Beelden van blunders en reddingen'
DE STEM
Morgen
is
het
echt
allemaal
voorbij
voor
Hans
van
Breukelen
Van Dorst Chrysler,
bs m/v
edewerkster (m/v),
B
kwaliteit LEASEN
CHRYSLER LEASEN
ETWAREN
engineering, met name
en/of food industrie,
iring in een leidinggevend!
ik, telefoon (01150) 8 700c.
aatinstallaties. U ontwerpt
het opstellen van begrotin-
:ft blijkt van initiatief en
kenen in projectteams,
tallaties is een pré, evenals
extern kunt begeleiden.
iring in het vak.
de Wijnckel,
u richten aan:
richten aan de directie
atschappijen.
Door Martin van de Kimmenade
indhoven - Kort en
•achtig formuleerde Hans
jan Breukelen zondagmid-
na het emotionele af-
iheid van zijn Eindho-
ens publiek hoe hij het
efst voort zou leven in de
erinnering. „Ik hoop dat
lensen me niet alleen als
lortman maar ook als
lens waarderen."
I te levensverwachting maar
I ook de filosofie die jarenlang
I handelen in het voetbal en
<je wereld daarbuiten bepaalde.
I te wereld waarvan Karin en de
■pderen het warm kloppende
I «art vormden,
jje Utrechtenaar heeft op veler-
B manieren respect afgedwon-
?er- °oor zijn nooit aflatende
Mte;. soms bijna gelijkend op
te verbeten fanatisme. Tot op
v laatste seconden van de trai-
jonsen toe. Zijn betrokkenheid
B de club en het Nederlands
7«i, de wijze waarop hij me-
ppelers inspireert zijn spreek-
Pordelijk. Lof, maar ook mis
lagen oogst hij voor zijn vaak
piekend geformuleerde op-
fcrkingen, waarbij hij niet
jteomt zich zeer kritisch op te
Jhen. In alle opzichten, tot op
punten en komma's, bezig
■ot zijn beroep, punctueel
een verkdopbureau voor
erij Josef Welser OHG. Spo|
ite industriële ondernemW 1
an één van onze medewe"j
een
werking van offertes en ofjj
heid - zal uitgroeien tot
verk(st)er binnendienst.
trouwbaar in al zijn afspra-
;j ee,j Zwegen meidag in 1988
leefde Hans van Breukelen het
isolute hoogtepunt in zijn
PPuaan tot dan toe, het vero-
pn van de Europa Cup I in
■uttgart in de finale tegen Ben-
Met Hans van Breukelen in
B Srgantische heldenrol. Hij
ers stopte in de strafschop-
ni die n°odzakelijk was
I w m de wedstrijd en de
^jengmgen, de penalty van Ve-
Rraard deelde Van Breukelen
R e geweldige feestvreugde in
5 catacomben van het Neckar-
üur !,0nj Maa'ï birmen oen half
z»momont van grandio-
ttats^tZaLhii °P ziin eiSen
bü j 1 tra(litioneel het dichtst
Pil d?ache - met pen en pa
voor v. fd' zÜn column
W Elndh°vens Dagblad
■LI gemaakt worden: 'Dag-
ilfjfteen PSV'er'; afspraak
Ratspraak, alle euforie ten spijt.
De 'Eik van Leende' - want zo
luidt zijn bijnaam inmiddels -
ten voeten uit.
Een greep uit dat laatste dag
boek in een serie van tien: „Ik
proef een gevoel van zelfvertrou
wen. Het moet lukken. We zijn
er zo dichtbij. Het eerste slapen
is meer een kwestie van draaien
en woelen. Evenals afgelopen
nacht speel ik de wedstrijd al
een paar keer vooruit. Beelden
van blunders en prachtige red
dingen wisselen elkaar af als in
een videoclip. Flitsen van straf
schoppen. De kriebels in mijn
buik komen en gaan. Spanning
van mijn kruin tot mijn tenen."
Topsporter én mens.
