DE STEM
Ibuiten
'Film neemt
schrijnende
pijn weg
Holland volgens
Ger Dekkers
Wedgwoodve rzam e laars in paniek door vervalsingen
Knap recital zonder
voldoende poetiek
Strijd tussen Cicciolina
en Koons woedt verder
jnter
>ing:
Leuren
Ilhorren
rlaagd
I Programmamakers Henk Spaan
I en Peter Eijkens reconstrueerden
I ie zomer van 1974. Hoe het
I Nederlands Elftal zich een weg
de naar München. Via te
- spel en een ten onrechte
1 afgekeurde tegengoal in de kwa-
Ijlicatie-wedstrijd tegen België.
■Via een keiharde voorbereiding
Henk Spaan
en Peter
Eijkens
reconstrueren
voetbalzomer
van 1974
I ?scriUen aan °P d6
IN BEELD
II
UIT gids
MUZIEKFESTIVAL
WEST-BRABANT
1994
X 52
„Meer schrijvers zouden aan
journalistiek moeten doen. Het houdt
je vitaal en bij de tijd."
E. Annie Proulx, schrijfster
Gids
Van onze correspondent
Bob van Huët
Londen - In de wereld van kunst
verzamelaars is lichte paniek ont
staan over de ontdekking van een
vijftigtal valse Wedgwood-ceramie-
ken.
Zeer knappe imitaties van 18e eeuws
aardewerk van de beroemdste aller pot
tenbakkers blijken te zijn gefabriceerd
door ene Noel Thorley, voormalige
werknemer van de Wedgwood-fabriek
in bet Engelse Stoke-on-Trent.
De fraude kwam aan het licht toen
begin dit jaar twéé zeldzame porselei
nen platen, voorstekende de 'Triomf
aalbenodigdheden,
lliteiten voor
an verbouw
ftras voor elke individuele
e Euroflex-bodem en het
LEKKER
SLAPEN
istborn
fSEH EN SLAAFMEUBILAIR
van Bacchus', opdoken op een veiling in
New York. De ogenschijnlijk gave stuk
ken droegen weliswaar het beroemde
'Wedgwood Bentley' stempel, maar
bleken beide vals. Op een tiental punten
weken ze af van een originele plaat die
wordt bewaard in het Wedgwood Mu
seum.
In tegenstelling tot alarmerende berich
ten in de Britse media (Daily Telegraph:
'De Wedgwood markt is vermoord') laat
een museumwoordvoerdster in Stoke-
on-Trent weten dat de schade inder
daad aanzienlijk is maar dat die tege
lijk ook meevalt. „We zijn al twee jaar
met deze zaak bezig en hebben tot nu
toe vijftig vervalsingen kunnen opspo
ren. Het is absoluut niet waar dat de
markt is kapot gemaakt door grote
aantallen kopieën. Thorley heeft nooit
grootschalig gewerkt en maakte slechts
incidentele vervalsingen, speciaal voor
de Amerikaanse markt waar de kopers
minder bekend zijn met het origineel".
Hoeveel zogenaamde 'Wedgwood' (in
waarde variërend tussen 1500 en 25.000
gulden) door ongelukkige verzamelaars
is aangekocht durft de woordvoerster
niet te zeggen.
Om de geruchtenstroom in te dammen,
en specialisten en handelaren te infor
meren over de stand van zaken, heeft
het Wedgwood Museum een kleine ten
toonstelling ingelast op de Internatio
nale Ceramiek Beurs in het Londense
Pare Lane Hotel. Onder de noemer 'The
Art of Deception' (De Kunst van Be
drog) zijn een dertigtal Thorleys uitge
stald naast originele Wedgwoods uit het
museum.
Voor de niet in zijn portemonnee ge
troffen leek is de kleine expositie een
aardige oefening in een spelletje 'Zoek
De Verschillen'. In een porseleinen
plaat met als titel 'Verheerlijking van
Homerus' lijkt de compositie van de
imitatie iets te druk en zijn er inder
daad kleine afwijzingen. In de 20e
eeuwse nep bijvoorbeeld raakt een en
gelenvleugel bijna het hoofd van een
van de personages terwijl er meer ruim
te is op de echte Wedgwood. Het ver
moeden bestaat dat het afwijkende per
spectief is ontstaan doordat de verval
ser een afgietsel maakte van een vaas
met hetzelfde motief.
