6Scholieren denken dat
mislukken niet meer mag'
lolkesteir
Club van werkloze 45 plussers probeert banen te scheppe
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
Vrouwenwerk
Faliekant of
faliekont?
FLODDERS
Faalangst-expert ziet toenemende maatschappelijke druk als oorzaak stress
)ESTEM
[ederland s
IE STEM
\log niet verlt
MAANDAG 13 JUNI 1994
Een zaal vol tafeltjes
en stoelen rond een
podium, een ruimte
die langzaamaan vol schuifelt
met rustige, bedachtzame
mensen: er zal vanavond een
operette-gezelschap optreden
in het verzorgingshuis. Ik zit
- met andere genodigde -
wat opzij, tel ongemerkt de
aanwezigen.
Wat ik met het blote oog al
meende te zien, wordt door
cijfers bevestigd: er zitten
ruim zeventig vrouwen in de
zaal en niet meer dan vijf
mannen. Of die vijf de helft
van een paar zijn valt niet te
beoordelen, verliefd elkaar
aflebberen of onstuimig stre
len doe je niet op hoge leef
tijd, in elk geval niet in gezel
schap.
Er is wat geroezemoes, maar
heel lichtjes, het kabbelt
meer. De plotse mededeling,
dat de artiesten nog onderweg
in een file staan zodat hall
acht beginnen wel eens kwart
over acht kan worden, veroor
zaakt geen deining, geen op
stand, geen protest. „We zul
len proberen het programma
in te korten, maar u begrijpt
dat het nu wel later zal wor
den dan 10 uur."
Een paar hoofden buigen
naar elkaar toe, anderen knik
ken, het is nauwe- lijks een
rimpeling te noemen. Opge
wekt kondigt de pittige jonge
vrouw achter de microfoon
aan, dat eerst maar eens een
extra drankje geserveerd zal
worden. Drankje? Plastic be
kers staan op de tafels, met
koffie of thee dachten wij.
Het blijkt appelsap of sinas,
wij mogen ook kiezen, maar
de appelsap is op. Waarom
niets warms? We houden het
erop dat dit een bewuste keu
ze is, kennen immers zelf ge
noeg tehuizen waar volop
koffie en thee geschonken
wordt.
„Er is natuurlijk al vroeg een
boterham gegeten en veel
mensen willen niet eens koffie
's avonds, kunnen ze niet sla
pen." Dat moet het zijn, want
de stijl van het huis is echt
bewoner-vriendelijk, hoor
mdar wat dat leuke enthou
siaste animeermeisje - 'Ik
kan de wachttijd mooi vullen'
- allemaal opsomt aan activi
teiten.
Klapstuk blijkt elk jaar een
eigen aangepaste vierdaagse:
vier middagen wandelen in de
buurt, te voet, met stok of (de
meesten) in rolstoel. „U'weet
nog wel, hè, er zijn pleister
plaatsen waar we iets drinken,
we gaan dit jaar niet de heu
vel op, dat was ook voor de
duwers te zwaar, dus het
wocit weer een fantastisch
evenement."
De plaatselijke wandelclub
(een echte) vond dit zo' leuk
initiatief, zij stelden gratis me
dailles beschikbaar. Applaus?
Ja, applaus.
Dat alle plezierige dingen
toch altijd geld moeten kos
ten.... Voor de huur van rol
stoelen betaalden ze 600,—
vorig jaar. „Nu gaan Piet, on
ze huismeester, en ik met een
aanhangwagentje ze ergens
anders halen, 100 kilometer
ver en ook weer terug, maar
dat geeft niet, het scheelt ons
een dikke ƒ200,-
Er wordt een dringend appèl
gedaan op de bewoners, door
'de verzorging' en door de 'de
flat': willen ze toch vooral
kinderen, familie, vrienden,
kleinkinderen vragen te ko
men helpen - met stevige
arm of om te duwen. „Grijp
de telefoon, trommel wie u
maar kunt verzinnen op, want
u begrijpt: onze vaste ploeg
van 25 vrijwilligsters kan niet
alles."
