25 jaar Zeldenrustollege
'Het was behelpen
met gymnastiek
'Soms is het een
enorme puinhoop
tijdens de lessen'
Leerlingen van het eerste uur Jan van Nierop en Jan den Doelder blikken terug:
Leerlingen vinden Zeldenrustcollege vrolijke en zo nu en dan iets tè gezellige school:
E2
Het Zeldenrustcollege telt
1177 leerlingen in het
moderne schoolgebouw aan
ie Zeldenrustlaan. Dat was
15 jaar geleden wel anders.
Een handjevol leerlingen
kreeg les in vier
noodlokalen en een
;emeenschapsruimte aan
let MozarthofLeraren
javen les in verschillende
vakken en de
godsdienstlerares moest
zelfs vanuit Middelburg
komen om les te geven.
Tenminste, als het niet
mistig was, want dan voer
de boot niet. Leerlingen van
let eerste uur waren onder
andere Jan van Nierop en
Jan den Doelder. Van
Nierop is nu directeur van
scholengemeenschap De
Schans in Terneuzen en Den
Doelder runt houtzagerij
Doelder in Axel. Beiden
terug naar 25 jaar
DINSDAG 28 JUNI 1994 Xl^
iëSTEM
DINSDAG 28 JUNI 1994
Jan van Nierop (links) tussen
leerlingen van De Schans: We
begonnen heel kleinschalig en za
gen de school langzaam uitbou
wen'.
studeerde na het Zeldenrustcollege
nog een tijdje scheikunde in Eind
hoven, maar kwam al snel tot de
conclusie dat ik liever met mensen
en in het bijzonder kinderen wilde
werken. Dus werd de pabo een
duidelijke keuze."
Van Nierop begon na zijn studie bij
de lts in Axel en begon twee jaar
later op De Schans. Drie jaar gele
den werd hij directeur. „Vanuit
mijn functie kom ik nog wel eens
op het Zeldenrustcollege. Als di
recteur van een collega-school heb
ik nu zakelijke contacten met men
sen waarvan ik vroeger les had.
Dat blijft iets aparts maar wel heel
leuk."
Ook Van Nierop zag het Zelden
rustcollege groeien tot de huidige
omvang. Hoewel hij de kleinscha
ligheid als heel plezierig ervaarde
Van onze verslaggever
Frank van Cooten
Jan van Nierop zat van 1968
tot en met 1974 op het Zel
denrustcollege. Hij maakte
deel uit van de eerste athe
neum-groep van 22 leerlingen. „In
het begin bestond het Zeldenrust
college nog niet. We waren een
dependance van het Goese Lyceum.
Dat ik deel uitmaakte van de eerste
atheneum-groep van 22 leerlingen,
was toch iets bijzonders. Want ge
durende zes jaar bleef het constant
dezelfde groep. We zijn uiteindelijk
met achttien leerlingen tot de zesde
klas doorgegaan."
In die tijd proefden de leerlingen
nog niet de snacks van Piet Friet,
die nu met zijn frietkraam een
graag geziene gast is tijdens de
pauzes. „Piet Friet was er toen nog
niet. We zagen de vestiging van
Albert Heijn aan de Bellamystraat
bouwen. Tijdens de pauzes glipten
we er even tussen uit om daar iets
te eten te halen. Dat mocht eigen
lijk niet, maar dat lukte ons wel."
Jan van Nierop zag het Zeldenrust
college langzaam uitbouwen. Er
kwamen nieuwe gebouwen bij op
verschillende locaties en de school
werd groter. „We begonnen heel
kleinschalig en zagen de school
langzaam uitbouwen. Wij waren de
ouwe hap en ervaarden dat toch als
heel bijzonder. Wij kenden immers
ook de leraren van het eerste uur."