„Elke goede ambachtsman kan een
Wedgwood maken. We mogen blij zijn
dat maar een enkeling het heeft gepro
beerd", aldus de Londense kunsthande
laar en expert Peter Williams. Hij denkt
dat Thorley geen massaproductie op
zijn geweten kan hebben aangezien de
uitgekookte vervalser dan wel eerder
was ontmaskerd. In 1940 begon Noel
Thorley overigens een eigen porselein
fabriek in Longton, vlak bij Stoke-on-
Trent. Het bedrijf ging in 1971 failliet.
Van onze rtv-redactie
Bij de meeste voetbalminnen-
de 35-plussers vervaagt de
naam 'Bernd Hölzenbein'
nimmer uit het geheugen.
DeWK-finale van 1974. De gro
te strafschopversierder is wat
j dikker en kaler geworden. Der
Bernd beseft zich: „Het zal me
mijn hele leven achtervolgen",
zoals vanavond te horen is in
'Oranje viel aan', een documen-
I taire over het WK dat wij had-
1 den moeten winnen.
I Oud-voetballer Wim Jansen
I houdt voet bij stuk: „Hij liet zich
i vallen." Franz Beckenbau-
j er en Gerd Müller hadden in de
wedstrijden van hun club
Bavem München de Frankfurter
I aanvaller al eerder meegemaakt
keen duikelaar. „Hij heeft het
i perfect gedaan", zegt Becken-
j bauer. Zelf zegt Hölzenbein het
h niet goed te kunnen herin-
...er,
in Zeist, door Jan Mulder verge
leken met een concentratiekamp.
In het ballenhok van het Olym
pisch Stadion kreeg hij te horen
dat hij niet mee mocht.
Naast beelden van het toernooi
wisten Spaan en Eijkens de hand
te leggen op bijzonder materiaal,
onder meer uit Braziliaanse en
Zweedse archieven. Opvallend is
het fragment van de door Johan
Cruijffs broer Henny georgani
seerde modeshow met oranje da
meskleding. We horen Rinus 'Mi-
chels met Johnny Jordaan, Hans
Boskamp en Wüly Alberti met
verve 'Aan de voet van de Oude
Wester' zingen.
En Spaan stuurde Harry Verme-
gen op pad om de Nederlandse
Het Nederlands Elftal met koningin Juliana op de trappen van Huis ten Bosch in Den Haag op 8 juli 1974.
FOTO ANP
en Duitse oud-internationals nog
eens te laten terugblikken. Op
het fantastische voetbal, het ge
doe in het zwembad, de arrogan
tie in beide kampen. Hölzenbein:
„Op weg naar het veld heb ik in
de gang geprobeerd zelfbewust
terug te kijken." Wim van Hane-
gem: „Met 1-0 had ik genoegen
genomen, als we ze hadden kun
nen kleineren."
Spaan en Eijken maakten een
documentaire die louterend wil
zijn: „Na het zien van deze film
bestaat het trauma nog wel,
maar is de permanent schrijnen
de pijn weg." Helemaal over
gaat het natuurlijk nooit. „Als je
een WK wint, hoor je echt bij de
beste landen. Tweede worden
vind ik eigenlijk lullig."
'De tijd staat even stil' haakt
vanavond ook in op het komende
wereldkampioenschap en het an
ti-Duits gevoel. In 1988 leek het
Europees kampioenschap de Ne
derlanders een late compensatie
te bieden voor het verdriet van
1974. De euforie was van korte
duur. Twee jaar later werd
Duitsland weer Weltmeister. De
Nederlandse stereotypen leven
voort. Jongeren vinden Duitsers
overheersend, onsympathiek en
oorlogszuchtig. Anti-Duits ge
drag is een soort nationale sport.
Philip Freriks praat met een
aantal (uitsluitend) Duitse gas
ten over de kennelijk eeuwig
durende strijd, over vooroorde
len en de gevolgen. Karin Bloe
men zingt een lied over de inge
wikkelde relatie tussen Neder
landers en Duitsers, geschreven
door Jos Brink.