Die stoelen aanschoven en
rondgingen met de bekertjes
sap waren er 7 van die 25,
begrijp ik. Alle zeven vrou
wen! En ik krijg een visioen
van voetje-voor- voetje-wan
delaars aan de arm van een
vrouw; van vierdaagse lopers
met aan de ene kant een stok
en aan de andere kant voor
alle zekerheid als steun een
vrouw; van een colonne rol
stoelers geduwd door vrou
wen.
Opeens zie ik achter al die
zeventig grijze vrouwenhoof
den in de zaal hele stoeten
bejaarde ouders, zieke fami
lieleden, bedlegerige buren en
hulpbehoevende wijkgenoten,
die allemaal dag aan dag en
jaar na jaar liefdevol werden
verzorgd en achterna gelopen.
Door vrouwen vrijwillig.
Vrouwen die daarvoor geen
medaille, erepenning, decora
tie of lintje kregen en dat ook
niet verwachtten. De moege
werkte lijven mogen rusten
nu, de bezige handen mogen
ontspannen in de schoot. En
de vijf mannen zouden de
hemel op hun blote knieën
moeten danken in zulk select
gezelschap te mogen vertoe
ven.
De onzekerheid, aangeduid
door het vraagteken in de titel
boven dit stukje, is ontstaan
bij het lezen van een artikel in
De Stem van 2-12-'93 over de
CDA-fractievoorzitter. De
eerste regel van dit artikel,
getiteld 'Opnieuw Onderuit'
luidde: Brinkman lijkt op een
beginnend schaatser. Voor hij
goed en wel op het ijs staat
gaat hij twee maal op zijn
falie.
Ik kende het woordje falie
alleen maar in de uitdrukking
'op je falie krijgen', waarin het
de betekenis heeft van 'don
der', dat wil zeggen de donder
waar je een pak op kunt krij
gen. Omdat donder hier syno
niem is aan 'kont' - 'op je kont
krijgen' - en omdat beginnen
de schaatsers negen van de
tien keer achterover vallen en
dus met dit lichaamsdeel te
gen de ijsvloer dreunen is er
semantisch geen vuiltje aan de
taalkundige lucht.
Brinkman viel op zijn kont,
maar is dat het zelfde als zijn
falie? Ik raadpleegde de drie
delige dikke op mijn plank en
Van Dale antwoordde: Het
woord falie is Frans van oor
sprong en betekent oorspron
kelijk 'sluier' of 'mantel met
kap zonder mouwen'. Raar,
vond ik: met kap zonder mou
wen, en kon me geen voorstel
ling maken van zo'n kleding
stuk, maar ik las verder want
Van Dale had nog meer te
vertellen: de uitdrukking: op
je falie krijgen 'betekent' een
pak slaag krijgen.
Hij vertelt me daar niets
nieuws, maar waar zit nou die
falie vfraar Brinkman op viel?
Al mijmerend over dit myste
rie kwam ik tot het rijmpje:
Jan Salies Falie.
Jan Salie had twee kladden,
twee kladden en een lurf.
Toen alle Jannen dat nog had
den
had Janmaat toen een slurf?
De mannelijke anatomie blijft
een raadsel. Waar zitten toch
die kladden, lurven, die falie
en die taas? Taas heb ik van
Maarten 't Hart. Die gebruikt
in zijn laatste, roman de uit
drukking 'iemand aan z'n taas
trekken'. Van Dale kent geen
Door John O'Mill
taas. Het Bargoens Woorden
boek evenmin. Voor persoon
lijk gebruik houd ik het er dan
maar op dat taas het overblijf
sel is van 'taats': een dikke
spijker met 'n ronde kop. Daar
valt aan te trekken bij het
manvolk. Dat moet ik Maarten
toegeven.
Sprekend over Maarten, wie is
die geheimzinnige pipofiele
Martinus aan wie ieder van
ons uiteindelijk de pijp moet
geven? Wat voor pijp geven we
aan Maarten? Opium, orgel,
lucht of tabakspijp, en welke
Maarten is dat? 't Hart, Van
Rossum of de Heilige? Omdat
de uitdrukking luidt: 'de' pijp
aan Maarten geven en niet 'je'
pijp, moet ik alsmaar denken
aan een communale pijp, ge
bruikt door alle leden van een
groep, bijvoorbeeld wielren
ners uit wier wereld de uit
drukking heet te zijn voortge
komen, volgens het 'Wieier-
woordenboek' van Mare de
Coster.
