bijstand moet ie het ij rest van zijn leven doen. noem ik echt schrijnend, nare zaak. Elske ter Veld hef er iets aan willen doen, de Soci| le Verzekeringsraad wilde i pen, maar de Ziekenfondsrad wil de zaak laten zoals ie is. H| gaat niet om een grote maar het zal je maar overkomsj Dat is leven in armoede." Door Debbie Langelaan Boxmeer - 'Ouwe getrouwe' Dien Cornelissen (70) kan over één ding kort zijn: als zij in de schoenen van CDA-lei- der Brinkman had gestaan ,was ze op 3 mei, toen de jverkiezingsnederlaag van Lvintig zetels duidelijk werd, (afgetreden. „Er zijn wel men- |sen om minder afgetreden." vee maanden later ligt er het jrapport-Gardeniers, waaraan pievrouw Cornelissen heeft mee gewerkt. Deze analyse van wat jer allemaal fout is gegaan, Epaart Brinkman niet. Integen deel: hij krijgt emmers kritiek £iver zich heen. Hij heeft de iractie onder zijn leiding veel uimte gegeven, hetgeen niet bij droeg 'aan een consistente in houdelijke en politieke profile ring van de fractie. De geboden [ruimte heeft uiteindelijk desin tegrerend gewerkt.' En: 'de com municatie met en binnen de fractie is op belangrijke momen ten niet toereikend geweest'. Moet iemand over wie zo'n hard [oordeel wordt geveld niet alsnog de verantwoordelijkheid nemen jen opstappen? Cornelissen zegt van niet. „Het moment is voor- hij. Het is net als met kinderen: |je moet straffen op het moment jdat ze de fout maken. Later heeft het geen zin meer." Het partijbestuur vindt ook dat Brinkman mag blijven. Waarne- imend voorzitter Lodders-Elffe- rich liet zaterdag niet na om dat he benadrukken. Toch vindt me ivrouw Cornelissen dat het par tijbestuur wel èrg snel opnieuw het vertrouwen in Brinkman heeft uitgesproken. „Om negen pur was het rapport er, en om elf uur is er al gezegd dat hij aan nag blijven." Ook Brinkmans reactie na afloop van de presentatie van het rap port bevalt haar niet: „Hij zei 'dat het allemaal niet zo leuk is Wat er in het rapport wordt geconstateerd. Ik vind dat wel erg zwak uitgedrukt." Formatie le vermoedt dat dit snelle ver trouwen niet zozeer is ingegeven loor de inhoud van het rapport, raar door de actualiteit. „Het |CDA doet nu ineens weer mee iet de kabinetsformatie. Dan (kun je geen ellende gebruiken. Is er afgelopen week een paarse [coalitie tot stand was gekomen, waren er misschien hardere con- sequenties getrokken richting Brinkman." "Van Brinkmans de- [finitieve aanblijven is zij nog liet zeker: „Er zullen in de frac- [tie, waar het rapport ook be- J sproken wordt, zeker nog harde [noten worden gekraakt." [Niet alleen de lijsttrekker wordt [hard aangepakt in de analyse van de commissie-Gardeniers. Ook het partijbestuur krijgt een [veeg uit de pan: dat was weinig communicatief, bijvoorbeeld in I de aanloop naar de verkiezingen. Mevrouw Cornelissen was het al Door Dirk Mellema Benaco - Plotseling staat er een tiental mannen op het rode zandpaadje, dat tussen de vluchtelingenhutjes kron kelt. De mannen gedragen zich agressief, enkelen zijn duidelijk aangeschoten. Twee hebben bijlen in hun handen een ander een kapmes. „Wat zoek je hier?" vraagt een van de groteren. „Niets, ik loop maar wat rond." „Je hebt hier niets te zoeken, wegwezen." Dat laten we ons geen tweemaal zeggen. Het is meer dan duide lijk. Wie in het grootste vluchte lingenkamp ter wereld van de grote zandpaden afwijkt, wie zich tussen de tienduizenden hutjes waagt, die begeeft zich in een ghetto. Er gebeurt in het kamp veel dat het daglicht