'Oranje viel aan', Nederland 1,
22.03 uur en 'De tijd staat even stil:
Nederland-Duitsland', Neder
land 2, 22.35 uur
0p de eerste foto het werkei-
I -and Neeltje Jans in de monding
van de Oosterschelde. Een men
selijk spoor dat ingeklemd ligt
rissen water en lucht. Op de
!aa's'e foto van de reeks de
basaltblokken, het dijklichaam
uat Neeltje Jans afschermt van
oe zee. Van leeg en veraf naar
II T ^htbij, via alle stadia
J "aar tussenin liggen. Het is
fotograaf die zijn prooi
J «eeds dichter nadert en met dat
I °°g kijken wij mee. Maar de
I PWoi is niet die ene plek in
celand, maar de abstracte vor-
®n die achter onze zichtbare
werkelijkheid schuil gaan. Het
I aw van die vormen is het Hol-
I an Ger bekkers, te zien in
PeBeyerd Breda.
Is maakt de meeste van
1V°!0'S serie. Het gaat dan
I p. dezelfde plek, maar met
Se verschuivingen in tijd,
e en camerapositie. Sa-
I netai vaak negen of zeven in
1 Z1ri ze een werk. Het oog
e foto's van boven naar
I reckt en van hnks naar
Jt enal lezende glijdt het
I JLt? hef landschap en ver-
IR heJ mee rfet de camera.
I direct ln? word je heel
I verschin6Waar' iuist omdat de
ltten lussen de foto's
I IWb u1 ,betekenisvol zijn.
Pcntiek zHn t" tdiu vrijwel
binnen een serie
■De ki, nlm h1 een gedicht.
KL 7 V?n Ger Dekkers rij-
Iavereen i ,^en met elkaar
l'enviii h„w ,ank' het thema,
Door Frits de Coninck
[ferwiii h 7- Klank> het thema,
;ée JJ? ch om verschillen-
de beelden' §aat-
beelden gK °ken rilm dat de
ic k en betekenis
i»! u T, Cli oeteKems
at wf klassiek van re-
riimn f ®ens een breuk in
wen}acua0an' nergens een
"^cht andere klemtoon.
De kleine maar vaste verschui
vingen binnen een serie zorgen
er ook voor dat er een ritme
ontstaat bij het zien van de
foto's. Dat gebeurt als je ze in
een oogopslag kunt zien, ofwel
omdat ze zo aan de muur van
De Beyerd hangen of omdat ze
met zeven tegelijk door diapro
jectoren op de muren vertoond
worden. Maar dat gebeurt net
zo goed als ze door een projec
tor achter elkaar getoond wor
den en pas op de laatste dia een
overzicht van de serie ziet. Als
je in de donkere zaal naar de
beelden kijkt, word je je extra
bewust van dat ritme omdat het
hoorbaar wordt in het tempo
waarin de dia's gewisseld wor
den.
Op de lange muur die uitziet op
de binnenplaats, hangt de serie
'Grevelingen and reflections',
negen foto's van de dijk aan het
Grevelingenmeer. Het verschil
met andere reeksen is dat hier
de cirkel als het ware niet ge
sloten wordt. De camera komt
op het einde der reeks niet terug
op het punt van uitgang van de
eerste foto. Het verschil tussen
de eerste en de laatste is dan
ook maximaal, ze hebben niks
met elkaar te maken als je de
tussenliggende zeven voor het
gemak even weglaat. Ze ver
staan elkaar niet eens omdat ze
ogenschijnlijk een andere taal
spreken.
Werk van Ger Dekkers in De Beyerd in Breda.
De eerste is een opname van de
blauwe lucht, zonder enig
oriëntatiepunt op aarde. Op de
tweede dezelfde lucht boven een
dijk in de verte. De dijk komt
vervolgens dichterbij en de
reeks eindigt met het dijk
lichaam zelf, een opname waar
de lucht op verdwenen is. En
omdat de foto van formaat en
omvang niet verandert, ervaar
je de verandering als van heel
veraf naar heel dichtbij. De ver
schillen binnen het gegeven van
een serie van negen zijn klein
genoeg om de ene foto met de
volgende te laten communiceren
en groot genoeg de spraakver
warring tussen de twee uiterste
volledig te maken.