Het antwoord op mijn vraagje:
Wat voor pijp en aan welke
Maarten is nergens te vinden.
Het staat in geen enkel na
slagwerk van geen enkele
boekhandel of bibliotheek van
Breda of Tilburg, waar de gro
te boerderij van de Universi
teit van Brabant ook verstek
laat gaan.
Nu dus blijkt dat er geen ver
band bestaat tussen de bete
kenis van de uitdrukking (de
strijd staken; sterven) en het
personage en voorwerp daarin
genoemd staat het U vrij om
zonder gevaar voor begrips
verwarring met een eigen fris
se versie te komen, zoals: de
peuk aan Marius geven, de
pruim aan Melchion of de
krent aan Kobus geven. Idi
oom designers zijn in tegen
woordig.
po/ut ö"WUtl
Staan Nederlandse scho
lieren echt stijf van de
zenuwen? De afgelopen
dagen doken berichten
op die meldden dat maar
liefst 30 procent van de
schoolkinderen last heeft
van stress. Daarnaast
zouden er nogal wat last
hebben van eetproble
men.
Van onze verslaggever
Samir Suudi
Er is zeker sprake van stress bij
kinderen, zegt A. Nieuwenbroek,
onderwijskundig medewerker bij
het Katholiek Pedagogisch Cen
trum (KPC) in Den Bosch. Hij
omschrijft zichzelf als 'faal
angst-specialist'. Speciaal voor
ouders die willen leren om te
gaan met faalangst bij hun kin
deren schreef hij het boekje
'Help: Faalangst!'
Volgens hem heeft onderzoek
aangetoond dat acht tot twaalf
procent van de brugklasscholie
ren in het voortgezet onderwijs
last heeft van faalangst. De faal
angst neemt zulke vormen aan
dat kinderen daardoor onder
hun niveau presteren. In het
eindexamenjaar loopt het per
centage scholieren met een min
of meer serieuze vorm van faal
angst of examenvrees zelfs op
tot twintig.
Onder basisschoolleerlingen
komt stress met name voor in de
groepen drie en acht (vergelijk
baar met de eerste en de zesde
klas van de vroegere lagere
school). Reden voor de faalangst
in groep drie is volgens Nieu
wenbroek de druk die het kind
voelt om snel te moeten leren
lezen. „De ouders en de omge
ving vinden het prachtig als een
kind met Kerstmis al z'n eerste
boekje kan lezen." In groep acht
is het vooral de Cito-toets en de
naderende overgang naar het
voortgezet onderwijs die nogal
wat kinderen zorgen baart.
Exacte cijfers over de mate van
stress onder leerlingen van de
basisschool kan hij niet geven.
Volgens hem wees een Belgisch
onderzoek onder leerlingen van
groep acht uit dat maar liefst 26
procent van de kinderen onder
stress leed. „Daar ben ik echt
van geschrokken." Toch is hij
huiverig om de cijfers ook voor
Nederland als algemeen geldend
te aanvaarden; het Belgische
systeem van basisonderwijs ver
schilt namelijk nogal van het
Nederlandse.
Blokkeren
Nieuwenbroek verdeelt het be
grip faalangst in drie vormen:
cognitieve, sociale en motorische
faalangst. Cognitieve faalangst
uit zich bij het kind in bijvoor
beeld onzekerheid over het ver
mogen om intellectueel te pres
teren; om te Ieren lezen of reke
nen. Sociale faalangst zorgt er
voor dat het kind bang is geen
vriendjes te vinden op school of
niet aardig gevonden te worden
Eenvijfde van de eindexamenkandidaten zou kampen met faalangst of examenvrees.
door de juf of meester. Een kind
met motorische faalangst blok
keert vaak volledig wanneer Het
iets moet presteren met z'n han
den of ;z'.p hele lichaam. Dit sport
faalangst kan bijvoorbeeld op
treden tijdens tekenen, hand
vaardigheid of de gymnastiekles.