niet kan verdragen. Pottenkijkers hebben ze er niet nodig, hulp daarentegen hebben ze broodnodig. Ze halen hun voedsel, medicijnen of het schaarse water bij een van de vele hulporganisaties, die hun tenten hebben opgezet langs de bredere zandwegen. Het grootste vluchtelingenkamp in Benaco is nu twee maanden oud. Waarschijnlijk zijn er onge veer 300.000 mensen. Ze vlucht ten te voet voor het geweld in Ruanda naar het ontoegankelij ke bergland van West-Tanzania. In tegenstelling tot de verwach tingen groeit het kamp nog steeds, sneller zelfs dan enkele weken geleden. Per dag komen er 2.000 Rwandezen bij, vooral vrouwen en kinderen. Gisteren was er een tienjarig jongetje bij dat twee maanden alleen had rondgezworven, voordat hij Tan zania had bereikt. Een groot probleem in het vluch telingenkamp is dat de populatie voor 10 tot 20 procent uit moor denaars bestaat. Leden van de beruchte Hutu-milities, die zijn gevlucht voor de verzetsbewe ging Ruandees Patriottisch Front (RPF). Ze zijn vrij eenvou dig herkenbaar. Ze lijken in niets op de andere vluchtelingen. Ze dragen schoenen, en niet zel den horloges of sieraden, ze drinken grote flessen bier, (met een rietje zoals gebruikelijk in dit deel van Afrika) en ze bezit ten radio's waar ze de hele dag naar luisteren. Ze hebben een harde uitdagende gelaatsuit drukking en een houding van: Wie doet me wat? „Niemand heeft hen onder con trole," zegt het Tanzaniaanse parlementslid Jared John Ghachocha, die we midden in het kamp tegenkomen. „Elke nacht worden in dit gekkenhuis mensen vermoord. Niemand weet hoeveel, de lijken zijn 's morgens verdwenen," zegt Ghachocha. De militieleden die door de nu grotendeels gevluchte Hutu-re- gering met hulp van de Fransen het afgelopen jaar zijn bewa pend en opgeleid, zouden in Eu ropa als fascisten worden be stempeld. Deze domme racis tische jongeren hebben de afge lopen drie maanden honderddui zenden Tutsi's vermoord. „Ze moorden nog steeds," zegt parle mentslid Ghachocha. „Ze ge bruiken dit kamp als basis voor acties in Ruanda tegen het RPF. Ze steken 's nachts de grens over en maken dan nieuwe slachtof fers." De belangrijkste militieleider in dit kamp is Jean-Baptiste Gate- te, een voormalig majoor in het Ruandees leger. Hij en twaalf andere extremistische Hutu's werden in Tanzania gearres teerd, nadat ze twee maanden geleden de grens overvluchtten vanuit Ruanda. Ze werden ech ter vrijgelaten en zitten nu dus in het kamp tot groot ongenoe gen van de hulporganisaties, die erop aandrongen dat Gatete werd verwijderd. Toen de man dan eindelijk op 15 juni zou worden afgevoerd, verscheen hij met 5.000 Hutu-strijders, voor een deel bewapend met hakmes sen, stokken en stenen. Ze be dreigden de in het nauw gedre ven hulpverleners. „We hebben hen ontzet door in de lucht te schieten," zegt de politiedistrictscommissaris Syl vester Begrin Hamedi, die zegt dat hij het liever op een ak koordje gooit met de Hutu-lei- der. En zo blijft de leider van de groep massamoordenaars par mantig met zijn 15 lijfwachten door het kamp lopen, levend van westerse hulpgoederen. De aanwezigheid van de militie leden maken het werk van de hulpverleners er niet leuker op. „Ik vraag me af waar ik mee bezig ben," zegt een medewerker van Artsen zonder Grenzen Hol land. „Ik ben hier toch niet ge komen om een stel moordenaars op krachten te laten komen, zo dat ze straks naar Ruanda terug kunnen om opnieuw mensen hun hoofden af te hakken." Een mistroostiger omgeving zal op de aardbol moeilijk te vinden zijn. 