Jan van Nierop koos de exacte
richting van het atheneum, maar
die richting past helemaal niet bij
zijn beroep als directeur van een
scholengemeenschap. „De exacte
kant was toch niet mijn richting. Ik
hoeft een grote school volgens hem
per definitie geen leerfabriek te
zijn. „Dat idee heb ik zeker niet
van het Zeldenrustcollege. Zo heb
ik de indruk dat de leerlingen nog
veel individuele aandacht krijgen.
Ik heb in ieder geval een schitte
rende tijd op het Zeldenrustcollege
gehad. Vooral ook omdat je als
leerling de hele ontwikkeling van
de school meemaakte."
Jan den Doelder zat in het prille
begin op de school. Van 1966 tot
1971. Hij maakte deel uit van de
eerste hbs-klas en maakte tegelij
kertijd de laatste jaren van het
hbs-systeem mee. Vanwege de
mammoet-wet veranderde dit type
onderwijs in vwo. De veertig leer
lingen zaten in het houten gebouw
aan het Mozarthof. „We bleven
altijd de oudste klas. Want in die
tijd kwamen er alleen nieuwe leer
lingen bij. De school werd snel
groter. Telkens kwamen er nieuwe
lokalen bij."
Terneuzen begon in die dagen bij
garage Jos Voet. „We fietsten een
kwartier door de polder om de
school te bereiken. Dat kun je nu
nog nauwelijks voorstellen."
Veel leraren kwam die eerste jaren
vanaf de overkant. „Ze beschouw
den Zeeuws-Vlaanderen als een
uitje. Voor ons was het een geluk
als het mistig was. Want dan voer
de boot niet en kwamen de leraren
niet of te laat."
Den Doelder herinnert zich nog de
gemoedelijke sfeer en de persoon
lijke begeleiding. „Het was een
kleine school, maar we wisten niet
beter. De hbs was eigenlijk een
verlengstuk van de lagere school.
Tijdens de reünie in januari merkte
ik dat het Zeldenrustcollege nu
meer een fabriek is. Toen was de
school veel meer persoonlijk ge
bonden. Zo werd veel aan bijlessen
gedaan. De school wilde in die
beginjaren slagen en er was inder
daad een zeer hoog slagingspercen
tage."
Jan den Doelder kreeg eerst les in
het gebouw Pro Rege bij de Markt
omdat het gebouw aan het Mozar
thof nog niet klaar was. „Het was
ook behelpen met de lessen gym
nastiek. Er was toen geen gymnas
tieklokaal zodat de lessen werden
gegeven in diverse grote gebouwen.
Bijvoorbeeld bij volleybal moesten
de lampen bij elkaar worden ge
bonden. Anders werden de lampen
eraf geslagen. Ondanks dat behel
pen was het een heel goede school
in die tijd."
Na de hbs studeerde Den Doelder
economie in Rotterdam. Na zijn
studie werkte hij een tijdje bij
Akzo-Farma in Oss en andere far
maceutische bedrijven. „Het was
heel toevallig dat ik terug in
Zeeuws-Vlaanderen kwam. Mijn
vader had zijn bedrijf verkocht aan
een firma dié het een aantal jaren
later weer wilde verkopen. Mijn
vader zag het niet meer zitten,
maar ik had er zin in. Ik werd
zodoende de nieuwe eigenaar. Ben
nu negen jaar bezig en nog steeds
met veel plezier."
Jan den Doelder zegt veel gehad te
hebben aan de hbs. „Ik vond dat
een goed systeem. Je kreeg een
brede opleiding met een brede kijk
op het gebeuren."
Jan den Doelder voor zijn houtzagerij in Axel: We fietsten een kwartier door de polder om de school te
bereiken'. foto's camile schelstraete
Van onze verslaggeefster
Ester Segers
Als je leerlingen van het
Zeldenrustcollege vraagt
naar de sfeer op school,
liggen de meningen dicht
bij elkaar. Zeldenrust is een gezel
lige, vrolijke school, die de leerlin
gen ook na schooltijd veel te bieden
heeft.