Scholieren die gebukt gaan on
der stress kunnen last krijgen
van symptomen als hoofd- en
maagpijn, veel zweten en misse
lijkheid. Ook eetstoornissen
kunnen een signaal zijn dat het
kind last heeft van stressgevoe-
lens. „De angst kan bij een kind
in de strot gaan zitten; het krijgt
geen hap meer door de keel. Het
eet z'n boterhammen niet meer
op en wordt daardoor licht in z'n
hoofd. Het vervelende is dat dat
weer een fysieke reactie oproept
waardoor het angstgevoel alleen
maar versterkt wordt. Ook het
omgekeerde kan gebeuren,- na
melijk dat een kind zich hele
maal vol gaat vreten."
De ellendige gevolgen van stress
blijven vaak niet beperkt tot
lichamelijke klachten. Bij het
gestresste kind kunnen zich ook
negatieve denkpatronen en af
wijkend gedrag gaan ontwikke
len. Nieuwenbroek noemt als
voorbeeld het zogenaamde 'ver
mijdingsgedrag' dat sommige
scholieren vertonen. Bij proef
werken gaan ze opzichtig spie
ken, zodat ze voor straf wegge
stuurd wörden. Een andere truc
is zeggen dat ze het verkeerde
hebben geleerd. Weer andere
kinderen gaan zich juist agres
sief gedragen, waardoor ze uit de
les verwijderd worden.
Kinderen met faalangst blijken
vaak tegelijk enorm perfectio
nistisch te zijn. Ze hebben het
gevoel dat ze constant aan zeer
hoge eisen moeten voldoen. Lukt
dit een keer niet, dan zien ze dit
als een bewijs voor hun eigen
FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
idee 'toch niet goed genoeg' zijn.
Lukt het wel om bijvoorbeeld
een goed cijfer voor een proef
werk te halen, dan was het vol
gens dezë 'kinderen omdat het
-werk 'te makkelijk' was. Of ze
hebben volgens zichzelf domweg
'geluk gehad'.
Mislukken
Nieuwenbroek is van mening dat
meer scholieren zich tegenwoor
dig psychisch onder druk gezet
voelen dan tien of twintig jaar
geleden. „De samenleving stelt
steeds hogere eisen aan jonge
mensen. Via de media worden
kinderen steeds meer
met de boodschap 'Allesy
reikbaar als je het mai|
wilt'. Sommige kinderen
dat te letterlijk nemen enl
bij zichzelf dat misluiC
mag. Maar zo werkt het na
lijk niet en die kinderen
een keer door de bocht."
Het onderwijs zelf is da3l
ook zwaarder geworden',,
de basisvorming is bèt a
vakken in het voortgezet o»1
wijs toegenomen in vergeld
met een jaar geleden. Ook o-|
basisschool worden des
ren geconfronteerd met nis
onderwerpen als Engels enj
lieu. „Op zich zinnige vakkei
onderwerpen, maar het beljJ
kinderen wel weer extra."
Toch is er wel iets te doen aj
overmatige geestelijke spana
waaronder sommige kiii
gebukt gaan. Nieuwenbroek!
zorgt in het Katholiek Ped
gisch Centrum trainingen J]
leren omgaan met stress e
angst. Docenten uit het vooij
zet onderwijs kunnen de'
geleerde technieken
aan hun leerlingen. De trail
gen zijn erop gericht het kinj
spierontspanning en
lingstechnieken in een
toestand te brengen.
Een volgende stap is het ij
inzicht te geven in de r
denkpatronen die het bij zïij
oproept, bijvoorbeeld
ideeën over de eisen dii|
school zou stellen.
Daarna wordt het kind j
om alternatieve gedacht
ontwikkelen die stressverlaj
werken. Een methode diek
wordt gehanteerd is dei
naamde 'geleide fantasie-J
niek'. De trainer laat
zich een prettige, ontspani
tuatie voor de geest hak
kind moet in gedachten e
van deze prettige situatiën
en deze in het geheugen va
ten. De foto kan worden
roepen' in een situatie èi
maliter zou leiden tot ste|
angstgevoelens.