's Nachts is er geen buiten staander in Benaco te vinden, geen hulpverlener, geen politie man, niemand waagt zich dan tussen de armoedige hutjes, 's Nachts geldt het recht van de sterkste, tot groot verdriet van de vrouwen en kinderen, die nog altijd veruit de grootste groep vormen. „Wij zijn 's nachts bang. Af en toe horen we krijsen en gillen. We blijven in ons hutje, zodra het donker wordt," zeggen twee moeders, elk met twee kin deren. Ze weten niet waar hun mannen zijn. „Misschien dood, misschien niet." „Het is een tijdbom," zegt parle mentslid Ghachocha over het kamp, „en het lont is nu erg k( geworden. Ik vrees dat hier t» nenkort niet alleen een oorlo tussen de verschillende grot in het kamp uitbreekt, maar dat de bewoners in dit gebied vluchtelingen zullen aanval! Er is al vee gestolen, de vluctó lingen venten zonder verg» ning, en ze kappen het land kj om vuurtjes aan te legt mensen pikken het niet langer j De woorden van Ghachocha! ken overdreven. Tot nu toe ren de Tanzanianen juist begnf vol en behulpzaam. „Dat klop1' zegt een Tanzaniaanse pries® in het nabij gelegen „maar de mensen zien elke nu gen weer nieuwkomers over paden komen aanlopen. Ze W0'| den bang." Zonder uitzondering vertellen nieuwe vluchtelingen, allen h tu's, dat ze zijn gevlucht voor verzetsbeweging RPF, dat W derde van Ruanda in ban® heeft. „Mijn beide broers zag' worden dood geschoten, ter»! ik me schuil hield. Mijn moe® werd met stokken hout df geknuppeld," vertelt een man onbewogen. opgeva tijd we waren nota vragen plakker plaatse siast sfeer w Open Die kle het ouc teken met kwame zoals niers m missari nelissei en eerli hij niel heid kiezing reactie citeit c len va nieman mogeli oudere alsnog wordt. Verder sen, n maatsc eerder fractie slecht veel m komen Lubbe zingsw bindin hun a mijn over gezegd maar bers." Het ra zo: tjes-ov een voor dan van cratisc dat Lu ten politie tot ee sche standp tie verloo Het trekke voorta de frai in het kent mocht CDA! kabin meer blijver In vrouw geschil minist ken K missie tje in - zone hemze Cornel een loi HET ROER moet naar rechts, beweren fractievoorzitter Brinkman en aartsvade een der verliezers van de afgelopen verk gehad en niet genomen, dus nu is de b {trachten met dezelfde gesprekpartners {stemming te komen. De winnaars horen |Er zit wat in, ware het niet dat D66-leidt gemaakt heeft met zo'n rechts georiëntf kiezers aan te kunnen komen. Brinkman1 weten in argumenteren. Zijn redenerin stelt hij, hebben het centrum-linkse CD en dus hebben ze hun voorkeur uitge rechts. De eigen CDA-analyse van het verki ^aak echter elders. De grote fouten Lubbers-Kok, maar bij het opstellen van ma en in de campagne. Ruzie in de t< i Persoonsverheerlijking. Maar wat, volge p|?(.s' nog ernstiger afbreuk gedaan hee [•da is dat de partij en haar vertege gedroegen als deskundige technocrater sociaal gezicht. De 'verantwoordt H u-nteen van c'e klassieke CDA-ideolo ne kille zakjapanner van het financiering ,,'it vo°rkeur die Brinkman, Steenkamp i m «Pi? voor een combinatie CDA-VV reet dit zelfonderzoek. Bolkestein heeft I nel en rigoureus wil snijden in de so onstateert zelf afgestraft te zijn .voor 1 sociaal gevoel. i afl8^ C'e Part'i ^an n'ets geleerd vi ,J'e'°Pen weekend? Telt opnieuw sl rio u 6ftcle koele rekenarij zich zo 01nristen-democratie nog slechts in n meevoelen, bijstaan en barmhartigh

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1994 | | pagina 2