De serie als stijlmiddel levert
een verdubbeling in betekenis
op in tweeërlei opzicht. Elke
foto is een scherpe opname van
een aspect van het nieuwe Hol
landse landschap zoals het oog
van Ger Dekkers dat zoekt. Dat
aspect wordt versterkt door de
reeks waarvan de foto deel uit
maakt en die door herhaling en
verschuiving de betekenis ver
der articuleert. De serie in haar
geheel is weer meer dan de som
der delen. Want de vraag: wat
zie ik, is dan al ruimschoots en
in detail beantwoord. Je hebt
vastgesteld dat je een strekdam
ziet op de grens van land en
water of de voren van de ploeg
in de nieuwe aarde. Maar de
som van de reeks voert je naar
een hoger plan dat verder reikt
dan de aanleiding die het con
crete onderwerp van de foto is.
Boven het onderwerp uit kom je
bij de essentiele vraag: hoe kijk
ik eigenlijk, en niet meer: wat
zie ik? Wij kijken natuurlijk
altijd plaats- en tijdgebonden.
Wij maken op een bepaald mo
ment met de atmosfeer die
daarbij hoort, deel uit van het
landschap dat we waarnemen.
Die verbinding van stemming,
gevoel, gedachte en bedoeling
levert ons een inhoud op die aan
die waarneming gebonden is.
Een fotograaf als Ger Dekkers
abstraheert die waarneming tot
een loutere vorm, waaruit hij
het persoonlijke en toevallige
weggumt. Een serie foto's van
FOTO WILLEM BLAUW
hem is een studie in kijken
bevrijd van al wat van de helde
re vorm afleidt. Iets oncontro
leerbaars als een gevoel of een
associatie zal hij in zijn land
schap niet toestaan. De leegte,
de messcherpe horizon en het
vormscheppende licht, de ingre
diënten van zijn werk, vind je
bij uitstek in het nieuwe land.
De Friese kust, Flevoland en
Zeeland zijn voor Ger Dekkers
een 'mer a boire'.
Hoe langer je naar de foto's
kijkt, hoe minder je het gevoel
hebt dat het land dat Ger Dek
kers fotografeert, het Holland is
dat je kent. In het land van
Dekkers regent het niet. Er is
altijd die heldere zon met dat
vlijmscherpe licht. Wolken zijn
wit en aardig en hebben nooit
de bedoeling of zelfs maar de
potentie om in vliegende stor
men langs de hemel te jagen. De
lucht is blauw, iets anders is
niet denkbaar.
Holland door het oog van Dek
kers is schoon en opgeruimd, er
is geen vuiltje of ongerechtig
heid te ontdekken. Ook geen
mens dus. Op een enkele foto
na, waar de schaduw van de
alles regisserende fotograaf
voor een interessante uitzonde
ring zorgt. Het is een land dat je
kent en niet kent. Natuurlijk,
het is het nieuwe land, Holland,
ons eigen landschap, maar tege
lijk blijf je er buiten staan. Het
is niet voor te stellen dat je erin
rond zou lopen, dat je deel uit
zou maken van dat wat zo ver
trouwd lijkt. Maar het land van
Dekkers is geen land van regen
en kou, geen land van vlees en
bloed, maar een geometrische
ordening die wij landschap noe
men. Zoals het landschap van
Van Ruysdael, van Mondriaan
of van Gerrit Benner. Dit soort
landschap is een abstractie. In
die zin gaat het uit boven het
individuele landschap als een
toevallig samenstel van weer,
plek, moment, seizoen en at
mosfeer.
Ger Dekkers fotografeert niet
een landschap, maar het land
schap dat aan elke toevalligheid
voorbij gaat. Daarom is elke
foto van hem vierkant. Een vast
formaat, niet altijd even groot
overigens, waar het landschap
aan ondergeschikt is. Het is in
zijn effect vergelijkbaar met het
beeld dat iemand van de beel
dende kunst heeft als hij daar
enkel kennis van heeft kunnen
nemen door dia's of plaatjes in
een boek. Die moet inderdaad-
ook wel denken dat alle schilde
rijen en beelden even groot zijn,
omdat ze gereduceerd zijn tot
een zelfde formaat. Het is de
vorm die Dekkers zoekt in zijn
Holland.