In datzelfde Duitsland beleefde
Hans van Breukelen korte tijd
later zijn tweede climax: het Eu
ropees kampioenschap met
Oranje. „Jaren gaan er naar de
knoppen, omdat het drie of vier
keer tegen zit en dan ineens sta
je er, vliegen ballen tegen de
paal, stop je strafschoppen en
win je in één maand de Europa
Cup en het Europees kampioen
schap. Dat schijnt nou exact het
verschil uit te maken tussen een
wereldkeeper en een enorme
pipo," zo verwoordde Van Breu
kelen zijn intense genoegen na
vele bittere jaren.
Want niet altijd ging het hem
voor de wind na zijn overgang
van de amateurvlub BVC uit De
Bilt naar FC Utrecht, waar hij
de concurrentie aan moest met
Blagoj Istatov en Jan Stroom-
berg. Hij had niet zozeer moeite
met het betaalde voetbal alswel
met 'het wereldje'.
„Ik heb ruim twee jaar nodig
gehad om me thuis te voelen,"
zei Van Breukelen inleen inter
view in 1979. „Alles draait er om
de uiterlijkheden, de status. Ik
heb me daar vooral in het begin
erg tegen afgezet, ik ging provo
ceren. Ik droeg versleten spijker- 1
broeken en Zweedse klompen,
om te laten zien dat ik lak had
aan hun vooroordelen. Ze noem
den me een progressieve student,
de professor en zelfs Andreas
Baader, nadat ik in een discussie
had gesteld dat het geen oplos
sing is om een lid van de Baader-
Meinhof-groep de doodstraf te
geven."
Toen al en ook nu nog. Praten
over het vak: prima, maar er zijn
nog zoveel andere waarden in
het leven. Hans van Breukelen
geeft juist daarover graag zijn
visie. Weloverwogen, rustig,
wijsgerig bijna. Uit een 'Gesp
rek' met deze krant: „Ik ben heel
erg met het leven bezig. Ik wil
graag dat we het allemaal goed
hebben. Maar ik wil ook verant
woordelijkheid bij de mensen
zelf leggen, ik wil hebben dat we
respect voor elkaar tonen. Dat
wil ik in mijn gezin, in mijn
buurt, in mijn voetbalvereniging.
Dat is mijn hele filosofie eigen
lijk. Ik mis dat vaak en dan kan
ik daar best pissig over worden."
Engeland
Op 24-jarige leeftijd stapte Van
Breukelen - tot dan toe behalve
voetballer ook nog leraar aan
een lagere tuinbouwschool in
Utrecht - echt de internationale
voetbalwereld binnen. Na zes
jaar FC Utrecht waagde hij de
sprong naar het onbekende; Not
tingham Forest werd zijn nieuwe
club. Daarvoor had hij zijn de
buut gekend in het Nederlands
elftal in een oefenwedstrijd te
gen West-Duitsland. Jan Zwart
kruis liet hem bovendien aan het
'grote werk' ruiken door hem in
1980 als derde man achter Piet
Schrijvers en Pim Doesburg mee
naar het EK in Italië te nemen.
Voor zijn doorbraak naar Oranje
was Kees Rijvers verantwoorde
lijk, maar zijn Britse avontuur
betekende een onderbreking. Zo
als later - in 1987 en al lang
terug in Nederland - ook Michels
hem eens zou passeren en hem
daarmee tot in het diepst van
zijn ziel raakte.
Lang duurde zijn verblijf niet bij
Forest, de club in de groene rand
rond de grauwe Midlands, het
land van Robin Hood, zo wil de
legende. Begin december 1983
sloeg Kees Ploegsma, pas opere
rend als zelfstandig manager bij
PSV, zijn eerste grote slag. Hij
strikte voor 750.000 de toen
27-jarige doelman.
Sommige beelden vergeet je niet
in de voetballerij. Kees Ploegsma
op de ochtend van de tweede
december, doodmoe na een
nacht onderhandelen met die
wonderlijke Brian Clough, de al
tijd naar whisky verlangende (en
nemende) Forest-manager, die
Van Breukelen eigenlijk hele
maal niet kwijt wilde en daar
twee dagen later spijt van had
als de verwilderde haren op zijn
rode hoofd. Een apetrotse Ploeg
sma met het diplomatenkoffertje
open en de hand op de papieren:
„Ik heb hem en die pakt nie
mand me meer af."