„Er wordt heel veel georgani
seerd," vindt ook Karien Pasveer
uit mavo 3. „We mogen drie keer
per jaar een klassefeest houden. In
september zijn we met heel mavo 3
een week op kamp geweest in het
Eifelgebied in Duitsland. Later
was er een groot feest voor ieder
een die mee op kamp was geweest."
Piet Dieleman, de amanuensis van
de school, beaamt dat het Zelden
rust het organiseren van buiten
schoolse activiteiten hoog in het
vaandel heeft staan. „Dat is in de
loop der jaren gegroeid," legt hij
uit. „Het is de schoolcultuur. Het
bestuur voert een goed beleid. Het
stelt geld beschikbaar voor de acti
viteiten, maar doet dat op een
verantwoordelijke manier. Er
wordt hier niet met geld gesme
ten," zegt Piet.
Een jaarlijks terugkerend evene
ment is de Bonte Avond voor jong
én oud talent. Leerlingen en lera
ren voeren in het Zuidlandtheater
sketches op, maken zelfgeschreven
muziek of geven een dansuitvoe-
ring. Een geweldige belevenis,
vindt Piet. Hij regelt het geluid
tijdens de avonden. „Dit jaar is er
zelfs drie keer een bonte avond
geweest," vertelt hij. „En drie keer
een volle zaal. Het is een professio
neel gebeuren. Je staat versteld van
het talent dat op het podium
staat."
Een feestje of uitstapje is leuk op
z'n tijd. Maar de school wil de
leerlingen ook iets meegeven van
haar protestants-christelijke
grondslag. Daarom kunnen de leer
lingen kiezen tussen katholieke of
protestantse godsdienstlessen. Aan
het begin en het einde van het
Amanuenis Dieleman met en
kele leerlingen. Links boven Bas
van Hoeve, boven midden Piet
Dieleman, boven rechts Mélanie
Meier. Onder van links naar
rechts Karien Pasveer, Bonnie
Jansen en Viola Tollenaar.
foto wim koovman
schooljaar en met Kerst en Pasen is
er een mis voor alle leerlingen.
„De school besteedt wel aandacht
aan religie, maar is niet streng
religieus," vindt Bas van Hoeve uit
zes atheneum. „Tijdens de gods
dienstlessen staat meestal een the
ma centraal. We discussiëren over
een ethisch of maatschappelijk
probleem. Het heeft niet direct met
religie te maken." Ook volgens Ka
rien is de religieuze basis van de
school niet erg overheersend. „Ei
genlijk moeten alle leraren het eer
ste lesuur uit de bijbel voorlezen,"
vertelt ze. „Maar dat doet bijna
niemand. Sommige leraren bidden
voor de lessen, maar de meesten
toch niet."
Om het 25-jarig bestaan van de
school niet ongemerkt voorbij te
laten gaan, organiseerde de lus
trumcommissie verschillende extra
activiteiten voor de leerlingen. De
feestcommissie hiel een schoolfeest
in de bovenkantine, waarbij de
ruimte in een grote jungle werd
omgetoverd.
Op 18 -februari konden alle leerlin
gen meedoen aan een sportieve ac
tiviteit naar keuze: schieten op de
schietbaan, skiën in Antwerpen,
schaatsen en zwemmen in Eindho
ven en nog veel meer. Geen enkele
leerling liet de kans liggen om de
schoolbanken voor een dagje te
ontvluchten. Karien ging schaatsen
in Eindhoven die dag. „Het was zo
leuk dat we besloten om het een
keer over te doen in Gent. Maar
dan met de hele klas."
De lustrumcommissie schreef een
wedstrijd uit: wie verzint de meest
orginele naam voor het straatje
tussen het Westerscheldecollege en
Zeldenrust? Het straatje is nu nog
naamloos en wordt een paar keer
per dag bestormd door leerlingen
die in de pauze bij de frietkar van
Piet Friet een snelle snack weghap-
pen. De lustrumcommissie heeft
een naam uitgezocht die inmiddels
door een straatnaamcommissie van
de gemeente is goedgekeurd.