Een soortgelijke techniek i|
waarbij het kind leert d
spannende fantasie te ko
of te 'ankeren' aan een b
woord. Op het moment d
scholier angst voelt
kan hij zichzelf in eeni
toestand brengen door dit*
in gedachten te nemen.
Nieuwenbroek geeft zij
daarnaast door op ouderatu
in het basis- en voortga
derwijs. Hoe sterk het t
werp van stress onder jon.
leeft bij ouders blijkt ii|
doorgaans enorme opia*
deze avonden. Nieuwr
vertoont op deze bijeenl
een videoband waarop is
tot welke extreme I
wijkingen stress en i
der scholieren kan leiden
na is hij vaak uren bezig ir
beantwoorden van de vel
gen die er bij de ouders ov«
onderwerp leven. De faal;
specialist, lachend:
moet ik me tegen elf uuilj
vechtend een weg naar b
banen..."
[van onze Haagse redactie
Russum - Premier Lubbers mc
„"or waken dat hij in zijn strij
I uit voorzitterschap van de Eu
|se Commissie geen Nederland:
llangen schaadt.
in/D-fractieleider Bolkestein liet
üag "op een partijraad van de
Chri
Kan onze redactie binnenland
)en Haag - Met een
opko
in
aa
of
JCll
Nederland van alle twaalf 1
iet slechtst deelgenomen
Iet CDA is volgens de
Europese verkiezingen
grocent van de stemmen
Je definitieve uitslag die gister
avond bekend werd, laat slechts
ichte procentuele verschillen
;ien met de prognose. Voor geen
ran de partijen, die in het nieu
we Europese parlement verte-
renwoordigd zullen zijif, heeft
lat voor het zeteltal gevolgen.
5e 31 zetels - zes meer dan
iet vorige parlement- werden
(ADVERTENTIES)
Instituut De Brabantse School
Breda
X De laatste 2 jaar MAVO,
HAVO of VWO in 1 jaar
■k Groepsgrootte 7 leerlingen
k Ook eenjarige versnelde
HAVO/VWO-opleidlngen op
zaterdag
Inl. brochure
Instituut De Brabantse School
Tel. 013-632504
Erkend door het min. van
Onderw. en Wetenschappen
De Merwedebrug
bij Gorinchem
is van 10 tot 24 juni
afgesloten voor
doorgaand verkeer
in de richting Breda.
Volg de borden
met de G!
45 jaar en werkloos. Vak
bond, bedrijfsvereniging,
arbeidsbureau en GAK
laten je stikken. Sollici
teren is zinloos, herscho
ling verboden, straks een
half pensioen, een halve
carrière. Sociaal dood
verklaard, een toekomst
zonder licht. Dat nooit,
zegt de Vereniging Post
45. Wij scheppen onze ei
gen arbeidsmarkt.
Door Jan Koesen
Jan Kengen, 53, Dinteloord, pro
jectleider automatisering, ge
huwd, studerende en werkende
kinderen, sinds oktober '93
werkloos, vier pakken computer
papier vol sollicitaties.
Tim Brom, 46, Wijchen, chef
banketbakker, gehuwd, stude
rende kinderen, vanaf december
'92 werkloos, ontelbare sollicita
ties.
Respectievelijk secretaris en re
gionaal contactpersoon van Post
45, een initiatief van 45 plussers
die werkloos zijn geworden. De
heren zijn verbitterd, maar tege
lijk vervuld van de drang koste
wat kost weer terug te komen in
de maatschappij. Post 45, mo
menteel 65 leden rijk, moet hen
hierbij helpen.
Brom: „Vergeet dat solliciteren
maar, zeiden ze glashard tegen
mij. Je bent te oud, man. Voor
jou krijgen we twee jonge leer
lingbakkers met 5000 subsidie
toe, die kosten dus niks." Zijn
bedrijf moest inkrimpen toen
een Duitse order niet doorging.
Kengen: „Arbeidsbureau, GAK
en bedrijfsvereniging voeren een
buitengewoon slecht beleid inza
ke de arbeidsmarkt. Nog sterker,
die vernietigen ze." Zijn branche
kwam in de problemen toen de
prijzen van de pe's naar beneden
donderden.