Drie weken voor de onverwachte
transfer was PSV nog in Not
tingham om daar uitgeschakeld
te worden in de tweede ronde
van het Uefa Cup-toernooi van
het seizoen 1983/1984. Van
Breukelen maakte toen het 'dol
letje', zoals hij het noemde, dat
PSV misschien wel iets voor hem
was.
„Ik ben bijzonder blij met PSV,"
zei Van Breukelen. „Het is niet
de eerste keer dat we praten. In
mijn Utrechtse tijd al. Het was
daarom een grote teleurstelling
toen ik las dat Pim Doesburg
voor vier jaar had bijgetekend.
Toen die tegenvaller en nu dit
onverwacht snelle succes."
„Ik had het hier enorm naar
mijn zin en voor iedereen, inclu
sief mijn vrouw, was het echt
een verrassing. Maar er waren
redenen om me echt te bezinnen
op mijn toekomst hier. Dat was
de situatie van Nottingham zelf
en het hete hangijzer: het Neder
lands elftal." Want nimmer heeft
Van Breukelen onder stoelen of
banken gestoken het spelen in
Oranje de hoogst bereikbare eer
te vinden. Een interlandcarrière
die hij heel weloverwogen in
1992 na het EK in Zweden zelf
beëindigde.
„Ik wil eindelijk eens iets win
nen," zei hij eind 1983. Vijf
lange jaren moest hij wachten.
De Europa Cup en het Europees
kampioenschap. Hoogtepunten
om nimmer te vergeten. Maar er
waren ook dieptepunten, dagen
waarop de gevoelsmens Hans
van Breukelen enorm leed. Als
hij fouten maakte, met vergaan
de gevolgen - in een interland
Op de schouders van zijn
ploeggenoten na de laatste
thuiswedstrijd: ik wil hebben
dat we respect voor elkaar to
nen. Dat is mijn hete filosofie
eigenlijk. Ik mis dat vaak en
dan kan ik daar best pissig
over worden.
FOTO'S COR VIVEEN
tegen de Grieken bijvoorbeeld,
vorig jaar tegen het einde van
het seizoen tegen Vitesse. Als hij
eens een enkele keer gepasseerd
werd voor Oranje. Als hij soms
heel vreemde dingen deed en de
gehele natie zich te barsten lach
te, hem als een schlemiel, een
Jan Klaassen zag.
Zoals bij dat inmiddels legenda
rische polletjes-incident in de
Kuip met scheidsrechter Bep
Thomas, de Amsterdamse stra
tenmaker, bij een niet al te ver
standige gele kaart wegens
tijdrekken of andere kleine akk
efietjes. Als 'De Breuk' er bij
betrokken was, kregen ze volsla
gen ten onrechte een heel andere
dimensie.
Nooit ook heeft Hans van Breu
kelen van zijn hart een moord
kuil gemaakt. Hij komt eerlijk
voor zijn mening uit. Ten op
zichte van bestuurders, zijn me
despelers en in de media. Er
altijd van overtuigd dat hij iets
zinnigs te zeggen heeft, dat zijn
uitspraken een toegevoegde
waarde hebben. En oprecht waar
het gaat om zijn ongelijk te
bekennen, een fout toe te geven,
excuses aan te bieden zoals aan
scheidsrechter Charles Corver
die hij in zijn Utrechttijd eens
fors toesprak.
Geen dank
Lang niet ieder zal hem in dank
afnemen wat de scheidende
PSV-doelman vaak met verve te
berde brengt. Een keer zelfs gaf
de ene heer, Bobby Robson,
daarvoor een boete aan de ande
re heer, Hans van Breukelen.
Sommigen - zij die hem slechts
oppervlakkig kennen - betitelen
hem dan wel eens als 'zeurpiet'
maar zij beseffen niet dat de
achterliggende gedachten bij
bijna alle uitspraken altijd posi
tief, opbouwend zijn. Lichame
lijk, geestelijk; altijd bezig. „11
blijf net zo lang knokken tot il
kan lachen," zei hij in 198E
verbeten, toen nog hypergevoelig
voor kritiek.