„Het kan nog wel een jaar duren,
voor net officiële straatnaambord
klaar js," zegt Piet. „Maar aan het
einde van het schooljaar krijgt het
steegje alvast een zelfgemaakt
bordje."
Soms is het een beetje tè gezellig,
vinden Karien en Mélanie. „Het
kan een enorme puinhoop zijn tij
dens de lessen," zegt Karien. „We
hebben een heel leuke klas. Ieder
een helpt elkaar en iedereen trekt
met elkaar op. Als je je huiswerk
niet afhebt, mag je het altijd van
iemand anders overschrijven. Maar
we staan wel bekend als de lastig
ste mavo 3 klas."
„Sommige leraren kunnen bij ons
geen orde houden," vult Mélanie
haar aan. „Er zijn leerlingen die
proppen schieten als ze geen zin
hebben in les. Of ze gaan de tafels
verschuiven, om tijd te rekken. En
er wordt ontzettend veel gekletst.
Maar iedereen weet precies bij wel
ke leraren je dat kan maken. Bij
Nederlands en Engels laat je het
wel uit je hoofd."
„De conrector neemt strengere
maatregelen tegenwoordig," zegt
Karien. „Als je eruit wordt gezet,
moet je tien uur nablijven. Ook al
is het de eerste keer." „Dat is ook
wel nodig," vindt Mélanie, „want
zoals het er nu naar uitziet, blijft
bijna de helft van onze klas zitten.
Er zijn maar een paar mensen die
geen minpunten hebben." Maar
Mélanie en Karien hebben weinig
te vrezen. „Wij gaan wel over. We
kletsen veel, maar we doen wel ons
best," zeggen de vriendinnen.
Ook zes atheneum vormt een hech
te club. „Er zijn drie A6 klassen,"
zegt Bas, „en iedereen gaat met
iedereen om. Er zijn geen afgezon
derde groepjes die zich van de rest
afsluiten." In september gaat hij in
Maastricht gezondheidsweten
schappen studeren. „Ik vind het
best jammer om hier weg te gaan,"-
bekent hij. „Ik heb een goede tijd
gehad en het is jammer om ieder
een uit het oog te verliezen. Een
aantal mensen zal ik natuurlijk wel
blijven zien, maar ik denk dat de
meeste vriendschappen toch wel
zullen verwateren. Van de andere
kant heb ik wel heel veel zin om
naar Maastricht te gaan en het
studentenleven mee te maken,"
voegt hij er aan toe.
Natuurlijk hoort er bij het examen
een eindexamenstunt. De leerlin
gen van het Zeldenrust pakten het
groots aan: een Egyptisch optocht
met twee heuse kamelen. „Iedereen
had Egyptische gewaden aan," ver
telt Bas. „De rector zat verkleed als
Toetanchamon op een kameel.
Sommige leerlingen hadden een
grote boerenkar gesjacherd waar ze
in meereden. En een eend met open
dak hadden we tot pyramide ge
transformeerd. Het zag er heel
mooi uit," zegt Bas.
Tegen de middag liep de stunt een
beetje uit de hand. De leerlingen
hadden een groot opblaasbad op
het sportterein geplaatst en opende
de jacht op mede-scholieren.
„Eerst werden er een paar brug
klassers het water in gegooid,"
grijnst Bas. „Een poosje later rende
iedereen.de school door om mensen
te vangen en in het water te
gooien." De school varanderde in
een grote kledderboel. Het zes
kamp, dat voor de middag op het
programma stond, werd daarom
afgelast.
„Dat was wel jammer," zegt Bas.
„Maar geen ramp, want 's avonds
was er een groot gala-bal. De jon
gens kwamen in smokings en de
meiden in sjieke gala-jurken. Maar
een echt gala was het niet, want we
hebben de hele avond op house
gedanst."