Tim Brom en Jan Kengen van Post 45 verwijten overheid, politiek, vakbonden, werkgevers,
bedrijfsvereniging, arbeidsbureaus en het GAK, dat die geen banen scheppen, maar integendeel
vernietigen. F0T0 JAN wKKEN
Post 45, in Goes gehuisvest en
afgelopen februari opgericht
door secretaris Kengen en voor
zitter H. Wessels, bundelt oudere
werklozen. Ze helpen elkaar, ad-
Viseren met hun ervaring en ken
nis plus beroepsexpertise star
tende ondernemers (geen over
bodige luxe, want zestig procent
van hen sneuvelt al het eerste
jaar), proberen hun vakkennis
op peil te houden en werk aan te
trekken. Werkloos zijn mag geen
beroep worden. „We begonnen
wat wollig, maar nu weten we
onze doelstelling heel precies."
Bij werkloosheid, zegt Post 45,
krijg je naast een mentale klap
ook te maken met een veelheid
aan regelingen en instanties
waarvan je nauwelijks op de
hoogte bent. Wessels plaatste
herfst vorig jaar een advententie
in een dagblad, kreeg respons,
een werkgroep kwam bijeen en
acht werklozen die niet van zins
waren passief hun lot te aan
vaarden, onder wie Brom, gaven
zich op als regionaal contactper-
Post 45 heeft nu contacten met
het GAK en enkele arbeidsbu
reaus en uitzendbureaus. Niet
alleen de welvaart, ook de armoe
moet eerlijk verdeeld worden. Er
zijn momenteel zes miljoen ba
nen, evenveel als dertig jaar ge
leden, maar het aantal gegadig
den is wel intussen gegroeid
naar zeven miljoen. De huidige
recessie heeft 300.000 banen op
gevreten, voor een deel treedt
hier blijvend verlies op. Elke
startende ondernemer die dat
moeilijke eerste jaar doorkomt
met hulp van Post 45, schept
nieuwe arbeidsplaatsen.
Zodra iemand hoort dat hij of zij
ontslagen wordt, kan die per
soon bij de vereniging terecht.
Iemand die na tientallen jaren
trouwe dienst aan de kant ge
schoven wordt, voelt zich vaak
machteloos en nutteloos. Post 45
vangt zo'n slachtoffer op en ver
schaft ook juridische en wettelij
ke voorlichting aan de leden.
Ook kunnen de leden gebruik
maken van collectieve regelin
gen, net als werknemers via hun
bedrijf.
Onbeschoft
Brom: „Je leeftijd en je kosten
plaatje hangen om je nek. Ik
ging twee, drie keer per week'
naar het arbeidsbureau. Toen,,
zeiden ze, je hoeft niet meer te
komen. Met jouw leeftijd kom je
toch niet meer aan de bak. Solli
citeren heeft voor jou geen zin.
Het is hard, maar het is waar."
„Ik bood aan me te laten om
scholen. Dat ging niet. Je moet,
zoals dat heet, officieel ter be
schikking van de arbeidsmarkt
blijven. Ik was toch aan een
boekhoudcursus begonnen.
Toen, zonder waarschuwing,
hebben ze drie weken mijn uit
kering ingehouden. Ze waren
heel onbeschoft, ze gooiden ge
woon de telefoon op de haak
toen ik informeerde wat er aan
de hand was. Pas later kreeg ik
te horen dat ik niet aan een
cursus mocht beginnen. De
maatschappij wil niet meer in 45
plussers investeren."
Kengen: „Bij 45 ben je tegen
woordig al oud. Dat wordt
straks 40, 35 jaar. Wil je straks
na die leeftijd nog aan de bak
komen, dan is er geen plaats
meer. Stel je voor, een jonge vent
van 35 die als oudere werkloze
wordt gezien. Wij mogen niet
eens, zoals Brom zegt, onze vak
kennis bijhouden. En in mijn
vak verouder je heel snel als je je
zaken niet bijhoudt. Toch wor
den wij gezien als de voorraad
van het arbeidspotentieel. Zo
heet dat officieel. We moeten
theoretisch op oproep beschik
baar zijn voor een nieuwe baan."