De voortdurende verschuiving
die hij aanbrengt in de verhou
dingen binnen een landschap,
heeft een belangrijke abstracte
betekenis. De dingen worden
losgewrikt uit hun natuurlijk
verband en krijgen een zelfstan
dige vorm. Een strekdam is
geen gewone golfbreker meer,
maar een donker, dreigend te
ken dat afsteekt tegen het glin
sterende watervlak. Een gebaar
in de lege ruimte die Holland
heet.
'Ger Dekkers, een overzicht'. In
De Beyerd, Boschstraat 22, Bre
da, tot 11 juli,
DINSDAG 14 JUNI 1994 DEEL
New York (rtr) - De Amerikaanse politie op zoek naar een
voormalige Italiaanse pornoster die ook lid geweest is van
het Italiaanse parlement. Haar kunstzinnige echtgenoot
verdenkt zijn vrouw van de ontvoering van hun 18
maanden oude zoon.
Ilona Staller (42) heeft het
kind, Ludwig, vermoedelijk
meegenomen uit één van de
appartementen van het paar
in de chique Newyorkse wijk
Upper East Side. Haar man,
de Amerikaanse beeldhouwer
Jeff Koons (39), is naar de
rechter gestapt om de terug
keer van het kind te vorderen.
Hij gold bij rechterlijke uit
spraak als de voogd van het
kind.
Het paar trouwde in 1991.
Staller, die beter bekend is
onder haar artiestennaam La
Cicciolina, speelde in tiental
len pornofilms voordat ze tus
sen 1987 en 1992 namens de
Radicale Partij lid was van de
Kamer van Afgevaardigden.
Koons staat bekend om zijn
vaak seksueel zeer uitgespro
ken werken, waarvan er nogal
wat hem en zijn vrouw voor
stellen. Ze worden voor dui
zenden dollars verkocht.
Koons heeft echtscheiding
aangevraagd.
Een rechter bij het hoogste hof
van de staat New York heeft
om de arrestatie van Ciccioli
na verzocht in verband met
niet toegestane bemoeizucht.
Een woordvoerster van de Ne
wyorkse politie zei dat alle
districten in New York, de
politie op het vliegveld van
New York en de douane langs
de grens met Canada op de
hoogte zijn gesteld van het
arrestatiebevel.
Marianne de Boer technisch groots pianiste
Breda - Waalse kerk. Pianore
cital door Marianne de Boer.
Programma met werk van
Beethoven, Mendelssohn,
Chopin, Ravel, Debussy en
Gershwin. Gehoord op 13 juni
1994.
Door Frans Baljeu
Het enige concert dat in het
kader van het Muziekfestival
West-Brabant op maandag
gegeven werd, vond plaats in
de Waalse kerk. Daar speelde
pianiste Marianne de Boer
een technisch veeleisend pro
gramma waar de vonken van
af sprongen.
Deze al vrij jong behoorlijk ge
lauwerde pianiste maakte vanaf
de eerste akkoorden van Beetho-
vens 'Pathetique' duidelijk dat
zij de piano niet met zijden
handschoentjes aanpakt. Op het
risico af me in rolbevestigende
clichés te verstrikken, stel ik
vast dat zij als een soort 'kla
viertijgerin' het vrouwelijk equi
valent is van wat men traditio
neel de 'pianoleeuw' noemt.
Deze benadering leidde tot tech
nisch sensationele vertolkingen
waarin het verhaal van de mu
ziek echter niet altijd overtui
gend verteld werd. De vele uit
stekende Jan Wijn-leerlingen die
ik heb horen spelen, etaleren
over het algemeen meer poëtiek
in hun spel dan Marianne de
Boer toelaat of wil toelaten.
De manier waarop zij de ge
speelde werken begint is ook
altijd erg abrupt. Nog tijdens
een applaus gaat zij zitten en
begint steeds zonder dat myste
rieuze spanningsveld van stilte
waarin een compositie, fysiek
nog onhoorbaar, toch al kan be
ginnen.