Vechten, terugknokken. Hij
moest het ook na vele zware
blessures en vooral na die ene
gruwelijke, kort na Nieuwjaar
1989. In een zaal voetbal toernooi
in München kreeg hij na een
botsing met Gaudinho, toen nog
van VFB Stuttgart, een zodanige
knieblessure dat gevreesd werd
voor het einde van zijn voetbal
loopbaan. Vier onzekere maan
den later maakte hij zijn rentree
in het tweede team.
Tijdens zijn revalidatie verzorg
de hij opnieuw een 'dagboek'
'Aan de zijlijn'. Na een preciest
beschrijving van zijn behande
ling en herstel: „De tijd vloog
voorbij. En plots stond ik weer
onder de lat. Een onwijs prettig
gevoel. Angst kende ik niet.
Na 1988 heeft Hans van Breuke
len nog vele sportieve genoegens
gekend. Kampioenschappen met
PSV, overwinningen met Oranje.
Langzamerhand zag hij PSV
evenwel steeds verder wegglij
den, hoewel hij - wellicht tegen
beter weten in - steeds optimis
tisch bleef. In december 1992
nog: „Hans Westerhof is met
dingen bezig die PSV keihard
nodig heeft. Als hij zijn ideeën
waar kan gaan maken dan gaat
PSV weer déér komen met een
herkenbaar gezicht en een her
kenbaar systeem Aan wat
■hem voor ogen staat moet PSV
zich voorlopig heel goed vast
houden. Zijn duidelijke visie
gaat op den duur vruchten af
werpen." Hoe kan het verkeren!
„Ik heb me vaak diep geschaamd
voor onze prestaties," liet hij
zich eerlijk ontglippen bij de
aankondiging van zijn afscheid.
Morgen
Hans van Breukelen na morgen.
Met de oud-wielrennen Maarten
Ducrot heeft hij Top Support
opgericht- Samen met andere
topsporters willen ze jeugdige
talenten de mogelijkheid geven
zich te onplooien. In Voetbal
International: „Dat heeft weer
alles te maken met mensen en
mensen belangrijk maken. Als
sporter heb je het idee dat je in
Nederland alleen meetelt-als je
goed presteert en als je niet
presteert ben je de grootste hon-
dekop die er rond loopt. Dat
klopt niet, je kunt minder goed
of beter presteren, maar als
mens blijf je precies dezelfde."
Rond 15 mei zal hij bekend ma
ken wat hij nog verder gaat
doen. 'lets in de commercie' of
wellicht toch nog 'iets met voet
bal'.
Op de voetbalvelden zal Hans
van Breukelen niet meer als ac
tief speler te zien zijn, maar
ongetwijfeld zal hij het niet kun
nen laten vaak aan de rand te
bivakkeren. Pratend, adviserend,
docerend. Zoals altijd.
Sport
ZATERDAG 7 MEI 1994 DEEL
|Aan de Julianaweg in
Ifolendam eindigt mor-
fcenmiddag zijn Odyssee,
pa een twintigjarige
Kocht langs een bijna on
telbare reeks voetbalsta
dions in alle uithoeken
Kan de wereld besluit
Kans van Breukelen zijn
Indrukwekkende voet-
talcarrière. Graag had
Ke 37-jarige doelman nog
ten jaartje 'uitgelopen'
Els reserve-doelman bij
KSV, maar dat voorne-
pien bleek niet te passen
in de plannen van de
club die een totale reor-
tanisatie voorstaat. Voor
[de Nederlandse voetbal
lerij betekent het vertrek
tan 'De Breuk' het ver
lies van een van de meest
markante figuren uit de
Kaatste tien jaar. Immens
populair, soms verguisd,
■euwig en altijd intens
fteëngageerd met zijn
Kak, zijn club en zijn
■and.
Soeelhuislaan 156 - Breda-Tel. 076-715511
Stuur binnen
10 dagen uw sollici
tatie en CV
met pasfoto naar:
OETWAREN B.V.
40
HAPERT
v. N. Adnaansen
engenoemde activiteiten
binnen onze onderne-
g vacatures ontstaan
r de functie van
1 bouwt relaties op.
iet opstellen van aanbie-
van de afdeling uit.
resultaten.
WÊÊÊÊÊM