„Maar die voorraad, wij dus,
mag haar niveau niet op peil
houden, niet actualiseren. En dat
verbod tot omscholing werkt ook
voor schoolverlaters die zich ook
beschikbaar moeten houden
voor de arbeidsmarkt, die ook op
oproep meteen aan de slag moe
ten kunnen gaan. Ik kan op zich
die maatregel wel begrijpen
want hij is bedoeld om misbruik
te voorkomen. Maar niet op de
ze, zinloze, manier, dit is gewoon
pesten van mensen. Dit werkt
alleen maar negatief."
„En de vakbonden doen ook niet
veel. Daar heerst een tegenstel
ling tussen werkenden en niet-
werkenden. Wat moet je als'
bond met werklozen? Is weit
zijn soms een vak
Nee, ook bij de
heerst het credo: de ouder®
uit, de jongeren erin."
Geen visie
Het uitstoten van ouderen2
litiek beleid geworden, ven!
de twee. Ook de politiet
weinig aan het schepp»
banen. Elk jaar gaan
honderdduizend werken®'
aow in, dan worden ze !s
banen komen dus vrij, n*
van onderen af, de jeugd,»
er jaarlijks honderdduiz»
die staan te trappelen
beginnen. Dus die vrijkol"
banen zetten weinig
de dijk.
Door een weinig visionair®
van overheid, het bedrip
de bonden, de arbeidsbureau
het GAK zijn steeds meer
sen werkloos geraakt ot
wao gekomen. Een Iv
kanslozen ziet geen li®
Jonge mensen die met pr»
cijfers van school zijn g®
moeten maar afwachten
werk voor hen is, en va®
ten ze een baan ver on*
niveau aannemen.
Momenteel neemt nog
veertig procent van de
tussen vijftig en vijfeiw
aan het arbeidsproces,
fenvijftig tot zestig ja®
zelfs'maar twintig Raag mgf' 1 ="u""ers verde
vut. 7ncrpnaamd vrijwil -recht. Intussen i anden
fogntnietnzo 198,7 behoL!.,..
faarin het Vp Van heeft gem
Ret Europees parleme
vut, zogenaamd vri;
maar al te vaak afgei
„De wao, of de vut,
werkgevers als ier
Geen wonder dat de
voorzieningen dan t*
worden, dat mensen ft®
plegen. En dat is alle®
nodig. Bij een goed b® '#i
nen er banen geschap® j
en hoeven er geen
meer besteed te wor~Lj«
keringen, worden o°*fL:
de kracht van hun Je
meer als losers gezien.
UROPA is nog niet verlorer
mnen de Europese Unie te
ouden laten. De desintererest
uroparlement en de over he
aarvan het gevolg was, he
uropese Unie het hart van de
eeft gestolen.
aarmee is allerminst het
Machte een utopie is, een il
®™c die het zicht op de werk
erkeert momenteel in een
o^v®rschiinsel- Eenheid r
t'Jd. De bij de Europese U
I®tIan de ene dag op de ancj
itpnraen ,straks zelfs zestier
laar?St dat P'j" en TOf
"ca, zouden we wilier
hisHtan r5Jert'9 procent van
°P Europees niveau. Da
igeschataS'HHt0t bedriifsleven
entrnm Hll aantal 'obbyi
ïterpcT Va? Eur°Pa' is de laats
urnna s|echts de vraag
oveel nTn r-,9econtr°leerd.
an js |F°9e|ijk terreinen hur
iüBn ^at- me5 dle controle hoi
iQPn c bUUUUie
en Fiim e belan9 de vooi
emocrati 8erf parlement dat is
te*-"":ische volmachten is
innen9HProce.s in Europa n
erinq 7u "at'°"ale parlemen
k Eurnn ,ecbten aan hun ma
in °par|ementariërs verde
oent sinds"Tk £et fei'
°9 niet m behoorlijk i
aarin he°tVpeelvan heeftge
aar helaas n hPees parleme
e nieuwn u9ebeurt dat zeider
djpen dat daarin HEufoparlemt
Wanneer ;;;aann de komende
hten wi niet bereid zijn
ingen Ha er ze niet in
'ïtrole 'in Fn mal<en ze zicht
menwerkin pa boudt dan
,ldt Werkingsverband, waari