Mariane de Boer durft wel. Zij
FILMS
GOES
-Grand Theater
19.30 u. Schindler's list.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. True romance.
20 u. Naked gun 33 1/3.
20 u. Ace ventura: pet detective.
20 u. Philadelphia.
20 u. Cool runnings.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
20 u. Naked gun 33 1/3.
- Alhambra 2
20 u. Philadelphia.
- Alhambra 3
20 u. Ace ventura: pet detective.
- Alhambra 4
19.30 u. Schindler's list.
ANTWERPEN
- Metropolis
Zaal 1 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Monolith.
Zaal 2 - 14.30, 17 en 20 u. Mrs.
Doubtfire.
22.30 u. Fearless.
Zaal 3 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Shadowlands.
Zaal 4 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Hudsucker proxy.
Zaal 5 - 14.30 en 20 u. Schind
ler's list.
Zaal 6 - 14.30, 17., 20 en 22.30 u.
Naked gun 3.
Zaal 7 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Intersection.
Zaal 8 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Blink.
Zaal 9 - 14.30 en 17 u. Free Willy.
21 u. Schindler's list.
Zaal 10 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The paper.
Zaal 11 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
On deadly ground.
Zaal 12 - 14.30, 17 u. Sister act 2.
20 en 22.30 u. True romance.
Zaal 13 - 14.30 en 20 u. Short
cuts.
Zaal 14 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
In the name of the father.
Zaal 15 14.30, 17 u. Cool run
nings.
neemt vaak grote risico's die ze
altijd trefzeker overwint. Een
van die risico's is de vaak enor
me snelheid waarmee ze speelt.
Dit element is een dermate be
langrijk aspect in haar spel dat
soms weieens de indruk ontstaat
dat virtuositeit een doel op zich
is.
In een compositie als Mendelsso-
hms aartmoeilijke Variations se-
rieuses leidt dit tot adembene
mende hoogstandjes. Variatie
twaalf, die als een soort verkorte
Mazeppa-etude klinkt, was daar
een gaaf voorbeeld van. De be
zonkenheid van de majeurvaria-
tie die kort daarna klinkt wordt
in haar opvatting echter onvol
doende uitgebuit, het is alsof de
vertolkster de luisteraar geen
rust wil gunnen. De razende ma
nier waarop zij op het slot af-
dendert leidt wel tot spetterende
bijval.
Ravels Valses Nobles et Senti-
mentales en Debussy's Masques
konden in dit klimaat minder
gedijen. Verrassend was dat de
in het hele programma nogal
eens ontbrekende poëtiek in de
tweede van de drie Gershwin-
preludes (die als afsluiing wer
den gerspeeld) volop aanwezig
was. De rust waarmee deze heer
lijke blues klonk toonde.aan dat
deze technisch zeer begaafde
pianiste dit aspect wel degelijk
ook in huis heeft.
20 en 22.30 u. Remains of the day.
Zaal 16 - 14.30, 17 u. Grumpy old
men.
20 u. La reine Margot.
Zaal 17 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Dream lover.
Zaal 18 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The pelican brief.
Zaal 19 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Philadelphia.
Zaal 20 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Mr. Wonderful.
Zaal 21 - 14.30, 17, 20 en 22.30
Carlito's way.
Zaal 22 - 14.30, 17, 20 u. Grosse
fatigue.
22.30 u. Born Yesterday.
GENT
- Decascoop
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Mr. Won
derful.
14.30, 17 en 22.30 u. The paper.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Dream-
lover.
14.30, 17, 20 en 22.30 u.The
hudsucker proxy.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Naked
gun 33 1/3.
14.30, 17, 20 u. Shadowlands.
14.30, 17, 20 u. Blink.
20 u. Intersection.
20 en 22.30 u. The Pelican brief.
20 u. Philadelphia.
22.30 u. In the name of the father.
14.30 en 20 u. Schindler's list.
14.30 en 17 u. Free Willy.
KNOKKE
- Beverly sereens
20 u. Remains of the day.
20 u. Naked gun 33 1/3.
20 u. True romance.
20 u. Born Yesterday.