25 jaar Zeldenrust ollege
De reünie
een bruisend
feest van
herkenning
Leerlingen
tekenen
ontwerpen
advertenties
51292
IE STEM
TERNEUZEN
het 25-jarig bestaan van
Je school uitbundig te
tieren, werd er een grootse
■eiinie gehouden, het
loogtepunt van het
lustrumjaar. Ruim 1.500
leerlingen van 25
jaargangen kwamen uit alle
irindstreken op 29 januari
ij elkaar in het gebouw
naar ze hun middelbare
schooltijd samen
doorbrachten. „Iedereen
ras laaiend enthousiast,"
ertelt I. de Moor, een van
ie organisators en lid van
ie ouderraad. „Een aantal
mensen kwam helemaal uit
Zwiserland en Duitsland om
ie reünie bij te wonen. Eén
persoon is zelfs uit Curasao
overgevlogen."
RM IN
UTORIJDEN
DINSDAG 28 JUNI 1994 X'
NOORDSTRAAT 45
DINSDAG 28 JUNI 1994
Van onze verslaggeefster
Ester Segers
Piet Dieleman, amanuensis
op de school en mede-or
ganisator, raakt niet uit
gepraat over de reünie.
„Het was heftig," betitelt hij de
avond. „Mensen die elkaar ruim
twintig jaar niet gezien hadden,
herkenden elkaar onmiddellijk. De
hele middag en avond stond ieder
een druk met elkaar te praten.
Mensen die tijdens hun middelbare
schooltijd verkering hadden, zagen
elkaar weer voor het eerst. Sommi
ge families waren zelfs voor het
eerst sinds jaren helemaal comleet.
Overal werden druk afspraken ge
maakt, om na de reünie niet op
nieuw het contact te verliezen. En
natuurlijk werden er veel herinne
ringen opgehaald aan vroeger tij
den."
Om het geheugen nog verder op te
frissen werden verschillende acti
viteiten die vroeger hët buiten
schoolse leven bepaalden herhaald.
Drie oude schoolbands speelden
opnieuw de muziek die zij jaren
geleden als tiener tijdens school
feesten maakten. Leraar Klaas-Jan
Terpstra stuurde de voormalige
bandleden een cassette met de gou
we ouwen, zodat ze zich thuis kon
den voorbereiden op hun laatste
toegift. Maar ook ballerina's en
zangeressen traden opnieuw op
voor het hen bekende publiek.
„De herinnering aan de schooltijd
was bij de meesten nog heel leven
dig," zegt De Moor. „Vooral bij het
bekijken van oude foto's kwamen
veel herinneringen bovendrijven.
De school had oude klassefoto's,
foto's van werkweken en oude
schoolkranten uit de archieven op
gedoken en op grote prikborden
gehangen. In de lustrumkrant was
een collage gemaakt van verschil
lende stukjes uit schoolkranten met
typische middelbare schoolhumor -
'Als de wijzen zwijgen, spreken de
stommen'- en met uitspraken van
leraren en leerlingen: 'Wil degene
die er niet is zijn vinger opsteken?',
en 'Ja sorry hoor, ik heb me versla
pen.'
Temidden van 1500 mensen is het
moeilijk iemand op te sporen.
Oud-leerlingen gaan in gedach
ten terug in de tijd als ze oude
schoolfoto's bekijken tijdens de
reünie op 29 januari.
FOTO ARCHIEF DE STEM
Daarom was er voor iedere jaar
gang een klaslokaal vrijgemaakt.
Om het nog makkelijker te maken,
werden er in de gangen grote me
dedelingenborden geplaatst. „Men
sen die naar iemand op zoek wa
ren, konden dat op het bord be
kendmaken," vertelt de organisa
trice. „Dat werkte uitstekend. En
mm TW.
Asterix en Obelix liepen rond om
mensen die elkaar verloren hadden,
weer bij elkaar te brengen."
Het opsporen van de ruim 6.500
mensen die in de 25 jaar dat de
school bestaat eindexamen deden,
was een heidens karwei. Samen
met L. Wijngaarden verstuurde De
Moor elke oud-leerling een met de
hand geschreven uitnodiging. Sta
pels daarvan werden weer op de
school terugbezorgd, omdat de
oud-leerling intussen verhuisd was.
En daarmee begon het werk pas
echt: alle vermisten moesten opge
spoord worden.
De Moor glimlacht als ze er aan
terugdenkt. „Het was een grote
uitdaging," verzucht ze. „We heb
ben maanden speurwerk verricht
en nog hebben we niet alle adres
sen kunnen achterhalen. In de do
centenkamer lag het 'boek-van-
verlorenen'. Iedereen werkte mee
aan de grote speurtocht. Zodra ie-'
mand een adresje had achterhaald,
schreef hij dat in het boek." Een
aantal personen dat onvindbaar
bleef, wist van de reünie door een
van de advertenties in regionale
kranten. Sommigen hoorden erover
van hun ouders die nog in de regio
wonen en de advertentie onder
ogen kregen. „We hadden die men
sen niet verwacht op de reünie,
omdat we dachten dat ze er niets
van wisten," zegt de Moor. „Het
kwam als een complete verassing."
Dat de bijeenkomst een daverend
succes was, blijkt alleen al uit de
stapels enthousiaste reacties die de
school de dagen erop ontving. „We
kregen complimenten waar je kip-
pevel van krijgt," zegt Piet. „De
hele dag werden er faxen verstuurd
met bedankbrieven en we hebben
honderden kaartjes en brieven ge
kregen met geweldige reacties."
„Van heel veel mensen hoorden we
dat ze het absoluut over willen
doen," zegt de Moor. „Maar ja, het
organiseren van een reünie kost
enorm veel inspanning. We zijn er
bijna een jaar mee bezig geweest.
En natuurlijk wil je zo'n volgende
keer nog meer mensen verzame
len."
Piet ziet het wel zitten om over vijf
jaar weer een reünie te houden.
„We hebben nu in elk geval de
adressen van degenen die afgelo
pen keer geweest zijn. Ik denk dat
we de volgende keer nog meer
mensen kunnen bereiken. Er wordt
veel gepraat over de reünie. Men
sen die van deze reünie niets wis
ten, zullen anderen horen praten
over de volgende.
Als je elkaar na zo'n lange tijd
weer ziet, wil je niet weer voor 25
jaar afscheid nemen. „Om half tien
moesten we iedereen dan ook echt
de deur uitvegen," vertelt Piet.
Maar daarmee was de avond nog
niet afgelopen. Veel mensen gingen
het centrum van Terneuzen in. Te
rug naar de kroegen waar ze vroe
ger heel wat uurtjes doorbrachten
en hun eerste sigaretje rookten.
„Na half tien stroomde Porgy en
Bess vol met oud-leerlingen van
Zeldenrust," vertelt Piet. „Dat is
altijd een van de favoriete cafés
geweest. En met alle oud-leerlin
gen bij elkaar, heerste er precies
dezelfde sfeer als vroeger."
Van onze verslaggever
Frank van Cooten
"■T Xijftig leerlingen van ha-
vo/atheneum met het
keuzevak tekenen zijn
r de afgelopen drie maan
den druk in de weer geweest met
het zelf ontwerpen van adverten
ties voor deze bijlage. In totaal
tachtig advertenties werden ge
maakt voor verschillende bedrijven
in de Kanaalzone. Variërend van
de grote chemische concerns tot
schoenenzaken en opticiëns.
De advertentie-afdeling van De
Stem ging met deze advertenties de
boer op om de bedrijven hiervoor
te interesseren. Want ze moesten
natuurlijk wel door die bedrijven
worden gekocht. Volgens tekenle
raar Hans Bos, de coördinator van
het project op het Zeldenrustcolle-
ge, waren veel bedrijven zeer en
thousiast over de noeste arbeid van
de leerlingen. Veel advertenties
werden zodoende verkocht en hier
mee werd het doel van de medede
lingen bereikt. Het onder de aan
dacht brengen van het bedrijf bij
de krantelezer en het aanprijzen
van de artikelen.
Hans Bos aarzelde geen moment
toen hij in maart werd benaderd
met de vraag of leerlingen zelf
advertenties wilden ontwerpen
voor deze bijlage. „Ik was direct
Tekenleraar Hans Bos met leer
lingen Christel Dieleman en Ta-
bita Verburg.
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
heel enthousiast over het project.
De leerlingen zijn in Breda geweest
om te zien hoe advertenties worden
ontworpen en hoe een krant wordt
gemaakt. De leerlingen zelf vonden
het ook heel leuk om zelf adverten
ties te ontwerpen. Het gaat om die
leerlingen met het keuzevak teke
nen. We sloegen hiermee twee vlie
gen in een klap. Ze zijn met iets
anders bezig en de ontwerpen tel
len ook mee voor het eindcijfer op
school voor tekenen."
Bos ging naar de Kamer van Koop
handel om een uitdraai te halen
van de bedrijven in de Kanaalzone.
„Bij de keuze ging het vooral om
bedrijven die een relatie hebben
met de school. Bijvoorbeeld leerlin
gen waarvan de ouders bij dat
bedrijf werken. Iedere leerling
kreeg een bundel met de namen
van de bedrijven die voor een ad
vertentie in aanmerking kwamen.
De havo-leerlingen krijgen vier uur
per week les in tekenen en kozen
twee bedrijven uit. De atheneum
leerlingen krijgen twee uur per
week les en moesten zodoende één
ontwerp maken. Bij de keuze viel
inderdaad op dat leerlingen vaak
dat bedrijf kozen waar de ouders of
een van de ouders werken. In totaal
tachtig advertenties rolden uit de
bus. En daar zitten heel mooie
tussen. Sommige ontwerpen zijn
ook heel kunstzinnig. Een meisje
heeft echt schitterende ontwerpen
gemaakt voor Pot in Axel."
Hans Bos is vol lof over de inzet
van de leerlingen. „Veel leerlingen
waren zelfs in het vrije tijd bezig
met de ontwerpen. Zo zat een leer
ling op een zondag voor de etalage
van een schoenenzaak. Het ont
werp werkte ze later op school
uit."
Het viel Bos op dat in eerste in
stantie niemand koos voor Dow
Benelux. „Gedacht werd dat ie
mand anders dat bedrijf wel zou
kiezen. Ik heb toen zelf gevraagd of
iemand een ontwerp voor Dow wil
de maken. En dat is gebeurd."
Halverwege de rit kwam grafisch
ontwerper Ad Riemens langs om de
grafische kant van de ontwerpen te
belichten. „Het grote voordeel van
dit project is dat de jeugd zich niet
hoeft te houden aan de regels die
bij grafische ontwerpen gelden. Zo
zitten er best wat gewaagde ont
werpen bij die geen gemeengoed
zijn. Zoals bijvoorbeeld de adver
tentie voor de ABN/Amro bank. De
leerling tekende voor de bank een
naakt Grieks standbeeld met de
begeleidende tekst 'U wilt toch niet
uitgekleed worden'. Bij de bank is
dit ontwerp heel positief ontvan
gen," aldus Bos.
Vier leerlingen werden twee weken
geleden uitgenodigd om een kijkje
in de studio te komen nemen. „Dat
ging op het laatste moment niet
door. De ontwerpen waren zo goed
dat het bezoek niet meer nodig
was. Toch wel jammer, want de
leerlingen hadden zich wel op het
bezoek verheugd."
